Για να ξαναπιάσουμε επιτέλους την κουβέντα εκεί που την αφήσαμε!
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΛΥΤΗΡΙΟΣ έγραψε:Η «μή βία» είναι προϊόν της ανατολίτικης ηττοπάθειας και μοιρολατρείας (άλλωστε προβάλλεται αδιαλλείπτως και από τις εξουσίες ως «ευγενές» πρότυπο «ανωτερότητας» -να γυρνάμε δηλ. και το άλλο μάγουλο).
Δεν ξέρω αν είναι προϊόν μόνον αυτού που λες ή αν έχει τις ρίζες της και αλλού. Εγώ προσωπικά δεν βλέπω την μη βία ως μοιρολατρεία. Την βλέπω ως ποιοτική αναβάθμιση του πολιτικού διαλόγου (η φράση κλεμμένη από ένα άρθρο του Κώστα Διάκου στην εφημερίδα "πράσινη πολιτική"). Και το γεγονός ότι η προτροπή στην μη βία χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να εξασφαλίζει την ανοχή της εξουσιαστικής βίας από τα λαϊκά στρώματα, δεν αναιρεί για μένα την αξία της μη βίας ως πολιτισμένου μέσου επικοινωνίας και πολιτικής.
ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΛΥΤΗΡΙΟΣ έγραψε:Ένα από τα εύστοχα που είχε πει ο Μάρξ είναι ότι «η βία είναι μαμή της Ιστορίας». Για μένα το ζήτημα είναι να βρεθούν εποικοδομητικές μορφές βίας.
Σωστό αυτό. Πιστεύω μάλιστα ότι δεν αναιρεί την δική μου τοποθέτηση. Μπορούν να γίνουν και τα δύο παράλληλα.
Μπορούμε να επιδιώξουμε την μείωση της βίας - όχι με καταστολή, αλλά με βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, με άνοδο του μορφωτικού επιπέδου, με διοχέτευση της φυσικής βίας σε μη καταστροφικές δραστηριότητες, και φυσικά με ανεύρεση αποτελεσματικών μη βίαιων πολιτικών λύσεων.
Αναγνωρίζω ότι η αποφυγή της βίας δεν είναι πάντα εφικτή.
Αναγνωρίζω επίσης ότι η βία είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης.
Επειδή όμως η βία δύσκολα ελέγχεται, θεωρώ επιθυμητή και προτιμητέα την αναζήτηση μη βίαιων λύσεων όπου αυτό είναι εφικτό.
Αναθεωρώ δηλαδή των δήλωσή μου ότι απορρίπτω τη βία σε κάθε περίπτωση και σε κάθε μορφή. Αναγνωρίζω την αναγκαιότητα της βίας εκ μέρους του βίαια θιγόμενου που βρίσκεται σε άμυνα, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Επειδή ωστόσο είναι πάρα πολύ δύσκολο τόσο το να βρεθούν "εποικοδομητικές μορφές βίας", και ακόμη δυσκολότερο να διοχετευτεί η βία μόνο σε τέτοιες μορφές, να μην ξεφύγει από τον έλεγχο, να μην εκπέσει σε καθαρά εκτονωτική βία ή σε άλλες μορφές βίας που θα ξεφεύγουν από τον αρχικό στόχο (και να μην πέσει θύμα συκοφαντίας ή προβοκατόρικων ενεργειών, συν τοις άλλοις, γιατί όταν ασκείς βία πολύ εύκολα μπορούν να σε κατηγορήσουν γι' αυτό και να σου φορτώσουν και πράγματα που δεν έκανες ή προθέσεις που δεν είχες, ή να σου φυτέψουν διάφορους που θα ασκήσουν "μη εποικοδομητική" βία στο όνομά σου - τραμπούκους με ρόπαλα που σπάνε βιτρίνες μικρομάγαζων, τυχαίο το παράδειγμα), και επειδή ασκώντας βία χάνεις την υποστήριξη της μεγάλης μάζας του πληθυσμού που αναζητά ειρήνη και ασφάλεια (δικαίως ή αδίκως), θεωρώ προτεραιότητα την ανεύρεση μη βίαιων λύσεων και την καταφυγή σε βίαιες λύσεις μόνο όπου έχουν εξαντληθεί οι άλλες δυνατότητες.
Βέβαια, το πού ακριβώς βρίσκονται τα όρια εξάντλησης των άλλων δυνατοτήτων είναι υποκειμενικό - και νομίζω ότι πάνω εκεί γίνεται όλη η κουβέντα.
Σε ό,τι αφορά τα γκαζάκια στις εκκλησίες, για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας (ποιο θέμα; που θα έλεγε κι ο Τραμπάκουλας
), βρίσκω την ενέργεια άστοχη. Δεν ξέρω τι ήθελε να πετύχει, αλλά ξέρω τι πέτυχε: να δημιουργήσει συμπάθεια προς την εκκλησία. Γεγονός που με κάνει να θεωρώ πιθανό το ενδεχόμενο να ήταν καθαρή προβοκάτσια. Αν τώρα ήταν επίθεση προς το καρτέλ εκκλησία ως μεγάλη εταιρεία, όπως λες εσύ, δεν βλέπω να πέτυχε τίποτα. Δεν μείωσε την δύναμή της, δεν μείωσε την δημοτικότητά της, δεν ξεσκέπασε τις ατασθαλίες της. Δεν προκάλεσε και καμμία ζημιά ουσιαστική, να πεις ότι καλώς-κακώς τέλος πάντων κατάφερε να χτυπήσει καίρια τον στόχο της. Μια τρύπα στο νερό.
Αν θέλει κανείς να χτυπήσει την εκκλησία, τα γκαζάκια μου φαίνονται φαιδρός τρόπος. Δεν θα έλεγα ότι εντάσσονται σε αυτό που ονομάζεις "εποικοδομητική βία". Ας κρεμάγανε ένα πανώ απ' έξω που να λέει "Εκκλησία Κτηματομεσιτική Α.Ε." - και γέλιο θα βγάζανε, και αντίδραση δεν θα προκαλούσανε, και θα έφτανε το μήνυμα σε κάποιους. Τώρα τι στην ευχή πέτυχαν;
