Η ορθοδοξία είναι ιδέα, δεν είναι ότομο για να κάνει η ίδια εγκλήματα. Από εκεί και πέρα, μπορούμε μια θεωρία να τη χαρακτηρίσουμε ως περισσότερο ή λιγότερο ευνοϊκή για εγκλήματα βλέποντας πόσα εγκλήματα έγιναν κατ' εφαρμογή των αρχών της ή βάσει απόψεων που περιέχονται σε αυτήν.
Απ' ό,τι φάνηκε από τα γραπτά των πατέρων της εκκλησίας (για τους ασεβείς Έλληνες = εθνικούς πχ ή τους Ιουδαίους που σταυρώσαν το σωτήρα), από τις ενέργειες διαχρονικά των φιλοχριστιανών ή χριστιανών αυτοκρατόρων/βασιλέων/κυβερνητών και από τη νοοτροπία αρκετών ευσεβών χριστιανών, η βίβλος μπορεί να δώσει αρκετά πατήματα βίαιης συμπεριφοράς. Μόνο από την καινή διαθήκη μπορώ να θυμηθώ πρόχειρα την εκδίωξη των εμπόρων από το ναό, την κατάρα στη συκιά, τα δαιμονισμένα γουρούνια που έπεσαν στον γκρεμό, την υποταγή της γυναίκας στον άντρα (Παύλος) και τη νίκη επί του (αιρετικού; μάγου;) Σίμωνα (πράξεις).
εγκληματα ορθοδοξίας
Επειδή σκέφτηκα και νωρίτερα για το κάποια από αυτά τα θέματα (π.χ. τους εμπόρους και την αναφορά στις γυναίκες), αλλά και τα άλλα σημεία έχουν ενδιαφέρον, θέλω να καθήσω ν' ασχοληθώ με αυτά, κι έπειτα θα πω και κάτι συνολικά.
Το κομμάτι που αφορά στην επίθεση του Γιεσού στο ναό αποτελεί ένα από τα σημεία των Ευαγγελίων που δίνουν λόγο για να πιστεύουμε ότι ο Χριστός βασίζεται σ' ένα ιστορικό πρόσωπο: η εικόνα ενός κατά τ' άλλα τέλειου ατόμου, υποτίθεται, να «φορτώνει» και να καταστρέφει περιουσίες (παρανόμως!) μπροστά στο ναό, πρόκειται μάλλον για γεγονός που αποτύπωσε η Χριστιανική παράδοση με παραδοχή του γεγονότος. Εφόσον ο Γιεσού ήταν άνθρωπος, φυσικά, όπως λέμε, τότε είναι και απολύτως φυσική η πράξη του, αφού απλά «τα πήρε» και επιτέθηκε σε ανθρώπους που θεώρησε βέβηλους. Εάν, όμως, σε κάποια περίπτωση ρωτήσεις έναν ιερέα, θα δεις ότι προσπαθεί να τα κουκουλώσει, λίγο-πολύ. Ο Χριστιανισμός έρχεται από κάθε σκοπιά σε αντίθεση με αυτήν την επίθεση.
Η κατάρα προς τη συκιά σηκώνει πολλές ερμηνείες. Πέραν από δύο ιδιαίτερες προσπάθειες (μία που συνδέει τα αποσπάσματα στο κατά Ματθαίον και στο κατά Μάρκον με την παραβολή στο κατά Λουκάν, και μία που δίνει μια λογικοφανή εξήγηση με βάση την ημερομηνία που πρέπει, εφόσον ιστορικό γεγονός, να έλαβε αυτό χώρα, και, παραδόξως, ίσως, τη βοτανολογία της συκιάς, όλο μάλλον υπερβολικά περίπλοκο και υποθετικό), η καλύτερη σε οποιαδήποτε περίπτωση, πιστεύω, βάσει και του γεγονότος ότι είναι ένα από τα αποσπάσματα για τη δυνατότητα των πιστών να κάνουν θαύματα, είναι ότι πρόκειται για μεταγενέστερη προσθήκη και αλλοίωση (είναι χαρακτηριστική μάλιστα η περίπτωση άλλου τέτοιου αποσπάσματος που λέει, στο κατά Μάρκον, πάλι για θαύματα των πιστών — κι εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το απόσπασμα της συκιάς στο κατά Ματθαίον μάλλον είναι αντιγραμμένο και συμπτυγμένο από το κατά Μάρκον).
Τα γουρούνια είναι μάλλον αναφορά στον Ησαΐα, τον αγαπημένο προφήτη για κάθε υποστήριξη του Γιεσού ως Χριστού.
Η υποταγή της γυναίκας στους άνδρες είναι άποψη του Παύλου, που δεν υπήρξε καν μαθητής του Γιεσού ή των άλλων...
Οι πράξεις των αποστόλων, κατ' εμέ, είναι ελάχιστα συνδεδεμένες με την πραγματικότητα και πολύ περισσότερο μυθικές.
Όλα υπέροχα παραδείγματα δύο θεμάτων: του ότι δεν υπάρχει συνοχή στο Χριστιανισμό, και ότι μπορεί κανείς να πει ότι ο Χριστιανισμός προάγει τη βία, ενώ ο ιδρυτής του ήταν κάθετα αντίθετος, κατά τα προφανή, σε αυτή (με μία παρασπονδία και μόνη καταγεγραμμένη).
Το κομμάτι που αφορά στην επίθεση του Γιεσού στο ναό αποτελεί ένα από τα σημεία των Ευαγγελίων που δίνουν λόγο για να πιστεύουμε ότι ο Χριστός βασίζεται σ' ένα ιστορικό πρόσωπο: η εικόνα ενός κατά τ' άλλα τέλειου ατόμου, υποτίθεται, να «φορτώνει» και να καταστρέφει περιουσίες (παρανόμως!) μπροστά στο ναό, πρόκειται μάλλον για γεγονός που αποτύπωσε η Χριστιανική παράδοση με παραδοχή του γεγονότος. Εφόσον ο Γιεσού ήταν άνθρωπος, φυσικά, όπως λέμε, τότε είναι και απολύτως φυσική η πράξη του, αφού απλά «τα πήρε» και επιτέθηκε σε ανθρώπους που θεώρησε βέβηλους. Εάν, όμως, σε κάποια περίπτωση ρωτήσεις έναν ιερέα, θα δεις ότι προσπαθεί να τα κουκουλώσει, λίγο-πολύ. Ο Χριστιανισμός έρχεται από κάθε σκοπιά σε αντίθεση με αυτήν την επίθεση.
Η κατάρα προς τη συκιά σηκώνει πολλές ερμηνείες. Πέραν από δύο ιδιαίτερες προσπάθειες (μία που συνδέει τα αποσπάσματα στο κατά Ματθαίον και στο κατά Μάρκον με την παραβολή στο κατά Λουκάν, και μία που δίνει μια λογικοφανή εξήγηση με βάση την ημερομηνία που πρέπει, εφόσον ιστορικό γεγονός, να έλαβε αυτό χώρα, και, παραδόξως, ίσως, τη βοτανολογία της συκιάς, όλο μάλλον υπερβολικά περίπλοκο και υποθετικό), η καλύτερη σε οποιαδήποτε περίπτωση, πιστεύω, βάσει και του γεγονότος ότι είναι ένα από τα αποσπάσματα για τη δυνατότητα των πιστών να κάνουν θαύματα, είναι ότι πρόκειται για μεταγενέστερη προσθήκη και αλλοίωση (είναι χαρακτηριστική μάλιστα η περίπτωση άλλου τέτοιου αποσπάσματος που λέει, στο κατά Μάρκον, πάλι για θαύματα των πιστών — κι εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το απόσπασμα της συκιάς στο κατά Ματθαίον μάλλον είναι αντιγραμμένο και συμπτυγμένο από το κατά Μάρκον).
Τα γουρούνια είναι μάλλον αναφορά στον Ησαΐα, τον αγαπημένο προφήτη για κάθε υποστήριξη του Γιεσού ως Χριστού.
Η υποταγή της γυναίκας στους άνδρες είναι άποψη του Παύλου, που δεν υπήρξε καν μαθητής του Γιεσού ή των άλλων...
Οι πράξεις των αποστόλων, κατ' εμέ, είναι ελάχιστα συνδεδεμένες με την πραγματικότητα και πολύ περισσότερο μυθικές.
Όλα υπέροχα παραδείγματα δύο θεμάτων: του ότι δεν υπάρχει συνοχή στο Χριστιανισμό, και ότι μπορεί κανείς να πει ότι ο Χριστιανισμός προάγει τη βία, ενώ ο ιδρυτής του ήταν κάθετα αντίθετος, κατά τα προφανή, σε αυτή (με μία παρασπονδία και μόνη καταγεγραμμένη).
“Wisdom, love, is mostly awareness.”
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Προβάλλει ό,τι θέλει ο καθένας να αναδείξει. Βρίσκεις το κατάλληλο περιστατικό και ιδού! Κάπως έτσι λειτουργεί το Κοράνι, τα κείμενα του Νοστράδαμου και διάφορα άλλα βιβλία που σκοπό έχουν να προφητέψουν ή να διαφωτίσουν.
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
-
μανωλης καραγιαννακης
- Δημοσιεύσεις: 50
- Εγγραφή: 15 Ιουν 2011 13:40
- Όνομα Ιστότοπου: -
RaspK έγραψε:Επειδή σκέφτηκα και νωρίτερα για το κάποια από αυτά τα θέματα (π.χ. τους εμπόρους και την αναφορά στις γυναίκες), αλλά και τα άλλα σημεία έχουν ενδιαφέρον, θέλω να καθήσω ν' ασχοληθώ με αυτά, κι έπειτα θα πω και κάτι συνολικά.
Το κομμάτι που αφορά στην επίθεση του Γιεσού στο ναό αποτελεί ένα από τα σημεία των Ευαγγελίων που δίνουν λόγο για να πιστεύουμε ότι ο Χριστός βασίζεται σ' ένα ιστορικό πρόσωπο: η εικόνα ενός κατά τ' άλλα τέλειου ατόμου, υποτίθεται, να «φορτώνει» και να καταστρέφει περιουσίες (παρανόμως!) μπροστά στο ναό, πρόκειται μάλλον για γεγονός που αποτύπωσε η Χριστιανική παράδοση με παραδοχή του γεγονότος. Εφόσον ο Γιεσού ήταν άνθρωπος, φυσικά, όπως λέμε, τότε είναι και απολύτως φυσική η πράξη του, αφού απλά «τα πήρε» και επιτέθηκε σε ανθρώπους που θεώρησε βέβηλους. Εάν, όμως, σε κάποια περίπτωση ρωτήσεις έναν ιερέα, θα δεις ότι προσπαθεί να τα κουκουλώσει, λίγο-πολύ. Ο Χριστιανισμός έρχεται από κάθε σκοπιά σε αντίθεση με αυτήν την επίθεση.
Η κατάρα προς τη συκιά σηκώνει πολλές ερμηνείες. Πέραν από δύο ιδιαίτερες προσπάθειες (μία που συνδέει τα αποσπάσματα στο κατά Ματθαίον και στο κατά Μάρκον με την παραβολή στο κατά Λουκάν, και μία που δίνει μια λογικοφανή εξήγηση με βάση την ημερομηνία που πρέπει, εφόσον ιστορικό γεγονός, να έλαβε αυτό χώρα, και, παραδόξως, ίσως, τη βοτανολογία της συκιάς, όλο μάλλον υπερβολικά περίπλοκο και υποθετικό), η καλύτερη σε οποιαδήποτε περίπτωση, πιστεύω, βάσει και του γεγονότος ότι είναι ένα από τα αποσπάσματα για τη δυνατότητα των πιστών να κάνουν θαύματα, είναι ότι πρόκειται για μεταγενέστερη προσθήκη και αλλοίωση (είναι χαρακτηριστική μάλιστα η περίπτωση άλλου τέτοιου αποσπάσματος που λέει, στο κατά Μάρκον, πάλι για θαύματα των πιστών — κι εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι το απόσπασμα της συκιάς στο κατά Ματθαίον μάλλον είναι αντιγραμμένο και συμπτυγμένο από το κατά Μάρκον).
Τα γουρούνια είναι μάλλον αναφορά στον Ησαΐα, τον αγαπημένο προφήτη για κάθε υποστήριξη του Γιεσού ως Χριστού.
Η υποταγή της γυναίκας στους άνδρες είναι άποψη του Παύλου, που δεν υπήρξε καν μαθητής του Γιεσού ή των άλλων...
Οι πράξεις των αποστόλων, κατ' εμέ, είναι ελάχιστα συνδεδεμένες με την πραγματικότητα και πολύ περισσότερο μυθικές.
Όλα υπέροχα παραδείγματα δύο θεμάτων: του ότι δεν υπάρχει συνοχή στο Χριστιανισμό, και ότι μπορεί κανείς να πει ότι ο Χριστιανισμός προάγει τη βία, ενώ ο ιδρυτής του ήταν κάθετα αντίθετος, κατά τα προφανή, σε αυτή (με μία παρασπονδία και μόνη καταγεγραμμένη).
συμφωνω σε ολα και να τονισω οτι τα ευαγγελια γραφτηκανε αρκετα χρονια μετα...νομιζω το πρωτο γραφτηκε 40 χρονια μετα τον υποτιθεμενο θανατο του υποτιθεμενου ιησου...
Όταν ένα άτομο πάσχει από μία πλάνη, αυτό λέγεται τρέλα... Όταν πολλά άτομα πάσχουν από μία πλάνη, αυτό λέγεται θρησκεία...!
Όλες οι θρησκείες είναι θεμελιωμένες στο φόβο των πολλών και στην εξυπνάδα των λίγων...
Μόλις ο πρώτος απατεώνας συνάντησε τον πρώτο βλάκα, ο πρώτος θεός γεννήθηκε...
Όλες οι θρησκείες είναι θεμελιωμένες στο φόβο των πολλών και στην εξυπνάδα των λίγων...
Μόλις ο πρώτος απατεώνας συνάντησε τον πρώτο βλάκα, ο πρώτος θεός γεννήθηκε...
Χμ, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα και το πρόβλημα δεν σταματάει απλά με τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος.apeleytheros έγραψε:"Δεν με ενδιαφέρει τι θα πιστεύεις, όσο το κρατάς για σένα, και αυτό και τα έξοδα του. Αν θέλεις να πληρώνεις έναν χοντρομπαλά με μούσια και στολή με κουδουνάκια για να σε δουλεύει κανένα πρόβλημα, αλλά ΕΓΩ αρνούμαι να το κάνω."
Αρκετά "ιερά" κείμενα περιέχουν ιδιαίτερα "τοξικό" περιεχόμενο, ώστε να μπορέσουμε να πούμε πως "δεν με ενδιαφέρει τι θα πιστεύεις, όσο το κρατάς για εσένα". Γιατί αυτό το "όσο θα το κρατάς για εσένα", είναι εξ' ορισμού αδύνατο, από την στιγμή που το ίδιο το δόγμα διατάζει τον πιστό να μην το κρατάει για τον εαυτό του, αλλά να το επιβαλει και στον πλησίον του. Και αυτή η επιβολή μπορεί να πραγματοποιηθεί με αρκετές μεθόδους, τα χαρακτηριστικά και η βιαιότητα των οποίων, καθορίζονται πολλές φορές από το ίδιο το δόγμα.
Βέβαια, δεν είναι όλες οι θρησκείες ίδιες και δεν πρέπει να τις βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι. Οι Αβρααμικές θρησκείες για παράδειγμα, έχουν κοινή αφετηρία αλλά εξελίχθηκαν αρκετά διαφορετικά. Από την Παλαιά Διαθήκη, ο Χριστιανισμός άλλαξε πορεία χρησιμοποιώντας ως θεμέλιο την Καινή Διαθήκη, ενώ το Ισλάμ και το Κοράνι, δυστυχώς μας πείθουν πως είναι πολύ πιο πιθανό ο Αλλάχ να είναι ο Γιαχβέ με διαφορετικό όνομα, παρά να είναι ο Χριστός ο γιος του Γιαχβέ. Γι' αυτό και όσοι πιστεύουν πως οι Μουσουλμάνοι τώρα περνάνε τον δικό τους Μεσαίωνα, ίσως πρέπει να αναθεωρησουν και να σκεφτούν πως το Ισλαμ ΕΙΝΑΙ το ίδιο ο Μεσαίωνας, κάτι που δεν ισχύει στον ίδιο βαθμό για τον Χριστιανισμό, με δεδομένο ότι τα αηδιαστικά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης έχουν μπει στο περιθώριο, με καθαρά θεολογικά κριτήρια (ασχέτως αν συνεχίζουν να αποτέλουν ένα σημαντικό όπλό για όσους έχουν διάθεση να ασκήσουν κριτική κατά του Χριστιανισμού).
Άρα λοιπόν θέλω να καταλήξω στο ότι προσωπικά δεν με απασχολεί μόνο το τι πιστεύει ο άλλος, ακόμα και στην περίπτωση που το άτομο αυτό έχει επιλέξει να μην θίγει την δική μου ελευθερία επιλογής. Το ότι σήμερα οι κοινωνικές συνθήκες εμποδίζουν ένα θρησκευτικό δόγμα από το να χύσει όλο το δηλητήριο που περιέχει στις σελίδες του, δεν σημαίνει ότι αυτό θα γίνεται και στο μέλλον. Το δηλητήριο θα υπάρχει πάντα εκεί, έτοιμο να κυλήσει στις φλέβες της κοινωνίας.
Μία προτροπή προς την φυσική εξόντωση ενός αλλόθρησκου φτάνει για επισκιάσει 1000 διαφορετικές αναφορές για αγάπη, ειρήνη κτλ. Και αυτή η μία και μόνο προτροπή θα χρησιμοποιηθεί καταλλήλως όταν θα έρθει η ώρα, όπως έχει γίνει και στο παρελθόν.Ευθύμης έγραψε:Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Προβάλλει ό,τι θέλει ο καθένας να αναδείξει. Βρίσκεις το κατάλληλο περιστατικό και ιδού! Κάπως έτσι λειτουργεί το Κοράνι, τα κείμενα του Νοστράδαμου και διάφορα άλλα βιβλία που σκοπό έχουν να προφητέψουν ή να διαφωτίσουν.