Λόγος περί αθεΐας κι ελληνική πραγματικότητα

[dtango]

@ntoreMy, Ιοκάστη, Tiktaalik

Σίγουρα πάντως το να γυρίσεις να πεις σε μια μάνα η οποία χάνει το παιδί της "σκέψου το λογικά είναι άνθρωπος και φθαρτός και είναι λογικό να φύγει από κάποια αιτία..." είναι μεν το λογικό αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι πιθανό να βγάλεις εκείνη την ώρα τα λόγια από το στόμα!

Διαβάζοντας όσα έγραψες, στο παραπάνω αλλά και σε επόμενο σχόλιό σου, διαπίστωσα ότι κοντράρουμε ο ένας τον άλλον διότι δεν έγινε από την αρχή η διευκρίνιση πως ο λόγος που γίνεται εδώ για τον φόβο του θανάτου αναφέρεται αποκλειστικά στην μετά θάνατο κατάσταση (κόλαση, άγνωστο κ,τ.λ.).
Ο άθεος πιστεύει (ή τουλάχιστον έτσι αντιλαμβάνομαι εγώ την αθεϊα) ότι με τον βιολογικό θάνατο επέρχεται το αμετάκλητο τέλος και άρα δεν μπορεί να διατηρεί φόβο για οποιαδήποτε μεταθανάτιο κατάσταση.
Επιπλέον, η οποιαδήποτε μεταθανάτια κατάσταση παραπέμπει σε ύπαρξη ψυχής και στην περίφημη αθανασία της: πράγματα απαράδεκτα για τον άθεο.

…εκεί που υστερεί ο λόγος περί αθεΐας γενικά και όχι μόνο στην Ελλάδα είναι το ζήτημα της παρηγοριάς των ανθρώπων.

Και τι είναι η αθεΐα για να παρηγορεί τους ανθρώπους; Το θέμα είναι να μάθει ο καθένας να μην κρατάει δεκανίκια και να στηρίζεται στα πόδια του, όχι να αλλάξουν τα δεκανίκια τους με καινούρια που θα τους δώσουμε εμείς.

Εγώ προσπαθώ να αποδείξω ότι η τρύπα που θα αφήσει η ξεριζωμένη πίστη θα είναι μια τρύπα στο κενό, αλλά εσύ παρουσίασες το ζήτημα πολύ καλλίτερα.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα ίσως είναι καλύτερα να ακολουθήσουμε μια αγνωστικιστική τακτική. Κανείς δε ξέρει τι γίνεται μετά τον θάνατο, το μόνο σίγουρο είναι ότι συμβαίνει.

Όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει μετά τον θάνατο: αποσύνθεση και ανυπαρξία. Υπάρχουν και διάφοροι κλάδοι της επιστήμης που μπορούν να το αποδείξουν.
Δεν γνωρίζουμε πως γεννήθηκε το σύμπαν και που και πως πρωτοεμφανίστηκε η ζωή. Αυτό όμως δεν μας επιτρέπει να επεκτείνουμε την δικαιολογημένη άγνοιά μας και σε ιδέες τις οποίες εμείς οι ίδιοι εμπνευστήκαμε ώστε να ισχυριζόμαστε ότι δεν γνωρίζουμε αν οι ιδέες μας είναι σωστές ή όχι.

[Γιατρος Του Ικα]

Ο άθεος πιστεύει (ή τουλάχιστον έτσι αντιλαμβάνομαι εγώ την αθεϊα) ότι με τον βιολογικό θάνατο επέρχεται το αμετάκλητο τέλος και άρα δεν μπορεί να διατηρεί φόβο για οποιαδήποτε μεταθανάτιο κατάσταση.

Η μόνη μου διαφωνία τελικά μαζί σου είναι αυτό το και άρα που υπογράμμισα.

[Ιοκάστη]

Λοξία ωραία τα είπες

dtango

Ο άθεος πιστεύει (ή τουλάχιστον έτσι αντιλαμβάνομαι εγώ την αθεϊα) ότι με τον βιολογικό θάνατο επέρχεται το αμετάκλητο τέλος και άρα δεν μπορεί να διατηρεί φόβο για οποιαδήποτε μεταθανάτιο κατάσταση.

1η παρατήρηση: γενικά μάλλον ναι, ο άθεος έτσι βλέπει τον βιολογικό θάνατο αλλά δεν θεωρώ πως αυτό είναι κανόνας. Όπως έχω ξαναπεί δεν υπάρχει δόγμα, άρα μπορεί κάποιος να είναι άθεος και να σκέφτεται πως ίσως και να υπάρχει κάτι μετά θάνατον.

2η παρατήρηση. Ναι, για κάποια μεταθανάτιο κατάσταση όντως - αν πιστεύεις πως δεν υπάρχει κάτι - δεν φοβάσαι. Όμως νομίζω πως ο φόβος τον περισσότερων ανθρώπων δεν είναι για το πως θα είναι το μετά, αν δηλαδή θα πάνε στον παράδεισο ή στην κόλαση κι αν θα βασανίζονται αιώνια μετά θάνατον, αλλά για το αν υπάρχει κάτι (οτιδήποτε) μετά. Ο φόβος δηλαδή προέρχεται από την απώλεια της ζωής, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως όλα τελειώνουν κάποια στιγμή και μετά ό,τι κάναμε, ότι υπήρξαμε εξαφανίζεται. Γι'αυτό και πολλοί στρέφονται στις θρησκείες, γιατί τους δίνουν μια ελπίδα πως θα συνεχίσουν να υπάρχουν όταν πεθάνουν, άσχετα με το πως και το που.

Κι εγώ τον έχω αυτό τον φόβο. Μ'αρέσει πολύ η ζωή και μου φαίνεται αδιανόητο πως κάποτε θα τελειώσει. Φοβάμαι και στεναχωριέμαι για όλα όσα θα χάσω, και το ότι πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα μετά το ενισχύει αυτό το συναίσθημα. Αλλά δεν μπορώ να κάνω και κάτι, δεν έχω σκοπό να "χάσω" από τώρα αυτή την ζωή για έναν φόβο.

[Λοξίας]

Ο άθεος πιστεύει (ή τουλάχιστον έτσι αντιλαμβάνομαι εγώ την αθεϊα) ότι με τον βιολογικό θάνατο επέρχεται το αμετάκλητο τέλος και άρα δεν μπορεί να διατηρεί φόβο για οποιαδήποτε μεταθανάτιο κατάσταση.

Λογικά αυτή είναι, ή πρέπει να είναι, η αντίληψη ενός αθεϊστή.
Η πρόταση που ακολουθεί το "άρα", δεν χρειάζεται. Αφού ο αθεϊστής πιστεύει πως δεν υπάρχει οποιαδήποτε μεταθανάτιος κατάσταση, το να συμπεραίνεις πως γι' αυτό δεν πρέπει να φοβάται κάποια μεταθανάτιο κατάσταση, είναι πλεονασμός.

Κι εγώ τον έχω αυτό τον φόβο. Μ'αρέσει πολύ η ζωή και μου φαίνεται αδιανόητο πως κάποτε θα τελειώσει. Φοβάμαι και στεναχωριέμαι για όλα όσα θα χάσω, και το ότι πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα μετά το ενισχύει αυτό το συναίσθημα. Αλλά δεν μπορώ να κάνω και κάτι, δεν έχω σκοπό να "χάσω" από τώρα αυτή την ζωή για έναν φόβο.

Έτσι. Φυσιολογική, θέλω να πιστεύω, συναίσθηση ενός αθεϊστή.

[Diabolicus]

Και να πιαστώ από αυτό γιανα πω πως για μένα το θέμα δεν είναι αν πιστεύει κανείς σε μια μεταθανάτια ζωή ή όχι, αλλά αν αυτή η πίστη του θα τον κάνει πρόβατο σε ένα δόγμα. Αν όχι τότε που το κακό στο να πιστεύει;

Γιατί λοιπόν αφού το να πιστεύουμε δεν κάνει κακό όπως το λές, δεν ασχολούμαστε με το τι είναι "το δόγμα" και τί το "πρόβατο"; Αν λύσουμε τα "ερμηνευτικά" (δλδ τα συλλάβουμε ως έχουν και οχι ως ερμηνείες) ΙΣΩΣ διαπιστώσουμε οτι κάτω απο άλλες προυποθέσεις να μπορέσουμε όλοι οχι μόνο να απαλλαχτούμε απο τον φόβο της "μεταθανάτιας ζωής" αλλά κατι ακόμα καλύτερο. Να επιδιώξουμε τη γνώση του Όλου, για το συμφέρον Όλων δλδ την νίκη επι του Φόβου για πάντα.

Στα περί συναισθημάτων και συμφωνώ και διαφωνώ. Στο μήνυμα: "Καλά τα λες, αλλά σκέφτομαι το θάνατο και χέζομαι απάνω μου" θα έλεγα κάτι στο στυλ «κι εγώ το ίδιο αλλά δυστυχώς η απάντηση του χριστιανισμού στο θέμα δεν με καλύπτει και δεν μπορώ να δεχτώ έναν δυνάστη πάνω στην ζωή μου μόνο και μόνο επειδή φοβάμαι για το μετά (και μπλα μπλα μπλα γιατί μάλλον θα το ανέλυα λίγο παραπάνω». Φυσικά και πάλι δεν θα ήταν ικανοποιητική απάντηση για πολλούς…

Ανατρέχεις στον χριστιανισμό για να δείς που είναι, αν υπάρχει και ποιός είναι ο δυνάστης; Νόμιζα οτι το πρόβλημα μας είναι οτι "σκέφτομαι το θάνατο και χέζομαι απάνω μου". Αν έρθει ο χ και σου πεί τι μπορείς να κάνεις "δυναστικά" πάνω σε "χριστιανικές αρχές" και όλοι μας κανοντάς τα καταλήγαμε στο "σκέφτομαι το θάνατο, με πιάνουν τα γέλια και συνεχίζω να δημιουργώ ζωή", θα ακουγόταν σαν καλο deal;

Κι εγώ τον έχω αυτό τον φόβο. Μ'αρέσει πολύ η ζωή και μου φαίνεται αδιανόητο πως κάποτε θα τελειώσει. Φοβάμαι και στεναχωριέμαι για όλα όσα θα χάσω, και το ότι πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα μετά το ενισχύει αυτό το συναίσθημα. Αλλά δεν μπορώ να κάνω και κάτι, δεν έχω σκοπό να "χάσω" από τώρα αυτή την ζωή για έναν φόβο.

Το μεταφράζω: Μου αρέσει η ζωή, δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μου (οχι η συναίσθηση μου δλδ) οτι κάποτε θα τελειώσει και εμείς αντι να σκεφτούμε (αφου με το νου μας φαίνεται παράδοξο, δλδ προβληματικό σαν διαπίστωση, το να μη μπορούμε) τη λύση που ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει (αφου δε το χωρά είπαμε ο νους μας), καθόμαστε και στεναχωριόμαστε και φοβόμαστε για να "ζησουμε" την όποια ζωούλα μας έχει μείνει.

How PATHETIC does that sound?

Ακόμα περισσότερο η "συγκατάβαση" του Λοξία (ο οποίος μας έχει πει και οτι θέλει να ζήσει 700 χρόνια) οτι ΘΕΛΕΙ να πιστεύει οτι η pathetic διαπίστωση παραπάνω είναι και η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΉ !!!!!! ως συναίσθηση βεβαίως.
Άρα ο νους μας ξέρει, το συναίσθημα φοβάται και μείς ασχολούμαστε με το συναίσθημα.
Μου θυμίζει το ανέκδοτο με την αρκούδα και τον κυνηγό...

Ρε συ, είσαι σίγουρος οτι έρχεσαι στο δάσος για κυνήγι;

[dtango]

@Γιατρός, Λοξίας, Ιοκάστη

Η μόνη μου διαφωνία τελικά μαζί σου είναι αυτό το και άρα που υπογράμμισα.

Η πρόταση που ακολουθεί το "άρα", δεν χρειάζεται.

Κατάρα, παρ’ ολίγον σύμπνοια!!

1η παρατήρηση: γενικά μάλλον ναι, ο άθεος έτσι βλέπει τον βιολογικό θάνατο αλλά δεν θεωρώ πως αυτό είναι κανόνας. Όπως έχω ξαναπεί δεν υπάρχει δόγμα, άρα μπορεί κάποιος να είναι άθεος και να σκέφτεται πως ίσως και να υπάρχει κάτι μετά θάνατον.

Παραβλέπεις το γεγονός ότι το κάτι μετά θάνατον για να υπάρξει προϋποθέτει αθανασία ψυχής, οπότε άτοπον.

[Ιοκάστη]

Diabolicus
Έχεις χάσει λίγο το θέμα; Κι έχει ξεφύγει και λίγο η γλώσσα σου; Και μήπως μιλάς πολύ και ρωτάς πολύ αλλά εσύ δεν δίνεις απαντήσεις και δεν λες και πολλά τελικά; (λέω μήπως;)

Γιατί λοιπόν αφού το να πιστεύουμε δεν κάνει κακό όπως το λές…

ΔΕΝ πιστεύω σε κάτι, αλλά ναι δεν θεωρώ κακό το να πιστεύει κανείς.

δεν ασχολούμαστε με το τι είναι "το δόγμα" και τί το "πρόβατο";

Δόγμα είναι η Αγία Γραφή για παράδειγμα και πρόβατο είναι αυτός που βάζει παρωπίδες και κάνει ό,τι του λένε χωρίς να σκέφτεται και χωρίς να αμφισβητεί τίποτα.

Αν λύσουμε τα "ερμηνευτικά" (δλδ τα συλλάβουμε ως έχουν και οχι ως ερμηνείες) ΙΣΩΣ διαπιστώσουμε οτι κάτω απο άλλες προυποθέσεις να μπορέσουμε όλοι οχι μόνο να απαλλαχτούμε απο τον φόβο της "μεταθανάτιας ζωής" αλλά κατι ακόμα καλύτερο. Να επιδιώξουμε τη γνώση του Όλου, για το συμφέρον Όλων δλδ την νίκη επι του Φόβου για πάντα.

Για εξήγησέ μας πως. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να συζητήσω για το αν γίνεται αυτό και πως.

Ανατρέχεις στον χριστιανισμό για να δείς που είναι, αν υπάρχει και ποιός είναι ο δυνάστης;

1ον ανατρέχω στον χριστιανισμό γιατί το αρχικό θέμα που έθεσε ο Ευθύμης μιλούσε για την παρηγοριά που προσφέρουν οι θρησκείες σε κάποια θέματα κι αφού η επικρατούσα θρησκεία εδώ είναι ο χριστιανισμός μ’αυτόν θα ασχοληθώ.
2ον ναι υπάρχει και είναι ο θεός όπως τον παρουσιάζει η εκκλησία. Οι πιστοί καλώς ή κακώς απευθείας σύνδεση με αυτόν στον οποίο πιστεύουν δεν έχουν οπότε κάνουν ό,τι τους λένε οι παπάδες…

Νόμιζα οτι το πρόβλημα μας είναι οτι "σκέφτομαι το θάνατο και χέζομαι απάνω μου". Αν έρθει ο χ και σου πεί τι μπορείς να κάνεις "δυναστικά" πάνω σε "χριστιανικές αρχές" και όλοι μας κανοντάς τα καταλήγαμε στο "σκέφτομαι το θάνατο, με πιάνουν τα γέλια και συνεχίζω να δημιουργώ ζωή", θα ακουγόταν σαν καλο deal;

Τι εννοείς όταν λες χριστιανικές αρχές; Γιατί μερικές αρχές απλά τις έχει σφετεριστεί ο χριστιανισμός και δεν θεωρώ πως είναι κτήμα του. Γενικά έτσι όπως είναι ο χριστιανισμός σήμερα θεωρώ πως είναι δύσκολο (για να μην πω αδύνατο) να μου προσφέρει κάτι, κι από την στιγμή που είμαι άθεη (=δεν πιστεύω σε τίποτα μεταφυσικό) θα πρέπει να μου φέρει κάποιος ατράνταχτες αποδείξεις για να με πείσει για οτιδήποτε. Μίλα με παραδείγματα όμως γιατί πολύ θεωρητικά μιλάς και με κουράζεις και δεν έχω χρόνο να κάθομαι να υπεραναλύω τα πάντα και την κάθε αόριστη ιδέα σου - αόριστα και θεωρητικά κι εγώ μπορώ να σου κάνω θαύματα.

Το μεταφράζω: Μου αρέσει η ζωή, δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μου (οχι η συναίσθηση μου δλδ) οτι κάποτε θα τελειώσει και εμείς αντι να σκεφτούμε (αφου με το νου μας φαίνεται παράδοξο, δλδ προβληματικό σαν διαπίστωση, το να μη μπορούμε) τη λύση που ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει (αφου δε το χωρά είπαμε ο νους μας), καθόμαστε και στεναχωριόμαστε και φοβόμαστε για να "ζησουμε" την όποια ζωούλα μας έχει μείνει. How PATHETIC does that sound?

Μπα; Σε όρισε κανείς κριτή του τι θα σκεφτόμαστε και του τι είναι pathetic και τι όχι; Άσε που η μετάφραση είναι αυθαίρετη όπως το καταλαβαίνεις εσύ στο μυαλό σου. Και γιατί ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει λύση; Και γιατί παίζεις με τις λέξεις; Ξέρεις το ότι εσύ βρίσκεις κάτι λογικό δεν πάει να πει πως πρέπει να το βρίσκουν όλοι, τελευταία φορά που τσέκαρα δεν είχε συμφωνήσει ο πλανήτης πως η γνώμη σου είναι η μοναδική πραγματική αλήθεια (με την λέξη πλανήτης εννοώ όλους τους κατοίκους της γης κι όχι την γη σαν ουράνιο σώμα, μην αρχίσεις να παίζεις με τις λέξεις πάλι…)

dtango

Παραβλέπεις το γεγονός ότι το κάτι μετά θάνατον για να υπάρξει προϋποθέτει αθανασία ψυχής, οπότε άτοπον.

Απλά βλέπω τα πράγματα λίγο διαφορετικά και ξέρω πως ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο σκέψης. Για κάποιον μπορεί να μην προϋποθέτει αθανασία ψυχής ή να ορίζει την ψυχή με τρόπο διαφορετικό από αυτόν που την ορίζω εγώ για παράδειγμα, ή ακόμα και να ψάχνεται ακόμα σε κάποια θέματα. Γενικά ας είμαστε λίγο ανοιχτοί, δεν μπορώ να πάω να πω στον άλλον κοίτα να δεις, αν σκέφτεσαι το τάδε δεν είσαι άθεος, πόσο αλαζονικό και ψωνισμένο είναι κάτι τέτοιο;;;

[Γιατρος Του Ικα]

Ρε guys συγγνώμη αλλά νομίζω ότι μπερδευόμαστε χωρίς λόγο και καμιά φορά οδηγούμαστε στο να κάνουμε σχολαστικές παρατηρήσεις.
Οκ είναι σαφές (για όποιον έχει την ίδια αντίληψη για την μοίρα του ανθρώπου μετά το θάνατο με τους περισσότερους από μας) ότι αφού πεθάνουμε δεν θα φοβόμαστε τίποτα αφού ο φόβος προϋποθέτει την ύπαρξη ενός υποκειμένου που φοβάται.Το θέμα είναι ότι το υποκείμενο (οι αφεντομουτσουνάρες μας) τώρα υπάρχει και καθώς στοχάζεται (ή προσπαθεί τουλάχιστον) την απουσία του νοιώθει (καλά δε νοιώθει εγώ νοιώθω κανείς άλλος;Μόνος μου είμαι εδώ ο ανασφαλής;) μιά αίσθηση πως να το πώ,ιλίγγου,υπαρξιακής αγωνίας,φόβου;Καλώς ή κακώς για μένα αυτός ο φόβος είναι αληθινός και δεν είναι και τόσο σπάνιος όσο ισχυρίζεται ο Dtango.Ούτε ανισχνεύεται με ερωτήσεις του τύπου "φοβάσαι τον θάνατο;"Ούτε υπάρχει παρηγοριά γι'αυτόν.Ο κόσμος και η ζωή είναι όπως είναι και δεν έχει καμία υποχρέωση να έρθει στα μέτρα μας για να μας παρηγορεί ή να μας καθησυχάζει.Την παρηγοριά της θρησκείας την συνιστώ σε όποιον είναι σε θέση να ξεγελάσει αποτελεσματικά τον εαυτό του.Αυτοί όμως είναι κατά τη γνώμη μου πολύ λίγοι.Πρίν από λίγο καιρό είχα μιά κουβέντα με έναν τρόμπα* παλαιοημερολογίτη.Όταν τον ρώτησα αν φοβάται τον θάνατο μου είπε "όχι βέβαια!τι να φοβηθώ;Που θα ξανασυναντήσω τον παππού μου;(sic)".Όταν βέβαια δυστυχώς η ζωή του έδωσε την ευκαιρία με τη μορφή μιάς οξείας υπογλυκαιμικής κρίσης να ξανασυντήσει τον παππού του την περιφρόνησε και ξεσκίστηκε στις ινσουλίνες.Και καλά έκανε ο άνθρωπος.

*Δεν τον αποκαλώ έτσι από αυτό το περιστατικό,ξέρω εγώ γιατί.

[Λοξίας]

Αμάν βρε συ Διαβολικέ! έλεος λέμε...

πετάς από θέμα σε θέμα σαν την μελισσούλα, παίρνεις λίγο γύρη από δω, λίγο απο κει, μας ζητάς συνεχώς νέκταρ για την κυψέλη σου, βγάζεις συμπεράσματα και ερμηνεύεις τις απόψεις μας κατά το δοκούν, από μέλισσα το γυρνάς σε σφίγγα όταν σε ρωτάμε την γνώμη σου, και αν αποφασίσεις να μας δώσεις μας δώσεις καμμιά στάλα από αυτήν, είναι τόσο θολή που χρειαζόμαστε 7 καθηγητές φιλοσοφίας για να βγάλουμε νόημα.

Στο κάτω κάτω βρε παιδί μου ο Καρτέσιος (Descartes για σένα), είπε: Cogito, ergo sum

Δεν είπε: Cogito sine mente, ergo sum

βάλε ρε παιδί μου και λίγη mente στο cogito να συνεννοηθούμε!

[Diabolicus]

Για όσους επιμένουν να νομίζουν οτι έχω "αποκρυφιστικές" και "δυσνόητες" σκέψεις, επιτρέψτε μου ενα συγκεκριμένο παράδειγμα της επικαιρότητας που μιλά για συνέπεια.

Πριν λέγες μέρες ξαφνιάστηκε ο κόσμος (και ο ίδιος ο Ομπάμα) όταν δόθηκε το Νομπελ Ειρήνης στον Ομπάμα. Ο λόγος όπως ανακοινώθηκε είναι: για την Ελπίδα που προσφέρει απλόχερα, οτι Ναί Μπορούμε δλδ Yes we can, να φέρουμε την ειρήνη δλδ. Οχι δλδ για κατι που έκανε αλλά για αυτά που λέει οτι μπορεί να κάνει.

Όσοι είναι εξοικιωμένοι με την ανάγνωση των ντοτς διαβάζουν:
Εμείς (οι της επιτροπής) πιστεύουμε οτι είναι δυνατόν να έρθει η ειρήνη και γιαυτό δίνουμε καθε χρόνο βραβεία επιβραβεύοντας αντίστοιχες προσπάθειες. Έτσι και φέτος σε πιστεύουμε οτι αυτά που σκέφτηκες (το ναι μπορούμε δλδ), με αυτά που λές (οι δημόσιες δηλώσεις του) θα ταυτιστούν με τις πράξεις σου. Επειδή σε πιστεύουμε λοιπόν, να, πάρε μια ΛΕΥΚΗ επιταγή (το Βραβείο) και κάνε την οτι γουστάρεις για να επιτύχεις το σκοπό σου και να σε βοηθήσει στην εκπλήρωση της συνέπειας σου.

Αφού λοιπόν όλος ο (καλός) κόσμος δια μέσου της επιτροπής Νόμπελ τον πιστεύει, τον βοηθά να κεντράρει. Δεν μπορεί να φανεί πλέον ασυνεπής (ή μάλλον, πρέπει να put his money where his mouth is), πρέπει να κάνει αυτά που υπόσχεται, έχει υπογράψει (και θα συνεχίζει να υπογράφει) αρκετά γραμμάτια και επιταγές. Το αν το καταφέρει ή οχι και γιατί είναι άλλο θέμα,άσχετο, απλά εμείς περιγράφουμε το πλαίσιο στο οποίο ορίζονται τα σημεία (η σκέψη και ο σκοπός δλδ) όπου θα αποπειρανθεί να τρaβηχτεί η ευθεία της συνέπειας και να γίνει η δουλειά. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

Έστω λοιπόν οτι κάποια στιγμή, πει στους αμερικανούς πρώτα (που θα πεί σίγουρα, δεν είναι το γκαρσόνι που εκτελεί παραγγελίες) και στον υπόλοιπο κόσμο κατόπιν οτι "ξέρετε κατι κύριοι και κυρίες, ναι πράγματι μπορούμε (οχι μπορώ, μπορούμε), αλλά θέλω τη βοήθεια όλων σας για να το καταφέρω για όλους μας. Αυτή είναι το να ακολουθεί π.χ ο καθένας αυτές, αυτές και αυτές τις αρχές (κωδικας ατομικής συμπεριφοράς δλδ), ούτως ώστε να πραγματοποιήσουμε ενας ενας και όλοι μαζι, την προγραμματική μας κοινή επιθυμία".

Εμείς ακούγωντας κατι αντίστοιχο τέτοιο, απο δικούς μας-συμπατριώτες μας δλδ, τι θα κάναμε; Θα ψάχναμε που είναι η "δυναστεία" και "τα συμφέροντα"; Για το αν μας προσκαλεί σε κανα μαντρί; ή τίποτα απλως θα περιμέναμε να μας καλέσουν για Νόμπελ προσωπικά για να συνειδητοποιήσουμε την προσωπική ευθύνη πραγμάτωσης της δικής μας (αν έχουμε βεβαίως) συνέπειας μας;

Αλλά ας αφήσουμε τον Ομπάμα και το πρόβλημα του.
Ας γυρίσουμε στο δικό μας πρόβλημα. Αν μας δώσει κάποιος "σημαντικός" σε προσωπικό επίπεδο (δλδ στον Τάκη, την Σούλα, τη Νατάσα, στο μπαρμπα Γιώργο), εν λευκώ, ενα αντίστοιχο "δόγμα" πίστης προς τις διανοητικές μας ικανότητες, ενα "Νόμπελ" π.χ. Θα μπορούμε να τηρήσουμε την συνέπεια μας παντού και πάντα μεχρι να πραγματοποιήσουμε αυτο που ο νούς μας συνέλαβε ως έσχατη επιθυμία του και που είναι και έσχατη επιθυμία όλων των ανθρώπων; Ή θα το γυρίσουμε πίσω λέγοντας οτι δεν είμαστε εμείς για αυτά, δεν αισθανόμαστε έτοιμοι για τέτοιες δεσμεύσεις;
Το μοιρολατρείν με συνείδηση δλδ είναι αποτελεσματικότερο φάρμακο για τα εν ζωή προβλήματα μας. Όλα τα άλλα ακούγονται πολύ "ηρωικά", "μετανεωτερικά" και "κουλτουριάρικα" για μένα.

Αν αυτός ο "σημαντικός" όμως είναι ο ίδιος μας ο εαυτός; (αν δίναμε στον εαυτό μας δλδ εν λεύκω, προκαταβολικό βραβείο εκπλήρωσης προσωπικής συνέπειας θα το δεχόμασταν; Ή θα βλέπαμε και εκεί "δόγματα", "δυνάστες" και "μαντριά"; Ξέρω ξέρω ο έλληνας δεν πιάνεται μαλάκας, ούτε απο τον ίδιο του τον εαυτό, όπως λένε και οι "ελευθεροβουλησιακοί")

Μήπως πούμε...
"Ασε με τώρα με αυτά, εγω εχω να γράψω και κατι γαμάτες σκέψεις που εμπνεύστηκα σε κατι φόρουμ για το ξεσκέπασμα της ψευδών του χριστιανισμού και της θρησκείας γενικότερα. Η ιδέαρα που έχω και γουστάρω να έχω είναι αυτή του "ξεσκεπάστρα" (αυτη την ιδέα είχα και για μένα προσωπικά μέχρι πριν λίγο καιρό, όταν έλεγα οτι είχα χόμπυ μου το "Ghostbusting").

Με αγάπη Ο ξεσκεπαστριάρης δούλος σας
Μπαρμπα Γιώργης

[Diabolicus]

Αμάν βρε συ Διαβολικέ! έλεος λέμε...

πετάς από θέμα σε θέμα σαν την μελισσούλα, παίρνεις λίγο γύρη από δω, λίγο απο κει, μας ζητάς συνεχώς νέκταρ για την κυψέλη σου, βγάζεις συμπεράσματα και ερμηνεύεις τις απόψεις μας κατά το δοκούν, από μέλισσα το γυρνάς σε σφίγγα όταν σε ρωτάμε την γνώμη σου, και αν αποφασίσεις να μας δώσεις μας δώσεις καμμιά στάλα από αυτήν, είναι τόσο θολή που χρειαζόμαστε 7 καθηγητές φιλοσοφίας για να βγάλουμε νόημα.

Στο κάτω κάτω βρε παιδί μου ο Καρτέσιος (Descartes για σένα), είπε: Cogito, ergo sum

Δεν είπε: Cogito sine mente, ergo sum

βάλε ρε παιδί μου και λίγη mente στο cogito να συνεννοηθούμε!

Για να συννενοηθούμε λοιπόν:

1. Σκέφτομαι, γράφω και απαντώ πάνω στο ερώτημα πως καλύπτεται το κενό του ελληνικού αθειστικού λόγου.
Αυτό ξεκινά απο την ερώτηση του πως πρέπει να αντιμετωπιστεί ο φόβος του Φόβου.
Οτιδήποτε και αν βγεί σαν απάντηση απο οποιονδήποτε, θα συμπληρώνω οτι πρέπει σε οποιαδήποτε λύση και αν προταθεί, να έχει ο καθένας μας, χωριστά, τεστάρει τη προσωπική του συνέπεια ΠΡΩΤΑ, για την πραγμάτωση της όποιας λύσης έχουν όλοι συμφωνήσει. Αλλιώς τον παίζουμε ομαδικά, γιατί οταν ξεκινήσουμε και ο καθένας πάει για το όποιο γουστο, του βρέθηκε μετά, δλδ φανεί ασυνεπής τοτε γιατι να χάνουμε το χρόνο μας όλοι, αναζητώντας κοινές λύσεις σε κοινά προβλήματα αλλά που κατόπιν ο καθένας αν γουστάρει θα ακολουθεί, όποτε γουστάρει. Είναι ή δεν είναι μαλακία να ψαχνόμαστε λοιπόν;
Σε συνέχεια του πρώτου περι προσωπικής συνέπειας ως υποχρεωτικής συνθήκης να πάμε παραπέρα...
2. Μέχρι στιγμής δεν εχω πει τίποτα και σε κανέναν για τίποτα και για κανένα. Το μονο που κάνω είναι να εξετάζω γραπτά βοηθώντας να κεντράρουν αυτούς που προσπαθούν να κεντράρουν με τη σειρά τους τη λύση με τον όποιο τρόπο τους.
Δεν μπορώ (δεν εχω και δεν υπάρχει) να δωσω λύση πακέτο (πες μας τη μαγική συνταγή) σε κανένα, ταπαμε αυτά. Μπορώ απλά να βοηθήσω να κεντράρει κάποιος τη σκέψη του, τον προβληματισμό του.

3. Όποιος συνεχίζει να βλέπει τα σχόλια μου και τα κείμενα μου ως "επίθεση" επιβεβαιώνει όλα αυτά που ολο αυτο τον καιρό έχουμε όλοι συλλάβει. Δλδ όταν σε κάποιον τον κάνω με τα λεγόμενα του να θέσει ερωτήσεις στον εαυτό του που δεν έχει κάνει ποτε ο ίδιος, είτε γιατί δεν επιθυμεί είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο, τότε βλέπει "επιθέσεις" και "δυσνότα πράγματα" (έρχεται προσωπο με προσωπο με την ιδέα που έχει για τον εαυτό του). Στην ουσία και μεταφορικά μιλώντας απλά σας δείχνω ενα καθρέπτη. Όπως καταλαβαίνετε οι αντιδράσεις ποικίλουν.

Επειδή απο την άλλη ΚΑΝΕΝΑΣ δεν με όρισε καθρεπτομεταφορέα κανενός, έρχομαι πάρα πάρα πολύ συχνά στο ερώτημα για το αν τελικά να πάρω τον πούλο και να μη ξαναγράψω ποτέ τίποτα ή οχι. Οχι γιατί "αισθάνομαι" ή εχω την "άποψη" οτι δεν με καταλαβαίνετε (με καταλαβαίνετε πολύ καλά) αλλα για το αν πράγματι μπορώ να επικαλεστώ οτι εχω τέτοιο δικαιώμα ή οχι. Μέχρι στιγμής είμαι του να την κάνω οτι δλδ ΟΧΙ, δεν πρέπει να δείχνει κανείς σε κανένα καθρέπτη που δεν ζήτησε. Απόδειξη είναι οτι κανένας δεν εχει εναντιωθεί σε κάποια "θέση" μου (γιατί δεν έχω, απλά συνδυάζω τα ντοτς που λαμβάνω, ταπαμε αυτά), παρά μονο οτι δεν τα γράφω "καθαρά" είναι "καρκινώδη" χωρίς χρώμα, χωρίς ουσία, χωρις feel good για κανέναν, είναι -οσο μπορώ τουλάχιστο-αποσταγμένη, ξερή, άγευστη, άχρωμη, άοσμη, σκέψη. Αυτό μπορώ αυτο παρουσιάζω.

Όποιος αναζητεί feel good εγγυόμαι την μονη πηγή που δε θα το βρεί ποτέ, τα γραπτά ΜΑΣ. Παω πριν το Γιατρό να δω μονος μου το αν αυτη η σκέψη είναι όντως καρκίνος ή οχι. Αν είναι θα πεθάνω διανοητικά μονος (δεν είναι martyrdom. Είναι γούστο μου και εχω προετοιμαστεί και δεσμευτεί οτι θα παω μεχρι τελους να το βρω. Απο σκέτη, υποκειμενικά ειδόμενη κάβλα και μονο). Αν οχι, θα πω το αποτέλεσμα και ο Γιατρός θα έχει χειροπιαστά αποτελέσματα για το αν είναι ή οχι (γιατί τωρα δεν έχει, έχει μονο ιδέες).

Αν κάποιος ποτέ προετοιμαστεί και πεί οτι θέλω να κάνω (οτιδήποτε) και να γίνω αυτό (οτιδήποτε) και θα κάνω οτι πρέπει μεχρι τέλους και φέρνοντας το στην έσχατη συνέπεια του να σημαίνει οτι πρέπει να δω και στον καθρέπτη και να αναζητήσει τον δούλο που θα του τον φέρει, τότε ναι να τρέξω και να τσακιστώ να τον δείξω. Το να περιφέρομαι λες και είμαι ο τρελός του χωριού που γυρνά με ενα σταυρό στο χέρι δειχνοντας τον στους περαστικούς λέγοντας "μετανοείτε", ΟΧΙ, σε ΚΑΜΙΑ, ΜΑ ΚΑΜΙΑ, ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.

Όποιος διακρίνει ασυνέπεια στα παραπάνω ΤΟΝ ΕΚΛΙΠΑΡΩ να μου τη δείξει, είναι ζωτικής σημασίας για μένα να ξέρω που είμαι ασυνεπής. Αυτό προσπαθούσα και με βοήθησαν όλοι, να διορθώνω την ασυνέπεια μου. Πίστεψα οτι θέλανε και οι ίδιοι το ίδιο. Έσφαλα mea culpa (μιας και πιάσαμε τα λατινικά )

Its as simple as fuck

[karakitsossecurity]

Εγώ πάντως να ξεκαθαρίσω ότι δεν φοβάμαι το μετά θάνατον φοβάμαι τον θάνατο σκέτο. Φοβάμαι δε ποιο πολύ τον βασανιστικό θάνατο και όχι το μία και έξω. Ο φόβος δεν υπήρχε όταν ήμουν νεώτερος ή να πω καλύτερα ότι δεν υπήρχε καν η σκέψη του θανάτου. Ο θάνατος τότε ήταν κάτι που συνέβαινε στους άλλους.
Η κωλοδουλειά μου όμως με φέρνει σε καθημερινή επαφή με τον θάνατο. Βλέπω σε ημερήσια βάσει ανθρώπους ετοιμοθάνατους κάθε ηλικίας με ότι αρρώστια μπορεί να σας περάσει από το μυαλό.
Βλέπω καθημερινά "σκιές" ανθρώπων ξεχασμένους από τον χρόνο και από τους συγγενής τους, ακόμα και απο τα παιδιά τους σε άθλια κατάσταση.
Ολα αυτά λοιπόν μου δημιουργούν εύλογα έναν φόβο. Έναν φόβο που δεν έχει να κάνει τόσο με τον ίδιο τον θάνατο αλλά με την "διαδικασία". Σε τι ηλικία θα είμαι, από τι θα πεθάνω , θα υποφέρω, θα είμαι κατάκοιτος και θα κατουριέμαι και θα χέζομαι με πληγές σε όλο μου το κορμί?
Η χειρότερη σκέψη δε είναι αυτή του θανάτου των παιδιών μου. Κάθε φορά που θα δω ένα παιδί με λευχαιμία ή κάποια άλλη παρόμοια αρρώστια χάνω τον ύπνο μου.
Αυτή λοιπόν η αβεβαιότητα ή τυχαιότητα η δεν ξέω εγώ τι, και το δεν ξέρω τι μου ξημερώνει είναι που μου δημιουργούν αυτή την αίσθηση του φόβου.

[Γιατρος Του Ικα]

Οχι γιατί "αισθάνομαι" ή εχω την "άποψη" οτι δεν με καταλαβαίνετε (με καταλαβαίνετε πολύ καλά)

Κι όμως...Diabolicus εγώ θα αποτολμήσω μιά σκέψη για το άτομό σου.Ή πραγματικά καταλαβαίνεις τι λες αλλά σκέφτεσαι τόσο πολύπλοκα που δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με τους άλλους ή δεν έχεις την ικανότητα να εκφραστείς σωστά ή είσαι καραμπινάτο τρόλ και κάπου γελάς με τις προσπάθειές μας να επικοινωνήσουμε μαζί σου προσποιούμενοι ότι δε λες ασυναρτησίες.

Και εξηγούμαι:Τι στο διάλο σημαίνει αυτή η φράση για παράδειγμα;"Οτιδήποτε και αν βγεί σαν απάντηση απο οποιονδήποτε, θα συμπληρώνω οτι πρέπει σε οποιαδήποτε λύση και αν προταθεί, να έχει ο καθένας μας, χωριστά, τεστάρει τη προσωπική του συνέπεια ΠΡΩΤΑ, για την πραγμάτωση της όποιας λύσης έχουν όλοι συμφωνήσει."

Πρώτον ποιό στην ευχή είναι το πρόβλημα.Λες:το κενό του αθεϊστικού λόγου.Ποιό κενό;Από που κι ως που α)υπάρχει κάποιος εννιαίος αθεϊστικός λόγος;Έχουμε αθεϊστική βίβλο και δεν το έμαθα;Από πότε η αθεΐα φιλοδοξεί να υποκαταστήσει τον λόγο της παραδοσιακής μεταφυσικής;Είμαστε υποχρεωμένοι ως άθεοι να παρέχουμε σύστημα ηθικής;Παρηγοριά στις μεταφυσικές αγωνίες;Απλοϊκές κοσμογονίες για τους απαίδευτους;Φίλτατε η αθεΐα δεν είναι θρησκεία.Είναι η κατάσταση της έλλειψης πίστης στην υπαρξη θεού.Τις λειτουργίες που καλύπτει η θρησκεία δεν θα τις υποκαταστήσει η αθεΐα,αν και εφόσον εκλείψει κάποτε η θρησκεία.Αυτό είναι δουλειά της επιστήμης,της κοσμικής-secular-ηθικής φιλοσοφίας,της πολιτικής.

Δεύτερον πως μπορούμε να τεστάρουμε πρώτα την συνέπειά μας και μάλιστα ο καθένας ξεχωριστά για την πραγμάτωση ενός πράγματος που δεν έχει προταθεί ακόμη και δεν ξέρουμε τι είναι;Ή τι σημαίνει η φράση "γιατί οταν ξεκινήσουμε και ο καθένας πάει για το όποιο γουστο, του βρέθηκε μετά,";Απύθμενη ασυνταξία.Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και τα περισσότερα κείμενά σου.

Τέλος το έχεις δει πολύ λάθος το πράγμα.Έχεις το σύνδρομο του Σωκράτη.Κανείς δεν σε κατατρέχει επειδή δεν αντέχει να αντικρίσει την αλήθεια για τον εαυτό του που δήθεν του καταδεικνύεις με τα ερωτήματα (;) που θέτεις.Μην έχεις τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου.Το πρόβλημα είναι ότι γράφεις τεράστια κείμενα,ασύντακτα,απίστευτα ασαφή,με έναν δοκησίσοφο τόνο,με ελάχιστο ουσιαστικό περιεχόμενο,που θέλει πολύ υπομονή να το ανασύρρει κανείς μέσα από τον "θόρυβο",με μιά σειρά μεταφορές που μόνο εσύ καταλαβαίνεις (η μεταφορά έχει νόημα μόνο οταν οι ιδιότητες των συγκρινόμενων αντικειμένων-εννοιών είναι προφανείς σε όλους,αλλιώς είναι στείρος βερμπαλισμός).

[karakitsossecurity]

ή είσαι καραμπινάτο τρόλ και κάπου γελάς με τις προσπάθειές μας να επικοινωνήσουμε μαζί σου προσποιούμενοι ότι δε λες ασυναρτησίες.

ρε γιατρέ ώρες ώρες λες κάτι πράγματα απορώ πως σου πέρασε από το μυαλό τέτοιο πράγμα

[Diabolicus]

... κάπου γελάς με τις προσπάθειές μας να επικοινωνήσουμε μαζί σου προσποιούμενοι ότι δε λες ασυναρτησίες.

Ακόμα και αν συμβαίνει αυτό, τοτε τι; την μια φοβάσαι μη σε πούν μαλάκα την άλλη φοβάσαι μην πιαστείς οτι είσαι ψυχαγωγός κάποιου και μάλιστα πανάγνωστου και εν αγνοία σου. Αν ισχύει αυτό τότε γιατί δεν σταματάς να μου δίνεις τροφή να γελάω μαζί σου με το να μην ασχολείσαι καν, ουτε να διαβάζεις ουτε να σχολιάζεις. Δεν είναι δύσκολο.
Έτσι όμως είναι σαν μου λες οτι αυτά που γράφεις στο φόρουμ αποσκοπούν να μην σε πούν μαλάκα ή σε κοροιδέψουν.
Κρίμα γιατί αυτά τα bias σου μας αποτρέπουν απο το να μας δωθούν εστω και ψήγματα της πλούσιας και χρήσιμης -όπως εγω τουλάχιστο εχω αντιληφθεί- σκέψης σου. Εμείς θέλουμε Γιατρό, και εσυ μας δίνεις "το μη μαλάκα" ή το "μη γελάτε μαζί μου". Προσωπικά απογοητεύομαι αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

Και εξηγούμαι:Τι στο διάλο σημαίνει αυτή η φράση για παράδειγμα;"Οτιδήποτε και αν βγεί σαν απάντηση απο οποιονδήποτε, θα συμπληρώνω οτι πρέπει σε οποιαδήποτε λύση και αν προταθεί, να έχει ο καθένας μας, χωριστά, τεστάρει τη προσωπική του συνέπεια ΠΡΩΤΑ, για την πραγμάτωση της όποιας λύσης έχουν όλοι συμφωνήσει."

Αφου παίρνουμε ως δεδομένο οτι πάμε να συλλάβουμε λύσεις και οχι να ανταλλάξουμε γνώμες και απόψεις (αν δεν ισχύει αυτη η πρόταση εχω επαναλάβει οτι δεν με ενδιαφέρει να πω την γνώμη μου σε τίποτα), θεωρώ οτι είναι υποχρεωτικό ο καθένας να είναι προετοιμασμένος να κάνει αυτό που θα έχει συμφωνήσει με όλους να κάνει. Αν π.χ. η λύση είναι να φυτεύουμε δεντράκια κάθε κυριακή απο τις 8 μεχρι τις 12 να είναι προετοιμασμένος να το κάνει μεχρι να γίνει η αττική, ζούγκλα π.χ. και να λύσει έτσι το πρόβλημα που όλοι σκεφτόμασταν. Αν δεν είναι κάποιος όλοι ή κανένας, προετοιμασμένοι για κατι τέτοιο, γιατί να μαλακιζόμαστε να ψάχνουμε κατι που δεν υπάρχει; Γιατί είναι ΤΟΣΟ δύσκολο να συλλάβει κανείς ΤΟΣΟ απλό.

Όταν σου πώ αληθινό περιστατικό όμως, θα γελάσεις: "Γειά σας σας παίρνω για να επιβεβαιώσω το ραντεβού μας για αυριο για μια επίδειξη προιοντος, ισχύει; ΚΑΙ η απάντηση: "Ναι ,ναι ισχύει αλλα εμεις δε θα μπορέσουμε να έρθουμε". ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΩ ΑΚΡΙΒΩΣ. Επειδή η κυρία που έδωσε την απάντηση ζεί αναμεσά μας, αν την αναγνώριζες θα την έπαιρνες ποτέ οτιδήποτε και αν σου λέει στα σοβαρά; Θα ήταν ή οχι χάσιμο χρόνου η οποιαδήποτε απόπειρα συνεννόησης μαζί της; Γιατί να είναι rocket science κατι τοσο απλό ως συνέπεια, οσο το "άλλαξα γνώμη δε με ενδιαφέρει, γειά σας"

Πρώτον ποιό στην ευχή είναι το πρόβλημα.Λες:το κενό του αθεϊστικού λόγου.Ποιό κενό;Από που κι ως που α)υπάρχει κάποιος εννιαίος αθεϊστικός λόγος;Έχουμε αθεϊστική βίβλο και δεν το έμαθα;Από πότε η αθεΐα φιλοδοξεί να υποκαταστήσει τον λόγο της παραδοσιακής μεταφυσικής;Είμαστε υποχρεωμένοι ως άθεοι να παρέχουμε σύστημα ηθικής;Παρηγοριά στις μεταφυσικές αγωνίες;Απλοϊκές κοσμογονίες για τους απαίδευτους;Φίλτατε η αθεΐα δεν είναι θρησκεία.Είναι η κατάσταση της έλλειψης πίστης στην υπαρξη θεού.Τις λειτουργίες που καλύπτει η θρησκεία δεν θα τις υποκαταστήσει η αθεΐα,αν και εφόσον εκλείψει κάποτε η θρησκεία.Αυτό είναι δουλειά της επιστήμης,της κοσμικής-secular-ηθικής φιλοσοφίας,της πολιτικής.

ΔΕΝ έχω πει τίποτα. Την ενότητα την άνοιξε ο ευθύμης και αυτός έθεσε θέμα κενού. Το πήρα παραπέρα -οσο μου έκοβε, δλδ το τράβηξα παραπέρα- λέγοντας οτι αφου θα περάσουμε που θα περάσουμε κάποια στιγμή απο το πως αντιμετωπίζουμε τον φόβο του Φόβου ΓΙΑ να δούμε πως καλύπτεται το κενό, δεν ξεκινάμε απο εκεί; Αναρωτήθηκα, και όπως είδες τα ποστς πέσανε βροχή έκτοτε, άρα κάποιοι αναγνώρισαν και το κενό που λέει ο Ευθύμης και την ανάγκη να λύσουμε το πως θα αντιμετωπίζουμε τον φόβο του Φόβου. Το αν το κενο θα αντιμετωπιστεί με μεταφυσική ή οχι και ποιάς μορφής δεν το ξέρω γιατι δεν έχω λύσει το πρόβλημα. Αν, λέμε αν δούμε οτι η λύση στο κοινό προβλημα μας είναι η επανεξέταση της χριστιανικής ηθικής με άλλο φακό π.χ. τι θα κάνουμε; θα το δουμε σαν λύση ή θα πούμε αααα! για στάσου εγω θρήσκος δεν γίνομαι. Αν ειπωθεί το τελευταίο, τότε επιβεβαιώνει αυτό. Το οτι παραμυθιάζεσαι με το να αναζητείς λύσεις. Αναζητείς να επιβεβαιώσεις οτι καλά κάνεις και σκέφτεσαι όπως σκέφτεσαι. Ή πάει κανείς να βρεί λύσεις ή πάει να δώσει βραβεία στον εαυτό του.
Οι παρατηρήσεις πάντως επιβεβαιώνουν (ακόμα μια φορά) το επιλεκτικό διάβασμα που κάνεις για μένα-για τους όποιους λόγους σου (δέχομαι αν ισχύει και το οτι βαριέσαι αφόρητα, αλλά πάλι δεν βαριέσαι αφόρητα να γράφεις για μένα τότε; Που πήγε η βαρεμάρα στο μεταξύ; Γιατί οσα σου απάντησα, είναι 2-3 ποστς πιο πάνω και το να διαβάζεις είναι γρηγορότερο του να γράφεις).

Δεύτερον πως μπορούμε να τεστάρουμε πρώτα την συνέπειά μας και μάλιστα ο καθένας ξεχωριστά για την πραγμάτωση ενός πράγματος που δεν έχει προταθεί ακόμη και δεν ξέρουμε τι είναι;Ή τι σημαίνει η φράση "γιατί οταν ξεκινήσουμε και ο καθένας πάει για το όποιο γουστο, του βρέθηκε μετά,";Απύθμενη ασυνταξία.Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και τα περισσότερα κείμενά σου.

Όταν ψάχνεις κοινές λύσεις τουλάχιστον όπως εγω το εκλαμβάνω, είναι οτι θα είναι λύσεις για όλους. Επομένως και οι όποιες προσπάθειες αναζήτησης θα πρέπει να αντικατοπτρίζουν οτι σκέφτεσαι το όλον σε αυτό που παραθέτεις. Δεν σκέφτεσαι μονο αυτόν που εχει λευχαιμία σκέφτεσαι και τον ζάμπλουτο. Ή έχεις λοιπόν τη συνέπεια οτι πράγματι αναζητείς λύση για όλους και σε κάθε γραπτό σου λες "αν διακρίνει κανείς οτι με αυτο που έγραψα, αφήνω απο τη σκέψη μου κάποιον έξω, παρακαλώ να μου το υποδείξει για να το ξανασκεφτώ και να το επαναδιατυπώσω. Γιατί έχω όλη την καλή θέληση και επιθυμία να συμμετάσχω να βρούμε λύση για όλους και οχι να υπερασπιστώ μεχρι τελευταίας ρανίδος της φαιάς ουσίας μου αυτό που πρεσβεύω και υποστηρίζω". Όταν αυτό βρεθεί δε θα πάω μετα διακοπές στη Χαβάη και με email θα ενημερώνομαι για την πορεία εφαρμογής της λύσης, θα είμαι πρώτη γραμμή, όπως και όταν συλλαμβάναμε το πρόβλημα και τη λύση. Αν λοιπόν δεν εξετάσουμε τη συνέπεια όλων μας και μεταξύ μας απο αυτά που γράφουμε τι εμπιστοσύνη μπορεί κανείς να έχει σε κάποιον οτι θα τα τηρεί μετά;

Αν κάποιος θεωρεί οτι "αυτά δεν γίνονται στην ελλάδα όπου 2 έλληνες έχουν 3 γνώμες" τότε νο πρόμπλεμ. Άρα η όποια κουβέντα είναι το απόλυτο χάσιμο χρόνου για όσους θα θέλουν να βρουν λύση, αφου θα έχουν να κάνουν με αυτούς που ψάχνουν feel good. Το έχω πει πολλάκις οτι δεν με θεωρώ σταυροφόρο της συνέπειας στην Ελλάδα, ειδικά οταν και εγω είμαι πολύ ασυνεπής, και δεν παίρνω σα δεδομένο ούτε οτι είναι πανεύκολο (αρκει να το μεταφέρω με ωραία απλά λόγια) ουτε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ. Ταπαμε ταπαμε ταπαμε. ΑΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΟΛΟΙ. Αν οχι θα γίνει αυτό που όλοι ξέρουμε, δλδ θα κλεισουμε τα ματάκια μας όπως δις ανθρώπων πριν απο εμάς. Δλδ δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα εκτος των ιδεων για τον εαυτό μας. Αφου επιθυμούμε να τις διατηρούμε, τοτε οκ. ταπαμε και αυτα

Μην έχεις τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου...αλλιώς είναι στείρος βερμπαλισμός).[/b]

Το αναγνώρισα αυτό που μου αποδίδεις στο παραπάνω ποστ. Απλά επειδή είσαι ευγενικός δεν με λές τρελό του χωριού με λες βερμπαλιστή (οτι και αν αυτό σημαίνει για σένα)

Υ.Γ. Και εγω εχω κουραστεί να λεω ακριβώς τα ιδια και τα ιδια απο 500 μεριές και να ακούω οτι λεω δυσνόητα. Τι να κάνουμε. Απλά λεω take it or leave it.

[Comte de Toulouse]

Αφιερωμένο στον φίλο και συνφορουμίστα Diabolicus

[youtube]3Q4VrPWmP_4[/youtube]

[Comte de Toulouse]

Το θέμα είναι ότι το υποκείμενο (οι αφεντομουτσουνάρες μας) τώρα υπάρχει και καθώς στοχάζεται (ή προσπαθεί τουλάχιστον) την απουσία του νοιώθει (καλά δε νοιώθει εγώ νοιώθω κανείς άλλος;Μόνος μου είμαι εδώ ο ανασφαλής;) μιά αίσθηση πως να το πώ,ιλίγγου,υπαρξιακής αγωνίας,φόβου;Καλώς ή κακώς για μένα αυτός ο φόβος είναι αληθινός και δεν είναι και τόσο σπάνιος όσο ισχυρίζεται ο Dtango.

Είναι το ίδιο με το bangee jumping. Εχεις μια ισχυρή πεποίθηση για το τι θα συμβει (θα επιζήσεις της βουτιάς), αλλά σε φοβίζει η ιδέα της απόπειρας όσο ορθολογιστικά και να το πάρεις.

[karakitsossecurity]

ρε κόμη με πρόλαβες έψαχνα να το βρω από χθές

[Diabolicus]

Αφιερωμένο στον φίλο και συνφορουμίστα Diabolicus

ΚΑΛΟΟΟΟΟΟ!!!
:handgestures-thumbup:

Το λέει καθαρά ο άνθρωπος...αφου τους ζάλιζε τη λελούδα για να γίνει το μάτς και αυτοί λέγανε οχι, εε, όταν αποφασίσανε να άλλαξουν γνώμη άλλαξε γνώμη και εκείνος. Είναι στα γονίδια μας (τα ελληνικά) φαίνεται να μη συμφωνούμε ποτέ σε τίποτα με κανένα και όταν αυτό συμβαίνει να το παίζουμε χαμαιλέοντες γιατί έτσι γουστάρουμε! (και καλά κάνουμε αφου περνάμε καλά)

Γεια χαράδρα

[Λοξίας]

Αφιερωμένο στον φίλο και συνφορουμίστα Diabolicus

Το απίστευτο "κλείσμο" της καταπληκτικής αυτής εξήγησης του παράγοντα, αυτό το θεϊκό:

"Αυτό ακριβώς. Τίποτε άλλο"

είναι όλα τα λεφτά...

Κόμη, είσαι όντως αθεϊστής...δεν έχεις τον θεό σου λέμε...