Σήμερα είχα μία ωραία συζήτηση με τους φίλους μου περί αθεϊας. Πως γίνεται να μην πιστεύω, φαινόταν εξωπραγματικό πως μπορώ να ζώ χωρίς να έχω ανάγκη τον θεό. Εξήγησα αρχικά με πολύ ωραίο τρόπο, ότι πράγματι πιο πολύ αισθάνομαι άθρησκη παρά άθεη, μιας και πιστεύω ότι υπάρχει κάτι ανώτερο από εμάς το οποίο δεν το έχω προσδιορισμένο, δεν λιτανεύω πράγματα, δεν προσεύχομαι, δεν τον αναφωνώ. Ένα ανώτερο που μπορεί να μην είναι ένα ανθρωπόμορφο ον με μούσια, όπως πιστεύουν οι χριστιανοί, αλλά μία χημική ένωση, ένα βακτήριο, ένα μόριο, το σύμπαν το ίδιο.
Η συζήτηση συνεχίστηκε, για το πόσο ανάγκη έχουμε έναν θεό (σαν τον χριστιανικό) να προσευχόμαστε, να μας ακούει ο ''θεούλης'' να μας προσέχει. Δεν ήθελα να ανεβάσω τόνους, μιας και είναι καλοί μου φίλοι και θα παραμείνουν φυσικά ανεξαρτήτως πεποιθήσεων και νομίζω επειδή η συζήτηση με τους άθεους, αρκετές φορές αντιμετωπίζονται προκατειλημμένα οι καλοί και ευγενικοί τρόποι είναι το παν.
Την συζήτηση, την έστρεψα προς την ηθική, μιας και εκεί είναι ο μόνιμος προβληματισμός μου με αυτό το πανάγαθο ον. Πως υπάρχει πόνος, τι φταίνε τα παιδάκια στην Αφρική που γεννιούνται με Aids, αν υπήρχε ένας θεός καλός, πάνσοφος και όλα αυτά γιατί το επιτρέπει. Η απάντηση ήταν, "απάντησε μου ότι δεν υπάρχει". Της απάντησα της φίλη μου, ότι η ανυπαρξία δεν μπορεί να αποδειχτεί. Ακόμη και αν ισχυριστώ ότι περπατάω στο ταβάνι, δεν μπορεί να μου πει με βεβαιότητα ότι δεν το κάνω ούτε να το αποδείξει, όσες φορές και να με δει να πέφτω. Το ίδιο θα γίνει και με τα ελάφια του αγιου Βασιλη, όσες φορές και να τα πετάξουμε και να γκρεμοτσακιστούν, υποθέτουμε, ότι δεν πετάνε γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να αποδείξεις την ανυπαρξία. Ζήτησα να μου αποδείξει εκείνη την ύπαρξη. Τότε άρχισε το συναίσθημα, σεβαστό και κατανοητό, δεν τα ασπάζομαι φυσικά αυτά που μου έλεγα, τα σέβομαι όμως. Δεν αποτελούν όμως ούτε καν ένδειξη για την ύπαρξη.
Ύστερα πιάσαμε την παλαιά διαθήκη, τους φόνους και όλα αυτά τα έκτρωπα, άκουσα το απίστευτο. Ο άνθρωπος είναι προικισμένος με την ελεύθερη βούληση από τον θεό, άρα εκείνος φταίει για όλα ( ο άνθρωπος ). Απόρησα, πως γίνεται ένα ατελές δημιούργημα να φταίει αυτό για τις βλακείες και τα λάθη που κανεί, αντί ο δημιουργός. Δεν έβγαλα άκρη
Υπάρχει κάποιο σχετικό κείμενο πάνω στην ελεύθερη βούληση που να την καταρρίπτει;
Όλοι αυτοί οι φόνοι που διεπράχθησαν μέσα στην παλαιά διαθήκη, ήταν προϊόν ελεύθερης βούλησης; Ποιανού; ...Των ανθρώπων;
Ούτως ή άλλως, βάσει της χριστιανικής διδασκαλίας είμαστε κατ'εικόνα και καθ'ομοίωσην με τον θεό. Άρα όσο καθάρματα είναι οι Χριστιανοί, άλλο τόσο είναι και ο θεός.
Συμπέρασμα. Αν και μου άρεσε η όλη συζήτηση, πάντα μου αρέσει η ανταλλαγή απόψεων. Νομίζω πως οι συζητήσεις με φίλους θειστές, δεν καταλήγουν πουθενά.
