H ψυχολογική πλευρά της θρησκευτικής εμπειρίας

[egore]

Άρα έχουν λάθος όσοι δινουν ορισμό για το θεό;
Αυτό κι αν είναι προσκόλληση στο φόβο και την άγνοια. Απαντάς μόνος σου λέγοντας πως απώτερος σκοπός είναι πάλι η ανακούφιση μέσω της επίκλησης του. Τι να επικαλεστείς όμως αν δεν τον ορίσεις καν; Είναι πιθανώς ηθελημένη η συγκεκριμένη άγνοια για να διατηρείται με τόση προσπάθεια.

ΥΓ
Μήπως η μεγαλύτερη επιθυμία είναι να μην ερευνάμε, όχι τον θεό αλλά τον εαυτό μας;

[επικουρειος]

Εαν εχουν λαθος για τον ορισμο του θεου,ναι εχουν λαθος και σε αυτο φταινε οι θρησκειες.Ο απωτερος σκοπος του ανθρωπου συμφωνα και με τη χριστιανικη διδασκαλια ειναι η "θεωση",η ταυτιση με το θεο ωστε να μοιαξει ο ανθρωπος στο θεο,αλλα βεβαιως με εναν ιδιαιτερο τροπο αποστερητικο κι αφαιρετικο για το σωμα και το πνευμα.
Αλλα περα απο αυτο ενας θεος δεν μπορει να εξυπηρετει ατομικα συμφεροντα,κι ουτε να οργιζεται και να χαριζεται σε κανεναν,πραγμα που αναλαμβανουν να το κανουν οι επιμερους θρησκειες σαν τη βασικη τους ενασχοληση.
Οσο για το ζητημα της ανακουφισης που υποσχονται οι θρησκειες δεν εχει τεκμηριωθει εμπρακτως ουτε στο παρον,ουτε και κατα το παρελθον,κι οι θρησκειες μαλιστα αποτελεσαν πηγες ανειπωτων δεινων για την ανθρωποτητα.
Τωρα παλι εαν ορισεις εναν θεο κατα τον τροπο που εσυ θελεις,τοτε δεν σε εμποδιζει τιποτα να τον επικαλεισαι κιολας,βεβαια η επικληση οσο συχνα και να γινεται δεν επαληθευει την υπαρξη εκεινου του θεου που εκανες τοση προσπαθεια να ορισεις προηγουμενως,κι αυτο γενναει μια καποια δυσαρεσκεια,οχι στον ιδιο το θεο,αλλα στους εμπνευστες του που ειναι τελικα δημιουργοι οι ιδιοι.Δημιουργησαν εναν θεο που ουδεις δυναται να αμφισβητει,οπως και τους ιδιους αλλωστε.
Κι ετσι ο καθενας μπορει ποτε να ερευναει το θεο,ποτε τον ιδιο τον εαυτο του,εναλλαξ η και ταυτοχρονως,κι εαν παλι τα εγκοσμια εμποδιζουν τις ερευνες του να φευγει για βουνα κι ερημους και στο τελος οτι καταλαβει καταλαβε.

[egore]

Αλλα περα απο αυτο ενας θεος δεν μπορει να εξυπηρετει ατομικα συμφεροντα,κι ουτε να οργιζεται και να χαριζεται σε κανεναν,πραγμα που αναλαμβανουν να το κανουν οι επιμερους θρησκειες σαν τη βασικη τους ενασχοληση.

Αυτό προυποθέτει ορισμό του θεού δίχως προσωπικότητα όπως σύμπαν, ηθική, αγάπη και άλλες παπαριές.
Αν αυτό ισχύει, γιατί μια βασική ιδιότητα του θεού σε κάθε θρησκεία να είναι η δυνατότητα επίκλησης του από τους πιστούς ως αρωγό στις δύσκολες στιγμές;
Κανείς δεν αξιώνεται ψυχική ανάταση στο όνομα του σύμπαντος και των νόμων του, εκτός κι αν δεν γνωρίζει τι σημαίνουν. Μπορεί να την ζητήσει στο όνομα της ηθικής ή της αγάπης ή των νόμων της κοινωνίας που μετέχει αλλά αυτές είναι ανθρώπινες έννοιες και προσωποποιούνται σύμφωνα με τον χαρακτήρα του ατόμου που τις ερμηνεύει.

[egore]

Με λιγότερα ακόμα λόγια,
η ανωτερότητα προυποθέτει την προσωπικότητα για την έννοια θεός, και προσωπικότητα χωρίς ατομικό συμφέρον δεν υφίσταται. Επίσης η θρησκεία μπορεί να είναι ατομική, μη οργανωμένη, αλλά θεός χωρίς θρησκεία δεν έχει λόγο ύπαρξης.

[επικουρειος]

Αν αυτό ισχύει, γιατί μια βασική ιδιότητα του θεού σε κάθε θρησκεία να είναι η δυνατότητα επίκλησης του από τους πιστούς ως αρωγό στις δύσκολες στιγμές;

Διοτι πολυ απλα επικαλουνται αυτο το οποιο οι ιδιοι εχουν ορισει,πραγμα που οπως ειπα δεν αποδεικνυει και τιποτα στην πραξη περι επαληθευσης του ορισμου περι θεου.
Για την ακριβεια καταληγουμε να μιλαμε για πιστη,η ευπιστια.Το δικαιωμα καποιου να θεωρει σαν σωστο οτι ο ιδιος νομιζει και δεν συμπεριλαμβανει την υποχρεωση ολων των υπολοιπων να τον συμμεριζονται.
Οποτε αναγκαστικα καθισταται σε μειονεκτικη θεση εναντι αυτων που δεν ασπαζονται τα πιστευω του και καταληγει να ομαδοποιειται σε κλειστους κυκλους ομοιδεατων του,ολο και χειροτερευοντας την κατασταση του.

[egore]

Αν αυτό ισχύει, γιατί μια βασική ιδιότητα του θεού σε κάθε θρησκεία να είναι η δυνατότητα επίκλησης του από τους πιστούς ως αρωγό στις δύσκολες στιγμές;

Διοτι πολυ απλα επικαλουνται αυτο το οποιο οι ιδιοι εχουν ορισει,πραγμα που οπως ειπα δεν αποδεικνυει και τιποτα στην πραξη περι επαληθευσης του ορισμου περι θεου.

Υπάρχει έστω και ένας πιστός οποιασδήποτε θρησκείας που πιστεύει πως ο θεός του ΔΕΝ θα τον βοηθήσει αν το αξίζει;
Αν όχι, ο ορισμός του θεού ως μη-αισθητού προστάτη είναι σωστός.

Για την ακριβεια καταληγουμε να μιλαμε για πιστη,η ευπιστια.Το δικαιωμα καποιου να θεωρει σαν σωστο οτι ο ιδιος νομιζει και δεν συμπεριλαμβανει την υποχρεωση ολων των υπολοιπων να τον συμμεριζονται.
Οποτε αναγκαστικα καθισταται σε μειονεκτικη θεση εναντι αυτων που δεν ασπαζονται τα πιστευω του και καταληγει να ομαδοποιειται σε κλειστους κυκλους ομοιδεατων του,ολο και χειροτερευοντας την κατασταση του.

Αν ο κλειστός κύκλος είναι των ατόμων που έχουν καλύτερη αντίληψη της πραγματικότητας, δε βαριέσαι, θα το ξεπεράσω.

[patroklos]

Τα συναισθηματα οπως ειπα ειναι υπαρκτα,αλλα προερχονται μεσα απο εσφαλμενες αντιληψεις περι θεου.
Δηλαδη της λογω αγνοιας και του φοβου που γενναει η ιδεα ενος θεου στο μυαλο των ανθρωπων.Η ικανοποιηση του θρησκευτικου συναισθηματος προκυπτει μεσα απο τον εξευμενισμο,την παρακληση η τις ευχαριστιες προς εναν θεο,αλλα σε καθε περιπτωση αναγορευει τον ανθρωπο σε ενα δουλικο κι ανικανο πλασμα που περιμενει σε καθε βημα της φοβισμενης ζωης του κι απο μια θεικη επιβεβαιωση.
Σκεψου τοτε τι ειδους ζωη περιμενει εναν τετοιον ανθρωπο.

“As long as people believe in absurdities they will continue to commit atrocities”

"Οσο οι ανθρωποι πιστευουν σε παραλογισμούς θα συνεχισουν να πρατουν φρικαλεότητες"

1694-1778 Βολταίρος