Ο τρόπος που το θέτεις είναι προβοκατόρικος! Δεν είναι probably. Είναι more likely. Υπάρχει διαφορά.dtango έγραψε:Εκείνοι δηλαδή που παράγουν τις θρησκευτικές ιδέες είναι probably non-intelligent και non-educated.
Αλλά ΟΚ, ας μην κολλήσουμε εδώ. Απλά θα σε ρωτήσω: Aμφιβάλεις ότι υπάρχει correlation μεταξύ επίπεδο εκπαίδευσης και superstitious thought; Π.χ. για να απλοποιήσω την ερώτηση, θεωρείς ότι ανάμεσα στον πληθυσμό που πάει σε μια χαρτορίχτρα ή που πιστεύει στην ύπαρξη των Νεφελίμ, υπάρχουν περισσότερα, ή λιγότερα άτομα με διδακτορικό (σε σχέση πάντα με το μέσο όρο του πληθυσμού);
Ίσως δεν κατάλαβα που ακριβώς θες να καταλήξεις. Συμφωνούμε ότι το μυαλό του ανθρώπου έχει προδιάθεση για διάφορα superstitious thoughts, συμπεριλαμβανομένου και της θρησκείας. Αλλά εσύ το σταματάς εκεί και δεν θες να πας παρακάτω λέγωντας πως δεν έχει σημασία.dtango έγραψε:To είπα αρχικά, ο Γιατρός με διόρθωσε και μετά διευκρίνισα ότι θεωρώ πως δεν έχει σημασία αν ολόκληρο το μυαλό μέσω συνηθισμένων διαδικασιών και καναλιών παράγει θρησκευτικές ιδέες ή το κατορθώνει με κάποιο ειδικό… spot.
To θέμα είναι αν ήταν το μυαλό που παρήγαγε την ιδέα του Θεού. Το πώς και με ποιο μέρος του το κατάφερε, δεν έχει καμία απολύτως σημασία.
Αναλόγως με το τι ερευνάς, φυσικά κι έχει σημασία αν η ιδέα "υπάρχει ο Άι Βασσίλης" και η ιδέα "ο θεός δημιούργησε το σύμπαν" προέρχεται απ' το ίδιο cognitive process (και για να μην παρεξηγηθώ, δίνω ένα χαζό παράδειγμα, δεν λέω Santa = θεός). ΌΛΕΣ οι απαντήσεις έχουν σημασία, αλλά απαντάνε κάτι (λίγο) διαφορετικό. Μήπως δεν κάνουμε την ίδια ερώτηση;
Θα σου εξηγήσω γιατί έχει σημασία ΓΙΑ ΜΕΝΑ (και μπορεί για σένα να είναι irrelevant).
Ξεκινάω μ' ένα παράδειγμα: Αν μου πει κάποιος ότι δεν πρέπει να αρνούμαι ανοιχτά πως υπάρχει ο Άι Βασίλης, γιατί είναι κάτι το φυσιολογικό που παράγεται στο μυαλό του ανθρώπου, το λογικό είναι να θεωρήσω τη θέση του μη-λογική (νομίζω οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν σ' αυτό). Απο εκεί και πέρα, φαντάσου δύο περιπτώσεις:
1) Η ιδέα του θεού προέρχεται από τα ίδια cognitive functions απ' όπου προέρχεται η ιδέα του Άι Βασίλη.
2) Η ιδέα του θεού προέρχεται από ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ cognitive function και είναι κάτι το ιδιαίτερο, σε σχέση με άλλα superstitious thoughts.
Στην περίπτωση (1) όποιος μου πει πως ο θεός είναι κάτι το φυσιολογικό στο μυαλό του ανθρώπου και άρα δεν πρέπει να αρνούμαι ανοιχτά την ύπαρξή του, απλά τον παραπέμπω στο παράδειγμα του Άι Βασίλη. Στην περίπτωση (2), δεν μπορώ να το κάνω αυτό, γιατί μπορεί κάποιος να ισχυριστεί (με ή χωρίς αποδείξεις, δεν έχει σημασία) ότι αυτά τα unique
cognitive functions είναι κάτι το πολύ πιο σημαντικό για την λειτουργεία του ανθρώπου και είναι αναγκαία.
Τεράστια διαφορά που απαντιέται μόνο αν κάνεις το παραπάνω βήμα που λέγαμε και δεν αρκεστείς στο να πεις ότι προέρχεται απ' το ανθρώπινο μυαλό. Όπως είπα, μπορεί να μην είναι αυτό το δικό σου ερώτημα, εσύ θα μου πεις.
Ε και που είναι το πρόβλημα μ' αυτό; Στην επιστήμη ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι 100% σίγουρο. Και το λάθος των περισσοτέρων μη-επιστημόνων είναι ότι πιάνονται απ' τις συνηθείς λέξεις που χρησιμοποιούνται για να εκφράσουν την πιθανότητα να είναι λάθος (probably, likely, maybe, κτλ.). Οποιαδήποτε εδραιωμένη επιστημονική θεωρία κι αν υπάρχει αυτή την στιγμή, είναι subject to error bars και μελλοντική αναθεώρηση. Αυτό στην επιστήμη το πέρνουμε ως δεδομένο και ποτέ δεν εκφραζόμαστε ΑΠΟΛΥΤΑ, γιατί στο μέλλον μπορεί να διαψευστούμε (και φυσικά δεν θα νιώσουμε ντροπή γι' αυτό!).dtango έγραψε:Ο κ. Τόμπσον είπε πολλά και διάφορα για να μας πείσει ότι πράγματι ευθύνεται το μυαλό μας αλλά η απάντησή του προς την κοπέλα ήταν γεμάτη διστακτικότητα και τολμώ να πω πως μάλλον και ο ίδιος δεν είναι πεπεισμένος.
Όταν σε ρώτησα για το μπακγκράουντ σου δεν το έκανα με υποτιμητικό τρόπο (όπως ίσως να νόμισες), αλλά για να σου δείξω ότι αυτό που είπες δεν αντιστοιχεί σ' αυτό που είπε ο Thompson (έκανες assume perfect negative correlation στην φράση του Thompson και έβγαλες λάθος συμπέρασμα γι' αυτό που είπε).
Γενικά σου προτείνω να διαβάσεις και το βιβλίο του Shermer, "Why People Believe Weird Things". Δεν είναι το Α και το Ω, αλλά είναι ένα ακόμα βήμα προς το να καταλάβουμε από που προέρχονται κάποιες μη-λογικές ιδέες.