- δεν αναγράφεται πουθενά το θρήσκευμα κανενός
- στις ταυτότητες, δεν αναγράφεται πουθενά το όνομα πατρός ούτε μητρός
- γενικά στο σχολείο και παντού, δεν αναφερόμαστε ως π.χ. Παναγιώτης Φούφουτος του Χ. Υπάρχουν πολλά παιδιά που τα μεγαλώνουν μόνες οι μητέρες, γιατί να στιγματίζεται το παιδί που στα χαρτιά δεν έχει πατέρα.
- Οι διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, ονομάζονται επίσημα Διακοπές τέλους του έτους (Vacances de fin d’ année) και Διακοπές της άνοιξης (Vacances du Printemps)
- Ακόμα και κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Βδομάδας και τη Μεγάλη Παρασκευή και Μεγάλο Σάββατο, αν δεν το ξέρεις ότι είναι μεγάλη βδομάδα δεν υπάρχει περίπτωση να το πάρεις είδηση, καθώς στους δρόμους δε βλέπεις τίποτα, ούτε επιταφίους να κλείνουν τους δρόμους, ούτε τίποτα τέτοιο.
- Στις ειδήσεις ο παρουσιαστής, κλείνοντας το δελτίο, δε λέει Καλό Πάσχα ούτε καμία άλλη μπούρδα.
- Όταν γεννιέται ένα παιδί, ο γονέας υποχρεούται να δηλώσει στη δημαρχεία εντός λίγων ημερών και το όνομα και το επίθετο (σκέτη ονοματοδοσία δηλαδή). Δεν αποκαλούν το μωρό μπέμπη μέχρι τα βαφτίσια, το είπα μία φορά στους φίλους μου εδώ και έπαθαν συγκοπή.
- Όταν ένα ζευγάρι παντρεύεται, υποχρεούται να πάει στο δημαρχείο όπου γίνεται μία κοσμική τελετή και μπαίνουν οι υπογραφές, μετά όποιος θέλει, πάει και στην εκκλησία για το πανηγύρι, αλλά αυτό δεν έχει καμία ισχύ και δε φαίνεται πουθενά.
- Η καύση των νεκρών γίνεται κανονικά άσχετα από το θρήσκευμα
Έχω πολλές γνωριμίες και συναδέλφους, Βέλγους και ξένους, κάποιοι από αυτούς βαθειά καθολικοί, όμως κανείς δε νιώθει να προσβάλλεται από το γεγονός ότι το θρήσκευμα δεν είναι φανερό κομμάτι της καθημερινότητας στις υποθέσεις του κράτους. Ο καθένας κάνει και λέει ό,τι θέλει σπίτι του και στο παιδί του αλλά δε είδα κανέναν να σοκάρεται και να δαιμονοποιεί την ουδετερότητα του κράτους σε θρησκευτικά θέματα (πρόσφατα απαγορεύσαμε και τη μπούργκα!).
Μένω σχεδόν έξι χρόνια στο Βέλγιο, και δεν έχω έρθει επίτηδες ποτέ τις μέρες του Πάσχα (διακοπές της άνοιξης
![Smile :)](./images/smilies/icon/smile.gif)
Το σπίτι των γονιών μου βρίσκεται πολύ κοντά σε εκκλησία, και σε κάθε επιτάφιο και ανάσταση σκύλιαζα που δε μπορούσα να βγω με το αυτοκίνητο από το δρόμο, καθώς όλα ήταν μπλοκαρισμένα. Μάλιστα, σε κάποιες τελετές (γάμοι, βαφτίσια), οι καλεσμένοι έκλειναν με τα αυτοκίνητά τους το δρόμο μας και όταν η μητέρα μου διαμαρτυρόταν και απειλούσε να φωνάξει την τροχαία, τη φώναζαν αντίχριστη και σατανά! Μη χειρότερα...
Vertaler