forum.atheia.gr

Είναι ο 29χρονος σήμερα Αυστραλός (σερβικής καταγωγής) Νικ Βούιτσιτς. Ζει εκ γενετής χωρίς χέρια και χωρίς πόδια. Εμφανίζεται συχνά δημόσια στη χώρα του αλλά και σε πολλές άλλες του εξωτερικού, καθώς και σε τηλεοπτικές εκπομπές, μεταφέροντας εκτός από την περιπέτεια της ζωής του, την πίστη του. Πιστεύει ότι ήταν θέλημα Θεού η κατάσταση στην οποία ζει και επιπλέον θεωρεί ότι ο Θεός είναι εκείνος που του δίνει δύναμη να ανταποκρίνεται στις δυσκολίες της ζωής του. Μέσα από την περιπέτεια της ζωής του, πιστεύει ότι ο Θεός αποκάλυψε τη θέλησή του. Στις περισσότερες από τις δημόσιες εμφανίσεις του ουσιαστικά λειτουργεί περίπου ως ιεροκήρυκας απέναντι στο ακροατήριό του.

Τι θα μπορούσε να αντιπαραθέσει ένας άθεος απέναντι σ’ έναν πιστό σαν κι αυτόν; Είναι ηθικά επιτρεπτό να του πει κανείς ότι ο Θεός που πιστεύει του φέρθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο; Ότι δεν μπορεί να στέκει το επιχείρημα ότι ο Θεός του τον επέλεξε γι αυτήν τη δοκιμασία; Είναι εφικτό να πειστεί ότι η δύναμή του πηγάζει από τον ίδιο και από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του που τον αγαπούν όπως είναι και γι αυτό που είναι και δεν είναι αποτέλεσμα καμιάς θεϊκής βοήθειας; Προσωπικά, έχω την εντύπωση ότι αν τον είχα απέναντί μου, μάλλον θα σιωπούσα.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Βούιτσιτς πάσχει από το σπανιότατο Σύνδρομο Tetra-amelia. Εκτός από την έλλειψη των τεσσάρων άκρων, το Σύνδρομο αυτό προκαλεί δυσμορφίες και σχεδόν σε όλο το υπόλοιπο σώμα. Στις ελάχιστες περιπτώσεις γεννήσεων που έχουν καταγραφεί παγκοσμίως, τα βρέφη είτε γεννιούνται νεκρά, είτε πεθαίνουν αμέσως μετά τη γέννα. Σήμερα, μόνο δύο άνθρωποι είναι γνωστοί στον πλανήτη μ’ αυτό το Σύνδρομο. Ο Βούιτσιτς κι ένας 36χρονος Ιάπωνας.

Ο Βούιτσιτς έτυχε άσχημης συμπεριφοράς από τους συμμαθητές του στο σχολείο. Μικρός ήταν καταθλιπτικός και στα 10 του χρόνια σκέφτηκε την αυτοκτονία, δεν το έκανε όμως για να μην στεναχωρήσει τους γονείς του. (Αξιοσημείωτο ότι σκέφτηκε την αυτοκτονία σε τόσο μικρή ηλικία, καθώς τέτοιες σκέψεις έρχονται συνήθως κατά τη διάρκεια της εφηβείας). Σπούδασε οικονομικά (μίλησε και στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός) και τον περασμένο Φεβρουάριο παντρεύτηκε στην Αμερική.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το βίντεο έχει υπότιτλους στα ελληνικά.

[youtube]krFjpStgkBg[/youtube]

truleysi έγραψε:Τι θα μπορούσε να αντιπαραθέσει ένας άθεος απέναντι σ’ έναν πιστό σαν κι αυτόν; Είναι ηθικά επιτρεπτό να του πει κανείς ότι ο Θεός που πιστεύει του φέρθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο; Ότι δεν μπορεί να στέκει το επιχείρημα ότι ο Θεός του τον επέλεξε γι αυτήν τη δοκιμασία; Είναι εφικτό να πειστεί ότι η δύναμή του πηγάζει από τον ίδιο και από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του που τον αγαπούν όπως είναι και γι αυτό που είναι και δεν είναι αποτέλεσμα καμιάς θεϊκής βοήθειας; Προσωπικά, έχω την εντύπωση ότι αν τον είχα απέναντί μου, μάλλον θα σιωπούσα.

Πολύ, πολύ δύσκολο ερώτημα.

Από κοινωνικής σκοπιάς, η απάντηση είναι ναι, είναι όχι μόνο επιτρεπτό αλλά και επιβεβλημένο να το λέμε.
Αλλωστε αυτό ακριβώς κάνουμε εμείς εδώ, μέσω του φόρουμ, του μπλογκ, της Ένωσης κλπ.: μιλάμε ανοιχτά για τον παραλογισμό της πίστης σε θεότητες.

Όμως αν τον είχα μπροστά μου κι εγώ δεν ξέρω τι θα έκανα. Το να προσπαθήσεις να διαλύσεις τον μύθο που τον στηρίζει θα ήταν περίπου σαν να στερείς τα παυσίπονα από έναν άνθρωπο με καρκίνο. Ξέρω ότι σε παρόμοια περίπτωση (άρρωστη θρήσκα φίλη σε δύσκολη στιγμή) όχι μόνο δεν διέλυσα τον μύθο, αλλά τον έθρεψα (της είπα "ο χριστός σε αγαπάει, θα σε βοηθήσει, όλα τα συγχωρεί" και τέτοια, της είπα ότι θα ξαναβρεί τη δύναμη να προσεύχεται γιατί ένιωθε ότι την έχει χάσει, και τέτοια).

Μπορώ να μιλάω γι' αυτά τα θέματα τελειως ανοιχτά μόνον όταν δεν είναι επί του προσωπικού. Όταν απευθύνομαι στο συγκεκριμένο πρόσωπο που αφορούν, μου είναι πολύ δύσκολο. Προσπαθώ να το κάνω μόνο αν αναγκαστώ (π.χ. πες ότι βρίσκομαι σε δημόσια αντιπαράθεση με τον άνθρωπο αυτό, εγώ ως εκπρόσωπος της Ένωσης Άθεων κι εκείνος ως ιεροκήρυκας, ας πούμε - ή πες ότι βρισκόμαστε σε μια φιλική συγκέντρωση και το θέμα στρέφεται εκεί και εκείνος κηρύττει παθιασμένα, θα απαντήσω, θα κάνω ερωτήματα, γιατί αν δεν το κάνω θα επικρατήσει η εντύπωση ότι όλοι δεχόμαστε αυτά που λέει), και τότε όμως θα το κάνω με όσο μπορώ πιο ήπιο και ευγενικό τρόπο, για να είναι σαφές ότι δεν θέλω να τον πληγώσω.

Δεν ξέρω τι άλλο να πω, είναι πολύ λεπτό το θέμα.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι και τα ψέματα δίνουν κάποιας μορφής αυτοπεποίθηση. Ένας τέτοιος Άνθρωπος είναι σχεδόν αδύνατο να έχει αυτοπεποίθηση. Είναι όπως τα φάρμακα, δεν μπορείς να τα στερείς από ένα άρρωστο. Όταν ώμος κινδυνεύει να κολλήσει και την υπόλοιπη κοινωνία, επιλέγεις της λιγότερες απόλυες, όπως στο πόλεμο.

truleysi έγραψε:Είναι ο 29χρονος σήμερα Αυστραλός (σερβικής καταγωγής) Νικ Βούιτσιτς. Ζει εκ γενετής χωρίς χέρια και χωρίς πόδια. Εμφανίζεται συχνά δημόσια στη χώρα του αλλά και σε πολλές άλλες του εξωτερικού, καθώς και σε τηλεοπτικές εκπομπές, μεταφέροντας εκτός από την περιπέτεια της ζωής του, την πίστη του. Πιστεύει ότι ήταν θέλημα Θεού η κατάσταση στην οποία ζει και επιπλέον θεωρεί ότι ο Θεός είναι εκείνος που του δίνει δύναμη να ανταποκρίνεται στις δυσκολίες της ζωής του. Μέσα από την περιπέτεια της ζωής του, πιστεύει ότι ο Θεός αποκάλυψε τη θέλησή του. Στις περισσότερες από τις δημόσιες εμφανίσεις του ουσιαστικά λειτουργεί περίπου ως ιεροκήρυκας απέναντι στο ακροατήριό του.

Είναι λίγο δύσκολο για τον βούιτσιτς να λειτουργήσει σαν ιεροκήρυκας λόγω των κινητικών δυσχερειών. η αναφορά του στον θεό είναι έκφραση ευγνωμοσύνης για το θείο δώρο της ζωής έστω και σε αυτήν την θέση στην οποία βρέθηκε, αυτό το κουράγιο του και η δίψα για ζωή θα έπρεπε να μας εντυπωσιάζει, και όχι το τι πιστεύει. αν και νομίζω πως αυτό που πιστεύει είναι που του δίνει την δύναμη για να συνεχίζει αυτήν την προσπάθεια του για ζωή, και να μην παραιτηθεί όπως συμβαίνει συχνά στις μέρες μας από αρτιμελή άτομα.

Τι θα μπορούσε να αντιπαραθέσει ένας άθεος απέναντι σ’ έναν πιστό σαν κι αυτόν; Είναι ηθικά επιτρεπτό να του πει κανείς ότι ο Θεός που πιστεύει του φέρθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο; Ότι δεν μπορεί να στέκει το επιχείρημα ότι ο Θεός του τον επέλεξε γι αυτήν τη δοκιμασία; Είναι εφικτό να πειστεί ότι η δύναμή του πηγάζει από τον ίδιο και από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του που τον αγαπούν όπως είναι και γι αυτό που είναι και δεν είναι αποτέλεσμα καμιάς θεϊκής βοήθειας; Προσωπικά, έχω την εντύπωση ότι αν τον είχα απέναντί μου, μάλλον θα σιωπούσα.

είναι άξιο απορίας πώς θα μπορούσε να τον αντιμετωπίσει πραγματικά ένας άθεος, αλλά πάλι εξαρτάται από το πώς τον βλέπει κανείς λόγω της κατάστασης που βρίσκεται, ίσως πολλοί να τον λυπηθούν και να μην πούν τίποτε για τα θρησκευτικά του πιστεύω, ίσως άλλοι να τον αντιμετωπίσουν χλευαστικά για την κατάσταση του σε συνδυασμό με την πίστη του, άλλοι πάλι να τον αντιμετωπίσουν σαν ίσος πρός ίσο γιατί είναι σωματικά ανάπηρος και όχι πνευματικά.

Τι συγκαταβατισμός είναι αυτός?

Εγώ θα του μιλούσα όπως θα μιλούσα σε οποιονδήποτε άλλον, και θα θεωρούσα πολύ patronising οτιδήποτε άλλο. (Μάλιστα, για εσάς που προσπαθείτε να προστατεύσετε τα συναισθηματα του τυπά, υπενθυμίζω ότι σχεδόν όλοι όσοι πάσχουν από κάποια αναπηρία απεχθάνονται να νιώθουν ότι ο άλλος τους λυπάται.) Το ότι είναι ανάπηρος δε σημαίνει ότι έχει δίκιο. Αν νομιζει ότι ο θεός του του δίνει δύναμη, είναι ηλίθιος, αλλά αυτό είναι πρόβλημά του. Το να κυκλοφορεί στα κανάλια εκμεταλλευόμενος το συναισθηματισμό των υπολοίπων ηλιθίων για να τους προσυλητίζει είναι εξαιρετικά κατακριτέο.

"La science nous a promis la vérité, ou au moins la connaissance des relations que notre intelligence peut saisir; elle ne nous a jamais promis ni la paix ni le bonheur. Souverainement indifférente à nos sentiments, elle n'entend pas nos lamentations. C'est à nous de tâcher de vivre avec elle puisque rien ne pourrait ramener les illusions qu'elle a fait fuir."

AoratiMelani έγραψε:Όμως αν τον είχα μπροστά μου κι εγώ δεν ξέρω τι θα έκανα. Το να προσπαθήσεις να διαλύσεις τον μύθο που τον στηρίζει θα ήταν περίπου σαν να στερείς τα παυσίπονα από έναν άνθρωπο με καρκίνο. Ξέρω ότι σε παρόμοια περίπτωση (άρρωστη θρήσκα φίλη σε δύσκολη στιγμή) όχι μόνο δεν διέλυσα τον μύθο, αλλά τον έθρεψα (της είπα "ο χριστός σε αγαπάει, θα σε βοηθήσει, όλα τα συγχωρεί" και τέτοια, της είπα ότι θα ξαναβρεί τη δύναμη να προσεύχεται γιατί ένιωθε ότι την έχει χάσει, και τέτοια).

Έγινε μια παρόμοια συζήτηση στο facebook, στην σελίδα των άθεων σχετικά με αυτό το θέμα που αναφέρεις. Και εκεί πολλοί άθεοι (πλειοψηφία) είπαν ότι θα έκαναν προσευχή μαζί με έναν χριστιανό που είναι βαριά άρρωστος κτλ.

Συμφωνώ με το noxteryn. Το να μιλάμε σε κάποιο άτομο με κινητικά προβλήματα ακριβώς όπως θα του μιλούσαμε αν δεν είχε το πρόβλημα είναι ο καλύτερος τρόπος να το σεβαστούμε. Έχω δει συγγενείς μου να υποφέρουν και να πεθαίνουν κι επίσης έχω μία ξαδέρφη που είναι αμεα και δεν έχω καμία διάθεση να αποδεχτώ έστω και σιωπηλά το δήθεν μοναδικά παρήγορο ρόλο της θρησκείας.

Δεν έχει τύχει να γνωρίσω αμεα που να τονίζει τις απόψεις του περί θρησκείας. Αν προσπαθούσε να προσηλυτίσει άλλους κι έλεγε πράγματα τύπου "σκληρόκαρδοι άθεοι τι λέτε τώρα που εγώ ο ανάπηρος πιστεύω;" όπως αυτός εδώ, θα έλεγα ξεκάθαρα τις αντιρρήσεις μου και θα τον κατηγορούσα ότι χρησιμοποιεί το πρόβλημά του με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Αν πάλι ήταν μια δική του, προσωπική υπόθεση και τύχαινε να μάθω ότι "αντλεί τη δύναμή του από το θεό", δε θα τον αντέκρουα απευθείας αλλά θα του έλεγα κάτι σαν "συν Αθηνά και χείρα κίνει".

Ευθύμης έγραψε:Συμφωνώ με το noxteryn. Το να μιλάμε σε κάποιο άτομο με κινητικά προβλήματα ακριβώς όπως θα του μιλούσαμε αν δεν είχε το πρόβλημα είναι ο καλύτερος τρόπος να το σεβαστούμε.

και

noxteryn έγραψε:υπενθυμίζω ότι σχεδόν όλοι όσοι πάσχουν από κάποια αναπηρία απεχθάνονται να νιώθουν ότι ο άλλος τους λυπάται.)

Εγω συμφωνω με ΑΜ παροτι δεν μασαω τα λογια μου με φιλους η στην δουλεια.
Αλλα οχι οταν παω σε μια κηδεια δεν θα πω : μα τι λετε για παραδεισους και ψυχες ....
Φτανει να μην γινει επι τουτου συζητηση,οπου θα πω πολιτισμενα την γνωμη μου.

δεν μιλάμε για κηδεία. μιλάμε για διακρίσεις με τη συμπεριφορά μας όταν μιλάμε σε κάποιον που έχει κάποιο πρόβλημα. ίσως ένα αντίστοιχο θα ήταν να έχει κάποιος ακρωτηριασμένο άκρο και όταν του μιλάμε να έχουμε το βλέμμα μας καρφωμένο εκεί.

Εγω βρισκω πιο ευκολη την αθειστικη συζητηση σε κηδεια παρα με το εν λογω ατομο
το οποιο παιρνει δυναμη απο την κοσμοθεωρεια που εχει φτιαξει.
Και μαλιστα μπορει να ειναι ιδιαιτερα σκληρη η αντιπαραθεση για την αποδομηση της θεωριας
που τον στηριζει και δεν εχει να κανει με κανενος ειδους λυπης αυτο.

Ο οίκτος είναι ένα συναίσθημα στο οποίο έχω σπάνια πρόσβαση. Δε γνωρίζω αν πρόκειται για ασυνείδητο ακόλουθο της ηθικής πεποίθησής μου ότι κανείς δεν είναι κατώτερος, ή για αποστροφή απέναντι στην επώδυνη ανάμνηση του να λυπάμαι τον εαυτό μου, σε στιγμές της ζωής μου που ένιωσα ότι έχω αποτύχει σε κάτι.

Δεν αισθάνθηκα λύπηση, λοιπόν, για τον τύπο του video. Ίσως και επειδή γνωρίζω ότι η έμφυτη προσαρμοστικότητα του κάθε ανθρώπου που θα βρεθεί στη θέση του, θα εκτινάξει, αργά ή γρήγορα, την ευτυχία του στα normal επίπεδα. Επίσης, εικάζω ότι γνωρίζει πως ο θεός που πιστεύει του φέρθηκε κατ' αυτόν τον τρόπο. Και το απολαμβάνει. Ναρκισσιστικά ικανοποιημένος για τη σπανιότητα της περίπτωσής του, και βλακωδώς ευγνώμων απέναντι σε έναν πατέρα που επέλεξε να τον σαπίσει στο ξύλο ανάμεσα σε άλλα πενήντα δύο αδέρφια. Και φυσικά όλα αυτά, ως αντίρροπες εκφράσεις της τραγωδίας που βλέπει ο ίδιος και οι υπόλοιποι στο πρόσωπό του.

Δε γνωρίζω κατά πόσο ένας άνθρωπος που καταπιέζει τόσο θυμό μέσα του ώστε να σκεφτεί την αυτοκτονία στα δέκα του χρόνια, είναι εύκολο να διαμορφώσει όλη την μετέπειτα ζωή του έτσι ώστε να κρύψει, όσο το δυνατόν πιο βαθιά, το μίσος που νιώθει για τον δημιουργό του. Πάντως, σίγουρα δε θα δοκίμαζα να το διαπιστώσω σε έναν πρόχειρο και επιπόλαιο διάλογο μαζί του.

I'd simply ask him, isn't your cross just another I?

Μου θυμίζει εκείνα τα video του spylab που μεταξύ άλλων μάθαμε οτι ο καρκίνος μας χαρίζει την αιώνια ζωή στον παράδεισο ως freebie που έρχεται μαζί.

Βρίσκω ανατριχιαστική την ψυχρότητα κάποιων και συμμερίζομαι τον προβληματισμό του trulefsi.

Σαφώς δεν θα προσπαθούσα να κάνω διάλογο μαζί του για το ζήτημα και δε θα επιχειρηματολογούσα καν, για τον ίδιο λόγο που δεν έκανα την ίδια συζήτηση με την 80χρονη γιαγιά μου , ή με κάποιον πρωην χρήση ηρωίνης, ή κάποιον που διακρίνω οτι η πίστη του ειναι σοβαρό στήριγμα για αυτόν και μάλλον ψιλο-μονόδρομος.

Αντί αυτού, στη μεταξύ μας συζήτηση, φέρνοντας λίγο απαράδεκτο χιούμορ.....

Ακόμα και να ήθελε να αυτοκτονήσει , χωρίς ποδια και χέρια, πως ακριβώς θα το έκανε??

I mean, και τσιγάρο να θέλει να ανάψει, θέλει βοήθεια!

Συνιστώμενη θέαση: Freaks (1932) , μια απο τις πιο ξεχωριστές, one-of-a-kind ταινίες που δεν ξαναβγαίνουν

http://www.imdb.com/title/tt0022913/

Σημ: οι 'ηθοποιοί' ειναι πραγματικοί freaks και ουχι special effects

Όσον αφορά το θέμα... Προσωπικώς θεωρώ ότι η υποχρέωσις της προσβολής της πίστεως είναι ανεξάρτητος της ιδιαιτερότητος του καθενός.

Ο θεός τον αγαπάει ...


ναι καλά ,
του 'κοψε τα χέρια ,του 'κοψε τα πόδια
δηλαδή τι περιμένει , να του κόψει και την καλημέρα για να αλλάξει γνώμη ?

Leo21 έγραψε:I mean, και τσιγάρο να θέλει να ανάψει, θέλει βοήθεια!

http://www.youtube.com/watch?v=stXcSdV7 ... re=related 1:20 και εξής (το έργο που παρέθεσες)

αναλογα στον ανθρωπο ειναι
περιμενετε συνηθως καποιον που εχει προβλημα σοβαρο να τα βαλει με το θεο του να χασει την πιστη του κατι που θα ειναι λογικο
ομως οπως βλεπεται αρκετοι ακομα και σε αυτην την δυσκολη κατασταση που ειναι εχουν καποιες ελπιδες και οφηλουμε να της σεβαστουμε

μην κανετε διαλογο μαζι τους για το καλο ολων κυριος το δικο σας

truleysi έγραψε:Τι θα μπορούσε να αντιπαραθέσει ένας άθεος απέναντι σ’ έναν πιστό σαν κι αυτόν;

Θα του έλεγα να κάνει μια κουβέντα με τον Stephen Hawking ......



Ps: ο οποίος απροπό είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα από φυσική κατάσταση , το γεγονός ότι έχει τα πόδια του και τα χέρια του μάλλον σε μεγαλύτερους μπελάδες τον βάζει (κίνδυνοι θρομβώσεων κλπ)

...και για να γίνω λίγο κακός ....ο 29χρονος Αυστραλός θα μείνει στην ιστορία σαν ένα από τα φρικιά του θρησκευτικού τσίρκου του 21ου αιώνα ..ενώ για τον Hawking λίγοι θα θυμούνται τα προβλήματα του όταν φύγει αλλά κανείς δεν θα ξεχάσει το έργο του.