Λόγος περί αθεΐας κι ελληνική πραγματικότητα
Δημοσιεύτηκε: 11 Οκτ 2009 19:33
Έψαξα και δε βρήκα κάποιο παρόμοιο θέμα. Αν έκανα λάθος, συγχωνεύστε με.
Παρατηρώ ότι αντλούμε τα επιχειρήματά μας κυρίως από την εμπειρία της Αμερικής και της Δ. Ευρώπης. Στις χώρες αυτές οι άνθρωποι εκφέρουν ένα λόγο περί αθεΐας όχι ιδιαίτερα διαφορετικό από το δικό μας, έτσι τουλάχιστον έχω καταλάβει. Εκεί που υπάρχει θέμα είναι στην πολεμική της αθεΐας εναντίον άλλων θρησκειών και ιδιαίτερα του χριστιανισμού. Έχουμε την τάση να δίνουμε βάση σε έναν τρόπο σκέψης που δεν αντανακλά αυτό που λέει η επίσημη ελληνική εκκλησία, με αποτέλεσμα οι Έλληνες χριστιανοί να παρακάμπτουν την κριτική μας λέγοντας ότι αφορά την κακιά απαίσια ρωμαιοκαθολική εκκλησία και τους προτεστάντες. Ξέρω ότι αυτό είναι σοφιστεία αλλά έτσι γίνεται στην πράξη. Παράδειγμα αυτού του φαινομένου είναι ότι κάνουμε κριτική στα περί "δημιουργισμού" και περί "αρπαγής", πράγματα όμως τα οποία δεν υποστηρίζει φανατικά η ελληνική εκκλησία (το δεύτερο βασικά δεν το δογματίζει καθόλου).
Αυτό που νομίζω είναι ότι δεν αρκεί η απλή ιστορική και λογική κριτική στο κείμενο της Βίβλου. Χρειάζεται και πειστική επιχειρηματολογία ενάντια στο λόγο της εκκλησίας διαχρονικά και ιδιαίτερα σε διανοούμενους που προσπαθούν να πουν πως ο ορθόδοξος χριστιανισμός είναι "κάτι διαφορετικό", πως δεν είναι καν "θρησκεία" (!!!), όπως για παράδειγμα ο Γιανναράς που, αν και μου αρέσουν μερικές σκέψεις του, στο ζήτημα του ορθόδοξου χριστιανισμού είναι αφόρητα προπαγανδιστής. Επίσης χρειάζεται σάτιρα στοχευμένη ειδικά στον ελληνικό χριστιανισμό και την ελληνική πραγματικότητα.
Πέρα από το λόγο ενάντια στην εκκλησία και τη σάτιρα, εκεί που υστερεί ο λόγος περί αθεΐας γενικά και όχι μόνο στην Ελλάδα είναι το ζήτημα της παρηγοριάς των ανθρώπων. Διώχνοντας το θεό από το το θρόνο του, αφαιρούμε αυτό που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι εγγύηση παρηγοριάς και δικαιοσύνης. Κάτι πρέπει να μπει στη θέση του.
Θα μου πείτε "ωραία τα λες εσύ, δεν είναι απλό να γίνουν όμως". Σύμφωνοι. Αυτό δε μου απαγορεύει πάντως να δείξω το κενό που θεωρώ ότι υπάρχει στο λόγο των Ελλήνων άθεων και των άθεων γενικότερα. Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό;
Παρατηρώ ότι αντλούμε τα επιχειρήματά μας κυρίως από την εμπειρία της Αμερικής και της Δ. Ευρώπης. Στις χώρες αυτές οι άνθρωποι εκφέρουν ένα λόγο περί αθεΐας όχι ιδιαίτερα διαφορετικό από το δικό μας, έτσι τουλάχιστον έχω καταλάβει. Εκεί που υπάρχει θέμα είναι στην πολεμική της αθεΐας εναντίον άλλων θρησκειών και ιδιαίτερα του χριστιανισμού. Έχουμε την τάση να δίνουμε βάση σε έναν τρόπο σκέψης που δεν αντανακλά αυτό που λέει η επίσημη ελληνική εκκλησία, με αποτέλεσμα οι Έλληνες χριστιανοί να παρακάμπτουν την κριτική μας λέγοντας ότι αφορά την κακιά απαίσια ρωμαιοκαθολική εκκλησία και τους προτεστάντες. Ξέρω ότι αυτό είναι σοφιστεία αλλά έτσι γίνεται στην πράξη. Παράδειγμα αυτού του φαινομένου είναι ότι κάνουμε κριτική στα περί "δημιουργισμού" και περί "αρπαγής", πράγματα όμως τα οποία δεν υποστηρίζει φανατικά η ελληνική εκκλησία (το δεύτερο βασικά δεν το δογματίζει καθόλου).
Αυτό που νομίζω είναι ότι δεν αρκεί η απλή ιστορική και λογική κριτική στο κείμενο της Βίβλου. Χρειάζεται και πειστική επιχειρηματολογία ενάντια στο λόγο της εκκλησίας διαχρονικά και ιδιαίτερα σε διανοούμενους που προσπαθούν να πουν πως ο ορθόδοξος χριστιανισμός είναι "κάτι διαφορετικό", πως δεν είναι καν "θρησκεία" (!!!), όπως για παράδειγμα ο Γιανναράς που, αν και μου αρέσουν μερικές σκέψεις του, στο ζήτημα του ορθόδοξου χριστιανισμού είναι αφόρητα προπαγανδιστής. Επίσης χρειάζεται σάτιρα στοχευμένη ειδικά στον ελληνικό χριστιανισμό και την ελληνική πραγματικότητα.
Πέρα από το λόγο ενάντια στην εκκλησία και τη σάτιρα, εκεί που υστερεί ο λόγος περί αθεΐας γενικά και όχι μόνο στην Ελλάδα είναι το ζήτημα της παρηγοριάς των ανθρώπων. Διώχνοντας το θεό από το το θρόνο του, αφαιρούμε αυτό που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι εγγύηση παρηγοριάς και δικαιοσύνης. Κάτι πρέπει να μπει στη θέση του.
Θα μου πείτε "ωραία τα λες εσύ, δεν είναι απλό να γίνουν όμως". Σύμφωνοι. Αυτό δε μου απαγορεύει πάντως να δείξω το κενό που θεωρώ ότι υπάρχει στο λόγο των Ελλήνων άθεων και των άθεων γενικότερα. Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό;