forum.atheia.gr

Αγαπητά μέλη, θα ήθελα όποιος γνωρίζει κάτι να μου απαντήσει
Αν κάποιος (θρησκευόμενος) πει ψέματα σε κάποιον ότι είδε κάποιο θαύμα (όχι επειδή είναι εξαπατημένος, συνειδητά να λέει ψέματα) για καλό σκοπό (επειδή θεωρεί ότι με ένα "ψεματάκι" θα τον βάλει στο σωστό δρόμο) θεωρείται θεάρεστο από το Χριστιανισμό;
Οι γραφές λένε κάτι σχετικό; Ή καταδικάζουν τον προσυλιτισμό με "αθέμιτα" μέσα;

Ο χριστός λένε πως είπε "εγώ είμαι η αλήθεια", αλλά το είπαν κι άλλοι πιο πριν.
Πολλοί δε μισογύνηδες, υποκριτές ερμηνευτές του παραμυθιού με τον Γιέσουα,
με πρωτοστάτη τον Ιωάννη τον χρυσόστομο ονομάζουν τη γυναίκα "κόρη του ψεύδους".

Κρίνε μόνος σου.

athriskos_97 έγραψε:Αγαπητά μέλη, θα ήθελα όποιος γνωρίζει κάτι να μου απαντήσει
Αν κάποιος (θρησκευόμενος) πει ψέματα σε κάποιον ότι είδε κάποιο θαύμα (όχι επειδή είναι εξαπατημένος, συνειδητά να λέει ψέματα) για καλό σκοπό (επειδή θεωρεί ότι με ένα "ψεματάκι" θα τον βάλει στο σωστό δρόμο) θεωρείται θεάρεστο από το Χριστιανισμό;
Οι γραφές λένε κάτι σχετικό; Ή καταδικάζουν τον προσυλιτισμό με "αθέμιτα" μέσα;

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα αδελφέ μου.
Τι είναι ένα ψεμματάκι μπροστά στη σωτηρία της ψυχής.
Απολωλός πρόβατο!

Ρωμ. 3,7
Καθε δε αμαρτωλός θα ημπορούσε πάλιν να είπη· Εάν η φιλαλήθεια του Θεού έλαμψε και επλεόνασε, προς δόξαν του αγίου του ονόματος χάρις εις την ιδικήν μου ψευδολογίαν και ασυνέπειαν, διατί τότε εγώ κρίνομαι και δικάζομαι ως αμαρτωλός, αφού έτσι έχω συντελέσει εις την δόξαν του Θεού;

Τί εννοεί ακριβώς εδώ;

Ότι δεν πρέπει να λες ψέματα ώστε να οφελήσεις τον Θεο και αν το κανεις θα κριθείς όπως όλοι οι άλλοι αμαρτωλοι (που λένε ψέματα γενικά)

Αν και αν ψάξεις την Βίβλο είμαι σίγουρος ότι θα βρείς αποσπάσματα που να λένε ακριβώς το αντίθετο

Τουλάχιστον ο Μωεχεσάμεθ (ουλουάχατ ουλουάχατα) φοράει παντελόνια και το λέει στα ίσια στους πιστούς του ότι είναι καλό να ψεύδονται προς όφελός του. Όχι παίζουμε, γατάκι Γιαχβέ.

κάπου είχα διαβάσει ότι αν λες ψέματα για το θεό είνια οκ. Κουβέντα κάποιου από τους αγίους. Να ψάξω να το βρω

Μόνο μην απαρνηθείς το άγιο πνεύμα.

στο 52:00

στον σωστό δρόμο δεν οδηγείς κάποιον με ψέματα, αλλά με την αλήθεια. όσο σκληρή κι αν είναι .
το ψέμα φέρνει τον εφησυχασμό, και την αυταπάτη, σε αντίθεση με την αλήθεια που φέρνει την εγρήγορση και την αφύπνιση.
φαντάσου να περιμένει κάποιος το αη βασίλη μέχρι τα 80 του και π[ώς η κοκκινοσκουφίτσα θα βγεί από την κοιλιά του κακού λύκου, κι όμως κάποιοι περιμένουν μέσα από τα τυχερά παιχνίδια τον αη βασίλη, και άλλοι να αναστηθούν στην άλλοι ζωή έξω από την κοιλιά του κακού λύκου.
τα ψέματα όταν τα δέχεσαι, δεν είναι τίποτε άλλο, πέρα από επιθυμίες να αποκτήσεις αυτό που δεν μπορείς για πάντα , και φόβος πως θα αποφύγεις το αναπόφευκτο.
ενώ όταν τα λές θέλεις πάνω από όλα να πείσεις τον ίδιο σου τον εαυτό και μετά σε αυτόν που του τα λές.
ψυχολόγο; για εξομολογητή; εμείς αποφασίζουμε και οι δύο είναι απαραίτητοι .

Θεόφιλος έγραψε:στον σωστό δρόμο δεν οδηγείς κάποιον με ψέματα, αλλά με την αλήθεια. όσο σκληρή κι αν είναι .

Για νιτσεικό σε κόβω.

Θεόφιλος έγραψε:στον σωστό δρόμο δεν οδηγείς κάποιον με ψέματα, αλλά με την αλήθεια. όσο σκληρή κι αν είναι .
το ψέμα φέρνει τον εφησυχασμό, και την αυταπάτη, σε αντίθεση με την αλήθεια που φέρνει την εγρήγορση και την αφύπνιση.
φαντάσου να περιμένει κάποιος το αη βασίλη μέχρι τα 80 του και π[ώς η κοκκινοσκουφίτσα θα βγεί από την κοιλιά του κακού λύκου, κι όμως κάποιοι περιμένουν μέσα από τα τυχερά παιχνίδια τον αη βασίλη, και άλλοι να αναστηθούν στην άλλοι ζωή έξω από την κοιλιά του κακού λύκου.
τα ψέματα όταν τα δέχεσαι, δεν είναι τίποτε άλλο, πέρα από επιθυμίες να αποκτήσεις αυτό που δεν μπορείς για πάντα , και φόβος πως θα αποφύγεις το αναπόφευκτο.
ενώ όταν τα λές θέλεις πάνω από όλα να πείσεις τον ίδιο σου τον εαυτό και μετά σε αυτόν που του τα λές.
ψυχολόγο; για εξομολογητή; εμείς αποφασίζουμε και οι δύο είναι απαραίτητοι .

Μα καλά εννοείται ότι τα ψέματα δεν οδηγούν στο σωστό δρόμο. Εγώ άλλο ρωτάω, αν ο Χριστιανισμός κατακρίνει τα ψέματα όσον αφορά τα θαύματα ή όχι

Ο Πιλατος στο τελος του διαλογου του με τον Ιησου τον ειχε ρωτησει το "τι εστιν αληθεια",χωρις να περιμενει απαντηση ουτε και εκεινος φυσικα να του απαντησει.Προκειται για την αληθεια του δημιουργισμου,αυτο που υπαρχει επειδη πιστευεται κι οτι πιστευεται ειναι αναγκαστικα η αληθεια γιατι τα ψεμματα δεν τα θελει ουτε και τα πιστευει κανεις.Οποτε αρκει απλα και μονον να γινει κατι πιστευτο και αποδεκτο απο τον κοσμο και μετα δημιουργειται μια κατασταση η οποια λειτουργει αυτονομα.Και ποιος μετα παραδεχεται οτι υποκινει τον κοσμο να πιστευει σε ψεμματα και ποιος ο οποιος τα πιστευει παραδεχεται το εσφαλμενο της πιστης του κι εξακολουθει παρολα αυτα να πιστευει.

Αλλα υποκριτες με ψευτικη πιστη που φαινεται ως αληθινη υπαρχουν παμπολλοι,αλλα κανεις δεν ειναι τοσο τρελος ωστε να το περαδεχεται δημοσια.

Οποτε το θαυμα της υποθεσης δεν ειναι το γεγονος καθαυτο,αλλα η πιστη οτι συνεβηκε,δηλαδη το πραγματικο θαυμα ειναι η βλακεια και η ευπιστια του κοσμου και η ευκολια που αποδεχονται το οτιδηποτε αντιβαινει στην στοιχειωδη λογικη.Αλλα ειπαμε μακαριοι οι πτωχοι τω πνευματι,κοινως "ζητω οι χαζοι".

athriskos_97 έγραψε:
Μα καλά εννοείται ότι τα ψέματα δεν οδηγούν στο σωστό δρόμο. Εγώ άλλο ρωτάω, αν ο Χριστιανισμός κατακρίνει τα ψέματα όσον αφορά τα θαύματα ή όχι

εξαρτάται από το τι εννοείς με την λέξη χριστιανισμός.
αν εννοείς την άδολη και αγνή( η μάλλον καλύτερα τυφλή) πίστη των απλών πιστών,σίγουρα είναι κατακριτέα, αλλά η πίστη τους δεν τους αφήνει για ξεχωρίσουν την αλήθεια από το ψέμα.
αν εννοούμε την την επίσημη ηγεσία της χριστιανικής θρησκείας ιεραρχικώς από την κορυφή μέχρι την βάση σίγουρα δεν έχουν να κατακρίνουν ψέματα περί θαυμάτων γιατί από αυτά αντλούν δύναμη. κοινωνική, πολιτική,και κυρίως οικονομική.
μερικά τρανταχτά ψεύδη της χριστιανικής θρησκείας περί θαυμάτων. άμωμος σύλληψη,ανάσταση, και ιστορικός βίος ενός ανθρώπου που ποτέ δεν υπήρξε ποτέ ιστορικά παρά μόνο σαν μύθος, άγιο φώς, και δεν θέλω να συνεχίσω γιατί μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.

Ibraim Bielidopoulos έγραψε:

Θεόφιλος έγραψε:στον σωστό δρόμο δεν οδηγείς κάποιον με ψέματα, αλλά με την αλήθεια. όσο σκληρή κι αν είναι .

Για νιτσεικό σε κόβω.

ο νίτσε έχει πεί πολλά για την χριστιανική θρησκεία, ο οποίος θα έπρεπε να διδασκεται στα σχολεία αντί του μαθήματος των θρησκευτικών.

Αγαπητοί αθειστές, ως άτομο που πρόσφατα εγκατέλειψε το Χριστιανισμό (ούτε 2 χρόνια), έχω καταλήξει ότι η μόνη απόδειξη είναι τα θαύματα (ή "θαύματα" αν το θέλετε έτσι) αν γίνονται.
Τέλος πάντον θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση, αν και οι πολλές ερωτήσεις σε άλλα ποστ μου παίζει να σας φαίνονται γελοίες...
Ο παππούς μου (από τη μεριά της μάνας μου) είναι ένα βαθιά θρησκευόμενο άτομο, ο οποίος δίνει σχεδόν όλη (αν όχι όλη) τη σύνταξή του για να φωτοτυπίζει φυλλάδια και χαρτιά σχετικά με τη θρησκεία (προφητείες, λόγια αγίων, μοναχών, αποδείξεις για θαύματα και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε...). Πάει κάθε κυριακή εκκλησία, δεν χάνει καμία παράκληση και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, και μελετάει αν και στα γεράματα στον ελεύθερο χρόνο του (κυρίως χριστιανικά συγγράματα).
Έχει πει στη μάνα μου για θαύματα που έχει βιώσει ένας φίλος του (μοίραζε μελομακάρονα σε κάτι φτωχούς, γύρω στις 40 οικογένειες, δεν είχε ούτε για τους μισούς, οι κούτες αυξήθηκαν και έφτασαν για όλους!), αλλά και στον ίδιο (είχε δει λέει μία "δαιμονισμένη", η οποία πετούσε (εννοούσε ότι πηδούσε ψηλά και μακριά και κατά την κρίση του δεν μπορεί να γίνει με ανθρώπινες δυνάμεις, ότι την κρατούσαν 4 άτομα για να μην μισερώσει κανέναν κτλ), για μία θαυματουργική ίαση σε κάτι πόνους στη μέση του (Παναγία Τήνου νομίζω), για μία φορά που πήγε να βγάλει φωτοτυπίες, το φωτοτυπικό στο μαγαζί έβγαζε όλων των άλλων εκτός από τα δικά του, μέχρι που το σταύρωσε και μετά έβγαλε τα πάντα και μπορώ να πω ότι δεν με άφησαν ανεπιρέαστο.
Επίσης δεν τα έχει χαμένα (είμαι σίγουρος), καθώς είναι μέσα σε όλα, ασχολείται ακόμα με τα χωράφια, μελετάει και έχει πολλούς φίλους (από την εκκλησία φαντάζομαι οι περισσότεροι). Επίσης το θεωρώ δύσκολο να λέει ψέματα διότι ένας πορωμένος χριστιανός έχει ως αρχή την εντιμότητα.
Η μάνα μου μου έχει πει ότι ο Δεσπότης του έχει δόσει την άδεια να μοιράζει φυλλάδια. Σκέφτομαι μήπως τον έχουν παραπλανήσει ο κοινωνικός του περίγυρος και τα κάνει όλα αυτά.

Αυτό όμως που με προβλημάτισε περισσότερο έιναι ότι όταν του είπα ότι είμαι άθρησκος αντί να στεναχωρεθεί αντίδρασε τόσο ψύχραιμα σαν να μην τον ένοιαξε, και το μόνο που έκανε ήταν να μου δώσει φυλλάδια με αποδεικτικά στοιχεία (και καλά).
Εσείς τί λέτε για όλα αυτά; Λέτε να λέει ψέματα; Γιατί πιστεύετε ότι μοιράζει τα χαρτιά; Έχετε ζήσει κάτι ανάλογο; ´Η κάποιος φίλος, συγγενής που να συπεριφέρετε έτσι; Σας έχει "εξαπατήσει" ποτέ κανείς γνωστός ή συγγενής σας με θαύμα της φαντασίας του για να σας βάλει στο "σωστό δρόμο;" ;. Οκ ξέρω ότι και οι πιο καλοί άνθρωποι μπορεί να είναι διαφορετική φάση, αλλά φαίνεται ότι αυτά που λέει ο παππούς τα πιστεύει ακράδαντα...

Ο παππούς σου είναι απατεωνάκος θεόπληκτος. Μην το πάρεις προσωπικά, διότι απατεώνες είναι σχεδόν όλοι οι νεοέλληνες που έχουν πατήσει τα 50. Τους πιάνει μια λύσσα όταν γεράσουν ότι το κράτος (δηλαδή όλοι εμείς) τους χρωστάει και ότι το κράτος είναι αυτοί και γενικά έχουν πολύ ψηλά τον αμανέ, αν και απαίδευτοι και ημιμαθείς. Αν είχαν κότσια οι νέοι να τους υψώσουν την φωνή και να τους βάλουν στη θέση τους θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα.

Ειλικρινά, το ερώτημα δεν είναι καθόλου τι λέμε και σκεφτόμαστε εμείς, αλλά εσύ.

Ξέρεις, τους συγγενείς δεν τους επιλέγουμε. Επίσης, και γι' αυτούς ισχύει ότι ο σεβασμός πρέπει να κερδηθεί. Μπορεί μεν να τους αγαπάμε, αλλά να μη σεβόμαστε τη γνώμη τους, τουλάχιστον σε κάποιους τομείς. Παρ' όλ' αυτά, καλύτερα να μην πω τι σκέφτομαι για τον παππού σου.

ΕΝΤΙΤ
Είναι πολύ παράξενο που όλα αυτά τα "θαύματα" γίνονται τόσο κρυφά, (νομίζει ότι;) τα βλέπει μόνο ένας ή ελάχιστοι κάθε φορά, και ποτέ δεν μπορούν να επαναληφθούν σε ελεγχόμενες συνθήκες. Σαν να μην έγιναν ποτέ. Περίεργο.
Δημιουργούν, επίσης, και εύλογες απορίες. Άλλοτε μελομακάρονα, άλλοτε ψωμιά και ψάρια, άλλοτε μάννα. Τουλάχιστον άλλοι είναι σταθεροί, λένε νέκταρ και αμβροσία και τελειώνει εκεί το παραμύθι.

Η ερώτηση είναι μπορεί το φαινόμενο το οποίο εξηγείται με θαύμα, να εξηγηθεί χωρίς αυτό; Πχ λόγω ανθρωπίνου σφάλματος, όπως το ότι δεν υπολόγισα καλά πόσα μελομακάρονα έχει το κάθε κουτί. Η, δε έχω ιδέα πως δουλεύουν τα φωτοτυπικά μηχανήματα. Η, κάποιος κάπου τα φούσκωσε, και επειδή τον έχει επηρεάσει η ηλικία και η δεισιδαιμονία, συμπληρώνει τα κενά μνήμης που αναπόφευκτα έχει με φαντασία.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν εγγενή ροπή στη δεισιδαιμονία, τόσο έντονη που δε μπορούν να μετρήσουν ούτε τα μελομακάρονα που έχουν, χωρίς να επικαλεστούν κάποιο θαύμα. Η έχουν τρομερό εγωισμό, τόσο τρομερό που αντί να παραδεχτούν ότι δεν ξέρουν πως δουλεύει ένα φωτοτυπικό επικαλούνται μια θεϊκή οντότητα που επηρεάζει η λειτουργία του κατά το δοκούν. Η και τα δύο, ταυτόχρονα.

Όσο για εσένα φίλε μου που μας τα γράφεις, αν σου τα έλεγε κάποιος άσχετος, πως θα τα έκρινες; Αν αντιλαμβάνεσαι ότι θα τα έκρινες με σκεπτικισμό, σημαίνει ότι η συναισθηματική σου σχέση με τον παππού σου επηρεάζει την κρίση σου, αυτό σημαίνει ότι η κρίση σου δεν είναι αντικειμενική. Αυτό θα πρέπει να το παλέψεις μόνος σου.

Πάντως προς ενημέρωση σου, παρόλο που τα παραπάνω είναι εξωφρενικά, έχω ακούσει άλλα για άλλα να ισχυρίζεται ο κόσμος, όπως ότι η γη είναι επίπεδη, η ότι τους απήγαγαν εξωγήινοι και τους έκαναν πειράματα. Μπροστά σε αυτά, το ότι πολλαπλασιάστηκαν τα μελομακάρονα, η το ότι ο θεός είχε βάλει password στο φωτοτυπικό το σταυρό μου φαίνονται πταίσματα.

Είναι γενικότερο φιλοσοφικό ερώτημα αυτό. Πώς κρίνεται ηθικά μια πράξη, εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων; Υπάρχουν πράξεις εγγενώς κακές ανεξαρτήτως κινήτρων, συνθηκών και συνεπειών ή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Δεοντολογία ή συνεπειοκρατία; Ο χριστιανισμός κατά κανόνα προωθεί το πρώτο και κρατάει το δεύτερο μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις κι εφόσον έχεις αποδείξει ότι είσαι καλός στο πρώτο, δηλ. να μην κάνεις κάτι επειδή είναι εγγενώς κακό ανεξαρτήτως κινήτρων και συνεπειών. Αυτοί που κηρύττουν το χριστιανισμό ή είναι αποτραβηγμένοι από τα εγκόσμια και πρέπει να συναναστραφούν με λα'ι'κούς έχουν παραγγελία από τον ευαγγελιστή Ματθαίο να είναι 'πονηροί σαν φίδια και άκακοι σαν περιστέρια', παραδειγματιζόμενοι από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού.

Οπότε, για να απαντήσω, ο μοναχός και ο παπάς έχουν περιθώριο να πουν κανένα... ψεματάκι αν είναι για την 'ψυχική ωφέλεια' κάποιου. Ένας απλός άνθρωπος ή τουλάχιστον έχει πολύ μικρότερο περιθώριο να παίξει με τις συνέπειες.