KickAndSnare έγραψε:Νομιζω κολλας στα σημασιολογικα, καποιος που δεν ειναι χριστιανος ΑΡΝΕΙΤΑΙ την υπαρξη του Χριστου πχ.
Εξαρτάται τι εννοείς με τη λέξη «Χριστός.»
Εφόσον η λέξη χρησιμοποιείται για την ταύτιση ενός φυσικού προσώπου με τη θεολογική τοποθέτηση κάποιου Χριστιανικού δόγματος, φυσικά και «αρνείται» την ύπαρξη του Χριστού, αλλιώς θα ήταν Χριστιανός εξ ορισμού.
Όμως, αυτό είναι υπερβολικά συγκεχυμένο... Η λέξη «Χριστός» αναφέρεται σ' ένα πρόσωπο, που έλαβε αυτόν τον τίτλο. Όχι μόνο υπάρχουν, όπως πολύ σωστά είπε ο breadfan, πιστοί άλλων θρησκειών (ή συνδιαστικών θρησκειών) που έχουν πίστη στην ύπαρξη του Χριστού, και μερικοί του αποδίδουν και θέση αγίου/θεού, ακόμα κι εάν δεν είναι Χριστιανοί (κατά μία έννοια, έστω), αλλά υπάρχει και το άλλο θέμα: εγώ, ως άθεος, δεν πιστεύω, μεν, ότι ήταν θεός, αλλά δεν αρνήθηκα ποτέ την ύπαρξή του, επειδή θεωρώ πιο πιθανό ότι υπήρξε κάποτε ένας Yeshu(a) που του προσάφθηκε αυτός ο τίτλος.
KickAndSnare έγραψε:breadfan έγραψε:Ο συγγραφέας της λέει τι είναι θεός για αυτόν, και το παρουσιάζει ως δεδομένο.
Οπως ακριβως και οι αθεοι παρουσιαζουν ως δεδομενο την πεποιθηση τους περι μη-υπαρξης - στην περιπτωση μας ντειστικου- θεου. !
Είμαι άθεος. Είμαι αγνωστικιστής. Είμαι σκεπτικιστής. Ανεξάρτητες, συμβατές, όμως, μεταξύ τους έννοιες. Δεν είναι δύσκολο.
Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος έχει ταυτίσει τον «άθεο» με τον αντίκληρο, τον αντίθεο, και τον αντίθρησκο.
KickAndSnare έγραψε:Και ναι τα ανθρωπομορφα χαρακτηριστικα που προσδιδονται στο θεο ειναι που δημιουργουν τα περισσοτερα προβληματα κατα τη γνωμη. Πχ τι το επικινδυνο εντοπιζεις στις αποψεις των 2 συγγραφεων παραπανω?
«Πρόβλημα» και «κίνδυνος» είναι μη ταυτόσημες έννοιες. Το πρόβλημά μου, όπως και πολλών άλλων, είναι η ασυνέχεια, η ασυνέπεια, και άλλα λογικά προβλήματα της τοποθέτησης, ειδικά η πομπώδης ασέβεια απέναντι σε κάθε άνθρωπο που διαφωνεί μαζί του, επειδή πλέον κλείνει τ' αυτιά του.
Ασυνέπεια, επειδή το μοντέλο που μιλάει για ενέργειες και δυνάμεις έχει τόσο νόημα όσο και να δοξολογώ τη βαρύτητα.
Ασυνέχεια, επειδή δε βρίσκεται καμία λογική εξήγηση γιατί πρέπει να υπάρχει κάτι το θεϊκό σε όλο αυτό ευθείς εξ αρχής.
Η λατρεία, με την έννοια της εκτίμησης και του δέους, που δε βαίνει υποχρεωτικά σε θεϊκή ανάταση του αντικειμένου, δε θίγει κανένα μας, θέλω να πιστεύω, οπότε και δε θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως προβληματική. Πολλοί άθεοι την εκτιμούν βαθύτατα ως στάση σε άλλους.
Εφόσον, στην τελική, παραδέχεται κανείς ότι δεν ξέρουμε, και ότι δε θα ξέρουμε ποτέ (η στάση μου δεν είναι τόσο σθεναρή, αλλά αυτός αυτά λέει, πρόσεξε το), θεωρώ ανόητο, αλαζονικό να προβαίνει κανείς σε πίστη μορφής θεού!
Πόσο δύσκολο είναι, απλά, να πεις: «Δε θα ανατάξω αυτό που λατρεύω σε θεϊκή ύπαρξη.» όταν δεν ξέρεις να είναι θεός;
Θα ήθελα να υποδείξω με σαφήνεια τα λάθη των κατωτέρω αποσπασμάτων που παρέθεσες.
Pantheist: The universe/everything is my god, because it has Godlike properties, properties that have been attributed to God(s). It is : timeless,omnipotent,without start or end, infinite. I disagree with the Big Bang theory, I tend more towards the multiple big bangs theory, so that the universe is in a never-ending circle of contraction & dilation.
Πρωτίστως, ελάχιστοι θεοί παρουσιάζονται στις μυθολογίες με τέτοιες ιδιότητα. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι που είχαν τέτοιες ιδιότητες, όπως και όταν αυτές προσάπτονται στο σύμπαν, έχουν κοινά που είναι το αποτέλεσμα της καταστάλαξης φιλοσόφων και θεολόγων πάνω σε υπάρχοντα μοντέλα, προκειμένου να κάνουν τον εκάστοτε θεό να βγάζει νόημα (π.χ. το σύμπαν είναι "omnipotent" μόνο υπό την έννοια ότι μπορεί να επιφέρει οτιδήποτε είναι δυνατόν, όχι ότι μπορεί να επιφέρει οτιδήποτε — κάτι που χρησιμοποιήθηκε, ως φιλοσοφική στήριξη και για το θεό, όπως αυτός παρουσιάζεται στη Χριστιανική θεολογία).
Το μοντέλο που αναφέρεται λέγεται είτε Cyclic Model (oscillatory universe) είτε Big Bounce.
Agnostic: Agnostic because we can't seem to be able to know whether this universe is conscious or not.
Πλήρης παρεξήγηση του όρου: αγνωστικιστής είναι κάποιος που πιστεύει ότι δεν είναι δυνατόν να δωθούν απαντήσεις σε μεταφυσικές ερωτήσεις όπως το εάν υπάρχουν θεϊκές οντότητες (π.χ. σύμπαν), ή κάποιος που δεν πιστεύει ότι είναι δυνατόν αυτό (δύο διαφορετικές στάσεις: σθεναρή/ασθενής).
Atheist: Because I totally deny the existence of a God with human-like properties, e.g judge,helper,observer etc. Hence I deny this side of God as depicted by monotheistic religions (Christianism, Islamism and Jewism)
Άθεος είναι κάποιος που δεν πιστεύει στην ύπαρξη θεών. Οπότε, δεν μπορεί να είναι άθεος, επειδή πιστεύει σ' ένα θεό.
Ο ίδιος κάνει δύο λάθη: νομίζει ότι ο άθεος πιστεύει ότι δεν υπάρχουν θεοί (σθεναρός αθεϊσμός), και νομίζει ότι αντίκειται σε προσωπικές θεότητες.
Πάμε και στον άλλο, τώρα.
I don't believe in a creator God in the sense of "Let there be light". I don't believe in a God that cares about humans worshipping them, building churches and sacrificing things. I don't believe in a God that wants to control us, saying nonsense like "homosexuality is evil" and "sex before marriage is evil". I don't believe in a God that has any human characteristics like will, intelligence, or lust for vengeance.
Πριν την τελευταία περίοδο, πάει στο καλό... Τι νόημα έχει, όμως, να μιλάς για
θεό που δεν έχει θέληση ή ευφυία;
For me God is something abstract within me, and thus within everyone and everything.
Πανενθεϊσμός.
Sometimes it manifests itself as love, sometimes as understanding, empathy, happiness, oneness with the nature and the universe, whatever. It's not a being, it's a feeling, or a force. It is also something we can never prove to be existent or nonexistent. It's completely outside the grasp of science and logic.
Συγγνώμη, αλλά εδώ έχασε την μπάλα: πάσχει από το κλασσικό σύνδρομο των ανθρώπων που βιώνουν συναισθήματα (τα οποία, σημειωτέον, σιγά-σιγά ανιχνεύουμε, πλέον, αν και οι αισθήσεις δεν έχουν εξηγηθεί στο ποιοτικό τους επίπεδο, όπως και να το πάρει κανείς) και τα ανάγουν σε «θεό.» Δεν υπάρχει καμία λογική συνέχεια ή συνέπεια, και ο ίδιος απλά, καταλήγει, μ' ένα βλακώδες σχόλιο στο τέλος:
So atheists (like the asshole Dawkins) are the same as religious freaks.
Μπορεί να μη συμφωνώ με ό,τι λέει ο Dawkins, αλλά ο τύπος εδώ απλά παιδιαρίζει. Συγγνώμη, αλλά καμία ιδέα δεν έχει προστασία από τη λογική κρίση, ειδικά εφόσον επιζητείς να προστατεύσεις πρώτος ο ίδιος την ιδέα από αυτήν. Επειδή δεν μπορεί να σταθεί σε αυτήν.
Με απλά λόγια: εάν πιστεύεις κάτι που δε συνάδει με τη λογική, μη θίγεσαι όταν σου πει κάποιος ότι πράττεις παράλογα.
