AoratiMelani έγραψε:«Εκκλησία των Άθεων» στο κέντρο του Λονδίνου
Συμφωνώ, μα δεν φαντάζεστε πόσο πολύ συμφωνώ με τα παραπάνω.
Ο Ντώκινς ξύνισε και λέει ότι "οι άθεοι δεν χρειάζονται ναούς" - λες και οι άθεοι θα του ζητήσουν τη γνώμη του για το τι χρειάζονται και τι όχι.
Από την μία ακούγεται λίγο παράξενο μιας και η λέξη ''εκκλησία'' έχει χάσει την πολιτική της σημασία και η λέξη της μαζί με αυτήν του ''ναού'' παραπέμπει ξεκάθαρα σε θρησκείες, από την άλλη κατανοώντας την πρόθεση κάποιων πρωτοπόρων αθέων θα έλεγα, να προβάλουν το απρόσωπο καλό μέσα από ένα ''παγκόσμιο κέντρο αθείας'' που θα οργανώνει και θα συντονίζει καλύτερα τις δράσεις των αθέων ανά τον κόσμο, μέσα από γενικές κατευθύνσεις που δεν θα είναι απαραίτητα υποχρεωτικές από όλους. αυτά όσον αφορά την φιλοσοφία και την οργανωτικότητα του.
Όσον αφορά το ΄''θρησκευτικό'' μέρος γιατί όταν υπάρχει ανάγκη τελετής για: γάμο, βάπτιση, η κηδεία, η ακόμα και για όρκους πίστης, τότε απαιτείται ένα ΄''είδους θρησκευτικής τελετής όχι πάντα με την θρησκευτική έννοια αλλά πολύ κοντά σε αυτήν, γιατί ο άνθρωπος από την φύση του πλήν ελαχίστων ρέπει προς ένα σημείο αναφοράς είτε αυτό είναι ηθικό η θρησκευτικό.και έχει την ανάγκη να αποδώσει όρκους πίστης, που στην στην περίπτωση των αθέων μπορεί να είναι πίστη στο απρόσωπο καλό που είναι ανώτερο και πιό αποδεκτό, γιατί ενώνει. ενώ το προσωποποιημένο καλό χωρίζει τους ανθρώπους.
Το γεγονός ότι πάρα πολλοί άθεοι νιώθουν κατάνυξη και δέος μπροστά π.χ. στο μεγαλείο της φύσης καθώς και το πόσο πολλοί άθεοι μετέχουν σε θρησκευτικές τελετές ή γίνονται μέλη θρησκειών (οι σύγχρονοι οπαδοί της αρχαίας κελτικής και της αρχαίας ελληνικής θρησκείας είναι καλά παραδείγματα, πολλοί εξ αυτών είναι άθεοι αλλά γουστάρουν την ιεροτελεστία) μας δείχνει πόσο πολύ οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να βιώσουν τέτοια συναισθήματα, και μάλιστα να τα βιώσουν ομαδικά και όχι κατά μόνας, και να τα εκφράσουν με τελετές και μέσω της τέχνης.
Αυτό που κάνει τους ανθρώπους περισσότερο άθεους κατά την γνώμη μου δεν είναι τόσο η απόρριψη του θεού των προγόνων τους όσο ο αποχωρισμός από τον σφιχτό μέχρι λιποθυμίας εναγκαλισμό από αυτόν, με αυτό θέλω να πώ πως υπάρχουν στον άνθρωπο ψήγματα πίστης παρόλο που αποχωρίστηκε από την θρησκεία , τα οποία ζητάνε να ξαναενωθούν κάτω από καινούργια και ανώτερη πίστη πρός τον άνθρωπο.χωρίς την αυθεντία του προσωποποιημένου αγαθού. βέβαια μπορούν αν υπάρξουν σύμβολα ανάλογα όπως αυτά της ειρήνης των ολυμπιακών αγώνων που θα δώσουν ταυτότητα σε αυτήν την ''εκκλησία των αθεών''
Το γεγονός ότι ένα σωρό άθεοι παντρεύονται στην εκκλησία "για τη γκλαμουριά" μας δείχνει πόσο πολύ χρειαζόμαστε την "εμπνευσμένη και μεγαλόπρεπη αρχιτεκτονική" που λέει ο τύπος στο άρθρο. Όχι μόνο συμφωνώ, αλλά είχα στην άκρη του μυαλού μου να προτείνω κάποια στιγμή να διεκδικήσουμε από το κράτος να χρηματοδοτήσει αίθουσες τελετών για όλους τους πολίτες, εξίσου μεγαλόπρεπες και ακριβές με τις εκκλησίες (όχι τίποτε μίζερες αίθουσες διαλέξεων του δήμου με δυο ανθοδέσμες), για να παντρευόμαστε κι εμείς οι άθεοι με όλη τη γκλαμουριά που έχουμε ανάγκη (ναι, ανάγκη! δεν είναι θέμα γούστου μόνο).
Μαζί σου φίλε, ναοί για άθεους!
Συμφωνώ πώς η μεγαλοπρέπεια αιθουσών και κτηρίων παίζει σημαντικό ρόλο στο δέος και την τυποποίηση των ιδεών για πολλούς ανθρώπους.
η όλη υπόθεση μου θυμίζει το βιβλίο των φρίκι και γκάντι ''ο ιησούς και τα μυστήρια'' και αναφέρεται στην διαμάχη γνωστικών και και σχολαστικών χριστιανών, που οι γνωστικοί σαν αρχική πρωτοχριστιανική οργάνωση παραμερίστηκε από την σχισματική σχολαστική επειδή έδωσε περισσότερη σημασία στην τυπολατρεία και την μεταφορά του μύθου του ιησού σαν κυριολεκτικά ιστορικό πρόσωπο που μαζί με την συγκεντρωτική οργάνωση τους παραμέρισαν τους γνωστικούς που πίστευαν στην μεταφορική και αλληγορική έννοια του μύθοτ του ιησούκαι δεν είχαν και τόσο συγκεντρωτική οργάνωση όπως οι σχολαστικοί.
