forum.atheia.gr

γειά σας και χαρά σας...
πριν 5 χρονια γνωρισα τον αντρα μου ο οποιος με εκανε να αναθεωρησω πολλα σχετικα με τη θρησκεια///η αληθεια ειναι οτι σε μια δυσκολη παντα θα πω θεε μου και παναγια μου,μα τελικα χωρις να το πιστευω αλλα πιο πολυ απο συνηθεια εκφρασης..το θεμα ειναι οτι τοσα χρονια πιστευα πιο πολυ απο φοβο και απλα αποθηκευα στο μυαλο μου ολες αυτες τις ιστοριουλες που μου ελεγαν περι θεου χωρις καν να σκεφτω αν οντως μπορει να ισχυουν...εφτασα 27 για να καταλαβω οτι θεος δεν υπαρχει τουλαχιστον οπως οι περισσοτεροι τον εννοουν και πραγματικα ανακουφιστηκα απο αυτο το αγχος..γιατι μονο αγχος μου προκαλουσε
πλέον εχω και ενα μωρακι 9 μηνων το οποιο το μονο που του εκανα ηταν να το βαπτισω πιο πολυ για το πανηγυρακι..εννοειται πως ουτε το κοινωνισα ουτε το πηγα για ευχη που λενε ,ουτε τιποτα..απλα εχω την απαιτηση απο τον εαυτο μου οταν με το καλο μεγαλωσει να του πω τι πιστευω και γιατι και απο κει και περα μονο του να επιλεξει τι δρομο θα ακολουθησει... ελπιζω οχι του χριστιανισμου γιατι τελικα αυτοι οι δηθεν της εκκλησιας εχω καταλαβει οτι ειναι οι χειροτεροι ανθρωποι(με τις εξαιρεσεις τους παντα)η εκκλησια εκμεταλλευεται τον πονο των ανθρωπων αυτο εχω καταλαβει γιαυτο μαρεσει που πλεον απεχω

Καλημέρα Νϊκη, καλώς ήλθες! Να χαίρεσαι και το μωράκι σου!

Αν δεν έχεις ακόμη καταθέσει το χαρτί της βάπτισης, να σε ενημερώσω ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να το κάνεις. Η ονοματοδοσία είναι άσχετη με τη βάπτιση, γίνεται απλώς με δήλωση που υπογράφουν και οι δύο γονείς στο ληξιαρχείο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να φακελωθεί το μωρό σου ως χριστιανός. Όταν μεγαλώσει, αν γίνει χριστιανός και θέλει το ίδιο να το κάνει, ας το κάνει. Πληροφορίες μπορείς να βρεις στη σελίδα της ένωσης άθεων για το θέμα της ονοματοδοσίας.

Το ότι στις περίεργες στιγμές λέμε πράγματα που δεν εννοούμε είναι καθαρά θέμα συνήθειας.. Ένα απλό παράδειγμα: αν κάποιος μας ενοχλεί θα του πούμε ''ΧΕΣΕ ΜΑΣ'' ! Με συγχωρείτε αν ρίχνω το επίπεδο αλλά δεν κρατήθηκα! Συγχαρητήρια για το παιδάκι σου!

anapiRia έγραψε:Το ότι στις περίεργες στιγμές λέμε πράγματα που δεν εννοούμε είναι καθαρά θέμα συνήθειας.. Ένα απλό παράδειγμα: αν κάποιος μας ενοχλεί θα του πούμε ''ΧΕΣΕ ΜΑΣ'' ! Με συγχωρείτε αν ρίχνω το επίπεδο αλλά δεν κρατήθηκα!

Πολύ καλά έκανες γιατί ως απάντηση, στο περίφημο επιχείρημα της γνωστής αναφώνησης κατά τις περίεργες στιγμές, δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη.

Με την ευκαιρία καλωσορίζω τις δυο κυρίες!

Καλώς ήλθες Νίκη και μακάρι να βρει το χρόνο και ο άντρας σου να έλθει στην παρέα μας. Να σας ζήσει το μωρό.

ΝΙΚΗ έγραψε:...εφτασα 27 για να καταλαβω οτι θεος δεν υπαρχει τουλαχιστον οπως οι περισσοτεροι τον εννοουν και πραγματικα ανακουφιστηκα απο αυτο το αγχος..γιατι μονο αγχος μου προκαλουσε

Και εγώ το ίδιο ένιωσα, Απαλλαγή από τι άγχος. Ιδίως αυτό του θανάτου. Λυπάμαι την μητέρα μου που είναι μεγάλη και δεν χαίρεται τα χρόνια που της μένουν γιατί έχει άγχος για "την καλήν απολογίαν, την επί του φοβερού βήματος". Κρίμα.

Καλώς ήλθες!

Γεια σου Νίκη!
Γιατί έχω την εντύπωση ότι η ηλικία της οικονομικής ανεξαρτητοποίησης από τους γονείς είναι το κομβικό σημείο στην μεταστροφή των περισσοτέρων; Τυχαίο; Δε νομίζω; :ugeek:

AoratiMelani έγραψε:Καλημέρα Νϊκη, καλώς ήλθες! Να χαίρεσαι και το μωράκι σου!

Αν δεν έχεις ακόμη καταθέσει το χαρτί της βάπτισης, να σε ενημερώσω ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να το κάνεις. Η ονοματοδοσία είναι άσχετη με τη βάπτιση, γίνεται απλώς με δήλωση που υπογράφουν και οι δύο γονείς στο ληξιαρχείο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να φακελωθεί το μωρό σου ως χριστιανός. Όταν μεγαλώσει, αν γίνει χριστιανός και θέλει το ίδιο να το κάνει, ας το κάνει. Πληροφορίες μπορείς να βρεις στη σελίδα της ένωσης άθεων για το θέμα της ονοματοδοσίας.

το γνωρίζω αυτό,απλά σκεφτήκαμε με τον αντρα μου οτι δυστυχώς θα στιγματιστεί αργότερα και είναι κατι που δεν το θέλαμε και οι 2!!!η ελλάδα ειναι πίσω σε πολλά πραγματα ...και εμεις σίγουρα δεν θα την αλλαξουμε!!!!αυτο θα αργησει να γινει(αν γινει ποτε)

Από τα τρία μου παιδιά μόνο η μεγάλη είναι βαπτισμένη και αυτό γιατί δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά.
Τα δύο μικρότερα έχουν το όνομα από ονοματοδοσία, δεν έχουν κάνει ποτέ θρησκευτικά στο σχολείο τους, πάντα έπαιρναν απαλλαγή. Δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα ποτέ, απομόνωσης των παιδιών μου δηλαδή. Τώρα 2-3 μικρά επεισόδια, ναι, υπήρχαν, αλλά είτε η δική μου παρέμβαση, είτε ο τρόπος των παιδιών μου, τα έληξε.
Έχω πει στα παιδιά μου ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, ότι προτιμώ να ενημερωθούν μόνα τους για τις θρησκείες και όταν μεγαλώσουν, αν ποτέ το χρειάζονται να πιστέψουν κάπου, ας το κάνουν - αλλά θα είναι δική τους επιλογή. Τα προετοίμασα και για πιθανές αντιδράσεις που θα είχαν, οπότε με ωραίο τρόπο, χωρίς επιθετικότητα, σχεδόν όλα έχουν πάει καλά μέχρι τώρα.
Οι δυσκολίες βρίσκονται στις αλλαγές περιβάλλοντος. Εννοώ τις πρώτες μέρες του νηπιαγωγείου, τις πρώτες μέρες του δημοτικού, του γυμνασίου, του λυκείου, όταν πρέπει να ενημερώσεις νέους δασκάλους και καθηγητές για την επιθυμία σου μη συμμετοχής του παιδιού σε θρησκευτικές εκδηλώσεις και το σχετικό μάθημα. Στόκους θα συναντήσεις σίγουρα, κανείς δεν πρόκειται να σου πει όμως ότι μπορείς να τους αποφύγεις τελείως. Πάντα υπάρχουν τέτοιοι και όχι απαραίτητα σε σχέση με το υπό συζήτηση θέμα. Αυτή είναι η εμπειρία μου μέχρι τώρα και στην καταθέτω.
Το πρόβλημα πιστεύω μπορεί να δημιουργηθεί από εδώ και πέρα, λόγω της κρίσης και της εσωστρέφειας της κοινωνίας, στη μεγάλη μου κόρη που πρωτοβγαίνει στην αγορά εργασίας, με ένα απολυτήριο που έχει το πεδίο θρήσκευμα κενό.

καλωσήρθες στο forum!

όσον αφορά τα παιδιά και τη θρησκεία... πιστεύετε ότι είναι στ'αλήθεια δυνατό να επιλέξουν τα παιδιά όταν μεγαλώσουν??
Αν σας ρωτήσουν "τι είναι ο Δίας και η Αθηνά" τι θα πείτε? κι όταν σας ρωτήσουν "τι είναι ο Χριστός" ή "τι γιορτάζουμε τα χριστούγεννα" τι θα πείτε?
Όσο κι αν προσπαθούμε να είμαστε αντικειμενικοί, το ύφος μας και ο τρόπος που εξηγούμε θα δώσει στο παιδί μια ιδέα για το αν αυτό που του λέμε είναι παραμυθάκι ή αν το παίρνουμε στα σοβαρά.
Δεν είναι δυνατό να στερήσεις από τα παιδιά τις οικογενειακές προσλαμβάνουσες... δεν μεγαλώνει στο εργαστήριο....

Smoking δεν έχεις καθόλου άδικο σε αυτό που λες, όμως ούτε κι εγώ διατείνομαι ότι δεν επηρεάζω καθόλου τα παιδιά μου με τη στάση μου. Αυτό που λέω είναι ότι οι απαντήσεις μου είναι ουδέτερες και αποφορτισμένες. "Πιστεύουν ότι είναι...", "Πίστευαν ότι ήταν..." "Εγώ νομίζω/πιστεύω πως..." Όταν η ερώτηση και η στιγμή που διατυπώνεται προσφέρεται για συζήτηση, τα ρωτάω αυτά τι νομίζουν.
Ως γονέας ο καθένας προσπαθεί να μεγαλώσει τα παιδιά του σύμφωνα με τα πρότυπά του. Ένα από τα δικά μου είναι να σκέφτονται, να ενημερώνονται και να πράττουν σύμφωνα με αυτό που θέλουν/νομίζουν/πιστεύουν αυτά, όχι να είναι μια ακόμα μονάδα σε ένα κοπάδι. Τι είναι πιο σωστό: να μάθεις σε ένα παιδί να έχει κριτική σκέψη ή να του γεμίζεις το κεφάλι με τις αμάσητες δικές σου απόψεις/πεποιθήσεις;

Σίγουρα!
Για έναν χριστιανό, μια τέτοια παιδεία μπορεί να θεωρηθεί εγκληματική.

Απλά ένα παιδί που θα μάθει αντικειμενικά τα χαρακτηριστικά διαφόρων θρησκειών χωρίς συναισθηματική φόρτιση και θα μάθει να κρίνει ορθολογικά.... είναι πολύ δύσκολο να γίνει θρησκευόμενο. Απλά δεν θα του κάνει αίσθηση να "διαλέξει" κάποια.
Ακόμη κι αυτό είναι ένα είδος επιρροής.
(καλής κατά τη γνώμη μου :p)

Smoking Mirror έγραψε:είναι πολύ δύσκολο να γίνει θρησκευόμενο.

Από το στόμα σου και στου... oops!

Όταν θέλεις να επιτύχεις κάτι, δύο από τους τρόπους που υπάρχουν για να γίνει αυτό, είναι α) να το επιβάλλεις, β) να επιχειρηματολογήσεις ήρεμα και λογικά. Στην πρώτη περίπτωση, έχεις άμεσο αποτέλεσμα αλλά αργά ή γρήγορα θα υπάρξει αντίδραση. Στη δεύτερη ίσως αργήσουν τα αποτελέσματα, αλλά θα είναι μόνιμα.
Οι πιστοί που αντιδρούν στην απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών, να μη σου πω στην κατάργησή του, φοβούνται πως κινδυνεύουν τα παιδιά τους να απομακρυνθούν από το Θεό. Δεν έχουν αντιληφθεί πως όταν τα παιδιά βλέπουν το συγκεκριμένο μάθημα με σκεπτικισμό, η υποχρεωτική παρακολούθησή του θα οδηγήσει στην αντίδραση και πολλές φορές στην πλήρη αποχή.
Τώρα, οι θεολόγοι που πιέζουν να "μαντρώσουν" όσο περισσότερους μπορούν, αδιαφορούν για τις επιπτώσεις της στάσης τους αυτής στη σχέση των παιδιών με το Θεό. Τα κίνητρά τους είναι καθαρά συντεχνιακά, θέλουν να εξασφαλίσουν το επαγγελματικό τους μέλλον.

Ο γιός μου -είναι τώρα 12- πριν 2 χρόνια σε μία συζήτηση μεταξύ μας κατάλαβε πως δεν πιστεύει.
Σχολείο κάνει θρησκευτικά, τα μαθαίνει, αλλά ξέρει πως "είναι η εβραϊκή μυθολογία, όπως είχαμε και την Ελληνική μυθολογία".
Δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα "αντάρτικου" στο σχολικό περιβάλλον και περιορίζομαι σε ρόλο "πεμπτοφαλαγγίτη"

2000 χρόνια λειτουργούσε αυτή η πρακτική, γιατί να την αλλάξουν τώρα??

Και συνεχίζει να δουλεύει.
Ένα σωρό μανάδες στέλνουν τα παιδιά τους *ακόμα* κατηχητικό και πάρα πολλές φορές βλέπω νέους ανθρώπους στα ΜΜΜ να κάνουν το σταυρό τους περνώντας από εκκλησίες....

Νομίζω πως για τους περισσότερους αυτή η καταπίεση όσον αφορά στο μάθημα των θρησκευτικών μόνο προσωρινά τους κάνει να αντιδρούν.
Σιγά σιγά, όταν έχεις περάσει την εφηβεία και την εποχή της μεγάλης αντίδρασης, αρχίζει να γίνεται καθημερινότητα και απλά το συνηθίζεις και το δέχεσαι άκριτα.
Να, σκέψου ας πούμε το μάθημα της ιστορίας. Σε όλο το λύκειο κάναμε την Ελληνική επανάσταση. Την κάναμε τόσες φορές και είχε πέσει τόση παπαγαλία που το μόνο που μου έχει μείνει είναι μια ένδοξη, αγωνιστική θολούρα.
Κάπως έτσι νομίζω ότι μένουν και τα θρησκευτικά.

Comte, είμαι σίγουρη πως για να πάρεις την απόφαση να κρατήσετε low profile έχεις σοβαρούς λόγους.

Smoking αυτό γινόταν μέχρι το πολύ την τελευταία δεκαετία. Τώρα όλο και περισσότεροι παίρνουν απαλλαγή, τα πράγματα εξελίσσονται (υπάρχει και η πιθανότητα να γίνει όντως επιλεγόμενο το μάθημα των Θρησκευτικών στο Λύκειο), πιστεύω πως έρχονται περισσότερες αλλαγές.
Τώρα υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που αντιδρούν – πριν ήταν μόνο οι πιστοί του Ιεχωβά.

Καλώς ήλθες Νίκη.

Να πώ κι εγώ που ζώ σε μιά χώρα με (υποτιθέμενη) ανεξιθρησκεία. Τα θρησκευτικά σαν μάθημα απαγορεύονται στα αμερικανικά δημόσια σχολεία. Αλλά το θρησκευτικό αίσθημα είναι πολύ έντονο εδώ. Μέχρι που πηγε στο γυμνάσιο, η αβάπτιστη κόρη μας δεν είχε συναντήσει παιδιά που δεν ήταν απο κάποια θρησκεία -- χριστιανοί στην πλειοψηφία. Μη ξεχνάτε πως ο προηγούμενος πρόεδρος ήταν born-again και δεν πίστευε στην θεωρία της εξέλιξης... Και ο καινούργιος δε τολμά να πάει κόντρα στους θρησκόληπτους.

Αν θέλεις το παιδί να μάθει να διαβάζει και να γράφει ελληνικά, σαν άθεος την έχεις πατήσει: Ολα ελλνικά σχολεία είναι της εκκλησίας. Διδάσκουν θρησκευτικά και προσευχούλες θέλεις δε θέλεις -- ρίχνουν και λίγη μπασταρδεμένη ιστορία έτσι για το καλό. Κάθε τόσο και λιγάκι πηγαίνουν τα παιδια και στη λειτουργία και για μετάληψη. Και ναι μέν τους πληρώνεις (σιγά μή διαστρέψουν το μυαλό του παιδιού σου τσάμπα) αλλά απαιτούν να γίνονται κάθε σχολική χρονιά οι γονείς μέλη ($$$) της ενορίας για να δεχτούν τα παιδιά.

Ελληνες της ομογένειας είναι κολλημένοι πάνω στις εκκλησίες. Οι περισσότεροι πάνε εκκλησία κάθε Κυριακή, τα παιδιά τους πάνε κατηχητικό, φυσικά τελούν τα μυστήρια του γάμου, της βάπτισης, της μετάληψης κλπ. Στην εκκλησία πάνε τις γιορτές (και δεν εννοώ μόνο το πάσχα τα μεσάνυχτα παρα πέντε), στην εκκλησία γνωρίζουν τους μελλοντικούς συζύγους και εκεί φροντίζουν να βρίσκουν τα παιδιά τους συντρόφους αργότερα (μή και πάν και παντρευτούν κάνα ξένο ή ... έξω απ' δώ, αλλόφυλο). Χριστιανικά πράγματα... Η ευρύτερη οικογένειά μας ασπάζεται την ίδια φιλοσοφία. Ειναι κάπως δύσκολο να καταλάβουν γιατί δεν ακολουθούμε τα ίδια βήματα.

Ειναι καταπιεστικό. Η κόρη μας από αντίδραση σε μας σε κάποια φάση δήλωνε... χριστιανή. Εμείς πηγαίναμε πάσο και της λέγαμε, πιο καλά να περιμένει όταν μεγαλώσει για να διαλεξει όποια θρησκεία της αρέσει, αρκεί να μελετήσει τις επιλογές της και να κρίνει.

Στις γιορτές τηρούσαμε τα εθιμοτυπικά, δεντράκι, κουλουράκια και οβελίες στη σούβλα, αλλά μιλούσαμε και για τις προχριστιανικές καταβολες των εθίμων και τις ομοιότητες με έθιμα άλλων τόπων και θρησκειών. Στο γυμνάσιο άρχισε να γνωρίζει κι άλλα παιδιά που δεν είχαν θρησκευτκά αισθήματα, αλλά ήταν μειοψηφία. Τελος πάντων, σήμερα στα 14 και στο λύκειο, η κόρη μας δηλώνει αγνωστικισμό. Κάτι είναι και αυτό.

Τουλάχιστον είναι δική της επιλογή.

Smoking Mirror έγραψε:καλωσήρθες στο forum!

όσον αφορά τα παιδιά και τη θρησκεία... πιστεύετε ότι είναι στ'αλήθεια δυνατό να επιλέξουν τα παιδιά όταν μεγαλώσουν??
Αν σας ρωτήσουν "τι είναι ο Δίας και η Αθηνά" τι θα πείτε? κι όταν σας ρωτήσουν "τι είναι ο Χριστός" ή "τι γιορτάζουμε τα χριστούγεννα" τι θα πείτε?
Όσο κι αν προσπαθούμε να είμαστε αντικειμενικοί, το ύφος μας και ο τρόπος που εξηγούμε θα δώσει στο παιδί μια ιδέα για το αν αυτό που του λέμε είναι παραμυθάκι ή αν το παίρνουμε στα σοβαρά.
Δεν είναι δυνατό να στερήσεις από τα παιδιά τις οικογενειακές προσλαμβάνουσες... δεν μεγαλώνει στο εργαστήριο....

πιστευω οτι ναι μπορουν να επιλεξουν..εγω μεχρι τα 16 πηγαινα και κατηχητικο,γινομουν μυροφορα το πασχα, καθε κυριακη ημουν εκει...γενικοτερα πιστευα αλλα ποτε δεν το ειχα φιλοσοφησει το θεμα ασχετα αν επιανα τον εαυτο μου να μην αντεχω καποια πραγματα...δεν μαρεσε πχ να φυλαω τις εικονες το εβρισκα ειδωλολατρικο ,ουτε να αναβω κερια...ουτε να κανω ταματα,ουτε να ζηταω βοηθεια απο το θεο σε μια δυσκολη...μετα τα 20 αρχισα να ξενερωνω με ολα αυτα και πιστευα πως οτι εχω μαθει μεχρι τωρα απο γονεις και φιλους ειναι λαθος...κατι δεν παει καλα...και απλα δεν ασχολιομουν..απο τοτε που γνωρισα τον αντρα μου ομως και μου εδωσε λογικες απαντησεις στις αποριες μου καταλαβα οτι εγω τουλαχιστον δεν ειμαι παιδι του θεου!!!
και απο τοτε αρχισα να μην αντεχω και τους φανατισμενους με τη θρησκεια...γιατι παντα οταν κανεις κατι που δε γουσταρουν εκεινοι ,προσπαθουν να σε φερουν στον δικο τους ισιο δρομο φοβηζοντας σε επικαλωντας το θεο..τραγικο...για μενα δεν εχει νοημα να βασανιζομαι αν υπαρχει η οχι θεος...αυτο που θελω ειναι ναμαι σωστη και καλη απεναντι στους αλλους...τι να το κανω να πιστευω στο θεο και να μαι κακιασμενη...

Βέρα έγραψε:Από τα τρία μου παιδιά μόνο η μεγάλη είναι βαπτισμένη και αυτό γιατί δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά.
Τα δύο μικρότερα έχουν το όνομα από ονοματοδοσία, δεν έχουν κάνει ποτέ θρησκευτικά στο σχολείο τους, πάντα έπαιρναν απαλλαγή. Δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα ποτέ, απομόνωσης των παιδιών μου δηλαδή. Τώρα 2-3 μικρά επεισόδια, ναι, υπήρχαν, αλλά είτε η δική μου παρέμβαση, είτε ο τρόπος των παιδιών μου, τα έληξε.
Έχω πει στα παιδιά μου ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, ότι προτιμώ να ενημερωθούν μόνα τους για τις θρησκείες και όταν μεγαλώσουν, αν ποτέ το χρειάζονται να πιστέψουν κάπου, ας το κάνουν - αλλά θα είναι δική τους επιλογή. Τα προετοίμασα και για πιθανές αντιδράσεις που θα είχαν, οπότε με ωραίο τρόπο, χωρίς επιθετικότητα, σχεδόν όλα έχουν πάει καλά μέχρι τώρα.
Οι δυσκολίες βρίσκονται στις αλλαγές περιβάλλοντος. Εννοώ τις πρώτες μέρες του νηπιαγωγείου, τις πρώτες μέρες του δημοτικού, του γυμνασίου, του λυκείου, όταν πρέπει να ενημερώσεις νέους δασκάλους και καθηγητές για την επιθυμία σου μη συμμετοχής του παιδιού σε θρησκευτικές εκδηλώσεις και το σχετικό μάθημα. Στόκους θα συναντήσεις σίγουρα, κανείς δεν πρόκειται να σου πει όμως ότι μπορείς να τους αποφύγεις τελείως. Πάντα υπάρχουν τέτοιοι και όχι απαραίτητα σε σχέση με το υπό συζήτηση θέμα. Αυτή είναι η εμπειρία μου μέχρι τώρα και στην καταθέτω.
Το πρόβλημα πιστεύω μπορεί να δημιουργηθεί από εδώ και πέρα, λόγω της κρίσης και της εσωστρέφειας της κοινωνίας, στη μεγάλη μου κόρη που πρωτοβγαίνει στην αγορά εργασίας, με ένα απολυτήριο που έχει το πεδίο θρήσκευμα κενό.

Μπράβο, χίλιες φορές, ρε Βέρα. Εγώ είπα κι αλλού ότι δε σκοπεύω να το κάνω αυτό για την εξάχρονη κόρη μου, φοβούμενος κατά πολύ προβλήματα κοινωνικότητας και ένταξης (μην ξεχνάμε πού βρίσκομαι, μια σαφώς πιο κλειστή κοινωνία). Δε με πειράζει κι όλας να μάθει μερικά βασικά πράγματα της "επικρατούσας" θρησκείας. Είπαμε ότι ο πιο σύντομος δρόμος προς την αθεΐα είναι η αγία γραφή. Τώρα, όταν μεγαλώσει αρκετά και διαμορφώσει ίδια άποψη, όπως προς τιμή τους κάναν μερικά από τα νεαρά παιδιά εδώ μέσα, και αποφασίσει σοβαρά κι ενσυνείδητα να απέχει, με γεια της με χαρά της. Σ' αυτήν τη μικρή ηλικία, εξάλλου, είναι συνέχεια σε γιορτούλες, σκετσάκια, τραγουδάκια κι εγώ, ως γνήσιος χαζομπαμπάς την καμαρώνω και τη χαίρομαι. Γιατί να της το χαλάσω από τώρα.

Δυστυχώς δεν έχω την δυνατότητα "αντάρτικου" στο σχολικό περιβάλλον και περιορίζομαι σε ρόλο "πεμπτοφαλαγγίτη"

"De Toulouse", δεν το ...περίμενα αυτό απο ...σένα!