Ορισμός

[akran]

Ο ορθολογιστής είναι υποχρεωμένος να αποφασίζει σύμφωνα με την ορθή λογική. Στο ερώτημα "αν υπάρχει (υπερβατικός) θεός, ο ορθολογιστής τι θα απαντήσει: "Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι υπάρχει (υπερβατικός) θεός και από τα χαρακτηριστικά της υπερβατικότητας που του προσδίδουν οι θεολόγοι, τέτοιος θεός έχει στατιστικά πολύ μικρή πιθανότητα να υπάρχει" (θέση Α).(Διάβασε το "Η περί θεού αυταπάτη" R.Dawkins για την ορθολογική απόδειξη του παραπάνω ισχυρισμού.) Για κάτι που έχει απειροελάχιστη πιθανότητα ύπαρξης, ο οπαδός της θέσης Α τείνει να πιστέψει ότι αυτό το κάτι δεν υπάρχει, συμπληρώνοντας με την πίστη το γνωσιολογικό κενό. Εξακολουθεί, όμως, (όντας ορθολογιστής) να αναγνωρίζει την ύπαρξη αυτού του γνωσιολογικού κενού και αυτός είναι ο λόγος που δεν αποδίδει 100% πιθανότητα στην μη-ύπαρξη (υπερβατικού) θεού, αλλά 99.9%. Αυτό το 0,1% είναι αυτό που τον ξεχωρίζει από τον δογματικό. Είναι αυτό που η μελλοντική γνώση θα το επιβεβαιώσει ή θα το καταρρίψει. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το 0,1% είναι η απαίτηση της ορθής λογικής και το επιστημονικό σφάλμα μίας θέσης. Δηλαδή:

Πιθανότητα μη ύπαρξης (υπερβατικού) θεού = 99.9% ± 0.1%

Πώς ονομάζεται, επομένως, αυτός ο άνθρωπος που αποδέχεται την παραπάνω θέση Α; Άλλοι τον ονομάζουν ά-θεο και άλλοι α-θεϊστή.

Ο πρώτος όρος "ά-θεος" δεν είναι αντιπροσωπευτικός του ανθρώπου που αποδέχεται την παραπάνω θέση Α. Ά-θεος είναι ο χριστιανός για τον ισλαμιστή, αφού ο τελευταίος δέχεται ότι υπάρχει μόνον ο Αλλάχ και κανείς άλλος θεός, οπότε οι χριστιανοί πιστεύουν σε έναν ανύπαρκτο θεό και δεν πιστεύουν στον Αλλάχ. Ομοίως, ά-θεος είναι ο ισλαμιστής για τους χριστιανούς, κ.ο.κ. για τις υπόλοιπες θρησκείες. Ά-θεοι ονομάζονταν από τους αρχαίους Ρωμαίους οι πρώτοι χριστιανοί, γιατί δεν πίστευαν στους θεούς του ρωμαϊκού κράτους. Γενικά, ά-θεο μπορεί να χαρακτηρίσει καθένας τον οπαδό της αντίπαλης θρησκείας. Άρα, το επίθετο "ά-θεος" χαρακτηρίζει και τον οπαδό της θέσης Α, αλλά όχι μόνον αυτόν.

Ο όρος "α-θεϊστής" αναφέρεται στον οπαδό εκείνου του φιλοσοφικού ρεύματος που αρνείται τον θεϊσμό, δηλ. την ύπαρξη (υπερβατικού) θεού. Άρα, ο αθεϊστής, αρνούμενος την ύπαρξη (υπερβατικού) θεού, αρνείται την ύπαρξη του ορθόδοξου θεού, του Αλλάχ, του Βράχμα, του Δία, του Μίθρα και όλων των υπερβατικών θεών. Αν αυτή η θέση είναι δογματική, δηλ. δεν αφήνει περιθώρια για αντιρρήσεις, τότε σίγουρα δεν ικανοποιεί τον οπαδό της θέσης Α. Γενικότερα, όπως ο χριστιαν-ισμός, ο ισλαμ-ισμός, ο ινδου-ισμός, ο ιουδα-ισμός, καπιταλ-ισμός, κομμουν-ισμός, κ.αλ., τα περισσότερα (αν όχι όλα) ιδεολογικά επινοήματα σε -ισμος φέρουν μία ισχυρή τάση προς τον δογματισμό. Εκείνος που συνέλαβε τον όρο "αθε-ισμός" είχε και τον δογματ-ισμό στο μυαλό του; Αν ναι, ο όρος είναι ακατάλληλος για τις απαιτήσεις των ημερών μας. Έχουμε, όμως, το δικαίωμα να του αφαιρέσουμε τον δογματικό χαρακτήρα που του προσδίδουν, αφού τέτοιοι δογματισμοί δεν ανήκουν στους κόλπους της επιστήμης, η οποία εν τέλει γέννησε την θέση περί στατιστικής απιθανότητας (υπερβατικού) θεού.

Προσωπικά, θα προτιμούσα έναν άλλο όρο για τον οπαδό της θέσης Α. Έναν όρο που να μην προκαλεί τόση σύγχυση, αλλά πιο ξεκάθαρο. Έναν όρο που τελικά να μην περιέχει την άρνηση που προσδίδει το στερητικό α. Σ'αυτό το σημείο υπάρχει ένα σημαντικό κενό.

[Λουκρητία]

Επειδή θεωρώ πως το να μην πιστεύει κάποιος στην ύπαρξη θεού είναι μια φυσιολογική στάση ζωής, για το λόγο αυτό νομίζω ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει καν ο όρος "άθεος", επειδή, όπως αναφέρθηκε και στο πρώτο ποστ, προσδιορίζει έναν άνθρωπο με βάση κάτι που δεν πιστεύει. Ωστόσο, σε μια κοινωνία όπου η πλειονότητα είναι θεϊστές, δεν μπορώ παρά να προσδιορίζομαι κάπως, ώστε να ξεχωρίζω από τουλάχιστον την πλειονότητα ως προς τις θρησκευτικές-ή μάλλον μη θρησκευτικές- μου απόψεις. Θα προτιμήσω το "άθρησκος/άθρησκη" ή "άθεος/άθεη", διότι προσδιορίζουν την μη πίστη σε υπερφυσικά όντα-θρησκεία. Ένας όρος που μου αρέσει εξίσου είναι το "υλιστής/υλίστρια", διότι προσδιορίζουν μια πεποίθηση σχετικά με την "ουσία" του σύμπαντος. Εξάλλου, δεν γίνεται μια υλίστρια ή ένας υλιστής να είναι ταυτόχρονα θεΐστρια ή θεϊστής (αντίστοιχα)
Mε τον όρο bright θα διαφωνήσω καθέτως (αν και έχω εγγραφεί στο forum των brights), διότι, εκτός από "καλάμι" (όπως είπε η Ιοκάστη), δίνει την εντύπωση πως η αθεΐα είναι θρησκεία-και την ίδια γνώμη έχω για τα αθεϊστικά σύμβολα-δηλαδή δίνει την εντύπωση της πίστης στη μη ύπαρξη.



Α, Διαγόρα, αν γίνεται, άλλαξε σε παρακαλώ το όνομά μου στο ελληνικό "Λουκρητία", δεν ήξερα ότι υποστηρίζονται ελληνικοί χαρακτήρες όταν έκανα εγγραφή- στα περισσότερα fora που έχω εγγραφεί δεν υποστηρίζονταν οι ελληνικοί χαρακτήρες.

[Άθεος]

Ακριβώς επειδή θεωρώ πως το να μην πιστεύει κάποιος στην ύπαρξη θεού είναι μια φυσιολογική στάση ζωής, για το λόγο αυτό νομίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει ο όρος "άθεος", επειδή, προσδιορίζει έναν άνθρωπο με βάση αυτό που πιστεύει.
Χρησιμοποιώ σχεδόν την ίδια φράση. Είναι λογική όσο είναι και του θεϊστή που εμποτισμένος με την πλάνη εδώ και χιλιάδας χρόνια παίρνει τον τίτλο του θεΐστή αποξενωμένος σαν άνθρωπος, δηλαδή όχι φυσιολογικός!
Άρα η Αθεΐα δείχνει μια φυσιολογική αποδοχή των υπαρξιακών ιδεών του ανθρώπου και ο ίδιος σαν άθεος απαλλαγμένος και αποαλοτριωμένος την επιστροφή του από την μακροχρόνια πλάνη!
Ο υλιστής είναι κάτι το αναπόφευκτο, όμως ο μηχανικός υλισμός δέχεται την πρώτη θεϊκή κίνηση του θεού. Ο διαλεκτικός όχι, όμως είναι η φιλοσοφία και το σπουδαιότερο εργαλείο του!
Άσε που ο όρος άθεος περικλείει και το νοητό χαστούκι στην υπόθεση της ιδέας του θεού και απομυθοποιεί την ιδέα!

[AoratiMelani]

Λουκρητία, συμφωνώ μαζί σου σε όλα σχεδόν. Μόνο που θεωρώ ότι άθρησκος και άθεος δεν είναι το ίδιο πράγμα. Μπορεί κάποιος να είναι άθρησκος (να μην ανήκει σε θρήσκευμα) χωρίς να είναι άθεος (να πιστεύει σε θεό / υπερφυσικό).

Και σίγουρα το να μην πιστεύεις είναι μια φυσιολογική στάση ζωής.

Άθεε, δεν έχω πεισθεί ότι η πίστη στο υπερφυσικό είναι αλλοτρίωση και δεν είναι φυσιολογική. Σίγουρα είναι μια επίκτητη κατάσταση - κανείς δεν γεννιέται πιστεύοντας - ωστόσο απορρέει από εσωτερικές διεργασίες του ανθρώπου. Κάποτε κάποιος άνθρωπος πίστεψε για πρώτη φορά, κάποτε κάποιος άνθρωπος επινόησε την έννοια του θεού για πρώτη φορά. Άσχετα με το αν η έννοια ανταποκρίνεται σε υπαρκτή ονότητα ή όχι, η δημιουργία της έννοιας έγινε από έναν άνθρωπο εντός του, δεν του επιβλήθηκε εκ των έξω. Επομένως, για μένα, ήταν κάτι φυσιολογικό.

Από εκεί και μετά, η ιδέα του θεού αναμεταδίδεται. Ορισμένοι είναι πιο δεκτικοί σε αυτήν, άλλοι όχι. Ενδεχομένως αν δεν υπήρχε να την εφεύρισκαν εκ νέου, ενδεχομένως και όχι, δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα. Εικάζω ωστόσο, κρίνοντας από την μεγάλη απήχηση που έχουν οι θρησκείες, ότι κατά πάσα πιθανότητα ορισμένοι θα την εφεύρισκαν εκ νέου.

[Άθεος]

Δικαίωμά σας είναι να πιστεύετε ό,τι θέλετε. Όμως, μια μέρα, μιας και μπήκατε στο χορό της αναζήτησης θα αλλάξετε γνώμη… μικρές ήσαστε ακόμα!
…να μου το θυμηθείτε!
Και κάτι ακόμα: την τελευταία κουβέντα ακόμα δεν την έχω πει! Περιμένω να έρθει η ώρα!
Ανυπομονείτε;
Κι εγώ!

[Λουκρητία]

Λουκρητία, συμφωνώ μαζί σου σε όλα σχεδόν. Μόνο που θεωρώ ότι άθρησκος και άθεος δεν είναι το ίδιο πράγμα. Μπορεί κάποιος να είναι άθρησκος (να μην ανήκει σε θρήσκευμα) χωρίς να είναι άθεος (να πιστεύει σε θεό / υπερφυσικό).

Ναι, ξέρω τη μεταξύ τους διάκριση, όμως όταν κάποιος είναι άθεος είναι και άθρησκος Κυρίως σε αυτή τη χρήση της λέξης αναφέρθηκα

[dtango]

...ωστόσο απορρέει από εσωτερικές διεργασίες του ανθρώπου. Κάποτε κάποιος άνθρωπος πίστεψε για πρώτη φορά, κάποτε κάποιος άνθρωπος επινόησε την έννοια του θεού για πρώτη φορά. Άσχετα με το αν η έννοια ανταποκρίνεται σε υπαρκτή ονότητα ή όχι, η δημιουργία της έννοιας έγινε από έναν άνθρωπο εντός του, δεν του επιβλήθηκε εκ των έξω.

Τα παραπάνω περιγράφουν το γνωστό ως «Έμφυτο θρησκευτικό συναίσθημα» το οποίο προμηθεύει μια από τις δυο απαντήσεις που συνήθως δίνονται στην ερώτηση «Πως προέκυψε η περί Θεού ιδέα;».
Η δεύτερη απάντηση αναφέρει τα της θεοποίησης των στοιχείων της φύσης.
Η δεύτερη αυτή απάντηση μπορεί εύκολα να αποδειχτεί λανθασμένη διότι η θεοποίηση είναι έργο των φιλοσόφων καταγραμμένο. Η δε εξήγηση μέσω του θρησκευτικού συναισθήματος συναντά πολλές δυσκολίες διότι, στην δική του περίπτωσή, καταγραμμένη υπάρχει η συμπεριφορά των θεών, οι οποίοι παρουσιάζονται ως τύραννοι βιαστές και φονιάδες.

Θα αρκούσε και η γενική πεποίθηση όλων των λαών ότι ο θεός/Θεός προκάλεσε τον κατακλυσμό για να τους πνίξει, αλλά τα αιγυπτιακά κείμενα, σαν αρχαιότερα, διατηρούν περισσότερες ενδιαφέρουσες πληροφορίες:


Αγαπητή Μελάνι, δεν είχα συναντήσει στο παρελθόν της έκφραση «εκ των έξω», την οποία μεταχειρίστηκες και την δανείζομαι για να την χρησιμοποιώ στο μέλλον.

Όταν, αναγκαστικά, απορρίψουμε τις δυο πρώτες πιθανές απαντήσεις, δεν μας μένει παρά μόνο αυτή, και εγώ πιστεύω ότι πράγματι η ιδέα του θεού επιβλήθηκε στους ανθρώπους εκ των έξω. Από μια αλυσίδα συγκυριών.

[karakitsossecurity]

Ξέρουμε όμως αν ο Θεός γεννήθηκε ως ιδέα σε κάποιον για να εξουσιάσει τους άλλους ή γεννήθηκε απο την ανάγκη του να εξηγήσει τον κόσμο?

[bright]

Ωχ!

[dtango]

Ωχ!

Διευκρίνισε το «Ώχ!», διότι η απορία του carakistsosecurity :Ξέρουμε όμως αν ο Θεός γεννήθηκε ως ιδέα σε κάποιον για να εξουσιάσει τους άλλους;” βρίσκετε μόλις ένα βήμα πριν από την πιθανότερη εξήγηση και, κατά την άποψή μου, την μόνη που μπορεί κανείς να υποστηρίξει με επιχειρήματα

[EmilofCrete]

Πρόσφατα είδα ή διάβασα κάπου ότι ο σωστός όρος δεν θα πρέπει να είναι ''άθεος'', καθότι συνδέεται άμεσα με αυτό που δεν παραδέχεται ή αναγνωρίζει, με αποτέλεσμα έμμεσα να το υποστηρίζει...
Από την στιγμή που (οι περισσότεροι εδώ, φαντάζομαι) θεωρούμε παράλογο το να πιστεύει κάποιος σε υποθετικά όντα με μαγικές ιδιότητες/ικανότητες, θαύματα, καιόμενες βάτους που μιλάνε, για τα οποία ουδεμία απόδειξη ύπαρξης υπάρχει, ο σωστός/-δόκιμος όρος θα έπρεπε να είναι ''λογικός''.
Όπως δηλαδή θα λέγαμε ότι κάποιος είναι απείθαρχος, αλλά αυτό δεν θα εννοούσε ότι δεν δέχεται την ύπαρξη της πειθαρχίας, απλώς δεν την τηρεί, ή, λέγοντας κάτι άυλο δεν εννοούμε ότι δεν πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει ύλη, έτσι και αποκαλώντας κάποιον άθεο, δεν εξυπακούεται ότι εννοούμε πως δεν υπάρχει θεός, αλλά ότι ο συγκεκριμένος είναι είτε το αντίθετό του, ή το άνευ αυτού (;) ...ον!
Όπως επίσης λέμε κάποιον άμυαλο, όχι επειδή δεν έχει μυαλό, ή, επειδή πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα (μυαλό), αλλά επειδή δεν το χρησιμοποιεί (σωστά ή αρκούντως)...
Αλήθεια, έχετε δει το έργο/ντοκυμανταίρ του Bill Maher ''RELIGULOUS'';

Καταπληκτικό...

Εδώ (και σε 4 αρχεία με ελληνικούς υπότιτλους): http://snipurl.com/ha2ko

[Ιοκάστη]

Το άθεος μπορεί να μην είναι και ο καλύτερος όρος, αλλά οτιδήποτε είναι προσβλητικό για όλους τους υπόλοιπους είναι ακόμη χειρότερο κατά την γνώμη μου. Όροι σαν "λογικός" ή "bright", όχι μόνο είναι υποτιμητικοί για τους άλλους αλλά μου ακούγονται και ψωνισμένοι, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε πιο έξυπνο ούτε πιο ψαγμένο ούτε πιο ικανό από κάποιον απλά και μόνο επειδή ο άλλος είναι θρήσκος – είμαστε πολύ πιο περίπλοκα όντα. Και (επαναλαμβάνομαι αλλά το φέρνει η κουβέντα, τι να κάνω) ξέρω θρήσκους και λογικούς και έξυπνους και άθεους που είναι ανάξιοι λόγου (κατά την γνώμη μου πάντα). Οπότε εξακολουθώ να μην έχω καλύτερη πρόταση από το άθεοι :s

[Άθεος]

Πολύς λόγος για το τίποτα!
Όλη αυτή η παραφιλολογία για το πώς πρέπει να λέγεται ο άθεος καταντά βαρετή, αν δεν θέλουμε να αντιληφθούμε τη σημασία της άρνησης.
Δίνετε σημασία σε ένα συνθετικό και όχι στο άλλο. Επειδή η άρνηση έχει λιγότερες λέξεις; Εκείνο το στερητικό έχει μεγαλύτερη σημασία από το άλλο συνθετικό!
Μήπως φαίνεται πολύ επαναστατικός ο τίτλος και ενοχλούνται οι θεούσοι;
Άλλοι πάλι δίνουν τον ορισμό του αθεϊσμού: η μεγαλύτερη από τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου!
Όπως έγραψα και σε ένα σχόλιο της Μελάνης: Άλλο είναι να ασχολείσαι με την αρρώστια κι άλλο να είσαι άρρωστος!
Ας αφήσουμε αυτές τις πανηλίθιες γραμματικές απόψεις που μας κάνουν να φαντάζουμε σαν αγράμματοι νομιναλιστές που οι διανοητές τους σίγουρα δεν προέρχονται από εμάς!

[Λουκρητία]

Το άθεος μπορεί να μην είναι και ο καλύτερος όρος, αλλά οτιδήποτε είναι προσβλητικό για όλους τους υπόλοιπους είναι ακόμη χειρότερο κατά την γνώμη μου. Όροι σαν "λογικός" ή "bright", όχι μόνο είναι υποτιμητικοί για τους άλλους αλλά μου ακούγονται και ψωνισμένοι, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε πιο έξυπνο ούτε πιο ψαγμένο ούτε πιο ικανό από κάποιον απλά και μόνο επειδή ο άλλος είναι θρήσκος – είμαστε πολύ πιο περίπλοκα όντα. Και (επαναλαμβάνομαι αλλά το φέρνει η κουβέντα, τι να κάνω) ξέρω θρήσκους και λογικούς και έξυπνους και άθεους που είναι ανάξιοι λόγου (κατά την γνώμη μου πάντα). Οπότε εξακολουθώ να μην έχω καλύτερη πρόταση από το άθεοι :s

Εγώ πάλι τον θεωρώ xD Ή μάλλον, θεωρώ τους θεϊστές ψυχικά αρρώστους, όλους τους, χωρίς καμιά εξαίρεση, ενώ εμένα όχι, εγώ έχω άλλα ψυχολογικά προβλήματα xD

[Γιώργος]

Εγώ πάλι τον θεωρώ xD Ή μάλλον, θεωρώ τους θεϊστές ψυχικά αρρώστους, όλους τους, χωρίς καμιά εξαίρεση, ενώ εμένα όχι, εγώ έχω άλλα ψυχολογικά προβλήματα xD

Ναι, νομίζω ότι η πίστη στο θεό είναι ένα τραύμα που δημιουργείται στα παιδιά το οποίο συνήθως τους ακολουθεί στην υπόλοιπη ζωή τους. Οπότε συμφωνούμε εδώ. Και σίγουρα όλοι έχουν κάποιου είδους πρόβλημα. Δεν έχω γνωρίσει κανέναν "τέλειο". Οπότε και πάλι όλοι οι όροι όπως "λογικός" "ορθολογιστής" "bright" κλπ μου φαίνονται εντελώς ψωνισμένοι.

Πάντως εμένα με ικανοποιεί ο όρος "άθεος". Γενικά δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες στον εαυτό μου και σε κανέναν. Συνήθως δεν χρειάζεται να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου κάπως. Όταν με ρωτάνε αν πιστεύω στο θεό, στον πελαργό και οτιδήποτε άλλο απλά λέω όχι.

Προσπαθώ γενικά να περιορίζομαι στους απόλυτα αναγκαίους αυτοπροσδιορισμούς όπως το όνομά μου. Και αν δεν ήταν για πρακτικούς λόγους μάλλον δεν θα ήθελα ένα.

[Γιατρος Του Ικα]

Εγώ πάντως Γιώργο πιστεύω στον πελαργό.Έχω δεί κιόλας. :ugeek:

[Γιώργος]

Εγώ πελαργό δεν έχω δει

Σπερματοζωάρια έχω δει όμως ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ!!!!

[Άθεος]

Έχετε δει τον πελαργό που κουβάλαγε ένα γέρο και ο τελευταίος του είπε: Έλα, παραδέξου το… χαθήκαμε!

[Γιώργος]

LOOOOOOOOOOOOOOoooooooooooooooooooooo0000000000000000000OOOOOOOooooooooLZZ!

[cafeeine]

Χαιρετισμους σε όλους, καλως με βρήκατε κτλ. κτλ...

Οπως αναφέρθηκε νομίζω σε κάποιο παραπάνω μήνυμα, το πρόβλημα δεν είναι εν όλοις η πίστη σε θεούς, αλλά η ύπαρξη αμετάβλητων δογμάτων. Είναι ενδεικτικό ότι σε πολλές περιπτώσεις η προσβολή του δόγματος στοιχίζει περισσότερο στον πιστό απο την προσβολή του προσώπου του αόρατου θεού του. Οι ταραχές με τα σκίτσα του Μωάμεθ είναι τρανταχτό παράδειγμα. Αλλά το "αντιδογματισμός" είναι σιδηρόδρομος και δημιουργεί πάλι το πρόβλημα της άρνησης.

To Brights είχε σαν σκοπό να ενσωματώσει όλα τα στοιχεία που συνδέουν τους άθεους σε ενα 'θετικό' όρο, παρόμοιο με την χρηση του gay, αλλά πιστεύω ότι απέτυχε γιατί δείχνει τάσεις αλαζονείας και πολλοί δεν θέλουν να το υιοθετήσουν.

Είχα πρόσφατα μια συζήτηση με ενα παλληκάρι στο youtube, το οποίο προσπαθούσε να με πείσει ότι ως αθεος (atheist) επρεπε να εκπληρώνω όλες τις ερμηνείες που είχε το λέξικό του στο συγκεκριμένο λήμμα. Εγώ του εξήγησα ότι όταν λέω ότι είμαι 'αθεος', αναφέρομαι στο ότι δεν δεχομαι την ύπαρξη τουλάχιστον όσων θεών μου έχουν περιγράψει. Αν δεν του κάνει ο ορισμός μου, ας με πει 'καφεινικο', όπου α 'καφεινισμος' όριζεται ώς ο αθεισμος παραπάνω και ας πει τα επιχειρηματά του έναντι του 'καφεινισμου' μου.

Το συμπέρασμα είναι οτι δεν έχει σημασία ποιον όρο χρησιμοποιούμε, αλλά τι εννοούμε με αυτόν.

Προσωπικά έχω δεχτει ότι δεν προκειται να βρεθει ένας όρος για να με περιγράψει στο θέμα αυτό, και αλλού αναφέρομαι στον εαυτό μου ως άθεο, αλλού ως σκεπτικιστή, αλλού ώς αγνωστικιστή, εκκοσμικευτή, αντιθρησκο, αντιδογματιστή... αλλά συνήθως δεν αναφέρομαι καθόλου, και αφήνω τα επιχειρήματά και τις θέσει μου να με χαρακτηρίσουν.

Δεν είμαστε θρησκεία, ούτε σωματειο. Δεν χρειάζεται να χαρακτηριζόμαστε ως ένα.