ενα φορουμ το Byzantine Forum φαινεται οτι ειναι καλο για συζητηση κλπ.
Σας παραθετετω καποια "εδαφια":
Ένα πολύ καλό βιβλίο για να μελετήσει κανείς τα προβλήματα της θεωρίας της εξέλιξης είναι:
Richard Milton, "Ο Μύθος του Δαρβινισμού" εκδόσεις Δίαυλος
http://www.diavlos-books.gr/book.asp?cid=111
"Έχει η Γη ηλικία δισεκατομμυρίων ετών; Πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι μπορεί να είναι κατά πολύ νεότερη, μέχρι και 175.000 ετών. Mπορούν τα είδη να αλλάξουν με την επιλογή; Πειράματα στο πανεπιστήμιο του Xάρβαρντ δείχνουν ότι υπάρχει ένα φυσικό όριο στην αλλαγή.
Mπορούν τα επίκτητα χαρακτηριστικά να κληρονομηθούν; Oι δαρβινιστές υποστηρίζουν πως δεν μπορούν, αλλά έρευνα στις HΠA που τιμήθηκε με το βραβείο Nόμπελ δείχνει ότι μπορούν.
Yπάρχει απόδειξη για την ύπαρξη ενός "χαμένου κρίκου" που παρεμβάλλεται μεταξύ του ανθρώπου και του πιθήκου; Oι δαρβινιστές υποστηρίζουν πως υπάρχει, αλλά τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως δεν υπάρχει.
H δαρβινική αντίληψη για την εξέλιξη έχει ανακηρυχθεί σε προστατευόμενο είδος το οποίο προφυλάσσουν ισχυροί εκπρόσωποι τόσο του ακαδημαϊκού όσο και του πολιτικού κατεστημένου.
Πώς μπορεί οι δαρβινιστές να παρερμήνευσαν τόσο πολύ τα πράγματα; Aυτό το βιβλίο υποστηρίζει ότι:
Oι ηφαιστειακές λάβες που χρονολογούνται με τη ραδιενεργό μέθοδο καλίου-αργού ως ηλικίας 3 δισεκατομμυρίων ετών, είναι στην πραγματικότητα 90 ετών.
Tα γήινα ραδιενεργά ρολόγια που χρησιμοποιούνται για τη χρονολόγηση έχουν μηδενισθεί από τους υπερκαινοφανείς και τις αντιστροφές του γήινου μαγνητικού πεδίου.
Tα πετρώματα του γήινου φλοιού έχουν σχηματιστεί κατά τη διάρκεια χιλιάδων και όχι εκατομμυρίων ετών.
O Mύθος του Δαρβινισμού είναι το πρώτο βιβλίο που στοιχειοθετεί μια συμπαγή, καταλυτική αμφισβήτηση του δαρβινισμού με βάση αυτά τα πρόσφατα ευρήματα."
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
=================================================================================================
Το Βιβλίο της Γένεσης και ο Πρώιμος Άνθρωπος
Η Ορθόδοξη Πατερική Αντίληψη
Ένα άρθρο με θέμα «Η Αιώνια Βουλή» είχε δημοσιευθεί στον Τόμο 11 του έντυπου «Ο Χριστιανός Ακτιβιστής», Φθινόπωρο /Χειμώνας 1997. Πρόκειται για μια ομιλία του Δρ. Αλεξάνδρου Καλομοίρου με θέμα «Εξέλιξη εναντίον Δημιουργισμού», και την δική του ερμηνεία των παραδοσιακών διδαχών των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας για την Γένεση.
Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απάντηση στον Δρ. Καλόμοιρο από τον πατέρα Σεραφείμ Ρόουζ. Παρουσιάζεται αποσπασματικά, με πρωτοβουλία του κ. Frank Schaeffer.
"ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ γράφω την απάντησή μου στην επιστολή σας περί Εξέλιξης.
Το ζήτημα της «εξέλιξης» είναι πολύ σημαντικό ζήτημα για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, καθ’ ότι εμπεριέχει πολλά ερωτήματα τα οποία άμεσα επηρεάζουν την Ορθόδοξη διδασκαλία και τις απόψεις μας, την σχετική αξία της επιστήμης και της θεολογίας, την σύγχρονη φιλοσοφία και τις Πατερικές διδαχές, την ανθρωπολογία, την στάση μας απέναντι στα γραπτά των Αγίων Πατέρων (δηλαδή, αν πράγματι παίρνουμε τα λόγια τους στα σοβαρά και προσπαθούμε να ζήσουμε σύμφωνα με αυτά, ή πιστεύουμε πρωτίστως στην σύγχρονη «σοφία», την σοφία του κόσμου, και αποδεχόμενοι τους Πατέρες μόνο εφ’ όσον εναρμονίζονται με την «σοφία» αυτή), την ερμηνεία μας των Αγίων Γραφών και ιδιαιτέρως το Βιβλίο της Γένεσης. Στις γραμμές που ακολουθούν, θα προσπαθήσω να τοποθετηθώ σε όλα αυτά τα θέματα.
...
O εξελικτισμός είναι μια ιδεολογία βαθύτατα ξένη προς την διδασκαλία του Ορθοδόξου Χριστιανισμού, και εμπλέκει τον άνθρωπο σε τόσες λανθασμένες διδαχές και συμπεριφορές, που θα ήταν απείρως καλύτερα αν ήταν μια απλή αίρεση και έτσι να εντοπιστεί πιο εύκολα και να καταπολεμηθεί. Ο εξελικτισμός είναι στενά δεμένος με ολόκληρη την αποστατημένη νοοτροπία της σάπιας «Χριστιανοσύνης» της Δύσης. Είναι ένα όχημα για ολόκληρη την «νέα πνευματικότητα» και την «νέα Χριστιανοσύνη», με το οποίο ο διάβολος τώρα προσπαθεί να καταποντίσει τους τελευταίους αληθινούς Χριστιανούς. Προσφέρει μια εναλλακτική εξήγηση της Δημιουργίας από εκείνη των αγίων Πατέρων. επιτρέπει σε ένα Ορθόδοξο Χριστιανό που βρίσκεται κάτω από την επήρειά της να διαβάζει τις Ιερές Γραφές και να μην τις κατανοεί, «προσαρμόζοντας» αυτόματα τα κείμενα μέχρι να ταιριάξουν με την δική του προκατειλημμένη φιλοσοφία για την φύση. Η αποδοχή της δεν μπορεί παρά να προϋποθέτει και την αποδοχή εναλλακτικών εξηγήσεων άλλων τμημάτων Θεϊκών αποκαλύψεων, την αυτόματη «προσαρμογή» άλλων Γραφικών και Πατερικών κειμένων για να ταιριάζουν με την μοντέρνα «σοφία»."
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την απάντηση
http://www.egolpio.com/SCIENCE&FAITH/TO ... HROPOS.htm
==================================================================================================
Μερικοί δε λένε ν’ αφήσουν την επιστήμη ήσυχη στην αποστολή της. Θέλουν, ευκαίρως-ακαίρως, να την ανακατεύουν σε θέματα μεταφυσικά. Την χρησιμοποιούν για να πολεμήσουν την πίστη. Δε θέλουν να καταλάβουν, ότι η επιστήμη έχει το δικό της πεδίο έρευνας και δράσης και δεν αναμιγνύεται στα θρησκευτικά ζητήματα. Πολύ περισσότερο δεν αντιστρατεύεται τη θρησκεία. Όπως είναι λάθος να ισχυριζόμαστε ότι η επιστήμη αποδεικνύει την ύπαρξη του Θεού, έτσι είναι λάθος να λέμε ότι η επιστήμη αποδεικνύει την ανυπαρξία του Θεού. Η επιστήμη δεν αποδεικνύει ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Απλούστατα γιατί η επιστήμη ασχολείται με το επιστητό, με τον αισθητό κόσμο, με τα πράγματα που μπορεί ο άνθρωπος να γνωρίσει με επιστημονικές μεθόδους. Παρατηρεί, πειραματίζεται, ερευνά. Αλλά είναι φανερό, ο Θεός δε χωράει μέσα στο δοκιμαστικό σωλήνα, ούτε μπαίνει κάτω από το μεγεθυντικό φακό του μικροσκοπίου. Είναι σωστό αυτό που έχει λεχθεί: η επιστήμη καθ’ εαυτήν δεν είναι ούτε άθεη ούτε πιστή. Γι’ αυτό και ο αθεϊσμός δεν μπορεί να προβληθεί ως συμπέρασμα επιστημονικής έρευνας. Το ίδιο ισχύει και για την πίστη. Τις απλές αυτές αλήθειες δε θέλουν να τις καταλάβουν ή κάνουν πως δεν τις καταλαβαίνουν και γι’ αυτό ξιφουλκούν εν ονόματι της επιστήμης, για να πολεμήσουν τη θρησκεία. Η παντοδυναμία της επιστήμης, μας λένε, βάζει στο περιθώριο την πίστη.
Και πράγματι η επιστήμη δεν πρόσφερε και λίγα, μάλιστα στον αιώνα που πέρασε. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς; Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, που μας υπογραμμίζει την αναγκαιότητα της ανθρώπινης ζωής. Απειλεί αυτή την ίδια τη ζωή με ολοκληρωτική εξαφάνιση. Η επιστήμη παρατείνει το όριο της ζωής. Αλλά η ίδια η επιστήμη προσφέρει και τον ομαδικό θάνατο με τρομακτικά μέσα μαζικής καταστροφής. Όταν οι άνθρωποι που υπηρετούν την επιστήμη, θέτουν τις ικανότητές τους στην υπηρεσία του ολέθρου, μπορούμε να μιλάμε για επιστήμη και για πρόοδο;
« Στις αρχές του αιώνα μας και μετά τον πόλεμο, εξηγούσε ένας φυσικός του Orsay , είχαμε ζήσει όλοι, λιγότερο ή περισσότερο, ένα δόγμα αδιαμφισβήτητο: Η επιστήμη προσφέρει την ευτυχία στους ανθρώπους. Ήταν κάτι το συγκινητικό. Η επιστήμη είχε γίνει μια μεγάλη ελπίδα. Και έπειτα ήλθε η ατομική βόμβα, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και τελευταία η δυνατότητα γενετικών χειρισμών. Έτσι η αμφιβολία εγκαταστάθηκε. Οι βεβαιότητες κλονίσθηκαν. Προβληματισμοί παρουσιάσθηκαν » .
Και ο σύγχρονος άνθρωπος μπροστά στα αγωνιώδη ερωτηματικά για το μέλλον της επιστήμης, αναγκάζεται να ξανακάνει μερικές επανατοποθετήσεις. Να ξαναδεί πιο ήρεμα την επιστήμη και τα επιτεύγματά της. Να ξαναθυμηθεί τα λόγια της αρχαίας σοφίας, που εξακολουθούν και σήμερα να έχουν την επικαιρότητά τους: « Κάθε επιστημονική γνώση, όταν χωρίζεται από την αρετή, καταντά πανουργία και όχι σοφία » .
Επομένως μονάχα μια επιστήμη που προχωρεί συντροφιά με την αρετή μπορεί να δημιουργήσει κάτι το αληθινά μεγάλο. Και φυσικά όταν μιλάμε για επιστήμη εννοούμε πρώτα από όλα το σοβαρό, ταπεινό και με αυξημένο αίσθημα ευθύνης επιστήμονα. Τον επιστήμονα που δεν ξιπάζεται, αλλά αναγνωρίζει την ανθρώπινη ανεπάρκεια και αδυναμία. Ένας τέτοιος επιστήμονας δεν μπορεί παρά να θέτει την επιστήμη του στην υπηρεσία του ανθρώπου. Συναισθάνεται το βάρος της ευθύνης του και φρικιά στη σκέψη, ότι μπορεί κάποτε ένας οιηματίας, ένας εγωπαθής να εκτρέψει την επιστήμη και να χρησιμοποιήσει τα επιτεύγματά της για την εξόντωση της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό ένας υπεύθυνος επιστήμονας όχι μόνο δε θεωρεί περιττή την πίστη, αλλά τη θεωρεί απαραίτητη για τον ορθό προσανατολισμό της επιστήμης. Κλείνουμε αυτή την απάντηση με τα λόγια του μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυραιωτικής κ.κ.Νικολάου τα οποία ταιριάζουν απόλυτα στην περίσταση : « Ο Θεός δεν είναι επιχείρημα, απόδειξη ή ανακάλυψη. Ο Θεός είναι από-κάλυψη! Η επιστήμη θα δώσει το πολύ παλιό, το πολύ μεγάλο, το πάρα πολύ όμορφο. Δεν μπορεί να δώσει ούτε το αιώνιο, ούτε το άρτιο, ούτε το τέλειο. Η Εκκλησία ακουμπάει την ψυχή και μέσα από την ψυχή φτάνει κατευθείαν αυτά που δεν μπορεί να φτάσει με το μυαλό. Η επιστήμη μοιάζει με αγωνιστικό αυτοκίνητο. Το περισσότερο που μπορεί να τρέξει είναι 320 χλμ. την ώρα. Η Εκκλησία μοιάζει με πύραυλο. Στην πρώτη περίπτωση, αν υπερβείς το όριο ταχύτητας γκρεμοτσακίζεσαι, στην δεύτερη εκτοξεύεσαι » .
http://www.xfd.gr/0734290E.el.aspx
ΚΛΠ ΚΛΠ ΚΛΠ.............
talk to the hand guys!
