Έχω την εντύπωση ότι τόσο φανατικοί πιστοί όπως αυτός δεν πρόκειται να καταλάβουν ό,τι κι αν τους πεις. Το ξέρει ότι ο θεός του τον έφτιαξε έτσι και το αποδέχεται, προφανώς εκλογικεύοντας με κάποιον τρόπο το γιατί. Και να του το τονίσεις εσύ ότι ο θεός του είναι κακός/μοχθηρός/κλπ, θα σου πει όχι, το έκανε για να μου δώσει δύναμη, γιατί με αγαπάει, και στην τελική θα σου πετάξει κι ένα "Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου" και καθάρισε. Δεν πρόκειται να σκεφτεί, δεν πρόκειται να απογοητευτεί, δεν πρόκειται να πει "πω, τόσο καιρό πίστευα σε μαλακίες, είμαι απλά ένας τύπος που γενήθηκε τυχαία με μια αναπηρία". Οπότε κατά τη γνώμη μου, είτε του πεις κάτι είτε όχι, το ίδιο θα είναι.truleysi έγραψε:Τι θα μπορούσε να αντιπαραθέσει ένας άθεος απέναντι σ’ έναν πιστό σαν κι αυτόν; Είναι ηθικά επιτρεπτό να του πει κανείς ότι ο Θεός που πιστεύει του φέρθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο; Ότι δεν μπορεί να στέκει το επιχείρημα ότι ο Θεός του τον επέλεξε γι αυτήν τη δοκιμασία; Είναι εφικτό να πειστεί ότι η δύναμή του πηγάζει από τον ίδιο και από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του που τον αγαπούν όπως είναι και γι αυτό που είναι και δεν είναι αποτέλεσμα καμιάς θεϊκής βοήθειας; Προσωπικά, έχω την εντύπωση ότι αν τον είχα απέναντί μου, μάλλον θα σιωπούσα.
Το θέμα είναι όταν χρησιμοποιεί την κατάστασή του για προσηλυτισμό και κήρυγμα. Εκεί θεωρώ ότι θα πρέπει να ακουστεί και ο αντίλογος, καθώς κάποιοι που δεν είναι τόσο φανατισμένοι και έχουν ακόμα μερικά ψήγματα λογικής μέσα τους, μπορεί να σκεφτούν αυτά που θα πω και να καταλάβουν ότι ο συγκεκριμένος κύριος λέει απλά πίπες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ότι έχει αυτή την πάθηση δεν παίζει κανένα ρόλο στο πώς θα μιλήσω. Αν αυτός χρησιμοποιεί την κατάστασή του για να προωθήσει την ατζέντα του, προφανώς είναι εντός ορίων το να την αναφέρω κι εγώ όταν θα τον αντικρούσω.