Βασικά, αν ψάξεις βαθύτερα, θα βρεις πολλούς που έχουμε ασχοληθεί και με άλλους πολιτισμούς. Όπως, π.χ. το γεγονός ότι σε κάποιες χώρες (βλ. Ιαπωνία) παρατηρείται το ενδιαφέρον φαινόμενο της βαθιάς υπάρξης της θρησκείας ως πρακτική και συνήθεια στην καθημερινότητα, χωρίς εξ ίσου βαθιά σχέση με αυτήν που υποτίθεται ότι η θρησκεία έχει να προσφέρει στον άνθρωπο. Η Εκκλησία (φυσικά) τρέχει να υποδείξει ότι αυτό αποτελεί στοιχείο που καθιστά σαφώς το Χριστιανισμό καλύτερο, ενώ στην ουσία δεν είναι παρά τρανή ένδειξη ότι το κοινωνικό προφίλ και τα στοιχεία του ίδιου του πολιτισμού παίζουν άμεσο ρόλο στην ανάπτυξη του θρησκευτικού χαρακτήρα (εν προκειμένω, έχει ενδιαφέρον να δώσει κανείς βάση και στο γεγονός ότι στην Ιαπωνία δεν έχει βρει τόσο καλές ρίζες ο Χριστιανισμός, παρότι έχει μπει στο θρησκευτικό χωνευτήρι της Ιαπωνικής κουλτούρας· επίσης, στο ότι πρόκειται για shame society και όχι guilt society).Θεόφιλος έγραψε:Δεν μίλησα μόνον για τη Ελλάδα, αλλά για όλο τον κόσμο, με εξαίρεση τον Ταοισμό, Βουδισμό, Κουμφουκιανισμό και ινδουισμό που έτσι και αλλιώς δε γίνεται καμία αναφορά και κριτική απο μέρους του φόρουμ Αθεία, το ενδιαφέρον τους το μονοπωλεί ο αβρααμικός θεός.xarxar έγραψε:Να υποθέσω ότι σου διέφυγε πως οι περισσότεροι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στην Ελλάδα με λίγο/πολύ χριστιανικές επιρροές από την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία; Αυτόν ξέρουμε, αυτόν (δεν) εμπιστευόμαστε.
Dude, seriously, για θρησκεία μίλησες... Για να μην κάνω θέμα για τη συνεργασία Ιουδαϊκών, Ισλαμικών και Χριστιανικών θεσμών για την «από κοινού προστασία» που προσπαθούν να επιτύχουν (βλ. Βατικανό και καταψήφιση της πάταξης της θανατικής ποινής για την ομοφυλοφιλία σε σχετικά πρόσφατη ψηφοφορία των Ηνωμένων Εθνών).Θεόφιλος έγραψε:xarxar έγραψε:Και η ελεύθερη έκφραση δεν αφορά μονοσήμαντα τουλάχιστον τη θρησκεία, αλλά την κοινωνία.
Εξαρτάται την κοινωνία, βλέπεις ο χριστιανισμός είναι πιο ανεκτικός απο τον ισλαμισμό ως προς την ελεύθερη έκφραση.
So?Θεόφιλος έγραψε:Τότε ναί,σήμερα όχι.xarxar έγραψε:Αν πηγαίναμε μερικές εκατοντάδες χρόνια πίσω, νομίζω ότι η δήλωση αθεΐας θα ήταν εξίσου επιβλαβής και σε χριστιανικές κοινωνίες...
Το άθροισμα των πλέον συντηρητικών εκτιμήσεων (πρόσεξε ότι αυτό το άθροισμα είναι πιθανότατα σημαντικά χαμηλότερο του πραγματικού, επειδή αυτές οι θρησκείες έχουν και μεταξύ τους αντιπαράθεση, οπότε μπορεί να μην περιλαμβάνεται κάποιο μέρος τους από τα προβλήματα της πρόσθεσης στατιστικών μεγεθών χωρίς επίγνωση των επιμέρους στοιχείων από μέρους του ατόμου που αθροίζει) θέτει τις Αβρααμικές θρησκείες άνω του 47,45%, ενώ οι πιο «θετικές» εκτιμήσεις δίνουν περί το 55,37%!Θεόφιλος έγραψε:Όχι, εγώ λέω πως δεν χρειάζεται να συνοδεύεται απο κάτι άλλο η λέξη άθεος, όπως βάζει σαν ερωτηματικό ο ευθύμης, γιατί γνωρίζουμε ποιό είναι το αντικείμενο του άθεου, η άρνηση ύπαρξης θεών (κυρίως) του αβρααμικού θεού. και αυτό δεν είναι απλώς εικασία είναι μια διαπίστωση.xarxar έγραψε:Αν μου επιτρέπεις, αυτό που ισχυρίζεσαι είναι μια προσπάθεια να ξαναορίσεις τον άθεο, όπως θέλησες να επαναπροσδιορίσεις τον αγνωστικιστή. Και νομίζω το ίδιο άστοχη.
Αντίστοιχα, οι Ινδικές θρησκείες δίνουν από περί το 18% έως και περί το 22% μόνον (κάτω του μισού με βεβαιότητα, ίσως και περί το εν τρίτο μόνο)!
Πώς να το κάνουμε, τώρα, είναι και ποσοτικό μέγεθος!
Backpedaling!Θεόφιλος έγραψε:Όσον αφορά την αθεία σε μη χριστιανικό περιβάλλον, ισχύει ότι δεν έχουν κατά νού τους τον αβρααμικό θεό, αλλά τους δικούς τους περισσότερο και μετά τους άλλους, όταν είσαι άθεος σε οποιοδήποτε θρησκευτικό κοινωνικό περιβάλλον, θέλοντας και μη, με την άρνηση σου σε αυτόν τον κοινωνικό θεσμό, αναγκαστικά γίνεσαι πολέμιος αυτού του θρησκευτικού περιβάλλοντος.Ευθύμης έγραψε:Και μόνο η ύπαρξη αθέων σε μη χριστιανικό περιβαλλον αρκεί για να πεταξει στα σκουπίδια την επιχειρηματολογία σου.
Δεν τα λες με τ' όνομά τους, κάνεις κρεμαστάρια όσα δε φτάνεις...Θεόφιλος έγραψε:που είναι το παράξενο; επειδή λέω κάποια πράγματα με το όνομά τους;
Καμία σχέση, μήπως;Θεόφιλος έγραψε:άθεος για εμένα είναι αυτός που αρνήθηκε τον θεό των πατέρων του, και μετά γενικά όλους τους άλλους θεούς, που στο κάτω κάτω αναφέρεται περιστασιακά σε αυτούς ,αλλά καταφέρεται πολύ έντονα και με ακρότητες πολλές φορές, στον πρώην θεό του. είναι μια σχέση αγάπης και μίσους με την μάσκα της αδιαφορίας.