Αν μπορώ να είμαι σύντομος, θα πω ότι Ευρώπη/Η.Π.Α. ~ποιότητα/ποσότητα, σε πολύ γενικές γραμμές.
Σε άλλες γραμμές, η ζωή εκεί δεν διαφέρει και τόσο από τη ζωή σε άλλες πολιτισμένες χώρες, κάτι που εδώ είναι ακόμα μακρυνό όνειρο...
Δεν έχω ταξιδέψει πολύ (ή όσο θα ήθελα), οι σημαντικότερες εμπειρίες μου είναι από Ιταλία και Σικάγο.
Θα μπορούσα να ζήσω και στα δύο. Βέβαια, η Ιταλία χωρίζεται σε Βόρεια και Νότια με αρκετές διαφορές, λίγο πολύ γνωστές.
Όσον αφορά το Σικάγο που γνώρισα, είναι εξαιρετικά βιώσιμη (;) πόλη.
[Σημείωση: Τα ταξίδια αυτά έγιναν γύρω στο '90]
Όπως οι περισσότερες, Αμερικανικές πόλεις, βασισμένες στο δομικό σύστημα των Ιώνων όπως συναντάται στην Πριήνη, έχει (το Σικάγο) πολύ καλή ρυμοτομία, μόνο στο κέντρο υπάρχουν ψηλά κτήρια, τα υπόλοιπα είναι το πολύ τριώροφα. Άρα, η πόλη ''αναπνέει''. Ειδικότερα το Σικάγο, που είναι γνωστό και ως "windy city''...
Κατά τα άλλα, θεωρώ πως ένας κανονικός άνθρωπος μπορεί να ζήσει μια κανονική ζωή εκεί. Αν είναι και άξιος μάλιστα, θα ευδοκιμήσει, αντίθετα από εδώ.
Μου έκανε πάντα (κακή) εντύπωση ο χαρακτηρισμός ''Αμερικανάκια'', μέχρι που διαπίστωσα ότι όταν έχεις μάθει σε κανονικά πράγματα, οι πονηροί θα σε ξεγελάσουν εύκολα και θα σε κοροϊδεύουν κι από πάνω...
Μου έκανε (καλή) εντύπωση το εξής γεγονός: Αναζητούσα συγκεκριμένη μουσική από δισκοπωλείο και αγόρασα 4-5 κασέτες (για να τις ακούσω άμεσα) αφού ρώτησα τον πωλητή και, όταν διαπίστωσα ότι η μία δεν ήταν αυτό που ήθελα, η φίλη μου εκεί μου είπε να την αλλάξω. Την ρώτησα πώς γίνεται αφού είχα ανοίξει την συσκευασία και μου απάντησε ''αφού δεν ήταν αυτό που ζήτησες''. Με τα πολλά, πήγα (παρ' όλο που ψιλοντρεπόμουν) και όντως έγινε η αλλαγή. Αυτό που κατάλαβα ήταν ότι είναι περισσότερο υπεύθυνος ένας πωλητής αν υπάρχει η δυνατότητα επιστροφής (έως και των χρημάτων, όπως μου είπαν), παρά όταν ''μετά από την απομάκρυνση από το ταμείο...''.
Περιττό να αναφέρω πόσο εύκολο ήταν να βρω δουλειά (εργασία) εκεί αν αποφάσιζα να μείνω, να κυκλοφορήσω στην πόλη και ας μην ήξερα τους δρόμους, βλέπετε, εκεί, δεν αλλάζει όνομα και αρίθμηση ένας δρόμος για λόγους ανόητους...
Το άλλο που παρατήρησα ήταν ότι υπήρχε αρκετή κινδυνολογία και εκφοβισμός από τα Μ.Μ.Ε. εκεί, κάτι που τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται και εδώ κατά κόρον...
Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι αυτό που μετράει για τους ανθρώπους είναι η καθημερινότητά τους και, αυτό στην Ελλάδα έχει παραγίνει δύσκολο...
Και εκεί υπάρχει θέμα με την Υγεία, αλλά το δικό μας χάλι δεν περιγράφεται...
Στην Παιδεία, πάλι είμαστε από τους χειρότερους, ενώ εκεί υπάρχουν τα περισσότερα καλύτερα Πανεπιστήμια στον κόσμο...
Νομίιζω ότι Υγεία και Παιδεία είναι τα σημαντικότερα.
Από 'κεί και μετά, υπάρχει και η ατομική πρωτοβουλία και ευθύνη.
Και το ευτράπελο: Για δύο εβδομάδες που κυκλοφορούσα με νοικιασμένο αυτοκίνητο, όλα ήταν μια χαρά και βρέθηκε μόνο ένας που έκανε μαλακίες στο δρόμο, όπου μου έκανε εντύπωση και τον ακολούθησα για να δω την πινακ΄δα του και να καταλάβω (στην Αμερική, πληρώνεις κάτι παραπάνω και γράφεις ό,τι θες στην πινακίδα, ως γνωστόν)...
Η πινακίδα του έγραφε O.S.F.P. !!!
