Ό,τι και να'ναι αυτός ο κόσμος, δεν περιστρέφεται γύρω από τον dtango ή τον κάθε dtango.
λάθος! υποκειμενικά [κι αυτό είναι ο 'κόσμος' του ανθρώπου], για τον dtango, για τον κάθε dtango [!?] αλλά και για τον καθένα, ο κόσμος του κάθε ατόμου περιστρέφεται γύρω από το άτομο - άσχετα αν αυτό κρίνεται ως λάθος από πολλούς ή προβληματικό από κάποιους. Απλά διαφέρει ο βαθμός συνειδητοποίησης της σχετικότητας, της υποκειμενικότητας και της αντικειμενικότητας.
Υποκειμενικά ο κόσμος πάντα γυρνάει γύρω από τον κάθε εαυτό, τις ανάγκες και τα προτάγματά του.
Όταν όμως το άτομο δεν έχει δικά του προτάγματα, ο κόσμος του περιστρέφεται γύρω από προτάγματα, ίδεες και 'ανάγκες' άλλων. Είναι η γαμημένη πλειοψηφία. Για αυτό τα ηλίθια προτάγματα του σύγχρονου κόσμου εξυπηρετούν κοινές μεν - ανύπαρκτες δε , εν πολλοίς, ανάγκες. Αυτή η ψευτική ισορροπία δημιουργεί έναν ισχυρό συντονισμό γύρω από ανούσια πράγματα και προάγει την άγνοια και την έλλειψη συνείδησης/συνειδητότητας ....
Κάποιοι λέν πως η έλλειψη συνείδησης/συνειδητότητας είναι το καίριο πρόβλημα της ανθρωπότητας, αλλά αυτή η άποψη δεν είναι κατοχυρωμένη με peer-reviewd επιστημονικά papers.
Ίσως έτσι μπορείτε να ανιχνεύσετε την καρδιά της κάθε περσόνας: [hint: the ultimate troll test]
Τι σκοπεύεις? Ποιό είναι το πρόταγμά σου?
Ποιές είναι οι τρέχουσες αξίες σου?
κτλ
*******
ο dtango βεβαια, δεν υπάρχει σε καμία κατηγορία.
Είναι κατηγορία από μονος του.
Και αυτό εγώ το λέω ως κοπλιμέντο.
Όμως, όταν στην ανάλυση των πραγμάτων εισέρχονται παράλογες* εμμονές, είτε εμμονές παντός τύπου που αδυνατούν να συνομιλήσουν με το περιβάλλον τους , ακόμα και στο πλαίσιο που αυτές θέτουν, τότε υπαρχει πρόβλημα, τουλάχιστον επικοινωνίας...
*παράλογο - αυτό που δεν στέκει άνετα στο φώς της ορθολογικής ανάλυσης
Το να είναι κάποιος πεπεισμένος, ένας μόνος, για κάτι το οποιο η υπόλοιπη ανθρωπότητα είτε αγνοεί είτε περιφρονεί θα πρέπει να δημιουργεί μοναξιά. Ακόμα κι αν ήταν αλήθεια αυτό το κάτι, το άτομο θα έπρεπε να αναζητήσει άλλους διαύλους για να το επικοινωνήσει, και όχι το πείσμα.
Ο συμβιβασμός και η αναζήτηση κοινών όρων, προθέσεων, γούστων, τάσεων, κοινών απόψεων τελικά και η αξιοποίησή τους για κάτι καλύτερο, είναι ο δρόμος. Η αγάπη/ αποδοχή είναι η αρχετυπική έκφραση του συνεργατικού ανθρωπισμού. Ολες οι ολιστικές σοφίες και φιλοσοφίες, όλες οι σωστές φιλοσοφίες δείχνουν την αγάπη και την συνεργατικότητα στο δικό μου το βιβλίο. Χρόνια το αρνήθηκα, μα χρόνια τώρα επιμένει μέσα από μένα. Το διαδίδω πλέον, ως την πιο γαμάτη σοφία, αν και ομολογουμένως δεν είμαι ο καλύτερος δάσκαλος της αγάπης, συνεργατικότητας και αποδοχής.
Η λογική μου μου έλεγε πάντα να πάω με αυτό που θεωρώ αληθές, η εμπειρία μου μου λέει να πάω με αυτό που θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο και σε βάθος χρόνου - όχι άμεσα- θα με ικανοποιήσει κι ας φαντάζει μακρινό ως μη-αμέσο.
Αγάπη. Συνεργατικότητα. Αλληλεγγύη. God damn it. I sound like a hippy. Just joking. I like sounding like a hippy nowadays
******
Voice of God, δις μαδερφάκερ
Ήμουν σε ένα δίλημμα, αν θα ήταν σκόπιμο να εξηγήσω την ιστορία με τον VoiceOfGod στην τρίτη ενσάρκωσή μου στο φόρουμ, αφού διαπίστωσα με χαρά μου πως η παρούσα internetική ενσάρκωση δεν είναι ανεπιθύμητη.
Ας εξηγήσω λίγο εδώ, σε όσους δεν έχουν καταλάβει και μιας που είναι και το thread της αυτοψυχοθεραπείας μέσω φόρουμ [σοβαρά ή αστεία] ή
πως τα φόρουμ βοηθούν εδώ που φτάσαμε.
Τι ήταν ο VoiceOfGod
Σε κάποια φάση, κάποιο πρωινό σατη δουλειά, μου μπαίνει η φαεινή ιδέα να ξαναγραφτώ ως κάποιος άλλος, φτιάχνοντας μια πλαστή περσονα [φτιαγμένη απο στοιχεία 'σκόπιμα' και αθεϊστικώνς ενδιαφέροντα] - η πρώτη περσόνα που σκέφτηκα ήταν και ένας καλός λόγος για το αποπειραθώ, και το έκανα μερικές ώρες/μέρες αργότερα. Η προσπάθειά μου ήταν επιτυχής και ήταν τόσο επιτυχής που άμεσα ικανοποίησα τον πρώτο κύκλο συζητήσεων που είχα στο μυαλό μου, αμέσως μετά αισθάνθηκα τύψεις, κυρίως ως προς την Αόρατη Μελάνη, που γνώριζα οτι είχε ευαισθησία ως προς τα συγκεκριμένα ψυχολογικά προβλήματα που υποδύθηκα. Ήμουν λοιπον έτοιμος να αποκαλυφθώ ένα απόγευμα του καλοκαιριού, όταν διέκρινα την περσόνα πίσω από το πόστ #2 του πάτροκλου. Ανέβαλλα την εμφάνισή μου.
Ο πειρασμός έγινε ακόμα μεγαλύτερος όταν είδα οτι είχα 'ψήσει' και τον πάτροκλο και κάθε σκέψη για αυτοαποκάλυψη πήγε προσωρινά περίπατο.
Ήταν ο Κόμης που με κατάλαβε και με 'έδωσε' πλαγίως δημόσια και στον οποίο δήλωσα πως δεν έχω ξανακάνει κάτι παρόμοιο, δηλαδή να φτιάξω μια ψεύτικη περσόνα.
Αποκλείστηκε ΚΑΙ ο δεύτερος λογαριασμός μου δίκαια λοιπόν, όπως κι ο πρώτος.
Όταν ξαναγράφτηκα, ήταν γιατί διάβασα μερικές όμορφες συζητήσεις πολύ κοντά στα ζητήματα που συζητούσα πριν και με απασχολούσαν/απασχολούν, ήταν γιατί τελείωσαν οι καλοκαιρινές διακοπές και ξαναρχσε το 8ωρο στον υπολογιστή και σκέφτηκα τι κρίμα που είναι που δεν μπορώ να γράψω στο φόρουμ των άθεων με το τόσο αξιόλογο υλικό.
Απλά γράφτηκα, λοιπον φίλε dtango, με ανάποδο το radical σαν όνομα αλλά με προφανή ταυτότητα εξ αρχής, και αντί να με διαγράψουν με τη μια όπως θα ήταν αναμενόμενο, με ξαναδέχτηκαν - δηλαδή δε με διέγραψαν.
Και ναι δήλωσα σε καποια από τις πρώτες 4-5 δημοσιεύσεις πως η τωρινή περσόνα θα αποφύγει τα λάθη του radical.
****
για την ιστορία
ο VoiceOfGod δεν ήταν τρολ, τουλάχιστον όχι με την έννοια του ότι έκανε το έκανε στο κουτουρού, ο VoiceOfGod , κάτι πρέσβευε, μέσα στην προβοκάτσια του, και κάτι ίσως είχε να πει. Και ίσως το είπε?
Ίσως επειδή βασιζόταν κάπου η περσόνα αυτή, είχε σχετική επιτυχία ως 'τρολ' και όχι επειδή δημιούργησα μια σειρά απο ορθογραφικά λάθη για να μην γίνω αντιληπτός.
empathogenic φιλούμπες σε όλους, ιδίως στον κακόκεφο πάτροκλο, τον δημήτρη μόνο και μόνο γιατί έτσι και στον λοξία, που υπήρξε το feedback που κάνει τη μηχανή μου να ρολάρει.
μιχαλόγατος
sweets to the sweet
(βασικά λυπάμαι που στο λέω αλλά νομίζω πως πολύ συχνά οι "τακτικές" σου έχουν αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ήθελες)...
).
