Diabolicus έγραψε:"...Ωστόσο τέτοιες παρατηρήσεις και σκέψεις μπορούν να χαρίσουν απολαύσεις μονάχα σε λεπτογεύστες και επαϊοντες του περιθωρίου. Και εν πάση περιπτώσει δεν αποτελούν πειθαναγκαστικά επιχειρήματα εναντίον της αυτοκτονίας απο πλήξη".
Αντε, το "χρήσιμος στον εαυτό μου και στη κοινωνία" ήταν το να βάλω το συρτάκι αντι για το "αυτοκτονία" και το ζαλάδα αντι της "πλήξης"
Ή "καταρίπτουμε" το "έτσι είναι τα πράγματα" που βγαίνει απο το dot reading του Κονδύλη οτι δλδ ο καθένας διαβάζει οτι γουσταρει στη σκακιέρα του "θεού του", παίρνοντας μαζί του αυτούς που διαβάζουν το ίδιο και το χρησιμοποιούν ως "το όνομα του παιχνιδιού" για να παίξουν με αυτούς που ΔΕΝ διαβάζουν το ίδιο, Ή ασχολούνται με το τί μπορεί να είναι τα "πειθαναγκαστικά" και το "εναντίον". Αν δεν υπάρξει απόλυτη ταυτιση του τελευταίου απο όλους τότε "δικαιώνουμε" το "έτσι είναι" του Κονδύλη.
Όποιος λοιπόν "επιθυμεί" να καταρίψει τα "έτσι είναι" οχι μονο του Κονδύλη αλλά όλων των "έτσι είναι", είναι υποχρεωμένος να αναζητά να συλλάβει με προβληματολυτική συλλογιστική (ή οποιαδήποτε άλλη "μέθοδο" γουστάρει) πως και αν μπορεί να ταυτίσει την "πειθώ" με το "εναντίον".
ΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΩΝ ΤΟ ΣΥΛΛΑΒΕΙ, μετά πρέπει να συλλάβει και τη δυνατότητα εφαρμογής αυτού που συνέλαβε.
Αν ΔΕΝ το συλλάβει ή καταλήξει βεβαιωμένα lock stock, οτι δεν έχει δυνατότητα εφαρμογής τότε και μονο τότε μπορούμε να πουμε ανεπιφύλακτα οτι δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να "ξεφύγουμε" απο το "έτσι είναι τα πράγματα και δεν μπορούν να γίνουν αλλιώς" (οτι και να βάλουμε στα "πράγματα").
Ή κοιτάμε το παραπάνω statement (να συνδράμω και γω με ενα απο δαύτο) ως "τέχνη" είτε θαυμάζοντας το είτε μισώντας το, ή κάνουμε κατι για αυτό, το αντιμετωπίζουμε ως πρόβλημα προς λύση, διανοητικά φυσικά.
Οχι δλδ να "νομίσουμε" κάπου στην πορεία οτι τωρα "αρχίζει να βγάζει νόημα" και να ξεκινήσουμε την εφαρμογή του, βεβαιωμένοι οτι μέχρι να "το εφαρμόσουμε πλήρως" θα έχει σίγουρα επιβεβαιωθεί.
Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ στα μάτια μου σημαίνει οτι συλλαμβάνω και καταλήγω πλήρως ΚΑΙ μετα εφαρμόζω χωρίς ντοτ παρέκλισης απο αυτό που συνέλαβα. Αλλιώς σημαίνει οτι έψαχνα για τσαμπουκάδες και βρήκα λόγο στο οτι με κοίταξε "στραβά", Ο ΑΛΛΟΣ (που μπορεί να είμαι και ο ίδιος εγω).
Αν η συνέπεια είναι Το Ακλόνητο Ον του Αρίστου, τότε αυτό που ψάχνουμε δεν μπορεί παρα να διατυπωθεί καθαρότερα απο "Μπορούμε να ξεφορτωθούμε ποτέ την Υποκειμενικότητα;" Μπορούμε να βρούμε το απόλυτο σημείο ταυτισης των οπτικών; όλοι να βλέπουμε το ιδιο παντου και πάντα ταυτόχρονα και νυν και αεί;
“My legacy will be like cash, which is distributed to many heirs, each transforming his portion into a profit that conforms to his nature: this profit will no longer reveal its derivation from my legacy.” — Georg Simmel (1918)
