μεταθανάτιες εμπειρίες

[Leo21]

θεόφιλε, επιφυλάσσομαι, μιας και ειναι πολλά αυτά που λες και είμαστε ήδη πολύ οφφτοπικ, δεν ξέρω που να τη συνεχίσω την συζήτηση,

αλλα μιλάς για τον 'πρακτικό αθεϊσμό' , το οποιο ειναι κάτι εντελώς δικό σου, και σίγουρα δε σημαίνει τους ανήθικους, εγκληματίες και δολοφόνους.

Η ηθική δεν έρχεται απο το θεό. Το συμφωνήσαμε πριν .

Αν κάποιος δεν έχει ηθική, ειναι ανήθικός, ή αν θες πιο ψαγμένη λέξη, αριβίστας ή απλά καθίκι, κάθαρμα, εγκληματίας, και οχι "άθεος" ή "πρακτικά άθεος".

Ειναι εντελώς λάθος η φράση και το πως τη χρησιμοποιείς, εκτός απο προσβλητική για τους άθεους.

επιφυλάσσομαι για τα υπόλοιπα

[vesid]

vesid αν θες να παρερμηνεύσεις κάτι, τότε ειναι εύκολο

Μάλλον μιλάς εκ πείρας:

χαχαχαχ δεν ήξερα οτι ο αλτρουισμός και η ενσυναίσθηση μπορεί να ειναι τοσο κακά πράγματα ωστε να δημιουργήσουν ενοχικά σύνδρομα σε ένα παιδί.

ποτέ δεν είπα κατι τέτοιο και στο εξήγησα.
Και αν παρερμήνευσα εγώ κάτι απο αυτά που είπες, σίγουρα δεν το έκανα επίτηδες. Το κατά όσο ισχύει αυτό και για σένα, έχω τις αμφιβολίες μου...

[spylab]

Σαν απαντηση στον alogomigas για τις περιθανατιες εικονες αυτων που <βλεπουν> το σωμα τους
απο ψηλα (τυφλοι ή κανονικοι) , τρεχει ενα πειραμα -AWARE study- εδω και μερικα χρονια σε τμηματα
επειγοντων στην Αγγλια, οπου σε ενα ψηλο σημειο υπαρχει κατι που θα μπορουσαν να το δουν
μονο αυτοι που η ψυχη τους ιπταται
Απο οσο ξερω κανενας δεν εχει δει την κρυφη εικονα

Postcards from heaven: scientists to study near-death experiences

Study into near-death experiences

Friday, 14 September 2012
“We have had a number of people who suggested they have experienced something, but we have not had anyone who has seen the picture that is facing the ceiling.
“Some can remember people around them, some remember what people were wearing. One patient reported being in the room but being unable to get out of a window and then feeling they were coming back into their body.”
(υπαρχει στο facebook μια σχετικη ομαδα που δεν την εχω δει γιατι δεν εχω μπει ποτε facebook)
Τωρα καποιοι λενε οτι ισως οι εικονες να ειναι πολυ κοντα στο ταβανι!! (και να μην χωραει το αορατο
κεφαλι της ψυχης )

Βεβαια οταν πιστευει κανεις οτι το φιδι μιλαει ειναι ετοιμος να πιστεψει οτιδηποτε, και ειναι πολυ
δυσκολο ασχετως αποδειξεων τελικα να πει οτι το φιδι κανει τελικα οτι κανουν ολα τα φιδια...

[Θεόφιλος]

θεόφιλε, επιφυλάσσομαι, μιας και ειναι πολλά αυτά που λες και είμαστε ήδη πολύ οφφτοπικ, δεν ξέρω που να τη συνεχίσω την συζήτηση,

αλλα μιλάς για τον 'πρακτικό αθεϊσμό' , το οποιο ειναι κάτι εντελώς δικό σου, και σίγουρα δε σημαίνει τους ανήθικους, εγκληματίες και δολοφόνους.

Η ηθική δεν έρχεται απο το θεό. Το συμφωνήσαμε πριν .

Αν κάποιος δεν έχει ηθική, ειναι ανήθικός, ή αν θες πιο ψαγμένη λέξη, αριβίστας ή απλά καθίκι, κάθαρμα, εγκληματίας, και οχι "άθεος" ή "πρακτικά άθεος".

Ειναι εντελώς λάθος η φράση και το πως τη χρησιμοποιείς, εκτός απο προσβλητική για τους άθεους.

επιφυλάσσομαι για τα υπόλοιπα

1ον λέω όσα λέει και ο άλλος και αυτό για να μην νομίζει πως αποφεύγω την συζήτηση και σίγουρα έχουμε ξεφύγει. η ηθική είναι προσωπική αλλά και κοινωνική, για την προσωπική είναι υπεύθυνος ο καθένας ξεχωριστά και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν όμως η κοινωνική ηθική, αναφέρεται σε ένα σύνολο κανόνων και συμπεριφορών που είναι υποχρεωτικές αν θέλει να είναι κανείς εντός ηθικής, αυτού του είδους η ηθική έχει ανάγκη από θεούς.

2ον η φράση είναι αντιγραφή από την βικιπαίδεια στον ορισμό πρακτικός αθεισμός και εγώ απλά την υιοθετώ.

3ον και μιας έχουμε ξεφύγει ας επανέλθουμε για τις μεταθανάτιες εμπειρίες, σαν λογικά άτομα πρέπει να τις απορρίπτουμε κατηγορηματικά, άλλο η θρησκευτική παράδοση για την μετά θάνατον ζωή, και άλλο ο τσαρλατανισμός για ζόμπι που δεν προσφέρει καμία απολύτως πνευματικότητα, και παρηγοριά. στον άνθρωπο.

[atlanda-dog1]

Κι αν υπάρχει παράδεισος;


Νευροχειρούργος του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, και ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για την ζωή μετά τον θάνατο, ξύπνησε από κώμα 7 ημερών και μίλησε λέγοντας ότι... πήγε και ήρθε!


Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητες κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Εμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το Ταξίδι από το οποίο επέστρεψε, λέγοντας ότι ήρθε από μακριά.

Στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, στα «κεντρικά» της Βοστόνης, με τους πιο έγκυρους του κόσμου νευροχειρούργους και νευροψυχίατρους για ομάδα θεραπόντων, οι νοσοκόμες εξέταζαν το σώμα του νευροχειρούργου Αlexander που είχε υποστεί βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα, επανειλημμένως, ανοίγοντας τα βλέφαρα και φωτίζοντας τα μάτια του Alexander με τoν πιο εκτυφλωτικό φακό. 'Βut nobody was there', ανέφεραν διαρκώς κάθε μέρα επί μία εβδομάδα στο επίσημο ιστορικό.

Και ο ίδιος όμως ο κορυφαίος καθηγητής, από την ώρα που ξύπνησε, όπως και στην συνέντευξή του στο ABC, δηλώνει ότι «Δεν Ήταν Εκεί».

Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν Αληθινό.

Ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Χάρβαρντ, που ήδη εξέδωσε το βιβλίο του «Απόδειξη Παραδείσου», ("Proof of Heaven"), απέδειξε, όταν επανήλθε στις αισθήσεις του- και τον πραγματικό χρόνο αυτής της ζωής-, ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί, ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του ο Alexander γυρνώντας απ το κώμα!

Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο...

«Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο, rich ultra-real world, όπως λέει, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης...».

Ο καθηγητής νευροχειρουργικής του πιο έγκυρου στο κόσμο Κέντρου Γνώσης της Ιατρικής, του Χάρβαρντ, που λόγω ειδικότητας είναι ο καθ'ύλην αρμόδιος να γνωρίζει τις λειτουργίες, τα όρια και τους μηχανισμούς κάθε νευρώνα του ανθρώπινου εγκεφάλου, έχει ήδη αποδείξει με το παράδειγμα του, σε επιστημονικούς όρους ότι, η Εμπειρία κ η Ανάμνηση, με τις Εικόνες Ζωντανές αφότου ξύπνησε απ το κώμα, είναι απολύτως αδύνατον να συνέβησαν σε ανθρώπινο εγκέφαλο με τόσο μολυσματική βακτηριακή μηνιγγίτιδα η οποία είχε εξαφανίσει, από τον δικό του εγκέφαλο, κάθε επίπεδο γλυκόζης!

Ο Δρ. Αλεξάντερ εξήγησε στην εκπομπή του ABC το «περιστατικό του εαυτού του», λέγοντας ότι τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση: «..Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου».


«...Οι παραισθήσεις, στις οποίες αποδίδαμε ως σκεπτικιστές την εξήγηση από τις περιγραφές ασθενών με Επιθανάτιες Εμπειρίες, απαιτούν τη λειτουργία κάποιου ελάχιστου, βασικού να μη τι άλλο, συγχρονισμού στο φλοιό του εγκεφάλου. Στη δική μου περίπτωση, τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 – 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σε μένα είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει».

Στο πιο επιστημονικό Ταξίδι στο Παράδεισο που άκουσαν οι άνθρωποι ποτέ, ο δρ Αλεξάντερ περιγράφει: «Ήμουν μια κουκίδα Επίγνωσης χωρίς να κουβαλάω καμία από τις γήινες εμπειρίες μου, ούτε το σώμα μου. Στην αρχή, (πριν φτάσω στον Παράδεισο) βρέθηκα ένα κατασκότεινο περιβάλλον με κάποιου τύπου 'καλωδίωση'. Σαν να θυμάμαι ρίζες, και διακλαδώσεις, και εκεί νομίζω ότι έμεινα για πολύ καιρό, θα έλεγα, για χρόνια».

«... Ελευθερώθηκα από εκείνο το πανέμορφο σπειροειδές λευκό φως που εξέπεμπε μια απίστευτα συγκλονιστική μελώδια που με εισήγαγε στη Φωτεινή Κοιλάδα...»

Σαν σκηνή από παιδικό παραμύθι ο Dr.Alexander θυμάται μια νεαρή γυναίκα να εμφανίζεται διάσπαρτα στον Χωροχρόνο (.. "να τσουλάει μπροστά του στον Χώρο και τον Χρόνο"..!) και χωρίς λόγια να του μιλά: «Με κοίταζε, και χωρίς καμία λέξη καταλάβαινα αμέσως ό,τι μου έλεγε, έπαιρνα το μήνυμα μόνο από το κοίταγμά της: ".. Είσαι αγάπη, είσαι εκλεκτός, δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι..."

Κι όμως ναι, ο τόσο αυστηρός ακαδημαϊκά καθηγητής του Χάρβαρντ, θυμάται, και περιγράφει επιστημονικά στην μαρτυρία της δικής του Επιθανάτιας Εμπειρίας, Near-Death –Experience, τη νεαρή γυναίκα να ίπταται πάνω σ ένα φτερό πεταλούδας!

Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός.

«Ο Θεός...», λέει χαρακτηριστικά, «...ήταν μια απέραντη παρουσία αγάπης, ήταν το όλον της αιωνιότητας και της υπαρκτής συνείδησης. Αλλά ήταν αυτή η σφαίρα κρυστάλλινου φωτός ο απαραίτητος μετασχηματιστής, σαν ένας μεταφραστής που ήταν απαραίτητος για να υπάρξει το Άπλετο Φως του Θείου και Απίστευτου...»

Το ενδιαφέρον είναι ότι στα εξονυχιστικά τεστ αντιληπτότητας, μνήμης και κάθε άλλης εγκεφαλικής λειτουργίας που περίμεναν τον Δόκτορα όταν γύρισε από... το κώμα,- για τα γήινα-, του έδειξαν, αμέσως μόλις ξύπνησε στην ΜΕΘ (και αυτό χαρακτηρίζεται επιστημονικά απρόβλεπτο, ή και θαύμα, γιατί δεν υπήρχαν πιθανότητες ο εγκέφαλός του να επανέλθει) , και μια σειρά από φωτογραφίες γνωστών και άγνωστων στην ζωή του μέχρι πριν από το ατύχημα. Αναγνώρισε την βιολογική του αδελφή,- που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν είχε συναντήσει γιατί ήταν υιοθετημένος-, στο πρόσωπο της νεράιδας του απ τον Χωροχρόνο.

Τώρα, με πλήρως αποκατεστημένη την λειτούργα του εγκέφαλου του,- τόσο θεαματικά που σκίζουν πτυχία στο Χάρβαρντ!-, o Alexander προκαλεί , από το THINK- TANK της Γνώσης για τον Άνθρωπο όπου βρίσκεται, την Επιστήμη, να αλλάξει κι αυτή με τη σειρά της, μυαλά!

«Είναι πια ξεκάθαρο για την Σύγχρονη Γνώση ότι πρέπει να αναποδογυρίσουμε το πλάνο και να το δούμε από την άλλη πλευρά,» λέει. «...Η συνειδητότητα υπάρχει σε μια πολύ πιο πλούσια μορφή , ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον εγκέφαλο, γιατί πηγάζει από την συνείδηση των ψυχών μας οι οποίες είναι αιώνιες, και το γεγονός ότι η Επίγνωση, η Συνείδηση, η Ψυχή, το Πνεύμα μας, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη του εγκεφάλου στο φυσικό σύμπαν.

Στην πραγματικότητα η συνειδητότητα απελευθερώνεται σε πολύ πιο πλούσια επίγνωση όταν είμαστε Εκτός...»



ΠΗΓΗ: lifo.gr

[spylab]

atlanda-dog1 σκεψου, σε πιο επιστημονικο αρθρο ο Dr.Alexander ανακοινωσε
και σε ποιο συνεδριο περιεγραψε την εμπειρια του.

Κανε μια συγκριση της ιστοριας που <εγραψες> με το Φάντασμα στη Μηχανή
http://onthewaytoithaca.wordpress.com/2 ... /#contents
Καταλαβαινεις καποια διαφορα μεταξυ των δυο?

Και στο φιναλε δεν ειναι ΧΟ ,δηλαδη μας λες οτι η ΧΟ ειναι μια ψευτικη θρησκεια και αλλος
ειναι ο πραγματικος θεος?
Γιατι τα ορθοδοξα χριστιανοταλιμπαν site δεν τα ενοχλει αυτο το γεγονος?
Αν ενας καθολικος παει στον παραδεισο και ερθει πισω γιατι ενας ορθοδοξος χαιρεται?

[Language_of_Reality]

Μπαναλιτέ. Δε φτάνει που οι πιστοί, νεοφώτιστοι ή μη, δε χρησιμοποιούν τη λογική τους, αλλά και η φαντασία τους sucks big time! Δηλαδή, ΚΟΙΛΑΔΑ dude? Αυτός είναι ο απλοικός "παράδεισος", ούτε το εξελίξατε το εικονίδιο καν και θέλετε και να μας πείσετε πως είναι υπαρκτός!
Γυναίκα νεράιδα, είσαι ο εκλεκτός, αγάπη, νερόβραστα, ξενέρωτα, δίχως ίχνος νεωτερισμού, γμτ μου, ακόμη κι οι ερωτικές τους "φαντασιώσεις" είναι vanilla λέμε!
Να έβλεπε ο φίλος τη Βασιλειάδου πάνω σ'έναν ρινόκερο, αντί για τη νεράιδα (και το παλικάρι) πάνω σ'ένα φτερό πεταλούδας, να έλεγα, ουί, έχουμε τουλάχιστον ένα δείγμα πως κάτι λειτουργεί ακόμη.
Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα...τα λέμε.

Εν τω μεταξύ, η μόνη "απόδειξη του παράδεισου" είναι ο τίτλος.
Και έριξα γέλιο με το μετασχηματιστή, λολ.

Καλά έκανε και βγήκε έξω από το μυαλό του, εμείς τι φταίμε.

[vesid]

Dean Mobbs, a psychologist at Columbia University in New York who studies neurobiology and fear in humans, did not dismiss Alexander's experience—but he questioned how it came about.

"I think there's no paranormal component to it," said Mobbs, co-author of a paper in the journal Trends in Cognitive Sciences identifying near-death experiences as "the manifestation of normal brain functions gone awry."

"I believe our brains can concoct vivid experiences particularly in situations of confusion and trauma," he said in an interview. "The brain is trying to reinterpret the world and what's going on."

Mobbs cited research in which, for instance, Swiss neuroscientist Olaf Blanke has artificially induced an out-of-body experience by stimulating the point in the brain where the right temporal and parietal lobes meet.

He also recalled how the body can unleash "a massive dose of opioids" in the face of extreme danger. Opioids generate feelings of euphoria like those described by near-death survivors.

Mobbs also noted that many people who claim to have undergone a near-death experience were never, in fact, near death—while the majority of those who have died briefly before resuscitation do not recall going anywhere.

http://medicalxpress.com/news/2012-10-l ... rgeon.html

[xarxar]

Και εδώ:
http://scienceblogs.com/pharyngula/2012 ... ded-again/

[Language_of_Reality]

Νομίζω πως και άλλα μέλη τόνισαν πως ο τίτλος του νήματος είναι λάθος. Οι εμπειρίες δεν είναι μεταθανάτιες, εφόσον ο εγκέφαλος είναι ζωντανός. Η καλύτερη απόδοση για μένα είναι είτε επιθανάτιες είτε περιθανάτιες.
Έπειτα, έχω προσωπική εμπειρία και δεν πήγα στο μεταφυσικό να ψάξω γιατί ο εγκέφαλός μου την είδε για λίγο όταν κάτι πήγε στραβά, υπάρχουν ένα σωρό παράμετροι που μπορούν να παίξουν ρόλο. Τα μέλη από πάνω έδωσαν λινκς, θα δώσω και γω ανάλογα.
http://samharris.org/item/this-must-be-heaven
Ο Sam Harris αναφέρεται στην ίδια επιθανάτια εμπειρία του Alexander, και δεν ξέρω γιατί αλλά μου φαίνονται πιο πιθανά τέτοια αίτια από του Alexander, που νομίζω ότι σπιλώνει τη φήμη των νευροχειρούργων και τον κλάδο αυτό με τις ανθεπιστημονικές του δοξασίες. Αν δεν το καταλαβαίνει ο ίδιος, είναι γιατί δεν είναι καλός επιστήμονας. Όποιος επιστήμονας προτιμά την εξήγηση είδα τον παράδεισο και είχε χερουβείμ, σεραφείμ, φτουκακά, ύμνους, φωτάκια,νεράιδες κτλ και δεν πάει στις επιστημονικές πηγές να ψάξει, να μελετήσει, να πάρει στοιχεία, να αντλήσει γνώση και μπορώ να το κάνω γω που δεν είμαι νευροχειρούργος δλδ, έλεος. τι να λέμε, stupidity answers the wrong questions.

Καλά, ένας νευροχειρούργος δεν ξέρει ότι ο εγκέφαλος σε συνθήκες εξτρίμ, μπορεί να παίξει εξτρίμ παιχνίδια? Τόση έλλειψη γνώσης δλδ?
Μερικές παράμετροι που φυσικά δεν έλαβε υπόψιν του αντί της νεράιδας στο πεταλουδόφτερο.
1)Endorphins
2)Cerebral ypoxia
3)Hypercarbia
4)Various drugs, in particular hallucinogenic agents such as ketamine and phencyclidine
5)Serotonin pathways
6)The NMDA receptor
7)Activation of the limbic system
8)Temporal lobe anoxic seizures
Thus, NDEs are proposed to arise as a form of complex hallucinatory process in response to either an alteration in cerebral mediators or even possibly as a psychological form of "wish fulfilment" in response to the perceived threat of death.

Τα παραπάνω στοιχεία στα αγγλικά προέρχονται από http://www.elsevier.com/locate/resuscitation
και το άρθρο ονομάζεται Near death experiences in cardiac arrest:visions of a dying brain or visions of a new science of consciousness
horizonresearch.org
by Sam Parnia *Department of Medical Specialties of Southampton General Hospital
and Peter Fenwick *The Institute of Psychiatry, London, UK

*Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η πιθανότητα να είναι κάποια ψυχολογική μέθοδος αποσόβησης του τραύματος από έναν επαπειλούμενο τερματισμό της ζωής, αυτό δλδ το "wish fulfilment" που αναφέρεται παραπάνω. Αυτό θα ψάξω.

[patroklos]

visions of a new science of consciousness

[youtube]Kuw8YjSbKd4[/youtube]

[epicourosan]

Ακούγοντας τις νότες που έθεσε ο Πάτροκλος και διαβάζοντας τα πιο πάνω, σκέπτομαι είναι άραγες εφικτό ξέροντας όλα αυτά περί ουσιών να κατανοώ, τι είναι οι μεταθανάτιες, επιθανάτιες κτλ εμπειρίες?
Εδώ δεν κατανοώ τις ζωντανές εμπειρίες μου?
Πόσα είναι αυτά που δεν ξέρουμε για την ζωή μας ?
Και ξαφνικά γίναμε γνώστες των πάντων.
Έμαθα και μια καινούργια λέξη από ένα φίλο.
Πανεπιστήμονας.

Χωρίς ίχνος μεταφυσικού και καθαρα υλιστικά, ποσα ειναι αυτα που δεν ξέρουμε?
και πόσα είναι αυτά που μας κρύβουν?

Είμαστε λέφτεροι!
Όποιος θέλει μπορεί να τα βρει! φυσικά εάν είναι διαθέσιμος και καεί στην φλόγα της γνώσης.


ΖΗΣΤΕ ΜΕ ΕΜΠΝΕΥΣΗ

Spoiler: Εμφάνιση

ΖΗΣΤΕ ΜΕ ΕΜΠΝΕΥΣΗ! Επτά Δρόμοι για να Φωτίσετε τη Ζωή σας

Θα ανιχνεύσουμε κάποια στοιχεία που αναδεικνύουν τη προσωπική μας γεωγραφία, προσθέτοντας βαθιά φαράγγια και ψηλές βουνοκορφές στην πεζή καθημερινότητα. Ποια είναι τα πράγματα, τα συναισθήματα, οι συνθήκες, τα ερεθίσματα που δίνουν χρώμα στη ζωή μας; Πού βρίσκεται η πηγή αυτής της «πνοής» μέσα μας που μας «εμπνέει»; Είναι αυτή η πνοή που τελικά μας διαφοροποιεί από τα καταναλωτικά προβλέψιμα ανθρωποειδή, στα οποία προσπαθεί επιμελώς το Σύστημα να μας μετατρέψει; Μήπως η Έμπνευση είναι η μόνη μας αντίσταση στην επερχόμενη μαζική πολτοποίηση των συνειδήσεων;
Γράφει η Αριάδνη Γερούκη
Τελευταία είχα την τύχη να γνωρίσω έναν πολύ ιδιαίτερο και εμπνευσμένο άνθρωπο. Είχε πριν μερικούς μήνες βγει από μακρόχρονη πνευματική απομόνωση, με ελάχιστη επαφή με τους άλλους και τα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα. Δεν έχει σημασία πώς και γιατί. Γεγονός είναι ότι αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να σφυρηλατήσει ελεύθερα τη συνείδησή του έξω από κοινωνικές νόρμες και να αναπτύξει βαθιά διαύγεια και σοφία.
Όταν τον ρώτησα πώς βλέπει τους ανθρώπους μετά από δεκαπέντε χρόνια «απουσίας», απάντησε: «Βλέπω τα μάτια τους σβησμένα, σαν να λείπει η εσωτερική τους φλόγα…». Συνειδητοποίησα ότι αυτό το «σβήσιμο» που εμείς μπορεί να μην αντιλαμβανόμαστε, γιατί το υφιστάμεθα σταδιακά και ύπουλα, μέσα από το τρίπτυχο κατανάλωση-τεχνολογία-αυτοματισμός είναι ακριβώς το σβήσιμο της έμπνευσης στη καθημερινή μας ζωή.
Είναι η αίσθηση όταν ξυπνάς το πρωί κι όλα σου φαίνονται βαρετά και γκρίζα. Που ξέχασες πότε γέλασες τελευταία φορά με τη καρδιά σου. Που σπάνια πια βρίσκονται πράγματα που σε εκπλήττουν. Είναι που έχασες μια για πάντα τον «εφηβικό ενθουσιασμό», που είχες κάποτε υποσχεθεί στον εαυτό σου και στην κοινωνία ότι θα τον κρατήσεις ζωντανό για το καλό των άλλων. Η πίκρα, η απογοήτευση, η πλήξη, το «μια από τα ίδια», που συναντούμε στον καθένα μας. Ξεχάσαμε να ξανα-ανακαλύπτουμε τον κόσμο την κάθε στιγμή!
Ο αληθινός κόσμος μας διαφεύγει, γιατί ζούμε παρασιτικά και λάθρα, επαναλαμβάνοντας εσαεί προκατασκευασμένα μοντέλα σκέψης και συμπεριφοράς –τα οποία παρεμπιπτόντως, είναι συνήθως αρνητικά… Ξεδιπλώνουμε συνεχώς το πιο μικρό και μίζερο κομμάτι του εαυτού μας, αναμασώντας τον πόνο, τα παράπονα, τις απογοητεύσεις που μας κρατούν δέσμιους σε μια υποβαθμισμένη εικόνα, καρικατούρα του εαυτού μας, της αληθινής ζωής, που παραμένει λαμπερή και εμπνευσμένη, μακριά μας… ή κάπου θαμμένη βαθιά μέσα μας. Αναπαράγουμε προκάτ συνταγές ευτυχίας και επιτυχίας, χωρίς να αναρωτιόμαστε: τι είναι αυτό που διψά πραγματικά η ψυχή μας; Μπορεί το επώνυμο ρούχο, το ακριβό αυτοκίνητο να μας το δώσει; Τι είναι αυτό που όλοι ψάχνουμε όλοι, αν όχι η ολόκληρη, η αψεγάδιαστη, η τέλεια ευτυχία;
Με μια προσεκτική, τίμια έρευνα μέσα μας, θα βρούμε ότι υπάρχουν εκείνες οι στιγμές, έστω οι φευγαλέες αναμνήσεις των στιγμών που έχουμε όλοι ανεξαιρέτως νοιώσει να μετέχουμε στο θαύμα της ζωής… Στιγμές πολλές φορές ανεξήγητες, όταν νοιώθουμε την ομορφιά γύρω να μας πνίγει, την ομορφιά που κρύβεται στα πιο ασήμαντα μικρά πράγματα, όταν ξαφνικά πλημμυρίζουμε από αγάπη γι’ αυτόν τον τυχαίο άγνωστο που βρίσκεται μπροστά μας, όταν όλο το ψεύτικο οικοδόμημα του κοινωνικού εαυτού μας γκρεμίζεται μονομιάς και μένει η γυμνότητα, η τραγικότητα, η έσχατη ομορφιά μας…
Στην πραγματικότητα δεν χάσαμε αυτή τη βαθιά ομορφιά ούτε στιγμή, παρόλη τη μικρότητα, την εγωιστική συμπεριφορά. Δεν χάσαμε ποτέ τη βαθιά ανθρωπιά, το μεγαλείο, την τραγικότητά μας. Η αληθινή μας φύση παραμένει πάντα υπέροχη και χωράει στην αγκαλιά της όλο τον κόσμο… Όλη η γνώση, η σοφία, η αγάπη, η συμπόνια, όλα τα ταλέντα, όλες οι ικανότητες, όλη η δημιουργικότητα και η φαντασία είναι μέσα μας, περιμένουν και επιμένουν.
Είναι μια τεράστια αποθήκη του «συλλογικού υποσυνείδητου», στην οποία έχουμε άμεση πρόσβαση ανά πάσα στιγμή. Και δεν είναι «μεγάλα λόγια». Πάρτε το απόφαση! Είμαστε οι δημιουργικοί καλλιτέχνες του έργου που ονομάζουμε «ζωή μας». Είμαστε, είτε το θέλουμε, είτε όχι, όλοι εμπνευσμένοι… κατά βάθος!
Υπάρχουν κάποιες πύλες εισόδου σε αυτή την αποθήκη έμπνευσης. Κι επειδή δεν είμαστε και τόσο διαφορετικοί όσο θέλουμε να νομίζουμε, πρόκειται για πύλες κοινές για τους περισσότερους, χωρίς να είναι αποκλειστικές ή περιοριστικές, μιας κι ο καθένας μας δίνει το δικό του τόνο παραλλαγής στο ανθρώπινο τοπίο.
Πρώτη Πύλη: η Φύση
Είναι μια από τις πιο δυνατές πηγές –ίσως η πιο δυνατή– από τις οποίες πηγάζουν εκείνα τα θετικά συναισθήματα που μας πείθουν ότι αυτή τη ζωή αξίζει να την ζούμε. Σε πρωταρχικό επίπεδο αυτό θεωρείται αυταπόδεικτο: ο ήλιος, το φεγγάρι, τα αστέρια, τα δάση, τα βουνά, τα νερά έφερναν τους προβιομηχανικούς ανθρώπους κοντά στο εξαίσιο. Γι αυτούς, για πάνω από 300.000 χρόνια ιστορίας, η Φύση αντιπροσώπευε , σύμφωνα με τον μεγάλο θρησκειολόγο Mircea Eliade, την «αληθινή ύπαρξη», που ήταν θαυματουργή, αναγεννώμενη και πέρα από διανοητική κατανόηση. Η αντίληψη της θεϊκής σχεδίασης της Φύσης έκανε τους ανθρώπους να βρίσκουν στη φύση τον «Θεό».
Το 1897, στην αυτοβιογραφία του, ο συγγραφέας J. Trevor (My Quest of God), περιγράφει πώς ένα πρωί μετά από περίοδο βαριάς κατάθλιψης, περπατώντας στους λόφους της βόρειας Αγγλίας, την ώρα της ανατολής του ήλιου, άρχισε να νοιώθει ότι: «βρίσκεται στον παράδεισο –μια εσωτερική κατάσταση ειρήνης και χαράς και σιγουριάς, απερίγραπτα έντονη, συνοδευόμενη από μια αίσθηση ότι λούζεται σε ένα ζεστό και λαμπερό φως… μια αίσθηση ότι έχει περάσει πέρα από το σώμα του… την παρουσία του Θεού».
Τη δεκαετία του 1980, ο Ιάπωνας μύστης της φυσικής καλλιέργειας Masanobu Fukuoka, γράφοντας το βιβλίο που θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή στη σχέση του ανθρώπου με τη γεωργία (την εποχή της πνευματικής γεωργίας), περιγράφει τη στιγμή της αιφνίδιας φώτισής του (σατόρι) με τα παρακάτω λόγια: «Μετά από μια νύχτα περιπλάνησης ακούμπησα εξαντλημένος στη ρίζα ενός δέντρου… Καθώς πλησίαζε η αυγή, η διαπεραστική κραυγή ενός νυχτερινού ερωδιού με ξύπνησε απότομα. Στη στιγμή έγινα διαφορετικός άνθρωπος. Ο Θεός με είχε κτυπήσει σαν κεραυνός εν αιθρία… μου φανερώθηκε ολοζώντανα η αληθινή φύση αυτού του κόσμου. Ισχυρή συγκίνηση με είχε κυριεύσει, ώστε έτρεμα στο σώμα και στη ψυχή. Φώναξα από χαρά, με λόγια που θα πρέπει να ήταν ακατάληπτα… Η λάμψη της πρωινής δροσιάς στη χλόη, το πράσινο των δέντρων τα οποία ήταν λουσμένα στο πρωινό φως και τρεμούλιαζαν από χαρά…». Από τότε και μέχρι σήμερα στα προχωρημένα ενενήντα του, συνεχίζει με ακούραστη επιμονή να γυρίζει σε όλο τον κόσμο διδάσκοντας και σπέρνοντας τους περίφημους σπόρους του για την απο-ερημοποίηση του πλανήτη.
Ο συγγραφέας Πάολο Κοέλο, υποστηρίζει ότι είτε πρόκειται για τη λογοτεχνία, είτε για τη μηχανική, είτε για την τεχνολογία της πληροφορικής, είτε για τον ίδιο τον έρωτα, «η δημιουργική διαδικασία ακολουθεί ένα και μοναδικό μοντέλο: τον κύκλο της Φύσης».
Εμείς όμως, οι κοινοί άνθρωποι, πώς μπορούμε να επανασυνδεθούμε με τη Φύση, δημιουργώντας μια αληθινή σχέση μαζί της, πέρα από πικνίκ στα λιβάδια και μπάνια στις παραλίες;
Από προσωπική εμπειρία, θα έλεγα ότι κάποιες καθημερινές στιγμές μοναξιάς μέσα στη Φύση είναι απαραίτητες για την ψυχική και συναισθηματική μας ισορροπία. Κάποιοι τις συνδυάζουν με το αγαπημένο τους σπορ ή με τη βόλτα του σκύλου. Όπως και να έχει, βρείτε δέκα-είκοσι λεπτά καθημερινά και περπατήστε στο δάσος, στη παραλία, ή έστω στο γειτονικό πάρκο, χωρίς να «κάνετε» τίποτα. Κλείστε το κινητό, ανοίξτε τα αυτιά και τη καρδιά σας: ακούστε τα πουλιά, τον ήχο των φύλλων στα δέντρα, τον ήχο του νερού, μυρίστε το χώμα, παρατηρήστε τα σύννεφα να αλλάζουν και καθίστε έτσι για λίγο, αφήνοντας τον εαυτό σας να εναρμονιστεί με το φυσικό περιβάλλον, που τόσο το έχει στερηθεί.
Δεν χρειάζεται να πάμε κάπου μακριά. Αν δεν υπάρχει χρόνος, αρκεί απλά να αφουγκραστείτε το αγαπημένο σας φυτό στο σαλόνι ή στο μπαλκόνι σας, να το ποτίσετε ακούγοντας το χώμα να «πίνει» το νερό, να του ψιθυρίσετε τα παράπονά σας, να του εμπιστευτείτε τα μυστικά μέσα από τη καρδιά σας, να χαϊδέψετε τα κλαδιά και τα φύλλα του. Ή να σταθείτε για λίγο με το κεφάλι ψηλά να κοιτάξετε το πέταγμα των πουλιών. Η εσωτερική επανασύνδεση και η εναρμόνιση είναι θέμα δευτερολέπτων. Οι αποδράσεις αυτές πρέπει να είναι καθημερινές, όχι για να φορτώσουμε ακόμη περισσότερο ένα βαρύ πρόγραμμα, αλλά για να πλουτίσουμε τη ζωή μας με αυτά τα πολύ απλά, αλλά πολύ σημαντικά πράγματα που δίνουν την αίσθηση της φρεσκάδας και της έμπνευσης.
Δεύτερη Πύλη: η Απλότητα
Η ζωή μας γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκη. Φροντίζει γι’ αυτό το πολιτικοοικονομικό σύστημα, τα ΜΜΕ, φροντίζουμε κι εμείς να δημιουργούμε όλο και περισσότερες καταναλωτικές «ανάγκες» που φέρνουν όλο και μεγαλύτερο αίσθημα ανικανοποίητου.
Έχουμε ξεχάσει τα αυτονόητα: δεν χρειαζόμαστε τίποτα από όλα αυτά. Η αληθινή έμπνευση και η ικανοποίηση δεν έρχεται ποτέ μέσα από την υιοθέτηση καταναλωτικών προτύπων και μοντέλων συμπεριφοράς. Το μόνο που κάνουν όλα αυτά, είναι να μας αποξενώνουν από τον αληθινό μας εαυτό, να ξεχνάμε τις αληθινές μας ανάγκες.
Ξαναγυρίστε στην απλότητα και ανακαλύψετε τον τεράστιο πλούτο της φλόγας του κεριού, της ησυχίας, τον ήχο του φαγητού που βράζει, την αγκαλιά, το σκοτάδι… Δοκιμάστε ένα μόνο βράδυ να μην ανάψετε τα φώτα, ούτε την τηλεόραση και να αφήσετε τη νύχτα να μπει απαλά μέσα στο σπίτι –δοκιμάστε να μένετε περισσότερη ώρα σιωπηλοί… Να ξυπνήσετε το πρωί νωρίς, να ανοίξετε την μπαλκονόπορτα για να ακούσετε το πρώτο τιτίβισμα των πουλιών…
Δοκιμάστε να βγείτε έξω χωρίς make-up και ψηλά τακούνια. Να μιλήσετε στους άλλους για τα πραγματικά συναισθήματά σας. Να είστε απλά ο εαυτός σας χωρίς επιτήδευση. Η απλότητα μας φέρνει πιο κοντά στον εαυτό μας, πιο κοντά στους άλλους και πιο κοντά στη πηγή της έμπνευσής μας. Τόσο απλά!
Τρίτη Πύλη: η Στιγμή
Η παρούσα στιγμή είναι μια προνομιακή πύλη της έμπνευσης. Αν ο νους είναι συνέχεια παγιδευμένος ανάμεσα στην αναπόληση και το αναμάσημα του παρελθόντος και τον σχεδιασμό, την ονειροπόληση και το άγχος του μέλλοντος, δεν υπάρχει χώρος για την παρούσα στιγμή. Ζούμε μετέωροι ανάμεσα στην ιστορία και τη φαντασία, χωρίς ανοιχτό διάστημα στο παρόν. Δεν είμαστε ποτέ εδώ. Ξεχνάμε το μεγάλο Τώρα, όπου γίνονται όλα τα θαύματα, της έμπνευσης, της κατανόησης, της επινόησης, της σύνθεσης, της ανακάλυψης και το μεγαλύτερο απ’ όλα: το θαύμα της αγάπης…
Δεν υπάρχει ανθρώπινη δημιουργία που να μην αγκυροβόλησε σε ένα δυναμικό Τώρα. Όλοι οι επιστήμονες, οι συγγραφείς, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι, οι τεχνίτες, οι εραστές το επιβεβαιώνουν: η δημιουργία συμβαίνει όταν χάνουμε την αίσθηση του γραμμικού χρόνου, όταν μπαίνουμε στο απέραντο διάστημα του Τώρα, της παρούσας στιγμής, όταν κάνουμε την κάθετη βουτιά στην ύπαρξή μας και ανασύρουμε το πολύτιμο πετράδι της έμπνευσης…
Πώς να εξασκηθούμε να ζούμε στο Τώρα; Υπάρχουν άπειρες μέθοδοι και πνευματικά μονοπάτια, αλλά ο δρόμος είναι ένας: η επίγνωση, η προσοχή, η συνειδητότητα.
Αναρωτιέστε αν έχετε επίγνωση; Απλά, κάντε το εξής τεστ στον εαυτό σας: Θυμηθείτε να ρωτάτε κάθε τρεις και λίγο τον εαυτό σας πού βρίσκεται, πού τριγυρνάει ο νους σας, ό, τι κι αν κάνετε. Στο 99,9% των περιπτώσεων θα δείτε ότι ο νους σας θα παγιδευμένος ανάμεσα στα αγχώδη αόριστα σχέδια για το μέλλον και στο άχρηστο επαναλαμβανόμενο βίντεο του παρελθόντος, κατασκευάζοντας συνέχεια ανούσια σενάρια, απασχολούμενος είτε με ενοχές, είτε με φόβους. Αυτό απλά σημαίνει ότι δεν έχουμε επίγνωση, δεν ζούμε στο παρόν, στην παρούσα στιγμή.
Με αγάπη και υπομονή, φέρτε πίσω τον νου σας εδώ και τώρα. Ξανά και ξανά.
Τέταρτη Πύλη: η Αγάπη
Η αγάπη είναι η αληθινή φύση μας. Είναι η βασική ποιότητα που έχουμε, όταν απομακρύνουμε τους φόβους, τις ανασφάλειες, τις προσκολλήσεις και τις εγωιστικές μας τάσεις. Το φως πίσω από όλα τα συναισθήματα. Η μια και μοναδική ενέργεια που κινεί τον κόσμο, τους πλανήτες, το κάθε τι. Είναι μια κατάσταση χωρίς σημείο αναφοράς, χωρίς προσκόλληση, χωρίς προτίμηση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η αγάπη είναι ευδαιμονία, ισοψυχία, αταραξία, μια γεύση. Δεν σ’ αγαπώ γιατί με συμφέρει, γιατί με βολεύει. Σ’ αγαπώ γιατί υπάρχεις, γιατί υπάρχω. Η υπερ-προσωπική αγάπη είναι η μεγαλύτερη έμπνευση που μπορεί να υπάρξει.
Συνήθως η αγάπη που βιώνουμε είναι μικρή μόνο σπίθα, αναλαμπή της αληθινής αγάπης. Ωστόσο, μπορούμε να την επεκτείνουμε, να εξασκηθούμε σε αυτό. Ένα καλό πεδίο είναι, για τους γονείς, η αγάπη για τα παιδιά τους και για τους εραστές, η αγάπη για τον σύντροφό τους. Νοιώστε την προσωπική αυτή αγάπη να σας γεμίζει ολόκληρους. Μετά, φέρτε στον νου σας έναν άνθρωπο που σας είναι «αδιάφορος». Αφήστε την ίδια ζεστή ενέργεια να τον τυλίξει. Και άλλον, και άλλον. Αρχίστε να εκπαιδεύετε τον εαυτό σας να νοιώθει αγάπη για όλους τους ανθρώπους που γνωρίζετε, που δεν γνωρίζετε, που «συμπαθείτε», που «αντιπαθείτε», χωρίς εξαίρεση… Δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά με το χρόνο, θα δείτε τη καρδιά σας να μαλακώνει και να ανοίγει απέναντι στον κάθε «άγνωστο» και συνάμα τόσο οικείο συνάνθρωπο…
Δεν υπάρχει πιο μεγαλειώδες συναίσθημα! Αν θέλετε να κάνετε κάτι καλά, βάλτε λίγη υπερ-προσωπική αγάπη στην συνταγή και θα μεγαλουργήσετε! Ο κανόνας ισχύει για όλα: από το φαγητό μέχρι τη συγγραφή ενός βιβλίου. Θυμάμαι όποτε έβγαινα να μιλήσω σε ακροατήριο και είχα το σχετικό τρακ, η μόνη λύση ήταν να θυμηθώ πόση αγάπη ένοιωθα γι’ αυτό το γνωστικό αντικείμενο, γι’ αυτή την επιστήμη, για την ιστορία, για τους ανθρώπους… Αυτό και μόνο «έλυνε» τη γλώσσα και μου έδινε έμπνευση.
Πέμπτη Πύλη: η Ελευθερία
Ο κοινωνικός προγραμματισμός αποτελεί βασικό περιοριστικό όρο της ελευθερίας. Μας δεσμεύει σε ένα γενικά «αποδεκτό» μίζερο, δραματικά προβλέψιμο πλαίσιο επιλογών, αξιολογήσεων και προτεραιοτήτων.
Η αποδέσμευση από τις κοινωνικά προδιαγεγραμμένες αξίες και απαξίες, ανοίγει μπροστά μας την απεραντοσύνη της ελεύθερης βούλησης. Η ελευθερία είναι ένα sine qua non συστατικό της έμπνευσης. Μόνο σε κατάσταση ελευθερίας αναδύονται οι εσωτερικές ανάγκες, οι δημιουργικές εκφράσεις και οι πρωτότυπες εκφάνσεις του βαθύτερου είναι. Αυτού του είδους η προσωπική ελευθερία κατακτάται βήμα-βήμα: πρώτα αναγνωρίζουμε τι είναι αυτό που πραγματικά μας εμπνέει. Κατόπιν αντλούμε το θάρρος να το δημιουργήσουμε. Δεν είναι πάντα κάτι εύκολο, γιατί, ακολουθώντας την έμπνευσή μας συχνά αντιμετωπίζουμε την δυσπιστία και την ενδεχόμενη εχθρότητα των άλλων –οικείων, συναδέλφων κλπ. Το να πηγαίνεις κόντρα στο κατεστημένο πνεύμα των ανθρώπων, ακολουθώντας την εσωτερική σου φωνή, δεν είναι κάτι που εύκολα εγκρίνουν ή σέβονται οι διάφοροι μικροί και μεγάλοι κοινωνικοί μηχανισμοί ελέγχου: η οικογένεια, το εργασιακό περιβάλλον, η γειτονιά… Σε αυτή τη περίπτωση, εξηγούμε με αυτοπεποίθηση και υπομονή ότι πρόκειται για δική μας ελεύθερη επιλογή να ακολουθήσουμε αυτό που μας «γεμίζει». Συνήθως, η αντίδραση των άλλων είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη δική μας σιγουριά: όσο περισσότερο ανασφαλείς και αβέβαιοι νοιώθουμε σε σχέση με αυτό που θέλουμε, τόσο λιγότερη αποδοχή συναντούμε. Όταν εμείς τα έχουμε «βρει με τον εαυτό μας», συνήθως και οι άλλοι το παίρνουν απόφαση και μας αφήνουν στην ησυχία μας…
Έκτη Πύλη: η Ικανοποίηση
Η έμπνευση ανθίζει πάντα μέσα σε κλίμα αισιοδοξίας και ικανοποίησης. Η ικανοποίηση δεν είναι κάτι δεδομένο –είναι κάτι που καλλιεργείται, όπως και το αντίθετό της, που είναι η βάση του καταναλωτισμού: το ανικανοποίητο, η διαρκής δίψα για όλο και περισσότερα αγαθά, ανθρώπους, σχέσεις, σπίτια, ρούχα, αυτοκίνητα, κανάλια, ταξίδια, χρήματα… Μπορούμε να αναπτύξουμε και να καλλιεργήσουμε την αίσθηση της ικανοποίησης αρχίζοντας απλά να αποδεχόμαστε αυτό που υπάρχει στη ζωή μας. Αυτά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Σταματάμε να γκρινιάζουμε συνεχώς περιφέροντας τη μιζέρια μας στις παρέες, στα μπαράκια και στα πάρτι. Σταματάμε να αντλούμε αυτή την ύποπτη ηδονή από το ρόλο του θύματος και του «καημένου» και παίρνουμε την ευθύνη για τη ζωή μας. Από τη στιγμή που παίρνουμε την ευθύνη, είμαστε ακέραιοι και αξιοπρεπείς. Δεν έχει σημασία η ηλικία. Έχω δει πολλά κακομαθημένα παιδιά ογδόντα χρονών και πολλά αξιοπρεπή και ακέραια δέκα χρονών…
Μια μικρή συνταγή ικανοποίησης
Αυτό που έχω, μου αρκεί
Αυτό που είμαι μου αρκεί.
Αυτό που κάνω, μου αρκεί.
Αυτό που έχω πετύχει, είναι αρκετό.
Αν ανήκετε στη πολυπληθή ομάδα των γκρινιάρηδων ανικανοποίητων, δοκιμάστε να το επαναλαμβάνετε αυτό συχνά στον εαυτό σας και δείτε πώς λειτουργεί. Αφήστε την έμπνευση να ανθίσει μέσα στην αισιοδοξία και στην ικανοποίηση. Έχετε την επιλογή.
Έβδομη Πύλη: Ο Διαλογισμός
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν τα τεράστια αποθέματα δύναμης και έμπνευσης που μπορούν να αντλήσουν μέσω απλών διαλογιστικών τεχνικών. Τεχνικές διαλογισμού διδάσκονται παντού, σε όλες τις μεγάλες εταιρίες, για την αύξηση της παραγωγικότητας και την προώθηση αρμονικών εργασιακών σχέσεων. Οι μεγάλοι δημιουργοί αντλούν έμπνευση μέσα από στιγμές διαλογισμού –ιδιαίτερες και διαφορετικές για τον καθένα. Όλο και περισσότεροι ψάχνουν για αυτή τη βαθύτερη έμπνευση, συνειδητοποιώντας ότι η ζωή είναι κάτι παραπάνω από «δουλειά, λεφτά και πράγματα». Με τον διαλογισμό αρχίζει να φεύγει ένα «βάρος» από πάνω μας, αυτό της διαρκούς ανησυχίας, του συναισθηματικού πόνου, της κούρασης, της απογοήτευσης και γινόμαστε πιο ανάλαφροι. Ξαναβρίσκουμε τη πηγή της παιδικής χαράς μέσα μας, ξανα- ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο.

Όχι στη Νοητική Τεμπελιά
Τελειώνοντας, σκέφτομαι ότι το αντίθετο της έμπνευσης είναι η κατάσταση της «νοητικής τεμπελιάς», κατάσταση που προωθεί ιδιαίτερα η τηλεόραση, το εκπαιδευτικό και το πολιτικό σύστημα, καθώς και οι οργανωμένες εκκλησίες στους οπαδούς τους: «μην κουράζεσαι να σκέφτεσαι τέκνο μου, θα το κάνω εγώ για σένα, ξέρω τι χρειάζεσαι…». Το αντίδοτο είναι στο χέρι μας: να μένουμε «ζωντανοί στο κύτταρο», να έχουμε επίγνωση και προσοχή, όλες τις αισθήσεις σε χαλαρή εγρήγορση, χωρίς άγχος, να κοιτάμε και να εξετάζουμε πραγματικά μέσα και γύρω μας.
Αλλάζοντας τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αλλάζουμε τον κόσμο.

[Language_of_Reality]

Το κείμενο αναφέρει "τι είναι αυτό που διψάει πραγματικά η ψυχή μας?"
Ποια άθεη και ποιος άθεος πιστεύει στην ψυχή?
Απλά μια υποσημείωση. Εγώ δεν πιστεύω καν στην "πνευματικότητα". Νομίζω πως κι αυτή είναι μια μεταφυσική
ανοησία.

[epicourosan]

Η γλώσσα της αλήθειας?


http://www.youtube.com/watch?v=kdR_StE6 ... re=related

Off Topic

Όταν ο αρχηγοχρυσαυγητης έλεγε καθώς χαιρετούσε χιτλερικά ότι τα χέρια του είναι τίμια και δεν έχουν κλέψει ποτέ, όλοι έδωσαν σημασία μόνο στον χαιρετισμό!

Άσχετο νομίζω!

Η γλώσσα της αλήθειας!

http://www.youtube.com/watch?v=3M68wcB6L0s


Ίσως.-

[-Ο Ι-]

Alogomigas έγραψε:

Επί της ευκαιρίας να πω κάποια στοιχεία για εμένα καθώς είμαι νέος στο forum.
Δεν πιστεύω σε κάποιο δόγμα αλλά η ιδέα ότι ίσως να υπάρχει κάποιος θεός υπάρχει στην άκρη του μυαλού μου.
Ένα ισχυρό επιχείρημα προς αυτή την άποψη είναι η ‘’ψυχή’’ καθώς το λογικό είναι ότι ψυχή χωρίς την ύπαρξη ‘’θεού’’ -τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό- δεν συμβαδίζουν. Και τότε διάβασα το ‘’Το Φάντασμα στη Μηχανή’’ το οποίο μπορώ να πω ότι με ψιλοέπεισε για την μη ύπαρξη της ψυχής.
Μέχρι εδώ όλα καλά, αλλά οι μεταθανάτιες εμπειρίες πως ερμηνεύονται;

Παρακαλώ απόψεις ή παραπομπές σε άρθρα.

Φίλε Alogomigas, οι μεταθανάτιες εμπειρίες φαίνεται ότι είναι μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα.
Λέγοντας «Μεταθανάτιες εμπειρίες» φυσικά αναφερόμαστε στις περιπτώσεις που η καρδιά σταματάει και σιγά-σιγά νεκρώνεται το σώμα και όχι στην κατάσταση κώματος που λειτουργεί η καρδιά (έστω και με τεχνητή υποστήριξη), που οι αισθήσεις σ᾿ αυτή την περίπτωση είναι συνδεδεμένες με τον εγκέφαλο.

Κατ᾿ εκείνη την περίοδο, ο άνθρωπος που βρίσκεται σ᾿ αυτή την κατάσταση «νεκροφάνειας» και εφόσον παύουν να λειτουργούν οι αισθήσεις του, αυτός «βλέπει» και έχει πλήρη συναίσθηση του χώρου γύρω από το νεκρωμένο σώμα του και σε μεγάλη απόσταση απ᾿ αυτό.
Σε πολλές μαρτυρίες τέτοιων εμπειριών, μας βεβαιώνουν οι ανανήψαντες ότι βρισκόντουσαν σε διπλανά δωμάτια από τον χώρο που βρισκόντουσαν τα νεκρωμένα σώματά τους και περιέγραφαν συμβάντα και συνομιλίες που γινόντουσαν εκεί, ενόσο το σώμα τους κείτονταν νεκρό στον διπλανό χώρο!
Ακόμα έχουμε μαρτυρίες τυφλών που κατά την εμπειρία, έβλεπαν τα συμβάντα στον χώρο και τις λεπτομέρειες του ίδιου του χώρου όπου βρίσκονταν το σώμα τους και ενώ μετά την ανάνηψή τους παρέμεναν τυφλοί, περιέγραφαν τις λεπτομέρειες του χώρου και των συμβάντων κατά τη διάρκεια της εμπειρίας τους, τις κινήσεις και τις συζητήσεις που γινόντουσαν πάνω από το νεκρό σώμα τους, πράγμα, που μόνο κάποιος που βλέπει μπορεί να περιγράψει.

Alogomigas έγραψε:

Αν όλα αυτά που ''βλέπει'' ο άνθρωπος σε μια επιθανάτια εμπειρία είναι τελικά μια αντίδραση του εγκεφάλου κτλ. κτλ. τότε θα πρέπει ένας εκ γενετής τυφλός να μην βλέπει το σώμα του από ψηλά, καθώς στον εγκέφαλο του δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες πληροφορίες-εμπειρίες.
Όμως παρόλα αυτά υπάρχουν μαρτυρίες τυφλών, ποια η γνώμη σας;

Αυτά, τα περιγράφει στο βιβλίο του ο Dr. Raymond A. Moody, στο βιβλίο του, Jr. Life After Life, Mockingbird Books, Atlanta 1975. με το παρά κάτω περιστατικό.

«…….Από παντού έβλεπα κόσμο να τρέχει στον τόπο τού δυστυχήματος, καθώς με πλησίασαν, έκανα να παραμερίσω για να μη με τσαλαπατήσουν. Μα δε χρειάστηκε, γιατί με μεγάλη μου κατάπληξη είδα πώς περνούσαν μέσα από το σώμα μου!»

Σ᾿ αυτό το βιβλίο υπάρχουν 150 μαρτυρίες ανθρώπων πού έζησαν τέτοιες καταστάσεις και σε μερικές αναφέρεται ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται πράγματι έξω από το σώμα του εκείνη τη στιγμή, όπως στις περιπτώσεις στις οποίες είναι σε θέση να επαναλάβει συζητήσεις πού έγιναν ή να δώσει ακριβείς λεπτομέρειες για γεγονότα πού συνέβησαν, ακόμα και σε διπλανά δωμάτια ή και μακρύτερα εν όσο αυτός ήταν «νεκρός» (ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε φαινομενικά).
Ο Μούντυ ήταν προτεστάντης και προσπαθεί να εξηγήσει αυτές τις εμπειρίες μέσω τού δόγματός του. (δεν αναφέρομαι σ᾿ αυτό το σκέλος τού βιβλίου αλλά μόνο στα γεγονότα ως γεγονότα) Οι ίδιες οι εμπειρίες προέρχονται από διάφορους ανθρώπους, ακόμα και άθεους και αδιάφορους περί θρησκειών. Και όμως μοιάζουν μεταξύ τους.

Ιατρικά, δεν γίνεται αποδεκτή μια τέτοια εμπειρία βάση της πιο κάτω μελέτης.
http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=2518
Έχουμε όμως την παρά κάτω μαρτυρία μιας τυφλής πού είχε τέτοια εμπειρία ενώ είχαν σταματήσει οι λειτουργίες τού σώματός της πού δηλώνουν ότι ένας άνθρωπος είναι ζωντανός.
Στο βιβλίο της Dr. Elizabeth Kubler-Ross, «Deth Does Not Exist» αναφέρει την περίπτωση μιας τυφλής γυναίκας η οποία «είδε» και αργότερα περιέγραψε με ακρίβεια τα πάντα μέσα στο δωμάτιο όπου «πέθανε», παρότι όταν επανήλθε στο σώμα της ήταν και πάλι τυφλή!

Άρα λοιπόν, πώς εξηγείται η παρά πάνω περίπτωση για «λάμπα χειρουργείου» ή «κίνηση γιατρών» ή παύση της «περιμετρικής όρασης» και άλλες τέτοιες δικαιολογίες.
Μιλάμε για μια κατάσταση, που δε συμβαίνει κατ᾿ ανάγκη στην εντατική κάποιου νοσοκομείου, αλλά οπουδήποτε.

Πολλά είναι τα στοιχεία που μας ωθούν να δεχθούμε ότι κάτι αληθινό παίζει εκεί..

Ο.Ι.

[Godless]

-Ο Ι -, διάβασε την συζήτηση από την αρχή για να μην επαναλαμβάνω ότι είπαν οι προηγούμενοι. Αυτά που λες δεν στέκουν.

[-Ο Ι-]

Godless τα διάβασα όλα τα σχόλια αλλά η συζήτηση έχει ξεφύγει αρκετές φορές από το θέμα.

Βοήθησέ με..
Που να επικεντρώσω στα πιο πάνω σχόλια;
Το θέμα είναι συγκεκριμένο, ενώ τα σχόλια σε γενικές γραμμές ξεφεύγουν.
(Το μόνο.. θα σε παρακαλούσα στα Ελληνικά και όχι από βίντεο μεγάλου μήκους γιατί μπαίνω με μόντεμ ένα κιν. Τηλέφωνο και έχω περιορισμένες δυνατότητες).

Ο.Ι.
________________________

«ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ»

[apeleytheros]

Υπάρχει κάπου μια μεγάλη έρευνα διενεργημένη σε διάφορες ΜΕΘ που κάποιοι δαιμόνιοι ιατροί τοποθετούσαν ανάποδα σε ψηλά σημεία στο χώρο του ασθενούς εικόνες που θα μπορούσαν να διαβαστούν μόνο από επάνω, και φυσικά το περιεχόμενο τους ήταν άγνωστο στο υπόλοιπο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Παρατηρήθηκε ότι ΚΑΝΕΙΣ από τους ασθενείς που ανέφεραν εξωσωματικές εμπειρίες διαφόρων ειδών δεν περιέλαβε αυτές τις εικόνες στις περιγραφές του, ούτε και κατόπιν ερωτήσεων.

λόγω πίεσης χρόνου δεν μπορώ να ψάξω αυτή τη στιγμή. δεν είναι και στα ελληνικά οπότε ...

[spylab]

Σαν απαντηση στον alogomigas για τις περιθανατιες εικονες αυτων που <βλεπουν> το σωμα τους
απο ψηλα (τυφλοι ή κανονικοι) , τρεχει ενα πειραμα -AWARE study- εδω και μερικα χρονια σε τμηματα
επειγοντων στην Αγγλια, οπου σε ενα ψηλο σημειο υπαρχει κατι που θα μπορουσαν να το δουν
μονο αυτοι που η ψυχη τους ιπταται
Απο οσο ξερω κανενας δεν εχει δει την κρυφη εικονα

Postcards from heaven: scientists to study near-death experiences

Study into near-death experiences

Friday, 14 September 2012
“We have had a number of people who suggested they have experienced something, but we have not had anyone who has seen the picture that is facing the ceiling.
“Some can remember people around them, some remember what people were wearing. One patient reported being in the room but being unable to get out of a window and then feeling they were coming back into their body.”
(υπαρχει στο facebook μια σχετικη ομαδα που δεν την εχω δει γιατι δεν εχω μπει ποτε facebook)
Τωρα καποιοι λενε οτι ισως οι εικονες να ειναι πολυ κοντα στο ταβανι!! (και να μην χωραει το αορατο
κεφαλι της ψυχης )

Βεβαια οταν πιστευει κανεις οτι το φιδι μιλαει ειναι ετοιμος να πιστεψει οτιδηποτε, και ειναι πολυ
δυσκολο ασχετως αποδειξεων τελικα να πει οτι το φιδι κανει τελικα οτι κανουν ολα τα φιδια...

[AoratiMelani]

δηλώνει ότι «Δεν Ήταν Εκεί».

"Κλειστόν για διακοπές", που λένε...

Το Ταξίδι που πήγε στον Παράδεισο, επιμένει ότι ήταν Αληθινό.

Φωτογραφίες έφερε;

Ενδιαφέρον έχει η περιγραφή του Αλεξάντερ για τον Θεό. Τον αντιλήφθηκε μέσα από μια σφαίρα κρυστάλλινου φωτός.

Έχει και στο τσίρκο τέτοιες!

Να με συμπαθά ο κύριος καθηγητής για την λεπτή έως χονδρή ειρωνία μου, αλλά οι εξωφρενικοί ισχυρισμοί θέλουν πολύ γερή τεκμηρίωση. Διαφορετικά, όπως αυτός δικαιούται να λέει τις ιστοριούλες του, έχω κι εγώ το δικαίωμα να λέω τα αστειάκια μου.

Κατά τα λοιπά, δεν ξέρω αν το ξανάπα, αλλά εγώ λέω να αρκεστώ στις προθανάτιες εμπειρίες. Αρκετούς μπελάδες έχουμε με δαύτες...