Λόγος περί αθεΐας κι ελληνική πραγματικότητα

[Λοξίας]

Εγώ πάντως να ξεκαθαρίσω ότι δεν φοβάμαι το μετά θάνατον φοβάμαι τον θάνατο σκέτο. Φοβάμαι δε ποιο πολύ τον βασανιστικό θάνατο και όχι το μία και έξω. Ο φόβος δεν υπήρχε όταν ήμουν νεώτερος ή να πω καλύτερα ότι δεν υπήρχε καν η σκέψη του θανάτου. Ο θάνατος τότε ήταν κάτι που συνέβαινε στους άλλους.
Η κωλοδουλειά μου όμως με φέρνει σε καθημερινή επαφή με τον θάνατο. Βλέπω σε ημερήσια βάσει ανθρώπους ετοιμοθάνατους κάθε ηλικίας με ότι αρρώστια μπορεί να σας περάσει από το μυαλό.
Βλέπω καθημερινά "σκιές" ανθρώπων ξεχασμένους από τον χρόνο και από τους συγγενής τους, ακόμα και απο τα παιδιά τους σε άθλια κατάσταση.
Ολα αυτά λοιπόν μου δημιουργούν εύλογα έναν φόβο. Έναν φόβο που δεν έχει να κάνει τόσο με τον ίδιο τον θάνατο αλλά με την "διαδικασία". Σε τι ηλικία θα είμαι, από τι θα πεθάνω , θα υποφέρω, θα είμαι κατάκοιτος και θα κατουριέμαι και θα χέζομαι με πληγές σε όλο μου το κορμί?
Η χειρότερη σκέψη δε είναι αυτή του θανάτου των παιδιών μου. Κάθε φορά που θα δω ένα παιδί με λευχαιμία ή κάποια άλλη παρόμοια αρρώστια χάνω τον ύπνο μου.
Αυτή λοιπόν η αβεβαιότητα ή τυχαιότητα η δεν ξέω εγώ τι, και το δεν ξέρω τι μου ξημερώνει είναι που μου δημιουργούν αυτή την αίσθηση του φόβου.

Ορίστε βρε παραπονιάρη...το διετύπωσες πολύ πολύ καλά.

[ntoreMy]

Αγαπητέ * Diabolicus
έχω αρχίσει τελικά να πιστεύω ότι απλά, μας τα λες όλα με το ψευδώνυμό σου. Σαν τον δικηγόρο του διαβόλου, ο οποίος θα διαφωνήσει απλά για να διαφωνήσει. Το πρόβλημα αυτής της μορφής επιχειρηματολογίας είναι ότι δεν είναι επιτελική!
Ο λόγος που ζητάει κάποιος την άποψή σου, δεν είναι επειδή δεν ξέρει ο ίδιος τι να πιστέψει, αλλά επειδή όσο διαστροφικό και να σου φαίνεται, μερικοί ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ για το τι έχει να πει ο Σάκης, η Κούλα, η Σούλα και πάει λέγοντας. Την βρίσκουν με την ανταλλαγή απόψεων! Μετά από ένα σημείο ίσως να εξετάσεις ότι αυτό στην ουσία δεν είναι διαστροφή δική τους αλλά δική σου άρνηση (δεν σε ξέρω για να χρησιμοποιήσω την λέξη ανικανότητα, και η ευφράδια του λόγου σου μου δείχνει ότι είσαι ικανότατος για ότι θες) να θεωρήσεις είτε την δική σου άποψη άξια να ακουστεί, είτε τον εαυτό σου ίσο κι όμοιο σε μια συζήτηση από την οποία στην ουσία δεν έχεις κάποιο λόγο να διαφέρεις κρατώντας την στάση της ρακέτας του τένις! Ίσως να εξετάσεις και το γεγονός ότι μερικές φορές η διαφορετικότητά σου και η μοναδικότητά σου βρίσκεται, στην ουσία, στην άποψή σου και όχι στον τρόπο με τον οποίο μπορείς λεκτικά να εντυπωσιάσεις με το "κυνήγα με αν μπορείς "ή το "θέσε μου σαφή ερώτηση και λύση δεν δίνω". Κανείς δεν σου ζήτησε να λύσεις το πρόβλημα! Κανείς εδώ δεν λύνει προβλήματα τέτοιου είδους! Απλά όταν λες ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, αν θες να λες ότι η σκέψη σου είναι ολοκληρωμένη, θα πρέπει ακόμα και στην σφαίρα του ιδεατού να έχεις βρει κάποια εναλλακτική. Συνήθως λένε αυτοί που βρίσκουν την λύση είναι και αυτοί που μπορούν να σου βρουν και το πρόβλημα!

*η χρήση του χαρακτηρισμού αγαπητέ είναι καθαρά για λόγους ... μη υπαρκτούς. Δεν σε ξέρω και δεν μπορώ να σε αποκαλλώ έτσι αλλά πάντα μου άρεσε αυτή η προσφώνηση όταν απεύθυνομαι σε κάποιον γραπτώς!


@DTango

Δεν αναφέρομαι στον φόβο της ζωής μετά θάνατον. Αναφέρομαι απλά στην καθαρά εγωιστική μανία του ανθρώπου να θέλει να κάνει Χαιλάντερ αυτούς που αγαπάει. Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα όταν σκέφτομαι ότι είναι απόλυτα λογικό αν η αδερφή μου πάθει ένα ατύχημα να μην επιζήσει (λέμε τώρα). Την μετά θάνατον ζωή δεν την θεωρώ τόσο μεγάλο εμπόδιο στην τελική απόρριψη όλων των θρησκειών όσο θεωρώ τον ανθρώπινο πόνο και εγωισμό όταν χάνουμε κάτι το οποίο αγαπάμε πολύ.

Είναι γεγονός ότι πολλές φορές η νοοτροπία μου τήνει να ... ρομαντσάρει! Βαρέστε αλύπητα μπας και ξυπνήσω

[Diabolicus]

...έχω αρχίσει τελικά να πιστεύω ότι απλά, μας τα λες όλα με το ψευδώνυμό σου. Σαν τον δικηγόρο του διαβόλου, ο οποίος θα διαφωνήσει απλά για να διαφωνήσει. Το πρόβλημα αυτής της μορφής επιχειρηματολογίας είναι ότι δεν είναι επιτελική!

Επειδή η ενότητα ασχολείται με άλλα και οχι με το "τι νομίζετε οτι είναι το πρόβλημα του Diabolicus" ελπίζω οτι με αυτό θα το κλείσω το θέμα.

Είμαι ΟΤΙ γουστάρει ο καθένας που με έχει συναντήσει σε οποιαδήποτε μορφή να είμαι. ΕΙΣΑΙ οτι γουστάρει ο καθένας που σε έχει συναντήσει σε οποιαδήποτε μορφή να είσαι. ΔΕΝ γίνεται αλλιώς. Οταν βρέχει, βρέχεσαι.
Απόδειξη:
Μέσα απο τα γραφτά μου έχω δείξει οτι "δεν διαφωνώ με κανένα", άρα δεν μπορώ να σου αποδείξω οτι δε διαφωνώ με κανένα
-Έχω δείξει οτι δεν χρησιμοποιώ τη λέξη "διαστροφή" ποτέ, άρα δεν μπορώ να σου αποδείξω οτι "δε μου φαίνεται διαστροφικό"
-Έχω δείξει οτι δεν τη "βρίσκω με την ανταλλαγή απόψεων"και γιατί, άρα δεν μπορώ να σου αποδείξω οτι δεν τη βρίσκω με την ανταλλαγή απόψεων και γιατί. Μπορώ όμως να σε ρωτήσω, αν οι μερικοί -όπως λες-την έβρισκαν με την εκπαίδευση ψύλλων το δεσμευτικό για μένα να συμμετάσχω που θα το έβαζες, στο "την βρίσκουν" ή στο "εκπαίδευση ψύλλων";
-Έχω δέιξει οτι δεν χρησιμοποιώ τη λέξη "ανικανότητα" και έχω δέιξει οτι και έσυ είσαι (και όλοι) ικανοί για οτι θέλουμε, άρα δεν μπορώ να σου αποδείξω οτι δεν θεωρώ ουτε τον εαυτό μου ούτε κανένα ανίκανο.
-Έχω δείξει οτι δεν έχω τίποτα μοναδικό ούτε διαφορετικό απο κανένα άρα δεν μπορω να σου αποδείξω οτι η μοναδικότητα μου και η διαφορετικότητα μου βρίσκεται είτε στην άποψη μου είτε στον τρόπο μου.
κλπ κλπ κλπ κλπ

Με άλλα λόγια: sorry, είμαι οτι εσύ γουστάρεις να είμαι, take it or leave it

[earthian]

Διώχνοντας το θεό από το το θρόνο του, αφαιρούμε αυτό που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι εγγύηση παρηγοριάς και δικαιοσύνης. Κάτι πρέπει να μπει στη θέση του.

Δεν πιστευω στα 'ιαματικα ψεμματα', τα 'ψυχολογικα αρκουδακια' προσφερουν μονο την αισθηση της ασφαλειας στα 'παιδια', οχι πραγματικη ασφαλεια.
Κατα τη γνωμη μου ο δρομος του σκεπτικισμου ειναι δυσκολοτερος, ουσιαστικοτερος αλλα και ομορφοτερος των παραμυθιων.

Τι ειναι καλυτερο:1)Tο χριστιανικο κατα 99% παραμυθη στην καλη του εκδοχη (παραδεισος) 2) Ο ανθρωπος ειναι μερος κατι μεγαλυτερου
(φυση) το οποιο ανακυκλωνει τον εαυτο του συμφωνα με την επιστημη ?

[DrR]

'ψυχολογικα αρκουδακια'

Φοβερή ατάκα, θα στην κλεψω

[Ευθύμης]

Διώχνοντας το θεό από το το θρόνο του, αφαιρούμε αυτό που για τους περισσότερους ανθρώπους είναι εγγύηση παρηγοριάς και δικαιοσύνης. Κάτι πρέπει να μπει στη θέση του.

Δεν πιστευω στα 'ιαματικα ψεμματα', τα 'ψυχολογικα αρκουδακια' προσφερουν μονο την αισθηση της ασφαλειας στα 'παιδια', οχι πραγματικη ασφαλεια.
Κατα τη γνωμη μου ο δρομος του σκεπτικισμου ειναι δυσκολοτερος, ουσιαστικοτερος αλλα και ομορφοτερος των παραμυθιων.

Τι ειναι καλυτερο:1)Tο χριστιανικο κατα 99% παραμυθη στην καλη του εκδοχη (παραδεισος) 2) Ο ανθρωπος ειναι μερος κατι μεγαλυτερου
(φυση) το οποιο ανακυκλωνει τον εαυτο του συμφωνα με την επιστημη ?

Δεν είναι καθόλου εύκολο να αποχωριστείς το αρκουδάκι "θεός" όμως. Δεν μπορούμε εμείς να το παίζουμε υπεράνω και μάγκες επειδή το ψάξαμε λίγο παραπάνω. Τι να κάνουμε τώρα, η αλαζονεία ότι η συνείδησή μας επιβιώνει μετά το θάνατο δε φεύγει εύκολα. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να βλέπουμε αφυψηλού όσους έχουν τέτοιες ανησυχίες. Η εκδοχή της αθεΐας δεν έχει ανάγκη καμία πίστη και είναι πιο παρήγορη από οποιαδήποτε άλλη εκδοχή, αυτό θεωρώ ότι δεν προβάλλεται αρκετά.

[ntoreMy]

Δεν είναι καθόλου εύκολο να αποχωριστείς το αρκουδάκι "θεός" όμως.

Πρέπει να παραδεχτείς όμως ότι, ειδικά στην Ελλάδα, η ιδέα αυτής της αρκουδίτσας εξασθενεί ολοένα και περισσότερο. Είναι πολύ παρήγορο αυτό. Οι εκκλησίες είναι γεμάτες μόνο από κυρίες άνω των 35-40. Η νηστεία δεν είναι τόσο δημοφιλής πλέον. Άρα, είτε από βαρεμάρα, είτε από συνείδηση, είτε επείδή δεν μπορούν νηστείες, λιβάνια και κοινωνίες, ας πούμε ότι δεν είναι πλέον, θερμοί θρησκευόμενοι.

[Ευθύμης]

Στα δύσκολα όμως "Παναγία μου" θα πουν και θα πάνε στην εκκλησία... Οι χλιαροί είναι οι χειρότεροι. Δε λέω να γίνουν φανατικοί ή οπωσδήποτε άθεοι αλλά να πάρουν μια θέση επιτέλους. Αυτό βέβαια δεν υπάρχει μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού: με τα χρόνια οι άνθρωποι ενδιαφέρονται ολοένα και λιγότερο για τέτοια θέματα, αντιμετωπίζουν μόνο ό,τι τους φέρνει η κάθε μέρα αλλά στα δύσκολα τρέχουν στην "εύκολη λύση" και αγκαλιάζουν ξανά το παρατημένο "αρκουδάκι"...

[aristotelis_1]

αναλογος με την περιπτοση, σε μια δυσκολη στιγμη μπορει να βγαλεις φωνη απελπισιας να πεις θεε μου γιαχβε μου αλαχ μου αρη μου, δε το θεωρο κακο αυτο, και τι εγινε δυλαδη αν επικαλεστεις μια θεια βοηθεια οταν θα απελπιστεις θα παψεις να εισαι αθεος? η δεν υπαρχουν αθεοι που πανε κανωνικα την ανασταση στην εκκλησια? κακο ειναι οι ανθρωποι της εκαστοτε εκκλησιας να επιβαλουν τους κανωνες τους και να λενε για να εχεις την υγεια σου και για να μην παθεις κακο πρεπει να κανεις οτι σου λεμε, δυλαδη εκκλησια αγιασμο νηστεια σεμνοτιτα ταπεινωτιτα και να μην μηλας σε οτι και αν ακους εναντιον μας,,,,,

[Ευθύμης]

Βγάζοντας μια τέτοια φωνή δείχνεις ότι όοοολη η προηγούμενη "υπερήφανη" στάση σου ήταν επιφανειακή και ότι κατά βάθος περιμένεις μια θεία βοήθεια. Αυτό δεν είναι κακό για κάποιον χριστιανό, έστω και χλιαρό, ή έστω είναι συνεπές με τα πιστεύω του. Δεν ταιριάζει όμως καθόλου στη νοοτροπία ενός άθεου που ξέρει πως ό,τι τον περιμένει πηγάζει από αυτόν τον κόσμο, το μόνο κόσμο που υπάρχει.

Έχετε υπόψη κανέναν σύγχρονο Έλληνα άθεο (ΟΚ από αρχαίους υπάρχει τουλάχιστον ο Επίκουρος) ; Όχι απλά να κάνει κριτική στους θεούς ή το θεό ή την εκκλησία αλλά να δηλώνει ξεκάθαρα ότι τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν. Θα το ψάξω λίγο το ζήτημα σήμερα που τυχαίνει να έχω κάπως ελεύθερο χρόνο.

[Ιοκάστη]

αναλογος με την περιπτοση, σε μια δυσκολη στιγμη μπορει να βγαλεις φωνη απελπισιας να πεις θεε μου γιαχβε μου αλαχ μου αρη μου, δε το θεωρο κακο αυτο, και τι εγινε δυλαδη αν επικαλεστεις μια θεια βοηθεια οταν θα απελπιστεις θα παψεις να εισαι αθεος?

Ε ναι. Πως μπορείς να επικαλεστείς κάτι το οποίο δεν πιστεύεις πως υπάρχει;; Δεν γίνεται να είναι κανείς άθεος ή πιστός κατά περίσταση, όταν κάποιος λέει κάτι καλό είναι να μένει σταθερός στις απόψεις του.

η δεν υπαρχουν αθεοι που πανε κανωνικα την ανασταση στην εκκλησια?

Όχι δεν υπάρχουν!! Μπορεί κάποιος άθεος να πάει για να συνοδεύσει κάποιον δικό του άνθρωπο (συνήθως ηλικιωμένους) ή να πάει αν δεν θέλει να πει στην οικογένεια πως είναι άθεος (συνήθως αν είναι μικρός σε ηλικία και φοβάται το χάος που μπορεί να ακολουθήσει). Αλλά γενικά όχι, δεν θα πει ένας άθεος από μόνος του «αχ θέλω να πάω στην ανάσταση» πολύ απλά γιατί δεν του λέει τίποτα.

κακο ειναι οι ανθρωποι της εκαστοτε εκκλησιας να επιβαλουν τους κανωνες τους και να λενε για να εχεις την υγεια σου και για να μην παθεις κακο πρεπει να κανεις οτι σου λεμε, δυλαδη εκκλησια αγιασμο νηστεια σεμνοτιτα ταπεινωτιτα και να μην μηλας σε οτι και αν ακους εναντιον μας,,,,,

Δεν γίνεται να κρατήσει κάποιος ό,τι του αρέσει από μια θρησκεία και να απορρίψει τα υπόλοιπα. Το πακέτο πάει όλο μαζί, ή το δέχεσαι όλο ή το απορρίπτεις όλο.

[aristotelis_1]

απολητο τιποτα δεν ειναι δυλαδη αν πας σε μια πορεια αντιεξουσιαστον θα σημαινει οτι εγινες αναρχικος? η αν σε πει καποιος πες την ταδε προσευχη στην ταδε θρησκεια να σε περασει και το κανεις σαν δοκιμη να δεις θα σημαινει κατι?

[EvanT]

αναλογος με την περιπτοση, σε μια δυσκολη στιγμη μπορει να βγαλεις φωνη απελπισιας να πεις θεε μου γιαχβε μου αλαχ μου αρη μου, δε το θεωρο κακο αυτο, και τι εγινε δυλαδη αν επικαλεστεις μια θεια βοηθεια οταν θα απελπιστεις θα παψεις να εισαι αθεος? η δεν υπαρχουν αθεοι που πανε κανωνικα την ανασταση στην εκκλησια? κακο ειναι οι ανθρωποι της εκαστοτε εκκλησιας να επιβαλουν τους κανωνες τους και να λενε για να εχεις την υγεια σου και για να μην παθεις κακο πρεπει να κανεις οτι σου λεμε, δυλαδη εκκλησια αγιασμο νηστεια σεμνοτιτα ταπεινωτιτα και να μην μηλας σε οτι και αν ακους εναντιον μας...

Μην κολλάς. Και άθεοι που είμαστε παραμένουμε κοινωνικά Χριστιανοί. Και "Ωωωχ Παναΐα μου!" θα πεις όταν έχεις μπαϊλντίσει απ'τα προβλήματα, και "για όνομα του Θεού" θα πεις όταν αγανακτίσεις (απλά από κοινωνική σύμβαση) και στην Ανάσταση θα πας για να συνοδέψεις τη μάνα σου. Οι μόνοι που έχουν σοβαρό πρόβλημα με αυτή τη συμπεριφορά είναι οι θρήσκοι που δε θέλουν να βλέπουν έναν άθεο σαν ίδιο με τον εαυτό τους, απλά σε διαφορετικές περιστάσεις (σαν ένα φίλο μου που παρεξηγήθηκε όταν είπα "αυτή η καρυδόπιτα είναι τόσο νόστιμη που είναι αμαρτία να μην τη δοκιμάσεις") και οι άθεοι που δεν έχουν κατασταλάξει καλά στην απόφασή τους και θεωρούν ότι πρέπει να αποβάλλουν την ίδια τους την κουλτούρα για να παραμείνουν "αγνοί". Μπορεί να μας ζορίζει, αλλά εξ ανατροφής είμαστε "κοσμικοί χριστιανοί ορθόδοξοι".

Αλλά γενικά όχι, δεν θα πει ένας άθεος από μόνος του «αχ θέλω να πάω στην ανάσταση» πολύ απλά γιατί δεν του λέει τίποτα.

Θα το πει αν θέλει να δοκιμάσει τις αντοχές του απέναντι στο ψυχολογικό-ψυχαναγκαστικό περίβλημα της εκκλησίας. Ειδικά η λειτουργία της Ανάστασης είναι πολύ φορτισμένη συναισθηματικά και είναι το καταλληλότερο τεστ, κατ'εμέ.

Δεν γίνεται να κρατήσει κάποιος ό,τι του αρέσει από μια θρησκεία και να απορρίψει τα υπόλοιπα. Το πακέτο πάει όλο μαζί, ή το δέχεσαι όλο ή το απορρίπτεις όλο.

Βέβαια, παραδόξως, όλοι οι Χριστιανοί αυτό κάνουν. Κρατάνε ότι θέλουν και απορρίπτουν με δικαιολογίες τα άλλα.

Έχετε υπόψη κανέναν σύγχρονο Έλληνα άθεο (ΟΚ από αρχαίους υπάρχει τουλάχιστον ο Επίκουρος) ;

Ο Επίκουρος δεν ήταν άθεος με τη σύγχρονη έννοια της λέξης. Απλά εξοβέλισε το Θείο σε ένα χώρο όπου δεν επηρεάζει καθόλου τον άνθρωπο. Μάλλον χαλαρό ντεϊστή τον λες. Σύγχρονος Έλληνας άθεος ήταν μάλλον ο Καστοριάδης, νομίζω (άντε, βάλε και τον Καφετζόπουλο, αλλά στο τέλος ξυρίζουν το γαμπρό).

[aristotelis_1]

για να μην παρεξηγηθω και ολας και να το θεσο ποιο καλα, εκφρασεις του στυλ θεε μου η παναγια μου οταν δουμε κατι παραξενο η οταν τρομαξουμε ισως σε κατι και βγαινει αφθορμιτα χωρις να σημαινει κατι, και ενωουσα εκλιση και οχι προσευχη δυλαδη λεξεις που απλα χρεισιμοπιουμε η ακουμε απ τους αλλους, ισως μερικες φωρες πανω στην βιασινη μου να λεω κατι χωρις να δωσο τον αλλον να καταλαβει καλητερα

[Λοξίας]

Να σας πω κάτι. Λόγω επαγγέλματος έκανα πάρα πολλά ταξίδια στο εξωτερικό την 5ετία 1998-2003. Τουλάχιστον 120.000 μίλια ετησίως. Περίπου 5 φορές τον γύρο της γης...
Όπως είναι στατιστικά φυσικό, μερικά από αυτά τα αεροπορικά ταξίδια κάθε άλλο παρά ήρεμα ήταν και σε τρία από αυτά κινδυνέψαμε αρκετά. Ειδικά στο ένα είπα "αυτό ήταν...δεν θα ξαναδώ την οικογένειά μου...".
Δεν πέρασε από το νού μου να πω ή να σκεφτώ κάτι σαν "τάδε βοήθα με". Παρ' όλο που τα κλάματα και τα ουρλιαχτά των επιβατών σου τρυπούσαν τ' αυτιά και η διπλανή μου με είχε αρπάξει από το χέρι και ούτε ξέρω τί τσίριζε στα Γιαπωνέζικα, δεν επικαλέστηκα καμμία ανωτέρα δύναμη για να με (μας) σώσει. Το στομάχι μου είχε σφιχτεί, ένοιωθα μία θλίψη ανάκατη με φόβο και απλά είχα κλείσει τα μάτια μου και σκεπτόμουν έντονα την οικογένειά μου.
Όταν αργότερα σκεπτόμουν την συμπεριφορά μου, κατάλαβα ότι πλέον και το αυνείδητο είναι πεπεισμένο πως δεν υπάρχει θεός.

[svoin]

Παρ' όλο που τα κλάματα και τα ουρλιαχτά των επιβατών σου τρυπούσαν τ' αυτιά και η διπλανή μου με είχε αρπάξει από το χέρι και ούτε ξέρω τί τσίριζε στα Γιαπωνέζικα

εμενα αυτό που είναι σε bold μου έκανε εντύπωση. Το πως δηλαδή σε μια "δύσκολη στιγμή" ξεχνάμε τους τύπους και ψάχνουμε στήριγμα στον άγνωστο διπλα μας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα σου έπιανε το χέρι (εκτος άμα ήθελε κάτι άλλο ) αλλα εκείνη την στιγμή όλα τα τύχη και η "ασπίδες" πέσανε και ζήτησε στήριξη σε κάποιον που δεν γνώριζε καν.

Εφόσον δεν την γνώριζες βεβαια

sorry για το offtopic

ps: καταλαβαίνω βεβαια γιατί γίνετε αυτό ( η μπορώ να φανταστώ/υποθέσω) αλλα δεν μπορούσα να μην εκφράσω τον "φαβμασμο" μου πίσω από αυτή την κίνηση

[Λοξίας]

Όχι δεν την γνώριζα svoin.
Και δεν μου έπιασε ακριβώς το χέρι. Είχε αρπάξει όλο το αριστερό μου μπράτσο, είχε κρεμαστεί να κρατηθεί από το πέσιμο.
Πράγματι σε τέτοιες στιγμές τα κοινωνικά τείχη καταρρέουν και όλοι θα γίνουμε "αδελφοί" με τον διπλανό μας που κινδυνεύει εξ είσου.
Επί πλέον, όπως έχει παρατηρηθεί, η συντριπτική πλειοψηφία των πιστών κάθε δόγματος δεν θα περιμένει από την Αθηνά.
Θα κινήσει το δικό του χέρι.

[aristotelis_1]

μπραβο λοξια αφου περασες τετια δυσκολη στιγμη και εισαι δυνατος ακομα σημαινει οτι εχεις γερο στομαχι που λεμε

[ntoreMy]

Eύχομαι να έχει και γερό μπράτσο!
Λοξία στην παρόμοια φάση εγώ φώναξα "μαμά μου"... Ηλίθιο ακούγεται το ξέρω, αργότερα κι εγώ γέλαγα με το επιφώνημα.
Όμως όταν ένας καλός φίλος χτυπήθηκε από αυτοκίνητο, έξω από τις αίθουσες που περιμέναμε σκέφτηκα ότι αν υπήρχε θεός θα ήταν μια καλή στιγμή να εστιάσει λίγο στον άνθρωπο που δεν θα ήθελα να στερηθώ. Κι ας ήξερα ότι είναι άκυρο εντελώς. Αυτά τα πράγματα είναι μετρημένα κουκιά αλλά απλά μερικές φορές ... δεν θες να συμβεί κάτι που θα σε πονέσει.

[Λοξίας]

Καλημέρα.
@Aristotelis & ntoreMy

Για να παραμείνουμε στο θέμα, αφού προσγειωθήκαμε και ήμουν και πάλι ασφαλής, αυτό που μου έκανε εντύπωση όταν σκεπτόμουν το περιστατικό, ήταν το γεγονός πως παρ' όλο τον φόβο μου (τί φόβο δηλαδή που είχα κάνει το παντελόνι κίτρινο μπροστά και καφέ πίσω ) ,
δεν επικαλέσθηκα κάποια ανωτέρα δύναμη να μεσολαβήσει για να σωθώ. Το μόνο που ένοιωθα ήταν μια καθαρή και έντονη λύπη πως δεν θα ξανάβλεπα τ' αγαπημένα μου πρόσωπα.


Off topic:
Ευτυχώς το μπράτσο μου άντεξε