Αρχικά να ευχαριστήσω όλους τους φίλους που ασχολήθηκαν με τη δημοσίευσή μου.
Κυρίως τον Πάτροκλο για την ευγενική του πρόταση (έχω παρακολουθήσει αρκετές ομιλίες του Οσσο, και έχω διαβάσει Κρισναμούρτι και Δον Κάρλος, οπότε έχω μια κάποια εξοικείωση με παρόμοια αναγνώσματα), και τον εγορε για το ενδιαφέρον βιντεάκι εφαρμογής νευρωνικών δικτύων που παρέθεσε.
Ωστόσο φίλε εγορε, ας μη ξεχνάμε ότι το αυτοεκπαιδευόμενο σύστημα με τα πυραυλάκια, καθοδηγείται από ρουτίνες που προγραμματίστηκαν, και όχι από τα ίδια τα πυραυλάκια.
Υπάρχει δηλαδή "νομοθέτης" πίσω από αυτό που βλέπουμε.
Τα ίδια τα πυραυλάκια δεν "αναδύθησαν εκ του μηδενός", αλλά και οι ρουτίνες του προγράμματός τους, που τους δίνουν αυτήν την φαινομενική "αυτο-εκπαίδευση", πάλι δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά και εκ του μηδενός μέσα στον κώδικα του προγράμματος.
Βλέπουμε κάτι ενδιαφέρον, αλλά είμαστε σίγουροι πως υπάρχει δημιουργός, ακόμα και εάν δεν τον βλέπουμε.
Γιατρος Του Ικα έγραψε:εάν είμαστε απλά χημικές ενώσεις
Αυτού του είδους την παρεξήγηση (;) την βλέπω και την ξαναβλέπω. Αγαπητέ Θ.Μπ. κανένας άθεος, ποτέ δεν είπε ότι δεν είμαστε τίποτε άλλο από χημικές ενώσεις παρά μόνο από άποψη
ουσίας, σύστασης, οντολογικής συγκρότησης. Είμαστε "μόνο" χημικές ουσίες από την ίδια άποψη που η Αφροδίτη της Μήλου είναι "απλά" ένα κομμάτι από μάρμαρο ή το requiem του Mozart είναι μόνο ένα συνοθύλευμα από παλμούς του αέρα.
Δηλαδή σχεδόν καθόλου.
Και απορώ που αυτό το "επιχείρημα" περνάει ακόμη ως βάσιμο μεταξύ των πιστών. Ήδη από την εποχή του Αριστοτέλη είναι γνωστό ότι εκτός από την "ύλη" των όντων υπάρχει και η μορφή, η δομή. Αυτή είναι που δίνει στο κάθε όν την ιδιαιτερότητά του και σχεδόν όλες τις αναδυόμενες ιδιότητές του.
Πολύ ωραία. Είμαι και εγώ οπαδός της άποψης ότι δεν είμαστε μόνο ύλη.
Είμαστε πολλά πράγματα μαζί, και μια από αυτές τις πλευρές της ύπαρξής μας είναι και υλική.
Γιατρος Του Ικα έγραψε:Μα υπαρχει το άυλο αγαπητέ εγκορε, δεν υπάρχει;.......Ένα άυλο κατασκεύασμα (τα μαθηματικά και συγκεκριμένα οι μιγαδικοί) είναι ικανό να μας περιγράψει όλον τον φυσικό κόσμο!
Οι ιδέες των ανθρώπων (και τα μαθηματικά δεν υπάρχουν κάπου εγγεγραμμένα στην αφηρημένη τους μορφή εν είδει πλατωνικών ιδεών) πόρρω απέχουν από το να είναι άυλες. Έχουν υλικό υπόστρωμα (τον ανθρώπινο εγκέφαλο) και επηρεάζονται (αλλάζουν άρδην ακόμη και χάνονται) ανάλογα με την κατάσταση αυτού του υποστρώματος. Όσον δε αφορά την ίδια τους την φύση
υποθέτω ότι πρόκειται για τροποποίησεις στη δομή του εγκεφάλου οργανωμένες με τέτοιο τρόπο στο πλαίσιο κωδίκων* (φυσική γλώσσα, μαθηματικά) ώστε να είναι φορείς πληροφορίας. Η δε λέξη "νόημα"/πληροφορία δεν υπονοεί τίποτε το μεταφυσικό. Αποτελεί μιά εξελιγμένη μορφή των μηχανισμών ανάδρασης που είναι κοινοί σε όλα τα έμβια συστήματα.
*Ο ίδιος ο κώδικας δεν έχει κάτι το μαγικό ή το μεταφυσικό. Είναι σύστημα οργάνωσης.
Μα δεν εννοώ το πως αποθηκεύει ο εγκέφαλος τις παραστάσεις (και τα σύμβολα, θεωρήματα, ιδέες, είναι παραστάσεις οι οποίες κωδικοποιούνται και αποθηκεύονται με ηλεκτροχημικό τρόπο στη μνήμη μας).
Εννοώ το πως γεννά τις ιδέες, όχι το πως τις αποθηκεύει.
Άλλωστε και στον υπολογιστή μας αυτήν τη στιγμή συντελούνται δισεκατομμύρια τροποποιήσεις στη δομή των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων του (πυλών). Κανείς μας όμως δεν διαννοείται να πιστέψει ότι ο υπολογιστής του είναι γεμάτος ιδέες ή ηθικές αξίες, ότι διαθέτει χιούμορ και φαντασία, ή έστω ότι σκέφτεται ή προβληματίζεται με όσα ένας θλιμμένος μπούφος πληκτρολογεί επάνω του.
Γιατρος Του Ικα έγραψε:Εφόσον λοιπόν η εμπειρία μας επαληθεύεται (δηλαδή αποκτά συνέπεια η θεωρία ως ιδέα και σκέψη, και το πείραμα ως εκδήλωση των φυσικών νόμων), τότε οι νόμοι της φύσης υπάρχουν.
Και δεν εννοώ ότι απλά υπάρχουν στο μυαλό μας.
Εννοώ ότι υπάρχουν ανεξάρτητα από τον άνθρωπο.....Η ύπαρξη λοιπόν νόμων, εκτός της αϋλότητας στην οποία μας παραπέμπει, μας εγείρει, σε ένα άλλο βαθύτερο επίπεδο, και μια απόλυτα λογική απορία: Ποιός ο νομοθέτης;
Καθόλου λογική απορία.
Λογικό άλμα.
Οι "νόμοι" της φυσικής,
οι κανονικότητες δηλαδή τις οποίες παρατηρούμε μελετώντας την λειτουργία του φυσικού κόσμου και τις οποίες εμείς γενικεύουμε και κωδικοποιούμε δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόρροια του γεγονότος ότι η ύλη έχει σταθερές ιδιότητες (και
αλήθεια είναι αναμενόμενο κάτι που ή δημιουργείται αυθόρμητα ή υπάρχει αιώνια να αλλάζει ιδιότητες μέσα στο χρόνο; Γιατί μας εκπλήσσει αυτό και πρέπει να επικαλεστούμε εν είδει ερμηνευτικού τρύκ την παρέμβαση ενός ενεργού δράστη; Αν βέβαια μπορεί κανείς να αποκαλέσει την επίκληση ενός εξωφυσικού-εξωλογικού παράγοντα, ενός deus ex machina που βγάζει το σύμπαν και τους νόμους του σαν τον ταχυδακτυλουργό από το καπέλο ερμηνεία...Για να μην αναφέρω το ότι έχουν αρχίσει να υπάρχουν ενδείξεις, υπόνοιες και σκέψεις ότι όντως κάποιες φυσικές σταθερές αλλάζουν όντως μέσα στον χρόνο-βλέπε σταθερά λεπτής υφής, βλέπε πιθανή αλλαγή της ταχύτητας του φωτός κλπ). Η τάξη δεν είναι "μαγική" ιδιότητα που προκύπτει αποκλειστικά από την θεωρούμενη ως μεταφυσική παρέμβαση της συνείδησης. Η τάξη και η κανονικότητα ενυπάρχουν στον κόσμο και γι'αυτό υπάρχουν και στη συνείδηση όχι το αντίστροφο.
Τέλος το ότι οι ιδέες μας και οι παρατηρήσεις μας για τον κόσμο καμιά φορά εκ των υστέρων επιβεβαιώνονται επίσης δεν είναι απορίας άξιο. Είναι απλά αποτέλεσμα του γεγονότος ότι και εμείς είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο και το σύμπαν. Είναι απλά θέμα....συμβατότητας.
κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με κάτι έξω από το σύμπαν
Πέραν του ότι το πολυσύμπαν, αν αληθεύει ως υπόθεση είναι αυθύπαρκτο και αιώνιο και δεν χρειάζεται ούτε νομοθέτη, ούτε σχεδιαστή, ούτε μηχανοδηγό θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι: Το ότι ο θεός (για να μην ξαναγράφω όλα τα παραπάνω) είναι "έξω απ'το σύμπαν" (πέραν του ότι η φράση αυτή δεν έχει καν νόημα)
το έχουμε τσεκάρει κάπως και το λέμε ή μήπως είναι μία από αυτές τις ad hoc ιδιότητες που του έχουν αποδώσει a priori οι πιστοί και οι θεολόγοι (όχι αναγκαία με αυτή την σειρά) για να αποφύγουν την βάσανο του λογικού και εμπειρικού ελέγχου;
Και αν μου πεις "έτσι τον έχουμε ορίσει" θα σου πω χαίρομαι διότι τώρα πιά μπορώ να αντιμετωπίσω την έννοια του θεού με την ίδια σοβαρότητα που αντιμετωπίζω και όλα τα αξιώματα της προτασιακής λογικής.
Θα προσπαθήσω να τοποθετηθώ συνολικά και όσο πιο σύντομα μπορώ.
Καταρχήν δεν κατα-νοώ τι προσπαθείς να πείς στις προτάσεις που χρωμάτισα μπλέ.
Είτε η ύλη έχει σταθερές ιδιότητες είτε όχι, το θέμα είναι ότι υπάρχει και η ύλη και οι ιδιότητες και οι νόμοι με τους οποίους αυτή περι-ορίζεται.
Και εάν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με την επιστήμη, όλα τα παραπάνω έχουν ημερομηνία παρασκευής: το δέκατοτέταρτο δισεκατομμυριοστό έτος προ του παρόντος έτους (και ας μην βιαστούν πάλι μερικοί-μερικοί να με καταδικάσουν επειδή έγραψα δεκατέσσερα και όχι δεκατρία και επτά δέκατα..)
Η πρόταση που έχω χρωματίσει με κόκκινο θεωρώ ότι είναι ο πυρήνας όλων των συζητήσεων μεταξύ των ανθρώπων που δέχονται ή αμφισβητούν την ύπαρξη του Θεού, σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας.
Πρόκειται για τις δύο όψεις, του ίδιου νομίσματος που λέγεται πίστη.
Εξηγώ:
Όλη η παρατήρηση του αντιληπτού στις αισθήσεις μας κόσμου, μας αποκαλύπτει δύο πράγματα κοινώς αποδεκτά.
Το πρώτο είναι ότι ο αισθητός κόσμος (θα λέω στο εξής φυσικός κόσμος) υπόκειται σε νόμους και κανόνες η δόγματα (αξιώματα αναπόδεικτα), όπως για παράδειγμα οι αρχές διατήρησης (ενέργειας, ορμής, στροφορμής,..), οικονομίας-ελάχιστης δράσης, φυσικής επιλογής, κ.λ.π.
Το δεύτερο είναι ότι η αντιληπτικότητά μας έχει όρια.
Ήδη ο Λέανδρος υπαινίχθηκε για τον χρόνο και το μήκος Πλανκ (ως το απαγορευτικό ελάχιστο όριο αντίληψης του χωροχρόνου), υπάρχει η έννοια του απείρου, του φανταστικού αριθμού που δεν προβάλλεται στον φυσικό κόσμο (μόνο σε αυτόν των ιδεών) και όμως τον περιγράφει περίφημα, αλλά υπάρχει και μια άκρως ενδιαφέρουσα και καθοριστική απόδειξη, ενός μεγαλοφυούς (και πιστού χριστιανού για όσους το αγνοούν..
) μαθηματικού: Του Γκέντελ και του θεωρήματός του της μη πληρότητας.
Εδώ λοιπόν αποδεικνύεται, για πρώτη φορά, ότι είναι αδύνατον να υπάρξει αυτοσυνεπές λογικό σύστημα.
Δηλαδή, πάντα και σε κάθε σύστημα λογικών προτάσεων, θα υπάρχει ένα ελάχιστο αξιωμάτων (δογμάτων), τα οποια πρέπει να εμπιστευθούμε (πιστέψουμε) ώστε να συνεχίσουμε.
Μια άλλη οπτική που επιβεβαιώνει το μη-μηχανιστικό του λογικού-αντίληψης, έρχεται πολλά χρόνια μετά (1988) από τον R.Penrose ( Λογικολόγος-Φυσικομαθηματικός, Νόμπελ Φυσικής ), ο οποίος αποδεικνύει ότι είναι αδύνατον να υπάρξει αλγόριθμος ο οποίος να καθορίζει την ανθρώπινη σχέψη-συνείδηση. Και το 1999, ο Max Tegmark του Μ.Ι.Τ κάνει μια εκπληκτική δημοσίευση
(
http://arxiv.org/abs/quant-ph/9907009 &
http://arxiv.org/PS_cache/quant-ph/pdf/ ... 7009v2.pdf), με την οποια αποδεικνύει ότι ο εγκέφαλος δεν είναι ούτε κβαντομηχανικό σύστημα.
Και τώρα στο διαταύτα:
Εφόσον γνωρίζουμε ότι είναι αδύνατον να εμβαθύνουμε όσο θα θέλαμε στη γνώση (όρια αντιληπτικότητας), και εφόσον διαπιστώνουμε στη φύση νομοτελειακή συνέπεια, δεν αποτελεί εντέλει, πίστη, η πεποίθηση ότι δεν υπάρχει νομοθέτης;
Μάλιστα, θα έλεγα ότι είναι αρκετά αφελέστερη από την πεποίθηση αυτών που πιστεύουν ότι υπάρχει (νομοθέτης) γιατί απλά οι δεύτεροι τον θεωρούν ως το πρώτο αίτιο των νόμων.
Και είναι πιο λογική η πίστη σε ένα αίτιο των νόμων, παρά η πίστη ότι οι νόμοι αναδύονται αυτοβούλως από το πουθενά..!
ΥΓ: Προς τους διαχειριστές:
Ζητώ συγνώμμη για την έκταση, αλλά ούτως η άλλως δεν δημοσιεύω όσο συχνά θα ήθελα και θα ήθελα να δείξω τις θέσεις μου.
Προσπάθησα να μείνω στην ουσία του θέματος και οι όποιες τεχνικές αναφορές έγιναν για να υποστηρίξουν την επιχειρηματολογία.
), αλλά κανείς δεν φαίνεται να το έχει παρατηρήσει, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
