Ποιοι θα την ανάψουν τη λαμπάδα/θα το ψάλλουν το τροπάρι

[Geysser]

Πάλι καλά που φέτος δεν γεμίσανε την εξώπορτα καπνιά.

[EmilofCrete]

ΕΝΩΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΠΗΓΑ
θα παρατησουμε τα εθιμα μας τοσα χρονια?

Περί παράδοσης:

[aristotelis_1]

αν ημουν στην ισπανια θα σημετειχα και στης ταυρομαχιες το παραξενο που το ειδες?

[MariaEvri]

Πάλι καλά που φέτος δεν γεμίσανε την εξώπορτα καπνιά.

εννοείς τον σταυρό που κάνουν πων στην πόρτα? Εχουμε έναν στην είσοδο του ανελκιστήρα, και πριν λίγους μήνες αποφάσισα να το.. "διακοσμίσω"

την επόμενη μέρα, βρήκα σκορπιζμένα κάτω στο πάτωμα, χαρτιά γραμμένα με πρόχειρο στυλό και βιαστικά "ο χριστός σε αγαπάει" "ο χριστός νικάει το σατανά" και όλα αυτόα τα ωραία

[EmilofCrete]

αν ημουν στην ισπανια θα σημετειχα και στης ταυρομαχιες

Είμαι σίγουρος!

το παραξενο που το ειδες?

Ρώτα τους ταύρους, που όλο το χρόνο τους ταλαιπωρούν σε μιαν αρένα και μια μέρα τους αφήνουν ελεύθερους στους δρόμους...

[aristotelis_1]

ηθη και εθιμα ειναι ολα και πρεπει να κρατιουνται

[AoratiMelani]

ηθη και εθιμα ειναι ολα και πρεπει να κρατιουνται

Και η κλειτοριδεκτομή έθιμο είναι, και στην αρχάια Κίνα ήταν έθιμο να τσακίζουν τα κόκαλα στα ποδαράκια των κοριτσιών και να τα παραμορφώνουν. Ωραίο πράμα το έθιμο, έτσι τα βρήκαμε έτσι τ' αφήσαμε, βεβαίως.
Η αφίσα με τους ταύρους της Παμπλόνα και τη λεζάντα εξαιρετική, ας το μεταφράσει κάποιος στα ελληνικά να το κυκλοφορήσουμε.

Θα με ενδιέφερε να συμμετάσχω στο έθιμο στα ίδια πλαίσια που θα με ενδιέφερε να συμμετάσχω σε κάποια θρησκευτική τελετουργία τον ιθαγενών τις αμερικής η τις αφρικής.

Μετα από πολλών ετών αποχή από την ανάσταση (κυρίως επειδή βαριέμαι, νυστάζω και με ενοχλούν τα βαρελότα και το στριμωξίδι για το "άγιο φως") αρχίζω να το βλέπω κι εγώ κάπως έτσι. Άμα μεγαλώσει λίγο η μικρή θα την πάω για τουρισμό.

εγω πετουσα ανεκαθεν βεγγαλικα αλλα το αποφευγω εδω και χρονια γιατι τα απαγορεψανε

ρε καραγκιόζη, ΕΣΥ είσαι που μας ξεκουφαίνεις και μας τη σπας και βάζεις φωτιά στο σύμπαν κάθε χρόνο? ου να χαθείς να χάνεσαι!

[aristotelis_1]

ναι ναι εγω πως και πως περιμενα να ερθει το πασχα για να πεταξω βεγγαλικα στο χωριο μου [καλα μην φανταστεις τιποτα εποικινδινα ε] ολοι βασικα εκει πετουσαν τοσα χρονια απλα μετα εβγαλε ενα νομο το αριστερο πασοκ[αριστερο το πασοκ ναι εδω γελαμε ] και τα απαγορευψε και φυσικα σαν νομιμος πολιτης δεν ξανα πεταξα ποτε
παντος σαν εθιμο αυτο ειναι ωραιο δες λιγο στην χιο τι γινετε απλα θελει προσοχη

[AoratiMelani]

Αμ βλέπω στη Χίο τι γίνεται, γι' αυτο και φωνάζω. Αν είσαι κάτοικος Βροντάδου και σε ενοχλεί το "έθιμο" να δυναμιτίζουν όλο το χωριό, δεν έχεις περιθώρια επιλογής, πρέπει να σηκωθείς να φύγεις ή να υποφέρεις. Χαρά στο έθιμο, να το χαίρονται.

[karakitsossecurity]

Ημουν γύρω στα 8 Πάσχα σε επαρχιακή πόλη και η παρέα αποφάσισε να φτιάξει "σωλήνα". Εγώ ευτυχώς δεν πήγα γιατί έτυχε να πάμε εκδρομή εκείνη την ημέρα και γλίτωσα. Μαζεύτηκαν λοιπόν όλοι σε μία αποθήκη πήραν μια μεταλλική σωλήνα την γέμισαν μπαρούτι και την έκλεισαν. Τότε συνειδητοποίησαν ότι είχαν ξεχάσει να κάνουν τρύπα για το φιτίλι και πήραν το black & Decker και τρύπησαν την σωλήνα γεμάτη. Φυσικά εξερράγη, ο κολλητός μου έχασε την ακοή από το ένα αυτί ένα παιδί έχασε 2 ή 3 δάχτυλα οι υπόλοιποι δεν θυμάμαι αλλά θυμάμαι περιγραφές για παιδιά μες τα αίματα να τρέχουν και να ουρλιάζουν. Ξύλο πάντως έφαγα και εγώ με την δικαιολογία ότι αν δεν είχαμε φύγει θα ήμουν εκεί.
Φέτος για πρώτη φορά δεν έπεσε ούτε ένα βεγγαλικό, λίγο που απαγορεύονται λίγο η κρίση αλλά προσωπικά πολύ το χάρηκα.
Είναι από τα έθιμα που μισώ και δεν θα στεναχωρηθώ καθόλου εάν εκλείψουν.

[mpamiatzis]

Εγω θυμαμε παντα την μεγαλη εβδομαδα με νοσταλγια. Στο Χωριο οι ανθρωποι ηταν θρησκευομενοι αρκετα οποτε πηγεναν καθε μερα εκκλησια την μεγαλη εβδομαδα. Εγω θυμαμε να κουβαλαω λαμπαδα απο την Μ.δευτερα απο 5 χρονων. Στα δεκα ειχα γινει πυρομανης.Λεφτα για πυροτεχνιματα δεν υπηρχαν αλλα πολλες πατεντες, Εκλεβα ή αγοραζα συρμα κουζινας και καναμε εξαιρετικα εφε αναβοντας το και κουναντας το. Το κλιμα εξω απο την εκκλησια ηταν εκρηκτικο. Δεν θυμαμε μετα τα οκτω εως τα 25 να εκανα ανασταση ή γενικα Μ.εβδομαδα μεσα στο χωρο του ναου.
Εντομεταξυ και οι πρωτοι ερωτες εκεινη την εποχη προτοεφανιστικαν με κοριτσια που επισκεπτοταν το χωριο (ετεροδημοτισες). καθοτι την ανοιξη πετανε οι πεταλουδοι.
Εδω και 5 χρονια εχουμε καθιερωσει η οικογενεια μου μαζι με θειους κτλ να την βγαζουμε ανασταση κατω απο ενα δεντρο μεσα στο προαυλιο της εκκλησιας.Εκτος απο την μανα μου που ειναι καλη και πιστη χριστιανος νομιζω οτι το σοϊ μου ειναι τυπικα και πρακτικα αθεοι.
Η γυναικα μου προσεχε το μωρο στο σπιτι.Εγω μαστουρομενος (μαλλον η πυρομανια μου φταιει) επανειλθα στην πραγματικοτητα οταν ενας συγγενεις ελεγε στην γυναικα του το κορυφαιο:( Τωρα θα πει το ρεφρεν ο παπας) Δεν αναψα λαμπαδα γιατι αν αναβα θα εβαζα φωτια στους γυρω μου.Ουτε τραγουδησα το ρεφρεν απο το Χιτακι, δεν πεσαν πολλα πυροτεχνιματα μαλλον φταιει και για αυτο η οικονομικη κριση αλλιως δεν εξηγηται τα καγκουρακια του χωριου μου να μην εχουν γοητευτει απο την φωτια οπως εγω και τοσοι αναρχικοι. Ευχηθηκα επιτηδες σε καποιους καλη σοδεια και μετα μπερδευτικα και ευχηθηκα καλη χρονια σε καποιους. Μετα θυμηθηκα οτι η ευχη ειναι Χριστος Ανεστη και χρονια πολλα και επελεξα το δευτερο
Εγω μαζι με την ανηψια μου 12:07 ειχα φτασει στο αυτοκινιτο μου και εβαζα μπρος. Πιστευα οτι θα ημουν απο τους πρωτους αλλα ο θειος μου με την οικογενεια του ειχε φυγει πιο μπροστα. Τα παιδια του, μικροτερα ξαδερφια μου θα πηγεναν το αγιο φως στην γιαγια μου για να παρουν χρηματα. οικογενεια αθεων παραυτα ο ενας γιος μου ευχηθηκε Χριστος Ανεστη οποτε για να λαβει την απαντηση "Νομιζεις" γελασαμε ολοι μαζι. κατι αλλα ξαδερφια μου βιαζοταν για να παν να πιασουν τραπεζι στο Σωτη Βολανη
Βιαστικα ολοι φευγαν για να φανε μαγειριτσα και να βγουν αργοτερα.

Δεν ξερω αν δεν υπηρχε ανασταση και η μαγειριτσα τρωγοταν πριν τις 12:00 θα ηταν τοσο νοστιμη. (καποιος απο σας που εφαγε πριν τις 12:00 να μου πει)

[Geysser]

Δεν ξερω αν δεν υπηρχε ανασταση και η μαγειριτσα τρωγοταν πριν τις 12:00 θα ηταν τοσο νοστιμη. (καποιος απο σας που εφαγε πριν τις 12:00 να μου πει)

Περι ορεξεως κολοκυθοπιτα,βεβαια, αλλα, αν η μαγειριτσα ειναι φτιαγμενη σωστα, ειναι το ίδιο νόστιμη όποτε και να την φας!

[Πήγασος]

Πήγα. Αυστηρά μόνο "χρόνια πολλά", απέξω απέξω συζήτηση για το χαρμόσυνο του θανάτου του χειμώνα και της ανάστασης της φύσης και μια χαρά. Πώς έκλεψαν αυτοί τη γιορτή από τους παγανιστές; Ας τους την κλέψουμε κι εμείς, άθεοι είμαστε, όχι μουντρούχοι. Τα καλά της Λαμπρής χωρίς τα κακά (τρέξιμο 10 λεπτά στην εκκλησία για το φως και βουρ πίσω) και ιδού η Γιορτή της Άνοιξης!

[imagine]

Συγνώμη παιδιά, τό μόνο που μου έρχεται στο μυαλό με κάποιες από τις παραπάνω απαντήσεις είναι: Τα διαβάζουν οι πιστοί και γελάνε.

Πιστεύω πως κανείς άθεος δε πηγαίνει σε ένα τέτοιο έθιμο (χριστιανικό παράλογο με καθολική συμμετοχή πιστών) για "τα βεγγαλικά" ή για "το τζέρτζελο" ή για να γιορτάσει "ανάσταση των λαών και της άνοιξης" ή "όπως θα πηγαίνε σε ένα γάμο ή σε μια τελετή κανιβάλων".
Η σύγκριση με το γάμο είναι τελειώς άκυρη. Σε έναν γάμο πηγαίνεις για να τιμήσεις κάποιον δικό σου άνθρωπο, σε μια προσωπική ευτυχισμένη στιγμή. Στην ανάσταση τι ακριβώς τιμάτε;

Για την ακρίβεια, αυτό το event είναι στην κορυφή των προς αποφυγή για κάθε άθεο, τουλάχιστον μέσα στο μυαλό του. Σύμφωνα με την ίδια λογική θα μπορούσατε τη μεγάλη πέμπτη να ξενυχτάτε σε εκκλησίες ή τις Κυριακές να πετάγεστε μέχρι την εκκλησία να ακούσετε λίγη λειτουργία. Δε το κάνετε όμως και ο λόγος είναι προφανής. Και μόνο αυτή η σκέψη σας προκαλέι αηδία, αν δε πάτε κανείς δε θα σας πει τίποτα, ούτε θα σας παρεξηγήσει, δεν είναι και τα πιο δημοφιλή έθιμα στις τάξεις των πιστών.
Στην ανάσταση όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά, εαν θελήσεις να το αποφύγεις ξεχωρίζεις σαν τη μύγα μες το γάλα. Ισχύει ακριβώς το "τι θα πει ο κόσμος". Τα υπόλοιπα είναι υπεκφυγές, προσπαθούμε να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας, ότι δεν ερχόμαστε σε σύγκρουση με τα πιστεύω μας για τα μάτια του κόσμου.
Καταλαβαίνω ότι δεν είναι και το πιο ευκολο πράγμα εαν έχεις παιδιά ή μια πολύ συντηρητική οικογένεια, η ρήξη θα είναι αναπόφευκτη. Ας λέμε όμως τα πράγματα με το όνομά τους. Σκεφτείτε μόνο, πόσοι από εσάς εαν βρεθείτε για διακοπές πάσχα σε ξένη χώρα, θα ψάξετε ορθόδοξη εκκλησία για να χαρείτε το "happening".

Σχετικά με εμένα, είμαι 27 και έχω να ανάψω λαμπάδα αν θυμάμαι καλά από τα 16 ή 17. Είμαι ο μοναδικός που μένει κάθε χρόνο στο στο σπίτι με ιερή αποστολή τη φύλαξη του φαγητού. Δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα με τους 7-8 που θα μαζευτούν μετά την ανάσταση για φαγητό, ούτε στη συνέχεια με τους φίλους μου στα bar(!) μέχρι το πρωί οι οποίοι επίσης πηγαίνουν στην ανάσταση. Αυτά!

[Πήγασος]

Το θέμα νομίζω είναι αν θα υπάρχουν γιορτές άθεων και τι περιεχόμενο θα έχουν. Κάπου είχε πάρει το μάτι μου ένα σχετικό thread.

[Λουκρητία]

Το θέμα νομίζω είναι αν θα υπάρχουν γιορτές άθεων και τι περιεχόμενο θα έχουν. Κάπου είχε πάρει το μάτι μου ένα σχετικό thread.

Για ποιο λόγο να υπάρξουν; Δεν είναι καμιά οργανωμένη θρησκεία, ούτε καμιά "ενορία"

[EmilofCrete]

Η αφίσα με τους ταύρους της Παμπλόνα και τη λεζάντα εξαιρετική, ας το μεταφράσει κάποιος στα ελληνικά να το κυκλοφορήσουμε.

Μια ταπεινή προσπάθεια:

.jpg (46.56 KiB) Προβλήθηκε 819 φορές

Όσο για τα ''έθιμα'', δείτε:

"Τα έθιμα και οι συμβολισμοί τού Πάσχα

«Το Πεσάχ είναι μία από τις αρχαιότερες και μεγαλύτερες γιορτές του Εβραϊσμού. Συμπίπτει με την Άνοιξη, γι΄ αυτό λέγεται και Γιορτή της Άνοιξης. Είναι η πρώτη από τις "τρεις γιορτές του προσκυνήματος". Οι άλλες δύο είναι το Σαβουώτ (Πεντηκοστή) και το Σουκώτ (Σκηνοπηγία). Αυτές τις μέρες οι Εβραίοι από όλα τα μέρη πήγαιναν στην Ιερουσαλήμ, για να προσκυνήσουν στο ναό και να φέρουν τα πρώτα προϊόντα της σοδειάς τους. Η ιστορική σημασία της γιορτής είναι η σωτηρία και η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, αλλά συγχρόνως και η αναγέννηση του Εβραϊκού Έθνους. Έχει ακόμη αγροτικό χαρακτήρα, επειδή αναφέρεται στο θερισμό του κριθαριού.» («Εβραϊκές Γιορτές και Παραδόσεις», εκδ. Ισραηλίτικη κοινότητα Βόλου 1993.)

«Πεσάχ σημαίνει "περνώ από πάνω", "προσπερνώ" και αναφέρεται στο πέρασμα τού αγγέλου, που θανάτωσε τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων προσπερνώντας τα σπίτια των Εβραίων. Σημαίνει επίσης το "πέρασμα από τη σκλαβιά στην ελευθερία".»

Το εβραϊκό Πεσάχ γιορτάζεται την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία, ενώ το ορθόδοξο την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία κι αυτό, για να γιορτάζεται χρονικά πάντα μετά το εβραϊκό, καθ΄ ότι ο Μυστικός Δείπνος ήταν το παραδοσιακό εβραϊκό πασχαλινό τραπέζι, που γιόρτασε ο Ιησούς με τους μαθητές του· η σταύρωση έγινε μετά το Πεσάχ.

Η Ορθοδοξία έχει τις ρίζες της αμιγώς στον Ιουδαϊσμό. Το Πεσάχ είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση. Οι ορθόδοξοι υποστηρίζουν, ότι έχει αλλάξει η σημασία της γιορτής και για τους χριστιανούς δεν γιορτάζεται η Έξοδος των Εβραίων από την Αίγυπτο, αλλά η ανάσταση τού Ιησού. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την υιοθέτηση του εβραϊκού ονόματος (Πεσάχ-Πάσχα). Πέραν αυτού η γιορτή θα έπρεπε να γιορτάζεται κάποια σταθερή ημέρα, όποτε πιστεύουν ότι αναστήθηκε ο Ιησούς. Η ονομασία τής γιορτής και η σύνδεσή της με την πρώτη πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία δεικνύει την εβραϊκή προέλευση και σημασία της.

Εβραϊκή οικογένεια γύρω από το πασχαλινό τραπέζι. Πρώτα πλένουν καλά τα χέρια τους, απαγγέλλουν προσευχές, πίνουν από ένα ποτήρι κρασί, που κάνει το γύρο του τραπεζίου κι ύστερα ο πατέρας ευλογεί, τεμαχίζει και μοιράζει τον άρτο. Πάντα στο εβραϊκό πασχαλινό τραπέζι υπάρχουν τα σύμβολα της ιστορίας του εβραϊκού Πάσχα: ένα από αυτά είναι το αυγό. Ένα καλά βρασμένο ολόκληρο αυγό συμβολίζει το ναό της Ιερουσαλήμ, όπου γίνονταν οι θυσίες. Το βασικότερο όμως στοιχείο του εβραϊκού Πάσχα είναι το αρνί. (Φωτογραφία από ελληνικό σχολικό βιβλίο θρησκευτικών, βλ. Εβραϊκό Πεσάχ - Χριστιανικό Πάσχα).

Εβραϊκά έθιμα, συμβολισμοί και προσευχές

Εκτός από τα παραπάνω το σύνολο των πασχαλινών εθίμων προέρχονται από τον εβραϊκό εορτασμό του Πεσάχ κι ουδεμία σχέση έχουν με την ελληνική παράδοση:

• Το αρνί, που «συμβολίζει το αρνί που έσφαξαν οι Εβραίοι και με το αίμα του έβαψαν τις πόρτες τους, για να προσπεράσει ο Άγγελος του θανάτου», αποτελεί βασικό στοιχείο του εβραϊκού πασχαλινού τραπεζιού.
• «Τα πικρά χόρτα, μαρούλια (μαρόρ) και σέλινα συμβολίζουν τα πικρά χρόνια της σκλαβιάς στην Αίγυπτο.» Παραδοσιακό ορθόδοξο φαγητό για το βράδυ του Μ. Σαββάτου είναι η μαγειρίτσα, που περιέχει εντόσθια αρνιού και χόρτα.
• Το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα της γιορτής συμβολίζει το αίμα του αρνιού.
• Τα βρασμένα αυγά «συμβολίζουν την τελετή της θυσίας στον Ιερό Ναό της Ιερουσαλήμ».
• Το ξίδι «συμβολίζει τα δάκρυα των Εβραίων, που έχυσαν, όταν ήταν σκλάβοι στην Αίγυπτο». («Εβραϊκές Γιορτές και Παραδόσεις», εκδ. Ισραηλίτικη κοινότητα Βόλου 1993.) Για τους ορθόδοξους το ξίδι είναι επίσης πολύ σημαντικό, γι΄ αυτό τη Μ. Πέμπτη τρώνε φακές, που απαιτούν κατανάλωση ξιδιού.

Eβραϊκές ευχές γιά το Πεσάχ.

Μια εβραϊκή προσευχή για το Πεσάχ λέει: «Σαβρί μάραναν Μπαρούχ ατά Αντονάϊ ελοένου μέλεχ αολάμ, μπορέ περί αγκέφεν. Μπαρούχ ατά Αντονάϊ ελοένου μέλεχ αολάμ, ασέρ μπαχάρ μπα-νου μικόλ αμ βερομεμάνου, μικόλ λασόν βεκιντεσάνου μπεμιτσβοτάβ βατι-τεν λανού αντονάϊ ελοένου μπεααβά, μοαντίμ λεσιμχά, χαγκίμ ουζμανίμ λεσασόν, ετ γιομ χαγκ αματσότ αζέ, ζμαν χερουτένου μπεααβά μικρά κάδες, ζέχερ λιτσιάτ μιτσράγιμ. Κι μπάνου μπαχάρτα βεοτάνου κιντάστα μικόλ ααμίμ, ουμοαδέ κοσδέχα, μπεσιμχά ουβεσασόν ηνχαλτάνου. Μπαρούχ ατά Αντονάϊ μεκαδές γισραέλ βεαζεμανίμ.»
Στα Ελληνικά: «Ευλογητός ο αιώνιος θεός μας, βασιλιάς του σύμπαντος, ο οποίος δημιούργησε τον καρπό του αμπελιού. Ευλογητός ο αιώνιος θεός μας, βασιλιάς τού σύμπαντος, ο οποίος μας εξέλεξε ανάμεσα σε όλα τα έθνη, ο οποίος μας ανύψωσε πιο πάνω από όλα τα έθνη και μας καθαγίασε με τις εντολές Του. Σε μας έδωσες, αιώνιε θεέ μας, με αγάπη, εποχές για χαρά, γιορτές και τελετές για ευχαρίστηση, την γιορτή αυτή των αζύμων, εποχή της σωτηρίας μας, ιερή πρόσκληση σε ανάμνηση της Εξόδου από την Αίγυπτο. Γιατί Εσύ μας εξέλεξες και μας καθαγίασες ανάμεσα σε όλα τα έθνη και μας επέτρεψες να χαρούμε τις γιορτές Σου με ευτυχία και χαρά. Να είσαι ευλογητός, αιώνιε, που καθαγίασες τον Ισραήλ και τις εποχές.»

Τα ίδια ακριβώς ψάλλονται στους χριστιανικούς ναούς της Ελλάδας όχι μόνον την περίοδο του Πεσάχ αλλά όλο το χρόνο. Για παράδειγμα:
• «Ο ηγαπημένος Ισραήλ» (στο μεγάλο εσπερινό της Κυριακής των Βαΐων).
• «Ποιμήν ημών Χριστός ο Βασιλεύς Ισραήλ. Υπόδεξαι, Ιουδαία, τον Βασιλέα» (στο απόδειπνο της Κυριακής των Βαΐων).
• «Επί τον Ισραήλ του Θεού» (προς Γαλάτας, στ 14-18, Μ. Παρασκευή).
[ Διαβάστε πολλές σχετικές υμνητικές ψαλμωδίες, που ψάλλονται στους ναούς την περίοδο του Πεσάχ, στο άρθρο Εβραϊκό Πεσάχ - Χριστιανικό Πάσχα.]

Η παραπάνω προσευχή παρατέθηκε και στα Εβραϊκά, για να επισημάνει το όνομα του θεού, που χρησιμοποιούν οι Εβραίοι: «Αντονάι», το οποίο σημαίνει «ο Κύριος». Στους Εβραίους απαγορεύεται να γράφουν ή να προφέρουν το όνομα του θεού. Αντί αυτού χρησιμοποιούν το Αντονάι.

Στον εξορκισμό του Μεγάλου Βασιλείου προς τους πάσχοντες υπό δαιμόνων, που περιέχεται στο λειτουργικό βιβλίο «Ευχολόγιο το Μέγα», διαβάζουμε: «Ορκίζω σε, πνεύμα ακάθαρτον, κατά του Θεού Σαβαώθ, και πάσης στρατιάς Αγγέλων Θεού, Αδωνάι, Ελωί, Θεού παντοκράτορος, έξελθε και απαναχώρησον από του δούλου του Θεού...»

Εκτός από το Σαβαώθ και το Ελωί, που είναι επίσης εβραϊκές λέξεις, ο Μέγας Βασίλειος αποκαλεί το θεό με τη λέξη, που μόνο ένας Εβραίος θα γνώριζε και θα χρησιμοποιούσε: Αδωνάι.

Τα κηρύγματα του Μ. Βασιλείου, όπως και των υπολοίπων μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, αποτελούν ένα συνεχές υμνολόγιο υπέρ της Σιών, της Ιερουσαλήμ, του Ισραήλ, ενώ παράλληλα εκτοξεύουν ύβρεις για την Ελλάδα, τους Έλληνες και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Όλα αυτά έχουν συμπεριληφθεί κι αποτελούν το κυριότερο μέρος των λειτουργικών κειμένων, που διαβάζονται στους χριστιανικούς ναούς της σημερινής Ελλάδας. (Βλ. Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα της Ορθοδοξίας, βιβλίο, το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν από την Ενότητα ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ΔΩΡΕΑΝ). Πλείστες εβραϊκές λέξεις υπάρχουν στα λειτουργικά κείμενα, όπως αλληλούια, σαβαώθ, μεσσίας, αδωνάι, αμήν κ.λπ., τις οποίες οι ιερείς ψάλλουν με την ίδια παλαιά εβραϊκή λειτουργική μουσική, που έχει μετονομασθή σε βυζαντινή. (Βλ. Βυζαντινή μουσική: Η αυθεντική συνέχεια της Εβραϊκής).

* * *

Οι ελληνικές γιορτές καταδιώχθηκαν από τους χριστιανούς κι επιβλήθηκαν οι καθαρά εβραϊκές, όπως το Πεσάχ, η εβραϊκότητα του οποίου δεν θα πρέπει να εξετάζεται από μόνη της. Είναι μία σημαντική εβραϊκή γιορτή μέσα στον εβραιογενή κι ανθελληνικό Χριστιανισμό.

Δια του Χριστιανισμού εβραιοποιήθηκαν τα έθιμα, ιδιαίτερα την εποχή του Πεσάχ, οπότε οι πιστοί σπεύδουν στους ναούς τη Μεγάλη Εβδομάδα κι ακούν σε εβραϊκή μουσική ύβρεις κατά των Ελλήνων, ψήνουν το αρνί, βάφουν κόκκινα τα αυγά, μαγειρεύουν μαγειρίτσα, πιστεύοντας επί πλέον, ότι όλα αυτά αποτελούν σημαντικό μέρος της ελληνικής παράδοσης.

Γιάννης Λάζαρης"

http://freeinquiry.gr/webfiles/pro.php?id=1255
http://snipurl.com/v9urv

Λέτε και το ''αμπεμπαμπλόμ'' που λέγαμε μικροί να βγαίνει από το "Αβεσσαλώμ''';

Θα πηδηχτώ απ' το παράθυρο!

[Πήγασος]

Το θέμα νομίζω είναι αν θα υπάρχουν γιορτές άθεων και τι περιεχόμενο θα έχουν. Κάπου είχε πάρει το μάτι μου ένα σχετικό thread.

Για ποιο λόγο να υπάρξουν; Δεν είναι καμιά οργανωμένη θρησκεία, ούτε καμιά "ενορία"

Διότι και στους κοσμικούς αρέσει να γιορτάζουν. Άντε, όχι άθεες γιορτές, κακή διατύπωση, αλλά ας πούμε κρατικές γιορτές χωρίς συγκεκριμένο θρησκευτικό προσανατολισμό.

[AoratiMelani]

Μια χαρά τη βρίσκω τη διατύπωσή σου, Πήγασε, άθεες γιορτές κι όποιος αντέξει. Γιατί σε όλους πράγματι αρέσει να γιορτάζουν. Μη σου πω ότι ένας βασικός λόγος που έπιασε τόσο η θρησκεία και που κρατά τόσο γερά είναι επειδή είναι συνυφασμένη με τις γιορτές, προσωπικές και ομαδικές.

Σκεφτόμουν πολύ το θέμα των γιορτών τώρα τελευταία, και νομίζω ότι πραγματικά υπάρχει μεγάλη ανάγκη για κοσμικές ή πολιτικές γιορτές, χωρίς μεταφυσικές αναφορές και υπεράνω ιδεολογιών. Ανάγκη για γιορτές όπου να μπορούν να μετέχουν ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως.

Δεν αρκεί να ακολουθεί καθένας τις προσωπικές επιλογές του, γιατί είμαστε αγελαία ζώα και έχουμε ανάγκη να γιορτάζουμε όλοι αντάμα, έχουμε ανάγκη να ξέρουμε ότι υπάρχουν κάποιες καθιερωμένες γιορτές, κάποια σημεία αναφοράς. Γι' αυτό και τις μέρες των θρησκευτικών γιορτών γιορτάζουν και οι άθεοι: γιατί οι περισσότεροι φίλοι και συγγενείς τους είναι θρήσκοι, και θέλουν κι αυτοί να συμμετέχουν στον εορτασμό. Πώς να το κάνουμε το νταβατούρι και το τσιμπούσι αρέσει σε όλους, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων.

Χρειάζεται λοιπόν να καθιερωθούν σιγά-σιγά κάποιες γιορτές κοσμικές και κάποια αντίστοιχα έθιμα.

Μια καλή αρχή είναι η "γιορτή της μουσικής" που γίνεται το θερινό ηλιοστάσιο. Ξεκίνησε από τη Γαλλία και εξαπλώνεται σιγά σιγά στον κόσμο, ακόμη κι εδώ έχει καθιερωθεί κάθε χρόνο οι δήμοι να κάνουν υπαίθριες συναυλίες.

Η πρωτομαγιά είναι επίσης μια βολική γιορτή που κάνει για όλους, έχει και τσιμπούσι μέσα με ψητό, παραδοσιακά πράματα.

Οι απόκρες επίσης είναι εξαιρετικές δεν το συζητώ.

Τα χριστούγεννα μπορούμε να τα καταργήσουμε ολωσδιόλου και να γιορτάζουμε την πρωτοχρονιά, φτάνει και περισσεύει για μάσες και για δώρα. Η βασιλόπιτα μια χαρά έθιμο είναι, αλλά χωρίς χριστοπαναγίες στο κόψιμο.

Μπορούμε να αρχίσουμε να γιορτάζουμε σιγά-σιγά την εαρινή και τη φθινοπωρινή ισημερία.

Η φθινοπωρινή πάει ωραία με οινοποσία λόγω εποχής τρύγου. Μπορεί να συσχετιστεί με κάτι σαν "γιορτή κρασιού", με υπαίθριο γλέντι και μουσική (μπορεί να θυμίζει το οκτόμπερφεστ των γερμανών με τις μπύρες και τα λουκάνικα).

Για την εαρινή δεν έχω ιδέα αυτή τη στιγμή, στεφάνια με λουλούδια έχει την πρωτομαγιά οπότε δεν λέει, έχει κανείς κάτι να προτείνει; Κάτι με γαϊτανάκι ίσως; Κάτι με πομπές ανθοστόλιστες στυλ ανθεστήρια; Θα έχει και μια εσάνς από επιτάφιο, ιδίως αν γίνεται απόγευμα-βραδάκι και ανάβουμε και κάνα κερί, και να έχει και κανένα σχετικό τραγούδι ανοιξιάτικο (κάποιος θα βρεθεί να γράψει κάτι), και μετά κατά τις 10 να καταλήγουμε σε ταβέρνες και τραπεζώματα για την ολοκλήρωση του εορτασμού;

[Geysser]

Για την εαρινή δεν έχω ιδέα αυτή τη στιγμή, στεφάνια με λουλούδια έχει την πρωτομαγιά οπότε δεν λέει, έχει κανείς κάτι να προτείνει; Κάτι με γαϊτανάκι ίσως;

Θα μπορούσαμε να γιορτάσουμε εμπνεώμενοι από το "Wicker Man"