Ευθύμης έγραψε:Σε όσες κοινωνίες λειτουργούν κοσμικιστικά, όχι στις χριστιανικές ειδικά, είναι πιο εύκολο να αμφισβητήσει κανείς.
Συμφωνώ, αλλά πές μου σε παρακαλώ, για να υπάρξει κοσμικό καθεστώς, δεν πρέπει πρώτα να έρθει σε ρήξη με το θρησκευτικό καθεστώς που έχει σαν αναφορά το ουράνιο βασίλειο, και που καθιερώνει ηγεμονίες ελέω θεού; επίσης πέρα από τον δυτικό πολιτισμό που η θρησκευτική του αναφορά είναι ο χριστιανισμός και γόνιμο αρχαιοελληνικό πνεύμα της δημοκρατίας, και της φιλοσοφίας, γνωρίζεις κανένα ανάλογο πολιτισμό που να διαχωρίστηκε από την θρησκεία με δημοκρατική προοπτική;
Για εκατοστή φορά: αν ο χριστιανισμός είχε "την αμφισβήτηση μέσα του", θα υπήρχαν φανεροί άθεοι από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες.
Η ελευθερία και η αμφισβήτηση ως χαρακτηριστικό, και ως δυναμική του χριστιανικού πνεύματος, υπήρχε εξαρχής μέσα του, και εκδηλώθηκε μετά τον μεσαίωνα όταν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες γι'αυτό συνθήκες, με την εμφάνιση της ηθικής του προτεσταντισμού,τον διαφωτισμό , και τελικά με τις αστικές επαναστάσεις.
Τουρκία. Κίνα. Να δυο μη χριστιανικές χώρες που όχι απλά έχουν άθεους αλλά ολόκληρα πολιτικά συστήματα που προήγαγαν την κοσμικότητα.
Η τουρκία και η κίνα, είναι δύο χώρες που ανήκουν σε ξεχωριστές πολιτισμικές και θρησκευτικές αναφορές, η μέν τουρκία, είναι πιστό και κακό αντίγραφο του δυτικού πολιτισμού με έλλειψη δημοκρατίας, αν και τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια εκδημοκρατισμού, που κατά παράδοξο τρόπο θα έλεγε κανείς, από μια κυβέρνηση που την αποτελούν βαθύτατα θρησκευόμενοι μουσουλμάνοι, το ποσοστό αθέων όποιο κι'αν είναι αυτό της τουρκίας, ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσει το ποσοστό μιάς δυτικής χώρας, άσε που μπορεί αυτός ο αθεισμός τους να μην είναι συνειδητός, και απλώς να εκφράζει μια αντίδραση στο πολιτικό καθεστώς της ημιδημοκρατίας της τουρκίας, η δε κίνα είναι ένας ασιατικός τύπου πολιτεύματος που το χαρακτηρίζει μια κοσμικότητα επιβεβλημένη πάντα απο τα πάνω, με μορφές αυτοκρατορικής ηγεμονίας και ολοκληρωτισμού, οι θρησκείες του που το διαμόρφωσαν όπως και η δική μας διαμόρφωσε το δικό μας ήταν κατά βάση ηθικές διδασκαλίες και λιγότερο θρησκείες, η αν προτιμάς θρησκείες χωρίς θεό, αλλά με βαθύ θρησκευτικό αίσθημα πρός τους προγόνους τους, γι'αυτό και προέκυψε αυτό το είδος πολιτισμού που διατηρείται ακόμα και σήμερα με την μορφή του καπιταλιστικού κομμουνισμού, οπότε η σύγκριση που προσπαθείς να κάνεις με τον δυτικό τύπο αθεισμού είναι πολύ διαφορετική, και αν συμπίπτουν, το οφείλει στον δυτικό τύπο αθεισμού, που περιλαμβάνει την αναίρεση του θεού μέσω εκκοσμίκευσης της θρησκείας με προορισμό την δημοκρατία και τελικά μέσω αυτής την έξοδο απο την θρησκεία που είναι χαρακτηριστικό του δυτικού, και μόνο του δυτικού πολιτισμού.
Επίσης υποτιμάς (σκόπιμα;) την κοινωνική πίεση που υπάρχει σε αρκετές χριστιανικές χώρες και τον εναγκαλισμό κράτους - εκκλησίας.
Κάνεις λάθος ποτέ δεν υποστήριξα πως ότι προοδευτικό κερδήθηκε απο το ανθρώπινο πνεύμα δεν συνάντησε την λυσαλέα αντίσταση της ιεραρχίας της εκκλησίας, που συνεχίζει να αντιστέκεται ακόμα και σήμερα σε έναν αγώνα μάταιο γι'αυτήν,οι θρησκείες και γενικά η πίστη πρός τον θεό δεν πρόκειται να εξαλειφθούν ποτέ, αλλά δεν θα είναι όμως ποτέ δυνατές όπως παλιά η γνώμη μου είναι πως θα συνεχίσουν να αποδυναμώνονται χωρίς να εκλείψουν.
Να γιατί δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος με τους πιστούς. Δε θέλουν να συζητήσουν αλλά να πείσουν, να νικήσουν. Στο διάλογο όμως δεν είναι καθόλου απαραίτητο να υπάρχει ηττημένος.
Άν εννοείς πιστούς την επίσημη ηγεσία της εκκλησίας, επισκόπους , θεολόγους , ιερείς, να είσαι σίγουρος πως δεν μπορεί να γίνει διάλογος με τους άθεους για ευνόητους λόγους, δεν μπορούν να έρθουν σε ένα διάλογο που δεν έχουν να αποκομίσουν τίποτε ωφέλιμο γι'αυτούς, σε ένα διάλογο που πρέπει να γίνει όχι εκ του πονηρού αλλά με γνώμονα τον σύγχρονο άνθρωπο και τίς ανάγκες του, και τι μπορεί να του προσφέρει σήμερα η θρησκεία σε αντίθεση με την φιλοσοφία , την επιστήμη, και την γνώση, σε ένα διάλογο με πργματικό αντίλογο από δύσκολους γι' αυτούς αντιπάλους και όχι τον μονόλογο όπως συνηθίζουν να κάνουν μέσα από τα κατηχητικά και τις εκκλησίες τους, ενας τέτοιος λοιπόν διάλογος δεν μπορεί να υπάρξει, αν και έχω διαβάσει κάτι σχετικό σε ένα βιβλίο του φώτη τερζάκη ''Μελέτες για το ιερό'', εκεί παρατείθονται οι απόψεις θεολόγων και σκεπτικιστών χωρίς να αποκομίζεται κάποιο όφελος για κανένα, απλώς αφήνουν τον αναγνώστη να βγάλει μόνος του τα συμπεράσματα του, ο τρόπος που προσεγγίζουν πως πρέπει να γίνει ένας διάλογος σε θρήσκους και άθρησκους, είναι πολύ δίκαιος ως προς κανονισμό, για μη αποκόμιση οφέλους των συμπερασμάτων του διαλόγου, με αυτό τον τρόπο θα μπορούσε να γίνει ένας διάλογος με τους πιστούς, αλλά όχι σε επιστημονική η θεολογική βάση, αλλά σε ουδέτερο γήπεδο, σε αυτό της φιλοσοφίας.
