Πτωτικός Άνθρωπος

[patroklos]

"Το μη χείρον βέλτιστον", μάλλον ενισχύει παρά ατονεί τη θέση μου, για τον εξής απλό λόγο: επειδή είναι ηθική επιλογή. προϊόν νοητικής διεργασίας και άρα εκτίμησης δεδομένων.

προϊόν ΛΟΓΙΚΗΣ νοητικής διεργασίας

Ο νούς έχει μπροστά του ..υπαρκτά δεδομένα.Έτσι εκτιμά ... τα πράγματα θα εξελιχτούν προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, ενώ εάν τοποθετηθεί κατά τον άλλον τρόπο, θα πράγματα θα εξελιχτούν προς μια άλλη συγκεκριμένη κατεύθυνση.Η αυτοχειρία λοιπόν έχει τη λογική της

ειναι ιδιοτητα της λογικης να ειναι αμφιδρομη
ο νους ειναι λιγο πιό περιπλοκος από ο'τι τον συνοψιζεις
υπαρχουν αυτοματοποιημενες αντιδρασεις, συναισθηματικα φιλτρα αποφασεων, αναιρεσεις κινητρων.
η ηθικη ειναι προιον λογικης

για μια πιό ουσιωδη συζητηση Θα γυρναγαμε στην ελευθερη βουληση και την φαινομενικη συνειδητοτητα, το "σκληρο προβλημα της αυτογνωσιας και ποιοτικης εκτίμησης (qualia), την ταυτοτητα της εγωικής και "ανωτερης"
υπαρξης/συνειδησης

αλλα τότε το θέμα της συζητησης θα ηταν Ο Αγνωστος Ανθρωπος
ή Ο Ζητουμενος Ανθρωπος

συνοψιζω στην εκτιμηση οτι το "πτωτικος" στο "ανθρωπος" ειναι προιον συναισθηματικης ανταπόκρισης σε πτυχες λογικης επεξεργασιας σε ακατάλληλα/ανολοκληρωτα πλαισια

Το κοράκι εάν δε σκεφτόταν να στραβώσει το σύρμα θα πέθαινε της πείνας (άρα τα φτερά του εδώ δεν του ήταν και τόσο χρήσιμα), και η κατσαρίδα εάν μπεί στο στόχαστρο της νοικοκυράς, θα εξολοθρευτεί.

το κορακι αν δεν παγιδευοταν απο την λογικη ΜΑΣ δεν θα πεθαινε της πεινας, αντιθετα εαν εξυπνα ριξουμε συγκεκριμενες τοξινες/πτηνο-ιους μπορουμε να εξαλειψουμε το ειδος παγκοσμιως

σε αντιθεση οι κατσαριδες ειναι μονιμα στο στοχαστο της νοικοκυράς και ολοληρων εθνων απο αρχης της ιστοριας, αλλα να που ξαναρχονται, και ξαναρχονται. την εφερα ως παραδειγμα γιατι εκτιμαται ότι εχουν πιθανοτητες επιβιωσης σε περιπτωση ολικου πυρηνικου ολοκαυτωματος. Σε αντιθεση με τους "λογικους" συντελεστες ενος τετοιου σεναριου

ο Μαλακας Ανθρωπος

[RaspK]

[...]
Η αυτοχειρία λοιπόν έχει τη λογική της, επειδή ο δράστης εκτιμά (με τον τρόπο που προανέφερα), πως από τις υπάρχουσες επιλογές (να ζώ ή να μη ζώ) η επιλογή της μη-ζωής είναι πιο ανώδυνη από την επιλογή της ζωής (το μη χείρον βέλτιστον).
Όταν έχεις μπροστά σου ως τελική κατάσταση την κόλαση ή την ανυπαρξία, είναι απόλυτα λογικό να επιλέξεις την ανυπαρξία, αποτρέποντας να μπει στη ζωή σου η κόλαση.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί Χριστιανοί έχουν έρθει σε ρήξη με άλλους Χριστιανούς, καθότι, εν αντιθέσει με άλλους πιστούς (όπως εσένα), οι οποίοι πιστεύουν στην ύπαρξη της Κόλασης, θεωρούν αποτρόπαιο και απευκταίο ό,τι θα προκαλούσα ενσυνείδητα και με επίγνωση του θεού στον οποίο πιστεύουν, και τον οποίο θεωρούν πανάγαθο, οπότε είναι μέρος της δογματικής τους τοποθέτησης ότι δεν υπάρχει όντως Κόλαση, αλλά μία κατάληξη της ύπαρξης, και η οποία δε θεωρείται κάτι το αδιάφορο, αλλά απίστευτα λυπηρό και κατά τη γνώμη τους ορθότερο σαν εναλλακτική (έτσι είναι πάλι δυνατή η κατάληξη, χωρίς όμως την ωδύνη που προτάσσει η Ορθόδοξη Εκκλησία, όταν δείχνει ειλικρίνια και ομολογεί τη θεωρητική της άποψη, ότι η Κόλαση στην οποία πιστεύει είναι η απουσία επαφής με το θείο, με επίγνωση ή χωρίς, και τη σχετική θλίψη και βάρος συνείδησης που προκύπτει από την αντίστοιχη απώλεια).

Οι άθεοι, θεωρείτε πολλοί πιστοί εντελώς αστήρικτα, ότι κάνουν έναν ολόκληρο αγώνα να κρυφτούν πίσω από μια πίστη την οποία κανείς δεν παραδέχεται, είτε με τη μία είτε με την άλλη αδιανόητη επιχειρηματολογική φλυαρία: ο άθεος γιατί προκύπτει ότι πρέπει να επιλέξει την ανυπαρξία; Τουναντίον, θεωρεί ότι οι ανοησίες και οι μεγαλοστομίες των πιστών δεν αξίζουν πίστης, επειδή δεν υπάρχει ικανός λόγος να πιστέψεις σε αυτές τις μπούρδες, και το αποτέλεσμα ενός συστήματος υλικής βάσης που επιτρέπει την έκφανση πνευματικής δραστηριότητας οδηγεί στο λογικό πόρισμα ότι η ανικανότητα αυτού του συστήματος να λειτουργήσει θα οδηγήσει εξ ορισμού στην ανυπαρξία και την πνευματική αυτή δραστηριότητα.

Θεωρώ λοιπόν το λογικό, ως ένα επιπλέον εξελικτικό πλεονέκτημα (όλα τα όντα δεν έχουν τον ίδιο βαθμό λογικού), το οποίο συνεισφέρει στην επιβίωση, δηλαδή στην διατήρηση (αδράνεια) της ύπαρξης του είδους, άσχετα εάν σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις (αυτοχειρία) οδηγεί στην επιλογή της μη ύπαρξης κάποιων μεμονωμένων μελών του είδους.

Σε κάποιο βαθμό. Άλλωστε, η εξέταση της ικανότητας του γονοτύπου να μεταδωθεί εξετάζεται βάσει της φαινοτυπικής διαφοροποίησης και της ικανότητας διατήρησής του από το σύνολο και όχι το άτομο.

Δεν έχει σημασία αν θα πεθάνει 1 στους 100, εφόσον έχει ήδη αφήσει 5 απογόνους που θα δώσουν 5 απογόνους κ.ο.κ., ας πούμε.

Από την άλλη, μερικά εξελικτικά φαινόμενα «προχωρούν» και λόγω άλλων εξελικτικών φαινομένων. Θεωρούμε ότι στο ανθρώπινο είδος είχε τεράστια συμβολή ότι οι διατροφικές συνήθειες των πρωτανθρώπων στράφηκαν προς την κατανάλωση ζωϊκού λίπους και πρωτεϊνών.