Το μόνο που μπορώ να κάνω μποζόνιο είναι να σου περιγράψω όσο περιεκτικά μου είναι εφικτό, τη γενετική ιστορία της σκέψης μου που γέννησε το πόστ μου για σένα. Τα κύρια σημεία δλδ, γιατί το complete breakdown θα μου έπαιρνε 2 φόρα ποστς.
bozonio έγραψε: Ωστόσο το ερώτημα παραμένει: ποιο είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που χωρίς αυτό μια φιλοσοφία δε λέγεται θρησκεία;
Βλέποντας το ερώτημα σου (και αφού έχω σερφάρει ήδη απο το μπλόγκ σου και κάποια πόστ σου), σκέφτηκα: Το μποζόνιο μέσα απο την πορεία αναζήτησης του οτιδήποτε ψάχνει (που δεν με ενδιαφέρει τι), βρέθηκε (κέντραρε) σε κάτι πολύ συγκεκριμένο και όπου κανένας πρίν στο φόρουμ δεν το είχε θέσει τόσο διαυγώς.
"Παιδιά, ψάχνω κάτι πολύ συγκεκριμένο. Μπορείτε να μου πείτε ποιά ένα-δύο ή οσαδήποτε είναι τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τις φιλοσοφικές αρχές απο τις θρησκευτικές; Το βρήκα ως "δικό σου" γιατί την ίδια δομή σκέψης αναγνώρισα όταν διάβαζα την προσπάθεια σου να ξεχωρίσεις τις σεξουαλικές ταυτότητες των ανθρώπων. Πάλι προσπαθούσες και εκεί δλδ, να βρείς τα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν σεξουαλικά τον ένα ανθρωπο απο τον άλλο.
Είπα -απο μέσα μου-οτι υπάρχουν 3 τρόποι να προσεγγίσει κανείς το ίδιο πράγμα:
α) "Εξυπακούεται οτι υπάρχουν χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τις θρησκείες απο τις φιλοσοφίες, αν και δεν έχω ασχοληθεί αλλά νομίζω οτι αν ψάξει κανείς θα βρεί ("τυφλή" πίστη στην ύπαρξη διαφοροποιών χαρακτηριστικών)
β) "Υπάρχουν και αν ναι, ποιά, τα διαφοροποιά χαρακτηριστικά της φιλοσοφίας απο την θρησκεία;"
γ) Η μέση και επιλεγόμενη απο σένα διατύπωση: "Ποιό είναι εκείνο το χαρακτηριστικό...."
Το οτι ξεκίνησες με το "Ωστόσο το ερώτημα παραμένει" μου έδειχνε οτι δε θέλεις να ξεφύγεις απο την εύρεση της απάντησης, την ψάχνεις δλδ, θές να τη βρείς, ΔΕΝ την αποφεύγεις.
Αυτού του είδους συνέπεια στην πρόθεση είναι που με "έλκυσε" στο παιχνίδι. Από τη στιγμή που θές την απάντηση, τί θα σου έλειπε απο το ταξίδι σου αυτό;
Έτσι είπα ότι επειδή στη θέση σου-όπου και γω θα ήθελα την όποια απάντηση-θα το έθετα όπως το β), δλδ για ποιό φάσμα απαντήσεων να προετοιμαστώ να δώ (που να ψάξω δλδ). Έτσι, είπα να σου έδινα ένα τίπ, να λάβεις υπ'όψιν σου. ΑΚΡΙΒΩΣ όπως θα έκανε κάποιος που θα έλεγε: "εκεί που πάς πάρε και κανα έξτρα μπουκάλι νερό, ποτέ δεν ξέρεις", ή "πάρε και ζακέτα θα κάνει κρύο".
Δεν υπέθεσα δλδ την απάντηση που ψάχνεις ούτε τίποτα (για ποιό λόγο άλλωστε να το κάνω; ποιός θα ωφελούντο και πως;). Είπα οτι αν όντως είσαι ειλικρινής σε σένα και οτι πράγματι αναζητάς την αλήθεια σε οτι ψάχνεις, θεώρησα (και θεωρώ) οτι πρέπει να τα σκέφτεσαι ΟΛΑ. Αν δεν μπορείς να το κάνεις (όπως όλοι μας δλδ και άσχετα απο τους λόγους), τότε an extra tip to fill gaps, wouldn't go amiss.
Για την μία στο άπειρο έστω, πιθανότητα να απογοητευτείς που δεν βρήκες αυτό που έψαχνες με την ερώτηση σου, σκέφτηκα να "καλύψω". Οχι τόσο για την αποφυγή του συναισθήματος "απογοήτευση", όσο του να ίσως μπορέσεις να δείς μόνη σου τι πρέπει να κάνεις
μετά (οτιδήποτε κι αν θα είναι αυτό). Οτι δλδ δε ψάχνεις για να μην απογοητευτείς (ψάχνω τι δε με απογοητεύει) αλλά για να βρείς. Οτι σε περίπτωση δλδ που δεν είναι εκεί, ακριβώς επειδή ήσουν προετοιμασμένη και για αυτό, να πείς "ΟΚ, νο πρόμπλεμ, δεν είναι εδω (στις φιλοσοφίες και θρησκείες δλδ) θα είναι αλλού, το κυνήγι συνεχίζεται, θα δείξει..." Και επειδή κάποιος που ψάχνει, πολύ συχνότερα συμβαίνει να ΜΗΝ βρίσκει, απο το να βρίσκει (πιο πολλές φορές δλδ απογοητεύεται, γίνεται δεύτερη φύση του, μέχρι κάποια στιγμή που το εξοικειώνει, δεν το κρατάει ανοίκειο, γιατί είναι έτσι βλαβερό)
Αυτά για την μία στο άπειρο πιθανότητα να συμβεί επαναλαμβάνω.
Η αντίδραση σου (ειδωμένη απο μένα ως αναφέρθηκε απο πάνω) ήταν σαν το παιδί που έλεγε στη μάνα:
"άσε με και συ ρε μάνα με τη ζακέτα!! δε πάω και στον Βόρειο πόλο! όλο το να μου λες τι να κάνω θες!"(επιθετικότητα)
Βέβαια δε σε είδα σα "παιδί μου" αλλά σαν ανώνυμο συνάνθρωπο (όπως θα ήθελα να βλέπουν και μένα).
Περισσότερο κατι του consider all your options mate (έτσι καταλαβαίνω την ανταλλαγή απόψεων και ιδεών-options to consider for your problem).
Το (κολοσσιαίο) λάθος μου γράφοντας σε σένα, επιβεβαιώθηκε όταν τη 2η σου φορά διάβασα οτι παρά του οτι πήγες χιλιάδες μίλια μακρυά απο φίλους και οικογένεια για να βρείς (το οτιδήποτε, γνώση το λες εσύ), στο μυαλό σου έχεις να "αποφεύγεις" (αποφεύγει αυτός που φοβάται) και να "διατηρείς" (προστατεύεις). Έτσι διαπίστωσα οτι σου στερούσα χρόνο-ασχολούμενη μαζί μου- απο το να "μπαίνεις σε διαμάχες με οικείους και γνωστούς σου" που τις θεωρείς και πιο γόνιμες και χρήσιμες για το σκοπό σου.
Δεν ξέρω πόσα "terribly sorry" να γράψω για να σου αποδείξω οτι πράγματι λυπάμαι και μετανοιώνω για την αρχική μου πρωτοβουλία να σου πω για σένα αυτό που είδα (και που δε χρειαζόσουν τελικά όπως μου δείχτηκε) για σένα.
Παρακαλώ παρέβλεψε πλήρως και τα πάντα που έχω γράψει για σένα (αυτό είναι εύκολο, μιας και με αποφεύγεις ούτως ή άλλως να με διαβάζεις). Ήταν όλα λάθος μου. Μια τεράστια παρεξήγηση απο μέρους μου. False alarm.
Αδικαιολόγητος (πάλι ρε γαμώτο!
)
Τέλος αν και δε ξέρω σε ποιόν και σε τι θα χρησιμεύσει (αφού με αποφεύγουν πολλοί όπως λες), αλλά αφου ρώτας, να απαντήσω περί των ηθικών μου αρχών:
Φυσικά και πέρασα απο πάμπολλες (όταν λέμε πάμπολλες εννοώ πάμπολες) φιλοσοφίες αλλά ποτέ θρησκείες (πλήν του ζεν για ενα φεγγάρι). Ο λόγος (που μου "έκατσε" απο τα 11 μου περίπου) δεν ήταν η αναζήτηση κανόνων για πόρευση με ασφάλεια στη ζωή, αλλά η μανιώδης αναζήτηση στοιχείων, clues, hints of how things work. Πως δουλεύει αυτό το γαμημένο πράγμα γύρω μου που βρέθηκα να βιώνω μέσα σε αυτό το μάτσο αμοιβάδες που κουβάλαγα. Την αρχή ή αρχές λειτουργίας του. Αυτό με έφτιαχνε, αυτή η προοπτική. Πώς μεγάλωσα απο τους γονείς μου; Question everything. "να μη παίρνεις τίποτα και κανέναν ως δεδομένο, ούτε εσένα τον ίδιο. Ούτε να περιμένεις απο τους άλλους ποτέ να σε παίρνουν ως δεδομένο". Πως το "μετέφρασα" όλο αυτό; Να αποφεύγω να εξαρτάμαι απο οτιδήποτε και οποιονδήποτε και για οποιοδήποτε λόγο, σε οσο μεγαλύτερο βαθμό μπορώ. Always pay the bill and up front and move further.
Τις περισσότερες φορές δεν τα κατάφερνα. (Άλλο εξάρτηση, άλλο συνεννόηση, έτσι;
)
Τέλος πάντων, όταν κάποια στιγμή κατάλαβα για μένα, αυτά που κατάλαβα για μένα και τι ψάχνω, είδα οτι καμιά θρησκεία, ούτε φιλοσοφία μου λέει π.χ. πως να λύνω προβλήματα (ούτε στο διαδίκτυο υπάρχει), ούτε πως να λύνω πάζλ μου έλεγε κανείς. Άρα έπρεπε να βρώ τελείως μόνος την άκρη του δικού μου αινίγματος.
Εξάλλου όλα αυτά μιλάνε για το θεό και τι πρέπει να κάνει κανείς να τον συναντήσει, να σωθεί, να ελπίζει, να φοβάται, να ζήσει "γεμάτα" τη ζωή του, να ευτυχήσει και εν πάση περιπτώσει, τι να κάνει και τι να μην κάνει σύμφωνα με κοσμικές ή θείες αρχές για να χαρεί τη ζωή του και τον καλύτερο κόσμο, να είναι σε αρμονία με τις πεποιθήσεις του, τα γούστα του.
Τι κάνει όμως κάποιος που κατάλαβε οτι δεν τον ενδιαφέρουν-όπως είπα παραπάνω- τίποτα απο τα παραπάνω (απο τα 24 του και μετά); Τι να κάνει, όταν κανείς δεν μιλάει ούτε μίλησε ποτέ για αυτό που ψάχνει;
Τι να κάνει και απο που αντλεί κανείς αρχές και ηθικές όταν ψάχνει να συναντήσει τον Διάολο; Την Πρόκληση των Προκλήσεων του (όποια μορφή και αν έχει αυτή); στο μόνο που έχει βρεί a reason worth living for κυνηγώντας την?
Αυτό, (με τουλάχιστο αλλους 3-4 που είναι δίπλα του)...
[youtube]UnPB9nFRZhE[/youtube]
...and here's to those who know how to do it!
Υ.Γ. Νομίζω να κατάλαβες πλέον γιατί με αποφεύγουν πολλοί όπως λες και δυσκολεύονται να καταλάβουν τη "γλώσσα μου", αφού δεν την έχουν μιλήσει ή ακούσει πότε (πάντα το είχα αυτό, αλλά δεν είχα ποτέ προβλήματα συννενόησης με αυτούς που ήθελα να συνεννοούμαι).
Υ.Γ. και για να συντηρήσω το "thread στο αρχικό του θέμα", θρησκεία για μένα είναι οτι γουστάρει ο καθένας να είναι ή να μην είναι για να ξέρει πως να μπορεί να αποφεύγει το Κακό (όποιο ορισμό και αν του δίνει).
Take it, leave it, or do something about it.
...and here's to your dream bozonio, whatever that is.
I now rest my case.