Πιστέ πρώτα απ' όλα σε ευχαριστώ θερμά που ανταποκρίθηκες στην πρόσκλησή μου. Ελπίζω να μην σε απογοητεύσει η συζήτηση.
Πιστός έγραψε:Μια καλή ερώτηση παρόμοια είναι γιατί πισεύεις στον ανθρωπισμό και στον ορθολογισμό.
Πραγματικά, είναι μια πολύ καλή ερώτηση, την οποία θέτω συχνά στον εαυτό μου. Η απάντηση, όπως την έδωσα πρόσφατα σε άλλο νήμασυζήτησης, είναι περίπου η εξής:
Έχω επιλέξει να προσεγγίζω τον κόσμο με την λογική και όχι με την πίστη. Ο λόγος για τον οποίο το επέλεξα είναι ότι η λογική επιτρέπει αντικειμενικό έλεγχο, κι επομένως τα συμπεράσματα που βγαίνουν με βάση αυτήν γίνονται δεκτά από όλους χωρίς αμφισβήτηση, με αποτέλεσμα να υπάρχει συνεννόηση, συμφωνία και πρόοδος. Η πίστη, αντίθετα, δεν υπόκειται σε αντικειμενικό έλεγχο, επομένως καθένας μπορεί να ισχυριστεί οτιδήποτε (ό,τι θέλει, ό,τι αισθάνεται, ό,τι βιώνει, ό,τι του δίδαξε ο πνευματικός του, ό,τι γουστάρει, όπως θες πες το) με αποτέλεσμα να μην μπορεί να επέλθει συνεννόηση και συμφωνία (σκέψου μόνο πόσο πολλές διαφορετικές θρησκείες υπάρχουν, όλες εξίσου "αληθινές" ή "ψεύτικες" από τη σκοπιά ενός αμερόληπτου παρατηρητή, ενώ η επιστήμη είναι μόνο μία όπως και να το δεις το πράγμα).
Θα μπορούσα να προσθέσω σε αυτό το περίφημο "πάντων μέτρον άνθρωπος": το μέτρο, το κριτήριο για τις αξίες μου, είναι ο άνθρωπος, και όχι κάποια εξωτερική πηγή απροσδιόριστης προέλευσης και αμφισβητήσιμης ύπαρξης.
Αν θέλεις, πολύ ευχαρίστως να σου περιγράψω και το πώς κατέληξα στην θέση αυτή, μέσα από ποια πορεία έγινα άθεη.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία.Rebbecca Goldstein
egore έγραψε:@Πιστός, Κρίνοντας τις αξίες των άλλων με βάση τις δικές σου, ξεκινάς από το "έχω δίκιο" χωρίς να το αναλύεις. Πάρε θέση και μετά ρώτα.
Δεν νομίζω ότι ο Πιστός είπε, ή έστω άφησε να εννοηθεί, ότι έχει δίκιο. Μια ερώτηση έθεσε. Δεν έχω πρόβλημα να απαντήσω την ερώτησή του, και θα χαρώ πολύ να απαντήσει και κείνος την δική μου.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία.Rebbecca Goldstein
Πιστός έγραψε:...πισεύεις στον ανθρωπισμό και στον ορθολογισμό. Είναι δύο ιδεολογίες παραγωγικές που βλέπουν τον άνθρωπο ως αξιοποιήσιμο ον απο τον άνθρωπο...
Πιστέ κατ'αρχάς χαίρομαι που σε ξαναβλέπω.Μιά παρατήρηση μόνο:δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνομαι εγώ το περιεχόμενο αυτών των δύο ιδεολογιών.Θα συμφωνήσω όμως ως πρός το ότι τα θεμέλια όλων των ιδεολογιών είναι αξιωματικά.
Άνθρωπος χωρίς Θεό,ψάρι χωρίς ποδήλατο.
Είδα χτές ένα πεφταστέρι και ευχήθηκα να πέσει στο σπίτι σου.(Mikeius)
Δεν είμαι και σε πολύ φόρμα.
Θεωρώ οτι στη ζωή μου χρησιμοποιώ κι εγώ τον ορθολογισμό και τον ανρθωπισμό. Και βλέπω οτι η πιο λογικός τρόπος αντιμετώπισης των ζητημάτων της ζωής είναι η εντολές του Ευαγγελίου. (Θα ήταν κουραστικό να αναφέρετε παλί χωρία και ιστορίες περί μισογυνισμού, φόνων, κακίας εδίκηση πολέμων κλπ όπως τα ερμηνεύετε είναι γνωστά)
Γιατί η επιστήμη και οι επιστήμονες δεν είναι και αυτοί ενώμένοι στις απόψεις τους. Και η ευκολότερη υποδούλωση για τον άνθρωπο είναι να τον πείσεις με λογικό τρόπο. Με την λογική μπορείς εύκολα να παραπλανήσεις και τον άνθρωπο.
Αλλα να τονίσω πάλι οτι και οι δύο ιδεολογίες είναι χρησιμοθηρικές και να ελέγχουν το ανθρώπινο δυναμικό προς διάφορες κατευθύνσεις, να τους κάνουν μέρος της παραγωγής, κάτι σαν συμπλήρωμα των μηχανών που απαιτούν καλούς συντηρητες και εξελικτές τους.
Επειδή το είδα και αλλού, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το να πράττουμε και να σκεφτόμαστε ανάλογα με τη λογική θεωρείται ιδεολογία????!!!
Το να μην βάλω το χέρι μου στο μάτι της κουζίνας που καίει είναι ιδεολογία????!!!
Το οτι οι επιστήμονες δεν συμφωνούν πάντα μεταξύ τους πάλι δεν ακυρώνει όλες τις επιστήμες.
Τουλάχιστον όμως έχεις και την επιλογή να δεις τα λογικα στοιχεία που παραθέτει ο καθένας και να καταλήξεις σε κάποια άποψη. Στη θρησκεία σου πετάει ο άλλος ένα "πιστεύω αυτό" και τέλος.
Μπορείς να μας πεις ένα παράδειγμα για το πως μπορεί να παραπλανήσει κάποιος με τη λογική?
Γιατί ξεφεύγουμε όμως ρε παιδιά?
Γιατί μπορεί να πιστεύει ένας πιστός? (και επειδή μου αρέσουν οι λίστες που βοηθούν κιόλας για να μην ξεφύγουμε)
1. Θέλει κάποιον πάνω απο το κεφάλι του (είτε για συμπαράσταση είτε για τιμωρό)
2. Έτσι του είπαν, και το δέχεται
3. Η πλειοψηφία του κόσμου κάπου πιστεύει
4. Έγινε τέλεια η φασολάδα (και κάθε άλλο θαύμα)
5. Του το είπε ο θεός (μάλλον θέλει ψάξιμο το συγκεκριμένο)
6. Δε γνωρίζω δεν απαντώ....
Ο ανθρωπισμός μου θυμίζει μια μηχανή που λέει ότι φτιάχνει ανθρώπους. Δηλαδή ξεκινάει απο την ιδεολογία ότι η πρώτη ύλη δεν είναι άνθρωπος. Δεν είναι λιγο ρατσιστικό αυτό; Και πρέπει να φτιάξει συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου μέσω μια λογικής η οποία βασίζεται στον ορθό λόγο που είναι μια ιδεολογία και αυτή που αν κανείς αποκλίνει απο αυτήν (τον ορθό λόγο) θερείται παράλογος; ή μη λογικός; Να αποτινάξει απο την δουλεία της θηρησκείας, λέει, για να τον υποδουλώσει που;
Δεν λεει ο Ντοστογιεύσκι ότι όταν ο άνθρωπος νιώσει ότι είναι ελεύθερος 'η γίνει πραγματικά ελεύθερος το πρώτο που κάνει είναι να ψάξει να βρεί κάπου να υποδούλωθεί απο μόνος του;
Ισως στο τέλος ο άθεος να ψάχνει να βρεί την λιγότερη δουλεία;
Μπορείς να μας πεις ένα παράδειγμα για το πως μπορεί να παραπλανήσει κάποιος με τη λογική?
Δεν λένε ότι το έξυπνο πουλι απο τη μύτη πιάνεται; Δεν σου έχουν πουλήσει καμια φορά φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Δεν χρησιμοποιήσαν κάποια λογική για να σε πείσουν και εσύ απο την λογική της ευκαιρίας και της ανάγκης δεν την πάτησες;
Καταρχάς πιστέ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η χρήση της λογικής, των επιχειρημάτων και των αποδείξεων είναι χρησιμοθηρική όπως αναφέρεις. Η επιστήμη δεν περιλαμβάνει μέσα της την ηθική αν και κατά τη γνώμη μου και τα ηθικά ζητήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με βάση τη λογική σκέψη και τον ανθρωπισμό. Αν εννοείς ότι βάση της ανθρωπιστικής λογικής είναι το μέγιστο όφελος ή η πρόκληση λιγότερου πόνου στον άνθρωπο (ή στα άλλα ζωντανά όντα) τότε γιατί αυτό είναι χρησιμοθηρικό; Η βάση της δικής σου ηθικής ποια είναι;
Πιστός έγραψε:Δηλαδή ξεκινάει απο την ιδεολογία ότι η πρώτη ύλη δεν είναι άνθρωπος.
Τι εννοείς με αυτό; Ότι ο άνθρωπος έχει ίδια βάση με την ανόργανη ύλη;
Σαφώς όπως είπε και ο γιατρός τα θεμέλια όλων των ιδεολογιών είναι αξιωματικά. Ωστόσο ο επιστημονικός τρόπος σκέψης έχει μια διαφορά: βάζει κάθε τι σε έλεγχο πράγμα που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται καμία πίστη. Φυσικά υπάρχουν πολλά νομίζω και διαφορετικές γνώμες στον επιστημονικό κόσμο αλλά κάθε μια υποστηρίζεται από στοιχεία. Όταν τα στοιχεία είναι αρνητικά τότε και οι επιστήμονες που στήριζαν τη θεωρία την απορρίπτουν. Δηλαδή δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια. Το περίεργο είναι ότι και εσύ σε όλη σου τη ζωή χρησιμοποιείς την ίδια μέθοδο. Όπως είπε και ο gianissam δεν βάζεις το χέρι σου στο μάτι γιατί το πείραμα έχει δείξει ότι θα καείς! Αλλά ακόμα και στην πίστη σου βάζεις χωρίς να το καταλαβαίνεις, ίσως, τη λογική της απόδειξης. Αλλιώς γιατί χρειάζεσαι τα θαύματα, τα οράματα και τις αποκαλύψεις; Ίσως γιατί καταλαβαίνεις ότι χωρίς τη λογική τίποτα δε θα είχε νόημα. Θα μπορούσες να πιστεύεις κάλλιστα σε όλες τις υπαρκτές θρησκείες και να επινοήσεις και καμιά 10αρια μόνος σου. Ωστόσο εκεί που δε σε παίρνει αρχίζεις τις εκπτώσεις και λες ότι δεν χρειάζεται παντού λογική. Γιατί; Δε δουλεύει πολύ καλά στο υπόλοιπο 99% της ζωής σου; Δε τη χρησιμοποιείς ακόμα και για να δυναμώσεις την πίστη σου;
Μάλιστα κατάλαβα που έγκειται το πρόβλημα! Πιστέ αυτό που θα πω παρακατω επ' ουδενί δεν έχει ως σκοπό να σε θείξει ή κατι παρόμοιο, θα το πω μονο και μονο για να μην κουβεντιάζουμε τελείως στον αέρα. Δυστυχώς δεν γνωρίζεις τι είναι λογική ούτε τι είναι ανθρωπισμός , αν θέλεις να συμμετέχεις σε τέτοίες συζητήσεις έχοντας ως σκοπό να συνδιαλεχθείς με τους απέναντι σου μέσα σε κάποια πλαίσια λογικά (νάτο πάλι! ) θα πρέπει πρώτα να αποκτήσεις μια πολύ περισσότερο ακριβή εικόνα του τι εννοούμε με τους παραπάνω όρους! Και ας ξεκινήσουμε: λογική
και ανθρωπισμός
When one person suffers from a delusion, it is called insanity. When many people suffer from a delusion it is called religion. – Robert Pirsig
What can be asserted without proof can be dismissed without proof. - Christopher Hitchens
Religion is regarded by the common people as true, by the wise as false, and by the rulers as useful. - Seneca the Younger
A casual stroll through the lunatic asylum shows that faith does not prove anything. F.Nietzsche
Andrameleh είναι κάτι που το έχω δει συχνά σε υπερμάχους διαφόρων θρησκειών,
χωρίς αυτό να επιβεβαιώνει ή να απορρίπτει την θέση τους φυσικά.
Ακούνε την λέξη λογική και βγάζουν σπυράκια, λες και ο λόγος είναι πάντα μη-αληθής, η πάντα λογικός!
Άλλο λόγος, άλλο λογική.
Μάλλον την ζημιά την κάνει ο όρος "κοινή λογική",
που αν και δεν είναι προφανές, αφορά περισσότερο προπαγανδιστικά "πιστεύω"
παρά απλά λογικά συμπεράσματα.
Εργαλείο είναι η λογική, μέσο, όχι αυτοσκοπός.
Και όπως κάθε εργαλείο, είναι καλό να ξέρεις να το χειρίζεσαι.
Αλλιώς πέφτεις θύμα επιτήδειων.
έξυπνος αυτός που βρίσκει την χαρά και σοφός αυτός που γνωρίζει την αξία της σιωπής
Τι σόι Γκρινιάρης θα ήμουν, αν δε γκρίνιαζα λιγάκι!
Το θέμα είναι γιατί πιστεύουν οι ένθεοι ή τι είναι ο ορθολογισμός;
Ο Πιστός, ως καλός πιστός, απαντά όπως θέλει, όπου θέλει και ως συνήθως, με άσχετη ερώτηση. Σαν μικρός παιδάκι 5,5 προς 6 χρονών: «Γιατί να κάνω εγώ μπάνιο αφού ο Γιωργάκης δεν κάνει τα μαθήματα του; αυτός είναι πιο έξυπνος;» Δηλαδή μεταθέτοντας το ζήτημα σε κάτι άσχετο που μακρινή ίσως σχέση έχει με αυτό που θέλει να αποφύγει...
Προτείνω όποιος έχει απορίες για τον ορθολογισμό να ανοίξει αντίστοιχο θέμα. Καλό όμως είναι να απαντάμε στις ερωτήσεις. Μπορεί να μην βολεύει πολύ το Δόγμα™ (του κάθε πιστού), αλλά εξακολουθεί να είναι καλό πάραυτα.
Αν κανείς δεν μπορεί να πληροφορήσει για τη γλυκύτητα που έχει το μέλι, εκείνους που δεν το γεύθηκαν ποτέ, πως άραγε μπορεί κανείς να περιγράψει την ηδονή της ιερής χαράς και της Χάρης του Θεού σ’ εκείνους που δεν τη δοκίμασαν; Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Προς τη μοναχή Ξένη. Σελ. 271. Φιλοκαλία, Δ’. Εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας
-Αγαπητή Αόρατη Μελάνη ευχαριστώ για την ευγενική πρόσκληση και σε συγχαίρω για το ενδιαφέρον σου για την βιωματική διάσταση της πνευματικής ζωής. Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι απέχω πολύ από την ζωή όσων δηλώνουν άθεοι. Είμαι και εγώ Άθεος επειδή δεν φροντίζω στην προσωπική μου ζωή να προστατεύω τη σχέση μου με το Θεό. Τον προδίδω με την συμπεριφορά μου κάθε στιγμή ενώ εσείς όχι. Το αποτέλεσμα αυτής της προδοσίας είναι ότι στεγνώνω από τη Χάρη του Θεού και συνεπώς επιβιώνω χωρίς Θεό, ως άθεος.
Θα έλεγα ότι άθεος δεν είναι αυτός που δηλώνει άρνηση της πίστης αλλά αυτός που με τον εγωκεντρισμό και την φιλαυτία του απέχει από τη γιορτή της παρουσίας του Θεού ο οποίος είναι ο θησαυρός της καρδιάς, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο χορηγός της χαριτωμένης ζωής.
Δεν έχω κάτι να προσθέσω στο διάλογο από όσα έχω ήδη αναφέρει στα μηνύματά μου. Είναι αλήθεια ότι είμαι προκλητικός, δεν σέβομαι τους συνομιλητές μου, δεν απαντώ με ακρίβεια στα ερωτήματα των μελών του forum και αναστατώνω την ομαλή ροή του διαλόγου. Εξ’ άλλου μιλάω σαν τον παπαγάλο ο οποίος λέει πράγματα που δεν καταλαβαίνει. Καλύτερα λοιπόν να λείπω από ατην κουβέντα.
-Στους σκεπτόμενους αναζητητές προτείνω δύο διαφορετικές προσεγγίσεις της Ορθόδοξης Εκκλησιαστικής Αλήθειας.
1.Τη μελέτη κειμένων σύγχρονου θεολογικού προβληματισμού από συγγραφείς όπως είναι ο Χρήστος Γιανναράς
συγγραφέας του βιβλίου «Ενάντια στη θρησκεία» (εκδ. Ίκαρος, Δεκέμβριος 2006). http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF% ... E%AC%CF%82
και π. Νικόλαος Λουδοβίκος http://manitaritoubounou.wordpress.com/ ... dobikos-1/
2.Την μελέτη κειμένων σύγχρονου θεολογικού προβληματισμού και βιωματικής εμπειρίας του γέροντα π. Σωφρονίου Σαχάρωφ ηγούμενου Ι.Μ. στο Έσσεξ κοντά στο Λονδίνο. http://www.rel.gr/index.php?rpage=gerontes/sofronios
Και του αγιορείτη γέροντα π. Βασίλειου Γοντικάκη http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodox ... logias.htm
Επίσης βοηθητικά για μια γνωριμία με τα βαθιά νερά της ορθόδοξης βιωματικής διάστασης της Εκκλησιατικής ζωής προτείνω Αγ. Συμεών Νέου Θεολόγου: http://www.ellopos.gr/symeon/default.asp
και Αγ. Ισαάκ του Σύρου:
Όσα όμως και να διαβάσει ο άνθρωπος αν δεν τον επισκεφθεί η Χάρη του Θεού τίποτε δεν πρόκειται να καταλάβει...
Νικήτας έγραψε:Όσα όμως και να διαβάσει ο άνθρωπος αν δεν τον επισκεφθεί η Χάρη του Θεού τίποτε δεν πρόκειται να καταλάβει...
Πολύ καλβινιστική διατύπωση εκ μέρους σου, Νικήτα.
Νικήτας έγραψε:1.Τη μελέτη κειμένων σύγχρονου θεολογικού προβληματισμού από συγγραφείς όπως είναι ο Χρήστος Γιανναράς
Γιανναρά έχω διαβάσει αρκετά και ομολογουμένως ο άνθρωπος δεν ξέρει τι είναι. Πάντως πολλοί ανώτεροι ιερωμένοι τον έχουν "αφορίσει" ως μη-Ορθόδοξο. Και πώς να είναι, άλλωστε, όταν στο βιβλίο του περί κακού ("το αίνιγμα του κακού" νομίζω λέγεται) επιχειρεί να αποσυνδέσει εντελώς το προπατορικό αμάρτημα από τον ερχομό του Ιησού. Απόλυτα δικαιολογημένος, βέβαια, αφού αυτό λύνει ΠΟΛΛΑ προβλήματα στη χριστιανική θεολογία (ίσως είναι ο Spong της Ορθοδοξίας) αλλά ένας τόσο μεταβατικός συγγραφέας είναι ορθόδοξος ή πλέον μετα-ορθόδοξος; Πόσο μπορεί μια θρησκεία να μεταλλάξει τα κεντρικά της δόγματα προτού εξελιχθεί σε νέα θρησκεία;
Ασχέτως, οι θρήσκοι φίλοι μας πιστεύουν λόγω συναισθημάτων, εν γένει, και όχι λόγω λογικής. Αυτό μπορούμε να το θεωρήσουμε δεδομένο. Το κακό είναι ότι όλοι ξέρουμε πόσο ΤΡΑΓΙΚΑ αναξιόπιστα είναι τα συναισθήματα και πόσο εύκολα χειραγωγήσιμα είναι. Τα μόνα "ασφαλή" συναισθήματα είναι αυτά που εδράζονται στις καθημερινές σχέσεις.
π.χ. Αγαπώ τη μάνα μου και τον πατέρα μου (ίσως αρχικά λόγω βιολογικής προδιάθεσης) αλλά τώρα ΞΕΡΩ ότι είναι δύο άνθρωποι που δε θα μου έκαναν ποτέ κακό και πάντα φροντίζουν για το καλό μου. Το συναίσθημα πλέον έχει βιωματική βάση. Θα μου πείτε, έτσι είναι κι ο Χριστιανισμός. Αλλά ο Χριστιανισμός απαιτεί ένα μεγάλο εκλογικευτικό βήμα επιπλέον.
Ο Θεός για τους Χριστιανούς είναι μεν πατέρας, αλλά όχι με την κλασσική έννοια. Οι "τιμωρίες" του είναι πολύ σκληρότερες απ'ό,τι θα μπορούσε να επιβάλλει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος. Άλλες φορές "δεν φταίει Αυτός" αλλά εμείς, που προκαλέσαμε κάτι κακό στον εαυτό μας. Άλλες φορές δεν το έκανε ο Θεός το κακό, αλλά ο Διάβολος. Συνυπολογίστε σε όλα αυτά και την ιστορία του Ιώβ: Ό,τι και να σου κάνει ο Θεός δεν πρέπει να τον βλαστημήσεις, δεν πρέπει να πάψεις να τον αγαπάς...
Θυμάμαι ότι κάποιος ιστολόγος είχε αναρρωτηθεί αν η χριστιανική αγάπη προς το Θεό έχει συνάφειες με το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Έρχομαι να αναρρωτηθώ κι εγώ το ίδιο ξανά σήμερα.
“With crosses, relics, crucifixes,
beads, pictures, rosaries and pixes,
the tools of working out salvation,
by mere mechanic operation.” Samuel Butler, "Hudibras"
Η συζήτηση εξελίσσεται με πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον!
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έγκεται στο γεγονός ότι κανένας ένθεος δεν απάντησε στο ερώτημά μου.
Δεν μπορώ βέβαια να προβάλω απαιτήσεις, ιδιαίτερα σε ένα θέμα τόσο προσωπικό όσο η πορεία προς την πίστη.
Αν όμως δεν θέλετε να απαντήσετε, θα μπορούσατε τουλάχιστον να μου πείτε - αν θέλετε βέβαια - για ποιον λόγο δεν απαντάτε; Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να περιγραφεί αυτή η πορεία; Είναι τόσο βαθιά προσωπική ώστε δεν θέλετε να την εκθέσετε σε αδιάκριτα μάτια, ούτε καν με ψευδώνυμο όπως εμφανίζεστε εδώ; Κάποιος λόγος θα υπάρχει, είμαι βέβαιη. Πολύ θα ήθελα να τον μάθω.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία.Rebbecca Goldstein
Για να σας βοηθήσω να μοιραστείτε μαζί μας την εσωτερική πορεία σας προς την πίστη, θα βγω εκτός θέματος και θα μοιραστώ εγώ την προσωπική μου εσωτερική πορεία προς την απιστία. Ας πούμε ότι έτσι θα δώσω ένα υπόδειγμα απάντησης, ένα παράδειγμα του είδους της απάντησης που περιμένω ως προς τον τρόπο περιγραφής, αν όχι ως προς το περιεχόμενο.
Όταν ήμουν παιδί, μέχρι 12 χρονών περίπου, πίστευα χωρίς να διερωτώμαι γιατί και χωρίς να αμφισβητώ. Ωστόσο δεν αισθανόμουν πολύ άνετα μέσα σε εκκλησίες, γιατί μύριζε πολύ έντονα λιβάνι και μου έφερνε ναυτία, και γιατί έπρεπε να μένουμε ακίνητοι και προσηλωμένοι σε ψαλμωδίες ακατανόητες που δεν μου μετέδιδαν τίποτα. Ούτε με την παρουσία των ιερέων ένιωθα άνετα, διότι ήταν πολύ επιβλητικοί με τα μαύρα ρούχα και το καπέλο, τα μακριά μαλλιά και γένια, και κυρίως το σοβαρό τους ύφος και την αξίωση σεβασμό που επέβαλαν τόσο οι ίδιοι όσο και το κοινωνικό περιβάλλον (απαραιτήτως χειροφίλημα, δεν φέρνουμε αντιρρήσεις, ακούμε προσεκτικά και σωπαίνουμε). Μεγαλώνοντας άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι το ιερατείο δεν ανταποκρινόταν στα πρότυπα που πρόβαλε η θρησκεία: οι ιερείς στην πλειοψηφία τους μόνο αγάπη και αυταπάρνηση δεν έδειναν, ιδίως οι υψηλόβαθμοι. Φιλαργυρία, απληστία, πόθος για εξουσία, υποκρισία, σκάνδαλα - μεγάλη απογοήτευση.
Έβγαλα λοιπόν το συμπέρασμα ότι ο κλήρος ήταν ανάξιος, αλλά η διδασκαλία του Ιησού άξια να την ακολουθήσω, χωρίς να δεσμεύομαι από τους τύπους ενός δόγματος. Μπορεί κανείς να πει ότι στην εφηβεία, μέχρι τα 15 ή 16 μου χρόνια, ήμουν ένθεη χριστιανή αλλά όχι μέλος της εκκλησίας. Αναζητούσα την αλήθεια μέσα μου, στην προσευχή, στην προσωπική επαφή με τον θεό. Συχνά έμπαινα σε εκκλησίες, άναβα ένα κερί και προσευχόμουν. Αγαπούσα πολύ τα ερημοκκλήσια, όπου μπορούσα να μείνω αρκετή ώρα σε κατάνυξη.
Μεγαλώνοντας, ήθελα να εμβαθύνω τη σχέση μου με τον θεό, να αναζητήσω την πηγή της πίστης. Ταυτόχρονα προβληματιζόμουν για την αλήθεια της πίστης μου, γιατί έβλεπα αφ' ενός ασυνέπειες στο δόγμα (ακόμα και στους απλούς θρύλους που διδάσκονται στο σχολείο μπορεί να τις δει κανείς), αφ' ετέρου ότι υπάρχουν και άλλες θρησκείες στον κόσμο, με άλλη θεολογία, άλλη ηθική, άλλους κώδικες και αρχές, και αναρωτιόμουν πού βρίσκεται η αλήθεια. Για τον λόγο αυτό αποφάσισα να διαβάσω τα ιερά βιβλία της θρησκείας μου, και στη συνέχεια ίσως κι εκείνα άλλων θρησκειών, για να έχω σφαιρική εικόνα της γνώσης που έχει συγκεντρώσει η ανθρωπότητα για το θέμα του θεού και της πίστης.
Η σταδιακή ανάγνωση της βίβλου, γύρω στα 18 με 20 χρόνια μου, υπήρξε το σημείο της καθοριστικής μεταστροφής.
Διαπίστωσα ότι όλη η Παλαιά Διαθήκη είναι ένα συνονθύλευμα πρωτόγωνων μύθων, στην πλειοψηφία τους σκληρών και απάνθρωπων, τελείως ακατάλληλων για ηθικό κώδικα, διόλου πειστικών ως θεόπνευστων κειμένων. Η αποκάλυψη είναι ένα παρανοϊκό παραλήρημα και μόνο η πιο τρελή φαντασία μπορεί να βρει νόημα εκεί μέσα, και φυσικά ό,τι νόημα θέλει. Όσο για τα ευαγγέλια, μοιάζουν κακογραμμένα μυθιστορήματα, απλοϊκά παραμυθάκια, με διάφορες αντιφάσεις, με πολλά αμφισβητήσιμα στοιχεία, με χωρία που αναρωτιέσαι πώς στην ευχή μπορούν να ερμηνευτούν θετικά.
Κάπου εκεί κατάλαβα ότι όλη η ιστορία του δόγματος βασίζεται στην ερμηνεία που του δίνει καθένας, και ότι καθένας μπορεί να δώσει ό,τι ερμηνεία του κατέβει (εξ ου και οι τόσες αιρέσεις και τα σχίσματα). Κατάλαβα ότι οι μύθοι αυτοί σε τίποτα δεν διαφέρουν από τους μύθους του Μωάμεθ, του Μαχαβίρα, του Βούδα, του Δία, του Μίθρα και πολλών άλλων. Ίσως να έχουν μια βάση στην πραγματκότητα (ίσως να υπήρξε όντως ο Ιησούς και ο Σιντάρτα) αλλά είναι διανθισμένοι σε τέτοιο βαθμό από την φαντασία των συγγραφέων και μεταγραφέων ώστε να μην μπορούν να εκληφθούν πλέον κυριολεκτικά.
Κατάλαβα ότι όλο αυτό ήταν απλώς λαϊκές παραδόσεις καταγεγραμμένες και μυθιστοριοματοποιημένες.
Και κατάλαβα ότι ΟΛΗ η πληροφορία που έχουμε για την ύπαρξη θεού ή θεών ή μεταφυσικών όντων γενικά, προερχόταν από παραδόσεις τέτοιου τύπου, τις οποίες συνέλεγαν και διέδιδαν τα ιερατεία - τα οποία ιερατεία είναι όλα, χωρίς εξαίρεση, διεφθαρμένα σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, συγκεντρώνουν χρήμα και ασκούν εξουσία.
Κατάλαβα δηλαδή ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένα επαληθεύσιμο και αληθοφανές στοιχείο για την ύπαρξη θεού.
Κι έγινα άθεη.
Από εκεί και μετά η πορεία μου συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμη. Στην αρχή δεν έκανα κάτι σε σχέση με την αθεϊα μου. Τηρούσα τα τελετουργικά, επειδή "έτσι κάνουν όλοι", "είναι η παράδοση", από συνήθεια ή αδράνεια ή επιθυμία ένταξης. Πάντρεψα φίλους μου θρησκευτικά και βάφτισα και το παιδί τους. Αργότερα σιγά-σιγά άρχισα να είμαι πιο συνεπής, να συνειδητοποιώ ότι αυτή η τυπική συμμετοχή ήταν ουσιαστικά υποκρισία (προς την εκκλησία και προς την κοινωνία) κι έδειχνε έλλειψη σεβασμού στην θρησκεία, χλευασμό κια υποβίβαση των μυστηρίων. Έπαψα να συμμετέχω σε μυστήρια (άλλο να παραστείς ως καλεσμένος σε γάμο κι άλλο να παντρέψεις). Επίσης, κάποτε δεν μιλούσα για την αθεϊα μου, δεν έλεγα μεν ψέματα αλλά απέφευγα να αναφερθώ σ' αυτήν, για να μην "ενοχλήσω" και να μην "ξεχωρίσω". Τώρα πια μιλώ γι' αυτό με πολύ φυσικό τρόπο. Όπως ακριβώς οι θρήσκοι μιλούν με πολύ φυσικό τρόπο για τα βαφτίσια του παιδιού τους, εγώ μιλώ με πολύ φυσικό τρόπο για την ονοματοδοσία του και για το γεγονός ότι δεν παντρεύτηκα ποτέ μου λόγω ιδεολογίας.
Και ανακαλύτπω ότι όταν νιώθει κανείς άνετα με αυτό που είναι, τότε και οι άλλοι τον αποδέχονται εξίσου άνετα.
Ανακαλύπτω ότι η αυτοπεποίθηση δίνει γαλήνη, καταργεί την ανάγκη για άμυνα ή επίθεση και εξομαλύνει τον δρόμο για την αποδοχή.
Αυτά τα λίγα ή πολλά από μένα. Ελπίζω να καταλάβατε τι περίπου περιμένω από εσάς.
Το μπαλάκι στα χέρια σας.
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία.Rebbecca Goldstein
Νικήτα όσο θα επιμένεις στην αυθεντικότητα του βιώματος σου τόσο θα σου θετω το ερώτημα το οποίο δεν έχεις απαντήσει ακομη: Γιατί το δικό σου βίωμα είναι αυθεντικό και ενέχει θέση "απόδειξης" ή εχέγγυου για σένα και δεν συνέβη το ίδιο με τους ακολούθους του Jones οι οποίοι αυτοκτόνησαν ομαδικά (είμαι απολύτως σίγουρος ότι αν τους ρωτούσες θα σε διαβεβαίωναν ότι και αυτοί αισθανόταν "πλυμμηρισμένοί από αγάπη" όταν άκουγαν τα κηρύγματα του μέντορα τους) το ίδιο θα σε ρωτούσα και για τους άλλους προ δεκαετίας που περιμένοντας τους εξωγήινους να τους παρουν (νομίζω ότι οι εξωγήινοι επέβαιναν στον κομήτη του Χαλευ!) αυτοκτόνησαν επίσης!
When one person suffers from a delusion, it is called insanity. When many people suffer from a delusion it is called religion. – Robert Pirsig
What can be asserted without proof can be dismissed without proof. - Christopher Hitchens
Religion is regarded by the common people as true, by the wise as false, and by the rulers as useful. - Seneca the Younger
A casual stroll through the lunatic asylum shows that faith does not prove anything. F.Nietzsche
Βρε μελανη αόρατη που γίνεσαι ορατή σιγά σιγά , μου φάινεται ότι έμεινες στα 18 σου χρόνια. Ο κόσμος αλλάζει. Καιρός να αλλάξεις κι εσύ. Δεν είναι ντροπή να αλλάξεις και να γίνεις σιγά σιγά 15 και μετά 12. Θα τα δείς όλα διαφορετικά. Κανένας δεν είναι τέλειος.
