οταν κάποιος πιστεύει στον εαυτό του, αυτό δέν σημαίνει οτι δεν έχει την ανάγκη να στηριχτεί και σε κάτι άλλο, χωρίς αυτό οπωσδήποτε να ονομάζεται θεός αλλά απλώς αισιοδοξία για θετική έκβαση των μελλοντικών γεγονότων. η οποία συνήθως προσωποποιείται και ονοματοδοτείται με φράσεις όπως, να πάνε όλα κατ' ευχήν, να έρθουν όλα δεξιά, χωρίς να υπονοείται συνειδητά η αναφορά τους σε κάποια ανώτερη δύναμη αλλά ασυνείδητα η σκέψη τελικά αποζητά την βοήθεια αυτής της ανύπαρκτης δύναμης.
όπως όταν κάποιος πιστεύει στον θεό, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται την πίστη προς τον εαυτό του ξέροντας πως όποια δύναμη και να επικαλείται το μεγαλύτερο βάρος θα το σηκώσει ο ίδιος ο εαυτός του. και στις δύο περιπτώσεις η πίστη προς τον εαυτό του υπερτερεί κατά πολύ της πίστης προς αυτό το κάτι 'ΑΛΛΟ αλλά αυτό το κάτι άλλο έστω και ασήμαντο δεν παύει να υπάρχει σαν υποψία στον κάθε άνθρωπο.
η πίστη στον εαυτό και η πιστη στο θεο
Όλοι θέλουμε να μας ευνοήσουν οι περιστάσεις και να επιβραβευτεί ο κόπος μας. Από εκεί και πέρα όμως αυτό ΔΕ σημαίνει ότι έχουμε ανάγκη τη θρησκεία ή υποκατάστατά της. Είναι και αυτό μια φτηνή προσπάθεια των θρήσκων να μας δείξουν την αναγκαιότητα της θρησκείας με τα συνήθη τεράστια λογικά τους άλματα.
Η αθεΐα δεν είναι το παν αλλά είναι μια καλή αρχή.
-
noxteryn
- Δημοσιεύσεις: 2210
- Εγγραφή: 02 Απρ 2010 15:40
- Όνομα Ιστότοπου: noxteryn
- Τοποθεσία: Αργυρούπολη
- Επικοινωνία:
tyxkatmal, I'll go out on a limb here και θα υποθέσω ότι δεν είσαι Άθεος. Έχω παρατηρήσει ότι σου αρέσει να πετάς σκόρπιες ιδέες και ερωτήματα στο τραπέζι, ή να εκφράζεις επιχειρήματα στο τρίτο πρόσωπο χωρίς να παρουσιάζεις με σαφήνεια τη δική σου άποψη. Ομολογώ ότι είμαι λίγο περίεργος σχετικά με τα κίνητρά σου. Σκοπιμότητά σου είναι να λογομαχήσεις, να "τεστάρεις" κάποιες ιδέες ως εξάσκηση, να ενημερωθείς? Πιθανολογώ ότι είσαι Χριστιανός που προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τις αμφιβολίες του, αλλά θα προτιμούσα να δώσεις μια απάντηση, για να μην αναλώνομαι με εικασίες.
Σχετικά με αυτό που λες, διαφωνώ εντελώς. Κατά τη γνώμη μου, η αισιοδοξία είναι αδιάφορο χαρακτηριστικό, και σίγουρα δε θα τη συγκατέλεγα στις αρετές. Τα πράγματα για τα οποία οι άνθρωποι αισιοδοξούν ή απαισιοδοξούν αποτελούν ντετερμινιστικές καταστάσεις των οποίων ο ακριβής μηχανισμός λειτουργίας παραμένει άγνωστος. Για παράδειγμα, όταν είσαι άρρωστος, δε γνωρίζεις αν θα γίνεις καλά ή θα πεθάνεις, επειδή υστερείς ως προς την κατανόηση της πολυπλοκότητας της υγείας σου λόγω του πλήθους των μεταβλητών. Αν γνώριζες όλες τις μεταβλητές και κατείχες την απαραίτητη υπολογιστική ισχύ, τόσο η αισιοδοξία όσο και η απαισιοδοξία θα σου ήταν περιττές, γιατί απλούστατα θα γνώριζες το αποτέλεσμα. Συνεπώς, η ανάγκη που περιγράφεις απλώς γεμίζει ένα κενό άγνοιας, και δε διαφέρει ιδιαίτερα από την πίστη σε θεούς (αγαθούς ή κακόβουλους).
Η ανάγκη αυτή δεν είναι καθολική. Εγώ, για παράδειγμα, δεν την αισθάνομαι καθόλου. Μάλιστα, θυμάμαι από την εποχή του σχολείου, όπου οι συμμαθητές μου πάντα αγχώνονταν μετά από κάποιο διαγώνισμα, επειδή δε γνώριζαν τι βαθμό θα έπαιρναν. Θυμάμαι, επίσης, που προσπαθούσα μάταια να τους εξηγήσω ότι η κατάσταση βρισκόταν πλέον έξω από τον έλεγχό τους, οπότε δεν είχε κανένα νόημα να σκέφτονται αυτό το θέμα αφού έχουν παραδώσει το γραπτό τους, και ότι το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν υπομονή.
Σχετικά με αυτό που λες, διαφωνώ εντελώς. Κατά τη γνώμη μου, η αισιοδοξία είναι αδιάφορο χαρακτηριστικό, και σίγουρα δε θα τη συγκατέλεγα στις αρετές. Τα πράγματα για τα οποία οι άνθρωποι αισιοδοξούν ή απαισιοδοξούν αποτελούν ντετερμινιστικές καταστάσεις των οποίων ο ακριβής μηχανισμός λειτουργίας παραμένει άγνωστος. Για παράδειγμα, όταν είσαι άρρωστος, δε γνωρίζεις αν θα γίνεις καλά ή θα πεθάνεις, επειδή υστερείς ως προς την κατανόηση της πολυπλοκότητας της υγείας σου λόγω του πλήθους των μεταβλητών. Αν γνώριζες όλες τις μεταβλητές και κατείχες την απαραίτητη υπολογιστική ισχύ, τόσο η αισιοδοξία όσο και η απαισιοδοξία θα σου ήταν περιττές, γιατί απλούστατα θα γνώριζες το αποτέλεσμα. Συνεπώς, η ανάγκη που περιγράφεις απλώς γεμίζει ένα κενό άγνοιας, και δε διαφέρει ιδιαίτερα από την πίστη σε θεούς (αγαθούς ή κακόβουλους).
Η ανάγκη αυτή δεν είναι καθολική. Εγώ, για παράδειγμα, δεν την αισθάνομαι καθόλου. Μάλιστα, θυμάμαι από την εποχή του σχολείου, όπου οι συμμαθητές μου πάντα αγχώνονταν μετά από κάποιο διαγώνισμα, επειδή δε γνώριζαν τι βαθμό θα έπαιρναν. Θυμάμαι, επίσης, που προσπαθούσα μάταια να τους εξηγήσω ότι η κατάσταση βρισκόταν πλέον έξω από τον έλεγχό τους, οπότε δεν είχε κανένα νόημα να σκέφτονται αυτό το θέμα αφού έχουν παραδώσει το γραπτό τους, και ότι το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν υπομονή.
"The irony of the Information Age is that it has given new respectability to uninformed opinion."
-
tasos_didymoteicho
- Δημοσιεύσεις: 9010
- Εγγραφή: 30 Δεκ 2010 15:59
- Όνομα Ιστότοπου: -
Πες τα, ρε νοξ. Έχει γίνει συνήθεια τελευταία να πετάει ο καθένας από ένα... τασάκι και να φεύγει.
[Συμφωνώ απόλυτα (και επαυξάνω) με την πρώτη παράγραφο.]
"Through the Gates of the Silver Key" By H. P. Lovecraft (with E. Hoffmann Price)
Three things give us genuine, lasting satisfaction or well-being:
1) kindness
2) an attitude hopeful of accomplishing things and solving problems
3) a growing awareness of what lies beyond the individual self.
People who tested high in all three capacities experienced more positive emotions than their friends, were rarely angry and had a resilient sense of well-being. Wealth, power and fame were irrelevant.
Cloninger was even more surprised to find that experiencing lots of negative emotions—sadness, anger, anxiety—didn’t matter nearly as much as everyone thought. What did matter was how many positive emotions people experienced. “How happy people are is a better predictor than how unhappy they are,” he explains. “As long as you have something that gives you meaning and hope, you can go through hell.”
Cloninger saw three capacities in people with a consistent sense of well-being. He labeled them “cooperativeness,” “self-directedness” and “self-transcendence” and, using his genetics background, calculated that they were about 50 percent heritable. In other words, we can have about 50 percent control over how happy we are by using our brains to strengthen certain character traits: cooperativeness (tolerance, compassion and working in the service of others); self-directedness (responsibility, resourcefulness and the ability to let go of competitive struggle); and self-transcendence (intuition, judiciousness and spirituality).
Spirituality? That word wasn’t used much at Wash. U. But self-transcendence, which Cloninger had initially included in his character inventory only for fear of omitting anything, seemed to be the core of joy. Spirituality, he was now convinced, was the missing ingredient in 20th-century psychiatry.
Even when the new positive psychologists wrote about virtues, they often avoided talking about faith—it wasn’t P.C., and many had private biases against it. Yet years of conducting psychotherapy had shown Cloninger that “we grow in understanding by intuitive leaps, and intuition requires you to trust your inner being, to listen to that quiet voice that tells you what is truly good and right and satisfying.” Intuition, he says, is what tells us we are connected to nature and to each other—and that sense of unity and connection sums up what most people mean by “spiritual.”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Nox! Εισαι εμπρακτος πρεσβευτης της αισιοδοξης στασης χωρις να το αναγνωριζεις:
Μάλιστα, θυμάμαι από την εποχή του σχολείου, όπου οι συμμαθητές μου πάντα αγχώνονταν μετά από κάποιο διαγώνισμα, επειδή δε γνώριζαν τι βαθμό θα έπαιρναν. Θυμάμαι, επίσης, που προσπαθούσα μάταια να τους εξηγήσω ότι η κατάσταση βρισκόταν πλέον έξω από τον έλεγχό τους, οπότε δεν είχε κανένα νόημα να σκέφτονται αυτό το θέμα αφού έχουν παραδώσει το γραπτό τους, και ότι το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν υπομονή.
Η αληθινη αισιοδοξια δεν βασιζεται σε πίστη, αλλα στην εξης διαπιστωση
Στεκομαι στα δυο μου ποδια, και εχω ματια να δω που παω
με μια προυπόθεση
ενα εδαφος, ενα τεραιν, "μεγαλυτερο" απο την σκια μας, το τοπιο που συμπληρώνεται με μας
1) kindness
2) an attitude hopeful of accomplishing things and solving problems
3) a growing awareness of what lies beyond the individual self.
People who tested high in all three capacities experienced more positive emotions than their friends, were rarely angry and had a resilient sense of well-being. Wealth, power and fame were irrelevant.
Cloninger was even more surprised to find that experiencing lots of negative emotions—sadness, anger, anxiety—didn’t matter nearly as much as everyone thought. What did matter was how many positive emotions people experienced. “How happy people are is a better predictor than how unhappy they are,” he explains. “As long as you have something that gives you meaning and hope, you can go through hell.”
Cloninger saw three capacities in people with a consistent sense of well-being. He labeled them “cooperativeness,” “self-directedness” and “self-transcendence” and, using his genetics background, calculated that they were about 50 percent heritable. In other words, we can have about 50 percent control over how happy we are by using our brains to strengthen certain character traits: cooperativeness (tolerance, compassion and working in the service of others); self-directedness (responsibility, resourcefulness and the ability to let go of competitive struggle); and self-transcendence (intuition, judiciousness and spirituality).
Spirituality? That word wasn’t used much at Wash. U. But self-transcendence, which Cloninger had initially included in his character inventory only for fear of omitting anything, seemed to be the core of joy. Spirituality, he was now convinced, was the missing ingredient in 20th-century psychiatry.
Even when the new positive psychologists wrote about virtues, they often avoided talking about faith—it wasn’t P.C., and many had private biases against it. Yet years of conducting psychotherapy had shown Cloninger that “we grow in understanding by intuitive leaps, and intuition requires you to trust your inner being, to listen to that quiet voice that tells you what is truly good and right and satisfying.” Intuition, he says, is what tells us we are connected to nature and to each other—and that sense of unity and connection sums up what most people mean by “spiritual.”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Nox! Εισαι εμπρακτος πρεσβευτης της αισιοδοξης στασης χωρις να το αναγνωριζεις:
Μάλιστα, θυμάμαι από την εποχή του σχολείου, όπου οι συμμαθητές μου πάντα αγχώνονταν μετά από κάποιο διαγώνισμα, επειδή δε γνώριζαν τι βαθμό θα έπαιρναν. Θυμάμαι, επίσης, που προσπαθούσα μάταια να τους εξηγήσω ότι η κατάσταση βρισκόταν πλέον έξω από τον έλεγχό τους, οπότε δεν είχε κανένα νόημα να σκέφτονται αυτό το θέμα αφού έχουν παραδώσει το γραπτό τους, και ότι το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν υπομονή.
Η αληθινη αισιοδοξια δεν βασιζεται σε πίστη, αλλα στην εξης διαπιστωση
Στεκομαι στα δυο μου ποδια, και εχω ματια να δω που παω
με μια προυπόθεση
ενα εδαφος, ενα τεραιν, "μεγαλυτερο" απο την σκια μας, το τοπιο που συμπληρώνεται με μας
Enjoy yourself. It's later than you think. / Διασκέδασε. Είναι πιό αργά από ό, τι νομίζεις
Chinese proverb /Κινεζική παροιμία
Chinese proverb /Κινεζική παροιμία
-
atheiarising
- Δημοσιεύσεις: 41
- Εγγραφή: 26 Μαρ 2011 16:37
- Όνομα Ιστότοπου: -
Δεν ξέρω αν η μπηχτή αφορούσε και μένα. Αλλά θα το σχολιάσω..
Επίσης για όποιον χρειάζεται να κανει υπομονή και άρα έχει ιδιαίτερη αγωνία για το αποτέλεσμα ενός διαγωνίσματος στο σχολείο, μάλλον έχει σημασία το ότι του μάθαν οτι αυτού του τύπου η επιβράβευση (βαθμός) είναι ουσιώδης. Στην ουσία την αγωνία αυτή τη συναντούμε κυρίως σε πολύ κακούς μαθητές, σε μαθητές που δίνουν υπερβολική σημασία στους βαθμους, ή πολύ καλούς μαθητές με αυστηρούς γονείς.
Το αν η αγωνία είναι η ανυπομονησία του σπασίκλα μαθητή, το άγχος του ανασφαλή ή ο φόβος του σκράπα είναι αδιάφορο μπροστά στην ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης και το φόβο της απορριψης που όλοι έχουμε και σημειώνει στο αρχικό του ποστ ο tyxkal και ο πάτροκλος στο σχόλιό του.
αν όντως έχει γίνει συνήθεια, ίσως λέει κάτι και για το φόρουμ, εκτός απο το τι μπορεί να λέει για τον "καθένα". Όπως είπα, πρώτη φορά συναντώ σε φόρουμ τόσο αυστηρά κριτήρια για συμμετοχή.Έχει γίνει συνήθεια τελευταία να πετάει ο καθένας από ένα... τασάκι και να φεύγει.
Επίσης για όποιον χρειάζεται να κανει υπομονή και άρα έχει ιδιαίτερη αγωνία για το αποτέλεσμα ενός διαγωνίσματος στο σχολείο, μάλλον έχει σημασία το ότι του μάθαν οτι αυτού του τύπου η επιβράβευση (βαθμός) είναι ουσιώδης. Στην ουσία την αγωνία αυτή τη συναντούμε κυρίως σε πολύ κακούς μαθητές, σε μαθητές που δίνουν υπερβολική σημασία στους βαθμους, ή πολύ καλούς μαθητές με αυστηρούς γονείς.
Το αν η αγωνία είναι η ανυπομονησία του σπασίκλα μαθητή, το άγχος του ανασφαλή ή ο φόβος του σκράπα είναι αδιάφορο μπροστά στην ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης και το φόβο της απορριψης που όλοι έχουμε και σημειώνει στο αρχικό του ποστ ο tyxkal και ο πάτροκλος στο σχόλιό του.
-
Φάνης Σέμπρος
- Δημοσιεύσεις: 135
- Εγγραφή: 12 Φεβ 2010 00:44
- Όνομα Ιστότοπου: -
- Τοποθεσία: Καρδίτσα
Μα... δεν έχει καν "περίμενε να εγκριθεί η εγγραφή σου"atheiarising έγραψε: πρώτη φορά συναντώ σε φόρουμ τόσο αυστηρά κριτήρια για συμμετοχή.
Εγώ, πάλι, το βρίσκω από τα πιο ελεύθερα φόρουμ -αν ρίξεις μια ματιά σε κάτι επικούς διαλόγους με κάποιον 'ορθοδοξο', θα με καταλαβεις
-
atheiarising
- Δημοσιεύσεις: 41
- Εγγραφή: 26 Μαρ 2011 16:37
- Όνομα Ιστότοπου: -
έχει, για τις πρώτες τρεις δημοσιεύσειςΦάνης Σέμπρος έγραψε: Μα... δεν έχει καν "περίμενε να εγκριθεί η εγγραφή σου"
Οι διάλογοι στους οποίους αναφέρεσαι μάλλον πραγματοποιήθηκαν εξαίτίας του ελευθερου χρόνου κάποιων κι όχι λόγω ελευθεριότητας. Ο μονόλογος δε με ενθουσιάζει και δε βρήκα καθόλου ενδιαφέροντες τους διαλόγους που αναφέρεις με τον "Ορθοδοξο", πόσο μάλλον επικούς.... άντε να το δεχτώ λόγω μεγέθους και μήκους
-
Φάνης Σέμπρος
- Δημοσιεύσεις: 135
- Εγγραφή: 12 Φεβ 2010 00:44
- Όνομα Ιστότοπου: -
- Τοποθεσία: Καρδίτσα
α, σορρυ, δεν το θυμόμουν αυτό για το 3 πρώτες..
όσο για τον ορθόδοξο... ήταν ένα μεγάλο τεστ αντοχής για όποιον άντεχε να μην εκνευριστεί
-εγω δεν τα κατάφερα πάντως
όσο για τον ορθόδοξο... ήταν ένα μεγάλο τεστ αντοχής για όποιον άντεχε να μην εκνευριστεί
-εγω δεν τα κατάφερα πάντως
-
tasos_didymoteicho
- Δημοσιεύσεις: 9010
- Εγγραφή: 30 Δεκ 2010 15:59
- Όνομα Ιστότοπου: -
Φίλε αθεϊαράιζιν δεν αφορά εσένα η μπηχτή, αλλιώς θα το καταλάβαινες. Η λέξη "τασάκι" δεν είναι τυχαία.
"Through the Gates of the Silver Key" By H. P. Lovecraft (with E. Hoffmann Price)
-
AoratiMelani
- Δημοσιεύσεις: 16164
- Εγγραφή: 27 Φεβ 2009 16:19
- Όνομα Ιστότοπου: Αόρατη Μελάνη
- Επικοινωνία:
Off Topic
Έχει για τις 5 πρώτες δημοσιεύσεις, αλλά προστέθηκε πρόσφατα, γι' αυτό ο Φάνης δεν το ήξερε, επειδή είχε γραφτεί παλιότερα.atheiarising έγραψε:έχει, για τις πρώτες τρεις δημοσιεύσειςΦάνης Σέμπρος έγραψε:Μα... δεν έχει καν "περίμενε να εγκριθεί η εγγραφή σου"
Η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά. Το πρόβλημα είναι όταν παρασύρεται κανείς από τη μεταφορά κι αρχίζει να τη βλέπει σαν κυριολεξία. Rebbecca Goldstein
Nox συμφωνώ ότι η αισιοδοξία ή απαισιοδοξία δεν επηρεάζουν σε τίποτα όταν η κατάσταση δεν είναι πλέον στα χέρια μας όπως μετά από ένα διαγώνισμα. Σε αυτή την περίπτωση εκφράζουν απλώς μια συναισθηματική κατάσταση. Ωστόσο όταν κάτι εξαρτάται και από εμάς, η ψυχολογία συνήθως παίζει ρόλο. Ακόμα και στην ασθένεια η θετική ψυχολογία συνήθως βοηθάει στην γρήγορη ανάρρωση (εννοειται δεν λέω ότι αν έχεις καρκίνο με μεταστάσεις θα γίνεις καλά με τη θετική σκέψη). Από την άλλη και η υπερβολική αισιοδοξία πολλές φορές δε δίνει την ακριβή εικόνα της κατάστασης και μπορεί να εμποδίζει τη διαδικασία εύρεσης λύσης. Δηλαδή αν πιστεύεις ότι ενώ είσαι άρρρωστος θα γίνεις καλά από μόνος σου, μπορεί να μην πας στο νοσοκομείο ενώ χρειάζεται. Επομένως διαφωνώ με το ότι η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία είναι αδιάφορα χαρακτηριστικά εφόσον κατά περίπτωση μας επηρρεάζουν με ποικίλους τρόπους. Αυτό που περιγράφεις, το να είσαι δηλαδή αδιάφορος, είναι συνήθως αδύνατο. Εξετάζοντας τους παράγοντες και φιλτράρωντας τους με το προσωπικό μας κριτήριο δημιουργούμε μια εντύπωση για την έκβαση μιας κατάστασης και κατά συνέπεια μια αισιόδοξη ή απαισιόδοξη οπτική. Το άλλο που αναφέρει στην αρχή ο tyxkatmal με τις ευχές είναι κάτι διαφορετικό και όντως προσεγγίζει τη θρησκευτική σκέψη. Ότι δηλαδή μια ευχή που θα πείς θα επηρρεάσει ή διάφορες προλήψεις σχετικά με την τύχη είναι καθαρά θρησκευτικά παρακλάδια και προσωπικά τα έχω απορρίψει μαζί με τις προσευχές.
Επομένως εγώ το χωρίζω σε δύο τμήματα: 1) 'Οτι η αισιοδοξία-απαισιοδοξία επηρρεάζει την ψυχολογία μας και άρα καταστάσεις που ελέγχουμε ή ελέγχουμε εν μέρη, που θεωρώ ότι ισχύει 2) Ότι η αισιοδοξία-απαισιοδοξία επηρρεάζει καταστάσεις που δεν ελέγχουμε καθόλου, πράγμα που έιναι καθαρά μεταφυσική δοξασία.
Επομένως εγώ το χωρίζω σε δύο τμήματα: 1) 'Οτι η αισιοδοξία-απαισιοδοξία επηρρεάζει την ψυχολογία μας και άρα καταστάσεις που ελέγχουμε ή ελέγχουμε εν μέρη, που θεωρώ ότι ισχύει 2) Ότι η αισιοδοξία-απαισιοδοξία επηρρεάζει καταστάσεις που δεν ελέγχουμε καθόλου, πράγμα που έιναι καθαρά μεταφυσική δοξασία.
«Όσο οι άνθρωποι πιστεύουν σε Θεούς, τόσο θα βασιλεύουν οι δαίμονες...»
http://www.blackhole-bozonio.blogspot.com/
http://www.blackhole-bozonio.blogspot.com/
απάντηση στο σχολιασμό του θέματος η πίστη στον εαυτό και η πίστη στο θεό. πρώτα πρώτα δεν μομίζω πως είναι απαραίτητο να δώσω κάποιο πιστοποιητικό θρησκευτικού η αθειστικού φρονήματος. αλλά αν πάλι το απαιτεί ο διάλογος και να μην δημιουργούνται απορίες η εντυπώσεις οτι το μόνο που θέλω είναι η αντιπαράθεση,τότε θα σας απογοητεύσω γιατί δεν είμαι ούτε χριστιανός ούτε άθεος με την στενή έννοια του ορισμού που δίνεται εσείς μέσα απο τις συζητήσεις. δηλώνω σκεπτικιστής και στις δύο περιπτώσεις γιατί δεν με καλύπτει ούτε ο χριστιανισμός σε ερωτήματα που θέτει σήμερα ο άνθρωπος όπως, η μορφή του πολιτεύματος για μια πιο δίκαιη κοινωνία, αντιμετώπιση της κρίσης και της παρακμής σε οικονομικό, πολιτικό, και περιβαλλοντολογικό, επίπεδο. αλλα ούτε και ο αθεισμός που επίσης και αυτός όπως γράφτηκε απο κάποιο μέλος πως είναι θέση και στάση ζωής απέναντι στην θρησκεία και δυστυχώς περιορίζεται σε αυτό και μόνο χωρίζοντας τους συνομιλητές στην λογική του συμπαθούντα η αντιπαθούντα πρός αυτούς σε πιο έξυπνους η σε λιγότερο έξυπνούς αναλόγως με την θέση του άλλου. στη περίπτωση όμως ενός σκεπτόμενου αν για το κατα πόσο η συγκεκριμένη αντιπαράθεση μεταξύ θειστών και αθειστών έχει και τόσο νόημα σε σχέση με πιό σοβαρά ζητήματα όπως η παρακμή της κοινωνίας γενικότερα τους κάνει να μην μπορούν να αντιληφθούν πως το ερώτημα η πίστη στον εαυτό η η πίστη στο θεό στην ουσία είναι ανύπαρκτο ερώτημα γιατί όλοι κατα βάθος γνωρίζουν πως η έννοια του θεού είναι η ίδια εικόνα του εαυτού μας εξυψωμένη σε ανώτερη πνευματική βαθμίδα μέσα απο την προοπτική της πίστης προς τό καλό άλλωστε δεν είναι τυχαία η λέξη θεός απο το αρχαίο ρήμα θέωμαι δηλαδή βλέπω μέσα μου . τώρα το να βλέπει κανείς μέσα του το καλύτερο κομμάτι του εαυτού του έστω και με προσωποποίηση αυτής της της θέασης δεν νομίζω να τον κάνει λιγότερο έξυπνο απο έναν που δεν θεωρεί τα συναισθήματα το κατάληλο μέσον για να εξηγήσει την αγαθή πρόθεση προς τούς άλλους ξεχνώντας η υποτιμώντας πως τα συναισθήματα είναι η βαθύτατες ψυχικές λειτουργίες που κάνουν τους ανθρώπους είτε φανατικούς απέναντι σε οποιαδήποτε αλλη άποψη συμπεριλαμβανομένου καί τους άθεους, είτε ανθρωπιστές θυσιάζοντας την περιουσία τους ηακόμα και την ζωή τους για τους άλλους.[quote][/quote]
στενες εννοιες, στενα μυαλαtyxkatmal έγραψε: δεν είμαι ούτε χριστιανός ούτε άθεος με την στενή έννοια του ορισμού
tyxkatmal έγραψε: δηλώνω σκεπτικιστής
το μονο που δηλωνουμε ολοι ειναι "παρον"
συμφωνω για αλλο "γιατι"tyxkatmal έγραψε: το ερώτημα η πίστη στον εαυτό η η πίστη στο θεό στην ουσία είναι ανύπαρκτο ερώτημα
εγω θεωρω ότι όλοι πιστευουν στον εαυτο τους ( ή πασχουν απο καταθλιψη)
η ουσια ειναι αν τους φτάνει αυτο το απτο αντικειμενο (ο Εαυτος) ή χρειάζονται επιπροσθετους αιρετους ορισμους
οπως ο παρακάτω ( αλλά και συνηθως πιό φαντασιόπληκτους απο αυτον)
δεν το γνωριζουν όλοι. και προτιμω να γνωρισω το μεσα μου και όχι απλα να απολαμβανω την θεα ( αν ειναι σωστη η ετυμολογια σου)http://en.wiktionary.org/wiki/%CE%B8%CE ... ient_Greektyxkatmal έγραψε: όλοι κατα βάθος γνωρίζουν πως η έννοια του θεού είναι η ίδια εικόνα του εαυτού μας εξυψωμένη σε ανώτερη πνευματική βαθμίδα μέσα απο την προοπτική της πίστης προς τό καλό άλλωστε δεν είναι τυχαία η λέξη θεός απο το αρχαίο ρήμα θέωμαι δηλαδή βλέπω μέσα μου . τώρα το να βλέπει κανείς μέσα του το καλύτερο κομμάτι του εαυτού του έστω και με προσωποποίηση αυτής της της θέασης δεν νομίζω να τον κάνει λιγότερο έξυπνο απο έναν που δεν θεωρεί τα συναισθήματα το κατάληλο μέσον για να εξηγήσει την αγαθή πρόθεση προς τούς άλλους ξεχνώντας η υποτιμώντας πως τα συναισθήματα είναι η βαθύτατες ψυχικές λειτουργίες που κάνουν τους ανθρώπους είτε φανατικούς απέναντι σε οποιαδήποτε αλλη άποψη συμπεριλαμβανομένου καί τους άθεους, είτε ανθρωπιστές θυσιάζοντας την περιουσία τους ηακόμα και την ζωή τους για τους άλλους
το θεμα ειναι να δεις τα στραβα μεσα σου, για να τα διορθωσεις, δεν εχουμε την πολυτελεια της επαναπαυσης με την ιδεα του καλυτερου κομματιου.
για ορισμο του αθεισμου παρε απλα την ετυμολογια χωρις, ανευ θεου. ΟΧΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΓΝΩΘΙΣΕΑΥΤΟΝ
Enjoy yourself. It's later than you think. / Διασκέδασε. Είναι πιό αργά από ό, τι νομίζεις
Chinese proverb /Κινεζική παροιμία
Chinese proverb /Κινεζική παροιμία
Η ετυμολογία του tyxkatmal είναι λαϊκός νεολογισμός, αυτό που λέμε και folk etymology (βλέπε "sparrowgrass" αντί "asparagus")· πολλοί εικάζουν, ας πούμε, ότι η ρίζα του «άνθρωπος» είναι το άνω «άνω θρώσκω,» που δεν έχει λογική και ετυμολογική συνέπεια, ενώ η κανονική ρίζα είναι «ανδρός όψη,» όπου το δέλτα γίνεται το συγγενικό του θήτα και έχουμε τελικά «άνθρωπος».
Άλλο καλό παράδειγμα: «πράσσειν άλογα» ως ερμηνεία της κανονικότατης φράσης «[...] και πράσινα άλογα!»
Τώρα, γιατί ο ίδιος δεν αναζητά, σκεπτικιστής γαρ, τι σημαίνει η λέξη άθεος, δικό του πρόβλημα...
Υ.Γ.: Πράγματι, όμως, κάτι πρέπει να κάνεις με τη στίξη των κειμένων σου...
Άλλο καλό παράδειγμα: «πράσσειν άλογα» ως ερμηνεία της κανονικότατης φράσης «[...] και πράσινα άλογα!»
Τώρα, γιατί ο ίδιος δεν αναζητά, σκεπτικιστής γαρ, τι σημαίνει η λέξη άθεος, δικό του πρόβλημα...
Υ.Γ.: Πράγματι, όμως, κάτι πρέπει να κάνεις με τη στίξη των κειμένων σου...
“Wisdom, love, is mostly awareness.”
