Ποιός είναι ο σκοπός και το τέρμα ενός άθεου;

[patroklos]

Νομίζω πως ο Πιστός εννοεί κάποιο υπερβατικό σκοπό.
Η ερώτηση φαντάζομαι σχετίζεται με το σκοπό της ύπαρξής μας ως άνθρωποι, πότε θεωρούμε ότι έχουμε εκτελέσει το σκοπό μας ως υπάρξεις και πως διαφοροποιείται ο σκοπός μας μιας και είμαστε άθεοι.

Η Πανανθρώπινη γονιδιακή ταυτότητα του ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΓΩΙΣΤΗ
αποτελεί ικανό ποσό υπέρβασης σε άτομα ελεύθερα εθελοτυφλίας και παραμύθας.

Η μονη διαφοροποίησή μας από άλλα εμβια όντα έχει να κάνει με την αντίληψη, την (αυτο)συνειδητότητα και την έκφρασή της

Επομένως, αν είναι να θέσουμε (ακαδημαικά) σκοπούς και στόχους στην χρονική μας ενσυνείδητη διάρκεια
τότε καλύπτονται αδιαφοροποίητα για όλους τους ανθρώπους από εκφράσεις σαν

-γνωθισεαυτόν
-"αφύπνιση"
-υπερσυνειδητότητα
-αναγνώριση, αποδοχή και ευθυγράμμιση ενστίκτων, ορμών, λογικής και ενσυναισθηματισμού σε μια λειτουργική αρμονία


αλλά, πρακτικά

! ΧΑΙΡΕ ! μειδιωμεν καθοδον

οσον ζης φαινου
μηδεν όλως συ λυπου
προς ολιγον εστι το ζην
το τελος ο χρονος απαιτει


ο θνητός εραστής
για κολόχαρτο εχει την θεολογία με όλες τις γραφές της

η γυναίκα-μητέρα
για σερβιεττα έχει κάθε δόγμα "καθοδήγησης"

[Comte de Toulouse]

Η άποψή μου.
Σύμφωνα απο έχω καταλάβει μέχρι τώρα είναι η αναζήτηση της ύπαρξης του Θεού και το τέρμα είναι η ανέβρεσή Του.

Ο κάθε πιστός που έχει φάει την φόλα του χριστιανικού παραμυθιού, νιώθει ότι έχει ένα σκοπό και ένα τέρμα που σχετίζονται με την πίστη του.
Ο άθεος δεν έχει τετοιες μεταφυσικές αγωνίες. Γνωρίζει ότι εδώ γεννιέται και πεθαίνει, και αν είναι καλλιεργημένος και συνειδητοποιημένος, προσπαθεί να ζει με μοττο το "Δεν κάνω ότι δεν μου αρέσει να μου κάνουν" και προσπαθεί όπως είπε και ο συνάδελφος να αφήσει ένα καλύτερο κόσμο για τα παιδιά του.

Νομίζω όλα τα άλλα περί άθεης και ανεκτικής κλπ κοινωνιας έπονται.

Ο,τι πεις...

[tasos_didymoteicho]

Καλέ μου άνθρωπε, δεν έχω κανέναν απολύτως σκοπό. Σκοπούς να πας να βρεις σε κανένα forum θρησκευόμενων, μορμόνων, μαρτύρων του Ιεχωβά κ.λπ. Δε θέλουμε ούτε λεφτά, ούτε εξουσία, ούτε κατακτητικούς πολέμους, ούτε ιερές εξετάσεις για να κάψουμε καμιά "μάγισσα" ή να βασανίσουμε κάθε αλλόθρησκο (και όχι μόνο), ούτε να διώξουμε κανένα λαό από τα από αιώνες κυριαρχικά του εδάφη, επειδή μας τα είχε τάξει, σύμφωνα με τις προφητείες μας, κάποιος θεός μας. Είμαστε άσκοποι. Καληνύχτα.

[dracumelenios]

Η άποψή μου.
Σύμφωνα απο έχω καταλάβει μέχρι τώρα είναι η αναζήτηση της ύπαρξης του Θεού και το τέρμα είναι η ανέβρεσή Του.
Νομίζω όλα τα άλλα περί άθεης και ανεκτικής κλπ κοινωνιας έπονται.

Μου φαίνεται φίλε Πιστέ πως άθελα σου κάνεις την συνηθισμενη παρανόηση να θεωρείς ότι ο αθεισμός είναι κάποια φιλοσοφια ή ιδεολογία που την ασπάζονται οι άθεοι και μετά λειτουργούν σύμφωνα με τα διδάγματα και τους κανόνες της. Δεν είναι όμως καθόλου έτσι τα πράγματα γιατί ο αθεισμός δεν είναι τίποτα τόσο βαρύγδουπο, είναι κάτι πολύ πιο απλό, δηλαδή η έλλειψη πίστης κάποιου ανθρώπου σε θεούς και τίποτα παραπάνω.

Οι πιστοί συνήθως δεν αντιλαμβάνονται ότι όσοι είναι άθεοι δεν είναι επί σκοπώ αλλά παρεπιπτόντως. Το να μην πιστεύεις στο θεό δεν σου δίνει κάποιο σκοπό ή κάποια επιδίωξη, όπως ακριβώς δεν σου δίνει σκοπό και επιδίωξη το να μην είσαι φιλοτελιστής ή να μην διαβάζεις εφημερίδες για παράδειγμα, και γενικά δεν μπορεί να χαρακτηρίζεσαι από κάτι που ΔΕΝ πιστεύεις ή κάτι που ΔΕΝ κάνεις.

Εσυ θεωρείς ότι το να ΜΗΝ πιστεύεις π.χ. στο θεό Βίσνου (όπως το 99.99% των ανθρώπων) μπορεί να ειπωθεί ότι αποτελεί κάποιου είδους δραστηριότητα? επιδίωξη? σκοπιμότητα? Μπορούμε ποτέ να πούμε ότι τα δισεκαττομύρια των Α-Βισνουιστών έχουν τελικό σκόπο την αναζήτηση του Βισνου η την ανευρεσή Του?

[SinneR]

για τους άθεους δέν υπάρχει κάποιο τέρμα απο το τέρμα το ίδιο, και μετά το τίποτα.
δέν ξέρω, αλλα όλο αυτό μου φαίνετε τελείως παράλογο. πώς γίνετε όλα όσα αποκτούμε σε αυτήν την ζωή, γνώσεις εμπειρίες πρόοδος να πηγαίνουν χαμένα..
τότε ποιό το νόημα να ζεί κανείς; ποιό το νόημα να είναι κάποιος άθεος;

η στάση αυτή του απόλυτου θανάτου, δέν φανερώνει μόνο απουσία πίστης σε κάποιο θεό(λογικό για κάποιον άθεο) αλλα φανερώνει έλλειψη πίστης στον ίδιο μας τον εαυτό.

οταν εξαφανίζεται το όραμα η ελπίδα και η θέληση για ζωή, τότε τί μένει σε έναν άνθρωπο..

[RaspK]

για τους άθεους δέν υπάρχει κάποιο τέρμα απο το τέρμα το ίδιο, και μετά το τίποτα.
δέν ξέρω, αλλα όλο αυτό μου φαίνετε τελείως παράλογο. πώς γίνετε όλα όσα αποκτούμε σε αυτήν την ζωή, γνώσεις εμπειρίες πρόοδος να πηγαίνουν χαμένα..
τότε ποιό το νόημα να ζεί κανείς; ποιό το νόημα να είναι κάποιος άθεος;

η στάση αυτή του απόλυτου θανάτου, δέν φανερώνει μόνο απουσία πίστης σε κάποιο θεό(λογικό για κάποιον άθεο) αλλα φανερώνει έλλειψη πίστης στον ίδιο μας τον εαυτό.

οταν εξαφανίζεται το όραμα η ελπίδα και η θέληση για ζωή, τότε τί μένει σε έναν άνθρωπο..

Χρησιμοποιείς πολύ απελεύθερα την έννοια της λογικής, νομίζω...

Ας πιάσουμε την πρώτη περίοδό σου, όμως: η έννοια ότι το «τέρμα» (δηλαδή, ο θάνατος) είναι και οριστικό δεν είναι κάτι που απαντάται αποκλειστικά και μόνο στους άθεους. Μάλιστα, πολλές παραλλαγές αυτής της ιδέας υπάρχουν και σε πάρα πολλές θρησκείες, με πιο ενδιαφέρουσα την περίπτωση που η πλέον απευκταία περίπτωση είναι το να μην καταλήξεις (βλέπε Nirvana).

Συνεχίζοντας, η δήλωση ότι σου φαίνεται κάτι τέτοιο τελείως παράλογο είναι, κυριολεκτικά, τελείως αστήρικτη. Πρόκειται για κλασσικό πρόβλημα, όπου η δική σου συναισθηματική αντίδραση παρουσιάζεται ως το λογικό, και ό,τι δε συμπίπτει με αυτήν παρουσιάζεται ως παράλογο. Δηλαδή, τί, οφείλει το σύμπαν να διατηρούνται κάπως οι γνώσεις σου; Ή μήπως αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μία αβάσιμη σκοπιά, όπου εγωιστικά το έμβιο ον τοποθετεί εαυτόν ως το σκοπό όλων;

Το περί έλλειψης πίστης σ' εμάς είναι τόσο «ξεκάρφωτο» που δεν ξέρω καν τι να πω.

[apeleytheros]

Η αντιμετώπιση σου είναι εντελώς εγωιστική. Για τον εαυτό σου δεν έχεις κανένα νόημα όταν πεθάνεις, όπως δεν είχες και πρίν γεννηθείς. Μπορείς να αξιοποιήσεις το χρόνο σου στη Γη για να αφήσεις το «αποτύπωμα» σου στους ανθρώπους που θα μείνουν πίσω, παιδιά συγγενείς μαθητές συνεργάτες ότι έχει ο κάθε ένας.

Επίσης, τι νόημα έχει η τελεολογική συζήτηση για το πώς πεθαίνει κανείς; Η συζήτηση είναι για το αν υπάρχει θεός. Εκτός αν η θέση σου είναι ότι «επειδή μας αρέσει, υπάρχει».

Ναί, η ιστοριούλα προσφέρει μια ανακούφιση για το τι μέλλει γενέσθαι, αλλά για σκέψου το ενδεχόμενο να ξοδέψεις την μοναδική σου ζωή κάνοντας θυσίες για κάτι που κατά πάσα πιθανότητα δεν υπάρχει; Η μόνη στιγμή που θα νιώσεις ικανοποιημένος από τη ζωή σου ίσως είναι η στιγμές που θα «αφήνεις τον μάταιο τούτο κόσμο», και αυτό προϋποθέτοντας ότι έζησες μια όντως ενάρετη & ειλικρινή ζωή, γιατί αλλιώς οι ενοχές και ο φόβος για το καθαρτήριο θα 'ναι χειρότερα από το καθαρτήριο το ίδιο.

Ο άθεος ζει και πεθαίνει μέσα στην γαλήνη, με την ίδια γαλήνη που πέφτει για ύπνο κάθε βράδυ αλλά απαλλαγμένος από το άγχος της αυριανής μέρας. Δεν ανησυχούμε μήπως πεθάνουμε σε κανένα ατύχημα ακοινώνητοι και βασανιζόμαστε για μια αιωνιότητα thereafter.. (Ίσως να ανησυχούμε για κάποια που αφήνουμε πίσω μας, αλλά ας είναι καλά οι ασφαλιστικές για αυτό).

[apeleytheros]

Βασικά, μήπως θα ήθελες να απαντήσεις τι νόημα έχει η ζωή ενός πιστού;

Τι κατάλαβες που έζησες; Ο μόνος λόγος σου ύπαρξης σου είναι να «ελεγχθείς» στο αν είσαι αρκετά καλός ακόλουθος κάποιων οδηγιών, και μετά την «εξέταση» πας κόλαση η παράδεισο. Ειλικρινά, τι επιλογές προσωπικές έχεις; (Ναι θα διαλέξεις μοναστήρι...) Έχεις μια λίστα με οδηγίες που πρέπει να τις ακολουθείς. Τις ακολούθησες; έχει καλώς. Τις αγνόησες; καίγεσαι.

[sfougarisb]

Αγαπητέ Sinner,

με ποια μέθοδο / λογική διεργασία, το να πιστέψω σε κάτι που δεν υπάρχει θα δώσει υψηλότερη αξία στην ζωή μου?

Δεν είναι καλύτερα να γνωρίζω το ότι αυτό είναι το τέρμα, και να προσπαθήσω να κάνω καλύτερη τη ζωή μου, των ανθρώπων γύρω μου, και των παιδιών μου από αυτή που είχα εγώ?

Και να το προσπαθήσω να το κάνω αυτό με ορθολογικά κριτήρια και βάση αρχών που είναι οικουμενικές και δεν ορίζονται ή περιορίζονται από τη γεωγραφική εξάπλωση / επικρατούσα θρησκεία του μέρους στο οποίο γεννήθηκα?

Τώρα που χάρη στον ορθολογισμό και την επιστημονική μέθοδο έχουμε κατακτήσει τόσα πολλά, γιατί να είμαστε δέσμιοι της άγνοιας και των προκαταλήψεων της εποχής του χαλκού (και ακόμα ποιο παλιά)?

[SinneR]

Βασικά, μήπως θα ήθελες να απαντήσεις τι νόημα έχει η ζωή ενός πιστού;

Τι κατάλαβες που έζησες; Ο μόνος λόγος σου ύπαρξης σου είναι να «ελεγχθείς» στο αν είσαι αρκετά καλός ακόλουθος κάποιων οδηγιών, και μετά την «εξέταση» πας κόλαση η παράδεισο. Ειλικρινά, τι επιλογές προσωπικές έχεις; (Ναι θα διαλέξεις μοναστήρι...) Έχεις μια λίστα με οδηγίες που πρέπει να τις ακολουθείς. Τις ακολούθησες; έχει καλώς. Τις αγνόησες; καίγεσαι.

εχεις σχηματίσει λάθος εικόνα για όσους πιστεύουν στον θεό. κανείς δέν του αρέσει να ελέγχετε, και υπάρχουν πολλές επιλογές για να ζήσεις την ζωή εκτός απο το να πάς σε μοναστήρι.

το τί νόημα έχει η ζωή ενός πιστού, δέν διαφέρει απο το νόημα ζωής ενός αθέου. απλώς ο 2ος αρνήθηκε την ύπαρξη νοήματος.

η ζωή ενός ανθρώπου λοιπών(γενικά) είναι να ζούν και να αναπτύσσουν τον εαυτό τους και το έιναι τους. να ανακαλύπτουν συνεχώς νέες δυνατότητες νέες προοπτικές, να αφομοιώνουν τα ιδανικά και τις αξίες στον ίδιο τους τον εαυτό, έτσι ωστε να μοιάσουν και να πλησιάσουν το θείο.
και για να πλησιάσεις το θείο, δεν αρκεί να πιστεύεις σε αυτό, το βασικό είναι να προσπαθείς να το αφομοιώσεις.

έτσι δέν σταματάς ποτέ να αναζητάς το καλύτερο και να ανεβαίνεις σκαλί σκαλί και όσο ανεβαίνεις να βλέπεις ακόμα πιο ψηλα, και ταυτόχρονα να βλέπεις οτι ακόμα είσαι στην βάση της πυραμίδας.

οταν σταματήσουμε να ελπίζουμε, και να γινόμαστε καλλίτεροι, τότε θα έρθει ο πραγματικός θάνατος. ο θάνατος της πνευματικής στασιμότητας και παρακμής.

με ποια μέθοδο / λογική διεργασία, το να πιστέψω σε κάτι που δεν υπάρχει θα δώσει υψηλότερη αξία στην ζωή μου?

διαφωνούμε φίλε μου στην ρίζα. εσύ πιστεύεις οτι 99% κάτι δέν υπάρχει,και εγώ 99% οτι υπάρχει.

[patroklos]

δέν ξέρω, αλλα όλο αυτό μου φαίνετε τελείως παράλογο. όλα όσα αποκτούμε σε αυτήν την ζωή πηγαίνουν χαμένα.. ποιό το νόημα να ζεί κανείς; η στάση αυτή του απόλυτου θανάτου, φανερώνει έλλειψη πίστης στον ίδιο μας τον εαυτό. οταν εξαφανίζεται το όραμα η ελπίδα και η θέληση για ζωή, τότε τί μένει σε έναν άνθρωπο..

υπάρχει το σχετικό θέμα " ο φοβος του θανάτου ( και οι αθεοι)"

Παραδειγματικά αναδεικνυεται εδω με τον SinneR η επιχειρηματολογια της bozonio εκει.

H μεγαλυτερη επιτυχια της θρησκειας η διατήρηση, επαύξηση του φόβου και " η λυση".

ΑΔΕΡΦΕ SinneR, δεν αποκτουμε σε αυτην την ζωη ΤΙΠΟΤΑ, ο θάνατος ειναι το αναγκαιο αντιθετο της γέννησης, παρατηρησε την ζωη γυρω μας και τον εαυτό μας, εμεις ειμαστε η τροφη για εκατομυρια μικρες ζωες, τα μόρια για πολλα δάση. η πιστη στον εαυτό δυναμώνει όσο ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.

Δεν υπάρχει στάση απόλυτου θανάτου

ή μετέχεις στην ζωη εδω και τώρα
ή το αποφευγεις, εχεις επιφυλάξεις

αλλο ο θάνατος
αλλο ο φόβος του

μην αφηνεις το φόβο να σε σταματα να ζεις την ζωή σου
για αυτο σου λεω συνέχεια εισαι οσο αμαρτωλός όσο και ο επομενος άγιος.

θα παψουμε να υπάρχουμε.
αυτός ειναι ο μόνος λόγος, η μόνη δικαιολογία μας
για αγαπη
για δημιουργια
για ενωση
για χαρα
για αποδοχη
δεν γινόμαστε κακοι, επειδη δεν ειναι ωραιο και νιωθουν ολοι άσχημα, κυριως εμεις οι ιδιοι.
εδω και τώρα βρισκεται και ο παράδεισος και η κόλαση

[patroklos]

η ζωή ενός ανθρώπου είναι να ζούν και να αναπτύσσουν τον εαυτό τους και το έιναι τους. να ανακαλύπτουν συνεχώς νέες δυνατότητες νέες προοπτικές, να αφομοιώνουν τα ιδανικά και τις αξίες στον ίδιο τους τον εαυτό,.

Αυτό με βρίσκει απόλυτα συμφωνο

έτσι ωστε να μοιάσουν και να πλησιάσουν το θείο και για να πλησιάσεις το θείο, δεν αρκεί να πιστεύεις σε αυτό, το βασικό είναι να προσπαθείς να το αφομοιώσεις.έτσι δέν σταματάς ποτέ να αναζητάς το καλύτερο και να ανεβαίνεις σκαλί σκαλί και όσο ανεβαίνεις να βλέπεις ακόμα πιο ψηλα, και ταυτόχρονα να βλέπεις οτι ακόμα είσαι στην βάση της πυραμίδας..

είσαι βουδιστης και ψαχνεις την νιρβάνα
"το θείο" ειναι υπαρκτο φαινόμενο με ουσιες και ηλεκτικη ενεργεια μεσα στα κεφάλια μας.

απλα εχεις μπερδεψει τις ταμπέλες
προς οφελος καποιων ασυνειδητων και ποταπών μαφιοζων ρασοφορων

[apeleytheros]

H βασική διαφορά είναι οτι εσύ πιστεύεις σε ένα δόγμα, και θεωρείς σκοπό ζωής αυτό. Δεν μπορείς να σκεφτείς πως θα ήταν η ζωή σου αν δεν μπορούσες να κυνηγάς το θείο. Σε πληροφορώ λοιπόν, ότι υπάρχουν πολλοί σκοποί να αφιερωθείς αν θέλεις.

κουίζ:
Τη δεύτερη φορά που ανέβηκε ο Μωησής στο βουνό, ποια ήταν η 10η εντολή που πήρε;
Γρήγορη απάντηση:
α. Ού φονεύσεις.
β. ου ψευδομαρτυρήσεις.
γ. ου μοιχεύσεις.
δ. ου βράσεις κατσικάκι στο γάλα της μάνας του.



ναι, το πέτυχες!
η απάντηση είναι το δ. (ΕΞΟΔΟΣ 34:26-28 )

ακόμα πιστεύεις ότι το δόγμα που ακολουθείς είναι θεόπνευστο και όχι ανθρωπό-πνευστο; Σοβαρά ένας θεός νομίζω ότι θα είχε μια καλύτερη ιδέα. εκτός.. αν δεν ήταν.

[Smoking Mirror]

Νομίζω πως ο τελικός, υπερβατικός σκοπός των περισσότερων ένθεων είναι η θέωση, η ένωση με το θείο ή έστω η αποφυγή του υλικού κόσμου και η "καλύτερη ζωή" σε έναν άλλον, άυλο, κοντά στο θεό.
Είναι λογικό όμως. Αν πιστεύεις ότι υπάρχει ένα υπέρτατο ον που έφτιαξε τα πάντα, είναι παντού, τα κάνει όλα κλπ. και μάλιστα ότι προήλθες από αυτό, θα θες να το φτάσεις και να επιστρέψεις σ'αυτό.


Όσο για την άποψή μου, θα παραθέσω δυο τρία quotes από τη συλλογή μου:

Man can will nothing unless he has first understood that he must count on noone but himself, that he is alone, abandoned on earth in the midst of his infinite responsibilities, without help, with no other aim than the one he sets himself, with no other destiny than the one he forges for himself on this earth.
(J.P. Sartre)

Όταν δεν τοποθετούμε το κέντρο βαρύτητας της ζωής στη ζωή, αλλά στο υπερπέραν, στο μηδέν, αφαιρούμε από τη ζωή το δικό της κέντρο βαρύτητας.
(Fr.Nietzche)

For what purpose humanity is there should not even concern us. Why you are there, that should ask yourself! and if you have no ready answer, then set yourself goals, high and noble goals, and perish in pursuit of them!
I know of no better life purpose than to perish in attempting the great and the impossible.
(Fr.Nietsche)

[Smoking Mirror]

το τί νόημα έχει η ζωή ενός πιστού, δέν διαφέρει απο το νόημα ζωής ενός αθέου. απλώς ο 2ος αρνήθηκε την ύπαρξη νοήματος.

η ζωή ενός ανθρώπου λοιπών(γενικά) είναι να ζούν και να αναπτύσσουν τον εαυτό τους και το έιναι τους. να ανακαλύπτουν συνεχώς νέες δυνατότητες νέες προοπτικές, να αφομοιώνουν τα ιδανικά και τις αξίες στον ίδιο τους τον εαυτό, έτσι ωστε να μοιάσουν και να πλησιάσουν το θείο.
και για να πλησιάσεις το θείο, δεν αρκεί να πιστεύεις σε αυτό, το βασικό είναι να προσπαθείς να το αφομοιώσεις.

έτσι δέν σταματάς ποτέ να αναζητάς το καλύτερο και να ανεβαίνεις σκαλί σκαλί και όσο ανεβαίνεις να βλέπεις ακόμα πιο ψηλα, και ταυτόχρονα να βλέπεις οτι ακόμα είσαι στην βάση της πυραμίδας.

οταν σταματήσουμε να ελπίζουμε, και να γινόμαστε καλλίτεροι, τότε θα έρθει ο πραγματικός θάνατος. ο θάνατος της πνευματικής στασιμότητας και παρακμής.

Διαφωνώ με αυτό.
Καταρχήν απόρριψη του θεού δεν σημαίνει ότι απορρίπτεις την έννοια ενός σύμπαντος με τάξη και νόημα.
(Με την προϋπόθεση ότι δεχόμαστε πως ο θεός είναι νόηση ή προσωπικότητα).
Απλά τις περισσότερες φορές το ένα πάει μαζί με το άλλο.

Δεύτερον, αυτό που περιγράφεις περί αφομοίωσης του θείου δεν είναι ο ρόλος του πιστού, αλλά ο ρόλος του μυσταγωγού, μύστη ή αναζητητή (το λεγόμενο occultist ή mystic).
Θα έλεγα μάλιστα ότι μου ακούγεται ιδιαιτέρως Ερμητικό, αλλά ίσως απλά μυγιάστηκα.
Ο ρόλος του πιστού συνήθως (κυρίως στις μεγάλες μονοθεϊστικές) είναι να πειθαρχεί στο θέλημα του θεού ώστε ο θεός να τον κρίνει ευνοϊκά.

[tasos_didymoteicho]

για τους άθεους δέν υπάρχει κάποιο τέρμα απο το τέρμα το ίδιο, και μετά το τίποτα.
δέν ξέρω, αλλα όλο αυτό μου φαίνετε τελείως παράλογο. πώς γίνετε όλα όσα αποκτούμε σε αυτήν την ζωή, γνώσεις εμπειρίες πρόοδος να πηγαίνουν χαμένα..
τότε ποιό το νόημα να ζεί κανείς; ποιό το νόημα να είναι κάποιος άθεος;

η στάση αυτή του απόλυτου θανάτου, δέν φανερώνει μόνο απουσία πίστης σε κάποιο θεό(λογικό για κάποιον άθεο) αλλα φανερώνει έλλειψη πίστης στον ίδιο μας τον εαυτό.

οταν εξαφανίζεται το όραμα η ελπίδα και η θέληση για ζωή, τότε τί μένει σε έναν άνθρωπο..

Γι' άλλη μιά φορά παραπέμπω στο Λιαντίνη: Φιλοσοφική θεώρηση της αυτοκτονίας, χωρίς απαραίτητα να ενστερνίζομαι τις απόψεις του. Όσο για το αν όλη η γνώση καθενός πάει χαμένη όταν αυτός πεθάνει... καλώς ήρθατε στον κόσμο των έμβιων όντων. Δεν μπορώ να καταλάβω τελικά τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τους θεϊστές να πιστεύουν ότι διαφέρουμε από τα υπόλοιπα έμβια όντα όσον αφορά τον προορισμό του θανάτου μας, πέραν από την απέλπιδα επιθυμία για κάτι τέτοιο. Είπαμε είναι τραγικό και μπορεί να σε οδηγήσει κυριολεκτικά στην τρέλα η επίγνωση του θανάτου, όμως ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι δεν κάναμε εμείς τους φυσικούς κανόνες. Γι' αυτό ίσως, επειδή δηλαδή καταλαβαίνουμε ότι είναι αδύνατο να επέμβουμε σ' αυτούς, πλάσαμε τους θεούς, μια έξυπνη δηλαδή "τρίπλα" για να τους αποφύγουμε, μια τεχνητή ελπίδα (που ούτως ή άλλως "πουλάει" με τα χίλια).

[tasos_didymoteicho]

Υ.Γ. Ευχαριστώ ξανά, Σίσυφε. Όπως βλέπεις, μαθαίνω...

[aristotelis_1]

ασ γραψω και εγω μια γνωμη δεν εχει μεγαλη σημασια βεβαια αλλα ασ πουμε και εμεις κατι

σε αυτον τον κοσμο τον καλο [γιατι ο κοσμος μας ειναι καλος] ειναι καλο οσοι ζουμε να ζουμε καλα να περναμε καλα να φροντιζουμε οσα χρονια ζουμε να ζουμε, να περναμε καλα να κανουμε καλες πραξεις και να κανουμε πραματα οστε να μας θυμουνται και αρκετοι αλλοι απο γνωστους και διαφορους της επομενες γεννιες, επισης ειναι καλο να κοιτας το σημερα θα κοιταξεις και το αυριο αλλα πρεπει να υπαρχουν οι στιγμες οπως της γιορτες που να μην το σκεφτεσαι το αυριο γιατι σε κανει να εχεις αγχος και μυζερια, ελπιδα η ελπιδα ειναι το ποιο σοφο και καλο πραγμα εχει ο ανθρωπος, οταν εχεις ελπιδα οπου και αν ειναι μπορεις να αποκτισεις τεραστιες δυναμεις, ελπιδα μπορεις να παρεις και απο το θεο και απο θετικη ενεργια οταν εχεις ελπιδα σημαινει οτι δεν εχεις μυζερια

οσοι ειδατε την ταινια τροια θα θυμαστε τα λογια της μητερας του αχιλλεα στον αχιλλεα

αν μεινεις στον τοπο σου θα παντρευτεις θα κανεις οικογεννεια αλλα οταν χαθεις και χαθουν οσοι σε ξερουν το ονομα σου θα ξεχαστει

αν ομως πας στην τροια και πολεμησεις θα παρεις δοξα και το ονομα σου θα το θυμουνται για αιωννες μετα αλλα θα σκοτωθεις εκει περα

και επελεξε να παει, παραδειγμα απλο ειπα επισης πολλοι αλλοι συμαντικοι ανθρωποι χριστιανοι και μη κανανε πολλα καλα πραματα στους συναθρωπους τους και τους ευλογουνε για αιωννες, το θεμα ειναι να μπορεις να ζεις να κανεις το καλο και απο εκει και περα οτι ειναι να γινει θα γινει

η γη ειναι στρογγιλη και εμεις ειμαστε ολοι κατικοι αυτης της γης ασ την φροντισουμε για να μας φροντισει ειμαστε με τον τζον λενον με τον τσε κεβαρα και με ολους οσους πιστεψαν στην δυναμη του απλου λαου και δεν θελησαν την εκμεταλευση

[aqyn]

ασ γραψω και εγω μια γνωμη δεν εχει μεγαλη σημασια βεβαια αλλα ασ πουμε και εμεις κατι

Γιατί την υποτιμάς τη γνώμη σου ρε Αρίστο; Όλες οι γνώμες έχουν αξία, από κει ξεκινάμε, και στην πορεία βλέπουμε ποιος έχει δίκιο, ποιος άδικο και τα λοιπά.

η γη ειναι στρογγιλη και εμεις ειμαστε ολοι κατικοι αυτης της γης ασ την φροντισουμε για να μας φροντισει ειμαστε με τον τζον λενον με τον τσε κεβαρα και με ολους οσους πιστεψαν στην δυναμη του απλου λαου και δεν θελησαν την εκμεταλευση

Να, για κάτι τέτοια σε πάω.

[patroklos]

Ο ρόλος του πιστού συνήθως (κυρίως στις μεγάλες μονοθεϊστικές) είναι να πειθαρχεί στο θέλημα του θεού ώστε ο θεός να τον κρίνει ευνοϊκά.

ειναι λιίγο πιό κόμπλικεϊτιντ δεν δατ

Ο ρόλος του πιστού στο χωριό της ελλάδας μάλλον είναι να μην διαφέρει και πολύ από τον γείτονα στα κατακριτέα αλλά να
δ ε ί χ ν ε ι πιό λαμπερός στα αξιόλογα, τώρα την κυριακή που παίζει.

Ο ρόλος του πιστού στο καϊρο ή στο μουμπαϊ είναι να αντέχει την απίστευτη υλική τραχύτητα της επιβίωσης που ζεί

Ο ρόλος του πιστού σε καντόνια της ελβετίας είναι να μάθει να χαλαρώνει με την μη-σκέψη που επέρχεται από τον πρακτικά παρανοημένο καλβινισμό. Και να φοράει στην συμπεριφορά του με ντροπη το υβρίδιο συμπλέγματος ανάξιου + ανωτερότητας

ο ρόλος των πιστων που απομένουν στην αγγλία είναι να ποζάρουν σαν τα καθυστερημένα που αγαπάμε

ο ρολος των πιστων στην αμερικη να δικαιολογουν την γενοκτονια ..