Ανθρωποθυσίες και Κανιβαλισμός

[Σίμων Resurrected]

"Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου"

Κάποτε πριν από πολλά χρόνια , ίσως στα θρησκευτικά στο σχολείο (δεν θυμάμαι που), θυμάμαι μια ζήτηση για τις κατηγορίες κανιβαλισμού κατά των χριστιανών.

Οι απολογητές παρουσίαζαν τους πολυθεϊστές της αρχαιότητας που εκτόξευαν αυτές τις κατηγορίες , περίπου σαν ηλίθιους που "δεν καταλάβαιναν".

Μάλλον αυτή η συζήτηση ήταν σε κάποιο μάθημα θρησκευτικών , που ανάμεσα στην βαρεμάρα και στην ανυπομονησία να χτυπήσει το κουδούνι κανείς δεν έδινε σημασία.

Ακόμα και αν δεν είναι κάποιος χριστιανός, ακόμα και αν το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον είναι από άθρησκοι μέχρι άθεοι, εξακολουθεί να είναι εμβαπτισμένος μέσα σε αυτήν την απολογητική "κουλτούρα" των χριστιανών.

Θέλει να πάρεις μεγάλη απόσταση από αυτή την ελεεινή θρησκεία και να προβληματιστείς για να κατανοήσεις το περιεχόμενό της.

Και ποια είναι αυτή η θρησκεία? Μία θρησκεία που περιστρέφεται γύρω από την ανθρωποθυσία , που έχει τελετουργικό συμβολικής ανθρωποφαγίας, που έχει εμμονή με το αίμα.

Αυτό είναι ο χριστιανισμός, ουσιαστικά μια θρησκεία πολύ πιο βάρβαρη και πιο πρωτόγονη από πολλούς πολυθεϊσμούς . Είναι η πανάρχαια βαρβαρότητα του ανθρώπου που κρυβόταν μέσα στις αρχαίες μυστηριακές θρησκείες των χθόνιων θεοτήτων, που επιβίωσε με ανθρωποθυσίες σε ορισμένες εκφάνσεις του πολυθεϊσμού και απέκτησε "συμβολικό" χαρακτήρα αλλά κεντρική συμασία στον χριστιανισμό .

Λοιπόν τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα .. δεν είναι όλες οι θρησκείες ίδιες .

[truleysi]

Λοιπόν τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα .. δεν είναι όλες οι θρησκείες ίδιες .

Δεν ξέρω για τις άλλες, αλλά οι τρεις (που κατά βάθος δεν είναι τρεις αλλά μία) γνωστές και μη εξαιρετέες της (ευρύτερης) γειτονιάς μας, είναι πάρε τη μία και χτύπα την άλλη.

[Θεόφιλος]

"Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου"

συμβολικά είναι τα λόγια και όχι κυριολεκτικά, ο χριστιανισμός απεχθάνεται την ανθρωποθυσία και τον κανιβαλισμό, τώρα για να πάμε στην θυσία και το νόημα που έχει αυτήν για τον χριστιανισμό και τις άλλες θρησκείες αυτό θέλει πολλή συζήτηση και δεν ξέρω αν υπάρχει διάθεση από μέρους των άλλων μελών να συμμετέχουν σε αυτήν.

Και ποια είναι αυτή η θρησκεία? Μία θρησκεία που περιστρέφεται γύρω από την ανθρωποθυσία , που έχει τελετουργικό συμβολικής ανθρωποφαγίας, που έχει εμμονή με το αίμα.

η θρησκεία αυτήν που λές χρειάζεται το σύμβολο της θυσίας για να κατανοήσουν οι πιστοί τους πως χωρίς το παράδειγμα αυτής της θυσίας δεν μπορούν να αντιληφθούν την ματαιότητα της σύντομης ζωής τους και πώς ότι και να κάνουν, όλα μια μέρα θα τελειώσουν και θα χαθούν για πάντα αν δεν δώσουν κάτι από τον εαυτό τους για τους άλλους, και αυτό το ελάχιστο είναι η αγάπη. αυτό μας διδάσκει η θυσία του ιησού και μας διδάσκει να θυσιάσουμε και εμείς τον εγωισμό μας να ανεχόμαστε και να υπομμένουμε τα βάσανα μας με καρτερικότητα και γαλήνη όπως και εκείνος παρόλο που παραπονέθηκε για το πικρό ποτήρι σαν άνθρωπος επάνω στον σταυρό στο τέλος αποδέχθηκε το θέλημα του θεού, να θυσιαστεί για όλους εμάς τους πιστούς.το αίμα του ιησού δεν είναι κατάρα για τους θύτες του αλλά ευλογία. με τα λόγια του: -πατέρα συγχώρεσε τους δεν ξέρουν τι κάνουν- είχε επίγνωση τι σημαίνει όχλος και εξουσία, αυτός απλά δέχθηκε τον ρόλο του αμνού.αυτήν ήταν άλλωστε η διδασκαλία του, η αγάπη, η θυσία, και η μη βία.

Αυτό είναι ο χριστιανισμός, ουσιαστικά μια θρησκεία πολύ πιο βάρβαρη και πιο πρωτόγονη από πολλούς πολυθεϊσμούς . Είναι η πανάρχαια βαρβαρότητα του ανθρώπου που κρυβόταν μέσα στις αρχαίες μυστηριακές θρησκείες των χθόνιων θεοτήτων, που επιβίωσε με ανθρωποθυσίες σε ορισμένες εκφάνσεις του πολυθεϊσμού και απέκτησε "συμβολικό" χαρακτήρα αλλά κεντρική συμασία στον χριστιανισμό .

με τον χριστιανισμό έσβησαν οι χθόνιες θρησκείες στον δυτικό κόσμο διότι είναι κάτι εντελώς ξένο πρός αυτόν άλλη η θυσία στις αρχαίες θρησκείες και άλλη στον χριστιανισμό, που θυσία γίνεται ο ίδιος ο υιός του Θεού. υπάρχει κάτι ανάλογο με τον Διόνυσο αλλά χωρίς τα όργια που τα συνόδευε η επικρατούσα ηθική και είναι παντελώς ξένα πρός τον χριστιανισμό.

[επικουρειος]

Αυτο που εμμεσα φανερωνει η θυσια του θεανθρωπου ειναι οτι καθε εντιμος κι εναρετος ανθρωπος πρεπει να αφανιζεται με καθε τροπο ασχετως εαν εμφανιζεται ως ταχα νικητης μετα θανατον,αλλα οι τελικοι νικητες θα ειναι παντα οι διωκτες του κι ας φερουν επανω τους το στιγμα του εγκληματος ενος αθωου.

Ο χριστος θυσιαστηκε για τη δοξα των φαρισαιων,αυτοι ηταν οι τελικοι νικητες,αυτοι συνεχισαν να υπαρχουν μεχρι σημερα και αυτοι μεταλαμπαδευσαν την γνωση της ιερατικης τους τεχνης σε ανατολη και δυση.Η θυσια φωτογραφιζει το ποιοι πρεπει να εξαφανιζονται ωστε τα προβατα να μενουν για παντα προβατα και το ιερατειο να κυβερνα ανεγγιχτο και πανισχυρο.

Μεσω αυτης της εξελιξης μπορει να εξαχθει οτι δεν ηταν αναγκαιο να υπηρξε ιστορικα ο χριστος.
Η εαν οντως υπηρξε να ηταν καποιος φορεας νεωτερικοτητας κι ισως ηταν κατι εντελως διαφορετικο απο αυτο που παρουσιαζεται στα κειμενα.Καποιος ξενος αφορητα ενοχλητικος ο οποιος επρεπε να εξαφανιστει απο προσωπου γης με καθε τροπο και το σωμα του να ξεσκιζεται και να μοιραζεται για κανιβαλλισμο σε ξενους περα απο την ιουδαια και να πινουν το αιμα του σαν την υστατη τιμωρια δικη του αλλα και δικης τους και σαν την τελικη τους νικη οι φαρισαιοι να το εκαναν θρησκεια προς εξαγωγη.

Στο φονο ενος δικαιου να κρατας την ορεξη σου για να γινεις κανιβαλλος,φαε τις σαρκες του και νιωσε περηφανος.

[Σίμων Resurrected]

"Λάβετε φάγετε τούτο εστί το σώμα μου"

συμβολικά είναι τα λόγια και όχι κυριολεκτικά, ο χριστιανισμός απεχθάνεται την ανθρωποθυσία και τον κανιβαλισμό, τώρα για να πάμε στην θυσία και το νόημα που έχει αυτήν για τον χριστιανισμό και τις άλλες θρησκείες αυτό θέλει πολλή συζήτηση και δεν ξέρω αν υπάρχει διάθεση από μέρους των άλλων μελών να συμμετέχουν σε αυτήν.

"Απεχθάνεται την ανθρωποθυσία και τον κανιβαλισμό" τόσο πολύ που τα χρησιμοποιεί "συμβολικά".

Και τι συμβολίζει η ανθρωποφαγία δηλαδή; ...... τι θα μπορούσε να "συμβολίζει";

Ότι ακούγεται εξωφρενικό και κτηνώδες στην θρησκεία , βαπτίζεται "συμβολικό" από τους απολογητές ....... όλα τα άλλα εντωμεταξύ είναι "κυριολεκτικά" και "πραγματικά"

Ο συμβολισμός του συμβολισμού : Ο άρτος και ο οίνος συμβολίζουν το σώμα και το αίμα του Χριστού (μέχρι εκεί όλα καλά με τους συμβολισμούς) ... το αίμα και το σώμα με την σειρά τους τι συμβολίζουν;;;

Όσο για την ανθρωποθυσία (σταύρωση) , κάποτε πρέπει να καταλήξετε, είναι τελικά "συμβολική" ή "πραγματική" ;!
Όποτε σας τονίζει κάποιος ότι αυτό που περιγράφετε και ο τρόπος που το περιγράφετε δεν είναι μία εκτέλεση αλλά μία ανθρωποθυσία ....το ρίχνετε στα "συμβολικά".

Ο θεός σας δηλαδή εξευμενίστηκε με μία ανθρωποθυσία και μάλιστα του γιου του ;! .... σαν να μην φτάνανε οι άλλοι (οι πολυθεϊστές) που θυσίαζαν στους θεούς για να μυρίζουν τις τσίκνες και να "την βρίσκουν" ....εσείς το τραβήξατε μέχρι τον πλήρη παραλογισμό και την γελοιότητα.

[Σίμων Resurrected]

Και ποια είναι αυτή η θρησκεία? Μία θρησκεία που περιστρέφεται γύρω από την ανθρωποθυσία , που έχει τελετουργικό συμβολικής ανθρωποφαγίας, που έχει εμμονή με το αίμα.

η θρησκεία αυτήν που λές χρειάζεται το σύμβολο της θυσίας για να κατανοήσουν οι πιστοί τους πως χωρίς το παράδειγμα αυτής της θυσίας δεν μπορούν να αντιληφθούν την ματαιότητα της σύντομης ζωής τους και πώς ότι και να κάνουν, όλα μια μέρα θα τελειώσουν και θα χαθούν για πάντα αν δεν δώσουν κάτι από τον εαυτό τους για τους άλλους, και αυτό το ελάχιστο είναι η αγάπη. αυτό μας διδάσκει η θυσία του ιησού και μας διδάσκει να θυσιάσουμε και εμείς τον εγωισμό μας να ανεχόμαστε και να υπομμένουμε τα βάσανα μας με καρτερικότητα και γαλήνη όπως και εκείνος παρόλο που παραπονέθηκε για το πικρό ποτήρι σαν άνθρωπος επάνω στον σταυρό στο τέλος αποδέχθηκε το θέλημα του θεού, να θυσιαστεί για όλους εμάς τους πιστούς.το αίμα του ιησού δεν είναι κατάρα για τους θύτες του αλλά ευλογία. με τα λόγια του: -πατέρα συγχώρεσε τους δεν ξέρουν τι κάνουν- είχε επίγνωση τι σημαίνει όχλος και εξουσία, αυτός απλά δέχθηκε τον ρόλο του αμνού.αυτήν ήταν άλλωστε η διδασκαλία του, η αγάπη, η θυσία, και η μη βία.

Οι πιστοί μπαίνουν στο νόημα δηλαδή μόνο αν δουν κάποιον να τον αφαλοκόβουν ;
Πολύ "εκπαιδευτική" η εκτέλεση ...που δεν είναι εκτέλεση αλλά ανθρωποθυσία ...που δεν είναι ανθρωποθυσία αλλά "συμβολίζει" κάτι ..... το οποίο μπορεί να περιγραφεί μόνο με μία ανθρωποθυσία για να το καταλάβουν .......

Πόσο βαθιά πάει η κουνελότρυπα του παραλογισμού;!

[Σίμων Resurrected]

Αυτό είναι ο χριστιανισμός, ουσιαστικά μια θρησκεία πολύ πιο βάρβαρη και πιο πρωτόγονη από πολλούς πολυθεϊσμούς . Είναι η πανάρχαια βαρβαρότητα του ανθρώπου που κρυβόταν μέσα στις αρχαίες μυστηριακές θρησκείες των χθόνιων θεοτήτων, που επιβίωσε με ανθρωποθυσίες σε ορισμένες εκφάνσεις του πολυθεϊσμού και απέκτησε "συμβολικό" χαρακτήρα αλλά κεντρική συμασία στον χριστιανισμό .

με τον χριστιανισμό έσβησαν οι χθόνιες θρησκείες στον δυτικό κόσμο διότι είναι κάτι εντελώς ξένο πρός αυτόν άλλη η θυσία στις αρχαίες θρησκείες και άλλη στον χριστιανισμό, που θυσία γίνεται ο ίδιος ο υιός του Θεού. υπάρχει κάτι ανάλογο με τον Διόνυσο αλλά χωρίς τα όργια που τα συνόδευε η επικρατούσα ηθική και είναι παντελώς ξένα πρός τον χριστιανισμό.

Μάλλον ο Χριστιανισμός επιβίωσε και επικράτησε ακριβώς επειδή είναι μία θρησκεία σαν αυτές που ήρθε να αντικαταστήσει.

Ο Χριστιανισμός διαμορφώθηκε από του "πελάτες" του όπως κάθε άλλη θρησκεία, και οι πελάτες του γούσταραν αίμα μυστήρια και ανθρωποθυσίες ...πού και που κανένα κοψίδι από ανθρώπινο κρέας (πάντα για κάποιον θεό ..."συμβολικά" και "τελετουργικά" ..πάντα)

Ο Χριστιανισμός είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η θρησκεία οδηγεί στην αποκτήνωση και στο τέλος η αποκτήνωση γίνεται θρησκεία.

[Θεόφιλος]

"Απεχθάνεται την ανθρωποθυσία και τον κανιβαλισμό" τόσο πολύ που τα χρησιμοποιεί "συμβολικά".

Και τι συμβολίζει η ανθρωποφαγία δηλαδή; ...... τι θα μπορούσε να "συμβολίζει";

Ότι ακούγεται εξωφρενικό και κτηνώδες στην θρησκεία , βαπτίζεται "συμβολικό" από τους απολογητές ....... όλα τα άλλα εντωμεταξύ είναι "κυριολεκτικά" και "πραγματικά"

Ο συμβολισμός του συμβολισμού : Ο άρτος και ο οίνος συμβολίζουν το σώμα και το αίμα του Χριστού (μέχρι εκεί όλα καλά με τους συμβολισμούς) ... το αίμα και το σώμα με την σειρά τους τι συμβολίζουν;;;

Όσο για την ανθρωποθυσία (σταύρωση) , κάποτε πρέπει να καταλήξετε, είναι τελικά "συμβολική" ή "πραγματική" ;!
Όποτε σας τονίζει κάποιος ότι αυτό που περιγράφετε και ο τρόπος που το περιγράφετε δεν είναι μία εκτέλεση αλλά μία ανθρωποθυσία ....το ρίχνετε στα "συμβολικά".

Ο θεός σας δηλαδή εξευμενίστηκε με μία ανθρωποθυσία και μάλιστα του γιου του ;! .... σαν να μην φτάνανε οι άλλοι (οι πολυθεϊστές) που θυσίαζαν στους θεούς για να μυρίζουν τις τσίκνες και να "την βρίσκουν" ....εσείς το τραβήξατε μέχρι τον πλήρη παραλογισμό και την γελοιότητα.

Εγώ από την πλευρά μου τα θεωρώ συμβολικά, αλλά αν θέλεις και την άποψη της ορθόδοξης εκκλησίας, διάβασε τα παρακάτω: που δεν είναι όπως τα φαντάζεσαι.

Θεία Ευχαριστία

Απαντήσεις σε ερωτήματα δογματικά
Ανδρέα Θεοδώρου, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, 1997, σελ. 165-172.

Πόσο σημαντικό είναι το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας;

Το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας είναι μυστήριο θεοποιητικό. Κατ' αυτό η φύση του ανθρώπου ζυμώνεται με τη θεότητα. Ενώνεται μυστηριακώς με το σώμα και το αίμα του Θεού, γεμίζει από Θεό, θεοποιείται. Ο κοινωνών λαμβάνει άφεση αμαρτιών και ζωήν αιώνιον. Αθανατίζεται, αφθαρτοποιείται. Μαζί με το βάπτισμα είναι κορυφαίο μυστήριο της Εκκλησίας. Καλείται δε «κυριακό» -όπως και το βάπτισμα- γιατί έχει άμεση τη σύσταση του άπό τον Κύριο (Ματθ. 26, 26-28).



Ποια είναι η φύση τον ιερού μυστηρίου;

Είναι μυστήριο και θυσία. Είναι μυστήριο κατά το οποίο, δια της ευχής του ιερέα, κατέρχεται η χάρη του αγίου Πνεύματος και μεταβάλλει τα φυσικά στοιχεία του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα Χριστού. Το πράγμα είναι μυστήριο φοβερό, ανερμήνευτο και ακατάληπτο. Η μεταβολή και μεταποίηση γίνεται στην ουσία των φυσικών στοιχείων. Χάνουν δηλαδή τα στοιχεία τη δική τους ουσία, και τη θέση της καταλαμβάνουν το άχραντο σώμα και το τίμιο αίμα του Χριστού. Φυσικά διατηρούν τα συμβεβηκότα, όσα υπάρχουν περί την ουσία, δηλαδή τις φυσικές τους ποιότητες του βάρους, του χρώματος, της οσμής, της γεύσεως, της οξύτητος (του οίνου) κ.α. Αυτός που κοινωνεί δέχεται αυτούσιο το σώμα και το αίμα του Χριστού, αυτό που γεννήθηκε, αυξήθηκε, έπαθε στο σταυρό, αναστήθηκε εκ των νεκρών και, θεωμένο, αναλήφθηκε στους ουρανούς. Κοινωνεί ολόκληρης της ανθρώπινης φύσεως του Κυρίου και συνημμένως της θεότητός του, που είναι αχώριστα ενωμένη με αυτή. Κατ' επέκταση κοινωνεί και του τριαδικού Θεού!

Η θεία Ευχαριστία είναι ταυτόχρονα και θυσία. Είναι η ίδια η θυσία του σταυρού, πρόληψη της όποιας έκανε ο Σωτήρας κατά το Μυστικό Δείπνο της Μ. Πέμπτης. Είναι η ίδια θυσία με τη σταυρική, προσφερόμενη όμως αναιμάκτως, ενώ η θυσία του Σταυρού έγινε εν αίματι. Ομοίως, ενώ η σταυρική θυσία έγινε μια για πάντα για την κατάργηση της αμαρτίας και του θανάτου, η θυσία της ευχαριστίας γίνεται πολλάκις, με σκοπό να εφαρμόσει τα σωτήρια αγαθά της μεγάλης εκείνης θυσίας στο σώμα των πιστευόντων μελών της Εκκλησίας. Στη θυσία της Ευχαριστίας θύτης και θύμα είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος προσφέρεται δια χειρός του ιερέως.

[Σίμων Resurrected]

Θεία Ευχαριστία

Απαντήσεις σε ερωτήματα δογματικά
Ανδρέα Θεοδώρου, εκδ. Αποστολικής Διακονίας, 1997, σελ. 165-172.

Πόσο σημαντικό είναι το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας;

Το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας είναι μυστήριο θεοποιητικό. Κατ' αυτό η φύση του ανθρώπου ζυμώνεται με τη θεότητα. Ενώνεται μυστηριακώς με το σώμα και το αίμα του Θεού, γεμίζει από Θεό, θεοποιείται. Ο κοινωνών λαμβάνει άφεση αμαρτιών και ζωήν αιώνιον. Αθανατίζεται, αφθαρτοποιείται. Μαζί με το βάπτισμα είναι κορυφαίο μυστήριο της Εκκλησίας. Καλείται δε «κυριακό» -όπως και το βάπτισμα- γιατί έχει άμεση τη σύσταση του άπό τον Κύριο (Ματθ. 26, 26-28).

Μόνο και μόνο από την γλώσσα που χρησιμοποιεί, τις μεταφορές και τους μανιερισμούς ...καταλαβαίνει κανείς το βάθος της γελοιότητας του όποιου επιχειρήματος προσπαθεί να αρθρώσει .
Η μπαρόκ λατέρνα της θεολογίας παίζει αιωνίως το ίδιο φάλτσο τραγούδι, μια ξύλινη γλώσσα σαν εκείνη των πολιτικών θεολογιών που δεν μεταφέρει νοήματα .

Μια γλώσσα που χτίζεται πάνω στον εαυτό της. (από τον "Κύριο" έχουμε το "κυριακό" που χαρακτηρίζει το "μυστηριακό" που με την σειρά του χαρακτηρίζει τον "Κύριο" που με την σειρά του ..... )

Ps: "θεοποιείται" δεν υπάρχει μεγαλύτερη ύβρις από αυτό. Ο άνθρωπος "θεοποιείται" ..... και γέλασε το σύμπαν ολόκληρο με την μεγαλομανία και τον εγωκεντρισμό του αστείου μισότρελου δίποδου

[Θεόφιλος]

Μόνο και μόνο από την γλώσσα που χρησιμοποιεί, τις μεταφορές και τους μανιερισμούς ...καταλαβαίνει κανείς το βάθος της γελοιότητας του όποιου επιχειρήματος προσπαθεί να αρθρώσει .
Η μπαρόκ λατέρνα της θεολογίας παίζει αιωνίως το ίδιο φάλτσο τραγούδι, μια ξύλινη γλώσσα σαν εκείνη των πολιτικών θεολογιών που δεν μεταφέρει νοήματα .

Μια γλώσσα που χτίζεται πάνω στον εαυτό της. (από τον "Κύριο" έχουμε το "κυριακό" που χαρακτηρίζει το "μυστηριακό" που με την σειρά του χαρακτηρίζει τον "Κύριο" που με την σειρά του ..... )

Ασε κατά μέρος τις εμπάθειες για τον λόγο τον ιερατικό και τις μεταφορές του κειμένου, και κοίτα να πιάσεις το θρησκευτικό συναίσθημα ενός βαθιά θρήσκου, αλλά και την λογική του. μόνο έτσι θα κατανοήσεις την πίστη του και την δική σου θέση που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη.
το να μιλάς με αφορισμούς χωρίς να προσπαθείς να καταλάβεις την ψυχοσύνθεση κάποιας ομάδας ανθρώπων και τον λόγο γιατί θρησκεύεται σε κάνει ακόμη έναν φανατικό ορθολογιστή που δεν βλέπει τίποτε άλλο πέρα από τις λογικές αιτίες
παραθέτω πάλι μέρος του κειμένου που είναι και το πιο ουσιώδες. δώσε περισσότερη προσοχή και πές μου: σου φαίνεται πώς όσοι το αποδέχονται είναι κανίβαλοι; η έχεις την εντύπωση πως νομίζουν ότι τρώνε τον ιησού. νομίζω πώς αστειεύεσαι δεν εξηγείται διαφορετικά.



Ποια είναι η φύση τον ιερού μυστηρίου;

Είναι μυστήριο και θυσία. Είναι μυστήριο κατά το οποίο, δια της ευχής του ιερέα, κατέρχεται η χάρη του αγίου Πνεύματος και μεταβάλλει τα φυσικά στοιχεία του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα Χριστού. Το πράγμα είναι μυστήριο φοβερό, ανερμήνευτο και ακατάληπτο. Η μεταβολή και μεταποίηση γίνεται στην ουσία των φυσικών στοιχείων. Χάνουν δηλαδή τα στοιχεία τη δική τους ουσία, και τη θέση της καταλαμβάνουν το άχραντο σώμα και το τίμιο αίμα του Χριστού. Φυσικά διατηρούν τα συμβεβηκότα, όσα υπάρχουν περί την ουσία, δηλαδή τις φυσικές τους ποιότητες του βάρους, του χρώματος, της οσμής, της γεύσεως, της οξύτητος (του οίνου) κ.α. Αυτός που κοινωνεί δέχεται αυτούσιο το σώμα και το αίμα του Χριστού, αυτό που γεννήθηκε, αυξήθηκε, έπαθε στο σταυρό, αναστήθηκε εκ των νεκρών και, θεωμένο, αναλήφθηκε στους ουρανούς. Κοινωνεί ολόκληρης της ανθρώπινης φύσεως του Κυρίου και συνημμένως της θεότητός του, που είναι αχώριστα ενωμένη με αυτή. Κατ' επέκταση κοινωνεί και του τριαδικού Θεού!

παραπάνω κρύβεται κάτι βαθύτερο από την λήψη της θείας ευχαριστίας και δεν είναι άλλο από το ότι πιστεύει ο θρήσκος πως γίνεται με αυτόν τον συμβολισμό ένα με τον Θεό. τα υπόλοιπα και από την μία πλευρά και από την άλλη είναι δικαιολογίες και ειρωνία.

[Θεόφιλος]

Στο φονο ενος δικαιου να κρατας την ορεξη σου για να γινεις κανιβαλλος,φαε τις σαρκες του και νιωσε περηφανος.

στην περίπτωση της θείας κοινωνίας θύτης και θύμα είναι ο ίδιος ο ιησούς, στην περίπτωση της σταύρωσης είναι μόνο θύμα. απλά πράγματα.
και όταν κοινωνείς των αχράντων μυστυρίων μόνο περηφάνια δεν νιώθεις, το αντίθετο θα έλεγα πως νιώθει κανείς, ταπεινός και γεμάτο δέος.

[Σίμων Resurrected]

Όποιος νομίζει ότι "θεοποιείται" τρώγοντας (συμβολικά πάντα) κομμάτια από τις σάρκες του θεού του ... χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης. (τελεία και παύλα)

[dracumelenios]

...παραπάνω κρύβεται κάτι βαθύτερο από την λήψη της θείας ευχαριστίας και δεν είναι άλλο από το ότι πιστεύει ο θρήσκος πως γίνεται με αυτόν τον συμβολισμό ένα με τον Θεό.

Οι ανθρωποφαγική διάσταση του πράγματος εξηγείται μια χαρά, και δεν είναι το θέμα εκεί τόσο.

Εγώ συμφωνώ ότι ο σκοπός της ιστορίας είναι αυτός που περιγράφει ο Θεόφιλος, δηλαδή να νιώσει ο πιστός μια τέτοια βαθιά εμπειρία ένωσης με το θεό. Και σίγουρα όσοι έχουν πιστέψει σε όλα αυτά, μπορεί να έχουν μια πολύ έντονη συναισθηματικά εμπειρία συμμετέχοντας σε μια τέτοια τελετή, αφού είναι μάλιστα και ειδικά σχεδιασμένη ακριβώς για αυτό το σκοπό.

Αλλά για πες βρε Θεόφιλε, εμείς που δεν ξέρουμε να υπάρχουν θεοί εκτός από τους ψεύτικους, πως να θεωρήσουμε ότι μπορεί ποτέ να είναι 'καλό' το όλο εγχείρημα αυτό?

Γιατί αν πρόκειται απλά για ένα κούφιο σόου δημιουργίας και διατήρησης εντυπώσεων στους πιστούς, τότε τι διαφορά έχει η τελετή αυτή π.χ. από τα αντίστοιχα προπαγανδιστικά σόου που κάνουν οι Βορειοκορεάτες για τους ίδιους λόγους?

[Θεόφιλος]

Όποιος νομίζει ότι "θεοποιείται" τρώγοντας (συμβολικά πάντα) κομμάτια από τις σάρκες του θεού του ... χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης. (τελεία και παύλα)

Kάνεις το ίδιο σφάλμα με τους περισσότερους πιστούς που θεωρούν τον εαυτό τους σαν το κέντρο του κόσμου, που δεν κάνουν τον κόπο να σκεφθούν και να μπούν για μια στιγμή στην θέση του άλλου. όλοι μας ανήκουμε σε μιά θρησκευτική παράδοση που άλλος την απορρίπτει και άλλος την κρατά, και όλοι έχουμε τις αμφιβολίες μας για πράγματα που εμπεριέχουν μυθολογικά στοιχεία. το ζήτημα δεν είναι η λογική απόδειξη περί μυθευμάτων στην χριστιανική παράδοση αλλά η μεταφορική εξήγηση και η χρησιμότητα τους για τον πιστό. που σε καμία περίπτωση δεν νομίζει πως τρώει τον Θεό του παίρνοντας την θεία ευχαριστία, αλλά ενώνεται κατά κάποιο τρόπο με τον θεό του. όπως και η προσευχή και η προσκύνηση των εικόνων, που σίγουρα υπάρχουν και άτομα που προσηλώνονται στο αντικείμενο και όχι σε αυτό που εκφράζει το αντικείμενο. από σένα τουλάχιστον θα περίμενα έναν πιο πνευματικό τρόπο προσέγγισης της πίστης των θρήσκων πρός την θεία ευχαριστία΄. δηλαδή να κατανοήσεις πώς δεν τρώνε τον θεό τους αλλά πως τον δέχονται και ενώνονται μαζί του με τον συμβολικό τρόπο της κατάποσης της θείας ευχαριστίας που έχουν προετοιμαστεί με νηστεία και εξομολόγηση για αυτήν.

[stratos]

Οι ανθρωποφαγική διάσταση του πράγματος εξηγείται μια χαρά, και δεν είναι το θέμα εκεί τόσο.Εγώ συμφωνώ ότι ο σκοπός της ιστορίας είναι αυτός που περιγράφει ο Θεόφιλος, δηλαδή να νιώσει ο πιστός μια τέτοια βαθιά εμπειρία ένωσης με το θεό.

Δεν είναι έτσι . Υπάρχουν ένα σωρό μεταφορές που θα μπορούσαν χρησιμοποιηθούν για να συμβολίσουν αυτήν την ένωση : εμβάπτιση , αναπνοή , φώτισμός . Το να χρησιμοποιείς τον κανιβαλισμό σημαίνει είτε ότι τηρείς την παράδοση (ποια ? αυτή των "αμαρτιών" των παλιών θρησκειών?) είτε ότι απλώς είσαι ανώμαλος .
Ανάλογα άστοχο θα ήταν να συμβολίζονταν η ένωση με παλούκωμα ή με βιασμό παιδιού. Συμβολικά πάντα .

Θυμάμαι μια φορά που χριστιανή ισχυρίστηκε ότι η εκκλησία είναι γεμάτη "χρυσά" για να συμβολίσουν τον θείο πλούτο του παραδείσου . Τότε της είχα απαντήσει <γιατί δεν την γεμίζουν πουτάνες να τον συμβολίζουν καλύτερα>.

[Θεόφιλος]

...παραπάνω κρύβεται κάτι βαθύτερο από την λήψη της θείας ευχαριστίας και δεν είναι άλλο από το ότι πιστεύει ο θρήσκος πως γίνεται με αυτόν τον συμβολισμό ένα με τον Θεό.

Οι ανθρωποφαγική διάσταση του πράγματος εξηγείται μια χαρά, και δεν είναι το θέμα εκεί τόσο.

η ανθρωποφαγία και ο κανιβαλισμός υπήρξαν ως διατροφή στις πιο αρχαίες κοινωνίες λόγω έλλειψης τροφής δεν το έχω ερευνήσει αλλά όταν είναι ζήτημα επιβίωσης ο άνθρωπος γίνεται ζώο.
η θεία κοινωνία δεν έχει σχέση με αυτό, είναι μια πνευματική ένωση που απαιτεί έναν συμβολισμό ο οποίος καθιερώθηκε από τον ιησού σαν ο πιο πρόσφορος για την μύηση του πιστού στήν ένωση με τον δημιουργό του.

Εγώ συμφωνώ ότι ο σκοπός της ιστορίας είναι αυτός που περιγράφει ο Θεόφιλος, δηλαδή να νιώσει ο πιστός μια τέτοια βαθιά εμπειρία ένωσης με το θεό. Και σίγουρα όσοι έχουν πιστέψει σε όλα αυτά, μπορεί να έχουν μια πολύ έντονη συναισθηματικά εμπειρία συμμετέχοντας σε μια τέτοια τελετή, αφού είναι μάλιστα και ειδικά σχεδιασμένη ακριβώς για αυτό το σκοπό.

το βλέπεις λίγο απλά αλλά είναι πιο πολύπλοκο δεν είναι απλώς μια συναισθηματική εμπειρία είναι άσκηση πνευματική μέσα από την νηστεία είναι εγκράτεια σε διατροφικούς πειρασμούς που γευόμαστε καθημερινά είναι η εξομολόγηση που είναι πιο βαθιά και ειλικρινής όταν την κατανοούμε έστω και αν ντρεπόμαστε να την ομολογήσουμε στον ιερέα είναι η πτώση και η ταπείνωση για όσα έχουμε κακώς διαπράξει η έχουμε σκεφθεί για τον συνάνθρωπο μας, και στο τέλος έρχεται η στιγμή της θείας κοινωνίας που εφόσον έχουμε κάνει όλα τα προηγούμενα βήματα μας απελευθερώνει και μας αναγεννά πνευματικά έτσι ώστε να συνεχίσουμε με πιο καθαρή καρδιά στον δύσκολο δρόμο των πειρασμών.

Αλλά για πες βρε Θεόφιλε, εμείς που δεν ξέρουμε να υπάρχουν θεοί εκτός από τους ψεύτικους, πως να θεωρήσουμε ότι μπορεί ποτέ να είναι 'καλό' το όλο εγχείρημα αυτό?

δεν είναι θέμα αν πρέπει να το θεωρήσουμε σαν καλό η κακό το να κοινωνεί κανείς, γιατί δεν έχει τίποτε το επιλήψιμο, το θέμα είναι για αυτούς που έχει πρακτική αξία και τους κάνει καλύτερους, (τουλάχιστον για τον εαυτό τους) όσους πάλι δεν τους ενδιαφέρει η θρησκεία, είναι σεβαστή η απόφαση τους να μην ασχολούνται με τα της θρησκευτικής παράδοσης.και δεν θα τους επικρίνει κανείς για το τι θεωρούν αυτοί περί θείας κοινωνίας.

Γιατί αν πρόκειται απλά για ένα κούφιο σόου δημιουργίας και διατήρησης εντυπώσεων στους πιστούς, τότε τι διαφορά έχει η τελετή αυτή π.χ. από τα αντίστοιχα προπαγανδιστικά σόου που κάνουν οι Βορειοκορεάτες για τους ίδιους λόγους?

διαφωνώ δεν υπάρχει τίποτε κούφιο ούτε και κάποιο είδους σώου, είναι ένα πολύ βαθύ μυστήριο που φέρνει τον άνθρωπο ενώπιον των ηθικών ορίων του,(εφόσον το αποδέχεται και το πιστεύει ειλικρινά.) μην ξεχνάς πώς είναι λυτρωτική η θεία κοινωνία για όσους πιστούς βρίσκονται στα πρόθυρα του θανάτου τους.
όσο για την αναφορά σου στο ολοκληρωτικό καθεστώς της βόρειας κορέας είναι πιο κοντά στον αθεισμό παρά στον χριστιανισμό αυτός τύπος θεοποίησης και λατρείας προσώπων όπως π.χ.του λένιν με την μουμιοποίηση του από τους ρώσους κομμουνιστές την θεοποίηση του στάλιν και την θεοποίηση του μάο τσε τούνκ. και πρόσφατα την μουμιοποίηση του ντανιέλ ορτέγκα.

[Γιατρος Του Ικα]

Endocannibalism symbolized very different things: reverence for the dead, an incorporation of the spirit of the dead into living descendants, or a means of insuring the separation of the soul from the body.

Για τον κανιβαλισμό στις "πρωτόγονες" κοινωνίες. Απλά ο συμβολισμός της τελετουργικής ανθρωποφαγίας στον χριστιανισμό έχει προχωρήσει τόσο πολύ που έμεινε μόνο το κέλυφος. Είναι σαν αυτό που λέγαμε για τον Μπωντριγιάρ και τα simulacra. Το σύμβολο αντικατέστησε πλήρως το πρωτότυπο. Εκτός αν πιστέψουμε τα χριστιανικά περί μετουσίωσης οπότε λυπάμαι αλλά στην συνείδηση του πιστού χριστιανού συντελείται καθαρά και ξάστερα πράξη τελετουργικού κανιβαλισμού.

όσο για την αναφορά σου στο ολοκληρωτικό καθεστώς της βόρειας κορέας είναι πιο κοντά στον αθεισμό παρά στον χριστιανισμό αυτός τύπος θεοποίησης και λατρείας προσώπων όπως π.χ.του λένιν με την μουμιοποίηση του από τους ρώσους κομμουνιστές την θεοποίηση του στάλιν και την θεοποίηση του μάο τσε τούνκ. και πρόσφατα την μουμιοποίηση του ντανιέλ ορτέγκα.

Βέβαια καλό θα είναι να θυμόμαστε πως αυτή η πρακτική, είναι σαφώς θρησκευτικού και όχι κοσμικού ή αθεϊστικού χαρακτήρα,παρά το ότι ισχυρίζονται για τον εαυτό τους όσοι κατέφυγαν σ'αυτήν. Αν αμφιβάλεις Θεόφιλε πες μου, τι προηγήθηκε; Η μούμια του Λένιν και του...Ορτέγκα ή οι δεκάδες μούμιες δήθεν αγίων που περιφέρει ο χριστιανισμός εδώ και αιώνες για προσκύνηση (με το αζημίωτο); Με την ίδια λογική και όσοι προσκυνάνε τις μούμιες των ηγετών του μαρξισμού μπορούν να ισχυριστούν ότι είναι μια πράξη απόδοσης σεβασμού σε κάποιον του οποίου το έργο τιμούν. Δεν θα το'κανα αλλά αν μη τι άλλο πιο ρεαλιστικό και προσγειωμένο ακούγεται.

[Σίμων Resurrected]

Το "αστείο" είναι όταν λες σε κάποιον πιστό χριστιανό ότι στο κέντρο της θρησκείας του υπάρχει μια ανθρωποθυσία, σε κοιτάζει με βλέμμα κενό σαν να του λες κάτι εξωφρενικό, φαίνεται κάτι παθαίνουν οι άνθρωποι και δεν βλέπουν τα προφανή.



Τα βλέπουν μόνο στους "άλλους"

[Σίμων Resurrected]

Η εμμονή με το αίμα και με την αποκτήνωση -->

[Σίμων Resurrected]

Μια σκηνή από την αρχαιότητα που σε πολλά θυμίζει τον άρτον τον οίνον καθώς και τα βασανίστρια τα αίματα και την θανάτωση που ακολουθούν....

As becomes a harvest festival, first fruits were offered at the Thalysia. A loaf baked of the new corn was called thalysion arton. These loaves are also mentioned in other connections, and Demeter herself received the name of the "goddess with the great loaves." In Attica such a loaf was called thargelos, and it gave its name to another well-known festival, the Thargelia. This festival, however, belongs to Apollo, not to Demeter. Its characteristic rite is quite peculiar, and its meaning is much discussed. A man, generally a criminal, was led around through the streets, fed, flogged with green branches, and finally expelled or killed. He was called pharmakos, which is the masculine form of pharmakon (medicine). Some scholars regard the pharmakos as a scapegoat on whom the sins and the impurity of the people were loaded and who was then expelled or destroyed. They are certainly right. Others have thought that he was a vegetation spirit which was expelled in order to be replaced by a new one. This opinion, too, is not quite unfounded, for fertility magic is conspicuous in the rites. A crossing of various rites has taken place, as happens not infrequently.

The purificatory character of the central rite of the Thargelia explains why the festival was dedicated to Apollo, who is the god of purifications. Purificatory rites are needed and often performed when the crops are ripening in order to protect them against evil influences, and this was probably the original purpose of leading around the pharmakos. References to similar magical rites abound in the writings about agriculture by later authors and are found elsewhere as well. Theoretically, two different kinds of rites can be distinguished, though they are often mixed up. One consists in walking about with some magical object in order that its influence may be spread over the area. The other is encirclement.5 Conducting the pharmakos through the streets of the town belongs to the former class. So does a kind of magic prescribed for destroying vermin, which required that a nude virgin or a menstruating woman should walk about in the fields or gardens. In the other case, a magic circle is drawn which excludes the evil. It is related of Methana that when winds threatened to destroy the vines, two men cut a cock into two pieces and, each taking a bleeding piece, ran around the vineyard in opposite directions until they met. Thus the magic circle was closed. Magic of a corresponding kind is still practiced in modern times. The leading around of the pharmakos is probably an old agrarian rite which was introduced into the towns and extended to the expelling of all kinds of evil.

Απο το εξαιρετικό βιβλίο "Greek Folk Religion" του Martin Nilsson ( )
Υπάρχει και ελληνική μετάφραση απο το Ι.Θ. Κακριδή "Ελληνική Λαϊκή Θρησκεία"

[youtube]v1p-bH2KpfE[/youtube]




Σας θυμίζει κάποιον ο φάρμακος;