Δεν είναι έτσι , γιατί ανεπάρκειες μπορούν να εμφανιστούν ακόμα και στο συγκεκριμένο αν και επιφανειακό επίπεδο . Σε κάποιο μέρος τους ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα , σε κάποιον άλλο όχι . Όταν κάποιος θεωρεί πως είναι υπεύθυνος (βλέπε ελεύθερη βούληση) για οτιδήποτε εμφανίζεται στην συνείδησή του υπό την μορφή σκέψεων , αναμνήσεων κτλ , τότε είναι επόμενο να σφάλλει και ως προς την απόδοση ευθυνών . Με ποιο τρόπο κάποιος που βρίσκεται σε τέτοια πλάνη βρίσκεται εντός πραγματικότητας ? Βλέπεις δεν χρειάζεται να τεστάρουμε το μοντέλο σε εκτός θέματος βαθύτητα ανάλυσης .vesid έγραψε:Όλα αυτά ανταποκρίνονται μια χαρά στον πραγματικό κόσμο κοιτώντας τον με συγκεκριμένη οπτική. Πχ η ελεύθερη βούληση είναι ουσιαστικά το όνομα της αιτίας των ανθρώπινων αποφάσεων σε συγκεκριμένο επίπεδο ανάλυσης. Αν προχωρήσεις περισσότερο την ανάλυση (δηλ. αν αλλάξεις οπτική) τότε αυτή δεν υπάρχει πλέον όπως ακριβώς δεν υπάρχουν λουλούδια, ποδήλατα, άνθρωποι κλπ όταν κοιτάς τον κόσμο σε επίπεδο μορίων.
Δεν είναι όμως το σημαντικό το τι απορρέει από μια διανοητική αντίληψη του πραγματικού) . Αυτό που είναι κεντρικής σημασίας για το θέμα της συζήτησης και την spirituality είναι η αλήθεια της υποκειμενικής εμπειρίας , το τι εισέρχεται δηλαδή στην συνείδηση ως τέτοιο , άμεσα , και με την ελάχιστη δυνατή θεωριτικοποιήση , και από κει και πέρα το τι συνειδητοποιήσεις θα επέλθουν και ποιες θα είναι οι επιδράσεις στην ζωή και στο suffering .
Ως παράδειγμα σκέψου το γεγονός του θανάτου . Είναι ένα πράγμα να γνωρίζεις ότι θα πεθάνεις , ποιος δεν το ξέρει... , και είναι διαφορετικό το να έχεις ισχυρή συνειδητοποίηση επ' αυτού , που μπορεί να κάνει έναν καρκινοπαθή να επανεκτιμήσει όλη του την ζωή και να φτάσει να είναι πιο χαρούμενος ακόμα και από πριν πληροφορηθεί για την κατάσταση . Το ίδιο ισχύει και για το "τα πάντα ρει" , ότι δεν υπάρχει εαυτός , και άλλες μεγάλες αλήθειες .
Ναι , δεν διαφώνησα άλλωστε ως προς αυτό , αν και όπως σου είπα αναφέρεται κυρίως πραγματιστικά και όσον αφορά την υποκειμενικότητα της εμπειρίας .Ο Harris μιλάει ξεκάθαρα (και) για την αλήθεια του πράγματος.
vesid έγραψε:Δεν αποκλείω το ότι υπάρχουν αυτές οι συνειδησιακές καταστάσεις (που μπορούν να αυξήσουν την ευδαιμονία) καθώς και οι μέθοδοι απόκτησης και καλλιέργειας αυτών, αλλά μπορείς να δώσεις κάποια παραδείγματα;
Ένα απλό παράδειγμα σχετίζεται με την προσοχή και το πόσο ξύπνοι είμαστε μπροστά στην εμπειρία της στιγμής . Στην καθημερινότητά του ο μέσος άνθρωπος έχει κάποιες διακυμάνσεις σε σχέση με το πόσο προσοχή δίνει στο περιεχόμενο της συνείδησής του . Μπορούμε να δούμε την περίπτωση όπου κάποιος είναι απορροφημένος σε σκέψεις και περνούν από μπροστά του διάφοροι άνθρωποι τους οποίους λόγω της απορρόφησης δεν συνειδητοποιεί , και είναι σα να μην πέρασαν ποτέ από μπροστά του . Μπορούμε αντιθέτως να δούμε την περίπτωση που κάποιος βλέπει κάτι με προσοχή , τότε το γεγονός συνειδητοποιείται και βιώνεται διαφορετικά (μεταξύ άλλων δημιουργεί και ανάμνηση). Ένα άλλο παράδειγμα είναι η μουσική : σύγκρινε την ζωντάνια της εμπειρίας της ακρόασης όταν δίνω προσοχή σε αυτό που ακούω , και όταν ασχολούμαι με κάτι άλλο και η μουσική απλώς παίζει από πίσω . Στην δεύτερη περίπτωση είναι σα να μην βιώθηκε ποτέ . Και κάνοντας ένα συνδετικό σχόλιο με τα προηγούμενα , η αλήθεια του γεγονότος της συνέχειας της ζωής όταν δεν συνειδητοποιείται μια στιγμή , είναι αδιάφορη στο βαθμό που από την άποψη της υποκειμενικής εμπειρίας είναι σαν μην έγινε τίποτα , σα να πέθανες . Σημαντική παράμετρος της αίσθησης και της απορίας κάποιων ανθρώπων για το αβίωτο της ζωής τους , για το ..."πως πέρασε έτσι η ζωή , τι έκανα τόσο καιρό" οφείλεται στο ότι σημείωναν στο χρόνο λίγες και αδύναμες συνειδητοποιήσεις όσον αφορά την εκάστοτε στιγμή περνώντας την ζωή τους κοιμισμένοι .
Διάφορα όμως , που επιλέγονται να καλλιεργηθούν για τα θετικά τους αποτελέσματα. Για να μιλήσουμε για trancendance προχωράμε πολύ αλλά τα ενδιάμεσα στάδια βρίσκονται εύκολα υπό την εποπτεία μας .