forum.atheia.gr

Επιχείρημα σχετικό με σύγκριση ζημιάς δεν υφίσταται όσο είναι ασαφής ο όρος ζημιά.
Επίσης να αναφέρω κάτι που πέρασε στα ψιλά:

Η συμμετοχή στα μαθήματα στο Σάμερχιλ είναι προαιρετική.
Είναι καθαρά επιλογή του ίδιου του μαθητή να συμμετάσχει, γεγονός που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στην απόδοση των μαθητών του όσον αφορά το συμβατικό αντικείμενο της εκπαίδευσης, την απόκτηση γνώσης.

egore έγραψε:Επιχείρημα σχετικό με σύγκριση ζημιάς δεν υφίσταται όσο είναι ασαφής ο όρος ζημιά.

«Ζημία» δε σημαίνει πολλά πράγματα. Όπως τόνισα, όμως, η παρατήρησή μου αφορά το επιχείρημα εν γένει.

διαβασα ολες της σελιδες και απαντηση σωστη δεν βρηκα.χρειαζομαι μια απαντηση απο καποιον γνωστη των πραγματων για ενα παιδι 6 ετων που εχασε τον πατερα του. παρακαλω μονο απαντηση η συμβουλη για το θεμα. ευχαριστω πολυ.

Αφού είσαι χριστιανός και σε απογοήτευσαν οι 8 άθεες σελίδες, που μια χαρά συμβουλές έχουν μέσα παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει λόγος να ζητάς επιπλέον απαντήσεις. Εγώ λέω να πούμε στο παιδάκι ότι κατά πάσα πιθανότητα ο πατέρας του θα πάει στην κόλαση, είναι πολύ πιο χριστιανικό, ρεαλιστικό και πιθανό δεδομένου ότι η οδός της απωλείας είναι φαρδιά.

Αλλά ΟΚ, ας μην είμαι τόσο επιθετικός. Πες μου γιατί δε σου κάνουν αυτά:

patroklos έγραψε:

sfougarisb έγραψε:Του είπα ότι υπάρχει τώρα μόνο στο μυαλό και τις αναμνήσεις όλων αυτόν που τον είχαν γνωρίσει και αγαπήσει, και θα συνεχίσει να ζει εκεί για όσο καιρό εμείς τον θυμόμαστε και κάνουμε όλα τα καλά πράγματα θα ήθελε να κάνουμε.
Ο μικρός ήταν μια χαρά με την εξήγηση αυτή, και δεν πολυαναφέρθηκε το θέμα ξανά. Ακολούθησα την ίδια τακτική και με μερικά ακόμα πιτσιρίκια και τα αποτελέσματα ήταν θετικά.

+1

και επιπλεον αν θες του εξηγεις πως διαλυθηκαν τα μορια του και εχουν γινει τα εντομα τα ζωα τα λουλουδια και τα δενδρα που βλεπει γυρω του. η ζωη συνεχιζει. αγάπα την ηταν καποτε ο παππους μας και θα γινει το εγγόνι μας.

Ευθύμης έγραψε:Αφού είσαι χριστιανός και σε απογοήτευσαν οι 8 άθεες σελίδες, που μια χαρά συμβουλές έχουν μέσα παρεμπιπτόντως, δεν υπάρχει λόγος να ζητάς επιπλέον απαντήσεις. Εγώ λέω να πούμε στο παιδάκι ότι κατά πάσα πιθανότητα ο πατέρας του θα πάει στην κόλαση, είναι πολύ πιο χριστιανικό, ρεαλιστικό και πιθανό δεδομένου ότι η οδός της απωλείας είναι φαρδιά.

Αλλά ΟΚ, ας μην είμαι τόσο επιθετικός. Πες μου γιατί δε σου κάνουν αυτά:

patroklos έγραψε:

sfougarisb έγραψε:Του είπα ότι υπάρχει τώρα μόνο στο μυαλό και τις αναμνήσεις όλων αυτόν που τον είχαν γνωρίσει και αγαπήσει, και θα συνεχίσει να ζει εκεί για όσο καιρό εμείς τον θυμόμαστε και κάνουμε όλα τα καλά πράγματα θα ήθελε να κάνουμε.
Ο μικρός ήταν μια χαρά με την εξήγηση αυτή, και δεν πολυαναφέρθηκε το θέμα ξανά. Ακολούθησα την ίδια τακτική και με μερικά ακόμα πιτσιρίκια και τα αποτελέσματα ήταν θετικά.

+1

και επιπλεον αν θες του εξηγεις πως διαλυθηκαν τα μορια του και εχουν γινει τα εντομα τα ζωα τα λουλουδια και τα δενδρα που βλεπει γυρω του. η ζωη συνεχιζει. αγάπα την ηταν καποτε ο παππους μας και θα γινει το εγγόνι μας.

θελω απαντηση απο ψυχολογο η παιδοψυχολογο,θελω απαντηση υπευθυνη οχι της πλακας.τα υπολοιπα για το τι ειμαι αλλη φορα.

Ε πήγαινε σε παιδοψυχολόγο τότε, από ανώνυμες περσόνες του διαδικτύου περιμένεις απαντήσεις; Ρε τι άλλο θα διαβάσουμε εδώ μέσα... Εδώ γίνεται συζήτηση, όχι ιατρική γνωμάτευση.

Ευθύμης έγραψε:Ε πήγαινε σε παιδοψυχολόγο τότε, από ανώνυμες περσόνες του διαδικτύου περιμένεις απαντήσεις; Ρε τι άλλο θα διαβάσουμε εδώ μέσα... Εδώ γίνεται συζήτηση, όχι ιατρική γνωμάτευση.

ισως να υπηρχε καποιος και να ρωτουσα.τελος παντων. για να παω δεν μπωρο γιατι δεν εχω ουτε για ψωμι αντιθετα με σενα που πρεπει να το φυσας το χρημα.να εισαι καλα για την εχθρικη σου σταση.

Πουλα τον υπολογιστη ή το κινητο που χρησιμοποιεις για να συνδεθεις εδω ή σταματα να πηγαινεις στο ιντερνετ καφε ή απευθυνσου στο γενναιοδωρο φιλο που σου δανειζει τον υπολογιστη του. Αν θες βοηθεια απο καποιους, μην απαξιωνεις τη συζητηση τους και κυριως μην πετας αστηρικτες κατινιστικες σποντες. Ας ασχοληθει κανενας αλλος αν δε βαριεται, εγω εχω να κανω βουτια στο θησαυροφυλακιο μου.

Λυπάμαι που βλέπω μια τέτοια αντιπαράθεση εδώ μέσα.

Ιδίως λυπάμαι που βλέπω τόση ένταση από σένα, Ευθύμη.

atlanda dog, δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος ψυχολόγος ή άλλος ειδικός στο φόρουμ, απ' όσο θυμάμαι.
Αλλά κι αν υπάρχει, αμφιβάλλω ότι θα παρακολουθεί τόσο τακτικά το συγκεκριμένο νήμα
Αν πραγματικά θες να μιλήσεις σε ειδικό, ίσως μπορείς να βρεις κάποιο φόρουμ με συναφή θέματα, ή κάποια σχετική ιστοσελίδα. Ορισμένοι ψυχολόγοι δίνουν δωρεάν συμβουλές προκειμένου για γενικά θέματα όπως αυτό που ρωτάς.
Επίσης υπάρχουν φόρα με πιο σχετικές συζητήσεις, όπως το parents.gr, όπου θα έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεις αυτό που ζητάς.

θα υποστηριξω τον ευθημη σε αυτο το θεμα γιατι το τοπικ εχει 8 σελιδες για το θεμα και ο αλλος ο κυριος ζηταει την γνωμη ψυχολογου ε νομιζω οτι σε ενα φορουμ απαντανε οποιοι νομιζουν οτι ξερουν μια απαντηση εγω δεν ξερω δεν μιλαω αλλος ξερει μιλαει

AoratiMelani έγραψε:Λυπάμαι που βλέπω μια τέτοια αντιπαράθεση εδώ μέσα.

Ιδίως λυπάμαι που βλέπω τόση ένταση από σένα, Ευθύμη.

atlanda dog, δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος ψυχολόγος ή άλλος ειδικός στο φόρουμ, απ' όσο θυμάμαι.
Αλλά κι αν υπάρχει, αμφιβάλλω ότι θα παρακολουθεί τόσο τακτικά το συγκεκριμένο νήμα
Αν πραγματικά θες να μιλήσεις σε ειδικό, ίσως μπορείς να βρεις κάποιο φόρουμ με συναφή θέματα, ή κάποια σχετική ιστοσελίδα. Ορισμένοι ψυχολόγοι δίνουν δωρεάν συμβουλές προκειμένου για γενικά θέματα όπως αυτό που ρωτάς.
Επίσης υπάρχουν φόρα με πιο σχετικές συζητήσεις, όπως το parents.gr, όπου θα έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεις αυτό που ζητάς.

απο την πρωτη στιγμη που ηρθα στο φορουμ σας το ειπα οτι μου αρεσε επειδη εχει πολυ μορφομενα ατομα αντιθετα απο μενα που ειμαι αγραμματος.σκεφτικα οτι ισως ειχε και καποιον ψυχολογο για να βοηθειση .σε ευχαριστω πολυ και εσενα και οσους γραψανε στης 8 σελιδες του νηματος.

atlanda-dog1 έγραψε:

AoratiMelani έγραψε:Λυπάμαι που βλέπω μια τέτοια αντιπαράθεση εδώ μέσα.

Ιδίως λυπάμαι που βλέπω τόση ένταση από σένα, Ευθύμη.

atlanda dog, δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος ψυχολόγος ή άλλος ειδικός στο φόρουμ, απ' όσο θυμάμαι.
Αλλά κι αν υπάρχει, αμφιβάλλω ότι θα παρακολουθεί τόσο τακτικά το συγκεκριμένο νήμα
Αν πραγματικά θες να μιλήσεις σε ειδικό, ίσως μπορείς να βρεις κάποιο φόρουμ με συναφή θέματα, ή κάποια σχετική ιστοσελίδα. Ορισμένοι ψυχολόγοι δίνουν δωρεάν συμβουλές προκειμένου για γενικά θέματα όπως αυτό που ρωτάς.
Επίσης υπάρχουν φόρα με πιο σχετικές συζητήσεις, όπως το parents.gr, όπου θα έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεις αυτό που ζητάς.

απο την πρωτη στιγμη που ηρθα στο φορουμ σας το ειπα οτι μου αρεσε επειδη εχει πολυ μορφομενα ατομα αντιθετα απο μενα που ειμαι αγραμματος.σκεφτικα οτι ισως ειχε και καποιον ψυχολογο για να βοηθειση .σε ευχαριστω πολυ και εσενα και οσους γραψανε στης 8 σελιδες του νηματος.

Για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου.
Πράγματι ο Ευθύμης έδειξε κάποια ένταση, αλλα
Ρε παιδιά έχουμε δει πολλά κακόβουλα πράγματα από εξαποδώ στο φόρουμ.
Σαν να μην είναι τόσο αγράμματος ο αγράμματος, τα λάθη που κανει μου φαίνονται εσκεμμένα.
Μακάρι να είμαι λάθος και να μην είναι έτσι, αλλα νομίζω ότι και ο Ευθύμης κάτι τέτοιο μυρίστηκε, απλά αυτός αντέδρασε πρώτος.
Αν δεν είναι έτσι είσαι καλοδεχούμενος και να μας συμπαθάς atlanda-dog1

epicourosan έγραψε:

atlanda-dog1 έγραψε:

AoratiMelani έγραψε:

πριν απο 2 χρονια που ηρθα ειχα παλι το ιδιο προβλημα απο αλλον κουτοπονηρο που με ελεγε τρολ.δεν πειραξα κανενα σας ,απλα μπαινω διαβαζω γιατι εχει ατομα πολυ μορφομενα μαθενω καποια πραγματα και φευγω.αν αυτο σας πειραζη πεστε το μου να φυγω και να μην ξαναμπω εδω.

τελικα σημερα το πρωϊ που ξαναρωτησε το παιδι για τον πατερα του[ 22 μερες ρωτουσε που ειναι] η μητερα του του ειπε οτι πεθανε, ετσι ξερα.απο εκεινη την ωρα κλαιει και θελη να τον πανε στον ταφο.να το ξεκαθαρισω ,δεν ηταν προβλημα αθεου η χριστιανου αλλα τοσον ατομων ασχετον με τετοια κατασταση.απλα ηθελα συμβουλες και βοηθεια απο καποιον που ηξερε ισως καποια πραγματα.και παλι ευχαριστω για της 8 σελιδες που γραψατε και εγω της διαβασα.

ίσως είναι λίγο αργά τώρα ...αλλά χωρίς να είμαι ο ειδικός , στις ημέρες μας , τα κινούμενα σχέδια , οι ειδήσεις , οι ταινίες ,τα video games εμπεριέχουν το στοιχείο του θανάτου καθημερινά και έντονα προβεβλημένο όπου και αν κοιτάξεις ... Βέβαια πέρα αυτού του παράγοντα , οι αληθινές σχέσεις, βασίζονται στην αγάπη και όχι στις εικόνες ή στα λόγια ως υποκατάστατα αυτής ...και αν προσπαθήσουμε να του το εξηγήσουμε λογικά,δεν είναι σίγουρο ο,τι θα καταλάβει όπως εμείς ...ίσως ανάλογα τη περίπτωση θα ήταν καλύτερο να υπάρξει μια προσέγγιση σύμφωνα με το, τι θεωρεί το παιδί με τη λέξη θάνατος ,μακρινό ταξίδι... μάλλον στα αρκετά ευαίσθητα παιδιά μια ωμή αλήθεια περί θανάτου ,μπορεί να είναι εμπόδιο για την ομαλή πορεία της κοινωνικοποίησης τους μέχρι την εφηβική ηλικία ...

Αν σκεφτούμε ο,τι σε ένα παιδικό μυαλό κυριαρχεί η εξερεύνηση μέσω του παιχνιδιού ,σίγουρα θα θελήσει αργά ή γρήγορα να μάθει περισσότερα ...μήπως λοιπόν είναι καλύτερα να πάμε με τα νερά του αργά αργά ,με τη μισή αλήθεια στην αρχή μαζί με μισό ψέμα ; Όντως είναι μια πολύ δύσκολη απάντηση να δοθεί !

Δεν κατανοώ ποιο είναι το όφελος από το να αποκρύπτει το γεγονός του θανάτου. (αντιλαμβάνομαι το ότι υπάρχει ένα προσωρινό, όπως αναβολή του «δράματος» ώστε να μην συμπέσει με το προσωπικό) αλλά τελικά αυτό που κερδίζεις είναι ότι το παιδί νιώθει ότι το άφησαν απ έξω. Τώρα θέλει να πάει και το ίδιο στον τάφο κλπ. Επίσης κλονίζεται και η εμπιστοσύνη, τόσο προς τον εναπομείναντα γονέα, τόσο και προς τον εαυτό του καθώς νιώθει ότι δεν ανταποκρίνεται στις περιστάσεις.

Το να αποκρύψεις μια προσωρινή κατάσταση, πες πάει έρχεται, αν όλα πάνε καλά θα επιστρέψει σπίτι και όλα οκ. Αλλά το να λες 22 ημέρες ψέμματα; τι θα γινόταν τελικά, ανάσταση; θα το μάθαινε, με τον κακό τρόπο.

Πριν 2 χρονια πεθανε ο πολυαγαπημενος μας παππους και πατερας μου, του οποιου η απουσια ηταν εμφανεστατη μιας και ζουμε στο ιδιο κτιριο. Τα παιδια μου ηταν τοτε 4 και 5 χρονων.

Στην αρχη τους εξηγησα οτι ο παππους πηγε στον ουρανο, οτι μας βλεπει και μας ακουει απο εκει αλλα εμεις δεν μπορουμε να τον δουμε. Μαλιστα λεγαμε οτι εγινε αστερακι. Μεγα λαθος.

Με αφορμη καποια σχολια του γιου μου : Πως χωρεσε να βγει απο το παραθυρο; Αν ο παππους μπορει να πεταει θελω να πεθανω κι εγω για να πεταξω. Το πνευμα του πηγε στον ουρανο αλλα το μπεζ (σαρκα) τι εγινε;...........αποφασισα εστω και καθυστερημενα να τους πω την αληθεια. Ο παππους πεθανε, δε μας βλεπει, δεν μας ακουει (σαν τον Μεγαλο Αδελφο) απλα ζει μεσα απο τις αναμνησεις, τις φωτογραφιες, ζει στην καρδια μας γιατι συνεχιζουμε να τον αγαπαμε ακομη κι αν δεν ειναι εδω. Δεν εκρυψα τη θλιψη μου ποτε και οταν με ρωτουσαν γιατι κλαιω τους ελεγα οτι το να λυπασαι ειναι και αυτο ενα συναισθημα που νιωθουν οι ανθρωποι. Ο πονος που νιωθουμε γιατι δε θα τον ξαναδουμε θα περασει με τον καιρο, οπως οταν πεφτουμε και κανουμε πληγη. Οταν κλαιμε ανακουφιζομαστε και μετα νιωθουμε καλυτερα.

Ο γιος μου με ρωτησε γιατι τους ειπα ψεματα στην αρχη και του απαντησα οτι το εκανα, κακως, γιατι νομιζα οτι θα τρομαξουν. Μου ειπε τοτε οτι πιο πολυ τον τρομαζει να υπαρχουν πνευματα γιατι ειναι σαν φαντασματα.

Πιστευω οτι τα παιδια εχουν πολυ καλυτερους μηχανισμους αμυνας, ξεχνιουνται πιο ευκολα λογω της εμφυτης ανεμελιας τους.
Οσον αφορα το παιδακι που αναφερεις atlanda-dog1, νομιζω οτι ηταν λαθος να του αποκρυπτουν την αληθεια τοσο καιρο. Η αβεβαιοτητα ειναι χειροτερη απο μια δυσαρεστη αληθεια. Ποσο μαλιστα οταν ψυχανεμιζεται οτι κατι δεν παει καλα. Η μαμα κλαιει, ειναι μελαγχολικη, ειναι διαφορετικη.

Ελπιζω να μη φοραει μαυρα, τουλαχιστον μεσα στο σπιτι. Ποτε μου δεν μπορεσα να καταλαβω αυτη τη σαδομαζοχιστικη συνηθεια, αλλα προφανως παει πακετο με την θρηκευτικη πιστη που θελει να υποφερουμε.

Θυμαμαι οταν η δικη μου μαμα φορουσε μαυρα για τον πατερα της, ποσο πολυ μου κακοφαινοταν που την παρακαλουσα να βαλει χρωματιστα ρουχα. Τα μαυρα, το μονο που κανουν ειναι να σε σωζουν απο τα πικροχολα σχολια των κολλημενων. Τα φορας για να δηλωνεις δημοσιως το πενθος, για να σου υπενθυμιζουν το πενθος και οχι την απωλεια που ετσι κι αλλιως βιωνεις.

Τα παραμύθια περί αθάνατης ψυχής των νεκρών τα λένε οι θρήσκοι κυρίως, με σκοπό να προστατέψουν τα παιδιά από τη θλίψη της απώλειας, αλλά στην πραγματικότητα τα λένε για να μην χρειαστεί να απαντήσουν "δεν ξέρω". (λες και τα παιδιά περιμένουν να τα ξέρεις όλα)

Για τα παιδιά είναι απλά τα πράγματα.
Για τους ενήλικες που δεν αντέχουν τις αλλαγές είναι τα δύσκολα.

apeleytheros έγραψε:Δεν κατανοώ ποιο είναι το όφελος από το να αποκρύπτει το γεγονός του θανάτου. (αντιλαμβάνομαι το ότι υπάρχει ένα προσωρινό, όπως αναβολή του «δράματος» ώστε να μην συμπέσει με το προσωπικό) αλλά τελικά αυτό που κερδίζεις είναι ότι το παιδί νιώθει ότι το άφησαν απ έξω. Τώρα θέλει να πάει και το ίδιο στον τάφο κλπ. Επίσης κλονίζεται και η εμπιστοσύνη, τόσο προς τον εναπομείναντα γονέα, τόσο και προς τον εαυτό του καθώς νιώθει ότι δεν ανταποκρίνεται στις περιστάσεις.

Το να αποκρύψεις μια προσωρινή κατάσταση, πες πάει έρχεται, αν όλα πάνε καλά θα επιστρέψει σπίτι και όλα οκ. Αλλά το να λες 22 ημέρες ψέμματα; τι θα γινόταν τελικά, ανάσταση; θα το μάθαινε, με τον κακό τρόπο.

Όντως η σταδιακή αποκάλυψη του γεγονότος, όπως Είναι, εντός λίγων ημερών και ίσως με κάποιο παράλληλο παράδειγμα από τη φύση, να είναι η καλύτερη εξήγηση ...όπως τα πράσινα φύλλα των δέντρων σταδιακά, ξεραίνονται και ξαπλώνουν στο χώμα ... κάπως έτσι και οι άνθρωποι, και ολόκληρη η φύση, αυτή είναι διαδικασία που συμβαίνει αληθινά... έτσι θα είναι καλύτερα νομίζω, η αλήθεια πάντα ελευθερώνει από τα δεσμά του φόβου και των εξαρτήσεων του νου, από φανταστικές επινοήσεις και λάθος συμπεράσματα ... !