Αγαπητή nor, θα κάνω μία ανασκόπηση (ίσως όχι πλήρη) για το θέμα. Ίσως τα ξέρεις τα περισσότερα από αυτά αλλά θα μπορούν να την έχουν και ως αναφορά άλλοι χρήστες του forum.
29 Νοε 1995. Το ΥπΕΠΘ εκδίδει εγκύκλιο (Γ2/8904 δεν τη βρήκα, τα παρακάτω είναι από αναφορές άλλων εγγράφων) σύμφωνα με την οποία για να απαλλαγεί ένας μαθητής από το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει οι γονείς να καταθέσουν γραπτή δήλωση ότι «ότι ο μαθητής είναι άθρησκος ή ετερόδοξος ή ετερόθρησκος». Επίσης επιπρόσθετη συνέπεια της δήλωσης αυτής θα είναι (πέραν της απαλλαγής) η αναγραφή της δηλωθείσης ιδιότητας («άθρησκος» ή «ετερόδοξος» ή «ετερόθρησκος») στο οικείο πεδίο του απολυτηρίου του.
20 Φεβ 2002. Ο ΣτΠ απαντά σε αναφορά γονέων ενός μαθητή, που ζήτησε απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών και και πληροφορήθηκε τα όσα αναφέρει η Εγκύκλιος Γ2/8904.
ΣτΠ, τεύχος 5/2002 - Θρησκευτική ελευθερία έγραψε:[...] Ως προς το ζήτημα των προϋποθέσεων απαλλαγής, η σαφήνεια της εγκυκλίου δεν φαίνεται, κατ' αρχήν, να καταλείπει στη διεύθυνση του σχολείου περιθώρια διακριτικής ευχέρειας. Τίθεται, ωστόσο, ζήτημα αρμονίας αυτής καθ' εαυτήν της εγκυκλίου προς το γενικό πλαίσιο προστασίας της θρησκευτικής ελευθερίας, όπως αυτό τίθεται από το Σύνταγμα (άρθρο 13 παρ. 1), την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 9) και σειρά διεθνών συνθηκών. Το γενικό αυτό πλαίσιο επιβάλλει την απαλλαγή των ετεροθρήσκων μαθητών [...] χωρίς η απαλλαγή αυτή να συνοδεύεται από οιαδήποτε έμμεση κύρωση ή επαχθή προϋπόθεση. Ως επαχθής προϋπόθεση θα μπορούσε να εκληφθεί ακόμη και η απαίτηση αποκάλυψης των πραγματικών θρησκευτικών πεποιθήσεων του μαθητή. Η ανωτέρω εγκύκλιος [...] απαιτεί ρητή επιλογή μεταξύ τριών ιδιοτήτων («άθρησκος» ή «ετερόδοξος» ή «ετερόθρησκος»), οι οποίες [...] δεν ταυτίζονται προς την ιδιότητα του «μη ορθοδόξου», αλλ' αντιθέτως ενέχουν μερική αποκάλυψη θρησκευτικών πεποιθήσεων. Ενδεχόμενη ελαφρά τροποποίηση της εγκυκλίου, ούτως ώστε το σχολείο ν' αρκείται σε δήλωση των γονέων ότι ο μαθητής δεν είναι ορθόδοξος (χωρίς, δηλαδή, ν' απαιτείται ρητή επιλογή μεταξύ των τριών εναλλακτικών ιδιοτήτων τις οποίες μνημονεύει η ισχύουσα εγκύκλιος), θα είχε, ομοίως, ως αποτέλεσμα την υποχρέωση αποκάλυψης πεποιθήσεων, έστω και αρνητικής, και συνεπώς δεν θα θεράπευε το εντοπιζόμενο πρόβλημα.
Τίθεται, συνεπώς, το ερώτημα, μήπως το σχολείο θα μπορούσε ν' αρκείται σε δήλωση των γονέων, ότι απλώς επιθυμούν την απαλλαγή του μαθητή από το μάθημα των θρησκευτικών. Το ενδεχόμενο αυτό θα μπορούσε, εκ πρώτης όψεως, να προσκρούσει στην ένσταση, ότι δικαίωμα απαλλαγής έχουν μόνον οι μη ορθόδοξοι, οπότε θα ήταν αμφίβολη η νομιμότητα μιας ρύθμισης που θα επιχειρούσε να διευρύνει τον κύκλο των δικαιούχων, επεκτείνοντας το δικαίωμα και σε όσους ορθοδόξους επιθυμούν απλώς να μην διδάσκονται θρησκευτικά. Η απάντηση στην ένσταση αυτή έχει ως εξής: Το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος [...] δημιουργεί υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει θρησκευτική εκπαίδευση, όχι όμως και υποχρέωση των πολιτών να την δέχονται. Συνεπώς, κατ' αρχήν, δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών θα έπρεπε ν' αναγνωρισθεί ακόμη και στους ορθοδόξους μαθητές. [...] Άλλωστε, ενδεχόμενη εκ του Συντάγματος «υποχρέωση» των ορθοδόξων μαθητών να παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών θα ήταν νοητό να καταλαμβάνει μόνον όσους δηλώνουν ότι είναι ορθόδοξοι, και όχι τους σιωπούντες σχετικώς. [...] Ο συλλογισμός αυτός ουδόλως αμφισβητεί ή αναιρεί τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών, παρά μόνον επιζητεί την απεξάρτηση του δικαιώματος απαλλαγής από την επαχθή προϋπόθεση της αποκάλυψης των θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Στη συνέχεια αναφέρει ότι κάνει σχετική ερώτηση στο ΥπΕΠΘ αλλά και στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού χαρακτήρα σχετικά με την αναγραφή του θρησκεύματος στο απολυτήριο Λυκείου.
23 Μαι 2002. Η Διεύθυνση Σπουδών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης απάντησε ((27539/Γ2, τα παρακάτω είναι από αναφορές σε άλλα κείμενα) τα εξής:
Διεύθυνση Σπουδών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης - 27539/Γ2 έγραψε:Το ΥΠΕΠΘ σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα του Ν. 1566 (άρθρο 1) και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας 3356/1995 (Τμήμα Στ΄) προτίθεται να εκδώσει εγκύκλιο διαταγή στην οποία θα αναφέρεται ότι απαλλαγή μαθητή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να στηρίζεται σε δήλωση [...] των γονέων του, ότι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος, χωρίς να είναι υποχρεωτική η αναφορά του θρησκεύματος στο οποίο ανήκει. Στην περίπτωση της απαλλαγής από την παρακολούθηση του μαθήματος των Θρησκευτικών, στη θέση του θρησκεύματος δεν υπάρχει λόγος αναγραφής ενδείξεως.
Δηλαδή αποδέχτηκε μερικώς την πρόταση του ΣτΠ (ο ΣτΠ πρότεινε ακόμα και ορθόδοξοι να μπορούν να πάρουν απαλλαγή).
7 Ιουν 2002. Στο σχετικό πόρισμά του ο ΣτΠ παραδέχεται ότι με βάση την υπάρχουσα νομολογία και ειδικότερα την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας 3356/1995 (Τμήμα Στ΄) οι ορθόδοξοι μαθητές δεν μπορούν να πάρουν απαλλαγή:
ΣτΠ - Θρησκευτική ελευθερία-μάθημα Θρησκευτικών - Πόρισμα έγραψε:Η διακηρυσσόμενη πρόθεση του Υπουργείου κινείται προς την ορθή κατεύθυνση [...]. Βέβαια, [...] η απαίτηση δήλωσης ότι ο μαθητής δεν είναι ορθόδοξος επιφέρει ως αποτέλεσμα την υποχρέωση μερικής αποκάλυψης πεποιθήσεων [...]. Ωστόσο, υπό το κράτος της νομολογίας [...] η προκείμενη ενδιάμεση λύση εμφανίζεται ως η μόνη εφικτή. Πράγματι, με την απόφαση 3356/95, το Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε ως εξής:
«Εν όψει του γνωστού τοις πάσιν γεγονότος, ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού πρεσβεύει την Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία [...] συνάγεται ότι σκοπός της παρεχομένης στα σχολεία παιδείας είναι, μεταξύ των άλλων, και η “ανάπτυξη” της θρησκευτικής συνείδησης των ελληνοπαίδων σύμφωνα με τις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας, στην οποίαν, κατά τεκμήριο, εν όψει των εκτεθέντων, αποβλέπουν οι γονείς των αντλώντας από το άρθρο 13 του Συντάγματος, το δικαίωμα … να καθορίζουν οι ίδιοι την θρησκευτική αγωγή των τέκνων τους, σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις. Υπό την έννοια αυτή [...] οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι … να παρακολουθούν το μάθημα των θρησκευτικών, το οποίον, όπως είναι αυτονόητο, εν όψει των εκτεθέντων πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία σύμφωνα με τις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκείας …. Και ναι μεν η δημόσια συμμετοχή των μαθητών στις ως άνω θρησκευτικές εκδηλώσεις και η παρακολούθηση υπ' αυτών του μαθήματος των θρησκευτικών αποτελούν έμπρακτη δήλωση περί των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, δεν έρχονται όμως, εκ τούτου και μόνον, σε αντίθεση με το άρθρο 13 του Συντάγματος, δοθέντος ότι δεν είναι δυνατή η επιβαλλομένη από το άρθρο 16 παρ. 2 αυτού “ανάπτυξη” της θρησκευτικής τους συνείδησης, χωρίς την ως άνω δήλωση περί των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Είναι όμως πρόδηλον ότι εάν ένας ή περισσότεροι μαθητές, άλλως οι γονείς τους …, δηλώσουν καθ' οιονδήποτε τρόπον, ότι για λόγους θρησκευτικής συνείδησης, ήτοι διότι είναι ετερόδοξοι, ετερόθρησκοι ή άθεοι, δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών …, ο Διευθυντής έχει υπηρεσιακό καθήκον … να προβεί αμέσως σε όλες τις αναγκαίες, κατά το νόμο ενέργειες, ούτως ώστε οι μαθητές αυτοί … να μην παρακολουθούν την διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, χωρίς βεβαίως η αποχή τους αυτή να συνεπάγεται για τους ίδιους οποιασδήποτε μορφής σχολική κύρωση …. Ακόμα δε και εάν μιά τέτοια άρνηση του μαθητή, άλλως των γονέων του, δεν συνοδεύεται από επίκληση λόγων θρησκευτικής συνείδησης ο Διευθυντής έχει και πάλι την υποχρέωση [...] να διερευνήσει μήπως τυχόν η άρνηση αυτή οφείλεται σε τέτοιου είδους λόγους, ούτως ώστε να συμπεριφερθή αναλόγως, σύμφωνα με όσα εκτίθενται πιο πάνω. Η έρευνα δε αυτή, ως συνέπεια της αντίστοιχης δήλωσης του μαθητού … περί μη συμμετοχής αυτού στο μάθημα των θρησκευτικών και στις λοιπές θρησκευτικές εκδηλώσεις, ως και η ίδια η δήλωση, δεν απαγορεύονται από το άρθρο 13 του Συντάγματος [...] αποβλέπουν εις το να διευκολύνουν τον μαθητή να απολαύσει “ανεμπόδιστα” την ελευθερία της θρησκευτικής του συνείδησης».
Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι σύμφωνα με το ΣτΕ αν κάποιος μαθητής θέλει απαλλαγή δε χρειάζεται μεν να δηλώσει για ποιο λόγο (δηλ. αν είναι μη ορθόδοξος) αλλά ο Διευθυντής του σχολείου πρέπει να διερευνήσει αν όντως είναι μη ορθόδοξος και μάλιστα αν είναι ορθόδοξος να μη δεχτεί την αίτηση, ώστε ο ορθόδοξος μαθητής να
απολαύσει την ανάπτυξη της θρησκευτικής του συνείδησης.
25 Ιουν 2002. Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα εκδίδει την απόφαση 77Α/2002 στην οποία απαντά στο θέμα του απολυτηρίου αλλά αναφέρει και τα παρακάτω για την απαλλαγή το μάθημα των Θρησκευτικών:
ΑΠΔΠΧ 77Α/2002 έγραψε:Το αυτό συμβαίνει και με την υποχρεωτική δήλωση του θρησκεύματος που προβλέπεται ως αναγκαία προϋπόθεση για την απαλλαγή μαθητή από τα θρησκευτικά. Διότι τούτο, αφενός μεν θα αντέβαινε προς την αρνητική θρησκευτική ελευθερία τόσο των ενδιαφερόμενων μαθητών όσο και των γονέων και κηδεμόνων τους, αφετέρου θα προσέκρουε προς το ειδικότερο δικαίωμα των γονέων «όπως εξασφαλίζωσι την μόρφωσιν και εκπαίδευσιν [των παιδιών τους], συμφώνως προς τα ιδίας αυτών θρησκευτικάς και φιλοσοφικάς πεποιθήσεις» (άρθρο 2 Πρώτου Πρωτοκόλλου ΕΣΔΑ). [...] Δεν είναι συνεπώς απαραίτητο να είναι άθεοι, ετερόδοξοι ή ετερόθρησκοι, για να ζητήσουν την απαλλαγή των παιδιών τους από το μάθημα των θρησκευτικών.
[...]
Η ΑΡΧΗ απευθύνει σύσταση σύσταση, προειδοποιεί και καλεί τον υπεύθυνο επεξεργασίας του ΥπΕΠΘ [...] να εκδώσει κάθε αναγκαία οδηγία προς τις οικείες εκπαιδευτικές αρχές και τους διευθυντές των σχολειών ώστε, εφεξής, από τους γονείς ή κηδεμόνες που επιθυμούν τα παιδιά τους να απαλλαγούν από το μάθημα των θρησκευτικών να μην ζητείται να δηλώνουν, αν είναι άθρησκοι, ετερόδοξοι ή ετερόθρησκοι, αλλά να ασκούν το δικαίωμα τους αυτό, κατ΄ επίκληση των πεποιθήσεών τους και χωρίς να προβαίνουν σε καμία περαιτέρω διευκρίνιση.
Η απόφαση αυτή αντιφάσκει με την απόφαση του ΣτΕ στο ότι σύμφωνα με την ΑΠΔΠΧ μπορεί και ορθόδοξος μαθητής να πάρει απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Κάπου εκεί τα πράγματα ηρέμησαν λιγάκι, οπότε και έφτασε το καυτό καλοκαίρι του 2008...
10 Ιουλ 2008. Το ΥπΕΠΘ στέλνει εγκύκλιο στην οποία σχετικά με το θέμα της απαλλαγής από τα Θρησκευτικά αναφέρει:
Εγκύκλιος 91109/Γ2 έγραψε:[...] για την απαλλαγή απαιτείται υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα του μαθητή αν είναι ανήλικος [...] στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής.
Προφανώς τότε άρχισαν να πέφτουν τηλέφωνα από τα Γραφεία Εκπαίδευσης και τους διευθυντές σχολικών μονάδων στο ΥπΕΠΘ για να επιβεβαιώσουν το «χωρίς να δηλώνεται ο λόγος».
31 Ιουλ 2008. Ο ΣτΠ εκδίδει Δελτίο Τύπου στο οποίο λέει
ΣτΠ Δελτίο Τύπου έγραψε:Ο Συνήγορος του Πολίτη εκφράζει την ικανοποίησή του για την υπ’ αρ. πρωτ. 91109/Γ2/10.7.2008 εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας [...] Για το θέμα αυτό, ο Συνήγορος του Πολίτη είχε παρέμβει ήδη από το 2002, μετά από αναφορές γονέων. Σχολιάζοντας τόσο την παλαιότερη εγκύκλιο, σύμφωνα με την οποία χρειαζόταν δήλωση για το ακριβές θρήσκευμα του μαθητή, όσο και τη μεταγενέστερη, σύμφωνα με την οποία αρκούσε η δήλωση «ότι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος», ο Συνήγορος του Πολίτη επισήμανε ότι:
- η θρησκευτική ελευθερία περιλαμβάνει και τη δυνατότητα αποχής, ακόμη και ενός ορθοδόξου μαθητή, από τη σχολική θρησκευτική εκπαίδευση.
- η άσκηση του δικαιώματος απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών δεν μπορεί να συνοδεύεται από αξίωση αποκάλυψης, έστω και αρνητικής, των θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Αρχικά το Υπουργείο, επικαλούμενο «γενικότερες επιπτώσεις», δεν δέχθηκε [...] επέμεινε δε ακόμη και μετά την ταυτόσημη απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. [...] ο Συνήγορος του Πολίτη είχε επανέλθει επικαλούμενος, επί πλέον, πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που έκρινε αθέμιτη την αξίωση γνωστοποίησης πεποιθήσεων ως προϋπόθεση άσκησης δικαιώματος.
4 Αυγ 2008. Το ΥπΕΠΘ στέλνει διευκρινιστική εγκύκλιο στην οποία σχετικά με το θέμα της απαλλαγής από τα Θρησκευτικά αναφέρει:
Εγκύκλιος 10407/Γ2 έγραψε:[...] β) Για τους γονείς ανήλικων μαθητών [...] που για λόγους συνείδησης δεν επιθυμούν να παρακολουθήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών, δεν είναι αναγκαία η αιτιολόγηση της άρνησης στην υπεύθυνη δήλωση που απαιτείται. Διαδικασία άλλωστε που ακολουθείται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση για πάρα πολλά χρόνια.
γ) Η ανωτέρω εγκύκλιος μας εναρμονίζει με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ανεξάρτητων αρχών της χώρας μας.
Σύμφωνα με αυτήν την εγκύκλιο η διαδικασία μη αιτιολόγησης γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια (τουλάχιστον στην Πρωτοβάθμια). Ποια είναι η διαφορά άραγε της Πρωτοβάθμιας με τη Δευτεροβάθμια και δεν εφαρμοζόταν και στη Δευτεροβάθμια εδώ και "πάρα πολλά χρόνια";
Όμως τα τηλέφωνα φαίνεται ότι ξαναπήραν φωτιά οπότε στις
28 Αυγ 2008. Το ΥπΕΠΘ στέλνει εγκύκλιο με το φαινομενικά ακίνδυνο θέμα «Απασχόληση μαθητών» δηλαδή σχετικά με το τι θα κάνουν οι μαθητές που έχουν απαλλαγή από τα Θρησκευτικά εκείνη την ώρα.
Εγκύκλιος Φ12/977/109744/Γ1 έγραψε:Σας ενημερώνουμε ότι οι μη Ορθόδοξοι μαθητές, δηλ. οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι, οι οποίοι σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 10407/Γ2/4.8.2008 εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ απαλλάσσονται από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης, κατά την ώρα διδασκαλίας [...]
Αυτήν την εγκύκλιο μπορεί να την ερμηνεύσει κανείς με τους εξής τρόπους:
1. Υποννοείται ότι μόνον οι μη Ορθόδοξοι μαθητές δικαιούνται απαλλαγή από τα Θρησκευτικά.
2. Καθορίζεται το τι θα κάνουν οι μη Ορθόδοξοι που πήραν απαλλαγή αλλά όχι τι θα κάνουν οι Ορθόδοξοι που πήραν απαλλαγή (ίσως μπορούν να παίζουν μπάσκετ).
3. Από την προηγούμενη εγκύκλιο έχουμε ως δεδομένο ότι για να πάρει κάποιος απαλλαγή είναι μη Ορθόδοξος («για λόγους συνείδησης»). Άρα η αναφορά σε μη Ορθόδοξους, αλλόθρησκους ή ετερόδοξους, δε μεταφέρει κάποια καινούρια πληροφορία.
Σημειώνω ότι
1. Και τις τρεις εγκυκλίους τις έχει υπογράψει το ίδιο άτομο (Ειδικός Γραμματέας Γιώργος Γούσης) αν και αυτό δε σημαίνει ότι και τις τρεις τις έγραψε ο ίδιος ο Γούσης ή έστω και το ίδιο άτομο.
2. Δε γίνεται καμία αναφορά με το αν υπάρχει χρονικό όριο για το μέχρι πότε πρέπει να γίνει η υπεύθυνη δήλωση (αυτό ίσως καθορίζεται με άλλη γενικότερη εγκύκλιο).
Αυτή η τρίτη εγκύκλιος πάντως προκάλεσε σύγχυση και έγιναν τουλάχιστον 4 αναφορές στο Συνήγορο του Πολίτη.
14 Νοε 2008. Ο ΣτΠ σε επιστολή του στον Ειδικό Γραμματέα σχετικά με το θέμα αναφέρει ότι:
ΣτΠ 2008 έγραψε:[...] εάν αυτή η 3η εγκύκλιος εφαρμοζόταν κατά γράμμα [...] θα αντέβαινε στον ίδιο τον κανόνα τον οποίον ερμηνεύει, καθώς θα απαιτούσε και πάλι δήλωση θρησκευτικών πεποιθήσεων[...]
και κάνει τις εξής προτάσεις επίλυσης:
ΣτΠ 2008 έγραψε:[...] Η παροχή δυνατότητας απαλλαγής μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης, δεν αναιρεί τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του μαθήματος του Θρησκευτικών στο σχολείο. [...] Ο Συνήγορος του Πολίτη, συνεπώς, προτείνει:
- Την αποσαφήνιση του περιεχομένου της 3ης εγκυκλίου με αντικατάσταση του χαρακτηρισμού «μη ορθόδοξοι μαθητές, δηλ. οι αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι» από το «απαλλασσόμενοι μαθητές».
- Την ενημέρωση όλων των διευθυντών σχολικών μονάδων για το περιεχόμενο των δύο εγκυκλίων που προηγήθηκαν και οι οποίες, όπως διαπιστώσαμε, δεν είναι εις γνώση πολλών εξ αυτών, έτσι ώστε να εφαρμόζεται ορθά η κείμενη νομοθεσία.
Νομίζω ότι τίποτα από τα δύο δεν έχει γίνει. Πάντως φαίνεται ότι το γεγονός ότι ο ΣτΠ επικοινώνησε με διάφορα σχολεία για να δει πώς αντιλαμβάνονται τις εγκυκλίους και εξήγησε σε όσους είχαν παρανοήσει την τρίτη εγκύκλιο ποια είναι η σωστή ερμηνεία, προκάλεσε την οργή του τότε Υπουργού ΕΠΘ (Ευρυπίδης Στυλιανίδης) ο οποίος εγκάλεσε το ΣτΠ για «υπέρβαση των ορίων της θεσμικής του αρμοδιότητας» σε επιστολή που δημοσιεύτηκε και στα ΜΜΕ. Ο ΣτΠ απάντησε με μία επίσης χεστήρια επιστολή, η οποία επίσης υπάρχει στο
http://www.synigoros.gr.
14 Μαι 2010. Ο Κουβέλης καταθέτει ερώτηση σχετικά με το θέμα λέγοντας ότι
Ερώτηση 10189 - Απαλλαγή μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών έγραψε:[...]η Ανεξάρτητη Αρχή «Συνήγορος του Πολίτη» [...] διευκρινίζει ότι: «Δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα αυτό δεν
έχουν μόvo οι αλλόθρησκοι και ετερόδοξοι, αλλά όλοι οι μαθητές ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις όταν οι γονείς τους ή οι ίδιοι - όταν είναι ενήλικοι επικαλούνται λόγους συνείδησης με υπευθυνή τους δήλωση».
Ωστόσο, όπως αναφέρεται, σε πρόσφατες αιτήσεις γονέων για απαλλαγή μαθητών από το μάθημα των Θρησκευτικών, οι απαντήσεις των Διευθυντών σχολικών μονάδων είναι αρνητικές, με την επικληση παλαιότερων υπηρεσιακών εγγράφων του ΥπΕΠΘ., όπου αναφέρεται ότι «η απαλλαγή για λόγους συνείδησης δεν αφορά ορθοδόξους μαθητές αλλά μόνο αλλoθpήσκoυς ή ετερόδοξους».
και ρωτά τι ενέργειες θα κάνει το Υπουργείο σχετικά κλπ.
25 Ιουν 2010. Η Υφυπουργός Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου απαντά στην ερώτηση του Κουβέλη
Απάντηση στην ερώτηση 10189 έγραψε:[...]Το μάθημα των Θρησκευτικών ειναι υποχρεωτικό [...] δίνεται όμως η δυνατότητα απαλλαγής στους αλλόθρησκους και ετερόδοξους μαθητές [...] Επειδή όμως έχει παρατηρηθεί κατάχρηση της δυνατότητας απαλλαγής από μη ετερόδοξους ή αλλόθρησκους μαθητές, ιδιαίτερα της Γ' τάξης Γενικού Λυκείου λόγω φόρτου εργασίας παραβιάζεται η αρχή της ίσης αντιμετώπισης των μαθητών και η αρχή της ίσης προσπάθειας για την απόκτηση απολυτηρίου. Επομένως οι μαθητές που δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των αλλόθρησκων ή των ετερόδοξων δεν μπορούν να απαλλάσσονται [...]
Επί της ουσίας νομίζω ότι η Χριστοφιλοπούλου έχει δίκιο (κάποιος ορθόδοξος που δεν παρακολουθεί τα θρησκευτικά έχει θεωρητικά πλεονέκτημα σε σχέση με κάποιον που τα παρακολουθεί). Παρόλα αυτά δεν είμαι σίγουρος αν ο συγκεκριμένος διευθυντής μπορεί να χρησιμοποιήσει απάντηση σε ερώτημα βουλευτή για την απόφασή του ή πρέπει να χρησιμοποιεί αποκλειστικά τις εγκυκλίους του ΥπΕΠΘ.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, αν ο γιος της φίλης σου θέλει να πάρει απαλλαγή, τότε πρέπει να μεταβάλει το θρήσκευμα στο δημοτολόγιο (π.χ. να το αφήσει κενό) και ένα πιστοποιητικό από το Δήμο θα μπορεί να πάρει την απαλλαγή.
Τέλος, σχετικά με το χρόνο υποβολής της αίτησης δε φαίνεται να καθορίζεται τίποτα άρα πιθανώς ισχύουν γενικότερες διατάξεις που καθορίζονται σε άλλους νόμους, Π.Δ. ή εγκυκλίους.