forum.atheia.gr

Και τα κουνουπίδια σιχαίνομαι, κυριολεκτικά, μου προκαλούν αναγούλα

Είμαι υποκριτής που κάνω παρέα με ανθρώπους που όχι μονο τρώνε αλλα τα βρίσκουν υπέροχα η που πιστεύω ότι έχουν κάθε δικαίωμα να τα τρώνε και να τα βρίσκουν υπέροχα ?

(Δεν λέω ότι απαραίτητα σιχαίνομαι στην σκέψη τον ομοφυλοφιλικών σεξουαλικών πράξεων, είναι γενική τοποθέτηση για να πω το ότι κάποιος μπορεί να σιχαίνεται δεν τον καθιστά και υποκριτή)

ε, οχι και ποινικοποιηση...

Φορουμίστες μου,

Ας ζωγραφίσουμε μια διαφορετική εικόνα για μια στιγμή. Ο καθένας μας συνοπτικά και κατά προσέγγιση έχει 2-3 καρδιακούς φίλους, 10 φιλαράκια και 30 γνωστούς παρείστικης διάθεσης. Και γνωρίζει άλλους 40 από σχολείο/πανεπιστήμιο, 10 από τη δουλειά, 15 από οικογενειακούς κύκλους, μπορεί και παραπάνω. Ελάχιστα ως και καθόλου γνωρίζουμε τις ακριβείς σεξουαλικές τους διαθέσεις και προτιμήσεις. Δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στον προσδιορισμό ετεροφυλόφιλου/ομοφυλόφιλου αλλά νομίζω πως μας συμφέρει να υποστηρίξουμε (για λόγους ακρίβειας) πως το τι κάνει καθείς στο κρεβάτι του μας είναι terra incognita. Ίσως εκτός των δύο ή τριών κολλητών άντε και των γονιών μας (μπα, ούτε καν εκεί, και καλύτερα έτσι).

Το ερώτημα μου είναι μας ενδιαφέρει? Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα σηκωνόμουν από τον καναπέ και θα σβούριζα πάνω στα πλακάκια μου θα ήταν αν δεν υπήρχε συναίνεση μεταξύ δύο (ή και παραπάνω) ενηλίκων -homo sapiens. Δηλαδή τι ακριβώς θα γινόνταν αν κάποιος άμμεσα συνδεδεμένος με την καθημερινότητα μας -ή και λιγότερο- μας ξεφούρνιζε μια σεξουαλική συνεύρεση που διαφοροποιείται από ότι μας ταίζει ο κοινωνικός ιστός, η μαμά μας, το κοσμοπόλιταν, το καφενείο και το μετρό. Ο λόγος που θα αποσπούσε την προσοχή μας είναι επειδή το μάθαμε. Σιγά. Εκ των πραγμάτων θα υποστήριζα πως δε γνωρίζουμε τι κάνει ο καθένας και δε με νοιάζει να μάθω. Δε θα κρίνω κάποιον από τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνει οργασμό (με σπαγγάτο ή κατακόρυφο, ακούγοντας Μαρία Κάλλας ή Dead Kennedys).

Ας υπάρξει σεξουαλική απελευθέρωση, μιλάμε για πολύ βασικά πράγματα εδώ, λίμπιντο και σεξουαλικές προτιμήσεις, αν μας αρέσει το κουνουπίδι σούπερ, αν μας αρέσει το μπρόκολο, πάλι σούπερ, ότι να'ναι ρε παιδιά, αρκεί να τη βρίσκουμε και να είμαστε καλά, τουλάχιστο στο σεξ, γιατί πως αλλιώς θα διαβούμε τα πολύπλοκα μονοπάτια της ρουτίνας ([που είναι στενάχωρα και δομημένα από κάποιον μαλάκα που ποτέ δε θα μάθω πως λέγεται) αν, ως σεξουαλικά καταπιεσμένα ζόμπι προγραμματισμένα να ξυπνάμε στις 7, ξεχυνόμαστε στα τσιμέντα και στα μετρό, με make up ή χωρίς, με φθαρμένα all star κουβαλάμε τη σεξουαλικότητα μας σε τυποποιημένα σακίδια στον ώμο μας (σαν τον Σταύρο)?

Μου φαίνεται γελοίο να ποινικοποιείς σαν κράτος τη ρητορική μίσους, όταν δεν έχεις θεσπίσει ούτε το σύμφωνο συμβίωσης για τους gay. Είναι σαν να λέμε: δεν θέλω να βλέπω τους gay να ανοίγουν δικά τους σπίτια, αλλά όμως δεν θέλω και να λερώνουν οι ναζί το όνομα της Ελλάδας.
Επειδή φάσκουμε και αντιφάσκουμε σαν λαός, το ίδιο κάνει και το κράτος μας.