![Clap :clap:](./images/smilies/eusa/clap.gif)
![Clap :clap:](./images/smilies/eusa/clap.gif)
![Good Post! :text-goodpost:](./images/smilies/text/goodpost.gif)
![Bravo :text-bravo:](./images/smilies/text/bravo.gif)
![Clap :clap:](./images/smilies/eusa/clap.gif)
![Clap :clap:](./images/smilies/eusa/clap.gif)
οταν ημουν 17 δεν ηθελα να τους πω οτι ειμαι αθεος γιατι δεν το ειχα πολυσκεφτει τί ήμουν ακριβως...αλλα ηξερα πολυ καλα τί σιχαινόμουν και δεν ηθελα για συγκεκριμενους λόγους που οσο σκεφτηκα μετεπειτα εμβανθυναν και πλαταιναν διαρκως.Rictor έγραψε: (17χρονο) Από τότε ψάχνει συχνά πυκνά το κινητό του φίλου μου και το δωμάτιό του, μήπως βρει στοιχεία αθεϊσμού. Εμένα αυτό ...Δεν ξέρω εσάς τί αισθήματα σας βγάζει.
Το σκασιμο φουσκας ειναι ενα sport και βιαιων προδιαγραφων οπως αρμόζει στην βούλησή μας των σπηλιων και της ζουγκλας. το να σοκαρω με σκοπό καρδιακο επισοδειο και νοσοκομειακη περιπετεια ειναι neutral evil. το να συνειδητοποιησει με ασφαλεια και ενοραση στην χειροτερη ειναι ελαφρως σκληρο, οπως ειναι η αληθεια χωρις αγαπη.Ιοκαστη έγραψε: 80χρονη που απλά θα συνειδητοποιήσει ότι ζούσε βασισμένη σε ένα ψέμα 80 χρόνια (μόνο σ’εμένα φαίνεται neutral evil η 2η πράξη;
Ακου ξεκαθαρα Rictor ηλιθιοι αθεοι, ηλιθιοι gay, ηλιθιοι αναρχικοι, φιλελευθεροι, πότες, στωικοί, bon viveurs. οι περισσοτεροι ειναι ηλιθιοι.Ιοκαστη έγραψε:Δεν θέλω να τους λέω καραγκιόζηδες γιατί δεν είναι όλοι καραγκιόζηδες. Όποιους είναι όμως δεν έχω πρόβλημα να τους πω. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους άθεους καραγκιόζηδες (ναι, δεν είναι προνόμιο των χριστιανών αυτό)Rictor έγραψε:Άλλο να μην θες να διαπληκτιστείς και άλλο κάποιοι από εσάς να μην το θεωρείτε σωστό και να τους λέτε και καραγκιόζηδες.
όπως οδηγωντας σαν περνας σε κοσμο μαζεμενο μπροστα σε εκκλησια να φωναξεις ξεκαθαρα, "δεν υπαρχει θεός" .breadfan έγραψε:Νομίζω ότι το να δηλώνεις άθεος όπου μπορείς λειτουργεί υπέρ αυτού του σκοπού, γιατί κάνει τους ανθρώπους να συνειδητοποιούν ότι οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν είναι παντού γύρω σου, είναι κανονικοί άνθρωποι και όχι τέρατα της φύσης. Όμως πολύ περισσότερη σημασία έχει το πως το δηλώνεις, όχι πότε και σε ποιους.
Ίσως , ίσως ο εαυτός σου πολύ αργότερα.Raspk έγραψε:Πόσοι θα μου κόψουν την καλημέρα, όταν συνειδητοποιήσουν ότι δε θέλω να έχω παιδιά;...
συμβιβασμος = προσωπική εγκράτεια, ή άρνηση/αποφυγή.Raspk έγραψε:ο συμβιβασμός με το γεγονός ότι δεν πρόκειται να με δεχθεί κάποιος όπως είμαι μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: με εσκεμμένη ρήξη ή με προσωπική εγκράτεια.
Raspk έγραψε:τότε ίσως το ξανασκεφτείτε...
γεια και χαρα ..Rictor έγραψε:Το να μπαίνεις σε ένα φορουμάκι να σχολιάζεις απλά, σε γλιτώνει μεν από την μοναχικότητα, αλλά δεν αποτελεί σκοπό, ούτε έχει νόημα.....Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται το πρώτο μου ποστ στο φόρουμ αυτό.
RaspK έγραψε:Off Topic1) δε θέλω να βάλω σε αυτήν τη διαδικασία τη σύζυγό μου, άλλωστε ούτε η ίδια το θέλει (δε με έσπρωξε σε αυτήν τη θέση)· 2) δεν έχουμε οικονομική άνεση· 3) είμαστε καλύτεροι διδάσκαλοι και συζητητές, παρά για γονείς· 4), υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι ήδη· 5) δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου για γονέα.
RaspK έγραψε: Δε θεωρώ λογικό να απαιτήσω από την 80χρονη, επειδή σημαίνει ότι απαιτώ αυτό που υποτίθεται ότι θα αντιπαρερχόμουν: τη διαμόρφωση του άλλου σε αυτό που εγώ αποζητώ από αυτόν, να με αγαπήσει με την επίγνωση μίας θέσης με την οποία δεν είναι σύμφωνη, λόγω αποκρυστάλλωσης της θέσης της.
Συμφωνώ ότι προφανώς και μεγάλη μερίδα των ηλικιωμένων είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση της χώρας σε κάθε επίπεδο. Όμως δεν ξέρω, δεν με ενδιαφέρει να τους βάλω στον "πάγκο τους" (που δεν νομίζω πως θα μπουν κιόλας αν τους πω εγώ μια κακία) γιατί θεωρώ πως δεν έχει πρακτική αξία πλέον οπότε δεν χρειάζεται να το κάνω.Με την ίδια λογική, γιατί μην πεις ότι είσαι άθεος, ακόμα κι αν ο συνομιλητής σου είναι μια γιαγιά;….. Δεν το κάνω από εκδικητικότητα, αλλά πρέπει να μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Η επιθυμία, καθόλου. Η απαίτηση, όμως, δε μου κάθεται καλά να γίνεται με λογική ασυνέπεια. Άλλωστε, και η αγάπη σβήνει, δυστυχώς.patroklos έγραψε:RaspK έγραψε:Δε θεωρώ λογικό να απαιτήσω από την 80χρονη, επειδή σημαίνει ότι απαιτώ αυτό που υποτίθεται ότι θα αντιπαρερχόμουν: τη διαμόρφωση του άλλου σε αυτό που εγώ αποζητώ από αυτόν, να με αγαπήσει με την επίγνωση μίας θέσης με την οποία δεν είναι σύμφωνη, λόγω αποκρυστάλλωσης της θέσης της.
Η απαιτηση να ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ Ο ΓΟΝΙΟΣ ΣΟΥ διεπεται απο λογική πιστευεις?
Όπως είπα και νωρίτερα, έχω τους λόγους μου, είτε άμεσους είτε έμμεσους, να ξέρω ότι μερικές φορές είναι καλύτερα να μην ποντάρεις. Πολύς κόσμος προτιμά την αγάπη κάποιου που δεν καταλαβαίνει, μ' ένα ψέμμα, παρά την ρήξη λόγω αρχών.patroklos έγραψε:Να σε "αναγνωρισει", να σε "αποδεχθεί" η ιδια σου η οικογένεια σου φαινεται παραλογο? "υπερβολικο" ισως επειδη σου ετυχε η "αρρωστεια " της ομοφυλοφυλίας ή ναρκομανίας?
α) μεροςRaspK έγραψε:
Η επιθυμία, καθόλου. Η απαίτηση, όμως, δε μου κάθεται καλά να γίνεται με λογική ασυνέπεια. Άλλωστε, και η αγάπη σβήνει, δυστυχώς.
εγω οχι, αλλα και καμμια σημασια δεν επαιξε το τί προτιμώ και τελικα τί αγάπη πήραRaspK έγραψε: Πολύς κόσμος προτιμά την αγάπη κάποιου που δεν καταλαβαίνει, μ' ένα ψέμμα, παρά την ρήξη λόγω αρχών.
Σίγουρα κάποιους μας ξενίζουν αυτά . Δε θα επαναπαυθώ, όμως, στο αισθητικό προβάδισμα που διαθέτει η αντίθετη άποψη. (Και επειδή έχω παρατηρήσει την ιδιαίτερη απέχθειά σου απέναντι σε κωλοζωάδια με καλή καρδιά, πάρε ένα off topic:noxteryn έγραψε: Από όσο καταλαβαίνω, όμως, οι περισσότεροι δε λέτε αυτό, αλλά ότι η "γιαγιά" θα "στενοχωρηθεί" με μια γενικότερη και πιο αόριστη έννοια. In that case, δεν κατανοώ πώς είναι δική μου ευθύνη να προστατεύω κάποιον από την πραγματικότητα. Ούτε εγώ θέλω να μου αποκρύπτουν πράγματα για το δικό μου convenience, οπότε δεν το κάνω σε άλλους, και το βρίσκω πάρα πολύ condescending και patronising να θέτει κάποιος τον εαυτό του λογοκριτή των πληροφοριών που θα δέχεται κάποιο πρόσωπο που υποτίθεται ότι αγαπά.
Το κέρατο είναι άστοχη αναλογία. Αφορά πολύ άμεσα τη σχέση σου με τον άνθρωπο αυτόν, την αθέτηση της μονογαμικής συμφωνίας σας, το πρόβλημα που προέκυψε και οφείλετε να συζητήσετε.noxteryn έγραψε:Μου θυμίζει το επιχείρημα "κεράτωσα τη γυναίκα μου, αλλά δε θα της το πω, για να μη στενοχωρηθεί" και μου φαίνεται ότι συμβαίνει περισσότερο για ναρκισσιστικούς λόγους ώστε να προστατευτεί η εικόνα του ατόμου στα μάτια του συγγενικού προσώπου, παρά για την προστασία των συναισθημάτων του προσώπου αυτού.
Σε λατρεύω :p :p Μπορώ να τονίσω λίγο το "συναισθήματος"; :pΑμόρφωτη Γκόμενα έγραψε:Και είναι, κατά μία έννοια, σκοταδιστικό να αναγνωρίζουμε το διανοητικό πλεονέκτημα ως την μοναδική αρετή. Η ευφυΐα είναι ο σπουδαίος μεσολαβητής μεταξύ ηθικής και συναισθήματος.
Δεν έχει καμία σχέση. Η μονογαμία σε έναν γάμο δεν είναι σιωπηλή συνθήκη αλλά κοινή συμφωνία. Η απαίτηση κάποιου να είσαι σαν κι αυτόν, όπως αυτός σε μεγάλωσε κλπ δεν αποτελεί σιωπηλή συνθήκη σε καμία υγιή σχέση και δεν υπονόησα ποτέ (ούτε κι η Αμόρφωτη νομίζω) πως είναι κάτι που πρέπει να ισχύει ή που πρέπει να δεχτούμε. Επίσης το "για την δική του αντίληψη" δεν αποτελεί καν επιχείρημα, γιατί μπορεί σύμφωνα με την δική μου αντίληψη οι φίλοι μου να είναι υποχρεωμένοι να στρώνουν τους δρόμους με ροδοπέταλα κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι, δεν είναι όμως κάτι γενικά αποδεκτό και αναμενόμενο σε μια σχέση (όπως είναι το να μην κερατώνεις τον άλλον για παράδειγμα).Όταν λες σε κάποιον κολλημένο ότι είσαι Άθεος, για τη δική του αντίληψη είναι σα να προδίδεις μια σιωπηλή συνθήκη να είστε και οι δύο Χριστιανοί (ή οτιδήποτε άλλο), και γι'αυτό ακριβώς στενοχωριέται, επειδή θεωρούσε δεδομένο ότι θα είσαι για πάντα σαν εκείνον, όπως σε μεγάλωσαν, όπως θέλει αυτός να είσαι, και όλα τα σχετικά.
Ναι αλλά δεν είναι ηλίθια και ξέρει τι επιπτώσεις θα έχει η ειλικρίνεια στην συγκεκριμένη περίπτωση. Δεν είναι κάποιος άγνωστος που γνώρισες χτες ο άλλος, είναι κάποιος που γνωρίζεις καλά.πέραν του ότι θεωρώ ανήθικο να λαμβάνεις εσύ την απόφαση να ιεραρχήσεις το convenience υψηλότερα από την ειλικρίνεια, τη στιγμή που αυτή η απόφαση δεν είναι δική σου, αλλά της γιαγιάς σου.
Ναι γιατί δεν θέλω να είμαι ρομπότ :p Θεωρώ πως το συναίσθημα παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή μας κι επίσης έχω 5 dots στο empathy και μπορώ να καταλάβω πολύ καλά τι συμβαίνει στο μυαλό μερικών ανθρώπων, ειδικά αν έχω περάσει 29 χρόνια από την ζωή μου μαζί τους :pκαι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι και τα τρία σου επιχειρήματα είναι επικλήσεις στο συναίσθημα.
Όχι δεν παραδέχτηκα αυτό, αυτό κατάλαβες εσύ. Αυτό που εννοούσα εγώ όμως ήταν πως οι συναισθηματικές εμπειρίες με ένα άτομο μπορούν να σε κάνουν να αποδεχτείς μια αδυναμία του (την έντονη πίστη στην προκειμένη) γιατί έχει άλλες αρετές που θεωρείς πιο σημαντικές. Αυτό μπορεί να σε οδηγήσει ακόμα και στο να μην νοιώθεις καταπίεση με το να μην του πεις ότι είσαι άθεος :p Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένα γεγονός με 2 άτομα (2 ηλικιωμένα άτομα πρέπει να πω) αρκεί για να κάνεις τέτοια γενίκευση, you of all people.Στο πρώτο σου επιχείρημα παραδέχεσαι ουσιαστικά ότι οι συναισθηματικές εμπειρίες με ένα άτομο δηλητηριάζουν την κριτική σου σκέψη
Το περίμενα ότι θα έλεγες αυτό όμως δεν θέλω να το υπεραναλύσω εδώ. Πάντως το παίρνεις κι αυτό στραβά, δεν θεωρώ πως απαλλάσει κανέναν από την ηλιθιότητα όμως μπορεί να τον έχει φορτώσει με κάποιες αδυναμίες και δεν μπορώ να τον καταδικάσω για αυτό. For the record, θεωρώ πως κι εσύ το κάνεις αυτό κι ας μην το παραδέχεσαι.Το "έτσι μεγάλωσε" είναι η μεγαλύτερη δικαιολογία του κώλου, και δεν απαλλάσσει κανέναν από την ηλιθιότητα…
Δεν νομίζω να μίλησε κανείς για τους πάντες. Επίσης όταν οι πληροφορίες αφορούν εμένα αποτελεί δικαίωμά μου το να να τις αποκαλύψω σε όποιον και αν θέλω. Και πάλι όμως για εμένα παίζει ρόλο η ηλικία και η σχέση που έχω με το άτομο ενώ για εσένα όχι, οπότε η βάση στην οποία ξεκινάμε την κουβέντα βρίσκεται σε διαφορετικούς πλανήτες.Δεν αποτελεί δική μου υποχρέωση να προστατεύω τους πάντες από την πραγματικότητα, και δεν αποτελεί δικαίωμα μου να αποκρύπτω πληροφορίες από ανθρώπους "για το καλό τους".
Αξίζει να το σχολιάσω αυτό χώρια...noxteryn έγραψε:δεν αποτελεί δικαίωμα μου να αποκρύπτω πληροφορίες από ανθρώπους "για το καλό τους"
Συγγνώμη που θα σου το πω αυτό, αλλά αυτό είναι εξαιρετικά αφελές. Συνεχίζουμε, όμως.noxteryn έγραψε:RaspK, θεώρησα δεδομένο
Εφόσον προϋποθέτεις ότι ο άλλος δεν πρόκειται να σου πει ψέμματα. Οι άνθρωποι, όμως, γρήγορα μαθαίνουν ότι στην πραγματικότητα λέμε σπάνια την αλήθεια όπως την αντιλαμβανόμαστε: τακτικότατα λέμε μισές αλήθειες, εφόσον είναι περισσότερο συμφέρον να αποφύγουμε τα προβλήματα που η απόλυτη ειλικρίνεια θα προκαλούσε. Η εντιμότητα ως μία αρετή είναι περισσότερη δυσχερής όταν τοποθετείται ιεραρχικά πρώτη όλων των άλλων.noxteryn έγραψε:ότι μια από τις θεμελιώδεις συνθήκες μιας ανθρώπινης σχέσης είναι η αμοιβαία ασφάλεια ότι όταν λέει ο ένας κάτι στον άλλον, δεν τον ταΐζει μαλακίες.
Δεν ζήτησα κάτι τέτοιο, ξέρεις. Αντιθέτως, όμως, απαιτείται από εσένα να φέρεις το βάρος της απόδειξης ότι είναι πάντα πταίσμα.noxteryn έγραψε:Δε νομίζω ότι φέρω εγώ το burden of proof να αποδείξω ότι το να εξαπατάς συστηματικά κάποιον δεν αποτελεί αρετή.
Πώς;!noxteryn έγραψε:Πέραν τούτου, η αρχική μου θέση ήταν ότι θεωρώ αλαζονικό, υπεροπτικό, condescending, και patronising, να θέτεις τον εαυτό σου θεό
Η αντίληψή σου (που δε νομίζω ότι τη συμμερίζεσαι, κρίνοντας από τη συμπεριφορά σου εντός του forum, αλλά δε θα σου μπω πολύ στη μύτη γι' αυτό το δικό σου δείγμα εθελοτυφλίας) ότι οφείλω να ρωτήσω την άδεια κάποιου για να επωμισθώ την ευθύνη μιας απόφασης που έλαβα προσωπικά βάσει της προσωπικής μου γνώσης αυτού του ανθρώπου είναι εντελώς αστήριχτη και ασυνάρτητη.noxteryn έγραψε:ως προς το τι είναι έτοιμος να ακούσει κάποιος, και εσύ λες ότι χώνεις shouldering την ευθύνη. Okay, αλλά ποιος σου το ζήτησε αυτό? Σου είπε η γιαγιά "αν γίνεις ποτέ Άθεος, μη μου το πεις"? Πώς δικαιολογείς ηθικά στον εαυτό σου αυτή τη συμπεριφορά σου?
Kαι εμείς έχουμε δεχτεί πλύση εγκεφάλου. Ξέρεις δεν είναι κακό κάποια στιγμή να αντιλαμβάνονται όλοι ότι δεν υπάρχει άγιος Βασίλης.RaspK έγραψε: παρά να βάζουμε σε ηθικά διλήμματα τους γύρω μας, να τους κάνουμε να αντιμετωπίζουν προβλήματα που ξέρουμε ότι δεν είναι ικανοί (λόγω θρησκευτικής πλύσης εγκεφάλου και αποκρυστάλλωσης της σκέψης) να δεχθούν,
Από πότε σε μια υγιή σχέση/γάμο έχουν λόγο οι γονείς και οι συγγενείς;RaspK έγραψε:όπως επίσης και στην περίπτωση (εξαιρετικά σημαντικό) που δεν αφορά εμάς, αλλά το σύντροφό μας, οι συγγενείς του οποίου δεν είναι δεκτικοί και αποκλείεται να δεχθούν κάτι άλλο. Ίσως όχι οι ίδιοι, αλλά ο δικός τους κύκλος.
Φίλε μου, τα σκηνικά για να αλλάξουν, θέλουν αγώνα, διεκδίκηση και κατάριψη στερεοτύπων και προκαταλήψεων. Δεν πρόκειται να υποκριθώ τον ηλίθιο (γιατί εγώ πλέον έτσι βλέπω τους ένθερμους χριστιανούς), για να με παντρευτεί η οποιαδήποτε χαζοαμερικανίδα ή χαζοελληνίδα. Δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν σοβαρά άτομα να συναναστραφείς ή να κάνεις σχέση. Όσο για το εργασιακό περιβάλλον, ίσως είναι θεμιτό κάποιες φορές να αποκρύπτεις κάποια πράγματα, αλλά χωρίς να παίζουμε και κυνήγι μαγισσών, όλα έχουν και κάποιο όριο.RaspK έγραψε:Ξέρετε και κάτι άλλο; Παγαίνετε στο Αμέρικα, όπου οι άθεοι έχουν τη μικρότερη αποδοχή ως σύντροφοι των παιδιών, υποψήφιοι πρόεδροι, και πάει λέγοντας, και φωνάξτε ότι είστε άθεοι: μείνετε άγαμοι και άνεργοι για την υπόλοιπη ζωή σας ως πολίτες των ΗΠΑ!
Δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί αυτό αποτελεί επιχείρημα. Δηλαδή η γιαγιά σου και η κάθε γιαγιά, έζησε εκείνα τα χρόνια, μετά την έβαλαν στην κατάψυξη και την έβγαλαν πρόσφατα; Είναι σαν να μου λες ότι δεν βιώσε την εξέλιξη μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο. Και εγώ σου λέω ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας θα έπρεπε να είναι πιο σοφά από εμάς, λόγω εμπειριών και πολύχρονης φιλοσοφικής αναζήτησης. Αντ'αυτού, εσύ λες να τους δίνουμε απαλλακτικό. Διαφωνώ. Έχεις μιλήσει ποτέ με αδαής χριστιανούς, αλλά νεαρά άτομα; Ακριβώς το ίδιο είναι. Δεν νομίζω ότι έχει σχέση με τα χρόνια του καθενός.Ιοκάστη έγραψε:Δεν μπορώ να αγνοήσω το παρελθόν ενός ανθρώπου όταν τον κρίνω, ούτε και την ηλικία του. Tο ότι έζησε σε διαφορετικά χρόνια, που άλλα πράγματα και άλλες συμπεριφορές θεωρούνταν δεδομένες και σωστές έχει διαμορφώσει τον χαρακτήρα της.
Εξαιρετική διευκρίνιση η παραπάνω (Ευθύμης έγραψε:Ο λόγος που αποφεύγω να ανοίξω το θέμα με τη γιαγιά μου (δε χρειάστηκε ποτέ να δηλώσω ψευδώς χριστιανός πάντως ή ας πούμε να κάνω το σταυρό μου, απλά έχει μείνει με αυτή την εντύπωση) είναι ότι την έχω δει πώς μιλάει για τους ""άθεους"" Ιαχωβάδες (μη μου πείτε για τις διαφορές, στο μυαλό ενός απλοϊκού χριστιανού όλοι οι μη ορθόδοξοι είναι ""άθεοι""). Φαίνεται να τους λυπάται και να λυπάται πραγματικά. Οπότε η αποφυγή να ανοίξω το θέμα κρίνω ότι είναι μικρό κακό μπροστά στο όφελος του να μην τη στεναχωρήσω: ζει μόνη εδώ και 4 χρόνια και πάντα τη θυμάμαι με αγάπη. Είναι καθαρά συναισθηματικό το ζήτημα. Θα πει κανείς ότι δεν υπάρχουν λογικά όρια σε αυτό το σκεπτικό και μπορεί έτσι να δικαιολογήσει τον εαυτό του κάθε closeted. Ε το μόνο όριο που προσωπικά βάζω είναι συνδυασμός κολλήματος με το χριστιανισμό, προχωρημένης ηλικίας και αγάπης από μέρους μου (να ισχύουν και τα τρία φυσικά).
Πόσους τέτοιους συγγενείς έχουμε;
Οι υπόλοιποι θα ακούσουν και "ανατριχιαστικές λεπτομέρειες" αν το φέρει η συζήτηση, είτε επειδή είναι μικρότεροι σε ηλικία είτε επειδή είναι (πολύ) λιγότερο αγαπητοί και δε με ενδιαφέρει η αντίδρασή τους. Ας ωριμάσουν.
Έτσι περιγράφεται πάνω-κάτω και η δική μου άποψη σχετικά με την ηθική υποχρέωση ενός ανθρώπου να γερνάει χωρίς να μετατρέπεται σε αντικοινωνικό ον. Απλώς, διακρίνω τους ανιόντες συγγενείς μου οι οποίοι με αγαπούν απροϋπόθετα, αλλά, ταυτόχρονα, δε μπορούν να ελέγξουν τη συναισθηματική τους καθήλωση στη θρησκεία, από εκείνους οι οποίοι θα με απέρριπταν λόγω αυτής.Rictor έγραψε:Δηλαδή η γιαγιά σου και η κάθε γιαγιά, έζησε εκείνα τα χρόνια, μετά την έβαλαν στην κατάψυξη και την έβγαλαν πρόσφατα; Είναι σαν να μου λες ότι δεν βιώσε την εξέλιξη μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο. Και εγώ σου λέω ότι τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας θα έπρεπε να είναι πιο σοφά από εμάς, λόγω εμπειριών και πολύχρονης φιλοσοφικής αναζήτησης. Αντ'αυτού, εσύ λες να τους δίνουμε απαλλακτικό.