«Ο Θεός είναι μία ελέγξιμη υπόθεση»

[Comte de Toulouse]

Μεταξύ των επιστημόνων – τόσο πιστών όσο και μη πιστών – υπάρχει μια ενιαία γραμμή ότι η επιστήμη και η θρησκεία είναι μη επικαλυπτόμενες περιοχές. Έτσι, το 1998 η αμερικανική Εθνική Ακαδημία Επιστημών εξέδωσε μια δήλωση υποστηρίζοντας ότι «Η επιστήμη δεν μπορεί να πει τίποτα για το υπερφυσικό. Είτε υπάρχει Θεός είτε όχι είναι ένα ζήτημα για το οποίο η επιστήμη είναι ουδέτερη».

Άρθρο του διακεκριμένου φυσικού Victor Stenger στο New Scientist

Ωστόσο, σύμφωνα με μια έρευνα του ίδιου έτους, το 93% των μελών της Ακαδημίας δήλωσε ότι δεν πιστεύει σε κανέναν προσωπικό Θεό.
Επειδή περίπου το ίδιο ποσοστό από όλους τους πολίτες των ΗΠΑ λέει ότι πιστεύει σε ένα προσωπικό θεό, μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι, αν όχι η επιστήμη τους, οδηγεί την αφρόκρεμα των Αμερικανών επιστημόνων να διαφέρουν τόσο δραματικά από το γενικό πληθυσμό.

Η πλειοψηφία των επιστημόνων σε όλα τα επίπεδα δεν πιστεύουν σε κανένα θεό. Ωστόσο, οι περισσότεροι δεν είναι πρόθυμοι να αμφισβητήσουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των άλλων. Είμαι ένας φυσικός ο οποίος είναι πρόθυμος να αμφισβητήσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Οι θεοί λατρεύονταν από δισεκατομμύρια είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν. Και οι θεοί, αν υπάρχουν, πρέπει να έχουν παρατηρήσιμες συνέπειες. Έτσι, το ζήτημα της ύπαρξης τους είναι νόμιμο επιστημονικό ζήτημα που έχει βαθιά επίδραση στην ανθρωπότητα.

Μπορούμε να θεωρήσουμε την ύπαρξη του Θεού ότι είναι μια επιστημονική υπόθεση και ψάχνουμε τα εμπειρικά δεδομένα που την ακολουθούν. Πολλά από τα χαρακτηριστικά που συνδέονται με τον ιουδαϊκό – χριστιανικό – ισλαμικό Θεό έχουν συγκεκριμένες συνέπειες οι οποίες μπορούν να ελεγχθούν εμπειρικά. Ένας τέτοιος Θεός υποτίθεται ότι διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη λειτουργία του σύμπαντος και της ζωής των ανθρώπων. Σαν αποτέλεσμα, τα αποδεικτικά στοιχεία γι ‘αυτόν τον Θεό θα πρέπει να είναι εύκολα ανιχνεύσιμα από τα επιστημονικά μέσα.

Εάν ένα κατάλληλα ελεγχόμενο πείραμα κατέληγε σε μια παρατήρηση που δεν μπορεί να εξηγηθεί με φυσικό τρόπο, τότε η επιστήμη θα πρέπει να λάβει σοβαρά το ενδεχόμενο ενός κόσμου πέρα ​​από την ύλη.

Μάλιστα τέτοια πειράματα έχουν επιχειρηθεί στο παρελθόν. Οι επιστήμονες έχουν ελέγξει εμπειρικά την αποτελεσματικότητα της προσευχής – προσευχές που τις λένε άλλοι. Αυτές οι μελέτες, κατ ‘αρχήν, θα μπορούσαν να δείξουν επιστημονικά ότι υπάρχει κάποιος θεός. Αν οι μελέτες έβρισκαν κατά αδιαμφισβήτητο τρόπο, σε ένα ελεγχόμενο πείραμα με εικονικό φάρμακο (όπως γίνονται οι μελέτες στην Ιατρική), ότι η μεσολαβητική προσευχή θεραπεύει τους αρρώστους, θα ήταν τότε δύσκολο να βρείτε μια φυσική εξήγηση. Όμως αυτό δεν συνέβη.

Παρόμοιες δοκιμές έχουν γίνει και για τις επιθανάτιες εμπειρίες. Μερικοί άνθρωποι έχουν μια επιθανάτια εμπειρία κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Έχουν αναφερθεί περιστατικά να αιωρούνται πάνω από το χειρουργικό τραπέζι και να βλέπουν όλα όσα συμβαίνουν στη συνέχεια. Είτε αυτό είναι μια πραγματική εμπειρία είτε μια ψευδαίσθηση αυτή η εμπειρία μπορεί να ελεγχθεί εύκολα με την τοποθέτηση ενός μυστικού μηνύματος σε ένα υψηλό ράφι έξω από τα μάτια του ασθενούς και το προσωπικό του νοσοκομείου. Αυτό το πείραμα έχει δοκιμαστεί, αλλά κανείς δεν έχει αναφέρει κάποια επιθανάτια εμπειρία να έχει διαβάσει το μυστικό μήνυμα.

Ακριβώς όπως η επιστήμη μπορεί να σχεδιάσει πειράματα για να ελέγξει την ύπαρξη του Θεού, μπορεί να ζητήσει επίσης αποδείξεις κι εναντίον της ύπαρξη ενός θεού στον κόσμο γύρω μας. Εδώ πρέπει να είμαστε σαφείς ότι δεν μιλάμε για αποδείξεις ενάντια σε οποιονδήποτε και όλους τους πιθανούς θεούς. Για παράδειγμα, ένας θεός που δημιουργεί το σύμπαν και στη συνέχεια απλά το αφήνει μόνο του (στην τύχη του) θα ήταν πολύ δύσκολο να παραποιηθεί. Αλλά κανείς δεν λατρεύει ένα θεό που δεν κάνει τίποτα απολύτως.

Αν ο Θεός είναι ο ευφυής σχεδιαστής της ζωής πάνω στη Γη, τότε θα πρέπει να βρούμε αποδείξεις για τη νοημοσύνη σε παρατηρήσεις της δομής της ζωής. Εμείς δεν την βρήκαμε. Το κίνημα του Ευφυούς Σχεδιασμού απέτυχε στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι η πολυπλοκότητα που βρέθηκε σε ορισμένα βιολογικά συστήματα είναι ανεπίδεκτα μείωσης και δεν μπορεί να εξηγηθεί μέσω της δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης. Η ζωή στη Γη μοιάζει ακριβώς όπως αυτή θα πρέπει να μοιάζει εάν προέκυπτε από τη φυσική επιλογή.

Οι περισσότερες θρησκείες υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι έχουν μια άυλη ψυχή που ελέγχει μεγάλο μέρος της διανοητικής διαδικασίας μας. Αν αυτό ήταν αλήθεια, τότε θα πρέπει να είμαστε σε θέση να παρατηρούμε με διανοητικό τρόπο παραγόμενα φαινόμενα, που να είναι όμως ανεξάρτητα της χημείας του εγκεφάλου. Εμείς δεν το είδαμε ποτέ.

Αν ο Θεός είναι η πηγή της ηθικής, τότε θα πρέπει να βρούμε στοιχεία για την υπερφυσική προέλευση στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Εμείς δεν τα βλέπουμε. Οι άνθρωποι που πιστεύουν δεν συμπεριφέρονται κατά μέσο όρο καλύτερα, και σε ορισμένες περιπτώσεις συμπεριφέρονται χειρότερα, από τους ανθρώπους χωρίς πίστη. Η ιστορία δείχνει ότι οι ηθικές και ηθικιστικές οδηγίες που οι περισσότεροι από εμάς εφαρμόζουμε δεν κατάγονται από τις μονοθεϊστικές θρησκείες, καθώς οι οπαδοί των θρησκειών μας κάνουν να πιστέψουμε. Αντίθετα, η ηθική συμπεριφορά φαίνεται να έχει εξελιχθεί κοινωνικά.

Και πάλι, αν ο Θεός απαντούσε στις προσευχές, θα πρέπει να βλέπουμε θαυματουργά αποτελέσματα αυτής της προσευχής. Με εκατομμύρια προσευχών που γίνονται κάθε μέρα για χιλιάδες χρόνια, θα περιμέναμε κάποιες να έχουν απαντηθεί έως τώρα με ένα επαληθεύσιμο τρόπο. Δεν έχουν γίνει.

Αν ο Θεός έχει αποκαλύψει κάποιες αλήθειες στην ανθρωπότητα, τότε αυτές οι αλήθειες πρέπει να είναι ελέγξιμες. Κατά τη διάρκεια χιλιάδων χρόνων πολλοί άνθρωποι έχουν αναφέρει θρησκευτικές ή μυστικιστικές εμπειρίες στις οποίες έχουν επικοινωνήσει με τον έναν ή τον άλλο θεό. Μέχρι τώρα, θα έπρεπε να είχαμε δει κάποια επιβεβαιωμένα στοιχεία για αυτό, όπως ένα επαληθεύσιμα γεγονός που δεν θα υπήρχε μόνο στο κεφάλι του προσώπου που το λέει, αν είχε αποκαλυφθεί σε αυτούς. Εμείς δεν το έχουμε.

Αν ο Θεός είναι ο δημιουργός του σύμπαντος, τότε θα πρέπει να βρούμε αποδείξεις για αυτόν στην αστρονομία και τη φυσική. Εμείς δεν τις έχουμε. Η προέλευση του σύμπαντος, δεν χρειάστηκε θαύματα. Επιπλέον, η σύγχρονη κοσμολογία προτείνει ένα αιώνιο "πολυσύμπαν" στο οποίο πολλοί άλλοι κόσμοι έρχονται και παρέρχονται.

Εάν οι άνθρωποι είναι μια ειδική δημιουργία του Θεού, τότε το σύμπαν θα πρέπει να είναι ευχάριστο για την ανθρώπινη ζωή. Αυτή όμως δεν είναι. Οι θεϊστές ισχυρίζονται ότι οι παράμετροι του σύμπαντος είναι τέλεια συντονισμένοι για την ανθρώπινη ζωή. Δεν είναι. Το σύμπαν δεν είναι ρυθμισμένο για εμάς. Είμαστε εμείς ρυθμισμένοι στο σύμπαν. Μετά την αξιολόγηση όλων των αποδεικτικών στοιχείων, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το σύμπαν και η ζωή είναι ακριβώς όπως θα ήταν αναμενόμενο να τα δούμε αν δεν υπήρχε Θεός.

Τέλος, θα ήθελα να σχολιάσω την τρέλα της πίστης. Όταν η πίστη αποφαίνεται (δεσπόζει) πάνω στα γεγονότα, η μαγική σκέψη ριζώνει βαθιά και στρεβλώνει όλους τους τομείς της ζωής. Παράγει ένα νοητικό πλαίσιο στο οποίο οι έννοιες διατυπώνονται με βαθύ πάθος, αλλά χωρίς την παραμικρή προσοχή στα αποδεικτικά στοιχεία. Πουθενά δεν είναι αυτό τόσο εμφανές όσο στις ΗΠΑ σήμερα, όπου χριστιανοί, οι οποίοι επιδιώκουν να μετατρέψουν το έθνος σε μια θεοκρατία, κυριαρχούν στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Η τυφλή πίστη δεν είναι τρόπος για να δουλέψει ένας κόσμος.

Πηγή: Physics4u

[spylab]

Comte πολυ καλο το αρθρο.

[Στέλιος]

Πουθενά δεν είναι αυτό τόσο εμφανές όσο στις ΗΠΑ σήμερα, όπου χριστιανοί, οι οποίοι επιδιώκουν να μετατρέψουν το έθνος σε μια θεοκρατία,

God bless America!
Για το θεό της Ελλάδας, δεν έχουν ακούσει τίποτα?

[ktinos]

Οι Αμερικάνοι έχουν μείνει πίσω, εδώ πρώτο κόμμα είναι η διαφθορά. Το αν είναι του θεού ή του διαβόλου άσε τους Αμερικάνους να ψάχνουν. Η χώρα του ανατέλλοντος χρηματιστηρίου.

[Γιατρος Του Ικα]

Απόλυτα σωστό. Όταν το περιεχόμενο της έννοιας θεός διατυπώνεται με σαφήνεια είναι πάντα μια ελέγξιμη (και απορρίψιμη) υπόθεση.

Έλα όμως που μόλις αρχίζει κανείς να εξετάζει το θέμα με βάση τις αρχικές παραδοχές αρχίζει και η υπονόμευση της επικοινωνίας και ξαφνικά ο θεός γίνεται το σύμπαν, το λουλουδάκι και οι ντομάτες οι γεμιστές.

[aqyn]

και ξαφνικά ο θεός γίνεται το σύμπαν, το λουλουδάκι και οι ντομάτες οι γεμιστές.

Δεν ξέρω τι λες εσύ, γιατρέ, αλλά οι γεμιστές ντομάτες είναι θεϊκές.

Πάντως, ήδη δουλεύουμε για το μπλογκ μια ομιλία του Στένγκερ, η οποία περιέχει αρκετά από τα σημεία που αναφέρονται στο συγκεκριμένο άρθρο.

[spylab]

Παρακαλω μηπως υπαρχει link για την ομιλια ?

[aqyn]

Δεν ξέρω αν υπάρχει βίντεο. Το κείμενο είναι εδώ.

[tasos_didymoteicho]

Λέω κι εγώ, ρε ακυν, σαν πολύ γνωστό να μου φαίνεται το κείμενο...

[Leo21]

Έλα όμως που μόλις αρχίζει κανείς να εξετάζει το θέμα με βάση τις αρχικές παραδοχές αρχίζει και η υπονόμευση της επικοινωνίας και ξαφνικά ο θεός γίνεται το σύμπαν, το λουλουδάκι και οι ντομάτες οι γεμιστές.

αυτό έχει να κάνει γιατρέ με οτι οτι εξαρχής ο θεός είναι κακώς ορισμένος ή εντελώς φλου ως έννοια.

το σύμπαν, η ζωή, το λουλουδάκι σχετίζονται με το θεό στο οτι ο τελευταίος ευευρέθηκε για να καλύψει τα ερωτήματα του ανθρώπου σχετικά με τα πρώτα, αποτυχημένα βέβαια, αλλα η σύνδεση σαφώς δεν είναι ανέντιμη υπονόμευση.

Ο Θεός-φύση είναι το φυσιολογικό γεγονός του δέοντος μπροστά στη φύση, αρκετά συμπαθητικός θεός σε σχέση με τα μονοθεϊστικά σιχάματα.

[επικουρειος]

Οτι τεκμηριωνεται χωρις αποδειξη,καταρριπτεται επισης χωρις αποδειξη.Οι λεγομενες "μεταθανατιες εμπειριες" ειναι απλα η διαδικασια του θανατου και που διακοπηκε εγκαιρα οταν ο ασθενης επανηλθε στη ζωη.Δεν μπορει να λειφθει υποψιν τιποτα απο τα λεγομενα των οσων βιωσαν αυτην την κατασταση,διοτι ηταν η αρχη του θανατου.Σταματησε ο εγκεφαλος να αιματωνεται,ο ασθενης πεθαινε κι οτι θεωρει ο ιδιος οτι εβλεπε δεν ηταν τιποτε αλλο απο παραισθησεις ενος εγκεφαλου που σταδιακα νεκρωνε μεσα σε ενα ηδη νεκρο σωμα.Οση περισσοτερη ωρα διαρκει η διαδικασια τοση μεγαλυτερη βλαβη γινεται στον εγκεφαλο.Απο ενα σημειο και μετα και να λειτουργησει ξανα η καρδια ο εγκεφαλος εχει ηδη υποστει ανεπανορθωτες βλαβες.
Οσο για μια υπερμετρη ευφορια και αγαλλιαση που οπως λενε οτι νιωθουν οσοι το βιωσαν προερχεται απο χημικες ουσιες του εγκεφαλου που απελευθερωνονται και πως αλλιως θα μπορουσε να ηταν.Ο θνησκων μες τα νευρα και τις φωνες να τους βαλει ολους στη σειρα και να μοιραζει χαστουκια,βεβαια αμα μπορουσε κι αυτο θα εκανε,αλλα δεν γινεται.Τι σημαινει,οτι υπαρχει θεος?
Ραβδος εν γωνια,αρα βρεχει.

[tyxkatmal]

το σύμπαν, η ζωή, το λουλουδάκι σχετίζονται με το θεό στο οτι ο τελευταίος ευευρέθηκε για να καλύψει τα ερωτήματα του ανθρώπου σχετικά με τα πρώτα, αποτυχημένα βέβαια, αλλα η σύνδεση σαφώς δεν είναι ανέντιμη υπονόμευση.

'Εχει μεγάλη σημασία η αρχική εκκίνηση της επιχειρηματολογίας κάποιου, αν αυτή είναι το αυθαίρετο νοητικό κατασκεύασμα που λέγεται θεός, στο τέλος πάντα θα καταλήγεις από εκεί που ξεκίνησες, αν πάλι ξεκινάει η επιχειρηματολογία του από το αιώνιο της υλικότητας του κόσμου, [συμπαντικού και πολυσυμπαντικού] άρα δεν χρειάζεται και δημιουργό τότε η πρώτη επιχειρηματολογία είναι περιττή.
είναι λοιπόν λογικό οι άνθρωποι όταν δημιούργησαν τους θεούς να μην είχαν τόσες πολλές απαντήσεις όσες έχουμε εμείς σήμερα, που έχει πάψει πια η δημιουργία θεών και πνευμάτων.

Ο Θεός-φύση είναι το φυσιολογικό γεγονός του δέοντος μπροστά στη φύση, αρκετά συμπαθητικός θεός σε σχέση με τα μονοθεϊστικά σιχάματα.

το μονοθειστικό σχήμα δηλώνει την αρχή των πάντων κάτι σαν το μπίνκ μπάνκ των φυσικών για το σύμπαν η το αυθύπαρκτο της υλικότητας του κόσμου που επεκτείνεται πέρα του σύμπαντος γίνεται πιο πολύπλοκος και πολυσυμπαντικός. κατί σαν τον πολυθεισμό των αρχαίων για να ξαναγίνει ένα ενιαίο υπερσύμπαν όπως ο μονοθεισμός.
το ερώτημα που θα έπρεπε να τεθεί εδώ είναι γιατί υπάρχει η τάση για ενοποίηση σε μιάν ανώτερη αρχή; τι κάνει τους ανθρώπους να λειτουργούν κατά αυτόν τον τρόπο ;εκεί νομίζω κατά την γνώμη μου πώς είναι όλη η ουσία για την δημιουργία ανώτερων δυνάμεων και θεών από τον άνθρωπο, που ακόμα και αυτές δέχονται την επίδραση μιας αρχικής και μοναδικής δύναμης που ονόμασαν πατέρα θεό . η μητέρα φύση.

[grayish_jedi94]

Πολύ ωραίο κείμενο
Απλά σ'αυτό το σημείο:

Το κίνημα του Ευφυούς Σχεδιασμού απέτυχε στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι η πολυπλοκότητα που βρέθηκε σε ορισμένα βιολογικά συστήματα είναι ανεπίδεκτα μείωσης και δεν μπορεί να εξηγηθεί μέσω της δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης. Η ζωή στη Γη μοιάζει ακριβώς όπως αυτή θα πρέπει να μοιάζει εάν προέκυπτε από τη φυσική επιλογή.

Έχω την αίσθηση ότι, εξαιτίας του τεράστιου εύρους πιθανοτήτων εξέλιξης, αν κάναμε rewind πριν την απαρχή της ζωής και παρατηρούσαμε το αποτέλεσμα 4 δισεκατομμύρια χρόνια μετά, κάθε φορά θα πέρναμε κατά πολύ διαφορετικά αποτελέσματα.
Υποπτεύομαι απλά ότι κάποιες de facto συνθήκες της Γης μπορεί να καταστήσουν κάποιες μορφές ζωής μη βιώσιμες ή μη ανταγωνιστικές, και να βάλουν τη Φυσική Επιλογή σε ένα ευρύτατο 'λούκι' (δεν βρήκα καλύτερη λέξη).
Λογικά αυτό που εννοεί ο συγγραφέας ως χαρακτηριστικά ενός κόσμου που προκύπτει από τη Φυσική Επιλογή είναι πώς διάφορα χαρακτηριστικά των ζώων φαίνεται εκ των υστέρων να έχουν προέλθει από εξέλιξη πχ. πώς τα πλουμιστά φτερά των παγονιών επιβεβαιώνει τη σεξουαλική επιλογή, πώς οι καταναλωτές διαδοχικών τάξεων ή παραγωγοί-καταναλωτές σε ένα οικοσύστημα επαληθεύουν τη θεωρία του εξελικτικού αγώνα όπλων κλπ.
All in all,

[Leo21]

επικούρειε, παρότι για ευνόητους λόγους είναι ένα ζήτημα που δεν πολυακούγεται, μιας και ο ψυχιατρικός πειραματισμός με τις ψυχεδελικές ουσίες είναι παλιός αλλα για χρόνια το νομικό καθεστώς δεν επέτρεπε εύκολη πρόσβαση μέσω του ακραίου νομικού καθεστώτος στο οποίο βρίσκονται οι ουσίες αυτές σε όλες τις χώρες του κόσμου {Πίνακας Ι}, και μόλις προσφάτως άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα τόσο στην έρευνα όσο και στους νομους.

Αυτό που είναι γνωστό απο τις παλιές έρευνες ούτως ή άλλως είναι οτι η λήψη τέτοιων ουσιών φαίνεται να δίνει στατιστικά σε μεγάλο ποσοστό θρησκευτικές εμπειρίες ή εμπειρίες με θρησκευτική απόχρωση. Η κατανάλωση τέτοιων φυτών παραδοσιακά σχετίζεται με σαμανιστικές θρησκείες και ο κατάλογος των ενδείξεων και επιχειρηματων είναι ατελείωτος... Η κατάσταση αυτή μπορεί να μοιάζει με αυτό που περιγράφουν οι 'μεγάλοι μύστες', είναι αισθήσεις αποκάλυψης και συνορεύουν κάποιες φορες με τα αισθήματα μεγαλείου, με τη λεγόμενη "θέωση" , την ψυχωτική κρίση , τη νιρβάνα, την επιφάνεια, 'τη σύνδεση με το όλον'. Κάποιοι βλέπουν ή νιώθουν το Χριστό. Ο καθένας , και πάλι, βγάζει τη δική του εκδοχή, εξού και οι ουσίες ονομάστηκαν ψυχεδελικές τελικά και οχι ψυχομιμητικές.

Ότι και αν είναι τα παραπανω, ακόμα κι αν πρόκειται για μια χημικά προκλυόμενη καταιγίδα στον εγκέφαλο που παράγει ασυναρτησίες ανεξάρτητα απο το αίτιο που την προκάλεσε, είτε οι εμπειρίες παίρνουν θεϊστικό χρώμα είτε όχι, είναι υπαρκτές, έντονες και σημαδεύουν και επηρεάζουν το άτομο, όπως και έντονα χαραγμένη είναι και η μυστικιστική αίσθηση που δημιουργούν.

Όπως λοιπόν είναι γνωστό για αυτές τις ουσίες οτι καταλύουν με θετικό τρόπο τη δημιουργικότητα [καλλιτεχνική αλλά και όχι μόνο] έτσι είναι γνωστή και η σύνδεση με τις θρησκείες.

Αρα δεν είναι μονάχα NDE [Near Death Experiences] αλλα μια γκάμα καταστάσεων με τις οποίες δύναται κάποιος να φτάσει με μια ψυχεδελική ευφορική υπερβατικότητα

Υποστηρίζω οτι αυτό είναι πραγματικά το πιο κοντινό στο θεό που μπορούμε / έχουμε φτάσει. Όλα τα άλλα, είναι μπουρμπούτσαλα και πρωτογονισμοί με πρόφαση την παράδοση - ο μονοθεϊσμός εχθρεύεται αυτού του τύπου τη θέωση γιατι είναι θρησκείες του σκοταδισμού και της υποδούλωσης. Η δε παλιά θρησκεία παραμένει πάντα επίκαιρη...

Καταλήγω, θεωρώντας οτι κολλάει γάντιστον τίτλο, οτι οι ψυχεδελικές ουσίες είναι πραγματικά ουσίες με τις οποιές θα μπορούσαμε να ερευνήσουμε τη 'θέωση' και το 'θείο', ως ηλεκτρικά σήματα στον εγκέφαλο - πρόκειται οχι μόνο για συναρπαστικό γνωστικό πεδίο αλλα και μέσο debunking του κύριου όγκου της θρησκείας όπως την ξέρουμε!

tyxkal>>>

γιατί υπάρχει η τάση για ενοποίηση σε μιάν ανώτερη αρχή;

έχουμε ένα κύκλωμα στο κεφάλι μας ακριβώς για αυτή ή κάποια παρόμοια δουλειά, κατ'αρχάς.

Κατα δεύτερον, και μια πολύ πιο νορμαλ απάντηση ειναι οτι εξαρχής, οι πρώτες τελετουργίες ήρθαν με τις πρώτες 'κηδείες', με το δέος και τη θλίψη μπροστά στο θάνατο, και τη συνειδητοποίηση οτι είμαστε πεπερασμένοι.

Αυτή ήταν η καινοτομία μας σε σχέση με τα ζώα, οτι το κάναμε τελετουργικό.

Η αίσθηση αυτή, τα γιατι, τα πως, η διαχρόνική άρνησή μας να δεχτούμε τη θνητότητά μας, δε μπορεί να αποδοθεί μόνον στην [μονο]θεϊστική τρομοκρατία και παραμένει και στις μέρες μας.

Το θεωρώ φυσιολογικό να φοβόμαστε το θάνατο και η άποψή μου είναι πως κάποιοι φοβούνται περισσότερο και κάποιοι λιγότερο, και απο αυτή τη θέση δε μπορείς να διαφοροποιηθείς εύκολα. Με αυτή την έννοια, κάποιοι είναι 'καταδικασμένοι' να έλκονται απο μια υπερβατική εξήγηση ή μπορεί να περάσουν απο διάφορες τέτοιες φάσεις της ζωής τους ψαχνοντας την απάντηση..

Αναρωτιέμαι και εγώ τι ρόλο να παίζει άραγε αυτό το κύκλωμα. Πλέον. Πραγματικά όμως, αυτό το θέμα , που μετριέται και σε εγκεφαλογράφο, είναι ο πιο χειροπιαστός 'θεός' που έχουμε.

και Interestingly ο 'θεός' αυτός δεν επιβάλλει ούτε κατ'ανάγκιν αθεϊστικό ούτε θεϊστικό συμπέρασμα. Το κύκλωμα είναι εκεί και μπορει να παράγει "τέτοιες" εμπειρίες σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Το σε τι χρησιμεύουν , δε το ξέρουμε, εικάζουμε μόνο.

[spylab]

Το σε τι χρησιμεύουν , δε το ξέρουμε, εικάζουμε μόνο.

Leo Θα σου αρεσει αυτο το βιβλιο Why We Believe in God(s): A Concise Guide to the Science of Faith

[Leo21]

ευχαριστώ

Thomson's tiny book (114 miniature pages) is a commendable introduction to the emerging science of religion. Those who are unfamiliar with the new convergence of psychology, biology, and anthropology in evolutionary-cognitive theory will find the book useful for getting them started on the subject. (Those already familiar with the much more substantial treatments of Boyer, Atran, Guthrie, Kirkpatrick, de Waal, and others will not learn anything new here.) The book suffers from its very brevity: for instance, in the discussion of human evolution in chapter 2, no dates or descriptions are included with the names of various species. Also, the book commits the standard error of virtually all studies of religion, namely conflating theism--and sometimes specifically CHRISTIAN theism--with religion. For example, on page 32, it says that "All religions...begin with belief in one or more central holy figures or teachers." That is not quite accurate: not all religions even include a notion of "the holy." Later on the page Thompson admits that he will only discuss one religion, but that makes the entire point of the evolutionary theory of religion moot, since Christianity was most assuredly not the first religion to evolve, nor was theism a part of that first religion. On page 46 Thompson says that "Religions give us supernormal 'parents,' magnificent attachment figures...." but the reality is that not all religions imagine their spirit-beings as parents either. That is likewise a very Christian way of thinking. So, this little book is a decent starting place to learn about the latest thinking on the human and social origins of religion, but use it as a jumping-off point into the more detailed and culturally-informed literature that puts theism in its place--late in the religion game, as a branch of a branch of the evolving religion tree.

^^^^
124 of 132 people found the following review helpful
AMAZON

[Eppur_si_muove]

να μου ζήσεις Βίκτωρ

[σημείωμα διαχειρίστριας: αφαίρεσα το quote διότι ήταν αυτούσιο το αρχικό ποστ και το έκρινα περιττό]

[επικουρειος]

Το ερωτημα στην ερευνα του πως προκυπτει αυτη η τεραστια διασταση αποψεων μεταξυ των αμερικανων επιστημονων και της αμερικανικης κοινης γνωμης ειναι εκπληκτικο.
Πως γινεται στ αληθεια ανθρωποι οι οποιοι ζουν μεσα σε ολα τα καλα του πολιτισμου μιας συγχρονης δυτικης κοινωνιας να πιστευουν σε καθε ειδους δοξασιες,οχι απαραιτητως θρησκευτικες με επικεντρο παντοτε εναν θεο,αλλα να βιωνουν μια πιστη απεναντι στο καθετι μεταφυσικο και παραλογο.
Και στις πιο ανεπτυγμενες κοινωνιες ειναι εκει που παρουσιαζεται και η εξαρση του ανορθολογισμου,το οποιο σαν ενα ειδος αρνητικης εξελιξης και σε πεισμα της προοδου ισχυροποιειται και τεινει να γινεται διαρκως ολο και πιο παρανοικο και πιο παραλογο.Και δεν περιοριζεται αποκλειστικα στον κυριοτερο εκφραστη της που ειναι η θρησκεια,αλλα επεκτεινεται κι εξω απο τη θρησκευτικη πιστη κι αγγιζει κι αλλους τομεις της συγχρονης ζωης.
Και το κακο στην αμερικανικη κοινωνια ειναι οτι οι διαφορες των μεγαλουπολεων με την αμερικανικη υπαιθρο ειναι αντιστοιχες της τοτε Ρωμης με την ρωμαικη επαρχια,απο την οποια προηλθε κι ο ορος παγανισμος-ητοι αμορφωτος επαρχιωτης δεισιδαιμων φανατικος κι απολιτιστος,χωριατης με καθαρα προσβλητικη εννοια.

[Αναρχος]

...Πως γινεται στ αληθεια ανθρωποι οι οποιοι ζουν μεσα σε ολα τα καλα του πολιτισμου μιας συγχρονης δυτικης κοινωνιας να πιστευουν σε καθε ειδους δοξασιες,οχι απαραιτητως θρησκευτικες με επικεντρο παντοτε εναν θεο,αλλα να βιωνουν μια πιστη απεναντι στο καθετι μεταφυσικο και παραλογο...

Η δύναμις της πιπίλας... Και στις ΗΠΑ η προπαγάνδα πάει σύννεφο.

[επικουρειος]

Για να φτασεις να πειστεις ομως απο καποιον πρεπει πρωτα να αναγνωρισεις την υποτιθεμενη αυθεντια του.
Οποτε δυο τα τινα,η υπερμετρη ευηθεια ετσι ωστε να καταπινεις αμασητο το οτιδηποτε,η ελλειψη θαρρους της γνωμης ετσι ωστε να μπορεις να αντιπαραβαλλεις κι εσυ τα δικα σου επιχειρηματα και να τα υποστηριζεις καταλληλως.Με λιγα λογια ολοι οι ψευτες παντοτε ελισσονται ανετα αναμεσα στην αφελεια και τη δειλια μιας ολακερης κοινωνιας.