Δελτίο τύπου: Κατάργηση μαθήματος θρησκευτικών.
Δημοσιεύτηκε: 18 Σεπ 2013 17:22
Με την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς στη Γαλλία αναρτήθηκε στα σχολεία η
Πρόκειται για ένα έγγραφο που αναδεικνύει με τρόπο απλό, σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς, ποια πρέπει να είναι τα όρια της θρησκείας στο σχολικό περιβάλλον με κριτήριο τις δημοκρατικές αρχές και τις αρχές που διέπουν τη σύσταση και τη λειτουργία του γαλλικού κράτους, ενός κράτους που είναι κοσμικό ήδη από το 1905 μ.κ.χ.
Είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι και μια ελληνίδα βουλευτής πρότεινε την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών επισημαίνοντας και την παράλληλη υποβάθμιση σημαντικών μαθημάτων όπως η Ιστορία, η Βιολογία ή η Πληροφορική.
Οι ώρες διδασκαλίας των θρησκευτικών και οι τάξεις στις οποίες διδάσκονται είναι πολύ περισσότερες απ' όσες απαιτούνται ακόμη και για ομολογιακή διδασκαλία, λαμβάνοντας υπ' όψη το περιεχόμενο του μαθήματος και το γεγονός ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι θέμα προσωπικής συνείδησης και μεταδίδονται στα παιδιά μέσω της οικογένειας.
Ότι το μάθημα είναι ομολογιακό, δηλαδή κατήχηση σε δόγμα, είναι υπεράνω αμφισβήτησης: το ίδιο το κράτος το αναγνωρίζει και η δυνατότητα απαλλαγής το αποδεικνύει, διότι αν δεν ήταν κατήχηση, δεν θα υπήρχε λόγος να απαλλαγεί κανείς για λόγους συνείδησης.
Κάθε προοδευτικός, σκεπτόμενος, φιλελεύθερος πολίτης μπορεί να αντιληφθεί ότι ένα ομολογιακό μάθημα, όπως είναι το μάθημα των θρησκευτικών, δεν έχει θέση σε ένα σύγχρονο σχολείο.
Δημιουργεί διακρίσεις μεταξύ θρησκευμάτων προωθώντας μία μόνο θρησκεία έναντι άλλων και καλλιεργεί στα παιδιά την πεποίθηση ότι η άκριτη αποδοχή και ο άκριτος σεβασμός ενός δόγματος συνιστά αξία, απομακρύνοντάς τα από το πνεύμα της κριτικής, της αμφισβήτησης και της αναζήτησης που προάγει τη γνώση και την ανάπτυξη ενεργών πολιτών.
Η Ένωση Αθέων είχε ήδη προτείνει την κατάργηση του μαθήματος με την επιστολή της προς τη Διεύθυνση Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και το ερωτηματολόγιο-πρότασή της για το διαχωρισμό κράτους εκκλησίας.
Η ανησυχία ορισμένων για το πώς θα διδαχθούν τα παιδιά ηθικές αρχές και σωστή συμπεριφορά είναι αβάσιμη, δεδομένου ότι αυτά ενσταλάσσονται κυρίως από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον και από τη στάση των δασκάλων κατά τη διδασκαλία όλων των μαθημάτων. Προκειμένου να δοθεί μια ηθική και κοινωνική παιδεία στο σχολικό πλαίσιο, θα ήταν πολύ καταλληλότερο ένα μάθημα ψυχολογίας-κοινωνιολογίας, με χαρακτήρα όχι γνωσιολογικό αλλά βιωματικό, με λιγότερες διδακτικές ώρες από όσες έχουν σήμερα τα θρησκευτικά, και η ένταξη κατάλληλα σχεδιασμένων ομαδικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων στα πλαίσια όλων των μαθημάτων.
Τα παιδιά χρειάζεται να ανατραφούν με πανανθρώπινες ηθικές αξίες και όχι μέσα στο στενό πλαίσιο ενός μόνο δόγματος.
Είναι πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι και μια ελληνίδα βουλευτής πρότεινε την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών επισημαίνοντας και την παράλληλη υποβάθμιση σημαντικών μαθημάτων όπως η Ιστορία, η Βιολογία ή η Πληροφορική.
Οι ώρες διδασκαλίας των θρησκευτικών και οι τάξεις στις οποίες διδάσκονται είναι πολύ περισσότερες απ' όσες απαιτούνται ακόμη και για ομολογιακή διδασκαλία, λαμβάνοντας υπ' όψη το περιεχόμενο του μαθήματος και το γεγονός ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι θέμα προσωπικής συνείδησης και μεταδίδονται στα παιδιά μέσω της οικογένειας.
Ότι το μάθημα είναι ομολογιακό, δηλαδή κατήχηση σε δόγμα, είναι υπεράνω αμφισβήτησης: το ίδιο το κράτος το αναγνωρίζει και η δυνατότητα απαλλαγής το αποδεικνύει, διότι αν δεν ήταν κατήχηση, δεν θα υπήρχε λόγος να απαλλαγεί κανείς για λόγους συνείδησης.
Κάθε προοδευτικός, σκεπτόμενος, φιλελεύθερος πολίτης μπορεί να αντιληφθεί ότι ένα ομολογιακό μάθημα, όπως είναι το μάθημα των θρησκευτικών, δεν έχει θέση σε ένα σύγχρονο σχολείο.
Δημιουργεί διακρίσεις μεταξύ θρησκευμάτων προωθώντας μία μόνο θρησκεία έναντι άλλων και καλλιεργεί στα παιδιά την πεποίθηση ότι η άκριτη αποδοχή και ο άκριτος σεβασμός ενός δόγματος συνιστά αξία, απομακρύνοντάς τα από το πνεύμα της κριτικής, της αμφισβήτησης και της αναζήτησης που προάγει τη γνώση και την ανάπτυξη ενεργών πολιτών.
Η Ένωση Αθέων είχε ήδη προτείνει την κατάργηση του μαθήματος με την επιστολή της προς τη Διεύθυνση Σπουδών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και το ερωτηματολόγιο-πρότασή της για το διαχωρισμό κράτους εκκλησίας.
Η ανησυχία ορισμένων για το πώς θα διδαχθούν τα παιδιά ηθικές αρχές και σωστή συμπεριφορά είναι αβάσιμη, δεδομένου ότι αυτά ενσταλάσσονται κυρίως από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον και από τη στάση των δασκάλων κατά τη διδασκαλία όλων των μαθημάτων. Προκειμένου να δοθεί μια ηθική και κοινωνική παιδεία στο σχολικό πλαίσιο, θα ήταν πολύ καταλληλότερο ένα μάθημα ψυχολογίας-κοινωνιολογίας, με χαρακτήρα όχι γνωσιολογικό αλλά βιωματικό, με λιγότερες διδακτικές ώρες από όσες έχουν σήμερα τα θρησκευτικά, και η ένταξη κατάλληλα σχεδιασμένων ομαδικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων στα πλαίσια όλων των μαθημάτων.
Τα παιδιά χρειάζεται να ανατραφούν με πανανθρώπινες ηθικές αξίες και όχι μέσα στο στενό πλαίσιο ενός μόνο δόγματος.