Λοξίας έγραψε:Ενδιαφέροντα όλα αυτά dtango. Πρώτη φορά βλέπω αυτή την οπτική. Για συνέχισε.
Ευχαρίσως να συνεχίσω. Μάλιστα σε ευχαριστώ για την προτροπή διότι θεωρώ τον μονόλογο υποτιμητικό.
Λαβύρινθος/Μητέρα και Κρίση αποτελούν δυο διαφορετικά θέματα τα οποία όμως συνδέονται με τρόπο που όποιο και αν ακολουθήσει κανείς θα τον οδηγήσει στο άλλο. Προτείνω να συνεχίσουμε με την αιγυπτιακή θρησκεία (ουσιαστικά με την αιγυπτιακή παράδοση διότι η αιγυπτιακή θρησκεία, όπως την γνώρισαν οι αρχαίοι Έλληνες και όπως την αντιλαμβανόμαστε σήμερα, είναι έργο των ιερατείων και δεν προσφέρει τίποτα στην αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας).
Asfet
Οι αγγλόφωνοι μεταφραστές των ταφικών κειμένων χρησιμοποιούν μεν τους όρους “right and truth” στην απόδοση της έννοιας του όρου Μαάτ, αλλά συνηθέστερα προτιμούν την λέξη “righteousness”.
Αντίποδα της έννοιας που φέρει η λέξη righteousness αποτελεί η έννοια την οποία μεταδίδει η λέξη “falsehood”. Υπάρχει λοιπόν μια εξίσου περίφημη –με την Μαάτ- αιγυπτιακή λέξη η οποία αποδίδεται ως falsehood, η “asfet”:
Επόμενο είναι, λοιπόν, ο κρινόμενος να απολογείται ή λέγοντας ότι το σώμα του είναι αγνό επειδή διαθέτει Μαάτ (righteousness) ή ότι είναι αγνό επειδή είναι ελεύθερο από falsehood (asfet):
![Εικόνα](http://img257.imageshack.us/img257/7011/asfetma.png)
Στο κεφάλαιο17 (πιν. 9, γρ. 83) της Βίβλου των νεκρών διαβάζουμε:
..οι κριτές που είναι πίσω από τον Όσιρη κόβουν τα asfet.
Ως asfet επομένως εννοούνται κάποια σωματικά ελαττώματα τα οποία, όταν ο κρινόμενος περάσει την κρίση με επιτυχία, θεωρείται ότι τα αφαίρεσαν οι κριτές.
Μια έμμεση απόδειξη του ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διακατέχονταν από την ακλόνητη πεποίθηση πως τα ελαττώματα κόβονται, αφαιρούνται από το σώμα, παρέχει το παρακάτω απόσπασμα από το κείμενο που υπάρχει στον τάφο του γραφέα του θησαυροφυλακίου, Paheri, ο οποίος έζησε την εποχή του Φαραώ Thutmose I (~1506-1494)
Ο καλός μου χαρακτήρας με ανέβασε ψηλά,
Με καλούσαν σαν κάποιον ο οποίος είναι άμεμπτος.
Εάν επρόκειτο εγώ να ανεβώ στη ζυγαριά,
Θα κατέβαινα άθικτος, αλώβητος, ολόκληρος.
Τα ελαττώματα αυτά θεωρούνταν ανωμαλίες, κάτι αφύσικο. Διαβάζουμε σε ένα εδάφιο, και πάλι από το κεφάλαιο 17:
Η σύλληψή του έγινε στην Ίσιδα η γονιμοποίησή του στην Νέφθη. Του έκοψαν ότι δεν ήταν σωστό (ομαλό, φυσιολογικό) σ’ αυτόν
Επειδή σε άλλες περιπτώσεις ο κρινόμενος βεβαιώνει τους κριτές του ότι τα διάφορα μέλη του σώματός του προέρχονται από αντίστοιχα μέλη θεών, συμπεραίνεται ότι ως ελαττωματικά θεωρούνται τα μέλη που δεν μοιάζουν σε αυτά των θεών.
Στο κεφάλαιο 42 αναφέρονται τα εξής μέρη του σώματος του κρινόμενου τα οποία προέρχονται από θεό.
-τα μαλλιά του είναι από τον θεό Nου,
-το πρόσωπό του από τον Ρα,
-τα μάτια του από την θεά Χαθόρ,
-τα αυτιά του από τον θεό Απ-ουάτ, κ.ο.κ.
21 συνολικά μέρη του σώματός του "έχουν θεό", ή προέρχονται από θεό. Αναφέρονται τα ακόλουθα: χείλη, δόντια, τράχηλος, χέρια, ώμοι, λαιμός, παλάμες, ραχοκοκαλιά, στήθος, σάρκα, σώμα και πλάτη, μηροί, φαλλός, γλουτοί, πόδια, δάχτυλα, και οστά ποδιών.
Δεν αναφέρεται όμως η ψυχή του κρινόμενου!
Όταν η κρίση ζώντων μετατράπηκε σε Κρίση νεκρών, η υποτιθέμενη αποκοπή των ελαττωμάτων που εγγυούταν την επιβίωση, θεωρείτο πλέον ότι χάριζε την αθανασία.
Αυτή την έννοια έχει η περίφημη Αχίλλειος πτέρνα: το μοναδικό «ελάττωμα» που η μητέρα του δεν μπόρεσε να εξαλείψει, του κόστισε την ζωή.
Υπάρχουν πολλά σημεία στα κείμενα που στηρίζουν την παραπάνω υπόθεση (ευχαρίστως να στείλω εκτυπωμένες τις σχετικές σελίδες, σε όποιον τυχόν ενδιαφέρεται, διότι κάθε ιερογλυφικό σύμβολο αποτελεί και μια εικονίτσα και έτσι η παράθεσή τους εδώ είναι δύσκολη) όμως η επικύρωσή της γίνεται και μέσω της αναζήτησης της πηγής των ελαττωμάτων. Αν προσέξατε, σε ένα απόσπασμα παραπάνω, αναφέρεται ότι
Η σύλληψή του (του κρινόμενου) έγινε στην Ίσιδα η γονιμοποίησή του στην Νέφθη. Η ερωτική πράξη, δηλαδή, έγινε στην ανθρώπινη Νέφθη αλλά η σύλληψη και η γέννηση αποδίδονται στην θεϊκή Ίσιδα διότι ο κρινόμενος κατά τον τρόπο αυτόν αποκτά φύση θεϊκή και επιβιώνει της Κρίσης (σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις κρίνονταν μόνο τα αρσενικά παιδιά).
Η αναζήτηση της ταυτότητας της ανθρώπινης Νέφθη, οδηγεί στην Μεγάλη Μητέρα.