Η προϊστορία της αθεΐας
Δημοσιεύτηκε: 15 Φεβ 2010 22:58
Η αθεΐα (η άρνηση των θεών, η απόρριψη των θεών, η εναντίωση στους θεούς) είναι αρχαιότερη της ανθρωπότητας.
Στο Σουμερικό ποίημα ‘Ατραχάσις’ οι κατώτεροι θεοί “Ιγκίγκι” εξεγείρονται κατά των ανωτέρων "Ανουνάκι," οι οποίοι τους είχαν υποχρεώσει να δουλεύουν για να τους συντηρούν:
Οι Ανουνάκι τ’ ουρανού,
Τους Ιγκίγκι βάλανε την δουλειά να φορτωθούνε,
Οι θεοί να σκάψουν έπρεπε κανάλια,
Αυλάκια να καθαρίσουν, για την χώρα απαραίτητα.
Αυτό κράτησε αρκετά, μέχρι που οι κατώτεροι θεοί αγανάκτησαν:
Την κατάχρηση τρεις χιλιάδες εξακόσια χρόνια ανέχτηκαν
Μετά εξεγέρθηκαν.
Οι Ιγκίγκι είπαν:
Ο καθένας από μας στους θεούς κήρυξε πόλεμο.
Το σκάψιμο πια πάψαμε,
Ο Μόχθος είναι υπερβολικός, μας τρώει.
Ο θεός Ενλίλ των Ανουνάκι είπε:
Ο Ενλίλ έκανε την φωνή του ν' ακουστεί
Και στους μεγάλους θεούς μίλησε:
"Σε μένα ενάντια ξεσηκωθήκανε;"
Οι θεοί αυτοί, της παράταξης των θεομάχων που ξεσηκώθηκαν, προσχώρησαν τελικά στην παράταξη των «ανώτερων» θεών, αλλά δεν έπαψαν να υπάρχουν και να εκδηλώνουν κατά διαστήματα τα θεομάχα αισθήματά τους.
Η συνεχής παρουσία της θεομάχου παράταξης των θεών μας υποχρεώνει να μην θεωρήσουμε παιχνίδια φαντασίας τους θεούς που έσκαβαν κανάλια και στη συνέχεια εξεγέρθηκαν.
Όταν γίνεται ο Κατακλυσμός ένας θεός ειδοποιεί τους ανθρώπους (κρυφά από τους άλλους θεούς) και τους συμβουλεύει να φτιάξουν ένα πλοίο για να σωθούν. Στην Βίβλο βέβαια, που υπάρχει μόνο ένας θεός, παρουσιάζεται να τους ειδοποιεί ο ίδιος. Όταν ο ήρωας, θεάνθρωπος Γκιλγκαμές με τον Ενικιντού σχεδιάζουν και εκτελούν την επίθεση κατά της κατοικίας των θεών, έχουν έναν θεό σύμμαχο. Θεό σύμμαχο έχουν όμως και οι απλοί άνθρωποι όταν στρέφονται κατά των κυρίαρχων θεών.
Στην συνέχεια του παραπάνω ποιήματος, οι ενωμένοι πλέον θεοί κάλεσαν την Θεά της Μήτρας να φτιάξει ανθρώπους για να αναλάβουν εκείνοι να σκάβουν τα κανάλια και να καθαρίζουν τα αυλάκια.
Οι θεοί όλοι, ωστόσο, παρουσιάζονται να πάσχουν από μια διαστροφή η οποία τους ωθεί να καταστρέφουν τα ανθρώπινα δημιουργήματά τους. Έτσι το ποίημα αναφέρει πως επειδή, όταν οι άνθρωποι πλήθυναν, ενοχλούσαν τους θεούς (δικαιολογία εκλογίκευσης της πληροφορίας περί ανθρωποκτόνων ενστίκτων των θεών), εκείνοι ξεκίνησαν προσπάθειες να τους εξοντώσουν.
Προσπάθησαν στέλνοντάς τους κατ' αρχήν αρρώστιες, αλλά οι άνθρωποι επιβίωσαν δωροδοκώντας τον κατάλληλο θεό κατόπιν συμβουλής άλλου θεού (δικαιολογία εκλογίκευσης της συμπεριφοράς των θεομάχων θεών). Μετά έστειλαν ξηρασία από την οποία όμως και πάλι οι άνθρωποι επιβίωσαν με τον ίδιο τρόπο. Τελικά πετυχαίνουν τον σκοπό τους με τον κατακλυσμό από τον οποίο γλιτώνει μόνο ο Ατραχάσις και η οικογένειά του. Κάθε φορά λοιπόν που οι θεοί έβρισκαν έναν τρόπο για να επιχειρήσουν την καταστροφή των ανθρώπων, οι άνθρωποι μετά από συμβουλή ενός καλού θεού έκαναν εξέγερση:
Τους γέροντες φώναξα, τους πρεσβύτερους άντρες!
Αρχίστε εξέγερση μέσα στο σπίτι σας,
Ας διαλαλήσουν οι κήρυκες...
Ας κάνουν μεγάλο θόρυβο στη χώρα,
Μην τιμάτε πια τους θεούς σας,
Μην προσεύχεστε πια στις θεές σας.(Μετάφραση: Αύρα Ward)
Εξεγείρονται κατά των θεών αρνούμενοι να τους τιμήσουν!!
Η εποχή καταγραφής του γεγονότος της εξέγερσης απέχει δεκάδες χιλιετίες από τον χρόνο του συμβάντος. Οι θεοί είναι πλέον επουράνιοι και ο ποιητής περιγράφει την εξέγερση με τον τρόπο που ο ίδιος την αντιλαμβάνεται.
Η εξέγερση πάντως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί διότι όλων των θρησκειών οι θεοί κλαψουρίζουν για την ανταρσία που έγινε εναντίον τους.
Μέχρι εδώ η υπόθεση αυτή μοιάζει παραμυθάκι. Τα στοιχεία ωστόσο που μας προσφέρει η Αίγυπτος δεν είναι και τόσο παραμυθένια.
Στην ρήση 650, των κειμένων των πυραμίδων, όπου ο Φαραώ ταυτίζεται με τον Όσιρη (This King is Osiris, §1833), εξιστορούνται τα όσα έκανε ο γιος του Όσιρη, ο Ώρος, για να ευχαριστήσει τον πατέρα του. Έτσι, αφού εγκατέστησε την τάξη στην Άνω και Κάτω Αίγυπτο και αφού κατέστρεψε τα κάστρα των εξωτερικών εχθρών, των Ασιατών, η ρήση τελειώνει με την πρόταση:
Τσακίζει, γι’ αυτόν, όλους τους εχθρικούς πληβείους κάτω από τα
δάχτυλά του.
He quells for him all the hostile plebs under his fingers.
Από σχόλιο του μεταφραστή μαθαίνουμε ότι οι λέξεις εχθρικοί πληβείοι ερμηνεύουν τις Zntt rḫyt του πρωτότυπου. Για να αποδώσει δε την Zntt συμβουλεύεται τα βοηθήματά του και καταλήγει στην λέξη rebellisch, του γερμανικού λεξικού, η οποία πράγματι δεν απέχει από την δική του, hostile.
H δεύτερη λέξη, rḫyt, είναι από τις αρχαιότερες αιγυπτιακές λέξεις που γνωρίζουμε διότι ως φωνόγραμμα -όπως παρουσιάζεται πιο κάτω- βρίσκεται στα σκαλίσματα του σκήπτρου του πρώτου γνωστού Φαραώ, του Σκορπιού, ο οποίος θεωρείται ο πρώτος Φαραώ της πρώιμης δυναστικής περιόδου (Δυναστεία 0) και τοποθετείται περίπου στα 3150 π.Χ.
Από τα Κείμενα των πυραμίδων (§2246c) μαθαίνουμε πως οι εν λόγω rḫyt, οι πληβείοι, οι κοινοί άνθρωποι, αποκλείονται από τον τόπο με τα πολλά νερά (την κατοικία των θεών):
![Εικόνα](http://img37.imageshack.us/img37/4409/athstory1.png)
Το παραπάνω σχέδιο είναι από τα σκαλίσματα του σκήπτρου του Φαραώ Σκορπιού, του πρώτου γνωστού Φαραώ, ο οποίος αναφέρθηκε πιο πάνω.
Τα σκοινοπούλια, που σαν σύμβολα των εξεγερμένων πληβείων περιφέρονται απαγχονισμένα και κρεμασμένα από τα λάβαρα του Φαραώ, συμμετέχουν στην πομπή είτε ως οι ηττημένοι εξεγερθέντες τους οποίους υπέταξε ο ίδιος ο βασιλιάς (οπότε υμνεί δικό του κατόρθωμα), είτε ως οι θεομάχοι τους οποίους τσάκισαν και έλιωσαν οι διάφοροι θεοί τους οποίους τιμά.
Ο Σκορπιός είναι ένας θεολάτρης. Ανήκει στην παράταξη την οποία δημιούργησαν οι διδάξαντες την καταπίεση και την δουλεία.
Στην παράταξη των καταπιεσμένων, οι οποίοι δεν έπαψαν να υπάρχουν από την εποχή που ως κατώτεροι θεοί έσκαβαν αρδευτικά κανάλια, δεν ανήκαν μόνο εκείνοι που συνέχιζαν να σκάβουν κανάλια, ανήκαν και άρχοντες. Έτσι, την παράδοση των θεομάχων θεών την συνέχισαν οι θεομάχοι Φαραώ.
Ο πρώτος που γνωρίζουμε από αυτούς είναι ο Φαραώ Shekhemib (~2850 π.Χ.) της 2ης Δυναστείας. Αφαίρεσε το θεϊκό σύμβολο, το γεράκι του Ώρου, από τον θυρεό του και το αντικατέστησε με το ζώο σύμβολο του θεομάχου θεού Σηθ (ένα ζώο αφύσικο και ανύπαρκτο, κατ’ αναλογία του ανύπαρκτου στη φύση πουλιού με τις μπλεγμένες φτερούγες) και άλλαξε το όνομά του σε Seth-Peribsen.
![Εικόνα](http://img37.imageshack.us/img37/3093/athestor2.png)
Ο επόμενος άθεος Φαραώ είναι ο Ουνάς, ο οποίος είναι ο τελευταίος της 5ης Δυναστείας (~2375-2345). Αυτός δήλωσε τα θεομάχα αισθήματά του στον περίφημο ‘Κανιβαλικό Ύμνο’, στον οποίο περιγράφει πως έπιασε, έγδαρε, έψησε και έφαγε όλους του θεούς μικρούς και μεγάλους.
Ακολουθεί ο περίφημος Amenhotep IV, ο γνωστός ως Akhenaten (18η δυναστεία, 1350 – 1334), ο οποίος εφήρμοσε την μόνη δοκιμασμένη φόρμουλα εξόντωσης θεών (ιερέων) δια της δημιουργίας νέων θεών. Η επιτυχία του όμως διήρκεσε όσο και η ζωή του. Οι ιερείς εξάλειψαν τον θεό του (τον ομορφότερο Θεό από όλους τους ψευτοθεούς που έπλασαν οι άνθρωποι: τον δίσκο του ήλιου) και επανέφεραν τους δικούς τους.
Τέλος, Φαραώ που τιμούν το όνομα του θεομάχου θεού Σηθ (Set) είναι: στην 19η δυναστεία οι Seti I και Seti II και στην 20η ο Setnakhte.
Οι θεολάτρες, ωστόσο, υπερίσχυσαν των θεομάχων στην Αίγυπτο και στην Μεσοποταμία και έτσι οι Αιγύπτιοι ιερείς μας μετέδωσαν τις ιδέες περί ψυχών, Κάτω Κόσμου και μεταθανάτιας ζωής τις οποίες εμπνεύστηκαν παραφράζοντας την παράδοσή τους.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεομάχοι, αντιθέτως, διεξήγαγαν νικηφόρο αγώνα κατά των θεολατρών και εμφανίστηκαν στο ιστορικό προσκήνιο χωρίς ιερατείο.
Όταν η παράταξη των θεομάχων βρίσκεται στην εξουσία, ο λαός λατρεύει τους θεούς της πολιτείας και όχι του ιερατείου.
Τους θεούς που έσκαβαν κάποτε αρδευτικά κανάλια στην Μεσοποταμία, η ανεπτυγμένη νοημοσύνη των σύγχρονων ανθρώπων τους έχει μεταφέρει εκτός σύμπαντος ώστε να κινούν τα ηνία του αχανούς δημιουργήματός τους με θεϊκή γαλήνη. Οι σύγχρονοι άθεοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη ούτε των πρώτων ούτε των δεύτερων (αν και επιτρέπουν ένα μικρό περιθώριο σφάλματος όσον αφορά την άποψή τους για την ύπαρξη των δεύτερων).
Μπορεί να μην πιστεύουμε ότι κάποτε υπήρξαν σκαφτιάδες θεοί, αλλά είναι βέβαιο πως κάποιοι το πίστευαν. Όπως είναι βέβαιο ότι κάποιοι πίστευαν στην καταπίεση που άσκησαν οι θεοί, την κατέγραψαν και εναντιώθηκαν σε εκείνους που γνώριζαν ως επιγόνους των καταπιεστών θεών. Είναι βέβαιο δηλαδή ότι οι άθεοι προϋπήρξαν των άπιστων αφού εκείνοι που μισούσαν τους θεούς, στα πανάρχαια χρόνια, πίστευαν απόλυτα στην ύπαρξή τους.
Η αθεΐα επομένως δεν είναι απιστία. Εκείνος που απλά δεν πιστεύει στην ύπαρξη υπερφυσικών θεών, που δεν γνωρίζει την ιστορία των θεομάχων, που αγνοεί και δεν σέβεται την ιστορία της αθεΐας, είναι μόνο ένας ακόμη άπιστος.
Η αθεΐα έχει απαιτήσεις και οι άθεοι ιδανικά. Oι δε λάτρεις της αρχαιοελληνικής πολιτικής σοφίας, έχουν και ένα όνειρο: να εξοντώσουν όσους θεούς απέμειναν.
Υ.Γ. Έχετε την άδεια μου να κάνετε αυτό το σχόλιο άρθρο για το blog Atheia.
![Laughing :lol:](./images/smilies/icon/lol.gif)
Στο Σουμερικό ποίημα ‘Ατραχάσις’ οι κατώτεροι θεοί “Ιγκίγκι” εξεγείρονται κατά των ανωτέρων "Ανουνάκι," οι οποίοι τους είχαν υποχρεώσει να δουλεύουν για να τους συντηρούν:
Οι Ανουνάκι τ’ ουρανού,
Τους Ιγκίγκι βάλανε την δουλειά να φορτωθούνε,
Οι θεοί να σκάψουν έπρεπε κανάλια,
Αυλάκια να καθαρίσουν, για την χώρα απαραίτητα.
Αυτό κράτησε αρκετά, μέχρι που οι κατώτεροι θεοί αγανάκτησαν:
Την κατάχρηση τρεις χιλιάδες εξακόσια χρόνια ανέχτηκαν
Μετά εξεγέρθηκαν.
Οι Ιγκίγκι είπαν:
Ο καθένας από μας στους θεούς κήρυξε πόλεμο.
Το σκάψιμο πια πάψαμε,
Ο Μόχθος είναι υπερβολικός, μας τρώει.
Ο θεός Ενλίλ των Ανουνάκι είπε:
Ο Ενλίλ έκανε την φωνή του ν' ακουστεί
Και στους μεγάλους θεούς μίλησε:
"Σε μένα ενάντια ξεσηκωθήκανε;"
Οι θεοί αυτοί, της παράταξης των θεομάχων που ξεσηκώθηκαν, προσχώρησαν τελικά στην παράταξη των «ανώτερων» θεών, αλλά δεν έπαψαν να υπάρχουν και να εκδηλώνουν κατά διαστήματα τα θεομάχα αισθήματά τους.
Η συνεχής παρουσία της θεομάχου παράταξης των θεών μας υποχρεώνει να μην θεωρήσουμε παιχνίδια φαντασίας τους θεούς που έσκαβαν κανάλια και στη συνέχεια εξεγέρθηκαν.
Όταν γίνεται ο Κατακλυσμός ένας θεός ειδοποιεί τους ανθρώπους (κρυφά από τους άλλους θεούς) και τους συμβουλεύει να φτιάξουν ένα πλοίο για να σωθούν. Στην Βίβλο βέβαια, που υπάρχει μόνο ένας θεός, παρουσιάζεται να τους ειδοποιεί ο ίδιος. Όταν ο ήρωας, θεάνθρωπος Γκιλγκαμές με τον Ενικιντού σχεδιάζουν και εκτελούν την επίθεση κατά της κατοικίας των θεών, έχουν έναν θεό σύμμαχο. Θεό σύμμαχο έχουν όμως και οι απλοί άνθρωποι όταν στρέφονται κατά των κυρίαρχων θεών.
Στην συνέχεια του παραπάνω ποιήματος, οι ενωμένοι πλέον θεοί κάλεσαν την Θεά της Μήτρας να φτιάξει ανθρώπους για να αναλάβουν εκείνοι να σκάβουν τα κανάλια και να καθαρίζουν τα αυλάκια.
Οι θεοί όλοι, ωστόσο, παρουσιάζονται να πάσχουν από μια διαστροφή η οποία τους ωθεί να καταστρέφουν τα ανθρώπινα δημιουργήματά τους. Έτσι το ποίημα αναφέρει πως επειδή, όταν οι άνθρωποι πλήθυναν, ενοχλούσαν τους θεούς (δικαιολογία εκλογίκευσης της πληροφορίας περί ανθρωποκτόνων ενστίκτων των θεών), εκείνοι ξεκίνησαν προσπάθειες να τους εξοντώσουν.
Προσπάθησαν στέλνοντάς τους κατ' αρχήν αρρώστιες, αλλά οι άνθρωποι επιβίωσαν δωροδοκώντας τον κατάλληλο θεό κατόπιν συμβουλής άλλου θεού (δικαιολογία εκλογίκευσης της συμπεριφοράς των θεομάχων θεών). Μετά έστειλαν ξηρασία από την οποία όμως και πάλι οι άνθρωποι επιβίωσαν με τον ίδιο τρόπο. Τελικά πετυχαίνουν τον σκοπό τους με τον κατακλυσμό από τον οποίο γλιτώνει μόνο ο Ατραχάσις και η οικογένειά του. Κάθε φορά λοιπόν που οι θεοί έβρισκαν έναν τρόπο για να επιχειρήσουν την καταστροφή των ανθρώπων, οι άνθρωποι μετά από συμβουλή ενός καλού θεού έκαναν εξέγερση:
Τους γέροντες φώναξα, τους πρεσβύτερους άντρες!
Αρχίστε εξέγερση μέσα στο σπίτι σας,
Ας διαλαλήσουν οι κήρυκες...
Ας κάνουν μεγάλο θόρυβο στη χώρα,
Μην τιμάτε πια τους θεούς σας,
Μην προσεύχεστε πια στις θεές σας.(Μετάφραση: Αύρα Ward)
Εξεγείρονται κατά των θεών αρνούμενοι να τους τιμήσουν!!
Η εποχή καταγραφής του γεγονότος της εξέγερσης απέχει δεκάδες χιλιετίες από τον χρόνο του συμβάντος. Οι θεοί είναι πλέον επουράνιοι και ο ποιητής περιγράφει την εξέγερση με τον τρόπο που ο ίδιος την αντιλαμβάνεται.
Η εξέγερση πάντως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί διότι όλων των θρησκειών οι θεοί κλαψουρίζουν για την ανταρσία που έγινε εναντίον τους.
Μέχρι εδώ η υπόθεση αυτή μοιάζει παραμυθάκι. Τα στοιχεία ωστόσο που μας προσφέρει η Αίγυπτος δεν είναι και τόσο παραμυθένια.
Στην ρήση 650, των κειμένων των πυραμίδων, όπου ο Φαραώ ταυτίζεται με τον Όσιρη (This King is Osiris, §1833), εξιστορούνται τα όσα έκανε ο γιος του Όσιρη, ο Ώρος, για να ευχαριστήσει τον πατέρα του. Έτσι, αφού εγκατέστησε την τάξη στην Άνω και Κάτω Αίγυπτο και αφού κατέστρεψε τα κάστρα των εξωτερικών εχθρών, των Ασιατών, η ρήση τελειώνει με την πρόταση:
Τσακίζει, γι’ αυτόν, όλους τους εχθρικούς πληβείους κάτω από τα
δάχτυλά του.
He quells for him all the hostile plebs under his fingers.
Από σχόλιο του μεταφραστή μαθαίνουμε ότι οι λέξεις εχθρικοί πληβείοι ερμηνεύουν τις Zntt rḫyt του πρωτότυπου. Για να αποδώσει δε την Zntt συμβουλεύεται τα βοηθήματά του και καταλήγει στην λέξη rebellisch, του γερμανικού λεξικού, η οποία πράγματι δεν απέχει από την δική του, hostile.
H δεύτερη λέξη, rḫyt, είναι από τις αρχαιότερες αιγυπτιακές λέξεις που γνωρίζουμε διότι ως φωνόγραμμα -όπως παρουσιάζεται πιο κάτω- βρίσκεται στα σκαλίσματα του σκήπτρου του πρώτου γνωστού Φαραώ, του Σκορπιού, ο οποίος θεωρείται ο πρώτος Φαραώ της πρώιμης δυναστικής περιόδου (Δυναστεία 0) και τοποθετείται περίπου στα 3150 π.Χ.
Από τα Κείμενα των πυραμίδων (§2246c) μαθαίνουμε πως οι εν λόγω rḫyt, οι πληβείοι, οι κοινοί άνθρωποι, αποκλείονται από τον τόπο με τα πολλά νερά (την κατοικία των θεών):
![Εικόνα](http://img37.imageshack.us/img37/4409/athstory1.png)
Το παραπάνω σχέδιο είναι από τα σκαλίσματα του σκήπτρου του Φαραώ Σκορπιού, του πρώτου γνωστού Φαραώ, ο οποίος αναφέρθηκε πιο πάνω.
Τα σκοινοπούλια, που σαν σύμβολα των εξεγερμένων πληβείων περιφέρονται απαγχονισμένα και κρεμασμένα από τα λάβαρα του Φαραώ, συμμετέχουν στην πομπή είτε ως οι ηττημένοι εξεγερθέντες τους οποίους υπέταξε ο ίδιος ο βασιλιάς (οπότε υμνεί δικό του κατόρθωμα), είτε ως οι θεομάχοι τους οποίους τσάκισαν και έλιωσαν οι διάφοροι θεοί τους οποίους τιμά.
Ο Σκορπιός είναι ένας θεολάτρης. Ανήκει στην παράταξη την οποία δημιούργησαν οι διδάξαντες την καταπίεση και την δουλεία.
Στην παράταξη των καταπιεσμένων, οι οποίοι δεν έπαψαν να υπάρχουν από την εποχή που ως κατώτεροι θεοί έσκαβαν αρδευτικά κανάλια, δεν ανήκαν μόνο εκείνοι που συνέχιζαν να σκάβουν κανάλια, ανήκαν και άρχοντες. Έτσι, την παράδοση των θεομάχων θεών την συνέχισαν οι θεομάχοι Φαραώ.
Ο πρώτος που γνωρίζουμε από αυτούς είναι ο Φαραώ Shekhemib (~2850 π.Χ.) της 2ης Δυναστείας. Αφαίρεσε το θεϊκό σύμβολο, το γεράκι του Ώρου, από τον θυρεό του και το αντικατέστησε με το ζώο σύμβολο του θεομάχου θεού Σηθ (ένα ζώο αφύσικο και ανύπαρκτο, κατ’ αναλογία του ανύπαρκτου στη φύση πουλιού με τις μπλεγμένες φτερούγες) και άλλαξε το όνομά του σε Seth-Peribsen.
![Εικόνα](http://img37.imageshack.us/img37/3093/athestor2.png)
Ο επόμενος άθεος Φαραώ είναι ο Ουνάς, ο οποίος είναι ο τελευταίος της 5ης Δυναστείας (~2375-2345). Αυτός δήλωσε τα θεομάχα αισθήματά του στον περίφημο ‘Κανιβαλικό Ύμνο’, στον οποίο περιγράφει πως έπιασε, έγδαρε, έψησε και έφαγε όλους του θεούς μικρούς και μεγάλους.
Ακολουθεί ο περίφημος Amenhotep IV, ο γνωστός ως Akhenaten (18η δυναστεία, 1350 – 1334), ο οποίος εφήρμοσε την μόνη δοκιμασμένη φόρμουλα εξόντωσης θεών (ιερέων) δια της δημιουργίας νέων θεών. Η επιτυχία του όμως διήρκεσε όσο και η ζωή του. Οι ιερείς εξάλειψαν τον θεό του (τον ομορφότερο Θεό από όλους τους ψευτοθεούς που έπλασαν οι άνθρωποι: τον δίσκο του ήλιου) και επανέφεραν τους δικούς τους.
Τέλος, Φαραώ που τιμούν το όνομα του θεομάχου θεού Σηθ (Set) είναι: στην 19η δυναστεία οι Seti I και Seti II και στην 20η ο Setnakhte.
Οι θεολάτρες, ωστόσο, υπερίσχυσαν των θεομάχων στην Αίγυπτο και στην Μεσοποταμία και έτσι οι Αιγύπτιοι ιερείς μας μετέδωσαν τις ιδέες περί ψυχών, Κάτω Κόσμου και μεταθανάτιας ζωής τις οποίες εμπνεύστηκαν παραφράζοντας την παράδοσή τους.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεομάχοι, αντιθέτως, διεξήγαγαν νικηφόρο αγώνα κατά των θεολατρών και εμφανίστηκαν στο ιστορικό προσκήνιο χωρίς ιερατείο.
Όταν η παράταξη των θεομάχων βρίσκεται στην εξουσία, ο λαός λατρεύει τους θεούς της πολιτείας και όχι του ιερατείου.
Τους θεούς που έσκαβαν κάποτε αρδευτικά κανάλια στην Μεσοποταμία, η ανεπτυγμένη νοημοσύνη των σύγχρονων ανθρώπων τους έχει μεταφέρει εκτός σύμπαντος ώστε να κινούν τα ηνία του αχανούς δημιουργήματός τους με θεϊκή γαλήνη. Οι σύγχρονοι άθεοι δεν πιστεύουν στην ύπαρξη ούτε των πρώτων ούτε των δεύτερων (αν και επιτρέπουν ένα μικρό περιθώριο σφάλματος όσον αφορά την άποψή τους για την ύπαρξη των δεύτερων).
Μπορεί να μην πιστεύουμε ότι κάποτε υπήρξαν σκαφτιάδες θεοί, αλλά είναι βέβαιο πως κάποιοι το πίστευαν. Όπως είναι βέβαιο ότι κάποιοι πίστευαν στην καταπίεση που άσκησαν οι θεοί, την κατέγραψαν και εναντιώθηκαν σε εκείνους που γνώριζαν ως επιγόνους των καταπιεστών θεών. Είναι βέβαιο δηλαδή ότι οι άθεοι προϋπήρξαν των άπιστων αφού εκείνοι που μισούσαν τους θεούς, στα πανάρχαια χρόνια, πίστευαν απόλυτα στην ύπαρξή τους.
Η αθεΐα επομένως δεν είναι απιστία. Εκείνος που απλά δεν πιστεύει στην ύπαρξη υπερφυσικών θεών, που δεν γνωρίζει την ιστορία των θεομάχων, που αγνοεί και δεν σέβεται την ιστορία της αθεΐας, είναι μόνο ένας ακόμη άπιστος.
Η αθεΐα έχει απαιτήσεις και οι άθεοι ιδανικά. Oι δε λάτρεις της αρχαιοελληνικής πολιτικής σοφίας, έχουν και ένα όνειρο: να εξοντώσουν όσους θεούς απέμειναν.
Υ.Γ. Έχετε την άδεια μου να κάνετε αυτό το σχόλιο άρθρο για το blog Atheia.
![Laughing :lol:](./images/smilies/icon/lol.gif)
![Laughing :lol:](./images/smilies/icon/lol.gif)