forum.atheia.gr

Μην τρομάζετε, εγώ είμαι.

Σε πολλές συζητήσεις εδώ αντιμετώπισα το εξής πρόβλημα: ο συνομιλητής μου κι εγώ δεν είχαμε στο μυαλό μας τον ίδιο ορισμό της λέξης "άθεος" με αποτέλεσμα να εννοούμε διαφορετικά πράγματα. Οι συνηθέστεροι ορισμοί που συνάντησα είναι δύο.

Ο πρώτος ορισμός αφορά την έλλειψη πίστης (συναισθηματικής προσκόλλησης και βεβαιότητας ύπαρξης) σε θεούς - πρόσωπα όπως πχ ο θεός των αβρααμικών θρησκειών, οι αρχαίοι παγανιστικοί θεοί κτλ. . Βάσει αυτού του ορισμού, θρησκείες όπως ο βουδισμός που δεν έχουν προσωπικό θεό μπορούν να χαρακτηριστούν "άθεες", όπως επίσης "άθεος" μπορεί να χαρακτηριστεί αυτός που πιστεύει στα ζώδια, σε μια δική του προσωπική κοσμοθεωρία, στη Δύναμη από τον Πόλεμο των Άστρων κτλ. και γενικά ένας άνθρωπος που εξακολουθεί να έχει συναισθηματική βεβαιότητα για την ύπαρξη ενός "άλλου", "πνευματικού" κόσμου. Από την άλλη, ο ορισμός αυτός είναι ετυμολογικά ο πιο ακριβής (α + θεός) αν κι ένας καθολικά αποδεκτός ορισμός του τι συνιστά θεό είναι αμφίβολο αν υπάρχει.

Ο δεύτερος ορισμός αφορά την έλλειψη πίστης στο μεταφυσικό γενικότερα. Βάσει αυτού του ορισμού, άθεος είναι αυτός που δεν πρόκειται ποτέ να πει ότι υπάρχει ένας "άλλος", "πνευματικός" κόσμος ή κάποιο "αιθέριο", κρυφό πλάσμα εκτός αν έχει στα χέρια του επαρκείς αποδείξεις και όχι απλά μια συναισθηματική προσκόλληση. Ο ορισμός αυτός δείχνει ξεκάθαρα τη διαφορά στον τρόπο σκέψης που έχει ένας "άθεος" σε σχέση με κάποιο "μη άθεο". Από την άλλη, ο ορισμός αυτός είναι πιο στενός και δεν ανταποκρίνεται ακριβώς στην ετυμολογία της λέξης.

Εφόσον η λέξη "άθεος" δε συνιστά τίτλο τιμής άρα δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος "άθεος" για να τον εκτιμώ, θεωρώ συνεπέστερη τη χρήση του δεύτερου, πιο στενού ορισμού χωρίς άλλα προσδιοριστικά και χωρίς τύψεις γι' αυτό το α- στην αρχή: στο κάτω κάτω τόσοι θεϊστές υπάρχουν γύρω μας, η αντίθεση στον τρόπο σκέψης τους δεν είναι κακό να φαίνεται, το αντίθετο. Να γιατί κατά τη γνώμη μου είναι πιο σημαντική η έμφαση στη διαφορά στον τρόπο σκέψης παρά στην ετυμολογία και μάλιστα με τη χρήση μιας αναγνωρίσιμης λέξης (αν και αυτό διορθώνεται με την κατάλληλη προώθηση).

Ποια είναι η γνώμη σας; Θεωρείτε σωστότερη την πρώτη άποψη, τη δεύτερη, κάποια άλλη, διαφωνείτε με τις περιγραφές; Μήπως πιστεύετε ότι πρέπει η λέξη "άθεος" να συνοδεύεται από ή να αντικατασταθεί από κάποια άλλη λέξη όπως σκεπτικιστής, υλιστής, κοσμικιστής, ελευθερόφρονας ή κάποια άλλη έτσι ώστε να μην υπάρχει ασάφεια;

Ξέρω ότι έχουν τεθεί παρόμοια ερωτήματα στο παρελθόν αλλά αν μη τι άλλο είναι μια συζήτηση που ποτέ δεν τελείωσε και ίσως να μην τελειώσει ποτέ. Η αλήθεια είναι πάντως ότι θα ήθελα να μην ξαναδώ ποτέ αυτό το περίφημο "άθεη θρησκεία"...

Το πρώτο είναι το σωστό, ενώ συνήθως κάποιος είναι άθεος επειδή είναι και το δεύτερο, για άλλους λόγους (π.χ. σκεπτικισμό)...

Κατά τη γνώμη μου ο πρώτος ορισμός είναι ο πιό βολικός. Αυτό γιατί εκτός απ το οτι είναι ετυμολογικά ο πιο ακριβής (οπως αναφέρεις), είναι και αυτός που χρησιμοποιείται απ την πλειοψηφία των ανθρώπων.
Ο δεύτερος ορισμός ταιριάζει καλύτερα στον υλιστή.

Όπως και να έχει, σε τέτοιου είδους συζητήσεις καλό είναι ξεκαθαρίζουμε τις έννοιες απο την αρχή.

Η προσωπική μου θεώρησις της εννοίας "άθεος":
Θεωρώ αποκυήματα φαντασίας το κάθε τι ανα-δια-κατά-από-υπό-αμφι-υπερ-μετά-φυσικό, κάθε τι το οποίο θεωρείται πέραν της φύσεως (θεοί, ψυχές, πνεύματα, φαντάσματα και ξωτικά). Ό,τι δεν είμαι σε θέσι να ερμηνεύσω σήμερα θα το ερμηνεύση η επιστήμη αύριο.

Και πως θα χαρακτήριζες κάποιον που δηλώνει οτι δεν πιστεύει στην ύπαρξη θεού αλλά πιστεύει στη ύπαρξη πχ ψυχών;

Ποία η ανάγκη υπάρξεως των ψυχών, πνευμάτων κ.λπ. ελλείψει θεού; Η θεώρησις ότι υφίστανται τέτοιες "οντότητες" είχε ανέκαθεν άμεσο σχέσι με την θεώρησι υπάρξεως θεού (θεών) και την ζωή μετά θάνατο.
Το ανωτέρω, βεβαίως, ισχύει με την προϋπόθεσι ότι η "ψυχή", το "πνεύμα", έχουν τις έννοιες τις οποίες τους δίδουν οι θεολογικές προσεγγίσεις και όχι οι κατά καιρούς και τόπους διάφορες φιλοσοφικές θεωρήσεις. Διότι εάν μπλέξουμε με μεριστά και αμέριστα, με γιν και γιαν και τσι και τσο και τσα... ζήτω που καήκαμε.

Η εννοια του "αθεου" κατ'εμε δεν αποκλειει και τον ορισμο της πιστης.Κι ενας αθεος μπορει καλλιστα να ειναι και πιστος.Οπωσδηποτε οχι σε καποια οργανωμενη θρησκεια η καποια αιρεση αυτης αλλα μπορει να πιστευει ομως σε μια οποιαδηποτε δοξασια.
Αλλωστε η πιστη δεν προυποθετει απαραιτητα εναν θεο,αλλα ειναι η ακλονητη πεποιθηση σε κατι ανωτερο κι εξωπραγματικο τις περισσοτερες φορες.Και η πιστη ειναι αυτη που απαιτουν και οι οργανωμενες θρησκειες αλλα και οι διαφορες,δοξασιες,σαμανοι,μεντιουμ,
απατεωνες αγυρτες τσαρλατανοι.Κι ο χειροτερος εχθρος της πιστεως ειναι η γνωση και η λογικη.Απεναντι σ αυτην ολοι οι παραπανω λειτουργουν ως ενιαιο συνολο συντονισμενα,ανεξαρτητα απο το τι πρεσβευει ο καθενας τους,η λογικη ειναι αυτη που πλητει την υποσταση ολων τους και τους υπονομευει θανασιμα.
Η προσωπικη εξηγηση που μπορω να αποδωσω στην λεξη αθεος οριζεται σαν την φυσικη καταληξη της επιστημονικης γνωσεως,της φιλαληθειας,της φιλομαθειας και της λογικης.
Κι εμπρος στον ορθο λογο και η εννοια της πιστεως κι αυτη αυτοαναιρειται.

Δηλώνω έκπληκτος, Άναρχε: η πρόσαψη όχι απλώς δευτερευουσών εννοιών, αλλά εντελώς άσχετων με την ουσία κι έννοια της λέξης, ποσώς δε της ιδιότητας που αυτή μεταφέρει ιστορικά, σημασιολογικά κι ετυμολογικά, είναι κάτι που ειλικρινώς δεν περίμενα ν' αντιμετωπίσω από ένα γλωσσολάτρη σαν κι εσένα... Σύμφωνοι, οι γλώσσες και οι λέξεις δε διατηρούν συνεχώς την ίδια μορφή κι έννοια, αλλά δε διακρίνω λογική σε αυτό το άλμα νοημάτων.

Θα διαφωνήσω, πάντως, επικούρειε, στο ότι η πίστη είναι εξ ορισμού ακλόνητη: η ιδιότητα που χαρακτηρίζει την πίστη, τελικώς, είναι η αποδοχή μιας ιδέας ως αληθούς, δηλαδή η πεποίθηση ότι είναι αληθής. Γι' αυτό λέμε ότι πιστεύουμε τα λεγόμενα κάποιου, όπως επίσης και κάποιος μπορεί να πάψει να πιστεύει, ενώ έχουμε και τη φράση: «Καλῆ τῆ πίστει.»

Αθεος = Α- θεος= Χωρίς, δίχως, όχι θεός,

Χωρις θεό στις εξηγήσεις
Χωρις θεο στις αναλύσεις
Χωρις θεο στις σχέσεις
Χωρις θεο στην όποια πίστη
Δεν υφισταται ως εννοια που θα μπορουσα να πιστεψω/μην πιστεψω
Δεν υφισταται ως εμπειρια που θα μπορουσα να γνωρισω/μην γνωρισω.

Ατοπημα οπου τα μαθηματικα της λογικης καθιστανται ά κ υ ρ α

Χωρις τετοιο Ατοπημα
--------------------------------------------

Ποιον θεό?

τον δικό σου, και ΟΠΟΙΟΝ ΜΟΥ ΦΟΡΤΩΝΕΙΣ*

RaspK έγραψε:Δηλώνω έκπληκτος, Άναρχε: η πρόσαψη όχι απλώς δευτερευουσών εννοιών, αλλά εντελώς άσχετων με την ουσία κι έννοια της λέξης, ποσώς δε της ιδιότητας που αυτή μεταφέρει ιστορικά, σημασιολογικά κι ετυμολογικά, είναι κάτι που ειλικρινώς δεν περίμενα ν' αντιμετωπίσω από ένα γλωσσολάτρη σαν κι εσένα... Σύμφωνοι, οι γλώσσες και οι λέξεις δε διατηρούν συνεχώς την ίδια μορφή κι έννοια, αλλά δε διακρίνω λογική σε αυτό το άλμα νοημάτων.

Κανένα άλμα Ρασπκ. Η σκέψις μου είναι απλή, απλουστάτη...
Η λογική η οποία εδημιούργησε τον/τους θεό/θεούς εδημιούργησε και τα πνεύματα, τις ψυχές και τα φαντάσματα... Ό,τι δεν κατανοούσε ο άνθρωπος του έδιδε χαρακτήρα εξωφυσικό, μεταφυσικό. Πίσω από τον ήλιο "είδε" τον Φαέθωνα και τον Φοίβο, πίσω από τον κεραυνό τον Δία, πίσω από την νόησι, το αίσθημα, το συναίσθημα και από την επιθυμία για ζωή μετά θάνατο "είδε" την ψυχή και τα πνεύματα.
Την φύσι του ηλίου και του σύμπαντος, λίγο έως πολύ, την ερμήνευσε η επιστήμη, όπως και αυτή του κεραυνού... Στο θέμα των θεών, των ψυχών και των πνευμάτων, μάλλον είναι ενωρίς για την επιστήμη να τα ερμηνεύση... Ή, όπως είναι και η πεποίθησίς μου, δεν πρόκειται ποτέ να τα ερμηνεύση καθ' ότι πρόκειται για ανυπόστατες σκέψεις και αυθαίρετες παραδοχές και άνευ ουσίας έννοιες.

Εν ολίγοις και εν κατακλείδι, οι θεοί, οι ψυχές, τα πνεύματα, τα εδημιούργησε στην φαντασία του ο άνθρωπος για να καλύψη την άγνοιά του και τις ανασφάλειές του.

Ναι, αλλά μπορείς να πιστεύεις στα μεν και όχι στα δε. Το να γίνεται ιδιαίτερη διάκριση για τη λέξη «άθεος» είναι σίγουρα ένα μεγάλο άλμα!

Φίλε μου, όταν ο άθεος απορρίψει την ιδέα του θεού, δεν είναι λίγο γελοίο να πιστεύει σε ψυχές και πνεύματα;
Η λογική οδηγεί τον άθεο στην απόρριψι του θεού, λόγω ελλείψεως ικανών αποδεικτικών στοιχείων (μη πω τίποτα βαρύτερο). Ποία λογική θα τον οδηγήση στην αποδοχή οντοτήτων, παρομοίας φύσεως, με δεδομένη, ομοίως, την έλλειψι στοιχείων;
Αυτά, λιγο-πολύ, πάνε πακέτο. Δεν γνωρίζω θρησκεία η οποία δεν πρεσβεύει την ύπαρξι ψυχής ή κάτι παρομοίου. Είναι αντίθετο στην φύσι και την λογική των θρησκειών. Πρέπει να καλυφθή η ανεπάρκεια γνώσεως, η ανασφάλεια, η αβεβαιότης για την μετά θάνατον ζωή....

Αναρχος έγραψε:Ποία η ανάγκη υπάρξεως των ψυχών, πνευμάτων κ.λπ. ελλείψει θεού;

Δεν ξέρω, ρώτα κάποιον που υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Εγώ πολύ απλά θα τον χαρακτήριζα άθεο και θα διαφωνούσα στα υπόλοιπα μαζί του. Πάντως θεϊστή δεν θα τον έλεγες, έτσι δεν είναι;

Θεϊστή; Όχι βεβαίως... Αλλά δεν μπορώ να το κατανοήσω.
Ο ορθολογισμός οδηγεί τον άθεο στην απόρριψι της ιδέας του θεού.
Πού πάει αυτός ο ορθολογισμός όταν εξετάζεται η ιδέα της ψυχής, των πνευμάτων, του Ντάλαντος; Υπάρχουν ικανές ενδείξεις οι οποίες να οδηγούν τον άθεο να πιθανολογήση την ύπαρξι αυτών;

επικουρειος έγραψε:Η εννοια του "αθεου" κατ'εμε δεν αποκλειει και τον ορισμο της πιστης.Κι ενας αθεος μπορει καλλιστα να ειναι και πιστος.Οπωσδηποτε οχι σε καποια οργανωμενη θρησκεια η καποια αιρεση αυτης αλλα μπορει να πιστευει ομως σε μια οποιαδηποτε δοξασια.
Αλλωστε η πιστη δεν προυποθετει απαραιτητα εναν θεο,αλλα ειναι η ακλονητη πεποιθηση σε κατι ανωτερο κι εξωπραγματικο τις περισσοτερες φορες.Και η πιστη ειναι αυτη που απαιτουν και οι οργανωμενες θρησκειες αλλα και οι διαφορες,δοξασιες,σαμανοι,μεντιουμ,
απατεωνες αγυρτες τσαρλατανοι.Κι ο χειροτερος εχθρος της πιστεως ειναι η γνωση και η λογικη.

Καλωσόρισες, καλές συζητήσεις!

Συνόψισες το λόγο που θεωρώ προβληματικό τον πρώτο ορισμό. Βάσει αυτού του ορισμού, άθεος είναι και ο άθρησκος (αν πιστεύει σε μια "απρόσωπη, ανώτερη δύναμη" πχ Τζενταϊστές), άθεος και ο βουδιστής, άθεος και ο πιστεύω-στα-ζώδια-τους-θεραπευτικούς-κρυστάλλους-και-δεν-ξέρω-τι-άλλο. Δε λέω, υπάρχουν άθρησκοι ή βουδιστές που μπορεί να προτιμούσα έναντι κάποιου "άθεου", το θέμα είναι όμως να μιλάμε ξεκάθαρα ορίζοντας απ' την αρχή τι εννοούμε. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι νομίζω.

Θεωρώ ότι ο όρος "άθεος" είναι χριστιανοκεντρικός. Η έλλειψη πίστης σε έναν "άλλο" κόσμο στο χριστιανικό περιβάλλον ισοδυναμούσε με έλλειψη πίστης στο χριστιανικό θεό. Κάπου εδώ βρίσκεται το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου: ο όρος γίνεται προβληματικός όταν έρχεται αντιμέτωπος με άλλες θρησκείες ή άλλα "μεμονωμένα στοιχεία" που προϋποθέτουν συναισθηματική προσκόλληση πχ ζώδια. Απ' τη στιγμή όμως που είναι ένας ευρέως χρησιμοποιούμενος και αναγνωρίσιμος όρος, η προσπάθεια εγκατάλειψής του θα ήταν δύσκολη και ίσως να δημιουργούσε περιττές διαμάχες. Το καλύτερο θα ήταν το συνθετικό "-θεος" στο "άθεος" να ερμηνεύεται συνεκδοχικά ως "μεταφυσικό", "υπερφυσικό", "πνευματικό με ύπαρξη αυτόνομη από τον υλικό κόσμο". Έτσι ο όρος θα έχει κατά κάποιο τρόπο οικουμενική διάσταση και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κάποιον που μένει σε βουδιστικό ("άθεη θρησκεία") περιβάλλον πχ και δεν πιστεύει στο βουδισμό ή σε άλλη θρησκεία ή σε κάποιο προσωπικό σύστημα πίστης.

Ευθύμης έγραψε:Θεωρώ ότι ο όρος "άθεος" είναι χριστιανοκεντρικός.... Απ' τη στιγμή όμως που είναι ένας ευρέως χρησιμοποιούμενος και αναγνωρίσιμος όρος, η προσπάθεια εγκατάλειψής του θα ήταν δύσκολη και ίσως να δημιουργούσε περιττές διαμάχες. Το καλύτερο θα ήταν το συνθετικό "-θεος" στο "άθεος" να ερμηνεύεται συνεκδοχικά ως "μεταφυσικό", "υπερφυσικό", "πνευματικό με ύπαρξη αυτόνομη από τον υλικό κόσμο". Έτσι ο όρος θα έχει κατά κάποιο τρόπο οικουμενική διάσταση και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κάποιον που μένει σε βουδιστικό ("άθεη θρησκεία") περιβάλλον πχ και δεν πιστεύει στο βουδισμό ή σε άλλη θρησκεία ή σε κάποιο προσωπικό σύστημα πίστης.

Ακριβώς αυτό...

Αναρχος έγραψε:Φίλε μου, όταν ο άθεος απορρίψει την ιδέα του θεού, δεν είναι λίγο γελοίο να πιστεύει σε ψυχές και πνεύματα;

Και λοιπόν; Προσπαθείς να δώσεις ένα συνεπή ορισμό σε λέξη ή να χαϊδεύεις τις δάφνες του έλλογου αθεϊσμού;

Για να το θέσω απλώς: το να είσαι άθεος σημαίνει το να μην πιστεύεις σε θεούς. Το να κάνεις ένα βήμα παραπέρα και να λες ότι δεν πρέπει να συμπεριλαμβάνει όσους δεν πιστεύουν σε θεούς και παράλληλα πιστεύουν σε άλλα ανυπόστατα και διάφορα άλλα προβληματικά θέματα, επειδή είναι γελοίο ή παράλογο, είναι επικοινωνιακό παιχνίδι.

Αναρχος έγραψε:Η λογική οδηγεί τον άθεο στην απόρριψι του θεού,

Συγγνώμη, αλλά εδώ έκανες οικτρή παράβαση μιας εννοιολογικής ανάλυσης: γιατί να λέμε άθεος και όχι λογικός, σκεπτικιστής, έλλογος άνθρωπος ή ό,τι άλλο; Αυτό που περιγράφεις είναι ο σκεπτόμενος άνθρωπος που (όπως λέμε στην αγγλική ορολογία της φιλοσοφίας, contingently — δηλαδή, ως συνέπεια του ανωτέρω και όχι ως προαπαίτηση) καταλήγει στο ότι δεν υπάρχει θεός.

Να με συμπαθάτε, αλλά τέτοιες τούμπες δεν τις εγκρίνω, ούτε και μπορούν να στηριχθούν, τελικώς, ετυμολογικά...

Συνεχίζω, όμως, από εκεί πέρα:

Αναρχος έγραψε:Η λογική οδηγεί τον άθεο στην απόρριψι του θεού, λόγω ελλείψεως ικανών αποδεικτικών στοιχείων (μη πω τίποτα βαρύτερο). Ποία λογική θα τον οδηγήση στην αποδοχή οντοτήτων, παρομοίας φύσεως, με δεδομένη, ομοίως, την έλλειψι στοιχείων;

Αν μη τι άλλο, θα μπορούσε να είναι απλά ασυνεπής στη χρήση της λογικής του. Πολλοί θεϊστές δεν πιστεύουν σε ζώδια.

Αναρχος έγραψε:Αυτά, λιγο-πολύ, πάνε πακέτο. Δεν γνωρίζω θρησκεία η οποία δεν πρεσβεύει την ύπαρξι ψυχής ή κάτι παρομοίου. Είναι αντίθετο στην φύσι και την λογική των θρησκειών. Πρέπει να καλυφθή η ανεπάρκεια γνώσεως, η ανασφάλεια, η αβεβαιότης για την μετά θάνατον ζωή....

Σφάλμα οικτρό και μέγιστο, Άναρχε: προφανώς αγνοείτε ότι πολλές θρησκείες (σημειωτέον, ακόμα και ο Ιουδαϊσμός του αρχαιοτάτου κόσμου, στην πρώιμη περίοδο, ο οποίος δεν ασπαζόταν την ιδέα ύπαρξης μεταθανατίου ζωής) δεν έχουν τα ίδια υπόβαθρα με αυτά στα οποία πιστεύετε.

Επίσης, το προκείμενο κώλυμα με την ψυχή είναι τεχνικώς αδιάφορο: όπως είπα, μπορούν να είναι τα ζώδια, η μαγεία, και άλλα...

Αναρχος έγραψε:

vesid έγραψε:

Αναρχος έγραψε:Ποία η ανάγκη υπάρξεως των ψυχών, πνευμάτων κ.λπ. ελλείψει θεού;

Δεν ξέρω, ρώτα κάποιον που υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Εγώ πολύ απλά θα τον χαρακτήριζα άθεο και θα διαφωνούσα στα υπόλοιπα μαζί του. Πάντως θεϊστή δεν θα τον έλεγες, έτσι δεν είναι;

Θεϊστή; Όχι βεβαίως... Αλλά δεν μπορώ να το κατανοήσω.

Το ήξερες ότι η λέξη «θεϊστής» συντέθηκε εξ αφαιρέσεως του στερητικού a- από τις αντίστοιχες λατινογενείς λέξεις ως κατ' αντιπαραβολήν; Εάν κάποιος δεν είναι θεϊστής, εξ ορισμού, είναι άθεος («αθεϊστής»).

Μάλιστα, οι προκείμενες λέξεις είναι atheos, άρα athée/athéisme (γαλλικά) και atheist/atheism (στην αγγλική απόδοση).

Αναρχος έγραψε:Ο ορθολογισμός οδηγεί τον άθεο στην απόρριψι της ιδέας του θεού.
Πού πάει αυτός ο ορθολογισμός όταν εξετάζεται η ιδέα της ψυχής, των πνευμάτων, του Ντάλαντος; Υπάρχουν ικανές ενδείξεις οι οποίες να οδηγούν τον άθεο να πιθανολογήση την ύπαρξι αυτών;

Κακώς λες «άθεος,» τότε, επειδή είναι ταυτόσημη η λέξη κατά τη χρήση σου με τη λέξη «ορθολογιστής.»

Η χρηστικότητα της λέξης «άθεος» μπορεί να προέκυψε επειδή το κυρίαρχο κοινωνικό μοτίβο είναι η θρησκευτική πίστη σε θεούς, οπότε και ο αντίστοιχος χαρακτηρισμός για την εξαίρεση, αλλά το να βιάζουμε το νόημα μιας λέξης έτσι πάλι...

Ευθύμης έγραψε:Συνόψισες το λόγο που θεωρώ προβληματικό τον πρώτο ορισμό. Βάσει αυτού του ορισμού, άθεος είναι και ο άθρησκος (αν πιστεύει σε μια "απρόσωπη, ανώτερη δύναμη" πχ Τζενταϊστές),

Μπερδεύεις τις έννοιες και μάλλον αρκετά προβληματικά: κατ' ουσίαν, ο Τζενταϊσμός παρουσιάζεται στο Star Wars όντως ως θρησκεία, παρότι πολλοί άθρησκοι και άθεοι κάνουν χαβαλέ με το θέμα για διάφορους κοινωνικοπολιτικούς λόγους...

Επίσης, πέραν του ότι περιέγραψες έναν πιθανό θρήσκο άθεο, η έννοια του θεού δεν είναι υποχρεωτικά προσωπική!

(Προς αποφυγή κλασσικότατης παρανοήσεως: «προσωπική θεότητα» σημαίνει «θεότητα με την ιδιότητα προσώπου.»)

Ευθύμης έγραψε:άθεος και ο βουδιστής,

Κάποιοι των είναι· είναι εντύπωσή μου ή έχετε κάποιο πρόβλημα με την αντίληψη των μερικώς αλληλοεπικαλυπτομένων συνόλων;

Ευθύμης έγραψε:άθεος και ο πιστεύω-στα-ζώδια-τους-θεραπευτικούς-κρυστάλλους-και-δεν-ξέρω-τι-άλλο.

Γιατί όχι; Επειδή μας βολεύει η εικόνα του «λογικού άθεου» μόνο; Σοβαρολογείτε, ρε παιδιά;!

Ευθύμης έγραψε:Δε λέω, υπάρχουν άθρησκοι ή βουδιστές που μπορεί να προτιμούσα έναντι κάποιου "άθεου", το θέμα είναι όμως να μιλάμε ξεκάθαρα ορίζοντας απ' την αρχή τι εννοούμε. Σε αυτό συμφωνούμε όλοι νομίζω.

Εγώ βλέπω ότι κανένας σας δε λέει ότι ουσιαστικά πάτε να επανακαθορίσετε τον «άθεο» από «άπιστο» σε «λογικό.»

Μια χαρά είναι το άπιστος. Είμαι άπιστος ως προς τον ΝΤΑΛΑΣ, επειδή δεν έχω λόγο να πιστεύω στον ΝΤΑΛΑΣ. Γιατί να προσπαθήσω να κάνω τη δική έλλογη έλλειψη πίστης, όμως, σημαία και σημαδούρα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο ως σήμα σχετικά με το τι σημαίνει μία λέξη;

Αν ήταν έτσι τα πράγματα, θα είχαν δίκιο και οι Χριστιανοί, που λένε ότι άθεος είναι αυτός που εγωιστικά θέλει να μην υπήρχε θεός.

Ευθύμης έγραψε:Θεωρώ ότι ο όρος "άθεος" είναι χριστιανοκεντρικός. Η έλλειψη πίστης σε έναν "άλλο" κόσμο στο χριστιανικό περιβάλλον ισοδυναμούσε με έλλειψη πίστης στο χριστιανικό θεό.

Έλεος... Η λέξη δεν είναι χριστιανοκεντρική και προϋπήρχε κατά αιώνες του Χριστιανισμού.
http://en.wikipedia.org/wiki/Atheist#History

Ευθύμης έγραψε:Κάπου εδώ βρίσκεται το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου: ο όρος γίνεται προβληματικός όταν έρχεται αντιμέτωπος με άλλες θρησκείες ή άλλα "μεμονωμένα στοιχεία" που προϋποθέτουν συναισθηματική προσκόλληση πχ ζώδια. Απ' τη στιγμή όμως που είναι ένας ευρέως χρησιμοποιούμενος και αναγνωρίσιμος όρος, η προσπάθεια εγκατάλειψής του θα ήταν δύσκολη και ίσως να δημιουργούσε περιττές διαμάχες. Το καλύτερο θα ήταν το συνθετικό "-θεος" στο "άθεος" να ερμηνεύεται συνεκδοχικά ως "μεταφυσικό", "υπερφυσικό", "πνευματικό με ύπαρξη αυτόνομη από τον υλικό κόσμο". Έτσι ο όρος θα έχει κατά κάποιο τρόπο οικουμενική διάσταση και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κάποιον που μένει σε βουδιστικό ("άθεη θρησκεία") περιβάλλον πχ και δεν πιστεύει στο βουδισμό ή σε άλλη θρησκεία ή σε κάποιο προσωπικό σύστημα πίστης.

Μόνον που δεν εξηγείτε που είναι το πρόβλημα, απλά... «υπάρχει.»

Συγγνώμην: είναι απαράδεκτον... Εδώ επανακαθορίζεται τη λέξη «θεός» να συμπεριλαμβάνει ακόμα και άσχετες έννοιες λανθασμένα!

Φίλε Raspk ηρέμησε. Δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι τόσο επιθετικός.
Εξέφρασα την προσωπική μου άποψι, όχι ως προς την έννοια του αθέου, αλλά ως προς την "λογική" συμπεριφορά και σκέψι του αθέου. Βεβαίως το γνωρίζω ότι η λέξις εννοιολογικώς περιορίζεται στην εξέτασι της υπάρξεως θεού/ών και μόνον. Αλλά όπως σαφώς εξήγησα, θεωρώ παράλογη την "απιστία" σε θεούς με παράλληλη πίστη σε ψυχές και πνεύματα, με δεδομένη την ιδία έλλειψι αποδείξεων και επιχειρημάτων.

Αναρχος έγραψε:Η λογική οδηγεί τον άθεο στην απόρριψι του θεού, λόγω ελλείψεως ικανών αποδεικτικών στοιχείων. Ποία λογική θα τον οδηγήση στην αποδοχή οντοτήτων, παρομοίας φύσεως, με δεδομένη, ομοίως, την έλλειψι στοιχείων;

Κοίταξε να δεις:

Όπως οι θεϊστές εφαρμόζουν τη λογική σε πολλούς τομείς, αλλά στον τομέα της υπόθεσης περί θεότητας δεν την εφαρμόζουν (αντιφατικό; ναι, παράλογο; ναι, γελοίο; ίσως - αλλά συμβαίνει, και θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι συμβαίνει), έτσι και μια άλλη μερίδα ανθρώπων εφαρμόζει τη λογική στην υπόθεση περί θεότητας αλλά δεν την εφαρμόζει στην υπόθεση περί ψυχών (αντιφατικό; ναι, παράλογο; ναι, γελοίο; ίσως - αλλά συμβαίνει, και θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι συμβαίνει). Γνωρίζω αρκετούς τέτοιους ανθρώπους (συνήθως βασίζουν την πεποίθησή τους περί ύπαρξης ψυχής σε κάποιο "προσωπικό βίωμα" που διστάζουν να ομολογήσουν - όπως καλή ώρα και οι θρήσκοι με το "προσωπικό βίωμα" του θεού - ή απλώς επιφυλάσσονται να αποφανθούν για την ύπαρξη ψυχής, επειδή απλώς δεν αντέχουν την ιδέα της ανυπαρξίας μετά το θάνατο).
Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να χαρακτηριστούν άθεοι, κατ' εμέ, γιατί έχουν απορρίψει την πίστη σε θεότητα.

Μπορεί η απόρριψη της πίστης σε θεό να πηγαίνει συχνά πακέτο με τηναπόρριψη της πίστης σε μετα-υπερ-κλπ-φυσικό γενικά, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα.

Και θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχουν άθεοι (=άνθρωποι που δεν πιστεύουν σε θεό) οι οποίοι πιστεύουν σε ψυχές ή σε ζώδια - είτε μας αρέσει αυτό είτε όχι.