Καλά, δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μην πιστεύει στον εαυτό του.Επίγειος έγραψε: Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο σου φαίνεται αλλόκοτο, αλλά θα σου απαντήσω.
Δεν θα ήθελα να υπάρχει θεός, επειδή ακόμη και αν όπως γράφεις ήταν ο τέλειος μονάρχης, δεν θα μπορούσε να ήταν ο τέλειος μονάρχης. Ακόμη και στην δημοκρατία, κάθε κυβέρνηση είναι λιγότερο ή περισσότερο τέλεια για μερίδα μόνο ανθρώπων και όχι για όλους. Πόσο μάλλον ένας μονάρχης που απαιτεί να πιστέψεις σε αυτόν για να σε σώσει από αυτόν (κάτι που ισχύει στο σύνολο των γνωστών θρησκειών). Πως θα μπορούσε λοιπόν ένας θεός να είναι τέλειος για εμένα, παρα μόνο αν τον έπλαθα εγώ στο μυαλό μου (πράγμα που έτσι κι αλλιώς συμβαίνει με όλους τους πιστούς, επειδή αν πάρεις τυχαία 100 Χριστιανούς ή 100 Ισλαμιστές και τους ρωτήσεις πως φαντάζονται τον θεό, πιθανότατα θα πάρεις δεκάδες διαφορετικές απαντήσεις). Έτσι λοιπόν, από το να πλάσω έναν θεό στο μυαλό μου όπως τον θέλω, και να πιστέψω σε αυτόν για να μην με τιμωρήσει (επειδή υπάρχουν και κάποιοι κανόνες βάσης για να βρίσκεσαι στο οποιοδήποτε δόγμα), προτιμώ να πιστέψω στον εαυτό μου. Δεν χρειάζομαι κάποιον τέτοιο θεό, και όπως φαίνεται όλοι θεοί που υπάρχουν αυτή την στιγμή στην γη, κάπως έτσι είναι δομημένοι. Για ποιον λόγο λοιπόν να θέλω να υπάρχει κάποιος θεός; Αν πάλι μιλάμε για έναν τελείως άγνωστο και τέλειο για όλους θεό που ενδέχεται να υπάρχει κάπου, δεν μπορώ να τον θεωρήσω σαν τον τέλειο μονάρχη, μιας και δεν έχει δώσει σημεία ότι υπάρχει. Κρίνω απο τα δεδομένα που έχω μπροστά μου για τους όποιους θεούς.
Δεν θα ήθελα κυρίως όμως να υπήρχαν οι πιστοί ενός τέτοιου θεού ή όποιων γνωστών θεων, όπως υπάρχουν σήμερα σε όλες τις θρησκείες. Επειδή μπορεί όλοι οι θεοί να είναι αποκυήματα της φαντασίας των ανθρώπων, αλλά δυστυχώς οι ακόλουθοι πιστοί τους είναι αληθινότατοι και η επέμβαση στην ζωή μας μπορεί να είναι από την επιβολή της πρωινής προσευχής στο σχολείο (στην πολιτισμένη μας χώρα) μέχρι την ολοκληρωτική επιβολή θρησκευτικού νόμου με δολοφονίες σε άπιστους ή διαφορετικής σκέψης ανθρώπους. Γιατί να θέλω να υπάρχουν πιστοί όταν αποδεδειγμένα στο πέρας των χιλιετιών όλα τα δόγματα έχουν αποδεκατίσει αλλόθρησκους ή άθρησκους στην προσπάθεια τους να επιβάλλουν την θρησκευτική τους άποψη;
Δεν φτάνει δηλαδή που ο θεός τους θα σε τιμωρήσει στην μετέπειτα ζωή που δεν πιστεύεις σε αυτόν για να σε σώσει, αλλά σε αυτή την ζωή θα σε τιμωρούν ή θα σου επιβάλουν τις θέσεις τους οι πιστοί του, ανάλογα σε ποιο μέρος του κόσμου έχεις γεννηθεί.
Και πραγματικά σου φαίνεται αλλόκοτη μια τέτοια θέση; Γιατί;
Ακόμα και ο πιο θρήσκος, πιστεύει στον εαυτό του και στις δυνάμεις του.
Μάλιστα, είναι λογικό όσο περισσότερο θρήσκος είναι κάποιος, τόσο πιο θαρραλέος και ατρόμητος ή ριψοκίνδυνος να γίνεται.
Βλέπεις, σε όλες τις ηρωικές στιγμές των προγόνων μας πάντα προύπήρχε η επίκληση του Θεού.
Το να έπλαθες εσύ τον Θεό, δεν σημαίνει ότι θα τον έπλαθες και τέλειο, διότι είσαι άνθρωπος και οι άνθρωποι ως γνωστόν δεν είμαστε τέλειοι. Αυτό όμως επίσης δεν σημαίνει ότι πρέπει οι άλλοι άνθρωποι να απαιτούν από εσένα να μην σκέφτεσαι και να μην φτιάχνεις ή λατρεύεις τον Θεό σου, έτσι δεν είναι; Πως θα σου φαινότανε αν για κάποιο θέμα που σου αρέσει να ασχολείσαι κάποιοι προσπαθούν να σε πείσουν να μην το κάνεις; Ύστερα, εσύ μπορεί στη φάση αυτή να μην χρειάζεσαι τον Θεό, ακόμα να μην χρειάζεσαι και κάποιον άνθρωπο, όμως πρέπει να σεβαστείς την ανάγκη τόσων ανθρώπων να έχουν και να πιστέψουν σε έναν Θεό, ή να κάνουν πράγματα τα οποία εσύ τώρα τα θεωρείς ανούσια.
Θυμήθηκα τώρα μια συνέντευξη της Δημουλά, η οποία στην ερώτηση "κ.Δημουλά, πιστεύετε στον Θεό;", απάντησε:
"Θέλω τόσο να υπάρχει Θεός. Τον έχω τόση ανάγκη, όσο οτιδήποτε άλλο πια."
(Βλέπεις, ακόμα και ένας ακαδημαϊκός, με τίτλους και περγαμηνές, κάποια στιγμή συναισθάνεται την άβυσσο της ύπαρξης και απεγκλωβίζεται, απελευθερώνεται από τον μικρόκοσμό του.)
Πάντως αφήνεις και ένα παράθυρο ανοιχτό, διότι δεν είσαι αντίθετος γενικά με την έννοια Θεός, αλλά με τις γνωστές έννοιες Θεός που κυκλοφορούν, οπότε νομίζω πως κατάλαβα το πνεύμα σου.