Re: Η ΓΛΏΣΣΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Δημοσιεύτηκε: 30 Οκτ 2012 14:21
Ποιο γεγονός σηματοδότησε το πέρασμα του Collins στην πίστη στο θεό?
Κατά τα δικά του λεγόμενα "he was hiking at the Cascade Mountains of Western Washington, when, as he writes, the majesty and beauty of god's creation overwhelmed my resistance. As I rounded a corner, a frozen waterfall, hundreds of feet high, and I knew the search was over."Αυτό σε ένα σάιτ, το Templeton, μμ, δε θυμάμαι ακριβώς, απλά σημείωσα τα λεγόμενα, θα βρω το λινκ.
Από μία συνέντευξή του ιδίου στον Dr Robert H.Schuller σε ερώτηση του Schuller αν υπήρξε τότε μια προσωπική προσευχή
απαντάει, δίνω το διάλογο
-Can you tell us? Or is it too private?
-No, I'm happy to tell you. I was on a trip to northwest.Ι had never been there before. I was hiking in the Cascade Mountains. I rounded a curve and in front of me was this incredible scene of a frozen waterfall, hundreds of feet high, the beauty of that moment and as I had been struggling so intensely particularly in the preceeding few days about whether to make this decision or not, overwhelmed me. I felt god really was challenging me, speaking to me saying, you really shouldn't put this off any longer. I put it off about another 18 hours. The next morning I fell on my knees in the dewy grass of Washington state and I gave my life to christ"
waysoflife.info/Literatur/InterviewFCollins
Συζήτησε με το θεό, ενώ ο θεός τον δοκίμαζε, του μίλαγε και του έλεγε πως δεν πρέπει να το αναβάλλει άλλο.
Ας εξετάσουμε αυτή την "αποκαλυπτική εμπειρία" που του άνοιξε το δρόμο για την πίστη και τη θρησκεία. Κάνω το συλλογισμό αν σ'εκείνη την καμπή του δρόμου δεν ήταν ο παγωμένος καταρράκτης αλλά ένα ανθρώπινο πτώμα πχ που μάλιστα θα μπορούσε να ήταν πεταμένο από έναν serial killer, και να ήταν το δέκατο θύμα του, και να ήταν 9 χρονών για παράδειγμα. Θα ήταν άραγε αποκαλυπτικό αρκετά ώστε να νιώσει ευγνωμοσύνη για το θεό και να πέσει στο γρασίδι να προσκυνήσει την απίστευτη ομορφιά της δημιουργίας?
Ένα αυτό. Προτιμούν την ομορφιά της φύσης γιατί η ασχήμια που επίσης υπάρχει στον κόσμο δεν είναι τόσο βολική για τη γέννεση του αισθήματος της Ευγνωμοσύνης. Επίσης, γιατί η ομορφιά πρέπει να έχει αυτόματα το θεό ως δημιουργό της? Η φύση δεν αρκεί? Συν ότι δε χρειάζεται προσκύνημα, ούτε αυτό που περιγράφει ο Collins ως ψυχολογικό βασανιστήριο, "I was struggling so intensely in the preceeding few days". Βλακεία.
Η ευγνωμοσύνη ως θρησκευτικός παράγοντας, στο αντίστοιχο λήμμα στη wikipedia, Gratitude. Το αίσθημα της ευγνωμοσύνης είναι συστατικό πολλών θρησκειών, που, σύμφωνα με wiki, "permeates religious texts, teachings and traditions. For this reason, it is one of the most common emotions that religions AIM TO PROVOKE, and maintain in followers and is regarded as a universal religious sentiment."
Η ευγνωμοσύνη διαπνέει θρησκευτικά κείμενα, διδαχές και παραδόσεις. Γι αυτό το λόγο, είναι ένα από τα πιο συνήθη αισθήματα που οι θρησκείες ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΝΑ ΔΙΕΓΕΙΡΟΥΝ και να διατηρήσουν μέσα στους οπαδούς και θεωρείται σαν ένα παγκόσμιο θρησκευτικό συναίσθημα."
Αν κάποια κάποιος δε συμφωνεί με τη μετάφραση,να πει να διορθώσουμε.
Λοιπόν, τα δεδομένα αρχικά, και σε άλλο ποστ θα γράψω και για επιχειρήματα του Collins. Είχε μια αποκαλυπτική, προσωπική εμπειρία. Ένα άλλο άτομο στη θέση του θα θαύμαζε τον παγωμένο καταρράκτη, αλλά δε θα ένιωθε καμία ευγνωμοσύνη ούτε θα του άλλαζε τη ζωή προς το θρησκευτικότερο. Ένα άλλο μπορεί να του άλλαζε τη ζωή προς το θρησκευτικότερο, αλλά αν ήταν πρώην άπιστος μουσλίμ, θα πήγαινε προς εκείνη τη θρησκεία. Λίγο δύσκολο ο Collins να γινόταν μουσλίμ, δίχως να έχει μελετήσει τη θρησκεία αυτή, ενώ είχε όπως λέει στη συνέντευξη ψάξει τη χριστιανική, αφού μια άρρωστη γυναίκα τον ρώτησε "what do you believe?" Kι εκείνος ντράπηκε. Λες και δεν υπήρχε η επιλογή σε τίποτε, στον άνθρωπο, στη φύση, στον μανιτού, λέω γω για ν'απαντήσει. Το "αυθόρμητο" ήταν να πάω να ψάξω την κοντινότερη ΣΕ ΜΕΝΑ πολιτιστικά θρησκεία για να την ασπαστώ. Σιγά τα ωά. λολ
Κατά τα δικά του λεγόμενα "he was hiking at the Cascade Mountains of Western Washington, when, as he writes, the majesty and beauty of god's creation overwhelmed my resistance. As I rounded a corner, a frozen waterfall, hundreds of feet high, and I knew the search was over."Αυτό σε ένα σάιτ, το Templeton, μμ, δε θυμάμαι ακριβώς, απλά σημείωσα τα λεγόμενα, θα βρω το λινκ.
Από μία συνέντευξή του ιδίου στον Dr Robert H.Schuller σε ερώτηση του Schuller αν υπήρξε τότε μια προσωπική προσευχή
απαντάει, δίνω το διάλογο
-Can you tell us? Or is it too private?
-No, I'm happy to tell you. I was on a trip to northwest.Ι had never been there before. I was hiking in the Cascade Mountains. I rounded a curve and in front of me was this incredible scene of a frozen waterfall, hundreds of feet high, the beauty of that moment and as I had been struggling so intensely particularly in the preceeding few days about whether to make this decision or not, overwhelmed me. I felt god really was challenging me, speaking to me saying, you really shouldn't put this off any longer. I put it off about another 18 hours. The next morning I fell on my knees in the dewy grass of Washington state and I gave my life to christ"
waysoflife.info/Literatur/InterviewFCollins
Συζήτησε με το θεό, ενώ ο θεός τον δοκίμαζε, του μίλαγε και του έλεγε πως δεν πρέπει να το αναβάλλει άλλο.
Ας εξετάσουμε αυτή την "αποκαλυπτική εμπειρία" που του άνοιξε το δρόμο για την πίστη και τη θρησκεία. Κάνω το συλλογισμό αν σ'εκείνη την καμπή του δρόμου δεν ήταν ο παγωμένος καταρράκτης αλλά ένα ανθρώπινο πτώμα πχ που μάλιστα θα μπορούσε να ήταν πεταμένο από έναν serial killer, και να ήταν το δέκατο θύμα του, και να ήταν 9 χρονών για παράδειγμα. Θα ήταν άραγε αποκαλυπτικό αρκετά ώστε να νιώσει ευγνωμοσύνη για το θεό και να πέσει στο γρασίδι να προσκυνήσει την απίστευτη ομορφιά της δημιουργίας?
Ένα αυτό. Προτιμούν την ομορφιά της φύσης γιατί η ασχήμια που επίσης υπάρχει στον κόσμο δεν είναι τόσο βολική για τη γέννεση του αισθήματος της Ευγνωμοσύνης. Επίσης, γιατί η ομορφιά πρέπει να έχει αυτόματα το θεό ως δημιουργό της? Η φύση δεν αρκεί? Συν ότι δε χρειάζεται προσκύνημα, ούτε αυτό που περιγράφει ο Collins ως ψυχολογικό βασανιστήριο, "I was struggling so intensely in the preceeding few days". Βλακεία.
Η ευγνωμοσύνη ως θρησκευτικός παράγοντας, στο αντίστοιχο λήμμα στη wikipedia, Gratitude. Το αίσθημα της ευγνωμοσύνης είναι συστατικό πολλών θρησκειών, που, σύμφωνα με wiki, "permeates religious texts, teachings and traditions. For this reason, it is one of the most common emotions that religions AIM TO PROVOKE, and maintain in followers and is regarded as a universal religious sentiment."
Η ευγνωμοσύνη διαπνέει θρησκευτικά κείμενα, διδαχές και παραδόσεις. Γι αυτό το λόγο, είναι ένα από τα πιο συνήθη αισθήματα που οι θρησκείες ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΝΑ ΔΙΕΓΕΙΡΟΥΝ και να διατηρήσουν μέσα στους οπαδούς και θεωρείται σαν ένα παγκόσμιο θρησκευτικό συναίσθημα."
Αν κάποια κάποιος δε συμφωνεί με τη μετάφραση,να πει να διορθώσουμε.
Λοιπόν, τα δεδομένα αρχικά, και σε άλλο ποστ θα γράψω και για επιχειρήματα του Collins. Είχε μια αποκαλυπτική, προσωπική εμπειρία. Ένα άλλο άτομο στη θέση του θα θαύμαζε τον παγωμένο καταρράκτη, αλλά δε θα ένιωθε καμία ευγνωμοσύνη ούτε θα του άλλαζε τη ζωή προς το θρησκευτικότερο. Ένα άλλο μπορεί να του άλλαζε τη ζωή προς το θρησκευτικότερο, αλλά αν ήταν πρώην άπιστος μουσλίμ, θα πήγαινε προς εκείνη τη θρησκεία. Λίγο δύσκολο ο Collins να γινόταν μουσλίμ, δίχως να έχει μελετήσει τη θρησκεία αυτή, ενώ είχε όπως λέει στη συνέντευξη ψάξει τη χριστιανική, αφού μια άρρωστη γυναίκα τον ρώτησε "what do you believe?" Kι εκείνος ντράπηκε. Λες και δεν υπήρχε η επιλογή σε τίποτε, στον άνθρωπο, στη φύση, στον μανιτού, λέω γω για ν'απαντήσει. Το "αυθόρμητο" ήταν να πάω να ψάξω την κοντινότερη ΣΕ ΜΕΝΑ πολιτιστικά θρησκεία για να την ασπαστώ. Σιγά τα ωά. λολ