Πώς και γιατί γίνατε άθεοι;

[tasos_didymoteicho]

Off Topic

Καλώς όρισες. Πέρνα, αν θέλεις, κι από εδώ (αυτοσυστηθείτε) να μας πεις δυο λόγια για σένα.

[Γιατρος Του Ικα]

Christiane

1ον το επιχείρημα ότι κάποιος που δεν ασπάζεται μια πεποίθηση θα πρέπει να την αγνοεί δεν το κατάλαβα ποτέ.

Αν κάποιος δεν θεωρεί ότι η χρήση ναρκωτικών είναι κάτι καλό δεν πρέπει να την κριτικάρει;
Αν κάποιος πιστεύει πως η αστρολογία είναι απάτη δεν πρέπει να το λέει;
Αν κάποιος θεωρεί πως ο φασισμός/κομμουνισμός/νεοφιλελευθερισμός είναι λανθασμένες ιδεολογίες δεν πρέπει να ασκεί κριτική σ'αυτές τις απόψεις που θεωρεί λανθασμένες;

2ον Θα μου επιτρέψεις να σου πω πως από τη μία μεριά παρουσιάζεσαι ως "θιγμένος" από την αντιμετώπιση κάποιων και να υπερασπίζεσαι το δικαίωμά σου να μην αποκαλύπτεις προσωπικές σου επιλογές και από την άλλη αντιμετωπίζεις την κριτική καταφεύγοντας σε ψυχολογίστικες ψευδοερμηνείες του τύπου "διακρίνω μια θλίψη" και "είναι προφανές από την κινησιολογία του πως ο κύριος πάσχει από κάποια μορφή διαταραχής του συναισθήματος", ερμηνείες που εκτός του ότι είναι προφανώς αβάσιμες (γιατί μη μου πεις πως είσαι σε θέση να κάνεις αξιόπιστη κλινική διάγνωση από 2 post των 40 λέξεων ή από ένα video του 1,5 λεπτού....) είναι γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο και βαθύτατα προσβλητικές.

3ον Η φράση "Γνωμη μου απο αυτα που εχω δει-ακουσει-βιωσει γενικα στη ζωη μου ενας μεγαλος λογος που γινεσαι αθεος ειναι ο εξης:Οταν δεν εχεις βιωση την ενσαρκωση της διδασκαλιας του Κυριου Ιησου Χριστου...." συνιστά έναν κυκλικό συλλογισμό.Πρακτικά σημαίνει πως ο βασικός λόγος για το να μην πιστεύει κάποιος είναι ότι δεν πιστεύει, εφόσον για να "βιώσει την ενσάρκωση της διδασκαλίας του Κυρίου Ιησού Χριστού" πρέπει πρώτα να αποδεχτεί και να θεωρήσει a priori ως δεδομένα ένα σωρό πράγματα,δηλαδή να πιστέψει.Έτσι λοιπόν βασικά ο συλλογισμός σου είναι ταυτολογικός.

4ον Θα ενώσω και εγώ την φωνή μου με αυτούς που θεωρούν ότι η λεγόμενη ηθική επανάσταση του χριστιανισμού,δηλαδή η (τάχα μου δήθεν ντεμέκ) απεριόριστη αγάπη προς όλους είναι α) ανέφικτη και β)βαθύτατα ανήθική επιλογή.

Και αυτό διότι ένα τέτοιο είδος αγάπης θα σήμαινε ότι σε αρκετές περιπτώσεις θα έπρεπε να αρνηθώ στην πράξη την αγάπη προς αυτούς που οφείλω να αγαπώ.Και εξηγούμαι:οφείλω να "αγαπώ" κάποιον που θα απειλούσε την ζωή του παιδιού μου ή να του ξεριζώσω το κεφάλι και να το κρεμάσω στον τοίχο για τρόπαιο;Οφείλω να υπερασπίσω το παιδί μου ναι ή όχι;Και αν ο μόνος τρόπος είναι να βλάψω αυτόν που το απειλεί τι σκατά "αγάπη" θα έχω γι'αυτόν; Μήπως η όλη ρητορική της αγάπης είναι όχι μόνο ανούσια αλλά και εκ του πονηρού;

[Αναρχος]

...Μήπως η όλη ρητορική της αγάπης είναι όχι μόνο ανούσια αλλά και εκ του πονηρού;

Αυτό ακριβώς "τσάκωσε" ο Κωνσταντίνος... Δεν κινδυνεύει το κράτος, ο άρχων, η εξουσία, από μία τέτοια ιδεολογία... Και την έκανε επίσημη θρησκεία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας...

[patroklos]

...Μήπως η όλη ρητορική της αγάπης είναι όχι μόνο ανούσια αλλά και εκ του πονηρού;

Αυτό ακριβώς "τσάκωσε" ο Κωνσταντίνος... Δεν κινδυνεύει το κράτος, ο άρχων, η εξουσία, από μία τέτοια ιδεολογία... Και την έκανε επίσημη θρησκεία της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας...

..Ακυρωνοντας την μονη ισως αποδεκτη ηθικη δικαιωση εφαρμογης τετοιας ρητορικης αγαπης

απο εναν απεγνωσμενο σκλαβο σε εναν ετοιμοθανατο απο τις κακουχιες αλλο σκλαβο

ακιρα κουροσαβα, η γειτονια των καταφρονεμενων

εκει που ο μπαμπας εικαζει για το σπιτι που θα πανε να ζησουν στην εξοχη καθως πειναει και πεθαινει το παιδι του, για να του απαλυνει τον πονο της δυσεντεριας απο τα σαπια σκουπιδια που καταναλωσε

ειναι δωρο που σε μαχαιρωσαν γιατι βιωνεις με ενταση το παρον της μεταβασης σου απο την εμβια υπαρξη

ολες οι εμπειριες ειναι ειδος δωρου, λενε στην γιογκα, και βοηθα αρκετα εφοσον πνιγεσαι
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΕ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑΣ

[arpcnet]

Σε νεαρή ηλικία, πρώτες τάξης του Δημοτικού, όταν άρχισε να αναπτύσσεται η ικανότητά μου να συγκρίνω και να βγάζω συμπεράσματα.

Το πρώτο πράγμα που δεν μου κόλλαγε με τίποτα ήταν αυτή η super εξελιγμένη μορφή τηλεφωνίας που προσπαθούσε να με μάθει η μάνα μου και ο παπάς του Αγίου Ελευθερίου στου Γκύζη, την προσευχή.

Έχω περάσει θυμάμαι ώρες προσπαθώντας να επικοινωνήσω με τον θεό κάτω από τα σεντόνια μου αλλά μάταια, τζίφος καμία απάντηση. Ήξερε μάλλον ο μπαγάσας από τότε με τι άνθρωπο είχε να κάνει.

Όταν μια μέρα ρώτησα γιατί ο θεός δεν επικοινωνεί μαζί μου τότε εκείνη μου απάντησε ότι για να επικοινωνήσει μαζί μου έπρεπε να λέω την προσευχή μου με πραγματική πίστη και δύναμη. Εκεί άρχισα να την ακούω…

Η πρώτη ερώτηση που έκανα περί θεού ήταν εάν θυμάμαι καλά στην 3η δημοτικού. Η ερώτηση ήταν γιατί ο θεός αφήνει να πεθαίνουν παιδάκια στην Αφρική και η απάντηση φυσικά που έλαβα με κάλυψε πλήρως, ακόμα την θυμάμαι.

Ήταν λέει για να δοκιμάζει την πίστη μας. Θυμάμαι ότι αμέσως ένιωσα σαν πιόνι σε επιτραπέζιο παιχνίδι.

Στην πρώτη τάξη του γυμνασίου το γλυκό ήρθε και έδεσε. Ένας καταπληκτικός καθηγητής θρησκευτικών, παπάς μάλιστα, έκανε πράξη όσα ακριβώς λένε τα ευαγγέλια. Η κομπλεξικομάρα και η κακία του έτρεχαν από τα μπατζάκια.

Ακριβώς τότε και παράλληλα με πολύ διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων άρχισα να βλέπω την εικόνα.

Με βοήθησε δε εξαιρετικά η μελέτη της ανθρώπινης ιστορίας όπου εκεί υπάρχει αποτυπωμένη και πέρα κάθε αμφιβολίας η αυτοαμφισβήτηση κάθε έννοιας πίστης ή θείου απλά και μόνο διαβάζοντας τα γεγονότα και την εξέλιξή τους.

Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα. Το δύσκολο κομμάτι ήταν και παραμένει για μένα μέχρι σήμερα να βλέπω ανθρώπους που εκτιμώ να ζούνε στο ψέμα και την ανασφάλεια.

[xcommunistx]

Ήμουν πάντα ελεύθερο μυαλό και δεν είχα πότε ένα πρόβλημα να πω ο,τι ο Χριστιανισμός έχει φριχτά, αισχρά και βια πράγματα και από εκεί και πέρα ξεκίνησα να αναζητώ παραπάνω στοιχεία και να διαβάζω κριτική... Μετά άκουσα διάφορες γνώμες από αλλόθρησκους και άθεους ώσπου έφτασα στο σημείο να ξέρω διάφορες θρησκείες και να της εξετάζω! Λοιπόν, από 13-14 χρόνων έγινα κρυφά άθεος και ξεκίνησα να ερευνώ αυτό και αφού στο σχολείο βρήκα φίλους που ήτανε δεϊστές, άθεοι και αγνωστικοι ξεκίνησα να νοιώθω περήφανος να είμαι άθεος και ξεκίνησα να πιστεύω ο,τι είναι πολύ σωστό και ο,τι έπρεπε να γίνει για να ξυπνήσω από αυτή την τρέλα...
Αυτό... και ήθελα να είμαι πάντα "αλλιώς"...

[Comte de Toulouse]

Το δύσκολο κομμάτι ήταν και παραμένει για μένα μέχρι σήμερα να βλέπω ανθρώπους που εκτιμώ να ζούνε στο ψέμα και την ανασφάλεια.

[fireFight]

Θα συμπληρωσω κι εγω με κατι σαν εξομολογηση γιατι θεωρω το συγκεκριμενο ενα απο τα πιο ωραια thread του forum (κρινοντας οχι μονο απο το θεμα αλλα κι απο τον τροπο που εχετε οι περισσοτεροι απαντησει).
Ως παιδι ποτε δεν αμφισβητησα τους γονεις/παπουδες κλπ διοτι ολοι ηταν πολυ καλοι ανθρωποι (και μαλλον αυτο εκανε τη μεγαλη ζημια). Δυστυχως και ευτυχως για τα πιο πολλα παιδακια (το ιδιο και για μενα) ο τροπος να αντιμετωπισουν τα προβληματα τους ειναι να κανουν αυτο που τους λενε (να διαβαζουν, να σεβονται τους μεγαλυτερους, να τρωνε ολο το φαγητο στο πιατο, να κοιμουνται νωρις, να, να μην, να..) οποτε στο γονιο εναποκειται το που θα παει το πραμα. Εμενα δεν με πιεσανε σχετικα με τη θρησκεια και κυριως γι'αυτο μπορω και γραφω εδω σημερα (εστω κι αργα).
Αρχικα πηγαινα κατηχητικο στην περιοχη που μενω.. μου αρεσε, αλλα μαλλον το κοινωνικο του κομματι εκανε τη δουλεια. Αργοτερα μια γιαγια μου, ενας αξιολατρευτος ανθρωπος*, μου ειχε συστησει (μια φορα μονο.. 2η δεν το ξαναπε!!) με το πιο αφοπλιστικο χαμογελο "να κανω καθε μερα την προσευχη μου".. και το εκανα.. και ημουνα οκ! Αμφισβητουσα ομως τη χρησιμοτητα πολλων διαδικασιων, οπως πχ θεωρουσα πολυ χαμενα τα λεφτα σε μνημεια για νεκρους (περιτεχνοι/πανακριβοι οικογενειακοι ταφοι) αντι για ζωντανους που εχουν αναγκη η στην κατασκευη κοστοβορων κατασκευων οπως τις εκκλησιες οταν υπαρχουν παιδια χωρις σπιτια κλπ κλπ, θεωρουσα την κακια στις ανθρωπινες ενεργειες/κινητρα κι οχι σε καποια μαυριδερη μορφη που σου καρφωνει την τριαινα στον κωλο και μετα σε βραζει σε καζανια (!) κλπ
Για να μην πολυλογω, καποια στιγμη ειδα το Zeitgeist (το πρωτο μερος) που παρουσιαζε τις ομοιοτητες των μονοθειστικων θρησκειων και αυτο ηταν! Μετα αρχιζω το ψαξιμο. Επιβεβαιωσα καποια στοιχεια και βρηκα ακομα περισσοτερα.
Περισσοτερο αγανακτω με τον omniscient, omnipotent, omnipresent benevolent Θεο που επετρεπε ανα την ιστορια τους με καθε τροπο βιαιους θανατους των ανθρωπων..
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_ac ... death_toll
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_ba ... death_toll
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_famines
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_na ... death_toll
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_ongoing_conflicts
http://en.wikipedia.org/wiki/Lists_of_wars
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_genocides
...ζωων, φυτων και της φυσης γενικοτερα.
Συνειδητοποησα (πιο πολυ) τη χειραγωγηση και την εκμεταλλευση καθως και την χρησιμοτητα/αποτελεσματικοτητα του "πιστευε και μη ερευνα". Βρηκα στην πορεια τον Dawkins/Hitchens/Chomsky/Harris, Spinoza, Russell και τωρα διαβαζω ψυχολογια (κυριως κοινωνικη ψυχολογια), αστρονομια, ιστορια, φυσικη, βιολογια κλπ για να καταλαβω τους διαφορους μηχανισμους.. και συνειδητοποιω τοσο οτι δεν μπορω να επιστρεψω στα χρονια που ημουν κοιμισμενος οσο και την αναγκη να βρισκομαι με ανθρωπους σαν κι εσας**._

* Βαθια μου πεποιθηση ειναι οτι εξισου επικινδυνο με την επιβολη, τον εξαναγκασμο, το δογματισμο, ειναι και το καλο προτυπο, το χαμογελο, η ελευθερια επιλογης (!), η πραοτητα στη φωνη στα οποια θεωρω ειμαστε ολοι ανυπερσπιστοι.. Τα ιδια μεσα χρησιμοποιουνται και στον προσηλυτισμο αλλωστε
** Και μακρυα απο ανδρεικελα, μαριονετες αμυαλων γονιων, γονεις-αναμεταδοτες σαπιων αξιων/πεποιθησεων

[Θεόφιλος]

Συνειδητοποησα (πιο πολυ) τη χειραγωγηση και την εκμεταλλευση καθως και την χρησιμοτητα/αποτελεσματικοτητα του "πιστευε και μη ερευνα". Βρηκα στην πορεια τον Dawkins/Hitchens/Chomsky/Harris, Spinoza, Russell και τωρα διαβαζω ψυχολογια (κυριως κοινωνικη ψυχολογια), αστρονομια, ιστορια, φυσικη, βιολογια κλπ για να καταλαβω τους διαφορους μηχανισμους.. και συνειδητοποιω τοσο οτι δεν μπορω να επιστρεψω στα χρονια που ημουν κοιμισμενος οσο και την αναγκη να βρισκομαι με ανθρωπους σαν κι εσας**._

* Βαθια μου πεποιθηση ειναι οτι εξισου επικινδυνο με την επιβολη, τον εξαναγκασμο, το δογματισμο, ειναι και το καλο προτυπο, το χαμογελο, η ελευθερια επιλογης (!), η πραοτητα στη φωνη στα οποια θεωρω ειμαστε ολοι ανυπερσπιστοι.. Τα ιδια μεσα χρησιμοποιουνται και στον προσηλυτισμο αλλωστε
** Και μακρυα απο ανδρεικελα, μαριονετες αμυαλων γονιων, γονεις-αναμεταδοτες σαπιων αξιων/πεποιθησεων

Μου θυμίζεις τον πατέρα μου, ακριβώς τα ίδια μου λέει και αυτός για τους γονείς του, οι γονείς του βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι, τίμιοι μέχρι αηδίας, θεωρούσαν πως ο δρόμος της αρετής περνάει μέσα από την πίστη στον ιησού, αρνήθηκε τα όσα του δίδαξαν οι γονείς του, είναι άθεος αλλά ποτέ δεν μου επέβαλε να πιστέψω κάτι από τα δικά του πιστεύω, φυσικά αυτό με βοήθησε να μην βλέπω την θρησκεία σαν αυθεντία σε ζητήματα ηθικής και δικαιοσύνης, αλλά επίσης με βοήθησε να αποφύγω τον αθειστικό μηδενισμό που θεωρεί την θρησκεία εντελώς κενή ηθικής διδασκαλίας, είμαι περήφανος για την ορθόδοξη μη δογματική πίστη μου εκκλησιάζομαι τακτικά και κλείνω τα αυτιά μου στους ανόητους που μιλούν για θαύματα, όπως απορίπτω και τον αθεισμό που με το ύφος του ξερόλα λέει το αυτονόητα, πώς η ύπαρξη του θεού είναι φανταστική, εδώ το θέμα δεν είναι αν είναι φανταστική κάτι που μάλλον είναι σίγουρο, αλλά αν είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο που την επιθυμεί.
τώρα εσύ πώς βλέπεις τον θεό αυτό είναι δικό σου θέμα, κανείς δεν μπορεί να σου τον επιβάλλει η να στον απορίψει. εγώ πάντως τον τοποθετώ σαν ανώτερη ηθική ιδέα που δημιουργήθηκε από τους ανθρώπους επειδή υπάρχει η ανάγκη αυτού που λείπει από τον άνθρωπο η τελειότητα η δικαιοσύνη και η αιωνιότητα.

[atlanda-dog1]

Μα, ένας, ένας, ΕΝΑΣ πραγματικός χριστιανός δε θα γραφτεί ποτέ σε αυτό το φόρουμ; Ας του το πουν οι άλλοι, που προσπαθούν ακόμα, να έρθει. Δε δαγκώνουμε πολύ. Άθεοι ζητούν σωτηρία. Μόνο σοβαρές προτάσεις - πραγματικοί χριστιανοί. Δεν υπάρχει θεός;

παρων ορθοδοξος χριστιανος,αλλα μαλλον δεν σου γεμισα το ματι παροτι ενα και ογδοντα δυο. δεν κανω ομως κυρηγμα και φυσικα υπαρχει ΘΕΟΣ

[Θεόφιλος]

Αυτό... και ήθελα να είμαι πάντα "αλλιώς"...

Αυτό το αλλιώς το μεταφράζω σαν ελεύθερος, αλλά πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι κανείς όταν δηλώνει οπαδός του αθεϊσμού, και κατά πόσο μπορεί να αποφύγει τις απλοϊκές λογικές και μηδενιστικές απόψεις περί ανυπαρξίας του θεού, χωρίς να παίρνει υπόψιν του τις κοινωνιολογικές και ψυχολογικές παραμέτρους που κάνουν τον άνθρωπο να αναζητά την σταθερή βάση σε μιαν αναλλοίωτη ιδέα ;

[Αναρχος]

...αλλά πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι κανείς όταν δηλώνει οπαδός του αθεϊσμού...

Όταν δηλώνει οπαδός του αθεϊσμού... δεν ξέρω.
Όταν δεν έχει ανάγκη να "ακουμπήση" την ανασφάλειά του σε έναν θεό... ξέρω. Πολύ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...

[Θεόφιλος]

Σε νεαρή ηλικία, πρώτες τάξης του Δημοτικού, όταν άρχισε να αναπτύσσεται η ικανότητά μου να συγκρίνω και να βγάζω συμπεράσματα.

Όπως όλα τα παιδάκια.

Το πρώτο πράγμα που δεν μου κόλλαγε με τίποτα ήταν αυτή η super εξελιγμένη μορφή τηλεφωνίας που προσπαθούσε να με μάθει η μάνα μου και ο παπάς του Αγίου Ελευθερίου στου Γκύζη, την προσευχή.

Και μόνον η σκέψη για ενατένιση του απείρου είναι προσευχή, δεν υπάρχει τύπος προσευχής που να καλύπτει την έννοια του θεού απόλυτα.

Έχω περάσει θυμάμαι ώρες προσπαθώντας να επικοινωνήσω με τον θεό κάτω από τα σεντόνια μου αλλά μάταια, τζίφος καμία απάντηση. Ήξερε μάλλον ο μπαγάσας από τότε με τι άνθρωπο είχε να κάνει.

Αυτό είναι το λάθος, η ιδέα του θεού δεν αναζητιέται κάτω από σεντόνια, αλλά μέσα από δίκαιο και ενάρετο βίο, πράξε το και πίστεψε με πώς δεν χρειάζεται να ζορίζεσαι κάτω από σεντόνια, θα έρθει από μόνη της χωρίς καν αν προσπαθήσεις.

Όταν μια μέρα ρώτησα γιατί ο θεός δεν επικοινωνεί μαζί μου τότε εκείνη μου απάντησε ότι για να επικοινωνήσει μαζί μου έπρεπε να λέω την προσευχή μου με πραγματική πίστη και δύναμη. Εκεί άρχισα να την ακούω…

Η πίεση φέρνει αντίθετα αποτελέσματα, ελπίζω μια μέρα να το καταλάβεις πώς δεν είναι οτρόπος πίστης στην ιδέα του θεού όσο ο τρόπος επιβολής από τους άλλους για αυτό που πρέπει να κάνει από μόνος του κανείς.

Η πρώτη ερώτηση που έκανα περί θεού ήταν εάν θυμάμαι καλά στην 3η δημοτικού. Η ερώτηση ήταν γιατί ο θεός αφήνει να πεθαίνουν παιδάκια στην Αφρική και η απάντηση φυσικά που έλαβα με κάλυψε πλήρως, ακόμα την θυμάμαι.
Ήταν λέει για να δοκιμάζει την πίστη μας. Θυμάμαι ότι αμέσως ένιωσα σαν πιόνι σε επιτραπέζιο παιχνίδι.

Αυτό είναι το μεγάλο λάθος , περιμένουμε κάτι σαν ανταμοιβή για την προσευχή μας και για την πίστη μας, αλλά το μυστικό δεν είναι στην ανταμοιβή αλλά στην προσφορά, οι ιδεές δεν μπορούν να αποτρέψουν την φυσιολογική εξέλιξη της ζωής γέννηση αρρώστια θάνατος. πόσο μάλλον του θεού η ιδέα αλλά για πολλούς είναι παρηγοριά μέχρι θανάτου και αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό.

Στην πρώτη τάξη του γυμνασίου το γλυκό ήρθε και έδεσε. Ένας καταπληκτικός καθηγητής θρησκευτικών, παπάς μάλιστα, έκανε πράξη όσα ακριβώς λένε τα ευαγγέλια. Η κομπλεξικομάρα και η κακία του έτρεχαν από τα μπατζάκια.

τα ίδια ακριβώς αντιμετώπισα και εγώ στο γυμνάσιο, ευτυχώς στο λύκειο είχα θεολόγο πρός μίμηση πήρα πάρα πολλά από αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος με με δίδαξε την έννοια του θεού πέρα από δογματισμούς.

Με βοήθησε δε εξαιρετικά η μελέτη της ανθρώπινης ιστορίας όπου εκεί υπάρχει αποτυπωμένη και πέρα κάθε αμφιβολίας η αυτοαμφισβήτηση κάθε έννοιας πίστης ή θείου απλά και μόνο διαβάζοντας τα γεγονότα και την εξέλιξή τους.
Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα. Το δύσκολο κομμάτι ήταν και παραμένει για μένα μέχρι σήμερα να βλέπω ανθρώπους που εκτιμώ να ζούνε στο ψέμα και την ανασφάλεια.

Η ιστορία δεν μπορεί να ασχοληθεί με την έννοια του θεού γιατί το αντικείμενο της είναι να καταγράφει τα γεγονότα, και ο θεός δεν είναι γεγονός, αλλά έννοια που μπορείς να την ατενίσεις και να την προσεγγίσεις μέσα από την προσωποποίηση της ηθικής του δικαίου και μέσα από την ψυχολογία του ανθρώπου για την ανάγκη του προστασία , αποδοχή , και επικρότηση, που χωρίς την έννοια του θεού πατέρα φαντάζει σαν ένα τέλειο εκπαιδευμένο κοινωνικό ζώο.
πίστεψέ με τίποτε δεν είναι εύκολο πάντα θα αναρωτιέσαι πώς μετά την σύντομη ζωή μας τι απομένει και δεν εννοώ την αθανασία της ψυχής, αλλά το μεγαλείο της αγάπης και της ανθρωπιάς, που σε κάνει να ξεπερνάς ακόμη και αυτήν την έννοια της αθανασίας, και που είναι ο κόσμος για πολλούς τους οποίους εσύ λυπάσαι η θεωρείς ανόητους και εξαπατημένους. κάπως έτσι τότε θα πρέπει να θεωρείς τους αναρχικούς και τους κομμουνιστές επειδή αγωνίζονται για έναν κόσμο πιο δίκαιο.

[Θεόφιλος]

...αλλά πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι κανείς όταν δηλώνει οπαδός του αθεϊσμού...

Όταν δηλώνει οπαδός του αθεϊσμού... δεν ξέρω.
Όταν δεν έχει ανάγκη να "ακουμπήση" την ανασφάλειά του σε έναν θεό... ξέρω. Πολύ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...

Είναι προσωπικά δική του η απόφαση για το που θα δώσει βαρύτητα στις απόψεις του, εγώ απλώς του επισημαίνω τον κίνδυνο, πώς ακόμα και εκεί που θεωρούμε πώς έχουμε ξεφύγει από τα δεσμά της θρησκείας, να καραδοκεί ένας διαφορετικός τύπου θρησκείας. πολύ χειρότερος από τον πρώτο ο μηδενισμός.

[Γιατρος Του Ικα]

αλλά επίσης με βοήθησε να αποφύγω τον αθειστικό μηδενισμό που θεωρεί την θρησκεία εντελώς κενή ηθικής διδασκαλίας

Δεν ξέρω για τους άλλους αλλά ο δικός μου αθεϊσμός (και όχι βέβαια...μηδενισμός που δεν έχει σε καμία περίπτωση αναγκαία σχέση με τον αθεϊσμό) ποτέ δεν θεώρησε κάτι τέτοιο.

Εγώ εκείνο που λέω είναι ότι
α) Η ανθρώπινη ηθική δεν έχει σε καμία περίπτωση ανάγκη υπερβατικές αναφορές για να αποκτήσει κύρος και
β) ότι αν η ανθρώπινη ηθική αντλεί την αυθεντία της από μια υπερβατική πηγή που βέβαια χρειάζεται κάποιος να διαμεσολαβήσει την αυθεντική ερμηνεία του περιεχομένου και του νοήματός του στους ανθρώπους γίνεται μονολιθική, αντιιστορική και ευάλωτη στον ηθικό ολοκληρωτισμό. Πέραν του ότι εξ αιτίας της αντιιστορικότητάς της (το γεγονός ότι δεν μπορεί να ενσωματώσει την κοινωνική εξέλιξη εφόσον αναφέρεται σε κάτι που υποτίθεται πως είναι αναλλοίωτο και απόλυτο) καταλήγει να είναι και πρακτικά ακατάλληλη ως πηγή ηθικότητας.

Από κει και πέρα sure η θρησκευτική ηθική λέει και χρήσιμα πράγματα που α) είναι συνήθως αυτονόητα και κοινότυπα και β) σίγουρα δεν χρειαζόμασταν έναν υπερσυμπαντικό νου να μας τα πει για να τα καταλάβουμε.

[Επικουρίδης]

...αλλά πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι κανείς όταν δηλώνει οπαδός του αθεϊσμού...

Όταν δηλώνει οπαδός του αθεϊσμού... δεν ξέρω.
Όταν δεν έχει ανάγκη να "ακουμπήση" την ανασφάλειά του σε έναν θεό... ξέρω. Πολύ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...

Είναι προσωπικά δική του η απόφαση για το που θα δώσει βαρύτητα στις απόψεις του, εγώ απλώς του επισημαίνω τον κίνδυνο, πώς ακόμα και εκεί που θεωρούμε πώς έχουμε ξεφύγει από τα δεσμά της θρησκείας, να καραδοκεί ένας διαφορετικός τύπου θρησκείας. πολύ χειρότερος από τον πρώτο ο μηδενισμός.

Τ’ αφυπνισμένο μυαλό, αποτέλεσμα της γνώσης και του ορθολογισμού, οδηγεί στον αθεϊσμό και την απελευθέρωση, από τις θρησκευτικές και πολιτικές ομηρίες.

Οι τελευταίες μηδενίζουν την προσωπικότητα και την θέληση, για τους αναγκαίους αγώνες επιβίωσης και απεξάρτησης.

Η απιστία στα κελεύσματα της σωτηρολογίας προβληματίζει κι’ απελευθερώνει τον άνθρωπο, από τους μόνιμα στημένους ελέγχους κι’ εκμεταλλεύσεις.

[Dante1995]

γύρω στα 13-14 όπου άρχισα να ψάχνω για τα γνωστά ερωτήματα και εισέπρατα τις ανόητες απαντήσεις που έδινε ο χριστιανισμός. Οι γονείς μου ήταν πάντα ορθολογιστές και με βοήθησαν από μικρό να περνάω τα πάντα από κόσκινο πριν απορρίψω η ενστερνιστώ κάτι. Ε μετά βλέπωντας τις επιπτώσεις που έχει ο χριστιανισμός στις σκέψεις των ανθρώπων και πως αποτελεί το #1 μέσο χαλιναγώγησης που είναι υπεύθυνο για εκατομμύρια χαμένες ζωές είπα κάτσε ρε γαμώτο κάτι παίζει εδώ. Ε μετά λίγη έρευνα από δω από κει λίγες συζητήσεις με τον πατήρ μου ( ο οποίος πρέπει να ναι άθεος αλλά δεν το έχει εκφράσει ανοιχτά χμμμ) ε και γενικά τα γνωστά . 3 χρόνια είμαι ''ελεύθερος'' (γιατι για εμένα το να απογαλακτιστείς από τον υποτιθέμενο επουρανιο baby sitter είναι μεταξύ άλλων ελευθερία) . Ε και φυσικά στο όλο στόρυ βοήθησε η όμορφη παρέα σας στο λίγο καιρό που βρίσκομαι στο φορουμ!

[arpcnet]

Σε νεαρή ηλικία, πρώτες τάξης του Δημοτικού, όταν άρχισε να αναπτύσσεται η ικανότητά μου να συγκρίνω και να βγάζω συμπεράσματα.

Όπως όλα τα παιδάκια.

Το πρώτο πράγμα που δεν μου κόλλαγε με τίποτα ήταν αυτή η super εξελιγμένη μορφή τηλεφωνίας που προσπαθούσε να με μάθει η μάνα μου και ο παπάς του Αγίου Ελευθερίου στου Γκύζη, την προσευχή.

Και μόνον η σκέψη για ενατένιση του απείρου είναι προσευχή, δεν υπάρχει τύπος προσευχής που να καλύπτει την έννοια του θεού απόλυτα.

Έχω περάσει θυμάμαι ώρες προσπαθώντας να επικοινωνήσω με τον θεό κάτω από τα σεντόνια μου αλλά μάταια, τζίφος καμία απάντηση. Ήξερε μάλλον ο μπαγάσας από τότε με τι άνθρωπο είχε να κάνει.

Αυτό είναι το λάθος, η ιδέα του θεού δεν αναζητιέται κάτω από σεντόνια, αλλά μέσα από δίκαιο και ενάρετο βίο, πράξε το και πίστεψε με πώς δεν χρειάζεται να ζορίζεσαι κάτω από σεντόνια, θα έρθει από μόνη της χωρίς καν αν προσπαθήσεις.

Όταν μια μέρα ρώτησα γιατί ο θεός δεν επικοινωνεί μαζί μου τότε εκείνη μου απάντησε ότι για να επικοινωνήσει μαζί μου έπρεπε να λέω την προσευχή μου με πραγματική πίστη και δύναμη. Εκεί άρχισα να την ακούω…

Η πίεση φέρνει αντίθετα αποτελέσματα, ελπίζω μια μέρα να το καταλάβεις πώς δεν είναι οτρόπος πίστης στην ιδέα του θεού όσο ο τρόπος επιβολής από τους άλλους για αυτό που πρέπει να κάνει από μόνος του κανείς.

Η πρώτη ερώτηση που έκανα περί θεού ήταν εάν θυμάμαι καλά στην 3η δημοτικού. Η ερώτηση ήταν γιατί ο θεός αφήνει να πεθαίνουν παιδάκια στην Αφρική και η απάντηση φυσικά που έλαβα με κάλυψε πλήρως, ακόμα την θυμάμαι.
Ήταν λέει για να δοκιμάζει την πίστη μας. Θυμάμαι ότι αμέσως ένιωσα σαν πιόνι σε επιτραπέζιο παιχνίδι.

Αυτό είναι το μεγάλο λάθος , περιμένουμε κάτι σαν ανταμοιβή για την προσευχή μας και για την πίστη μας, αλλά το μυστικό δεν είναι στην ανταμοιβή αλλά στην προσφορά, οι ιδεές δεν μπορούν να αποτρέψουν την φυσιολογική εξέλιξη της ζωής γέννηση αρρώστια θάνατος. πόσο μάλλον του θεού η ιδέα αλλά για πολλούς είναι παρηγοριά μέχρι θανάτου και αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό.

Στην πρώτη τάξη του γυμνασίου το γλυκό ήρθε και έδεσε. Ένας καταπληκτικός καθηγητής θρησκευτικών, παπάς μάλιστα, έκανε πράξη όσα ακριβώς λένε τα ευαγγέλια. Η κομπλεξικομάρα και η κακία του έτρεχαν από τα μπατζάκια.

τα ίδια ακριβώς αντιμετώπισα και εγώ στο γυμνάσιο, ευτυχώς στο λύκειο είχα θεολόγο πρός μίμηση πήρα πάρα πολλά από αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος με με δίδαξε την έννοια του θεού πέρα από δογματισμούς.

Με βοήθησε δε εξαιρετικά η μελέτη της ανθρώπινης ιστορίας όπου εκεί υπάρχει αποτυπωμένη και πέρα κάθε αμφιβολίας η αυτοαμφισβήτηση κάθε έννοιας πίστης ή θείου απλά και μόνο διαβάζοντας τα γεγονότα και την εξέλιξή τους.
Τα υπόλοιπα ήταν εύκολα. Το δύσκολο κομμάτι ήταν και παραμένει για μένα μέχρι σήμερα να βλέπω ανθρώπους που εκτιμώ να ζούνε στο ψέμα και την ανασφάλεια.

Η ιστορία δεν μπορεί να ασχοληθεί με την έννοια του θεού γιατί το αντικείμενο της είναι να καταγράφει τα γεγονότα, και ο θεός δεν είναι γεγονός, αλλά έννοια που μπορείς να την ατενίσεις και να την προσεγγίσεις μέσα από την προσωποποίηση της ηθικής του δικαίου και μέσα από την ψυχολογία του ανθρώπου για την ανάγκη του προστασία , αποδοχή , και επικρότηση, που χωρίς την έννοια του θεού πατέρα φαντάζει σαν ένα τέλειο εκπαιδευμένο κοινωνικό ζώο.
πίστεψέ με τίποτε δεν είναι εύκολο πάντα θα αναρωτιέσαι πώς μετά την σύντομη ζωή μας τι απομένει και δεν εννοώ την αθανασία της ψυχής, αλλά το μεγαλείο της αγάπης και της ανθρωπιάς, που σε κάνει να ξεπερνάς ακόμη και αυτήν την έννοια της αθανασίας, και που είναι ο κόσμος για πολλούς τους οποίους εσύ λυπάσαι η θεωρείς ανόητους και εξαπατημένους. κάπως έτσι τότε θα πρέπει να θεωρείς τους αναρχικούς και τους κομμουνιστές επειδή αγωνίζονται για έναν κόσμο πιο δίκαιο.

ΘΕΟΦΙΛΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕΣ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ, ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΟΥΤΕ Ο ΠΑΙΣΙΟΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

ΘΕΟΦΙΛΕ ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ, ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

[Θεόφιλος]

ΘΕΟΦΙΛΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕΣ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΟ, ΜΟΥ ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΟΥΤΕ Ο ΠΑΙΣΙΟΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ.

ΘΕΟΦΙΛΕ ΕΙΣΑΙ ΘΕΟΣ, ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

Δεν ξέρω αν σε βοήθησα, αλλά βλέπω πώς ήδη έχεις αρχίσει να θεωρείς τον εαυτό σου υπεράνω ανθρώπων που πιστεύουν, και βρήκες τον χειρότερο τρόπο για να εκφράσεις αυτήν την υπεροψία σου, ειρωνευόμενος μια απλή συζήτηση, ανοιχτός ο δρόμος για σένα, σε περιμένει πεδίο δόξης λαμπρό.

[Rictor]

Θεόφιλε, συγνώμη που ρωτάω, αλλά γιατί γράφτηκες σε ένα φόρουμ αθεΐας;