Να την παντρευτώ κι ας είναι θρήσκα;

[AgiosGeorgios]

Έχει κανείς πρακτικές συμβουλές & εμπειρία από γάμο με θρήσκο άτομο;
Της έχω πει,

"Εντάξει, θα παντρευτούμε με θρησκευτικό γάμο για να κάνουμε και τους γονείς μας περήφανους και να ικανοποιηθείς κι εσύ, που αν δεν σε παντρέψει παπάς δεν μπορείς."

Αλλά τι θα γίνει μετά; Αυτή θα θέλει να βαφτίσουμε τα παιδιά, να τα πηγαίνουμε στην Εκκλησία κάθε τόσο να κοινωνούν, να τα πάμε ίσως και σε κανένα κατηχητικό... κι εγώ θα βγάζω σπυριά. Δεν μπορώ να αφήσω το παιδί μου να πάει στο κατηχητικό να του σακατέψουν το μυαλό. Δεν μπορώ να αφήσω το παιδί μου να πιστεύει σε μάγια. Για τη βάπτιση... ΟΚ, αν το παιδί είναι μικρό και δε θυμάται τίποτα, δεν έχω πρόβλημα. Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι πώς διαμορφώνεται η σκέψη του καθώς μεγαλώνει.

Θα μου πεις, "και γιατί θέλεις να την παντρευτείς ρε φίλε άμα δεν τα βρίσκετε;"...
Επειδή είναι όμορφη, γλυκιά, ειλικρινής, καλή για μάνα, εργατική, έξυπνη κλπ. Έχουμε διαφορετική αντίληψη για το σύμπαν, αλλά εντάξει, δεν παντρεύομαι για να λύσω τα φιλοσοφικά μου ζητήματα.

Οπότε, ας αφήσουμε στην άκρη τα φιλοσοφικά. Για τα πρακτικά ανησυχώ.

Εμπειρίες; Εσείς τι κάνατε με τα παιδιά; Ή μήπως παντρευτήκατε άθεο/η;

Ρε γαμώτο, για να βρεις γυναίκα Ελληνίδα και άθεη πρέπει να βάλεις αγγελία στη Χρυσή Ευκαιρία. Δεν υπάρχουν πολλές. Και αν ακόμα βρεθεί καμία, θα έχει όλα τα άλλα χαρακτηριστικά που χρειάζονται; Ή θα είναι κανένα φρικιό απ' τα Εξάρχεια με προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής; Αυτά είναι τα δύσκολα του να είσαι Έλληνας άθεος...

[ntoreMy]

Την αγαπάς οεο????
Άσε τα όμορφη γλυκιά και όλα τα άλλα...Μπορείς να κάτσεις μαζί της σε ένα δωμάτιο σιωπηλός και να μην αισθάνεσαι ότι πρέπει να βρεις κάτι να πεις για να μην βαρεθείς?Και πίστεψέ με ακόμα και κατηχητικό να πάνε τα παιδιά τίποτα δεν συγκρίνεται με την παιδεία που θα τους δώσεις εσύ από το σπίτι γιατί εσύ είσαι το πρότυπό τους σχετικά με την κοινωνική συμπεριφορα. Η μάνα είναι πάντα η μάνα και διαμορφώνει το συναισθηματικό κομμάτι. Στα υπόλοιπα πρωταρχικό ρόλο παίζει ο πατέρας και δεν θα χρειαστείς και πολλά με τόση αμφιβολλία γύρω μας να τους καλλιεργήσεις κριτική αντίληψη.

[fr0g]

Άμα ψάχνεις να βρεις γυναίκα κατά παραγγελία, που να έχει δηλαδή χαρακτηριστικά που θεωρείς σωστά, σώθηκες. Δεν θα πετύχεις και πολλά. Εφόσον όμως βρήκες κάποια με την οποία δέχεσαι να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί της, οι υπόλοιπες λύσεις μπορούν να βρεθούν. Ακόμα κι αν είσαι εσύ αυτός που θα υποχωρήσει στο θέμα της θρησκείας, φρόντισε να μάθεις στα παιδιά σου να αμφιβάλλουν και να κρίνουν τα πάντα. Πολλοί από εμάς εδώ μέσα έχουμε θρήσκους γονείς, άλλοι μάλιστα έχουν πάει και κατηχητικό. Κριτική σκέψη θέλει να καλλιεργηθεί σε κάποιον και η δυνατότητα να βλέπει να πράγματα από διαφορετικές οπτικές. Από τη δική σου, από της γυναίκας σου και από άλλες ακόμα. Μετά ας επιλέξει μόνο του το παιδί ποιό θα ακολουθήσει.

[AoratiMelani]

Εγώ συζώ με άθεο. Δεν έχουμε διαφωνίες ιδεολογικές, αλλά έχουμε πολλές πρακτικές παρόλα αυτά.

Ξέρω ζευγάρι που η σχέση του καταστράφηκε και τελικά χώρισαν επειδή η μάνα ήταν απόλυτη στο θέμα της θρησκευτικής διαπαιδαγώγησης και δεν δεχόταν να μιλά ο πατέρα στο παιδί για τις δικές του απόψεις.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν θα το βαφτίσετε (αφού είναι θρήσκα θα θέλει οπωσδήποτε να το βαφτίσει), αλλά το κατά πόσον μπορείτε να συνεννοείστε μεταξύ σας, τόσο σε αυτό όσο και στα άλλα θέματα.

Το βασικό είναι να αισθάνεστε άνετα ο ένας με τον άλλον.

Αν υπάρχει αποδοχή (και όχι ανοχή), σεβασμός, επικοινωνία, νοιάξιμο, όλα τα άλλα βρίσκονται.

Εκείνη θα του πει τα δικά της, εσύ θα του πεις τα δικά σου. Αρκεί να ξέρετε και οι δύο ότι έχετε διαφορετικές απόψεις και να σέβεστε πλήρως ο ένας τις απόψεις του άλλου και το δικαίωμα να τις μεταδώσει στο παιδί του. Και φυσικά να σεβαστείτε πάνω από όλα το δικαίωμα του παιδιού να επιλέξει μεγαλώνοντας αυτό που το εκφράζει περισσότερο.

(Εμένα πάντως θα μου ήταν πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να συζήσω με θρήσκο. Αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο.)

[AgiosGeorgios]

Το βασικό είναι να αισθάνεστε άνετα ο ένας με τον άλλον.

Αν υπάρχει αποδοχή (και όχι ανοχή), σεβασμός, επικοινωνία, νοιάξιμο, όλα τα άλλα βρίσκονται.

Εκείνη θα του πει τα δικά της, εσύ θα του πεις τα δικά σου. Αρκεί να ξέρετε και οι δύο ότι έχετε διαφορετικές απόψεις και να σέβεστε πλήρως ο ένας τις απόψεις του άλλου και το δικαίωμα να τις μεταδώσει στο παιδί του. Και φυσικά να σεβαστείτε πάνω από όλα το δικαίωμα του παιδιού να επιλέξει μεγαλώνοντας αυτό που το εκφράζει περισσότερο.

(Εμένα πάντως θα μου ήταν πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να συζήσω με θρήσκο. Αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο.)

Καταλαβαίνω... με μία ενήλικη μπορώ να συμφωνήσω ότι διαφωνούμε, και να μην σκαλώνουμε σε αυτό το θέμα συνέχεια. Αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να δείξω ανοχή στο θέμα του παιδιού. Αν εκείνη του λέει για τον χριστούλη κλπ, κι εγώ δεν του λέω τίποτα, λογικό είναι το παιδί να πιστέψει στον χριστούλη. Τα παιδιά πιστεύουν ό,τι τους πεις, όχι ό,τι δεν τους πεις. Αν απ' την άλλη του πω ότι αυτά που σου λέει η μαμά σου δεν είναι αποδεδειγμένα, και μάλλον χριστούλης δεν υπάρχει... τότε θα υποσκάπτω την εμπιστοσύνη του παιδιού στη μάνα του. Οι γονείς πρέπει να έχουν ενιαία θέση όταν μιλάνε στα παιδιά, γιατί όταν είναι μικρά δεν έχουν ακόμα την διαλεκτική ικανότητα. Αν οι γονείς διαφωνούν, το παιδί τους απορρίπτει και τους δύο, όχι μόνο σε θρησκευτικά θέματα, αλλά γενικώς κλονίζεται η εμπιστοσύνη του.

Δύσκολα τα πράγματα λοιπόν... δεν ξέρω.

[AoratiMelani]

Δύσκολα πράγματι.

Θα μπορούσες να πεις στο παιδάκι "Εγώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει θεός, πιστεύω ότι όλες οι ιστορίες για τον θεό είναι παραμύθια. Η μαμά σου πιστεύει ότι υπάρχει, αισθάνεται καλύτερα έτσι. Εσύ όταν μεγαλώσεις θα αποφασίσεις μόνο σου." Μπορεί να το καταλάβει, από πολύ μικρό ακόμη. Μπορείς να του πεις και παραμύθια άλλων θρησκειών. Μπορείς να του πεις "κοίτα τον ήλιο, τι όμορφος, τι λαμπρός! ίσως γι' αυτό οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ήταν θεός" και άλλα παραδείγματα από τη φύση. Μπορείς να το μάθεις από μικρό ότι σε κάποια πράγματα όλοι οι μεγάλοι συμφωνούν (ας πούμε αν θα πλένει τα δόντια του) ενώ σε άλλα έχει καθένας δική του γνώμη. Ίσως έτσι το παιδί μάθει και την ανεκτικότητα. Μπορείς να κάνεις και συζητήσεις με τη γυναίκα σου για το πώς θα το αντιμετωπίσετε και πώς θα του μιλάτε. Ίσως αυτό σας φέρει και κοντά, ίσως σας κάνει να καταλάβετε και λίγο καλύτερα ο ένας τον άλλον. Αν φυσικά σε ενδιαφέρει αρκετά να είσαι μαζί της.

Αν υπάρχει εμπιστοσύνη, γιατί δεν το συζητάς μαζί της από τώρα; Στο στυλ "ξέρεις αναρωτιέμαι αν είχαμε παιδιά πώς θα τα ανατρέφαμε, έχουμε διαφορετικές θρησκευτικές πεποιθήσεις, εσύ θρήσκα κι εγώ άθεος, αναρωτιέμαι πώς θα το αντιμετωπίζαμε στην πράξη, εσύ τι λες;"

Στην τελική, μόνον εσύ μπορείς να ξέρεις τι θέλεις και τι μπορείς να κάνεις.

[μια άσχετη συμβουλή: περίμενε να σου περάσει ο έρωτας και μετά αποφάσισε αν θες να παντρευτείς ή όχι. Ο έρωτας τυφλώνει κυριολεκτικά, κι όταν περάσει πέφτεις από τα σύννεφα. Πάντα περνάει - μα σε ένα χρόνο, μα σε δύο, συνήθως πάνω από τρία δεν κρατά - και τότε φαίνεται πραγματικά αν κάνεις μαζί με τον άλλον ή όχι. Σιγουριά ποτέ δεν υπάρχει, ξέρω ανθρώπους που είχαν χρόνια δεσμό, συζούσαν για πολλά χρόνια, τελικά παντρεύτηκαν, έκαναν παιδί και σε 5 χρόνια χώρισαν. Εκτός από τη θρησκεία υπάρχουν και πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν μια σχέση. Το "για μια ζωή" είναι πολύς καιρός, οι περισσότεροι δεν είναι σε θέση να ξέρουν πώς θα λειτουργήσουν στη συμβίωση, ούτε τι θα θέλουν μετά από 15 χρόνια, είναι φυσικό, άλλωστε οι άνθρωποι αλλάζουν. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου, θα έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να ξεκαθαρίσεις τι θέλεις.]

[MariaEvri]

θα συμφωνήσω με την αόρατη μελάνη: να συζητήσης το θέμα απο τώρα
αλλά και πάλυ, η δική μου άποψη είναι ότι απο την στηγμή που το ΣΚΕΦΤΕΣΕ αν θέλεις να την παντρευτείς, τότε μην προχωρήσεις

[Comte de Toulouse]

θα συμφωνήσω με την αόρατη μελάνη: να συζητήσης το θέμα απο τώρα
αλλά και πάλυ, η δική μου άποψη είναι ότι απο την στηγμή που το ΣΚΕΦΤΕΣΕ αν θέλεις να την παντρευτείς, τότε μην προχωρήσεις

Το βασικώτερο σε ένα ζευγάρι, μαζί με την συμβατότητα στην καθημερινή διαβίωση, είναι οι κοινοί στόχοι. Εχω παράδειγμα φίλων, που αυτή ήθελε να μαζέψουν χρήματα για να φτιάξουν το πατρικό της να μείνουν. Αυτός δεν ήθελε, και "φρόντιζε" να μην μαζεύονται λεφτά. Τελικά (guess what!) χώρισαν.
Εδώ υπάρχουν φίλε ΑηΓιώργη, αποκλίνοντες στόχοι. Θα εξάρτηθεί πόσο είναι σημαντικό για τον καθένα σας το θέμα της θρησκείας μεταξύ σας και στα παιδιά. Αν το θεωρείτε και οι δύο σημαντικό, guess what...

[ntoreMy]

Σε αυτά τα θέματα ειναι δύσκολο να βγάλεις συμπέρασμα από γενικά επιμέρους στοιχεία. Βέβαια δεν ξέρω αν οι υπόλοιποι σε γνωρίζουν προσωπικά μπορούν να σε συμβουλέψουν καλύτερα. Αλλά μην γνωρίζοντας αν γενικώς στην ζωή σου είσαι της αποφασιστικότητας ή της περισυλλογής, θα σου έλεγα ότι μια συζήτηση με κοινές παραχωρήσεις δεν βλάπτει. Εσύ δέχεσαι να γίνουν όλα όσα προστάζει η ανατροφή της και το περιβάλλον της αλλά στην διαπαιδαγώγηση μπορείτε να βρείτε μια κοινή οδό πιστεύω. Δεν ζούμε δε και στο 1900. Θα έχει κι αυτή αντιληφθεί το πνεύμα αμφιβολλίας γύρω της και δεν θα της φανεί λες και είσαι ο Αντίχριστος!Πάντα όμως με βάση ότι θέλεις είτε θρήσκα είτε άθεη να είναι η μητέρα των παιδιών σου. Η πρότασή σου όμως ότι δεν μπορείς να κάνεις παραγγελία αυτό που θες δεν μου φάνηκε και πολύ θετική. Αλλά είναι και πάλι πολύ γενικό για να πει κάποιος αν όντως έχεις πάρει κάποια απόφαση ή απλά συμβιβάζεσαι με την καλύτερη λύση που σου προέκυψε...

[AgiosGeorgios]

Ευχαριστώ όλους και όλες για τις γνώμες σας.

[EmilofCrete]

Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι ένα ζευγάρι πρέπει να μπορεί να κάνει συζητήσεις με την ελάχιστη -κατά το δυνατόν- προκατάληψη.
Για να γίνει κάτι τέτοιο, ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι ένα -τουλάχιστον- 6μηνο συμβίωσης.
Εκεί, υπάρχουν περιθώρια για να αντιληφθεί κανείς περί τίνος πρόκειται...

Αν λοιπόν προχωρήσει η σχέση και αλλάξει -ως οφείλει- επίπεδο, η προοπτική της τεκνοποίησης έχει ένα πολύ σημαντικό κανόνα και, αυτός είναι το να είναι κοινή η ''γραμμή'' και των δύο και να μην υπάρχουν ασυμφωνίες στην αντιμετώπιση/συμπεριφορά/διαπαιδαγώγηση. Αλλιώς το παιδί παίρνει μπερδεμένα μηνύματα και αυτό δημιουργεί πρόβλημα.
Εννοείται πως η περιρέουσα ατμόσφαιρα γενικότερα πρέπει να είναι ήρεμη και αγαπημένη.
Εξάλλου, το ζητούμενο δεν είναι το αλάθητο, αλλά η ειλικρινής και συνεπής συμπεριφορά που δίνουν ελπίδες στο -σημαντικότατο- να χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα σε γονείς και παιδί/παιδιά.
Αυτά.

[Πιστός]

Εγώ τώρα τελευταία δεν είμαι υπέρ των προξενιών. Οπότε δεν μπορω να σε συμβουλεύσω θετικά ή αρνητικά γιατί είναι μεγάλο ρίσκο.
Όπως βλεπεις και εσύ έχει τα θετικά και τα αρνητικά του.
Απο το να γίνεις εσύ πιστός μέχρι και τα παιδιά σου και να ζεις μια συμβατική ζωή όπως οι περισσότεροι Έλληνες με όλα τα παρελκόμενα.

[σβήστηκε από τον Πιστό και αποκαταστάθηκε από την Αόρατη Μελάνη]

[AoratiMelani]

Αλήθεια, εδώ που τα λέμε, πέρα από την συγκεκριμένη γυναίκα, έχεις σκεφτεί πραγματικά αν θέλεις να παντρευτείς ή όχι;

(βάλτε τώρα που γυρίζει...)

[Πιστός]

Πάντως θρήσκα και να θέλει να σε παντρευτεί ενώ της είπες ότι εισαι άθεος κάτι τρέχει.
Γενικά όμως δεν έχουν σημασία οι πεποιθήσεις. Μπορεί να παντευτείς και άθεα και να μην ταιριάζετε στα υπόλοιπα. Να μπαίνεις στο σπίτι σου και να είναι κόλαση.
Ενώ τι θέλεις. Μια καλημέρα το πρωι, ένα κουραστηκες; μετά τη δουλειά , ένα θέλεις βοήθεια, ένα καληνύχτα, ένα πάμε βόλτα; ένα σε καταλαβαίνω κλπ
Όσο και να μη τα βρίσκετε στη θρησκεία με αμοιβαίες υποχωρήσεις όλα γίνονται.

[σβήστηκε από τον Πιστό και αποκαταστάθηκε από την Αόρατη Μελάνη]

[AgiosGeorgios]

Αλήθεια, εδώ που τα λέμε, πέρα από την συγκεκριμένη γυναίκα, έχεις σκεφτεί πραγματικά αν θέλεις να παντρευτείς ή όχι;

(βάλτε τώρα που γυρίζει...)

Ναι, το έχω σκεφτεί. Κάποτε δεν έβλεπα τον λόγο, αλλά τώρα έχω ήδη αλλάξει κάμποσες "φιλενάδες", και αρχίζω να νοιώθω πως άλλη μια φιλενάδα δεν θα μου προσέθετε τίποτα. Μάλλον θα μου αφαιρούσε. Από ένα σημείο και μετά τα αισθήματα αμβλύνονται και ο άνθρωπος γίνεται άκαμπτος και εγωιστής. Καλό είναι να μην καταναλώνουμε τα αισθήματά μας άσκοπα, γιατί ακόμα κι αυτά εξαντλούνται με τα χρόνια, και φοβάμαι πως θα έρθει μια ηλικία που θα είμαι στριμμένος, άσχημος, και δεν θα μ' αγαπάνε ούτε τα σκότια μου. Τότε θα έχω χάσει την ευκαιρία να νιώσω την εμπειρία της οικογένειας, και θα νοιώθω πως έζησα και δεν πήρα χαμπάρι από ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής. Θα είναι κρίμα να γεράσω και να νοιώθω πως μια ζωή ήμουν "γκόμενος" για τα κέφια της κάθε μιας, και πως μια ζωή κοίταζα να απολαύσω και να μην αφήσω τίποτα πίσω μου.

Ασφαλώς, καλύτερα μόνος παρά με έναν μπελά μέσα στο σπίτι μου.

Απ' την άλλη είναι και τα παιδιά. Πιστεύω ότι το DNA μου έχει καλές προδιαγραφές, και θα ήταν προς όφελος της ανθρωπότητας να αναπαραχθεί, σε συνδυασμό βεβαίως με το DNA μιας υγιούς και ευφυούς γυναίκας. Θα μπορούσα να γίνω δωρητής σπέρματος, αλλά κάνοντας δικά μου παιδιά έχω το πλεονέκτημα ότι επιλέγω ο ίδιος την ποιότητα της μάνας, και επηρεάζω όσο μπορώ την διαπαιδαγώγησή τους. Έτσι, ελπίζω να φτιάξω παιδιά καλύτερα από εμένα, και όχι χειρότερα. Αυτός είναι ο τρόπος μου να δείξω έμπρακτη αγάπη στους συνανθρώπους μου, κυρίως σε όσους δεν έχουν ακόμα γεννηθεί.

Παιδιά εκτός γάμου δεν θα έκανα, γιατί δεν βλέπω κανέναν λόγο να προτιμήσω κάτι τέτοιο. Ο γάμος έχει το νόημα ότι διαλαλούμε στην κοινωνία πως "κλείσαμε", δεν είμαστε πια διαθέσιμοι για ζευγάρωμα. Γι' αυτό οι γάμοι γίνονται πάντα δημοσίως και με πολλούς μάρτυρες, σε όλες τις κοινωνίες. Θείο μυστήριο δεν υπάρχει... αλλά υπάρχει κοινωνική δήλωση, που πρέπει να γίνει ανοιχτά. Αν λοιπόν πρόκειται να κάνω παιδιά με μια γυναίκα, και δεν σκοπεύω να την απατήσω ή να με απατήσει, τότε γιατί να μην κάνουμε αυτήν την δήλωση στην κοινωνία; Κάπως έτσι το βλέπω. Άσε που έτσι και το παιδί δεν θα νοιώθει πως οι δικοί του γονείς έχουν κάτι διαφορετικό απ' των άλλων παιδιών.

[Comte de Toulouse]

Αη Γιώργη, να το βάλουμε σε δημοψήφισμα ;

[AgiosGeorgios]

Αη Γιώργη, να το βάλουμε σε δημοψήφισμα ;

καλό! Φαντάζεσαι, όταν της κάνω πρόταση γάμου να της πω "Λοιπόν, καλή μου, έκανα δημοψήφισμα και οι 8 στους 10 άθεους συνιστούν (skip) να σε πάρω με παπά και με κουμπάρο. Άρα, πρέπει να δεχτείς αυτό που θέλει ο Λαός."
Εντάξει, οι γνώμες έχουν πιο μεγάλη αξία, γιατί στην θέση μου ίσως να βρίσκονται κι άλλοι (ή να βρεθούν). Άλλωστε δεν έχω το μαχαίρι στο λαιμό να αποφασίσω τώρα αμέσως τι θα κάνω. Είναι γενικότερος ο προβληματισμός, καθώς είτε μας αρέσει είτε όχι είμαστε ακόμα μειοψηφία στην Ελληνική κοινωνία.

[EmilofCrete]

Αλήθεια, εδώ που τα λέμε, πέρα από την συγκεκριμένη γυναίκα, έχεις σκεφτεί πραγματικά αν θέλεις να παντρευτείς ή όχι;

(βάλτε τώρα που γυρίζει...)

Ναι, το έχω σκεφτεί. Κάποτε δεν έβλεπα τον λόγο, αλλά τώρα έχω ήδη αλλάξει κάμποσες "φιλενάδες", και αρχίζω να νοιώθω πως άλλη μια φιλενάδα δεν θα μου προσέθετε τίποτα. Μάλλον θα μου αφαιρούσε. Από ένα σημείο και μετά τα αισθήματα αμβλύνονται και ο άνθρωπος γίνεται άκαμπτος και εγωιστής. Καλό είναι να μην καταναλώνουμε τα αισθήματά μας άσκοπα, γιατί ακόμα κι αυτά εξαντλούνται με τα χρόνια, και φοβάμαι πως θα έρθει μια ηλικία που θα είμαι στριμμένος, άσχημος, και δεν θα μ' αγαπάνε ούτε τα σκότια μου. Τότε θα έχω χάσει την ευκαιρία να νιώσω την εμπειρία της οικογένειας, και θα νοιώθω πως έζησα και δεν πήρα χαμπάρι από ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής. Θα είναι κρίμα να γεράσω και να νοιώθω πως μια ζωή ήμουν "γκόμενος" για τα κέφια της κάθε μιας, και πως μια ζωή κοίταζα να απολαύσω και να μην αφήσω τίποτα πίσω μου.

Ασφαλώς, καλύτερα μόνος παρά με έναν μπελά μέσα στο σπίτι μου.

Απ' την άλλη είναι και τα παιδιά. Πιστεύω ότι το DNA μου έχει καλές προδιαγραφές, και θα ήταν προς όφελος της ανθρωπότητας να αναπαραχθεί, σε συνδυασμό βεβαίως με το DNA μιας υγιούς και ευφυούς γυναίκας. Θα μπορούσα να γίνω δωρητής σπέρματος, αλλά κάνοντας δικά μου παιδιά έχω το πλεονέκτημα ότι επιλέγω ο ίδιος την ποιότητα της μάνας, και επηρεάζω όσο μπορώ την διαπαιδαγώγησή τους. Έτσι, ελπίζω να φτιάξω παιδιά καλύτερα από εμένα, και όχι χειρότερα. Αυτός είναι ο τρόπος μου να δείξω έμπρακτη αγάπη στους συνανθρώπους μου, κυρίως σε όσους δεν έχουν ακόμα γεννηθεί.

Παιδιά εκτός γάμου δεν θα έκανα, γιατί δεν βλέπω κανέναν λόγο να προτιμήσω κάτι τέτοιο. Ο γάμος έχει το νόημα ότι διαλαλούμε στην κοινωνία πως "κλείσαμε", δεν είμαστε πια διαθέσιμοι για ζευγάρωμα. Γι' αυτό οι γάμοι γίνονται πάντα δημοσίως και με πολλούς μάρτυρες, σε όλες τις κοινωνίες. Θείο μυστήριο δεν υπάρχει... αλλά υπάρχει κοινωνική δήλωση, που πρέπει να γίνει ανοιχτά. Αν λοιπόν πρόκειται να κάνω παιδιά με μια γυναίκα, και δεν σκοπεύω να την απατήσω ή να με απατήσει, τότε γιατί να μην κάνουμε αυτήν την δήλωση στην κοινωνία; Κάπως έτσι το βλέπω. Άσε που έτσι και το παιδί δεν θα νοιώθει πως οι δικοί του γονείς έχουν κάτι διαφορετικό απ' των άλλων παιδιών.

Σόρρυ που το παραθέτω ολόκληρο, αλλά κάτι μου λείπει...
Είδα ένα εγωιστικό περί ''καλών προδιαγραφών'', ένα ξιπασμένο περί ''οφέλους της ανθρωπότητας'' (μην παρεξηγηθείς, την φράση χαρακτηρίζω, όχι εσένα), ένα κοινωνικό περί ''κλεισίματος'', ένα αγχωμένο περί ''κατανάλωσης συναισθημάτων & άμβλυνσης'' (που είναι και λάθος, γιατί δεν συμβαίνει ακριβώς έτσι), αλλά δεν είδα αυτό που θεωρώ σημαντικό:
- ΘΕΛΕΙΣ να είσαι μαζί μεαυτό το άτομο;
- Θεωρείς ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ χωρίς αυτό;
- ΝΟΙΩΘΕΙΣ ΕΤΟΙΜΟΣ να μπεις στην διαδικασία της τεκνοποίησης;
(Η σειρά είναι κατά αξιολόγηση)
Για το τελευταίο, να πούμε ότι είναι η πιο δύσκολη εργασία (όχι δουλειά), το πιο απαιτητικό έργο για τον άνθρωπο, που κανείς και τίποτα δεν τον προετοιμάζει... Μονο αυτό που καταλαβαίνει και ότι έχει διαβάσει και μελετήσει από μόνος του συγκρίνοντας και αξιολογόντας τα του περιβάλλοντός του και ό,τι άλλο υποπέφτει στην αντίληψή του...
(Εννοείται και εξυπακούεται ότι πρέπει να έχει καλή σχέση με τον εαυτό του πρώτα και κύρια)
Υπ' όψιν ότι δεν είσαι και μόνος σου (ούτε και είναι το καλύτερο), οπότε είναι ακόμη δυσκολότερο.
Γι αυτό έγραψα πριν ότι είναι σημαντική η σύμπνοια των γονέων και η κοινή ''γραμμή πλεύσης''.

Κάτι τελευταίο που αξίζει δυο λεπτών σκέψη (συμβουλή από έμπειρο άτομο, δυστυχώς όχι δική μου ):
Επειδή όλοι έχουν προτερήματα και ελαττώματα, αυτό που έχει αξία να σκεφτεί κανείς προκειμένου να δει αν μπορεί να συμβιώσει (ειδικότερα αν μιλάμε για εφ όρου ζωής συμβίωση), είναι όχι τόσο αν τα προτερήματα του άλλου ατόμου είναι πολλά ή λίγα, αλλά αν έχει έστω και ένα ελάττωμα (σχετικά πάντα) που δεν αντέχεται... Γιατί είναι μάλλον βέβαιο ότι με τον καιρό θα γίνεται περισσότερο δυσβάσταχτο παρά θα αμβλύνεται...

Αυτά.
Από μένα, καλή τύχη!

[ntoreMy]

Λοιπόν να σου πω κάτι επηρεασμένο από το μέγα ελιξήριο της αλήθειας, τον οίνο...
Άσε το DNA κατά μέρους δεν είσαι και το καλύτερο και κανείς μας δεν είναι. Άσε και το θέμα περί μοναξιάς, μπορείς να είσαι μόνος σου και να περιβάλλεσαι από 1000000000000 άτομα τα οποια να λένε ότι σε λατρεύουν κάθε δευτερόλεπτο.
Άσε και το θέμα της θρησκείας γιατί είναι άσκοπο να συζητάς για κάτι που πρόκειται να συμβεί και μπορεί να προκύψει θέμα...πολλά μπορεί και θα χαθούμε... Σκέψου τι είναι αυτό που σου λείπει από τα άτομα που πεθύμησες και μπορεί να καταλήξεις ότι αυτά είναι τα ελαττώματά τους. Ειλικρινά πιστεύω ότι και μόνο που το συζητάς με εμάς και δεν έχεις πιάσει την ίδια την κοπέλα να της πεις τι πιστεύεις είσαι σε λάθος πεζοδρόμιο. Αυτή θα είναι ο φίλος σου, η μάνα σου , ο αδερφός σου και η αδερφή σου, ο πατέρας σου και το παιδί σου και τα όλα σου μέσα στο σπίτι σας για την υπόλοιπη ζωή σου. Το θες?
(το υπόσχομαι να μην ξαναδημοσιεύσω υπό την επίρρεια οίνου αλλά επειδή έχω προσωπική εμπειρία με το θέμα αισθάνομαι κάπως θαρραλέα)
Πληροφοριακά και μόνο, εγώ είπα όχι! δεν ξέρω αν έκανα καλά ή όχι αλλά σίγουρα δεν έχω σκοπό να συμβιβαστώ επειδή μπορεί σε μερικά χρόνια να μην είμαι όσο όμορφη είμαι τώρα. Θέλω ο άλλος να εστιάζει στο αν είμαι ωραία και όχι όμορφη και στην τελική αν του πω στις 3 το ξημέρωμα να πάμε για μπάσκετ επειδή έχω υπερένταση να μου πει και δεν πάμε? δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.
Αλλά και πάλι κρίνω από εμένα...εσύ μπορεί να έχεις διαφορετική αρχειοθέτηση στην ζωή σου. Forum είναι και λέμε απόψεις σωστα?
Αυτα...

[EmilofCrete]

ntoreMy, παίζεις μπάσκετ;
Φτου να πάρει... Την πάτησα!
Τόσο ψάξιμο και βρήκα μία που παίζει μόνο ...βόλλεϋ.