Γκρινιάρης

[Γκρινιάρης]

Γεια χαρά!

Λίγα λόγια για μένα.
Χαρακτηρίζω τον εαυτό μου «εποικοδομητικό γκρινιάρη» και δεν το ντρέπομαι καθόλου.
Περιμένω πάντα τα χειρότερα, για αυτό και όταν κάνω λάθος, χαίρομαι.
Μου πήρε πολύ, για να καταλήξω τελικά δια της ατόπου απαγωγής, άθεος. Ο «αγώνας» αυτός κράτησε πάνω - κάτω, 20 χρόνια και ήταν ψυχοφθόρος και κουραστικός.

Στρατιωτικός στο επάγγελμα, κατέθεσα τότε (1989), πιστοποιητικό θρησκευτικών φρονημάτων, για να γίνει δεκτή η πρόσληψη μου. Εκείνα τα χρόνια, ο μη ΧΟ, δεν είχε δικαιώματα να εισαχθεί στον κρατικό μηχανισμό. Εξακολουθώ να λειτουργώ σε ένα περιβάλλον, που ο θεός έχει βαθιές ρίζες και όπου οι «θρησκευτικές υποχρεώσεις» επιβάλλονται, έχοντας τραβήξει τις γραμμές μου, έχοντας συγκρουσθεί (μη φανταστείτε τίποτα δραματικό) και έχοντας πλέον βγει, περήφανα στον "ήλιο".

Λατρεύω τα μαθηματικά, ως φιλοσοφία ζωής και ως το μοναδικό τρόπο για να αποφύγεις την παράνοια της παραδοσιακής βλακείας.

Πατέρας και σύζυγος, βολεμένος σαραντάρης (σχεδόν), απαιτώ σοβαρό λόγο, για να σηκωθώ από τον καναπέ μου. Μου αρέσουν οι αρχές της αναρχίας (οξύμωρο) και εκτιμώ ότι είναι ο μόνος τρόπος για να γίνουμε ένας καλύτερος κόσμος. Όταν ο κάθε ένας-μια κατανοήσουν ότι δεν απαιτείται ο χωροφύλακας (επίγειος ή επουράνιος), για να πράττω το «σωστό και αγαθό», μόνο τότε θα πάμε μπροστά.

[svoin]

Αναρχικός στρατιωτικός ? :Ο

Τι άλλο θα δούμε ? Μαύρο μέλος τις KKK ?


Καλός ήρθες και καλές συζήτησις !

[fanisoleo]

Καλώς ήρθες!

[emma]

καλως ηρθες

[Γιατρος Του Ικα]

Καλώς ήρθες!Ξέρω κι άλλον άθεο στρατιωτικό αλλά αναρχικό ή αναρχίζοντα ομολογώ πως όχι.

[Γκρινιάρης]

Ευχαριστώ για τα καλωσορίσματα!

Πάντως να σας δώσω μια πληροφορία εκ των έσω:
Οι στρατιωτικοί, δεν είναι όπως φαντάζεται ο πολύς κόσμος και αναφέρομαι κυρίως στους μόνιμους, που μπήκαν στις σχολές τους κατόπιν εθνικών εξετάσεων. Εκτιμώ ότι και οι λοιποί θα είναι κάπως έτσι, αλλά δεν έχω επαρκή στοιχεία.
Ο υποψήφιος λοιπόν, δεν επιλέγεται γιατί είναι ακροδεξιός-υπερεθνικιστής-χομεϊνής, αλλά γιατί είναι ο πιο κατάλληλος. Πιο κατάλληλος θεωρείται αυτός που πέτυχε την υψηλότερη συνολικά βαθμολογία στις Πανελλαδικές και πληρεί τα τυπικά προσόντα σωματικής και ψυχικής υγείας. Αυτά ελέγχονται με:
1. Σωματική δοκιμασία.
2. Έλεγχος της υγείας.
3. Ψυχοτεχνική δοκιμασία, που αποδεικνύει, ότι δεν είσαι ηλίθιος.

Φυσικά στο τέλος υπάρχει και η συνέντευξη ή οποία είναι καθαρά τυπική. (Εννοείται ότι αν στη συνέντευξη πετάξεις τίποτα «νόστιμο», θα αποκλεισθείς. Ο κάθε εργοδότης δε θέλει ένα εργαζόμενο που θα μποϊκοτάρει την εργασία.)

Σίγουρα μέσα σε αυτούς που θα επιτύχουν, θα υπάρχουν και υπερεθνικιστές κλπ (βλέπε παραπάνω), αλλά σίγουρα δεν θα είναι η πλειοψηφία.

Από κει και πέρα, ο καθένας έχει τις προσωπικές του αντιλήψεις και πιστεύω, τα οποία είναι υποχρέωση του, να τα προστατεύσει και να τα υπερασπισθεί.

Είναι όμως κατανοητό, να υπάρχει αυτή η αντίδραση, διότι ο χώρος είναι κλειστός, συνδικαλισμός δεν υφίσταται, για να ακούγετε και η «ανεπίσημη» θέση και γιατί στα ΜΜΕ συμφέρει να συντηρεί το «μύθο» του φασίστα - στρατιωτικού [με την ανοχή(;) της πολιτείας]. Να τονίσω, ότι μιλώ, για το πως έχουν τα πράγματα από το 90 και μετά. Δε μιλάω για το 1930 ούτε για το 1960. Τότε δε ξέρω τι και πως, αλλά εκτιμώ, ότι αλλιώς τους επιλέγαν. Αυτοί οι στρατιωτικοί όμως, τελειώσαν την καριέρα τους, και οι «ζωντανοί» πια είναι ελάχιστοι.

Πως συντηρείται ο μύθος; Με τα γνωστά εργαλεία της κάθε εξουσίας: προπαγάνδα, βία και πλύση εγκεφάλου.
Για να προλάβω τις όποιες αντιδράσεις, ο στρατός ενοχοποιήθηκε για την εποχή της δικτατορίας. Τότε που χορηγήθηκε στα ανδρείκελα η εξουσία για να εφαρμόσουν τα σχέδια των Αμερικανών κλπ. Η ιστορία πλέον ανοίγει τα χαρτιά της και φαίνονται ποιοι ήταν οι πραγματικοί φταίχτες. Αυτό βέβαια δεν είναι ελαφρυντικό για τα σαδιστικά γομάρια και τους ανθέλληνες που φορούσαν τη στολή. Το ζήτημα είναι ότι στο σύνολο, οι συγκεκριμένοι αποτελούν την εξαίρεση.
Το σύστημα λοιπόν, έχει καβαλήσει την «εξαίρεση» και συντηρεί μια κατάσταση που είναι κατ' ελάχιστον γελοία (στα δικά μου μάτια). Από πότε φταίει η σφαίρα και όχι αυτός που τραβάει τη σκανδάλη;

Τέλος πάντων, αυτό ίσως είναι ένα άλλο θέμα. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι υπάρχουν αριστεροί, δεξιοί, αναρχικοί, άθεοι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί, ανώμαλοι, ομαλοί, σαδιστές, αγαθοί και χίλιοι άλλα δυο τύποι, όπως υπάρχουν και παντού αλλού.

Δεν κάνει το ράσο τον παπά.

Τελειώνοντας, γιατί έχω μια ροπή προς την «σεντονογραφία», δηλώνω ευθαρσώς ότι είμαι αναρχικός (εκτιμώ ότι είναι το καλύτερο σύστημα), αλλά μη περιμένετε να με δείτε σε συγκεντρώσεις. Αναρχικός είπαμε, όχι μαλάκας, για να βρεθώ άνεργος στο κελί 33 (αφού εμπίπτω στο νόμο)!

[breadfan]

Καλωσήρθες Γκρινιάρη.

Το ότι υπάρχεις και μόνο (για μένα που είμαι εκτός στρατού)μου φαίνεται απίστευτο, και μου ξεσηκώνει το ενδιαφέρον (βασικά με ενθουσιάζει αλλά θα συγκρατηθώ).
Αναρχικός σε ένα επάγγελμα που είναι ο απόλυτος ορισμός της ιεραρχίας, της κάθετης οργάνωσης.

Και γράφεις και ότι υπάρχουν κι άλλοι...

Υπάρχουν πολλά που θέλω να σε ρωτήσω, αλλά προς το παρόν, μόνο ένα: Πώς αντέχεις;

[Γκρινιάρης]

Δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα. Ο μαλάκας είναι παντού μαλάκας και ως μαλάκας δεν παίζεται.

Γενικότερα δεν έχω προβλήματα, γιατί η γενική μου αρχή είναι, ότι όταν είσαι τυπικός και εντάξει στις υποχρεώσεις, σου δε δίνεις δικαίωμα να σε ακουμπά κανείς.
Μη ξεχνάς, ότι τα πολιτικά πιστεύω απαγορεύονται να συζητούνται στο στράτευμα, οπότε οι πεποιθήσεις μου δεν αποτελούν καν ζήτημα.
Να τονιστεί βέβαια ότι είμαι θεωρητικός στις απόψεις μου αφού εκ πεποιθήσεως είμαι κατά της βίας.

Από κει και πέρα είμαι επαγγελματίας και κάνω τη δουλειά μου καλά, οπότε με προσέχουν.
Ιεραρχία υπάρχει παντού, με διαφορετικό όνομα και όλοι, μα όλοι, ή την τηρούν ή το σύστημα τους εξοντώνει.

Άλλωστε όπως λένε και οι Σάξονες: "When in Rome, do as the Romans".

[Comte de Toulouse]

Καλως ήλθες, ταγματάρχη.
Εύχομαι να βάλεις την ξεχωριστή πινελιά σου στον χώρο!

[Darkchilde]

Πραγματικά έτσι είναι όπως τα λέει ο Γκρινιάρης. Η καλύτερή μου φίλη είναι στρατιωτικός, και είναι ένας κανονικός άνθρωπος. Δεν είναι ουτε θρήσκα, άλλωστε ξέρει τις θέσεις μου περί θρησκείας και θεού, και συμφωνούμε στα περισσότερα.

Καλώς ήρθες Γκρινιάρη, και ελπίζω να συναντιόμαστε συχνά σε τούτο το μέρος.

[L3o ΧΞΣ]

Καλώς ήρθες λοιπόν,και από έναν υπέρμαχο της "πρακτικής οδού" (αν καταλαβαίνεις που το πάω),"σύντροφε"...

[aristotelis_1]

καλος ηρθες φιλε, αλλα οπως ειπε και καποιος αλλος, στρατιοτικος και αναρχικος δεν τεριαζει, ειναι σαν να λες ειμαι στο μπασκετ παναθηναικος και στο ποδοσφαιρο ολυμπιακος, βεβαια απ την αλλη η αναρχια με τους αναρχικους δεν εχει καμια απολητος σχεση τουλαχιστον στην ελλαδα αλλα ειναι αλλο το θεμα μας, να εισαι καλα να περνας καλα και θα χαρο να τα λεμε

[breadfan]

Γκρινιάρη, καταλαβαίνω όσα λες, και συμφωνώ με το "ο μαλάκας είναι παντού μαλάκας".

Δεν γνωρίζω ούτε ένα αναρχικό που να είναι υπέρ της βίας, γενικά και αόριστα.
"Αναρχικούς" γνωρίζω (αχ, αυτά τα εισαγωγικά), ευτυχώς πολύ λίγους.

Η αντιβία είναι ένα άλλο θέμα. Κατά τη γνώμη μου είναι εντελώς θεμιτή, αλλά μόνο αφού καλυφθούν τρεις προϋποθέσεις:
α) η χρήση της πρέπει να γίνεται όταν έχουν εξαντληθεί όλα τα άλλα μέσα,
β) πρέπει να είναι πάντα μικρότερης ή ίσης ισχύος από τη βία που την προκάλεσε,
γ) πρέπει να μην υπάρχει αμφιβολία για την ανηθικότητα πίσω από την πρόκληση της αρχικής βίας.

(και φυσικά το πρόβλημα είναι ποιος προσδιορίζει αντικειμενικά ότι ισχύουν τα παραπάνω)

Κακή λοιπόν η βία γενικά και αόριστα, υπό προϋποθέσεις καλή η αντιβία. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι καλύτερο, εκτός αν θεωρούμε καλύτερο το "γυρίζω και το άλλο μάγουλο".
Φυσικά θέλω να ακούσω και άλλες απόψεις, αναγνωρίζοντας ότι το θέμα δεν εξαντλείται σε δέκα γραμμές.

(Παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει τίποτα κακό στη "σεντονογραφία", αν έχεις τέτοια ροπή, μην την καταπιέζεις )

καλος ηρθες φιλε, αλλα οπως ειπε και καποιος αλλος, στρατιοτικος και αναρχικος δεν τεριαζει, ειναι σαν να λες ειμαι στο μπασκετ παναθηναικος και στο ποδοσφαιρο ολυμπιακος, βεβαια απ την αλλη η αναρχια με τους αναρχικους δεν εχει καμια απολητος σχεση τουλαχιστον στην ελλαδα αλλα ειναι αλλο το θεμα μας, να εισαι καλα να περνας καλα και θα χαρο να τα λεμε

Αριστοτέλη, πολύ θα ήθελα να ακούσω πως ορίζεις την αναρχία και πως βλέπεις τους αναρχικούς στην Ελλάδα, και κυρίως από που έχεις σχηματίσει αυτή την εντύπωση. Α, και επίσης, σε ποια χώρα πιστεύεις ότι οι αναρχικοί είναι εναρμονισμένοι με το περιεχόμενο της αναρχικής θεωρίας.

[Γκρινιάρης]

Το θέμα της Βίας να το θέσω λίγο καλύτερα.

Βία θεωρώ την (προσπάθεια) επιβολής της θέλησης μου πάνω σε κάποιον(ους), με μέσα τα οποία δεν θα ήθελα να τα χειριστούν άλλοι πάνω μου.
Τα μέσα έκφρασης της βίας, ποικίλουν. Ένοπλη επίθεση, την ψυχολογική πίεση, τον οικονομικό εκβιασμό, τον πολιτικό εκβιασμό, την πλύση εγκεφάλου, τον καθωπρεπισμό, την ασέβεια κλπ.

Γεγονός είναι ότι, όταν βιάζεται κάποιος, η απάντηση του δεν «δικαιολογημένη βία»(αντι-βία), αλλά αντίδραση. Η αντίδραση είναι θεμιτή και είμαι ένθερμος υποστηρικτής της! Το ζήτημα της ισοδύναμης ανταπόδοσης για μένα δεν χωράει στα ηθικά μου πλαίσια! Και βέβαια δεν δικαιούμαι να σου κλέψω το σπίτι, επειδή μου έκλεψες το δικό μου, αλλά δικαιούμαι, για να υπερασπίσω τον εαυτό μου, την ώρα που παραβιάζεις τον προσωπικό χώρο μου (ο οποίος είναι επέκταση της προσωπικότητας μου), να σε σπάσω στο ξύλο, αντιδρώντας ενστικτωδώς. Όταν μπαίνουν τα ένστικτα στη μέση, είναι δύσκολο να επιβληθεί η λογική ψυχρή σκέψη. Είναι εξελικτικός κανόνας να αντιδράσεις, χωρίς να σκεφτείς εκείνη την ώρα.
Εννοείται ότι θα κάνω τα πάντα (εντός λογικών πλαισίων), για να το αποφύγω να φτάσουμε στο χαστούκι, αλλά όταν φτάσουμε στο χαστούκι, θα ρίξω και γω χαστούκι και όποιος φάει τις περισσότερες! Άλλωστε από όλους αυτούς που λένε γύρνα και το άλλο μάγουλο, κανένα δεν είδα να το εφαρμόζει!

Τώρα για να μπω στα χωράφια του "πρακτικού" συμφορουμίτη, η αντίδραση στην βία που ασκεί η πολιτεία με τις άδικες νομοθετικές της ρυθμίσεις, οι οποίες επηρεάζουν το μέλλον μου, δεν είναι ούτε τυφλή, ούτε παράλογη. Μπορεί να εκφραστεί από απλή καθιστική διαμαρτυρία, μέχρι και στην έντονη διαμαρτυρία με καταστροφές και επιθέσεις. Το ζήτημα είναι ότι αυτή η αντίδραση, σπάνια θα φέρει αποτέλεσμα, διότι συνήθως πάσχει από οργάνωση και από εναλλακτική λύση. Εξάλλου η ιστορική αλήθεια, δυστυχώς μας διδάσκει, ότι ο επαναστάτης μόλις αναλάβει την εξουσία, συνήθως κάνει χειρότερα από εκείνα για τα οποία επαναστάτησε.

Ο κόσμος δεν είναι έτοιμος και σιγά-σιγά, αρχίζω να αποδέχομαι, ότι ίσως ποτέ δε θα είναι έτοιμος να λειτουργήσει χωρίς χωροφύλακα. Δυστυχώς, θα χρειάζεται και ο νομοθέτης και ο αστυνόμος και ο στρατιώτης.

Εκτιμώ λοιπόν ότι για να εκλείψει η βία, ο μόνος δρόμος είναι η ατομική προσπάθεια βελτίωσης και η προσπάθεια να περάσει αυτό το μήνυμα στη νέα γενιά, μέσα απ' όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε-ουνε. Όπως δε μπορώ να αλλάξω τη γνώμη ενός ολοκληρωμένου πιστού, έτσι δε μπορώ να αλλάξω και τη γνώμη ενός ολοκληρωμένου «βιαστή». Το ζήτημα μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο από τα νέα παιδιά! Μόνο αυτά έχουν τη δυνατότητα (ακόμα) να μεγαλώσουν και να είναι καλοί, από μέσα τους και όχι από έξω τους. Δεν είναι και το πιο εύκολο όραμα-σκοπός, αλλά εκτιμώ ότι είναι μονόδρομος.

[breadfan]

Γκρινιάρη, νομίζω ότι συμφωνούμε.

Δεν ξέρω αν απ' τα γραφόμενά μου συμπέρανες κάτι διαφορετικό. Η αντιβία είναι αντίδραση στη βία. Μια απ' τις πολλές, και κατά τη γνώμη μου οφείλει να είναι η τελευταία, και με τις προϋποθέσεις που ανέφερα. Και τότε, δεν θα την καταδικάσω, όπως ο κρατικός μηχανισμός που απαιτεί να τη μονοπωλεί και μας διδάσκει (πλύση εγκεφάλου να το πω; θα το πω) ότι είναι ανήθικο να αμφισβητούμε αυτό το μονοπώλιο.

[psyche]

Καλώς ήρθες γκρινιάρη! Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες ότι στρατός και αναρχία είναι αντιφατικές έννοιες. Επίσης μ' αρέσει πολύ η υπογραφή σου!

[Γκρινιάρης]

Θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες ότι στρατός και αναρχία είναι αντιφατικές έννοιες.

Και εγώ θα συμφωνήσω, εφόσον ισχύει η αναρχία. Με την ίδια λογική ο Ενγκελς δεν έπρεπε να έχει τέτοιες απόψεις γιατί ήταν καπιταλιστής!

Αλλά εγώ μιλάω για τον στρατιωτικό και όχι για το στρατό. Και όταν λέω στρατιωτικό, εννοώ την προσωπικότητα μου. Δεν είμαι εκφραστής του στρατού, ούτε η προσωποποίηση του στρατού.

Ειλικρινά έχεις την εντύπωση ότι κάθε στρατιωτικός το πρωί, ενώ ξυρίζεται και ανάμεσα στα σφυρίγματα από το εμβατήριο «Η Ελλάδα ποτέ δε πεθαίνει», παινεύει τη φάτσα στον καθρέπτη του, λέγοντας:
(Κάθε Δευτέρα - Τετάρτη - Παρασκευή) «Παλικαρά μου! Άντε τώρα να κατακτήσω την τάδε χώρα, να βιάσω τις κόρες τους και να πιω αίμα από τα αυτιά των γιων τους!
(Κάθε Τρίτη - Πέμπτη - Σαββάτο) «Παλικαρά μου! Άντε τώρα να κάνω πραξικόπημα και να ρίξω στα μπουντρούμια τα κομμούνια (κάνει και ρίμα).
Την Κυριακή σαν καλός χριστιανός πάει στην εκκλησία και δε ξυρίζεται.
(οι γυναίκες στρατιωτικοί τα λένε, μάλλον όταν βάζουν μεηκ απ).

Χωρίς να έχω και πολλά στοιχεία για να σε πείσω (αν και δεν υπάρχει και ιδιαίτερη ανάγκη), ο στρατός είναι κυρίως επάγγελμα και οι λόγοι που μπαίνει ο κόσμος μέσα δεν είναι εθνικοπατριωτικοί (κυρίως) αλλά οικονομικοί και σταθερότητας (και ορισμένα ψώνια με τη στολή).

Να τονίσω επίσης, ότι τους πολέμους τους κάνουν οι πολιτικοί και όχι οι στρατιώτες. Ο στρατός είναι άλλο ένα όργανο επιβολής (ή αποτροπής, όπως θέλεις) της πολιτικής βούλησης. Συνήθως λοιπόν κατηγορούμε τον κάτοχο του όπλου και όχι το ίδιο το όπλο (ιδίως όταν το «όπλο» δεν έχει τρόπους αντίδρασης).

[psyche]

Έχεις δίκιο, απλά έχει επικρατήσει αυτό το στερεότυπο γιατί ο στρατός χρησιμοποιήθηκε κάποιες φορές στην ιστορία ως μέσο επιβολής δικτατορικών καθεστώτων. Επίσης έχει ακουστεί πως γίνεται εκπαίδευση προς εθνικιστικές-χριστιανικές ιδεολογίες.
Όμως πράγματι, πολλοί γνωστοί μου δηλώσαν στις πανελλήνιες στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές λόγο της σίγουρης επαγγελματικής αποκατάστασης και του μισθού από το 1ο έτος.

[Γκρινιάρης]

Παράλειψη μου!
Οι στίχοι, στην υπογραφή μου, είναι ένα απόσπασμα από το ποίημα του Γεωργίου Σουρή, Μυρωμένοι Στίχοι.

Οπότε, ποίμα:

ΜΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Τίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.

Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.

Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.

Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.

Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.

Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.

Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ' τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.

Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ' τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν' αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.

Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ' το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!

[Λοξίας]

Καλώς ήλθες στρατηγέ μου και...ημιανάπαυση!

εδώ δεν τρέχουμε, περπατάμε