Εχω ενα ξαδελφο λιγο μικροτερο ο οποιος ειναι αγνωστικιστης - αθεος (ακου να δεις
![Smile :)](./images/smilies/icon/smile.gif)
![Smile :)](./images/smilies/icon/smile.gif)
Isaac Asimov έγραψε:To surrender to ignorance and call it God has always been premature, and it remains premature today.
Γιατρέ με στεναχωρείςΓιατρος Του Ικα έγραψε:Δεν φταίει βέβαια ο χριστιανισμός για τον τρόπο που βλέπουν τη σχέση τους με το θεό τους οι πιστοί,από μόνοι τους έχουν σχηματίσει αυτή τη λανθασμένη εικόνα.Έτσι τους ήρθε στο κεφάλι.
paratiritis7 έγραψε:Να του πεις να σηκώσει κεφάλι και να μάθει να διεκδικεί την αξιοπρέπεια του.Αύριο μεθαύριο μπορεί να του ζητήσουν να ψηφίσει και το κόμμα που "πρέπει" η να παρέμβουν στα σεξουαλικά του προκειμενου να πάει με τις γυναίκες που "πρέπει".Ο μικρός δε χρειάζεται να δείξει καμία κατανόηση.Οφείλει να εξελιχθεί και να απαγαλακτιστει όπως τον προστάζει η φύση προκειμενου να γίνει καλύτερος και πιο σύγχρονος και από τους 2 τους γονείς του.
Και εγώ είμαι αυτής της άποψης. Εκτός βέβαια αν οι γονείς είναι ακραίες περιπτώσεις και κινδυνεύσει πραγματικά. (πχ να τον χτυπήσουν, να μη του δίνουν λεφτά, να τον στείλουν σε καμιά θρησκευτική κατασκήνωση κλπ) Τότε καλύτερα να περιμένει να ανεξαρτητοποιηθεί πρώτα...Γιώργος έγραψε: Προσωπικά έχω πρόβλημα με την υποκρισία. Έστω και με αυτή την "αθώα" υποκρισία για να μην στεναχωρήσεις τους συγγενείς σου. Προσπαθώ να αποφεύγω διαπληκτισμούς, αλλά δεν πρόκειται να κάνω τίποτα για τα προσχήματα. Και γενικά μάλλον θα συμφωνήσω περισσότερο με τον παρατηρητή.paratiritis7 έγραψε:Να του πεις να σηκώσει κεφάλι και να μάθει να διεκδικεί την αξιοπρέπεια του.Αύριο μεθαύριο μπορεί να του ζητήσουν να ψηφίσει και το κόμμα που "πρέπει" η να παρέμβουν στα σεξουαλικά του προκειμενου να πάει με τις γυναίκες που "πρέπει".Ο μικρός δε χρειάζεται να δείξει καμία κατανόηση.Οφείλει να εξελιχθεί και να απαγαλακτιστει όπως τον προστάζει η φύση προκειμενου να γίνει καλύτερος και πιο σύγχρονος και από τους 2 τους γονείς του.
dtango έγραψε: Όταν αποφάσισα να σταματήσω να κάνω τον σταυρό μου, μπαίνοντας στις εκκλησιές που με πήγαινε το κατεστημένο, έπρεπε να καταπολεμήσω και ένα φόβο που υπήρχε στο βάθος. Τον φόβο αυτόν τον μεταδίδει η συμπεριφορά των γύρω μας, που κι αυτοί τον παρέλαβαν κατά τον ίδιο τρόπο, και φυσικά φυτεύεται στο ασυνείδητο. Καταλαβαίνεις δηλαδή πόσο πίσω πάμε.
Πρώτον, πραγματικά δεν με νοιάζει καθόλου αν η ευτυχία τους (των συγγενών και των ηλικιωμένων συγγενών) κλονιστεί επειδή έμαθαν ότι εγώ έχω δική μου άποψη. Αν είναι τόσο μυωπικοί είναι πρόβλημά τους. Αυτό δεν σημαίνει και ότι μου αρέσει να είναι στεναχωρημένοι, αλλά δεν θα σκάσω κιόλας.Ιοκάστη έγραψε:Τι νόημα έχει η περηφάνια και η ειλικρίνεια (ανούσια για μένα σε τέτοιες περιπτώσεις) όταν μπορείς - χωρίς κανένα ουσιαστικό κόστος - να κάνεις κάποιον να χαμογελάσει πριν πεθάνει;;
Γενικά ναι, χαίρω πολύ, προτιμώ τις ανοιχτές καταστάσεις και την ειλικρίνεια αλλά θεωρώ πως υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που χρειάζονται άλλους χειρισμούς.
Καταλαβαίνω τι εννοείς και συμφωνώ εν μέρει, αλλά 1ον δεν μιλάω γενικά για κολλημένους συγγενείς αλλά για ειδικές περιπτώσεις (ή τέλος πάντων περιπτώσεις που εγώ θεωρώ ειδικές). 2ον όταν ο άλλος είναι 80 χρονών κι έχει περάσει όλη του την ζωή πιστεύοντας σε κάτι δεν νομίζω πως έχει κανένα νόημα να του μιλήσω καν για αθεΐα και δεν θεωρώ πως είναι θέμα κολλήματος… Δεν πιστεύω πως θα μου έλεγαν τίποτα αν τους έλεγα πως είμαι άθεη, αλλά δεν βλέπω και τον λόγο να το κάνω σ'αυτή την περίπτωση.Πρώτον, πραγματικά δεν με νοιάζει καθόλου αν η ευτυχία τους (των συγγενών και των ηλικιωμένων συγγενών) κλονιστεί επειδή έμαθαν ότι εγώ έχω δική μου άποψη. Αν είναι τόσο μυωπικοί είναι πρόβλημά τους. Αυτό δεν σημαίνει και ότι μου αρέσει να είναι στεναχωρημένοι, αλλά δεν θα σκάσω κιόλας.
Ναι, αυτό είναι θέμα διαφορετικών εμπειριών. Δεν παίζει να με ρωτήσει ποτέ κανείς τίποτα (καλά ούτε έχει κανένας απαίτηση να πάω στην εκκλησία βέβαια, κι ούτε κι οι γονείς μου πάνε στην εκκλησία). Γενικά δεν ανακατεύονται στην ζωή μου, οπότε δεν το φέρνει καν η κουβέντα το θέμα περί θρησκευτικότητας, οπότε δεν τους λέω ακριβώς ψέματα και δεν χρειάζεται ποτέ να φτιάξω ιστορίες, απλά δεν τους λέω και την αλήθεια.Δεύτερον, υπάρχει ένα προβληματάκι με τα αθώα ψέματα. Το πρόβλημα είναι αν μάθουν με κάποιο τρόπο ότι τους έλεγες ψέματα. Όταν με παίρνει τηλέφωνο η γιαγιά και με ρωτάει που πήγα εκκλησία το πάσχα, μπορώ να πω την αλήθεια που δεν θα της αρέσει (πουθενά) ή μπορώ να πω ένα βολικό ψέμα (στον Άι Οβδετάγκερ πχ..). Στην περίπτωση όμως που μιλήσει 5 λεπτά αργότερα με τη μάνα μου και μάθει ότι της είπα ψέματα δεν θα στεναχωρηθεί περισσότερο; Και εκεί θα φταίω εγώ 100% και δεν θα συγχωρούσα τον εαυτό μου.