Σελίδα 3 από 5

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 19:24
από svoin
Η σύγκριση μεταξύ θεού και πόρνης το καταλαβαίνεις και εσύ πώς εκπροσωπούν δύο διαμετρικά αντίθετες έννοιες, η μία εκπροσωπεί το υψηλό, το ιερό, και το άλλο την πτώση, που θα ήθελε ο οποιοσδήποτε να αποφύγει.
Όταν λές πως θα θεωρούσες προσβολή αν σου βρίζανε τα θεία τα οποία απορίπτεις, και δεν θίγεσαι με το να σε βρίσει κανείς την οποιαδήποτε πόρνη,πές μου τι βλέπεις μέσα απο τις δύο αυτές βρισιές που απευθύνονται σε σένα; προφανώς αυτό που θα έβλεπε ο κάθε πιστός και ο κάθε άθεος. ότι η μία αντιπροσωπεύει το πτωτικό αίσθημα και δεν σε απασχολεί γιατί το άλλο που σε απασχολεί δηλαδή το υψηλό αίσθημα που αν και το έχεις απορρίψει συνειδητά το συναντάς μπροστά σου κάθε στιγμή μέσω του υποσυνείδητου.
Δεν ηπα ότι με προσβάλει λιγότερο το να μου πει κάποιος "γάμο την πουτάνα σου" από το να μου πει "γάμο τον χριστό σου", πάλι μπερδεύεις τα πράματα.

Το "γάμο την πουτάνα σου" είναι απλά ένα παράδειγμα για να δείξω το παράδοξο τις σκέψης σου ότι το να βριση κάποιος τα θηα είναι σαν να αποδέχεται και την ύπαρξη τους, το οποιο δεν είναι λογικό. Αυτή η λογική οδηγεί στο, ηλίθιο, συμπέρασμα ότι για να είναι κάποιος άθεος πρέπει να υπάρχει θεός, πως μπορείς άλλωστε να απορρίπτεις κάτι που δεν υπάρχει ? Αυτό ακούγεται λογικό ? και βεβαια όχι, το ίδιο όμως ισχυρίζεσαι εσύ.

Λες ότι με το να βριση κάποιος τα θηα/κάποιο πρόσωπο σημαίνει ότι αυτόματα αποδέχεται την ύπαρξη τους και ότι "νομίζει ότι το απορρίπτει" και "πως μπορεί να βρίζει κάτι που δεν υπάρχει". Εγώ λοιπόν σου παρουσιάζω την βρισιά "γάμο την πουτάνα σου" όπου πάλι βρίζουμε ένα πρόσωπο. Όταν λοιπόν εγώ πω σε κάποιον "γάμο την πουτάνα σου" αυτό σημαίνει αυτόματα δημιουργείται η ιδέα κάποιας πουτάνας, εκεί που δεν υπάρχει, που εγώ θα του γαμήσω ? η ότι εγώ πιστεύω πράγματι ότι ο άλλος έχει κάποια πουτάνα την οποια του δηλώνω και ότι θα του γαμήσω για να τον προσβάλω ?

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το "γάμο τον χριστό σου" είναι μια έκφραση που μας έχει μινη λόγο τις ζωής μας σε μια "χριστιανική κοινωνία" και την λέμε καθαρά από συνήθεια όπως λέμε και "γάμο την πουτάνα σου" χωρίς να πιστεύουμε ότι θα γαμήσουμε πραγματικά κάποια πουτάνα
Όσο για την απάντηση για την ηλικία μου που τόσο πολύ
λαχταράς αν και έχει σαν στόχο την υποτίμηση των απόψεων μου
θα σου απαντήσω όταν ξεκαθαρίσεις το θέμα που σε έχει μπερδέψει.''αθεος προσβάλεται επειδή του έθιξαν τα θεία''.
Δεν λαχταρώ την απάντηση για να υποτιμήσω τις άποψης σου. Θέλω την απάντηση επειδή αν όντως είσαι ηλικίας δημοτικού (6-12/13) θα πρέπει να σε αντιμετωπίσω διαφορετικά λόγο ηλικίας και να προσέξω τις έκφρασης μου. Επίσης εφόσον είσαι ανήλικος, ειδικά δημοτικού, δεν ξέρω κατά ποσο θα ήταν ηθικό από μέρους μου να εμπλακώ σε τέτοιου είδους συζήτησις μαζί σου. Οποτε καταλαβαίνεις ότι το θέμα μου δεν είναι η άποψης σου αλλα το κατά ποσο έχω το δικαίωμα να σε "επηρεάσω"

Και για να σου ξεκαθαρίσω αυτό που θέλεις δεν προσβάλομε επειδή μου βρίσανε τα θεία ούτε θεωρώ σοβαρότερη βρισιά το γάμο τον χριστό σου από το γάμο την πουτάνα σου. Θα προσβληθώ ενδεχομένως το ίδιο και από τις δυο έκφρασης (ανάλογα και την ψυχική μου κατάσταση) επειδή αυτός που θα μου τις πει την εννοεί υβριστικά.

Αυτό που με προσβάλει δεν είναι το περιεχόμενο τις βρισιάς αλλα η πρόθεση αυτού που μου την απεθύνει και η κατάσταση μέσα στην οποια θα μου την απεθύνει. Aμα τσακώνομαι με κάποιον και μου πει "γάμο τον χριστό σου" προφανώς και θα το θεωρήσω επίθεση, αφού τσακωνόμαστε, και όχι προσφώνηση συμφιλίωσης η ασυναρτησία και θα του απαντήσω ανάλογα. Θεωρητικά το να μου πει κάποιος "άντε ρε αλβανέ" δεν θα πρέπει να με προσβάλει, αφού είμαι αλβανός, αλλα το ύφος και η κατάσταση όπου θα το πει (και η διάθεση μου) μπορούν εν δύναμη να κάνουν αυτήν την έκφραση προσβλητική αφού ο άλλος μου την απεθύνει προσβλητικά.

Με λίγα λόγια, δεν με προσβάλει/εκνευρίζει το περιεχόμενο τις βρισιάς αλλα η πρόθεση του αλλου να με βρίση καθώς και η κατάσταση μέσα στην οποια ειπώθηκε

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 19:41
από tasos_didymoteicho
Μεταφέρω κάποια απ' τα οποία είπα εδώ, ως πιο αρμοστά στο παρόν νήμα:
Εμένα οι βρισιές των Θείων μού αρέσουν ιδιαίτερα, ακριβώς για το λόγο ότι μ' αρέσει να τα βρίζω ή/και να τα διακωμωδώ ως ιδέες/οντότητες/πιστεύω, συνεπώς δεν βλέπω το λόγο να το κόψω. Μου βγαίνει πολύ άνετα, σαν να πίνω νερό, αν με πιάνετε.

Ακόμη κι εκφράσεις όπως το "ήμαρτον", που αναφέρατε κι άλλοι, μ' αρέσουν γιατί τις χρησιμοποιώ σατυρίζοντας το περιεχόμενό τους.

Γενικά δεν με πολυνοιάζει η αντικατάστασή των, αφού έχω πάρει διαζύγιο με το περιεχόμενο.
Τυξ, για πες μου σε παρακαλώ κάτι. Ποιο θεωρείς πιο βλάσφημο/ανάρμοστο/απρεπές/προσβλητικό κ.λπ., να βρίζει ένας άθεος, όπως εγώ, και με την έννοια που δίνω παραπάνω, τα Θεία, ή ένας θρησκευόμενος ο οποίος πιστεύει σ' αυτά; Ποιος είναι κατ' αρχάς ο υποκριτής; Ποιος αμαρτάνει; Ποιος συμπεριφέρεται αντίθετα με τα ίδια του τα πιστεύω, ποιος κοροϊδεύει περισσότερο τον εαυτό του;

Να σας πω κι ένα άλλο ωραίο για το θείο μου (τον πατέρα του γνωστού μας πλέον λευτέρη). Εκείνος, λοιπόν, είναι πολύ θρησκευόμενος και εν ενεργεία ψάλτης απ' όσο τον θυμάμαι. Κι όμως, από χριστοπαναγίες τα πάει μια χαρά! Το ωραίο είναι πως όταν του θέτει κάποιος το (λογικό) ερώτημα
- "Μα καλά, εσύ, ψάλτης άνθρωπος, βρίζεις τα Θεία;"
αυτός απαντάει αφοπλιστικότατα
-
Spoiler: Εμφάνιση
"Α, εγώ τα 'χω συμφωνήσει με την παναγία, εγώ θα σε ψάλλω, αλλά και θα σε βρίζω!"

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 19:45
από Tiktaalik
Το θέμα των θρησκευτικών αναφορών στη γλώσσα και γιατί τις χρησιμοποιούμε για να σοκάρουμε/βρίσουμε κτλ. το αναλύει ο Steven Pinker στο "The Stuff Of Thought: Language as a Window to Human Nature".

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 20:09
από tyxkatmal
AoratiMelani έγραψε:Παρατηρώ ότι υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που θέλει ντε και σώνει να αποδείξει ότι "δε πα να δηλώνεται άθεοι, κατά βάθος πιστεύετε, και όχι μόνο αυτό, αλλά δεν μπορείτε και να το ελέγξετε, κι από πάνω δεν το συνειδητοποιείτε κιόλας". Το ωραίο με αυτήν την προσέγγιση είναι ότι:

1. Υποτιμά απόλυτα τους άθεους

2. Ακυρώνει κάθε τους επιχείρημα.

Κουβέντα όμως έτσι δεν γίνεται.
Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια κατηγορία ανθρώπων που θέλουν σώνει και καλά να πείσουν κάποιους πως αυτό που πιστεύουν είναι λάθος και δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, η προθεσή μου μέσα από αυτό το θέμα να καταδείξω την ψυχική αδυναμία του ανθρώπου σε δύσκολες η και ευχάριστες καταστάσεις να μπορεί να κρατήσει μέσα του την συναισθηματική φόρτιση, που άλλοτε λέγεται αγωνία για το μέλλον της ύπαρξης του, και άλλοτε λέγεται ευφορία για την ομαλή ροή του βίου του. Αυτήν η φόρτιση βρίσκει διέξοδο πολλές φορές ασυνείδητα [δεν έχει σημασία αν έχει εκδηλωθεί μέσω κάποιας φράσης η αν έχει παραμείνει σαν σκέψη] σε μια στιγμιαία μεταφυσική θεώρηση των πραγμάτων που επαναλαμβάνεται τακτικά μιάς και υπάρχει αδυναμία το μέλλον να προβλεφθεί, το παρελθόν πλήρως να εξηγηθεί, και το παρόν να παραμείνει παρόν.
Αυτή η μεταφυσική απόδοση των συναισθημάτων δεν έχει να κάνει με την αντικειμενική πραγματικότητα των γεγονότων που γεννά την αιτία των συναισθημάτων, παρά μόνο με υην ανάγκη του ανθρώπου να στηριχθεί σε κάτι μέσα στον ρευστό κόσμο που ζεί.
Τίποτα δεν μπορεί να υποτιμίσει έναν άθεο όταν η επιχειρηματολογία του δεν καταναλώνεται μόνο σε ένα υβρεολόγιο.
Ουτε ακυρώνει τα επιχειρηματά του στο να αναγνωρίσει στον άνθρωπο την ανάγκη του για κάποιες επιθυμίες.
Κουβέντα έτσι σίγουρα δεν μπορεί να γίνει, μπορεί να γίνει όμως κάτι καλύτερο...Συζήτηση.

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 20:21
από tyxkatmal
tasos_didymoteicho έγραψε:
Τυξ, για πες μου σε παρακαλώ κάτι. Ποιο θεωρείς πιο βλάσφημο/ανάρμοστο/απρεπές/προσβλητικό κ.λπ., να βρίζει ένας άθεος, όπως εγώ, και με την έννοια που δίνω παραπάνω, τα Θεία, ή ένας θρησκευόμενος ο οποίος πιστεύει σ' αυτά; Ποιος είναι κατ' αρχάς ο υποκριτής; Ποιος αμαρτάνει; Ποιος συμπεριφέρεται αντίθετα με τα ίδια του τα πιστεύω, ποιος κοροϊδεύει περισσότερο τον εαυτό του;
Τι να πω; το μόνο που ξέρω είναι πως οι θείοι σου σε κόλλησαν μια άσχημη συνήθεια

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 20:44
από tyxkatmal
svoin έγραψε:Το "γάμο την πουτάνα σου" είναι απλά ένα παράδειγμα για να δείξω το παράδοξο τις σκέψης σου ότι το να βριση κάποιος τα θηα είναι σαν να αποδέχεται και την ύπαρξη τους, το οποιο δεν είναι λογικό. Αυτή η λογική οδηγεί στο, ηλίθιο, συμπέρασμα ότι για να είναι κάποιος άθεος πρέπει να υπάρχει θεός, πως μπορείς άλλωστε να απορρίπτεις κάτι που δεν υπάρχει ? Αυτό ακούγεται λογικό ? και βεβαια όχι, το ίδιο όμως ισχυρίζεσαι εσύ.
Για να στο δώσω να το καταλάβεις με έννοιες δημοτικού.
Θεωρητικά πιστεύει κάποιος στο θεο αλλά δεν μπορεί να αποδίξει αυτό που πιστεύει.
Εσύ βρίζεις αυτό που εκείνος πιστεύει.πιθανόν για να προσβάλλεις αυτόν ή το πιστεύω του. αλλά όποια και αν είναι η προθεση σου έχεις ήδη αποδεχθεί μέσω της βρισιάς σου την θεωρία του άσχετα αν ισχύει αυτο το οποίο πιστεύει. κατάλαβες;

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 21:01
από svoin
Θέλεις να κάνουμε την διένεξη επί προσωπικού ? Γιατί σου διευκρίνισα ότι η λόγοι που ρώτησα την ηλικία σου έχουν να κάνουν καθαρά με τον "ηθικό μου κανόνα" και "συνείδηση" μου, αλλα επιμένεις να το έντασης ειρωνικά στην απάντησης σου. Το "γκε γκε" φρόντισες να το κανεις "κατάλαβες"

Εγώ άμα βρίσω κάτι θρησκευτικό δεν το κάνω για να προσβάλω το θρησκευτικό αίσθημα κανένα. Το κάνω επειδή τσακώνομαι, και όταν τσακωνόμαστε βρίζουμε και όταν βρίζουμε συνηθίζουμε να λέμε βρισιές τις κοινωνίας που μεγαλώσαμε και εγώ μεγάλωσα στην ελληνική κοινωνία.

Γιατί την έχω αποδεχτεί μέσο τις βρισιάς μου ?. Δηλαδή αν πω "δεν έχω δραχμή" σημαίνει ότι πιστεύω ότι χρειάζομαι δραχμές για να ψωνίσω ?

Αυτές είναι απλός έκφρασης όπως χιλιάδες άλλες που αναφέρονται σε πράγματα που δεν υπάρχουν πρακτικά αλλα αποτελούν μέρος τις παράδοσης και κουλτούρας μιας κοινωνίας. Το να τις χρησιμοποιήσω δεν σημαίνει ότι αποδέχομαι ως πραγματικά όσα αναφέρονται μέσα, εσύ δηλαδή οποτε λες "πανικός" αποδέχεσαι τον θεο πάνα ως πραγματικό ?

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 21:10
από aristotelis_1
οι περισσοτεροι που βριζουν τα θρησκευτικα πιστευω του αλλου το κανουν καθαρα απο θεμα αντιδρασης ξερουν οτι θα ενωχληθει και για αυτο βριζουν και ασ μην λεμε οτι θελουμε ενταξει?

σαφεστατα και δεν συμφωνο με κατι τετοιο

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 21:20
από svoin
Εσύ άριστο έχεις αφήσει μια άλλη συζήτηση μας στην μέση :P

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 06 Μάιος 2011 22:55
από tyxkatmal
svoin έγραψε:Θέλεις να κάνουμε την διένεξη επί προσωπικού ? Γιατί σου διευκρίνισα ότι η λόγοι που ρώτησα την ηλικία σου έχουν να κάνουν καθαρά με τον "ηθικό μου κανόνα" και "συνείδηση" μου, αλλα επιμένεις να το έντασης ειρωνικά στην απάντησης σου. Το "γκε γκε" φρόντισες να το κανεις "κατάλαβες"

Εγώ άμα βρίσω κάτι θρησκευτικό δεν το κάνω για να προσβάλω το θρησκευτικό αίσθημα κανένα. Το κάνω επειδή τσακώνομαι, και όταν τσακωνόμαστε βρίζουμε και όταν βρίζουμε συνηθίζουμε να λέμε βρισιές τις κοινωνίας που μεγαλώσαμε και εγώ μεγάλωσα στην ελληνική κοινωνία.

Γιατί την έχω αποδεχτεί μέσο τις βρισιάς μου ?.

Αυτές είναι απλός έκφρασης όπως χιλιάδες άλλες που αναφέρονται σε πράγματα που δεν υπάρχουν πρακτικά αλλα αποτελούν μέρος τις παράδοσης και κουλτούρας μιας κοινωνίας.
Οι λόγοι που ρώτησες την ηλικία μου το ξέρεις πολύ καλά που αποσκοπούσαν,όχι πάντως στους υποτειθέμενους ηθικούς σου κανόνες το γκέκε πράγματι το διόρθωσα γιατί δεν το θεωρώ σωστή έκφραση απέναντι σε συνομιλητή, αλλά ανθρωπος είμαι και εγώ πως ήθελες να αντιδράσω σε ειρωνικά σχόλια;

Αν βρίζεις το θεο επειδή θυμώνεις δεν ισχύει η αποδοχή.
Αν βρίζεις για να αποδίξεις την αθεια σου τότε δίχνεις πως όχι μόνο τον έχεις αποδεχθεί αλλά δίχνεις επίσης και την απέλπιδα προσπάθεια να τον ξεφορτοθείς.
Αν βρίζεις επειδή σε ευχαριστεί, απλώς είσαι κακοήθης.
απ' ότι όμως μου λές για σένα ισχύει η πρώτη περίπτωση και χαίρομαι, γιατί αυτή η επιλογή σου σε τιμά σαν άνθρωπο που πέφτει σέ τέτοιου είδους συμπεριφορές χωρίς να το θέλει, και στο τέλος το μετανιώνει.

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 02:57
από Leo21
Βωμολόχος ψάλτης:"Α, εγώ τα 'χω συμφωνήσει με την παναγία, εγώ θα σε ψάλλω, αλλά και θα σε βρίζω!"
Θεούλης ο ψάλτης! προσκυνώ!

Οι λέξεις και οι φράσεις δεν είναι αυτόβουλες οντότητες, αλλά παίρνουν ζωή και τόνο μέσα απο τα λόγια και τα γραπτά μας.

Προσωπικά θεωρώ το θρησκευτικό συναίσθημα των άλλων κάτι αξιοσέβαστο γενικά, αν δε μου μπαστακώνεται όπως συνήθως, άσχετα αν εγώ προσωπικά δεν έχω ούτε θρησκευτικό συναίσθημα ούτε και σκαμπάζω απο ιερά και όσια. Με αυτή την λογική θα το σεβαστώ αν κάποιος θορυβηθεί απο κάποια χριστοπαναγία. Ίσως είναι και ο λόγος που σπανίως τις χρησιμοποιω όταν είμαι με παρέα.

τυχκαλ >>
η ικανοποίηση που παίρνουμε ως ανταμειβή είναι το δέλεαρ για να συνεχίσουμε να βρίζουμε με ή χωρίς χριστοπαναγίδια, απλά τα χριστοπαναγίδια δίνουν και ένα extra thrill.
Αν βρίζεις επειδή σε ευχαριστεί, απλώς είσαι κακοήθης.
εξαρτάται, αν βρίζεις χαλαρά, στην πλάκα, χωρίς να προσβάλλεται κανεις, που είναι η κακοήθεια;;

αν πάλι βρίζεις σε μια στιγμή έντασης, είναι ανθρώπινο, και στιγμιαίο, που είναι η κακοήθεια;;

Γενικά, η βρισιά προσφέρει μια ανακούφιση ανεξαρτήτως αν προέρχεται απο κακήθη ή καλοήθη άνθρωπο. Like I said, οι λέξεις δεν περπατάνε μόνες τους.

...όσο για το αν στη δύσκολη στιγμή σκέφτεσαι εσύ ή οποιοσδήποτε το μεταφυσικό, και το παρουσιάζεις ως κοινό χαρακτηριστικό, ακόμα και του άθεου, εγώ λέω αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άθεος, αλλα αγνωστικιστής-κρυφοθεϊστής, κάπου 5 ή 4 στην κλίμακα Ντώκινς. Επιπλέον, εγώ και ένα περίδρομο άλλοι πραγματικοί άθεοι, στη δύσκολη στιγμή δεν έχουμε ούτε 'θεέ' μου, ούτε ταση για μεταφυσική ούτε τάση για υπερβατικότητα, αλλά κάποια άλλη πιο γήινη αντίδραση. Όπως π.χ. "Γαμώ το χριστό μου, γαμώ την παναγία μου!" . Η οποια φράση δείχνει και την μεγαλοψυχία του άθεου: βρίζει την παναγια ΤΟΥ. Ένας τυπικός χριστιανός βρίζει την παναγία ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.

Εσύ δηλαδή ισχυρίζεσαι πως είσαι άθεος;

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 07:04
από RaspK
tyxkatmal, άσε κάτω τα βιβλία του Πλάτωνα, παιδί μου, ζημιά σου κάνουν...

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 12:19
από svoin
Οι λόγοι που ρώτησες την ηλικία μου το ξέρεις πολύ καλά που αποσκοπούσαν,όχι πάντως στους υποτειθέμενους ηθικούς σου κανόνες το γκέκε πράγματι το διόρθωσα γιατί δεν το θεωρώ σωστή έκφραση απέναντι σε συνομιλητή, αλλά ανθρωπος είμαι και εγώ πως ήθελες να αντιδράσω σε ειρωνικά σχόλια;
Εσύ θα μου πεις τι εννοούσα ?

Σε παλιότερη συζήτηση είπες ότι επειδή είσαι επιπεδου δημοτικού δεν καταλαβαίνεις τα αγγλικά κείμενα που σου παράθεσα (εγώ νομίζω). Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν έκανα καμια αναφορά στην ηλικία σου αλλα όταν διάβασα αυτό άρχισα να το σκέφτομαι καθώς αν είσαι επιπεδου δημοτικού στην ηλικία δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αν πρέπει να έχω τέτοιου ιδούς συζήτησις μαζί σου και να σε επηρεάσω

Τι δεν καταλαβαίνεις από αυτό ? τόσο απίστευτο και περίεργο σου φαίνεται ?
Αν βρίζεις το θεο επειδή θυμώνεις δεν ισχύει η αποδοχή.
Αν βρίζεις για να αποδίξεις την αθεια σου τότε δίχνεις πως όχι μόνο τον έχεις αποδεχθεί αλλά δίχνεις επίσης και την απέλπιδα προσπάθεια να τον ξεφορτοθείς.
Αν βρίζεις επειδή σε ευχαριστεί, απλώς είσαι κακοήθης.
απ' ότι όμως μου λές για σένα ισχύει η πρώτη περίπτωση και χαίρομαι, γιατί αυτή η επιλογή σου σε τιμά σαν άνθρωπο που πέφτει σέ τέτοιου είδους συμπεριφορές χωρίς να το θέλει, και στο τέλος το μετανιώνει.
Δεν νομίζω ότι κανεις άθεος προσπαθεί να απόδειξη την αθεΐα του βρίζοντας θρησκευτικά σύμβολα. Να κάνουμε poll να μάθουμε

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 12:22
από aristotelis_1
εγω γιατι νομιζω οτι ενας αθεος οταν θελει να τονισει την αθεια του βριζει τα θρησκευτικα? καθαρα για αντιδραστικους λογους βεβαια

φεριπιν εχει καποιος εναν θρησκο φιλο και του βριζει τα πιστευω του για να γελασει

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 12:25
από svoin
Για να γελάσει το κάνει η για να τονίσει την αθεΐα του, αποφάσισε

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 12:56
από tyxkatmal
svoin έγραψε:Εσύ θα μου πεις τι εννοούσα ?

Σε παλιότερη συζήτηση είπες ότι επειδή είσαι επιπεδου δημοτικού δεν καταλαβαίνεις τα αγγλικά κείμενα που σου παράθεσα (εγώ νομίζω). Μέχρι εκείνη την στιγμή δεν έκανα καμια αναφορά στην ηλικία σου αλλα όταν διάβασα αυτό άρχισα να το σκέφτομαι καθώς αν είσαι επιπεδου δημοτικού στην ηλικία δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αν πρέπει να έχω τέτοιου ιδούς συζήτησις μαζί σου και να σε επηρεάσω

Τι δεν καταλαβαίνεις από αυτό ? τόσο απίστευτο και περίεργο σου φαίνεται ?


Δεν νομίζω ότι κανεις άθεος προσπαθεί να απόδειξη την αθεΐα του βρίζοντας θρησκευτικά σύμβολα. Να κάνουμε poll να μάθουμε
Ξέρεις πολλά παιδάκια του δημοτικού να ασχολούνται με την αθεια; αν προσπαθείς να τα μπαλώσεις, άδικος κόπος, εγώ κιόλας το έχω ξεχάσει και δεν θα αναφερθώ ξανά σε αυτό.
Εσυ από την πλευρά σου κάνε ότι σε φωτίσει.

Δυστυχώς το έχω ακούσει με τα ίδια μου τα αυτιά απο αρκετούς να βρίζουν τα θεία επειδή νομίζουν πως με αυτόν τον τρόπο αποκόβονται καλύτερα από το θρησκευτικό τους παρελθόν,παρουσιάζονται πιο μοντέρνοι από τους άλλους που παραμένουν προσκολημένοι στην θρησκεία,μπερδεύουν το αστείο με το χυδαίο και το αισχρό.
Ευτυχώς όμως, παρά το ότι έχω ακούσει αρκετούς από δαύτους πιστεύω πως πρόκειται για μια ασήμαντη μειοψηφία επί του συνόλου των άθεων.

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 12:59
από tyxkatmal
Leo21 έγραψε:εξαρτάται, αν βρίζεις χαλαρά, στην πλάκα, χωρίς να προσβάλλεται κανεις, που είναι η κακοήθεια;;

αν πάλι βρίζεις σε μια στιγμή έντασης, είναι ανθρώπινο, και στιγμιαίο, που είναι η κακοήθεια;;

Γενικά, η βρισιά προσφέρει μια ανακούφιση ανεξαρτήτως αν προέρχεται απο κακήθη ή καλοήθη άνθρωπο. Like I said, οι λέξεις δεν περπατάνε μόνες τους.

...όσο για το αν στη δύσκολη στιγμή σκέφτεσαι εσύ ή οποιοσδήποτε το μεταφυσικό, και το παρουσιάζεις ως κοινό χαρακτηριστικό, ακόμα και του άθεου, εγώ λέω αυτός ο άνθρωπος δεν είναι άθεος, αλλα αγνωστικιστής-κρυφοθεϊστής, κάπου 5 ή 4 στην κλίμακα Ντώκινς. Επιπλέον, εγώ και ένα περίδρομο άλλοι πραγματικοί άθεοι, στη δύσκολη στιγμή δεν έχουμε ούτε 'θεέ' μου, ούτε ταση για μεταφυσική ούτε τάση για υπερβατικότητα, αλλά κάποια άλλη πιο γήινη αντίδραση. Όπως π.χ. "Γαμώ το χριστό μου, γαμώ την παναγία μου!" . Η οποια φράση δείχνει και την μεγαλοψυχία του άθεου: βρίζει την παναγια ΤΟΥ. Ένας τυπικός χριστιανός βρίζει την παναγία ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ.

Εσύ δηλαδή ισχυρίζεσαι πως είσαι άθεος;
Περίεγος τρόπος, τουλάχιστον για μένα, για να σπάει κανείς πλάκα βρίζοντας τα θεία.
Το να βρίζεις σε στιγμή έντασης, αυτό το καταλαβαίνω, γιατί δεν το κάνεις συνειδητά.
Αλλά το να σε προσφέρει αυτό το πράγμα ανακούφιση, βρίζοντας τα θεία, δεν το καταλαβαίνω.
Και έρχομαι στο κυρίως θέμα που είναι η προσφώνηση στον θεώ και την παναγία, ενός ανθρώπου που αν και έχει αποκηρύξει τα θρησκευτικά του πιστεύω,και τα πρόσωπα τα οποία τα εκπροσωπούν, επανέρχεται ασυναίσθητα σε αυτά όχι σαν έκπληξη, αλλά σαν αποφόρτιση ψυχολογικών καταστάσεων του, είτε ευχάριστων, είτε δυσάρεστων.
και το ερώτημα είναι,κατά πόσο ασυναίσθητα πραγματικά αυτός ο άνθρωπος αναφέρεται στα δύο πρόσωπα; είναι η δύναμη μιας συνήθειας που κληρονόμησε από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε που δεν μπορεί να την αποβάλλει; ή είναι, η αναζήτηση μιάς ελάχιστης ψυχολογικής στήριξης,για ευνοική κατάληξη των δύσκολων καταστάσεων; και στην περίπτωση ευνοικής κατάληξης των δυσκολιών που πέρασε νιώθει την υποχρέωση να ευχαριστήσει,αυτήν την απρόσωπη δύναμη που ονομάζεται γενικά θεός;
Τελικά τι τον επηρεάζει περισσότερο η ανάγκη ή η συνήθεια;
Το ζήτημα της προσβολής των θείων, που δεν ήταν στην πρόθεσή μου να αναφερθώ σε αυτό, απλώς προέκυψε σαν μέρος της ερώτησης περί συνήθειας, μίας κατά τα άλλα κακής συνήθειας
που εκτός από του ότι δεν προσφέρει τίποτε αν μη τι άλλο δίχνει και ασέβεια στα πιστεύω της πλειονότητας του πληθυσμού της χώρας άσχετα αν βρίζουν τα θεία για τους άλλους ή για την πάρτη τους, τώρα αυτό αν δεν το καταλαβαίνουν κάποιοι προβλημά τους. η αν θέλεις δικαιωμά τους.
Για την ερωτησή σου αν είμαι άθεος, μετά απο τις συζητήσεις που είχα στο φόρουμ αρχίζω να προβληματίζομαι για το τί τελικά είναι ο άθεος το μόνο που μπορώ να σου πω είναι πως δεν είμαι απόλυτος.

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 13:04
από tyxkatmal
svoin έγραψε:Για να γελάσει το κάνει η για να τονίσει την αθεΐα του, αποφάσισε
Εσύ τι νομίζεις, μπορεί ένας ανόητος να ξεχωρίσει την προβολή των απόψεων του απο το καλαμπούρι;

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 13:08
από Γιατρος Του Ικα
Αλλά το να σε προσφέρει αυτό το πράγμα ανακούφιση, βρίζοντας τα θεία, δεν το καταλαβαίνω.
Tι δεν καταλαβαίνεις ρε συ tyxkatmal!Δεν καταλαβαίνεις ότι η βρισιά,η οποιαδήποτε βρισιά,ανεξάρτητα από το αντικείμενο αναφοράς της έχει κυρίως εκτονωτικό χαρακτήρα;Δεν καταλαβαίνεις ότι όταν βρίζουμε ουσιαστικά χρησιμοποιούμε τις λέξεις ως επιφωνήματα;(Κυρίως για τέτοιου είδους βρίσιμο που δεν είναι στοχευμένο).

Μήπως διυλίζεις τον κώνωπα εδώ;Δηλαδή αν κάποιος πει "γαμώ τα βυζιά της πεταλούδας" τι συμβαίνει;Θεωρεί πως η πεταλούδα είναι θηλαστικό;Είναι αναίσθητος οικολογικά;

Re: Δόξα τω θεώ. Αχ παναγία μου. η δύναμη της συνήθειας;

Δημοσιεύτηκε: 07 Μάιος 2011 13:17
από svoin
πρώτο πες μου που εχω μπερδέψει τις έννοιες. και δεύτερο νομίζω πως έχω παρεξηγηθεί, δεν ζήτησα απο κανένα να μου διευκρινίσει την αθεια του, απλώς ρώτησα ποιό είδος αθειας σας εκφράζει, προς χάριν του ανοίγματος μιάς συζήτησης, γύρω απο τον πρακτικό και τον θεωρητικό αθεισμό. έτσι ώστε μέσα απο την θέση των συνομιλητών να καταδειχτούν τα υπερ και τα κατά του ενός και του άλλου.και θα σε παρακαλούσα τα κειμενά σου στείλε τα μεταφρασμένα διότι είμαι του δημοτικού,
Τα αγγλικά σου είναι επιπεδου δημοτικού η γενικά είσαι ένα παιδί του δημοτικού στην ηλικία ?
Είναι κάπως αργά για να μεταφράζω
Ένταξη ?

Νόμιζα ότι τόση ώρα μιλάμε για άθεους όχι για ανόητους