Πάμε τώρα στα σημεία της απάντησης σου:
1)
Τι ακριβώς εννοείς όταν λες ότι "αισθάνεσαι ορθόδοξος"; Όπως έχει ειπωθεί κατά κόρον εδώ μέσα δεν υπάρχει ορθοδοξία (ή καθολικισμός, ή ινδουισμός κλπ) αλά καρτ! Αν αισθάνεσαι ορθόδοξος όπως λες και "θέλεις να προσφέρεις στους συνανθρώπους σου όλα όσα διδάσκει η ορθοδοξία" τότε θα πρέπει ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ να τους προσφέρεις φερ' ειπείν και το "η γυνή να φοβήται τον άνδρα" ή την άμωμη σύλληψη. (και ναι υπάρχουν και ηθικές προσταγές στην βίβλο οι οποίες είναι παντελώς εκτός τόπου και χρόνου στην σημερινή εποχή, τι γίνεται με αυτές ; και εδώ επιλογή ηθικών τώρα αξιών; αν ναι με τι κριτήρια; τα προσωπικά δικά σου; και σε 20 χρόνια που πιθανόν οι κοινωνικές συνθήκες θα έχουν και πάλι μεταβληθεί τότε εσύ ο ίδιος θα αλλάξεις την αρχική επιλογή σου; Και αν ναι ποια είναι η απόλυτη σταθερά στην θεολογία σου (μιας και φαίνεσαι να διαλέγεις και να απορρίπτεις κατά το δοκούν); Γιατί και ο θεός ο ίδιος και η ύπαρξη του να μην υπόκειται στο ίδιο ατομικό, ιδιωτικό σου κριτήριο;)θα σου πώ τι αισθάνομαι και όχι τι νομίζουν οι άλλοι για μένα. αισθάνομαι ορθόδοξος θέλω να προσφέρω στους συνανθρώπους μου όλα όσα διδάσκει η ορθοδοξία αλλά και δεν περιμένω τίποτε σαν ανταμοιβή από τον Θεό, που πιστεύω πως υπάρχει αλλά δεν επεμβαίνει στων ανθρώπων τις υποθέσεις.
Περιττό βέβαια εδώ να πω ότι αυτό το "δεν παρεμβαίνει" αντίκειται σε κάθε έννοια θεολογικής, αποκαλυπτικής ορθόδοξης αφήγησης την οποία κατά τα άλλα λες ότι ασπάζεσαι!
2)
Όχι όχι παρεξήγησες, όταν έγραφα για συναισθηματική αντίδραση δεν αναφερόμουν στο θρησκευτικό σου συναίσθημα αλλά στην προσκόλληση ενός κατά τα άλλα εμφανώς λογικού και προσγειωμένου ανθρώπου σε μια αφήγηση η οποία έρχεται σε πλήρη αντίφαση με ακριβώς αυτές του τις ιδιότητες! Αυτή η αντίφαση λοιπόν μόνο ως συναισθηματική προσκόλληση σε κάποια πολιτισμικά κατάλοιπα (όλοι σε κάποιο κοινωνικό περιβάλλον μεγαλώνουμε και είναι πάντοτε δύσκολο να αποστασιοποιηθούμε από αυτό έστω και αν η λογική μας μας ωθεί σε αυτή την κατεύθυνση) μπορεί ,για μένα , να ερμηνευθεί.όσο για το θρησκευτικό συναίσθημα που το βλέπεις σαν αντίδραση στην επιχειρηματολογία του αθεισμού δεν νομίζω πως έχουν έτσι τα πράγματα. ο αθεισμός παίζει πολλές φορές θετικό ρόλο στην λογική σκέψη του ανθρώπου αλλά και πολλές φορές όμως γίνεται χυδαίος και κάνει το σφάλμα να προτάσει την επιστήμη σαν επιχειρηματολογία στις υπαρξιστικές αναζητήσεις των θρήσκων που είναι δύο εντελώς διαφορετικά πεδία.
3)
Άχρηστη δεν ξέρω αν είναι είναι σίγουρα όμως αυτο-αντιφατική. Προσωπικά αδυνατώ να δω πως θα μπορούσα να παραβλέψω το παράλογο και θεμελιωδώς α-νοητο περιεχόμενο της ίδιας της έννοιας του θεού στην ορθόδοξη χριστιανική αφήγηση επειδή θα είχα στον νου μου κάποιο απώτερο ηθικό όφελος για μένα και τους συνανθρώπους μου! Δυστυχώς δεν μπορώ να αντιληφθώ με ποιόν τρόπο θα μπορούσα να "σβήσω" την φωνή της λογικής μέσα μου και να κάνω "τα στραβά μάτια" επειδή "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα"!η έννοια του Θεού δεν είναι άχρηστη για ανθρώπους λογικούς που χρησιμοποιούν το συναίσθημα τους για να αναδείξουν ότι καλύτερο υπάρχει μέσα στον εσωτερικό τος κόσμο.
4)
Όχι οι έννοιες αυτές δεν έχουν ανάγκη "αντικειμενικής" (εξωτερικής) ύπαρξης (αν και κατά μία έννοια είναι όντως αντικειμενικά υπαρκτές αλλά αυτή είναι μια άλλη κουβέντα) και το ίδιο θα συνέβαινε και με την έννοια του θεού αν αυτή δεν θεωρούνταν το πρωταρχικό συνειδητό μάλιστα αίτιο ύπαρξης του Κόσμου! Όπως καταλαβαίνεις η έννοια του θεού ΔΕΝ είναι τόσο υποκειμενική όσο θέλεις να υπονοήσεις (ίσως είναι για σένα αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα).οι έννοιες δεν χρειάζεται να έχουν αντικειμενική ύπαρξη, η έννοια της αγάπης, της ελευθερίας, της αίσθησης περί δικαίου, δεν είναι αντικειμενικές υπάρξεις, και όμως αυτές παίζουν σημαντικό και σπουδαίο ρόλο στις σχέσεις των ανθρώπων.
η έννοια του Θεού και κατ'επέκταση η έννοια της αγάπης προς τον συνάνθρωπο λύνει προσωπικά προβλήματα μας στις σχέσεις με τους άλλους, τα προβλήματα δημιουργούνται όταν υπερβαίνει κάποιος τις προσδοκίες του για την δυνατότητα επίλυσης των προβλημάτων του που δεν του φταίει σε καμία περίπτωση ο Θεός.
Τώρα για το θέμα της αγάπης η οποία αποτελεί την επέκταση της έννοιας του θεού πραγματικά δεν βλέπω κανέναν αποχρώντα λόγο για αυτή την διασύνδεση, μια χαρά μπορεί να υπάρχει η αγάπη (με αυτό το όρο φαντάζομαι εννοείς την κοινωνική στάση του ανθρώπου) χωρίς καμία μεταφυσική πατερίτσα να την υποστηρίζει.
5)
Αυτό δεν θα το αμφισβητούσα ποτέ μόνο που σε μια συζήτηση όπως αυτή που έχουμε εδώ μέσα (όχι μόνο σε αυτό το νήμα) η οποία ουσιαστικά απαιτεί από τους συνομιλητές να φέρουν στο τραπέζι επιχειρήματα περί ύπαρξης ή μη του θεού, το παραπάνω γεγονός (ότι δηλαδή πιστεύουν όλοι αυτοί για λόγους πολιτιστικής κληρονομιάς και συνήθειας καθώς και για καθαρά ωφελιμιστικούς λόγους) ΕΠ' ΟΥΔΕΝΙ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ!εν αμφιβάλω καθόλου πως ορισμένοι άνθρωποι μπορούν και πετυχαίνουν κάτι τέτοιο, άλλά όμως υπάρχουν και άνθρωποι που γαλουχήθηκαν με άλλες αρχές και έχουν βρεί τον οδηγό τους μέσα από την εκκλησία και τον χριστιανισμό και γενικά τις θρησκείες, και τέλος δεν θεωρώ πως πιστεύουν σε κάτι νεκρό γιατί οι ιδέες δεν πεθαίνουν ποτέ ειδικά όταν οι άνθρωποι έχουν ωφεληθεί από αυτές.
ΥΓ: Τέλος να επαναλάβω ότι δεν έχω καμία απολύτως διάθεση προσωπικής κόντρα με σένα ή οποιονδήποτε άλλο εδώ μέσα, απλούστατα σε ένα φόρουμ οι εκφραζόμενες απόψεις είθισται να προκαλούν και αντίστοιχες απαντήσεις - ερωτήσεις, δεν βγάζουμε μονολόγους!
