Υπάρχει άραγε ο φόβος του γνωστού και ο φόβος του άγνωστου ;
Κάτι πρέπει να μπορώ να το αναγνωρίσω για να το φοβηθώ, έτσι δεν είναι ; ή μήπως δεν είναι έτσι ;
Μπορεί να έχω μια φοβική αντίδραση σε κάτι που δε ξέρω ; Θα λέγαμε τα φίδια, δε τα φοβόμαστε σχεδόν όλοι μας ; Άρα έχει υπάρξει γνώση ,πάνω στην οποία εμφανίζεται ο φόβος ! Αν δε είχα τη γνώση για τα φίδια, που με τη σειρά της δημιουργεί μια ιδέα, γύρω από αυτά, θα φοβόμουν τα φίδια, αν δεν ήξερα για αυτά τίποτα άραγε ;
Ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε μαζί τις πραγματικές πηγές των φόβων :
Υπάρχει ο αντανακλαστικός φόβος - αντίδραση εξ αιτίας του πόνου ,έτσι ώστε να μη ξαναθέσουμε συνειδητά το φυσικό μας σώμα σε κίνδυνο π.χ. να πηδήξουμε από ένα μεγάλο ύψος ή να ακουμπήσουμε το βραστό νερό ...
Υπάρχει ο φόβος για να μη χάσουμε τα όσα κατέχουμε , τα λεφτά μας , τις καλές πτυχές του χαρακτήρα μας , το οικογενειακό μας όνομα, τη προσωπικότητα που έχουμε χτίσει μέχρι σήμερα , τη φήμη μας ...
Και η αίσθηση να κατέχω κάτι, μου παρέχει μια αποκλειστικότητα μοναδική, έτσι δεν είναι ;! Είμαι κάτοχος αυτών και των άλλων και πόσο Μεγάλη σημασία έχει αποκτήσει αυτό το γεγονός, στις ανθρώπινες κοινωνίες από αρχαιοτάτων χρόνων !
Κατέχω πράγματα που λίγοι μπορούν να έχουν , γίνομαι μοναδικός μεταξύ άλλων, εξαιτίας των όσων γνωρίζω και μια ξεχωριστή αίσθηση δύναμης με διακατέχει... !
Τι θα συμβεί άραγε άμα τα χάσω ; Δεν δημιουργώ έτσι το φόβο της απώλειας ;;
Φοβάμαι να χάσω την επαφή μου με κάτι από τα όσα έχω συσσωρεύσει, από όσα αποτελούν το Είναι μου , γιατί με αυτά σκέφτομαι και συγκρίνω και αν τα χάσω τότε θα υπάρχει, ένα κενό, μια αβεβαιότητα , μια ανασφάλεια !Όλα αυτά είναι το υπόδειγμα βάση με το οποίο σκέφτομαι και αντιδρώ και μου παρέχουν ψυχολογική ασφάλεια και σιγουριά για το Είναι μου! τι θα κάνω δίχως τις πίστεις μου ,τις πεποιθήσεις μου ,τις βεβαιότητές μου ;;;
Έτσι το περιεχόμενο της συνείδησης είναι στη πραγματικότητα ο μηχανισμός της σκέψης μας, μαζί με όλες τις προεκτάσεις του , όπως ο φόβος της μη συνέχισης ,της μη διάρκειας ,της μη κατοχής ...
Φοβόμαστε την απώλεια του γνωστού και όχι του άγνωστου στη πραγματικότητα , αυτό μας δημιουργεί το φόβο , το ο,τι θα σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με βάση το γνωστό υπόδειγμα του Είναι μας ...
Αυτό που μας προβληματίζει είναι η μη συνέχιση της συσσώρευσης εμπειριών και γνώσεων γιαυτό προσπαθούμε να δώσουμε συνέχεια της ζωής μας, μέσω του θανάτου με την μετεμψύχωση και την ανάσταση ...
Θάνατος είνα απλά μια λέξη .
Θάνατος είναι μια ιδέα που βασίζεται τουλάχιστον σε μια λέξη .
Θάνατος είναι απλά ένα γεγονός .
Τι είναι αυτό που πραγματικά φοβάσαι ; η λέξη ; η ιδέα ; το γεγονός ;
το γεγονός όλοι το βλέπουν μέσα από την ιδέα , και την ιδέα τη δημιουργούν οι λέξεις ... μπορείς να δεις τον εαυτό σου τώρα, χωρίς τις λέξεις , αν θα φοβόσουν το γεγονός ;
Στο ίδιο το γεγονός υπάρχει λύπη ;;;
Όταν παρατηρούμε κάτι, χωρίς την επίδραση των κοσμικών ιδεών, ελεύθεροι ,χωρίς να κρίνουμε αυτό που παρατηρούμε, τι συμβαίνει; τι βλέπουμε χωρίς τις φανερές ή τις κρυφές μας επιδιώξεις , χωρίς τα θέλω ή τα μη θέλω ... ;;;